Απεργία; Κλείνω το μαγαζί! (συμβαίνει στην Πάτρα)
Παρασκευή, 23 Οκτωβρίου 2009
Εκπληκτικές διαστάσεις λαμβάνει η πραγματοποίηση της 24ωρης απεργίας που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 21 Οκτωβρίου, με την καθολική συμμετοχή των συναδέλφων, στις εφημερίδες «Αλλαγή», «Γεγονότα», «Ημέρα» και «Σημερινή» της Πάτρας σε ένα κοινό μέτωπο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου – Ηπείρου – Νήσων και της Ένωσης Υπαλλήλων και Γραφικών Τεχνών.
Η ιδιοκτησία της εφημερίδας «Ημέρα» είχε ανακοινώσει ότι αν δεν αναστελλόταν η προχθεσινή απεργία, θα προχωρούσε στην οριστική αναστολή έκδοσης της εφημερίδας. Συγκεκριμένα, ο μεγαλοεπιχειρηματίας ιδιοκτήτης της, Θ. Καμπέρος, με ένα κατάπτυστο άρθρο στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας του», την Τετάρτη, είχε απειλήσει ανοιχτά τους εργαζόμενους πως αν συμμετάσχουν στην προχτεσινή απεργιακή κινητοποίηση θα τους απολύσει (ολόκληρη η απειλή του, στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του, βρίσκεται στο εξώφυλλο που δημοσιεύουμε).
«Εχουν λυσσάξει τα συνδικάτα με τις “καθυστερήσεις καταβολής μισθών" και κάποιες διακοπές συνεργασίας και δεν αναλογίζονται, σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία, ότι το δάσος είναι πολύ μεγαλύτερο από μερικά δέντρα» σημειώνει ανάμεσα σε άλλα ευτράπελα για να δικαιολογήσει τις αδικαιολόγητες μπίζνες του (θέμα για το οποίο θα επανέλθουμε).
Απ’ ότι μαθαίνουμε, οι εργαζόμενοι θα προχωρήσουν τώρα στην εκλογή μίας τριμελούς επιτροπής, προκειμένου να τους εκπροσωπεί στην διαπραγμάτευση με την ιδιοκτησία για την διαδικασία ομαδικής απόλυσης . Η εκδοτική εταιρεία έχει ήδη ξεκινήσει την διαδικασία εκκαθάρισης από χθες το πρωί (κατά τα λοιπά περίμενε την απεργία…).
Μπορεί μια 24ωρη απεργία να έχει ως φυσιολογικό αποτέλεσμα την αναστολή λειτουργίας ενός μέσου ενημέρωσης;
Με τίτλο «Οι εργαζόμενοι δε θα επιτρέψουν να κλείσει η ιστορική εφημερίδα ΗΜΕΡΑ» εκδόθηκε, χθες, και η ακόλουθη ανακοίνωση:
«Τα Διοικητικά Συμβούλια της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου – Ηπείρου – Νήσων και της Ένωσης Υπαλλήλων και Γραφικών Τεχνών χαιρετίζουν την καθολική συμμετοχή των συναδέλφων στην 24ωρη απεργία της Τετάρτης 21 Οκτωβρίου, στις εφημερίδες «Αλλαγή», «Γεγονότα», «Ημέρα» και «Σημερινή» της Πάτρας».
«Το μήνυμα που εστάλη ήταν σαφές. Οι εργαζόμενοι στον Τύπο δεν πρόκειται να δεχθούν πρακτικές που παγιώνουν καταστάσεις αυθαιρεσίας και παρανομίας και θα συνεχίσουν τους αγώνες τους έως ότου επέλθει καθεστώς πλήρους νομιμότητας σε ό,τι αφορά στην κανονική καταβολή των αμοιβών, στην ασφαλιστική κάλυψη των συναδέλφων, στην απαρέγκλιτη τήρηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και στην διασφάλιση των θέσεων εργασίας».
«Η ενότητα του κλάδου είναι η μεγάλη ισχύς του, κάτι που επιβεβαιώθηκε στην συνέλευση των εργαζομένων στις τέσσερις εφημερίδες, το μεσημέρι της Τετάρτης στα γραφεία της ΕΣΗΕΠΗΝ και φυσικά στην απεργία της ίδιας μέρας.
Οι εργαζόμενοι στον Τύπο διεκδικούν το αυτονόητο και το νόμιμο. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Διεκδικούν την αξιοπρεπή διαβίωση τους, την εργασιακή τους ασφάλεια και το δικαίωμα σε μια κανονική σύνταξη».
«Σε ό,τι αφορά στην παράνομη και προσχηματική απόφαση του ιδιοκτήτη της εφημερίδας «Ημέρα» κ. Θεόδωρου Καμπέρου να αναστείλει την έκδοση της εφημερίδας, με άλλοθι την απεργία των εργαζομένων, τα Διοικητικά Συμβούλια της Ένωσης Συντακτών και της Ένωσης Υπαλλήλων Τύπου και Γραφικών Τεχνών, διαμηνύουν στον κ. Καμπέρο ότι αν αναζητεί άλλοθι και προσχήματα ας ψάξει αλλού να τα βρει και όχι στην δίκαιη απεργία των εργαζομένων».
«Η απόφαση αυτή εξωθεί στην ανεργία περίπου 50 εργαζόμενους, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί το πείσμα της ιδιοκτησίας. Δεν είναι δυνατόν η κοινή γνώμη της πόλης να δεχθεί ότι η κήρυξη μιας 24ωρης απεργίας μπορεί να έχει ως φυσιολογικό αποτέλεσμα την αναστολή λειτουργίας ενός μέσου ενημέρωσης».
«Καλούμε τον κ. Θεόδωρο Καμπέρο να ανακαλέσει την απόφαση του, καλούμε επίσης τους φορείς της πόλης να υποστηρίξουν το αίτημα επαναλειτουργίας της εφημερίδας, με τον ίδιο αριθμό εργαζομένων και στην βάση της τήρησης όλων των προβλεπομένων απο τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας όρων και προϋποθέσεων».
Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΝΑΡ 17-10-2009
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΝΑΡ 17-10-2009
Α. ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ 4/10
1. Οι εκλογές της 4/10 –όπως και οι ευρωεκλογές- σφραγίστηκαν από την επίδραση της κρίσης, «της δεύτερης μεγαλύτερης κρίσης του καπιταλισμού», το βάθος, η έκταση και η διάρκεια της οποίας επιδρούν καθοριστικά στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Η ανάκαμψη από την κρίση –ύφεση που προωθεί η αστική πολιτική αφορά τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος και των πολυεθνικών (πχ αυτοκινητοβιομηχανίες), αφορά την κατανάλωση και όχι την εργασία και συνοδεύεται από αύξηση της ανεργίας και μείωση των κοινωνικών δαπανών. Η διάθεση σημαντικών κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό στην κατεύθυνση αυτή (πχ 28 δις στις Τράπεζες) μεταφέρει τα κρισιακά φαινόμενα στη δημοσιονομική σφαίρα και ενισχύει τις διεργασίες επανάκαμψης της κρίσης με οξύτερο τρόπο. Ο ελληνικός καπιταλισμός λόγω των ιδιαίτερων δομικών προβλημάτων του, με το αστικό κράτος σε κατάσταση χρεοκοπίας και συνεχούς –όλο και πιο τοκογλυφικού- δανεισμού αντιμετωπίζει οξύτατο πρόβλημα γι αυτό και οι κραυγές των αστών για μέτρα υπέρ της «οικονομίας, της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας».
Για το ξεπέρασμα της, η αστική τάξη ακολουθεί μια επιθετική πολιτική σκληρής και βάρβαρης εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Η πολιτική αυτή σε σύμπλεξη με τις συντηρητικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούν οι κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων και συμμαχικών συνδυασμών δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα αντιδραστικής πολιτικής που τη φέρνει αντιμέτωπη με την μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία των εργαζομένων και της νεολαίας. Η εμπειρία και από τις εκλογές σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης δείχνει ότι οι κυβερνήσεις φθείρονται πιο γρήγορα από ποτέ, λόγω της βαθύτερης αδυναμίας του καπιταλισμού για μονιμότερες απαντήσεις, στο έδαφος της σχετικής κοινωνικοπολιτικής αστάθειας που διαμορφώνεται. Στο πλαίσιο αυτό αναπτύσσονται, με τη μορφή της άμπωτης και πλημμυρίδας, εργατικοί και νεολαιίστικοι αγώνες οι οποίοι ασκούν τη δική τους επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις.
Οι τάσεις αυτές αποκαλύπτονται με χαρακτηριστικό τρόπο και στην χώρα μας με την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών και την όσο το δυνατόν γρηγορότερη «αλλαγή φρουράς» με το ΠΑΣΟΚ που επιβλήθηκε από σημαντικές μερίδες του κεφαλαίου μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο ανεξέλεγκτων κοινωνικών συγκρούσεων. Η μαζική λαϊκή καταδίκη και η εκλογική αποδοκιμασία της πολιτικής της ΝΔ, δεν σηματοδοτεί, με το ανάλογο της επίθεσης βάθος, απόρριψη για τα νεοσυντηρητικά – νεοφιλελεύθερα δόγματα, πάνω στα οποία η ΝΔ στήριζε την πολιτική της και την ιδιαίτερα επιθετική θατσερική προεκλογική της εκστρατεία. Ωστόσο, το μαζικό κίνημα στην εξέλιξη του, δημιούργησε ρωγμές κυρίως στην κοινωνική συναίνεση απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική, την οποία θα βρει μπροστά της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ . Δεν έριξαν, βεβαίως. την κυβέρνηση Καραμανλή οι αγώνες, αλλά –ειδικά οι πιο ριζοσπαστικοί απ’ αυτούς- έφθειραν και απονομιμοποίησαν την πολιτική της. Γιατί οι αγώνες παίζουν σοβαρό πολιτικό ρόλο, ακόμα και όταν έχουν αδυναμία να εκφράσουν ένα συνολικό ανατρεπτικό περιεχόμενο ώστε μαζί με μια άλλη Αριστερά να ανοίγουν ένα άλλο δρόμο για τα εργατικά συμφέροντα.
Η επικράτηση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι τόσο ισχυρή όσο παρουσιάζεται. Η αδυναμία του να εμπνεύσει και να στρατεύσει μαζικά σε ένα σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό σχέδιο, η σχετική του υστέρηση στις πόλεις και στους μισθωτούς εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, το γεγονός πως είναι η κυβέρνηση που εκλέγεται με το χαμηλότερο ποσοστό κυβερνητικής εναλλαγής από τη μεταπολίτευση είναι στοιχεία που πρέπει να σημειωθούν.
Η συμβολή της έκρηξης του Δεκέμβρη στην κατάρρευση της ΝΔ είναι πολύ σημαντική. Το γεγονός όμως ότι δεν μπόρεσε να τροφοδοτήσει μια συνολική αριστερή στροφή έχει να κάνει και με τα όρια των ίδιων των γεγονότων, αλλά και πολύ περισσότερο με την αδυναμία της Αριστεράς να εκφράσει την εξεγερτική δυναμική του, γεγονός που το πληρώνει.
Τα αποτελέσματα τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ ξεπέρασαν τους σχεδιασμούς και τις εκτιμήσεις των κομμάτων αυτών και των αστικών κέντρων ακριβώς διότι η λαϊκή αγανάκτηση και οργή βρήκε –έστω αυτόν -τον τρόπο να εκδηλωθεί, συντρίβοντας εκλογικά τη ΝΔ και δίνοντας άνετη αυτοδυναμία στο ΠΑΣΟΚ.
Από τη σκοπιά αυτή δεν συμφωνούμε με τάσεις απογοήτευσης, ότι η δικομματική εναλλαγή λειτούργησε ανεμπόδιστα, ότι το αστικά μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ (που είχε διωχθεί το 2004) ψηφίζεται ως εναλλακτική λύση στην καταρρέουσα Δεξιά, ότι γενικά στο κίνημα και στην Αριστερά υπάρχει μια από τα ίδια. Ούτε με την γραμμική αντίληψη «οι αγώνες έριξαν τον Καραμανλή, το ίδιο περίπου θα γίνει με τον Παπανδρέου, οι μάζες θα στραφούν αριστερά» κοκ.
Επιχειρούμε να δούμε διαλεκτικά το αποτέλεσμα, προσεγγίζοντας πιο συγκεκριμένα τη δύναμη αλλά και τις ανοικτές αδυναμίες του αστικού πολιτικού συστήματος, την αδυναμία αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες του εργατικού κινήματος με έμφαση στις δυνατότητες.
2. Η ΝΔ γνώρισε μία εκλογική συντριβή και έφτασε στο χαμηλότερο εκλογικό σημείο από την ίδρυσή της. Έχασε 699.012 ψήφους από τους 2.994.979 ψήφους ή το 8,36%. Από το 41,84% του 2007 και κατακρημνίστηκε στο 33,48%, ενώ από τις εκλογές του 2004 οι απώλειες προσεγγίζουν τους 1.100.000 ψήφους.
Η καταδίκη αυτή έχει έντονα ταξικό χρώμα καθώς ειδικά στις εργατικές – λαϊκές περιοχές Αθήνας και Πειραιά οι εργαζόμενοι την «μαυρίζουν», ακυρώνοντας την μακρόχρονη προσπάθεια της ΝΔ να κυριαρχήσει σε αυτές τις περιοχές. Στη Β’ περιφέρεια Αθηνών χάνει 8,64%, φτάνοντας στο 26,63%, ενώ στη Β’ Πειραιά έπεσε στο 23,07% (-8,33%). Σύμφωνα με τα στοιχεία η εκλογική καταγραφή της ΝΔ στους μισθωτούς συρρικνώθηκε: ιδιωτικός τομέας 25%, δημόσιος τομέας 30%. Στους άνεργους 27%, ενώ και στους επιστήμονες ελεύθερους επαγγελματίες (πολλοί είναι «κρυμμένοι» μισθωτοί) παίρνει 28%. Αλλά και ο Δεκέμβρης «πυροβολεί» τη ΝΔ, καθώς στους 18άρηδες που ψήφισαν για πρώτη φορά παίρνει μόνο 21%!
Μεγάλη είναι η πτώση της και σε αστικές περιοχές, αφού μεσαία και ανώτερα στρώματα την εγκατέλειψαν: Βριλήσσια 30,99, (–9,9%) Γλυφάδα 31,2% (-9%), Π. Φάληρο 33,58% (-9,9%), ενώ κρατά Εκάλη με 55% (αλλά με –14,5%) και Φιλοθέη 47,8 (-13,5%). Σύμφωνα με την ανάλυση τω αποτελεσμάτων η ΝΔ κρατιέται στους «επιχειρηματίες-εργοδότες» (42%) και στον μη οικονομικά ενεργό πληθυσμό: συνταξιούχοι Δημοσίου 49%, συνταξιούχοι ιδιωτικού 40% και νοικοκυρές 43%. Εμφανίζεται ιδιαίτερα «γερασμένη», αφού στους άνω των 65 ετών έλαβε ποσοστό 49%.
Η ΝΔ κάηκε κυριολεκτικά στα καμένα, αφού στην Ηλεία έπεσε -9,32%, στην Αττική 9,78%, στην Εύβοια 9,52%. Βούλιαξε στο Αιγαίο της εγκατάλειψης, με πρώτα τα Δωδεκάνησα του Παυλίδη (-10,88%), τις Κυκλάδες (-9,47%), τη Χίο (-9,87%). Κάπως κρατήθηκε στους αγρότες (38%) και στη Μακεδονία (αρκετοί νομοί με ελάχιστες ποσοστιαίες απώλειες).
Οι ψηφοφόροι της ΝΔ που έφυγαν κατευθύνθηκαν στο ΠΑΣΟΚ (περίπου 200.000 υπολογίζουν οι δημοσκόποι), λιγότεροι από 100.000 στο ΛΑΟΣ, αρκετοί στους Οικολόγους Πράσινους, ενώ υπολογίζεται ότι πάνω από 250.000 έκαναν αποχή.
Η ΝΔ πλήρωσε την βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της, τις προκλητικές αντεργατικές εξαγγελίες περί «παγώματος μισθών για την αντιμετώπιση της κρίσης», τη συνολική χειροτέρευση της ζωής των εργαζομένων, αλλά και την τραγική διάψευση των εξαγγελιών για «χρηστή διαχείριση» και «καθαρά χέρια».
Η κατακρήμνισή της, ειδικά στην εργατική τάξη, αντανακλά την βαθιά και καθολική κρίση (οικονομική, κοινωνική, πολιτική, οικολογική, ηθική) του σύγχρονου καπιταλισμού, η οποία, όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία, χρεώνεται, πρώτα από όλα, στον κάθε φορά διαχειριστή του.
3. Το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε 43,92%, το οποίο είναι μακριά –κυρίως ποιοτικά- από το 48% του ’81 ή το 47% του 1993, ακόμα και από το 45,5% του Καραμανλή το 2004.
Πάντως το κόμμα του Γ. Παπανδρέου εκτινάχθηκε κατά 5,8% από το 38,1% του 2007 (αλλά μόλις 3,37% από το 40,55% του 2004). Η εικόνα είναι όμως πιο γκρίζα εάν δει κανείς τις ψήφους: Οι 3.012.373 του 2009 είναι μόλις 285.094 παραπάνω από τις 2.727.279 το 2007 και περίπου οι ίδιοι με τις 3.003.920 του 2004, όταν το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είναι «στα ίδια» αλλά δείχνει τη ρηχή δυναμική που έχει το ΠΑΣΟΚ, παρά το ντοπάρισμα των ΜΜΕ.
Αυτό γίνεται φανερό ειδικά όταν δει κανείς από που έρχεται η άνοδος του ΠΑΣΟΚ.
Στα μεγάλα αστικά κέντρα (όπου βρίσκεται συγκεντρωμένη η εργατική τάξη και τα πιο δυναμικά στρώματα του πληθυσμού) ο ρυθμός ανόδου μόλις ξεπερνά το μέσο όρο ή βρίσκεται και κάτω: Α’ Αθήνας 5,55%, Β’ Αθήνας 6,17%, Α’ Πειραιά 6,27%, Β’ Πειραιά 6,43%, Α’ Θεσσαλονίκης 4,49%. Αντίθετα, η μεγαλύτερη άνοδος καταγράφηκε στην Κρήτη (Ρέθυμνο 14,07%, Ηράκλειο 8,11%), στα νησιά (Δωδεκάνησα 8,16%, Χίος 8,09%), σε τμήμα της Ηπείρου (Θεσπρωτία, Άρτα 6,8%), την Ηλεία 8,1%, τη Φθιώτιδα και τη Θράκη εκτός Έβρου.
Το ΠΑΣΟΚ κερδίζει μαζικά τα αγροτικά στρώματα (46%, με επιστροφή ύστερα από πολλά χρόνια), τους μισθωτούς του Δημοσίου Τομέα (47%), τους οποίους ο Κ. Καραμανλής έβαλε στον μισθολογικό πάγο, ενώ έχει μεγάλη επιρροή στις κατηγορίες του μη ενεργού πληθυσμού. Αντίθετα, οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα είναι πολύ επιφυλακτικοί (37%), δεν έχουν πειστεί από τις διακηρύξεις του Παπανδρέου.
Το ανεβασμένο εκλογικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ δεν συνιστά ένα θετικό, επιθετικό όραμα αλλαγής, αλλά μια αμυντική στάση μειωμένων προσδοκιών, χωρίς να λείπουν ελπίδες και αυταπάτες για κάτι καλύτερο στην εποχή της κρίσης.
Οι εργαζόμενοι, μέσα στην κρίση, στράφηκαν στην κοινοβουλευτική λύση του «μικρότερου κακού», καθώς το εργατικό λαϊκό κίνημα και η Αριστερά, παρά τις αντιστάσεις τους, δεν έχουν αποδείξει την ικανότητά τους να αλλάζουν την κατάσταση και να συγκροτούν μια άλλη πολιτική διέξοδο.
4. Ο ΛΑΟΣ ανέβηκε σημαντικά από τις 271.809 ψήφους (3,8%) το 2007 και πολύ περισσότερο από τις 162.494 ψήφους (2,19%) το 2004. Στην εκτίμηση της συνολικής δύναμης του αστικού συνασπισμού πρέπει να ληφθεί υπόψη το ενισχυμένο ΛΑΟΣ, του οποίου μπορεί να ανακόπηκε η ορμή που είχε καταγραφεί στις ευρωεκλογές, μπορεί να πήρε ένα μικρότερο ποσοστό απ’ αυτό που επεδίωκε από τις απώλειες της ΝΔ, αλλά είναι πλέον τέταρτο κόμμα, με ισχυρή παρουσία 5,63% και 386.152 ψήφους. Το ΛΑΟΣ κατάφερε να αυξήσει τις ψήφους από τις ευρωεκλογές λιγότερο από 20.000 (366.637 τον Ιούνη), παρότι εκατοντάδες χιλιάδες περισσότεροι προσήλθαν στην κάλπη με αποτέλεσμα πτώση από το 7,15% των ευρωεκλογών.
Το πιο σοβαρό όμως είναι ότι αναδεικνύεται ως μια σύγχρονη ακροδεξιά δύναμη, πολυσυλλεκτική μεν αλλά ρατσιστική και αντιδραστική στην ουσία της, που εκφράζει τους κατοίκους των πόλεων και των μεγάλων αστικών κέντρων και όχι κάποιες καθυστερημένες παραδοσιακά δεξιές περιοχές. Στην Α’ Αθήνας πήρε 7,59%, στη Β’ Αθήνας 7,28%, στην Α’ Πειραιά 7,56%, στη Β’ Πειραιά 7,59%, στην Αττική 8,29%, στην Α’ Θεσσαλονίκης 8,86%. Αντίθετα, σε περιοχές με παραδοσιακά ισχυρή ακροδεξιά τα ποσοστά του ΛΑΟΣ είναι χαμηλότερα: Φλώρινα 3,55% Μεσσηνία 5,07%, Λακωνία 5,57%.
Ταυτόχρονα, παρά το ότι ο Γ. Καρατζαφέρης προσπαθεί να παρουσιάσει το κόμμα του ως «λαϊκό», έχει εντυπωσιακά υψηλά αποτελέσματα σε εύπορους δήμους της Β’ Αθηνών, αποκαλύπτοντας ότι ψηφίζεται από μεσαία και ανώτερα στρώματα, επιχειρηματίες και κομμάτι της αστικής τάξης: Ψυχικό 8,04%, Φιλοθέη 7,53%, Νέο Ψυχικό 7,96%, Π. Φάληρο 8,30%, Γλυφάδα 8,44%, Εκάλη 8,71. Βεβαίως, ψηλά ποσοστά «κτυπά» και σε εργατικές περιοχές όπως η Καισαριανή 9,4% (!), ο Άι Γιάννης Ρέντη 8,37%, το Πέραμα 7,58%.
5. Οι Οικολόγοι Πράσινοι, αν και δεν κατάφεραν να μπουν στη βουλή, υπερδιπλασίασαν τους ψηφοφόρους τους από 75.502 το 2007 στους 173.388.
Υπερψηφίστηκαν στις εύπορες περιοχές, δείχνοντας ότι η περιβαλλοντική τους πολιτική δεν είναι καθόλου απειλητική (κάθε άλλο) για τους θιασώτες του συστήματος. Έτσι, αναδείχθηκαν τρίτο κόμμα σε Ψυχικό (8,05%) και Φιλοθέη (8,54%), ενώ ψηλά ποσοστά πήραν στην Εκάλη 7,48%, Κηφισιά 5,82%, Παπάγου 6,03% και Πεντέλη 6,4%.
Ενισχύθηκε από τμήματα του κατεστημένου στα πλαίσια της αναζήτησης ενός ‘μπαλαντέρ’ στο πολιτικό σύστημα. Το ρεύμα αυτό έχει σαν περιεχόμενό του μια λογική πράσινης –καπιταλιστικής- ανάπτυξης και επιδιώκει καθαρά να συμβάλλει ακόμα και σε κυβερνητικές λύσεις με οποιοδήποτε από τα δύο μεγάλα κόμματα. Εντούτοις η άνοδός του αντανακλά και την αυξανόμενη σημασία στη συνείδηση των εργαζόμενων του οικολογικού προβλήματος.
6. Αν και στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής ψήφισαν 1.783.124 περισσότεροι από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου (7.044.479 έναντι 5.261.355) -μη επαληθεύοντας όσους στη θερινή έκρηξη της αποχής είχαν αναζητήσει ένα πιο σταθερό πολιτικό μήνυμα μαζικής αποστασιοποίησης-, η τάση μείωσης της συμμετοχής στις εκλογικές διαδικασίες συνεχίζεται.
Το 2009 ψήφισε το 70,94% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους, έναντι 74,14% το 2007 (7.355.026 είχαν ψηφίσει τότε).
Η διαρκώς μειούμενη συμμετοχή είναι ένδειξη μιας διολίσθησης της πολιτικής εκπροσώπησης και κινητοποίησης, που προς το παρόν οδηγεί περισσότερο σε κανάλια ατομικά, παρά συλλογικής αμφισβήτησης.
Το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης της αποχής στις βουλευτικές του 2009 οφείλεται σε απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ.
7. Δίδυμη πτώση είχαν τα δύο κόμματα της ρεφορμιστικής Αριστεράς, με περίπου ανάλογες απώλειες, διατηρώντας μέρος των κερδών του 2004. Παρά το γεγονός ότι η πίεση από το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν πολύ έντονη, καθώς είχε αρκετά νωρίς διαμορφωθεί εικόνα αυτοδυναμίας, η αιμορραγία –περισσότερο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ- προς το ΠΑΣΟΚ ήταν σημαντική.
Το ΚΚΕ πήρε στις φετινές εκλογές 517.154 ψήφους (7,54%), σημειώνοντας καθαρή πτώση από το 2007 (583.750 ψήφοι και 8,15%). Συνολικά, χάνει 66.500 ψήφους με το 40% αυτών των απωλειών στην Αθήνα- Πειραιά- Αττική.
Οι απώλειες του είναι πολύ μεγαλύτερες στα αστικά κέντρα, δηλαδή εκεί που βρίσκεται συγκεντρωμένη η εργατική τάξη. Έτσι, στην Α’ Αθήνας πέφτει 0,96%, στη Β’ Αθήνας 1,27%, στην Α’ Πειραιά 0,85%, στη Β’ Πειραιά 1,69% και στο υπόλοιπο Αττικής 1,02%. Σημαντικές είναι οι απώλειες και στην Α’ Θεσσαλονίκης (0.78%), στη Β’ Θεσσαλονίκης (0,58%), στο νομό Λάρισας (0,59%) και Μαγνησίας (0,57%). Αντίθετα κρατήθηκε σε ποσοστά σε ορισμένους επαρχιακούς νομούς, ειδικά της Βόρειας Ελλάδας. Σύμφωνα με τα στοιχεία το προφίλ του ψηφοφόρου του είναι ιδιωτικός υπάλληλος 25-34 ετών, φοιτητής ή άτομο με ανώτερη εκπαίδευση.
Το ΚΚΕ βρέθηκε σε πολιτική απόσταση από σημαντικούς αγώνες της περιόδου και από την πλατιά λαϊκή αντι-ΝΔ διάθεση, παρά την συμβολή του σε επιμέρους εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις. H «αντικαπιταλιστική ρητορική», η πολιτική αντιπαράθεση με τα αστικά κόμματα, την ΕΕ και τον υποταγμένο συνδικαλισμό χάνει την θετική της σημασία καθώς συνοδεύονται σε πολλές περιπτώσεις από μια συντηρητική πρακτική- δεν έβαλε θέμα ανατροπής της κυβέρνησης ΝΔ «από κάτω και αριστερά»- (με αποκορύφωμα τα εύσημα που πήρε από την αστική τάξη λόγω της στάσης του τον Δεκέμβρη), και φόβο μπροστά στην κατάχτηση μιας αυτοτελούς πολιτικής δυναμικής από το κίνημα των εργαζόμενων και της νεολαίας. Έτσι συσπειρώνει σε μεγάλο βαθμό δυνάμεις στην βάση της γενικής κοινοβουλευτικού χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας, που με τη σχετική όξυνση των διλημμάτων επιστρέφουν στις κυβερνητικές λύσεις. Οι παραπάνω αντιφάσεις, μαζί με την υπεράσπιση των εκμεταλλευτικών καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ενίσχυσαν τις τάσεις αριστερής αναζήτησης σε αγωνιστές του χώρου αυτού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 45.600 ψήφους σε σχέση με το 2007 (315.627 – 4,6%, έναντι 361.101 και 5,04%). Και ο ΣΥΡΙΖΑ κρατήθηκε ή ανέβηκε σε μια σειρά επαρχιακούς νομούς, όπου έχει σχετικά μικρή επιρροή (Ροδόπη, Ξάνθη, Άρτα, Θεσπρωτία, Καβάλα, Χαλκιδική και γενικά βόρεια Ελλάδα), αλλά πέφτει σημαντικά εκεί που είναι τα στηρίγματά του: Α΄ Αθήνας -1,29%, Β΄ Αθήνας -1,53%, Α΄ Πειραιά -0,92%, Β’ Πειραιά -0,73%, Αττική -0,86%, Αχαΐα -1,03%, Μεσσηνία -1,01% κλπ . Όσον αφορά την κοινωνική του αναφορά, έχει αυξημένη καταγραφή σε περιοχές με μεσαία στρώματα (έστω και της μισθωτής εργασίας): Νέο Ψυχικό 8,55% Χαλάνδρι 8,65%, Χολαργός 9,46%, Μελίσσια 8,49%, Βριλήσσια 8,94%, Αγία Παρασκευή 8,33%. Από την άλλη στο Ίλιο παίρνει 5,78%, στο Καματερό 5,23%, στους Αγίους Αναργύρους 6,43%, στην Αγία Βαρβάρα 4,75%, στο Πέραμα 4,69%. Η V-PRC σημειώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποσπά το 11% της φοιτητικής ψήφου, 9% στους ελεύθερους επαγγελματίες, 8% στους ιδιωτικούς και 7,5% στους δημόσιους υπαλλήλους.
Παρά τη συμμετοχή τμημάτων του στους αγώνες δεν μπορεί να υπερβεί μια ρηχή «αντινεοφιλελεύθερη» λογική, χωρίς αμφισβήτηση της ΕΕ και των βασικών πυλώνων της αστικής πολιτικής. Δεν διαφοροποιείται από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, ενώ παραμένει ανοιχτός στην διαπραγμάτευση με την μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία και ο σοσιαλιστικός του ορίζοντας δεν υπερβαίνει τον ‘ανθρώπινο καπιταλισμό’. Οι πολιτικές διαφορές που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του δεν αφορούν δύο ποιοτικά διαφορετικά προγράμματα, αλλά κινούνται σε μια κοινή κατεύθυνση «μεταρρυθμισμού», αποδοχής της ΕΕ και «αριστερού κυβερνητισμού», με διαφοροποιήσεις στους δρόμους και τα μέσα προώθησης της. Έτσι σε μεγάλο βαθμό το ρεύμα που συγκροτεί είναι ανοιχτό προς την σοσιαλδημοκρατία. Σημαντικό στοιχείο του εκλογικού του αποτελέσματος είναι η ενίσχυση της πιο δεξιάς του πτέρυγας σε όλα τα επίπεδα και η πολιτική υποβάθμιση της παρουσίας των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ (ΚΟΕ, ΑΚΟΑ κλπ).
8. Η αντικαπιταλιστική και επαναστατική Αριστερά, τόσο με τη συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αμέσως μετά την εξεγερτική πυρκαγιά του Δεκέμβρη, όσο και με την προσπάθεια επεξεργασίας και προβολής μιας πολιτικής γραμμής που συνδέει την ανατροπή της διαρκούς επίθεσης του κεφαλαίου και της κλιμάκωσης της για να βγει από την κρίση με την επαναστατική δυνατότητα της εποχής μας, έκανε κάποια βήματα (μικρά και ασταθή ακόμα) για να απαντήσει στις νέες προκλήσεις, με ριζοσπαστικό περιεχόμενο και μετωπικό τρόπο. Αυτή η προσπάθεια πήρε ένα «πράσινο φως» για να συνεχίσει και με το αποτέλεσμα των εκλογών. Οι 25.000 ψήφοι δεν σπάνε βεβαίως το περίβλημα που κρατά μακριά από τις ευρύτερες μάζες των εργαζομένων την επαναστατική Αριστερά, ούτε αλλάζουν σημαντικά τους συσχετισμούς εντός της Αριστεράς και του κινήματος. Δείχνουν όμως ότι συσπειρώνεται μια πρωτοπορία αγωνιστών που διεκδικεί αποφασιστικά και με σχετική επιτυχία το άνοιγμα ενός άλλου δρόμου. Δημιουργεί ένα μέτωπο, που διεκδικεί –καταρχήν μέσα στους αγώνες, εκεί που τελικά κρίνονται τα πράγματα- να έχει ένα άλλο βηματισμό από τη ρεφορμιστική Αριστερά και μάλιστα στη σωστή κατεύθυνση.
Η συνολική επιρροή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς δεν μεταβλήθηκε, αλλά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκέντρωσε το μεγαλύτερο μέρος της, ενώ οι άλλες δυνάμεις σημείωσαν μείωση της εκλογικής τους επιρροής. Είναι φανερό ότι η μετωπική λογική έχει πάρει προβάδισμα μεταξύ των αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Αυτή τη μικρή αλλά υπαρκτή δυναμική δεν την είχαμε εκτιμήσει από την αρχή της εκλογικής εξόρμησης και γι αυτό ως ΝΑΡ, στην Πολιτική Επιτροπή, είχαμε θέσει ως εκλογικό στόχο την υπέρβαση του αθροίσματος των ψήφων ΜΕΡΑ- ΕΝΑΝΤΙΑ του 2007 και –δειλά- «βλέπαμε τις 25 χιλιάδες. Είναι φανερό ότι μέσα στις ίδιες πολιτικές και κινηματικές συνθήκες, με μια σχετικά καλύτερη συγκρότηση –παρέμβαση του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είχαμε ένα ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα από την συγκρότηση της, κατόρθωσε να γίνει ένα σημείο αναφοράς για χιλιάδες αγωνιστές γιατί, με όποια κενά και αδυναμίες, έκφρασε μια ενωτική αντικαπιταλιστική δυναμική. Εξέπεμψε ένα σχετικά διακριτό αντικαπιταλιστικό στίγμα ανατροπής της επίθεσης με στοιχεία μιας σύγχρονης επαναστατικής και κομμουνιστικής αναφοράς. Έδωσε, από αυτή τη σκοπιά, δείγματα γραφής σε εργατικούς αγώνες και μέτωπα, όπου είχε, παρά τις αντιφάσεις της, ανεξάρτητη από το σύστημα αγωνιστική πρακτική. Γι αυτό στηρίχτηκε από την μεγάλη πλειοψηφία των αγωνιστών του ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, του κόσμου των εργατικών σχημάτων - παρεμβάσεων και του νεολαιίστικου κινήματος. Προκάλεσε ενδιαφέρον και σε ένα μικρό βαθμό, μετατόπιση ορισμένων δυνάμεων που εκφράζονταν ως τώρα με την ρεφορμιστική αριστερά και παρουσίασε μια ορισμένη τάση αύξησης στις πιο εργατικές-λαϊκές περιοχές. Και τελικά ξεπέρασε σε ψήφους το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και το άθροισμα των ψήφων των συνιστωσών της στις βουλευτικές εκλογές του 2007. Το αποτέλεσμα της είναι ελπιδοφόρο για τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής -επαναστατικής και της κομμουνιστικής Αριστεράς, χωρίς να υπερβαίνει την ανεπάρκεια της για την αναγκαία τομή στην εποχή μας και να αλλάζει ουσιαστικά το συσχετισμό στην αριστερά.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε και έχει ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες. Οι αντιφάσεις που εμφάνισε τους πρώτους έξι – εφτά μήνες της συγκρότησής της απέτρεψαν την ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση κόσμου. Στο βαθμό που καταφέρνει να τις λύνει προωθητικά, να ενοποιείται στην παρέμβασή της στο μαζικό κίνημα (στη βάση του καταχτημένου πλαισίου της και ακόμα παραπέρα), να συγχωνευθεί με τα πρωτοπόρα εργατικά τμήματα, να λύσει εργατοδημοκρατικά από τη βάση μέχρι την «κορυφή» το ζήτημα της οργανωτικής της συγκρότησης και να ανοίξει τη συζήτηση για τα μεγάλα στρατηγικά ερωτήματα του κομμουνιστικού κινήματος, μπορεί να γίνει χώρος συσπείρωσης και αγωνιστών που ασφυκτιούν μέσα στα όρια του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ ή του κινηματισμού.
Η ανάγκη να καλυφθεί το χάσμα ανάμεσα στην στρατηγική ανεπάρκεια της αριστεράς και στις απαιτήσεις της περιόδου καθώς και οι ανεβασμένες απαιτήσεις του δυναμικού που στρατεύτηκε για μια ανώτερη πολιτική παρέμβαση είναι προβλήματα που απασχολούν χιλιάδες αγωνιστές και εργαζόμενους που στήριξαν κριτικά και υπό όρους την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πρέπει να γίνουν αντικείμενο ανοικτής δημοκρατικής συζήτησης και συλλογικής αντιμετώπισης. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη, που έχει θέσει επίμονα το ΝΑΡ και άλλες δυνάμεις (και αποτελούσε και κεντρική πολιτική επιλογή του ΜΕΡΑ), να γίνουν βήματα για τον ανεξάρτητο πόλο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς της νέας κομμουνιστικής προοπτικής. Σε κάθε περίπτωση, το επόμενο διάστημα είναι ανάγκη να προχωρήσει ο διάλογος και η κοινή δράση μεταξύ των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, να παρθούν πρωτοβουλίες μετωπικής πολιτικής δράσης.
9. Το αστικό πολιτικό σύστημα, με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, δεν ξεπέρασε την κρίση εκπροσώπησης και αξιοπιστίας απέναντι στους εργαζόμενους. Στη βάση αυτή και η πολιτική γεωγραφία αναδιαμορφώνεται.
Το συνολικό ποσοστό του δικομματισμού (77,4%) είναι το χαμηλότερο στην ιστορία του. Παρότι η δικομματική εναλλαγή λειτούργησε, η αυτοδυναμία εξασφαλίσθηκε, είναι φανερή μια αργή αλλά σταθερή φθορά του δικομματισμού, αφού στις εκλογές του 2007 ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχαν φτάσει το 79,95%, ενώ το 2004 το 85,9% και το 2000 το 86,53%. Το δικομματικό σύστημα δυσλειτουργεί, όχι μόνο γιατί χάνει ψηφοφόρους από τα δύο κόμματα, αλλά γιατί δεν μπορεί να εκφράσει προσδοκίες και να απορροφά τόσο αποτελεσματικά όσο παλιότερα την κοινωνική δυσαρέσκεια.
Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση θα επιχειρήσει να άρει ορισμένα, τριτεύουσας προτεραιότητας και αμφιβόλου χρησιμότητας για τους αστούς νεοφιλελεύθερα μέτρα για να συνεχίσει την επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες. Με αυτά που υπόσχεται ως ‘φιλολαϊκά΄ μέτρα καλλιεργεί και συντηρεί τις «μικρές προσδοκίες» και «αγοράζει» πολιτικό χρόνο για την σταθεροποίηση της εξουσίας του και την αποτροπή του λαϊκού παράγοντα να δράσει ανεξάρτητα. Επιδιώκει, με τον τρόπο αυτό, να προωθήσει απρόσκοπτα τις πιο «στρατηγικές», τις βαθύτερες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για το ξεπέρασμα της κρίσης. Τα κοινωνικά-ταξικά συμφέροντα που εκφράζει ως αστικό κόμμα, οι μέχρι τώρα τοποθετήσεις του, οι δρακόντειες δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμφώνου Σταθερότητας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αυταπατών για την κατεύθυνση της πολιτικής του υπέρ της εργοδοσίας και των δυνάμεων της αγοράς. Ακρογωνιαίοι λίθοι της πολιτικής του είναι η μείωση των πραγματικών μισθών (πιθανόν με μικρότερο ρυθμό από ότι επί Ν.Δ.), η παγίωση της απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων, η αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός των αγορών ώστε να είναι ευκολότερη η λειτουργία και διείσδυση των πολυεθνικών μονοπωλίων, η οριστική αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος στην κατεύθυνση μείωσης των συντάξεων, αύξησης των εργατικών εισφορών και επιδείνωσης των όρων θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος, η ανασυγκρότηση του κράτους με τον «Καποδίστρια 2» και η στερέωση των ιδιωτικοποιήσεων – επιχειρηματικοποιήσεων της παιδείας – υγείας- πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης.
Η εκλογική ήττα έχει φέρει τη Ν.Δ. σε κατάσταση κρίσης που την οδηγεί σε ισχυρή διαπάλη των ρευμάτων που την συγκροτούν με παρέμβαση της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών κέντρων και με άδηλες προς το παρόν επιδράσεις στο πολιτικό σύστημα. Φυσικά τα αστικά κέντρα δεν επιθυμούν μια «διαλυμένη» ΝΔ, και για αυτό έχει αρχίσει η επιχείρηση αναστήλωσής της.
Ωστόσο αυτές καθ’ αυτές οι δυσκολίες στα δύο κόμματα άσκησης της αστικής πολιτικής, οι εναλλαγές στις κρίσεις που πέφτουν πότε το ΠΑΣΟΚ και πότε η Ν.Δ., με τη Ν.Δ. σε κρισιακή κατάσταση σε αυτή την συγκυρία, οδηγούν την αστική τάξη να διαβλέπει σαν δυνατότητα το πέρασμα από το δικομματισμό στον διπολισμό με συμμαχικές κυβερνήσεις διαφόρων συνδυασμών γεγονός που ερμηνεύει τη στάση και παρεμβάσεις της σε κόμματα που φιλοδοξούν να «αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες». (ΛΑΟΣ, Οικολόγοι Πράσινοι, ΣΥΝ).
Στην Αριστερά, η κρίση και η μη αντίστοιχη εργατική αντικαπιταλιστική απάντηση της στις πολιτικές απαιτήσεις, ανακόπτουν την ανοδική πορεία της που είχε εμφανίσει στις εκλογές του 2007.
Στις εκλογές του 2007 το ΚΚΕ εκτινάσσεται στο 8,15% με 583750 ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ στο 5,04% και στους 361.101. Το ΚΚΕ επανασυσπειρώνει σε τρία χρόνια, από το 2004 ως το 2007, 147000 ψηφοφόρους, τους διπλάσιους περίπου από όσους είχε συσπειρώσει την δεκαετία 1994 – 2004. Ανάλογη είναι η εικόνα και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στις εκλογές του 2007 και στο γενικότερο μετεκλογικό συσχετισμό αποτυπώνεται και μορφοποιείται, στο πλαίσιο μιας περιόδου στην οποία δεσπόζει ακόμα η υπεραντιδραστική στρατηγική του κεφαλαίου, η τάση αναγέννησης μιας πλατύτερης, αντιφατικής, πολιτικής απονομιμοποίησης της εφαρμοζόμενης αστικής πολιτικής και μιας σχετικά μεγαλύτερης επίδρασης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος στις πολιτικές εξελίξεις. Τα αμέσως προηγούμενα χρόνια με το βάλτωμα των αμερικάνων στο Ιράκ, την Παλαιστινιακή αντίσταση, τις ριζοσπαστικές ανακατατάξεις στη Λατινική Αμερική, τους μαζικούς αγώνες στη χώρα μας και στην Ευρώπη είχαμε μια σειρά από βαθύτερες ανακατατάξεις και συγκρούσεις με τη αντιδραστική, ιμπεριαλιστική, τρομοκρατική εκστρατεία του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του.
Οι εκλογικές αναμετρήσεις του 2009 διεξάγονται σε μια νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η εμφανιζόμενη κρίση του καπιταλισμού. Η βάρβαρη καπιταλιστική στρατηγική «διεξόδου από την κρίση» οδηγεί στην απότομη και απόλυτη επιδείνωση της οικονομικοκοινωνικής και πολιτικής θέσης των εργαζομένων. Στις συνθήκες αυτές αναδείχνεται πιο μαζικά η ανάγκη μιας κοινωνίας πέρα από τον καπιταλισμό και, ταυτόχρονα, η δυνατότητα νέων, ποιοτικά ανώτερων, εργατικών αντικαπιταλιστικών επαναστάσεων για μια νέα κομμουνιστική προοπτική. Αυξάνουν, επομένως, οι απαιτήσεις για όλες τις πολιτικές δυνάμεις και κυρίως στην Αριστερά για την ανασυγκρότηση της πολιτικής και της στρατηγικής τους.
Στο πλαίσιο αυτό, η ανεπάρκεια της Αριστεράς και η πολιτική αδυναμία του εργατικού κινήματος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της περιόδου, επιδρά και στις εκλογικές τάσεις στην αριστερά. Στις ευρωεκλογές, παρότι θεωρούνται πιο χαλαρές, το ΚΚΕ χάνει, σε σχέση με τις εθνικές του 2007, 155000 ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ 120000! Στις εθνικές της 4ης Οκτώβρη το ΚΚΕ εξακολουθεί να έχει απώλειες 66000 ψήφων ( ένας στους εννιά) σε σχέση με το 2007 παρόλο που κατάφερε να επαναπατρίσει εκλογικά τους 90000 από τους 155000 που είχαν απομακρυνθεί στις ευρωεκλογές του περασμένου Ιούνη. Ανάλογα και ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί την απώλεια 56000 ψήφων ( ένας στους εφτά στο σύνολο) σε σχέση με το 2007 παρόλο που επανασυσπείρωσε 70.000 περίπου ψηφοφόρους σε σχέση με τις ευρωεκλογές. Ο τρόπος, μάλιστα, που αναλύουν τα εκλογικά τους αποτελέσματα –με τη λογική της αυτοεπιβεβαίωσης- αναδείχνει εκ νέου την ιστορική αδυναμία τους να αναπτύξουν μια ανατρεπτική επαναστατική στρατηγική και τακτική στη νέα εποχή.
Η κρίση όμως και η εφαρμοζόμενη πολιτική δημιουργούν νέες δυσκολίες (λόγω των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, της υπονόμευσης των συλλογικών συμβάσεων, της τεράστιας ανεργίας) που πιέζουν ασφυκτικά την εργατική τάξη και επιδρούν κατασταλτικά στην κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά της. Ωστόσο, οι λαϊκές αντιστάσεις, τα εργατικά και νεολαιίστικα αγωνιστικά κινήματα της προηγούμενης περιόδου, τα οποία είναι, ακόμα, κάτω από το αναγκαίο πολιτικό μαζικό κίνημα ανατροπής, έχουν προοπτικές. Στο έδαφος της κρίσης οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν, σε μεγαλύτερη έκταση και βάθος, την αναγκαιότητα της ενότητας σε ένα ανώτερο επίπεδο συντονισμένων πολιτικών αγώνων για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών της. Οι εξάρσεις και υποχωρήσεις του κινήματος, οι αναστατώσεις στο πολιτικό σκηνικό, θα είναι παρούσες και την περίοδο. Η ταξική πάλη θα οξυνθεί –αποτελεί όρο επιβίωσης των εργαζόμενων. Η αντιφατική τάση ευρύτερων μαζών για αμφισβήτηση- αντιπαράθεση με την κυρίαρχη πολιτική, είναι αυτή που προκαλεί φόβο στις αστικές δυνάμεις και δυνατότητες για την εργατική πολιτική και γι αυτό είναι αναγκαία μια πρωτοπόρα και νέας ποιότητας συλλογική και ατομική δράση και στράτευση.
Α. ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ 4/10
1. Οι εκλογές της 4/10 –όπως και οι ευρωεκλογές- σφραγίστηκαν από την επίδραση της κρίσης, «της δεύτερης μεγαλύτερης κρίσης του καπιταλισμού», το βάθος, η έκταση και η διάρκεια της οποίας επιδρούν καθοριστικά στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Η ανάκαμψη από την κρίση –ύφεση που προωθεί η αστική πολιτική αφορά τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος και των πολυεθνικών (πχ αυτοκινητοβιομηχανίες), αφορά την κατανάλωση και όχι την εργασία και συνοδεύεται από αύξηση της ανεργίας και μείωση των κοινωνικών δαπανών. Η διάθεση σημαντικών κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό στην κατεύθυνση αυτή (πχ 28 δις στις Τράπεζες) μεταφέρει τα κρισιακά φαινόμενα στη δημοσιονομική σφαίρα και ενισχύει τις διεργασίες επανάκαμψης της κρίσης με οξύτερο τρόπο. Ο ελληνικός καπιταλισμός λόγω των ιδιαίτερων δομικών προβλημάτων του, με το αστικό κράτος σε κατάσταση χρεοκοπίας και συνεχούς –όλο και πιο τοκογλυφικού- δανεισμού αντιμετωπίζει οξύτατο πρόβλημα γι αυτό και οι κραυγές των αστών για μέτρα υπέρ της «οικονομίας, της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας».
Για το ξεπέρασμα της, η αστική τάξη ακολουθεί μια επιθετική πολιτική σκληρής και βάρβαρης εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Η πολιτική αυτή σε σύμπλεξη με τις συντηρητικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούν οι κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων και συμμαχικών συνδυασμών δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα αντιδραστικής πολιτικής που τη φέρνει αντιμέτωπη με την μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία των εργαζομένων και της νεολαίας. Η εμπειρία και από τις εκλογές σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης δείχνει ότι οι κυβερνήσεις φθείρονται πιο γρήγορα από ποτέ, λόγω της βαθύτερης αδυναμίας του καπιταλισμού για μονιμότερες απαντήσεις, στο έδαφος της σχετικής κοινωνικοπολιτικής αστάθειας που διαμορφώνεται. Στο πλαίσιο αυτό αναπτύσσονται, με τη μορφή της άμπωτης και πλημμυρίδας, εργατικοί και νεολαιίστικοι αγώνες οι οποίοι ασκούν τη δική τους επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις.
Οι τάσεις αυτές αποκαλύπτονται με χαρακτηριστικό τρόπο και στην χώρα μας με την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών και την όσο το δυνατόν γρηγορότερη «αλλαγή φρουράς» με το ΠΑΣΟΚ που επιβλήθηκε από σημαντικές μερίδες του κεφαλαίου μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο ανεξέλεγκτων κοινωνικών συγκρούσεων. Η μαζική λαϊκή καταδίκη και η εκλογική αποδοκιμασία της πολιτικής της ΝΔ, δεν σηματοδοτεί, με το ανάλογο της επίθεσης βάθος, απόρριψη για τα νεοσυντηρητικά – νεοφιλελεύθερα δόγματα, πάνω στα οποία η ΝΔ στήριζε την πολιτική της και την ιδιαίτερα επιθετική θατσερική προεκλογική της εκστρατεία. Ωστόσο, το μαζικό κίνημα στην εξέλιξη του, δημιούργησε ρωγμές κυρίως στην κοινωνική συναίνεση απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική, την οποία θα βρει μπροστά της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ . Δεν έριξαν, βεβαίως. την κυβέρνηση Καραμανλή οι αγώνες, αλλά –ειδικά οι πιο ριζοσπαστικοί απ’ αυτούς- έφθειραν και απονομιμοποίησαν την πολιτική της. Γιατί οι αγώνες παίζουν σοβαρό πολιτικό ρόλο, ακόμα και όταν έχουν αδυναμία να εκφράσουν ένα συνολικό ανατρεπτικό περιεχόμενο ώστε μαζί με μια άλλη Αριστερά να ανοίγουν ένα άλλο δρόμο για τα εργατικά συμφέροντα.
Η επικράτηση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι τόσο ισχυρή όσο παρουσιάζεται. Η αδυναμία του να εμπνεύσει και να στρατεύσει μαζικά σε ένα σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό σχέδιο, η σχετική του υστέρηση στις πόλεις και στους μισθωτούς εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, το γεγονός πως είναι η κυβέρνηση που εκλέγεται με το χαμηλότερο ποσοστό κυβερνητικής εναλλαγής από τη μεταπολίτευση είναι στοιχεία που πρέπει να σημειωθούν.
Η συμβολή της έκρηξης του Δεκέμβρη στην κατάρρευση της ΝΔ είναι πολύ σημαντική. Το γεγονός όμως ότι δεν μπόρεσε να τροφοδοτήσει μια συνολική αριστερή στροφή έχει να κάνει και με τα όρια των ίδιων των γεγονότων, αλλά και πολύ περισσότερο με την αδυναμία της Αριστεράς να εκφράσει την εξεγερτική δυναμική του, γεγονός που το πληρώνει.
Τα αποτελέσματα τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ ξεπέρασαν τους σχεδιασμούς και τις εκτιμήσεις των κομμάτων αυτών και των αστικών κέντρων ακριβώς διότι η λαϊκή αγανάκτηση και οργή βρήκε –έστω αυτόν -τον τρόπο να εκδηλωθεί, συντρίβοντας εκλογικά τη ΝΔ και δίνοντας άνετη αυτοδυναμία στο ΠΑΣΟΚ.
Από τη σκοπιά αυτή δεν συμφωνούμε με τάσεις απογοήτευσης, ότι η δικομματική εναλλαγή λειτούργησε ανεμπόδιστα, ότι το αστικά μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ (που είχε διωχθεί το 2004) ψηφίζεται ως εναλλακτική λύση στην καταρρέουσα Δεξιά, ότι γενικά στο κίνημα και στην Αριστερά υπάρχει μια από τα ίδια. Ούτε με την γραμμική αντίληψη «οι αγώνες έριξαν τον Καραμανλή, το ίδιο περίπου θα γίνει με τον Παπανδρέου, οι μάζες θα στραφούν αριστερά» κοκ.
Επιχειρούμε να δούμε διαλεκτικά το αποτέλεσμα, προσεγγίζοντας πιο συγκεκριμένα τη δύναμη αλλά και τις ανοικτές αδυναμίες του αστικού πολιτικού συστήματος, την αδυναμία αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες του εργατικού κινήματος με έμφαση στις δυνατότητες.
2. Η ΝΔ γνώρισε μία εκλογική συντριβή και έφτασε στο χαμηλότερο εκλογικό σημείο από την ίδρυσή της. Έχασε 699.012 ψήφους από τους 2.994.979 ψήφους ή το 8,36%. Από το 41,84% του 2007 και κατακρημνίστηκε στο 33,48%, ενώ από τις εκλογές του 2004 οι απώλειες προσεγγίζουν τους 1.100.000 ψήφους.
Η καταδίκη αυτή έχει έντονα ταξικό χρώμα καθώς ειδικά στις εργατικές – λαϊκές περιοχές Αθήνας και Πειραιά οι εργαζόμενοι την «μαυρίζουν», ακυρώνοντας την μακρόχρονη προσπάθεια της ΝΔ να κυριαρχήσει σε αυτές τις περιοχές. Στη Β’ περιφέρεια Αθηνών χάνει 8,64%, φτάνοντας στο 26,63%, ενώ στη Β’ Πειραιά έπεσε στο 23,07% (-8,33%). Σύμφωνα με τα στοιχεία η εκλογική καταγραφή της ΝΔ στους μισθωτούς συρρικνώθηκε: ιδιωτικός τομέας 25%, δημόσιος τομέας 30%. Στους άνεργους 27%, ενώ και στους επιστήμονες ελεύθερους επαγγελματίες (πολλοί είναι «κρυμμένοι» μισθωτοί) παίρνει 28%. Αλλά και ο Δεκέμβρης «πυροβολεί» τη ΝΔ, καθώς στους 18άρηδες που ψήφισαν για πρώτη φορά παίρνει μόνο 21%!
Μεγάλη είναι η πτώση της και σε αστικές περιοχές, αφού μεσαία και ανώτερα στρώματα την εγκατέλειψαν: Βριλήσσια 30,99, (–9,9%) Γλυφάδα 31,2% (-9%), Π. Φάληρο 33,58% (-9,9%), ενώ κρατά Εκάλη με 55% (αλλά με –14,5%) και Φιλοθέη 47,8 (-13,5%). Σύμφωνα με την ανάλυση τω αποτελεσμάτων η ΝΔ κρατιέται στους «επιχειρηματίες-εργοδότες» (42%) και στον μη οικονομικά ενεργό πληθυσμό: συνταξιούχοι Δημοσίου 49%, συνταξιούχοι ιδιωτικού 40% και νοικοκυρές 43%. Εμφανίζεται ιδιαίτερα «γερασμένη», αφού στους άνω των 65 ετών έλαβε ποσοστό 49%.
Η ΝΔ κάηκε κυριολεκτικά στα καμένα, αφού στην Ηλεία έπεσε -9,32%, στην Αττική 9,78%, στην Εύβοια 9,52%. Βούλιαξε στο Αιγαίο της εγκατάλειψης, με πρώτα τα Δωδεκάνησα του Παυλίδη (-10,88%), τις Κυκλάδες (-9,47%), τη Χίο (-9,87%). Κάπως κρατήθηκε στους αγρότες (38%) και στη Μακεδονία (αρκετοί νομοί με ελάχιστες ποσοστιαίες απώλειες).
Οι ψηφοφόροι της ΝΔ που έφυγαν κατευθύνθηκαν στο ΠΑΣΟΚ (περίπου 200.000 υπολογίζουν οι δημοσκόποι), λιγότεροι από 100.000 στο ΛΑΟΣ, αρκετοί στους Οικολόγους Πράσινους, ενώ υπολογίζεται ότι πάνω από 250.000 έκαναν αποχή.
Η ΝΔ πλήρωσε την βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της, τις προκλητικές αντεργατικές εξαγγελίες περί «παγώματος μισθών για την αντιμετώπιση της κρίσης», τη συνολική χειροτέρευση της ζωής των εργαζομένων, αλλά και την τραγική διάψευση των εξαγγελιών για «χρηστή διαχείριση» και «καθαρά χέρια».
Η κατακρήμνισή της, ειδικά στην εργατική τάξη, αντανακλά την βαθιά και καθολική κρίση (οικονομική, κοινωνική, πολιτική, οικολογική, ηθική) του σύγχρονου καπιταλισμού, η οποία, όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία, χρεώνεται, πρώτα από όλα, στον κάθε φορά διαχειριστή του.
3. Το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε 43,92%, το οποίο είναι μακριά –κυρίως ποιοτικά- από το 48% του ’81 ή το 47% του 1993, ακόμα και από το 45,5% του Καραμανλή το 2004.
Πάντως το κόμμα του Γ. Παπανδρέου εκτινάχθηκε κατά 5,8% από το 38,1% του 2007 (αλλά μόλις 3,37% από το 40,55% του 2004). Η εικόνα είναι όμως πιο γκρίζα εάν δει κανείς τις ψήφους: Οι 3.012.373 του 2009 είναι μόλις 285.094 παραπάνω από τις 2.727.279 το 2007 και περίπου οι ίδιοι με τις 3.003.920 του 2004, όταν το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είναι «στα ίδια» αλλά δείχνει τη ρηχή δυναμική που έχει το ΠΑΣΟΚ, παρά το ντοπάρισμα των ΜΜΕ.
Αυτό γίνεται φανερό ειδικά όταν δει κανείς από που έρχεται η άνοδος του ΠΑΣΟΚ.
Στα μεγάλα αστικά κέντρα (όπου βρίσκεται συγκεντρωμένη η εργατική τάξη και τα πιο δυναμικά στρώματα του πληθυσμού) ο ρυθμός ανόδου μόλις ξεπερνά το μέσο όρο ή βρίσκεται και κάτω: Α’ Αθήνας 5,55%, Β’ Αθήνας 6,17%, Α’ Πειραιά 6,27%, Β’ Πειραιά 6,43%, Α’ Θεσσαλονίκης 4,49%. Αντίθετα, η μεγαλύτερη άνοδος καταγράφηκε στην Κρήτη (Ρέθυμνο 14,07%, Ηράκλειο 8,11%), στα νησιά (Δωδεκάνησα 8,16%, Χίος 8,09%), σε τμήμα της Ηπείρου (Θεσπρωτία, Άρτα 6,8%), την Ηλεία 8,1%, τη Φθιώτιδα και τη Θράκη εκτός Έβρου.
Το ΠΑΣΟΚ κερδίζει μαζικά τα αγροτικά στρώματα (46%, με επιστροφή ύστερα από πολλά χρόνια), τους μισθωτούς του Δημοσίου Τομέα (47%), τους οποίους ο Κ. Καραμανλής έβαλε στον μισθολογικό πάγο, ενώ έχει μεγάλη επιρροή στις κατηγορίες του μη ενεργού πληθυσμού. Αντίθετα, οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα είναι πολύ επιφυλακτικοί (37%), δεν έχουν πειστεί από τις διακηρύξεις του Παπανδρέου.
Το ανεβασμένο εκλογικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ δεν συνιστά ένα θετικό, επιθετικό όραμα αλλαγής, αλλά μια αμυντική στάση μειωμένων προσδοκιών, χωρίς να λείπουν ελπίδες και αυταπάτες για κάτι καλύτερο στην εποχή της κρίσης.
Οι εργαζόμενοι, μέσα στην κρίση, στράφηκαν στην κοινοβουλευτική λύση του «μικρότερου κακού», καθώς το εργατικό λαϊκό κίνημα και η Αριστερά, παρά τις αντιστάσεις τους, δεν έχουν αποδείξει την ικανότητά τους να αλλάζουν την κατάσταση και να συγκροτούν μια άλλη πολιτική διέξοδο.
4. Ο ΛΑΟΣ ανέβηκε σημαντικά από τις 271.809 ψήφους (3,8%) το 2007 και πολύ περισσότερο από τις 162.494 ψήφους (2,19%) το 2004. Στην εκτίμηση της συνολικής δύναμης του αστικού συνασπισμού πρέπει να ληφθεί υπόψη το ενισχυμένο ΛΑΟΣ, του οποίου μπορεί να ανακόπηκε η ορμή που είχε καταγραφεί στις ευρωεκλογές, μπορεί να πήρε ένα μικρότερο ποσοστό απ’ αυτό που επεδίωκε από τις απώλειες της ΝΔ, αλλά είναι πλέον τέταρτο κόμμα, με ισχυρή παρουσία 5,63% και 386.152 ψήφους. Το ΛΑΟΣ κατάφερε να αυξήσει τις ψήφους από τις ευρωεκλογές λιγότερο από 20.000 (366.637 τον Ιούνη), παρότι εκατοντάδες χιλιάδες περισσότεροι προσήλθαν στην κάλπη με αποτέλεσμα πτώση από το 7,15% των ευρωεκλογών.
Το πιο σοβαρό όμως είναι ότι αναδεικνύεται ως μια σύγχρονη ακροδεξιά δύναμη, πολυσυλλεκτική μεν αλλά ρατσιστική και αντιδραστική στην ουσία της, που εκφράζει τους κατοίκους των πόλεων και των μεγάλων αστικών κέντρων και όχι κάποιες καθυστερημένες παραδοσιακά δεξιές περιοχές. Στην Α’ Αθήνας πήρε 7,59%, στη Β’ Αθήνας 7,28%, στην Α’ Πειραιά 7,56%, στη Β’ Πειραιά 7,59%, στην Αττική 8,29%, στην Α’ Θεσσαλονίκης 8,86%. Αντίθετα, σε περιοχές με παραδοσιακά ισχυρή ακροδεξιά τα ποσοστά του ΛΑΟΣ είναι χαμηλότερα: Φλώρινα 3,55% Μεσσηνία 5,07%, Λακωνία 5,57%.
Ταυτόχρονα, παρά το ότι ο Γ. Καρατζαφέρης προσπαθεί να παρουσιάσει το κόμμα του ως «λαϊκό», έχει εντυπωσιακά υψηλά αποτελέσματα σε εύπορους δήμους της Β’ Αθηνών, αποκαλύπτοντας ότι ψηφίζεται από μεσαία και ανώτερα στρώματα, επιχειρηματίες και κομμάτι της αστικής τάξης: Ψυχικό 8,04%, Φιλοθέη 7,53%, Νέο Ψυχικό 7,96%, Π. Φάληρο 8,30%, Γλυφάδα 8,44%, Εκάλη 8,71. Βεβαίως, ψηλά ποσοστά «κτυπά» και σε εργατικές περιοχές όπως η Καισαριανή 9,4% (!), ο Άι Γιάννης Ρέντη 8,37%, το Πέραμα 7,58%.
5. Οι Οικολόγοι Πράσινοι, αν και δεν κατάφεραν να μπουν στη βουλή, υπερδιπλασίασαν τους ψηφοφόρους τους από 75.502 το 2007 στους 173.388.
Υπερψηφίστηκαν στις εύπορες περιοχές, δείχνοντας ότι η περιβαλλοντική τους πολιτική δεν είναι καθόλου απειλητική (κάθε άλλο) για τους θιασώτες του συστήματος. Έτσι, αναδείχθηκαν τρίτο κόμμα σε Ψυχικό (8,05%) και Φιλοθέη (8,54%), ενώ ψηλά ποσοστά πήραν στην Εκάλη 7,48%, Κηφισιά 5,82%, Παπάγου 6,03% και Πεντέλη 6,4%.
Ενισχύθηκε από τμήματα του κατεστημένου στα πλαίσια της αναζήτησης ενός ‘μπαλαντέρ’ στο πολιτικό σύστημα. Το ρεύμα αυτό έχει σαν περιεχόμενό του μια λογική πράσινης –καπιταλιστικής- ανάπτυξης και επιδιώκει καθαρά να συμβάλλει ακόμα και σε κυβερνητικές λύσεις με οποιοδήποτε από τα δύο μεγάλα κόμματα. Εντούτοις η άνοδός του αντανακλά και την αυξανόμενη σημασία στη συνείδηση των εργαζόμενων του οικολογικού προβλήματος.
6. Αν και στις βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής ψήφισαν 1.783.124 περισσότεροι από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου (7.044.479 έναντι 5.261.355) -μη επαληθεύοντας όσους στη θερινή έκρηξη της αποχής είχαν αναζητήσει ένα πιο σταθερό πολιτικό μήνυμα μαζικής αποστασιοποίησης-, η τάση μείωσης της συμμετοχής στις εκλογικές διαδικασίες συνεχίζεται.
Το 2009 ψήφισε το 70,94% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους, έναντι 74,14% το 2007 (7.355.026 είχαν ψηφίσει τότε).
Η διαρκώς μειούμενη συμμετοχή είναι ένδειξη μιας διολίσθησης της πολιτικής εκπροσώπησης και κινητοποίησης, που προς το παρόν οδηγεί περισσότερο σε κανάλια ατομικά, παρά συλλογικής αμφισβήτησης.
Το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης της αποχής στις βουλευτικές του 2009 οφείλεται σε απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ.
7. Δίδυμη πτώση είχαν τα δύο κόμματα της ρεφορμιστικής Αριστεράς, με περίπου ανάλογες απώλειες, διατηρώντας μέρος των κερδών του 2004. Παρά το γεγονός ότι η πίεση από το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν πολύ έντονη, καθώς είχε αρκετά νωρίς διαμορφωθεί εικόνα αυτοδυναμίας, η αιμορραγία –περισσότερο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ- προς το ΠΑΣΟΚ ήταν σημαντική.
Το ΚΚΕ πήρε στις φετινές εκλογές 517.154 ψήφους (7,54%), σημειώνοντας καθαρή πτώση από το 2007 (583.750 ψήφοι και 8,15%). Συνολικά, χάνει 66.500 ψήφους με το 40% αυτών των απωλειών στην Αθήνα- Πειραιά- Αττική.
Οι απώλειες του είναι πολύ μεγαλύτερες στα αστικά κέντρα, δηλαδή εκεί που βρίσκεται συγκεντρωμένη η εργατική τάξη. Έτσι, στην Α’ Αθήνας πέφτει 0,96%, στη Β’ Αθήνας 1,27%, στην Α’ Πειραιά 0,85%, στη Β’ Πειραιά 1,69% και στο υπόλοιπο Αττικής 1,02%. Σημαντικές είναι οι απώλειες και στην Α’ Θεσσαλονίκης (0.78%), στη Β’ Θεσσαλονίκης (0,58%), στο νομό Λάρισας (0,59%) και Μαγνησίας (0,57%). Αντίθετα κρατήθηκε σε ποσοστά σε ορισμένους επαρχιακούς νομούς, ειδικά της Βόρειας Ελλάδας. Σύμφωνα με τα στοιχεία το προφίλ του ψηφοφόρου του είναι ιδιωτικός υπάλληλος 25-34 ετών, φοιτητής ή άτομο με ανώτερη εκπαίδευση.
Το ΚΚΕ βρέθηκε σε πολιτική απόσταση από σημαντικούς αγώνες της περιόδου και από την πλατιά λαϊκή αντι-ΝΔ διάθεση, παρά την συμβολή του σε επιμέρους εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις. H «αντικαπιταλιστική ρητορική», η πολιτική αντιπαράθεση με τα αστικά κόμματα, την ΕΕ και τον υποταγμένο συνδικαλισμό χάνει την θετική της σημασία καθώς συνοδεύονται σε πολλές περιπτώσεις από μια συντηρητική πρακτική- δεν έβαλε θέμα ανατροπής της κυβέρνησης ΝΔ «από κάτω και αριστερά»- (με αποκορύφωμα τα εύσημα που πήρε από την αστική τάξη λόγω της στάσης του τον Δεκέμβρη), και φόβο μπροστά στην κατάχτηση μιας αυτοτελούς πολιτικής δυναμικής από το κίνημα των εργαζόμενων και της νεολαίας. Έτσι συσπειρώνει σε μεγάλο βαθμό δυνάμεις στην βάση της γενικής κοινοβουλευτικού χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας, που με τη σχετική όξυνση των διλημμάτων επιστρέφουν στις κυβερνητικές λύσεις. Οι παραπάνω αντιφάσεις, μαζί με την υπεράσπιση των εκμεταλλευτικών καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ενίσχυσαν τις τάσεις αριστερής αναζήτησης σε αγωνιστές του χώρου αυτού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 45.600 ψήφους σε σχέση με το 2007 (315.627 – 4,6%, έναντι 361.101 και 5,04%). Και ο ΣΥΡΙΖΑ κρατήθηκε ή ανέβηκε σε μια σειρά επαρχιακούς νομούς, όπου έχει σχετικά μικρή επιρροή (Ροδόπη, Ξάνθη, Άρτα, Θεσπρωτία, Καβάλα, Χαλκιδική και γενικά βόρεια Ελλάδα), αλλά πέφτει σημαντικά εκεί που είναι τα στηρίγματά του: Α΄ Αθήνας -1,29%, Β΄ Αθήνας -1,53%, Α΄ Πειραιά -0,92%, Β’ Πειραιά -0,73%, Αττική -0,86%, Αχαΐα -1,03%, Μεσσηνία -1,01% κλπ . Όσον αφορά την κοινωνική του αναφορά, έχει αυξημένη καταγραφή σε περιοχές με μεσαία στρώματα (έστω και της μισθωτής εργασίας): Νέο Ψυχικό 8,55% Χαλάνδρι 8,65%, Χολαργός 9,46%, Μελίσσια 8,49%, Βριλήσσια 8,94%, Αγία Παρασκευή 8,33%. Από την άλλη στο Ίλιο παίρνει 5,78%, στο Καματερό 5,23%, στους Αγίους Αναργύρους 6,43%, στην Αγία Βαρβάρα 4,75%, στο Πέραμα 4,69%. Η V-PRC σημειώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποσπά το 11% της φοιτητικής ψήφου, 9% στους ελεύθερους επαγγελματίες, 8% στους ιδιωτικούς και 7,5% στους δημόσιους υπαλλήλους.
Παρά τη συμμετοχή τμημάτων του στους αγώνες δεν μπορεί να υπερβεί μια ρηχή «αντινεοφιλελεύθερη» λογική, χωρίς αμφισβήτηση της ΕΕ και των βασικών πυλώνων της αστικής πολιτικής. Δεν διαφοροποιείται από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, ενώ παραμένει ανοιχτός στην διαπραγμάτευση με την μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία και ο σοσιαλιστικός του ορίζοντας δεν υπερβαίνει τον ‘ανθρώπινο καπιταλισμό’. Οι πολιτικές διαφορές που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του δεν αφορούν δύο ποιοτικά διαφορετικά προγράμματα, αλλά κινούνται σε μια κοινή κατεύθυνση «μεταρρυθμισμού», αποδοχής της ΕΕ και «αριστερού κυβερνητισμού», με διαφοροποιήσεις στους δρόμους και τα μέσα προώθησης της. Έτσι σε μεγάλο βαθμό το ρεύμα που συγκροτεί είναι ανοιχτό προς την σοσιαλδημοκρατία. Σημαντικό στοιχείο του εκλογικού του αποτελέσματος είναι η ενίσχυση της πιο δεξιάς του πτέρυγας σε όλα τα επίπεδα και η πολιτική υποβάθμιση της παρουσίας των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ (ΚΟΕ, ΑΚΟΑ κλπ).
8. Η αντικαπιταλιστική και επαναστατική Αριστερά, τόσο με τη συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αμέσως μετά την εξεγερτική πυρκαγιά του Δεκέμβρη, όσο και με την προσπάθεια επεξεργασίας και προβολής μιας πολιτικής γραμμής που συνδέει την ανατροπή της διαρκούς επίθεσης του κεφαλαίου και της κλιμάκωσης της για να βγει από την κρίση με την επαναστατική δυνατότητα της εποχής μας, έκανε κάποια βήματα (μικρά και ασταθή ακόμα) για να απαντήσει στις νέες προκλήσεις, με ριζοσπαστικό περιεχόμενο και μετωπικό τρόπο. Αυτή η προσπάθεια πήρε ένα «πράσινο φως» για να συνεχίσει και με το αποτέλεσμα των εκλογών. Οι 25.000 ψήφοι δεν σπάνε βεβαίως το περίβλημα που κρατά μακριά από τις ευρύτερες μάζες των εργαζομένων την επαναστατική Αριστερά, ούτε αλλάζουν σημαντικά τους συσχετισμούς εντός της Αριστεράς και του κινήματος. Δείχνουν όμως ότι συσπειρώνεται μια πρωτοπορία αγωνιστών που διεκδικεί αποφασιστικά και με σχετική επιτυχία το άνοιγμα ενός άλλου δρόμου. Δημιουργεί ένα μέτωπο, που διεκδικεί –καταρχήν μέσα στους αγώνες, εκεί που τελικά κρίνονται τα πράγματα- να έχει ένα άλλο βηματισμό από τη ρεφορμιστική Αριστερά και μάλιστα στη σωστή κατεύθυνση.
Η συνολική επιρροή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς δεν μεταβλήθηκε, αλλά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκέντρωσε το μεγαλύτερο μέρος της, ενώ οι άλλες δυνάμεις σημείωσαν μείωση της εκλογικής τους επιρροής. Είναι φανερό ότι η μετωπική λογική έχει πάρει προβάδισμα μεταξύ των αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Αυτή τη μικρή αλλά υπαρκτή δυναμική δεν την είχαμε εκτιμήσει από την αρχή της εκλογικής εξόρμησης και γι αυτό ως ΝΑΡ, στην Πολιτική Επιτροπή, είχαμε θέσει ως εκλογικό στόχο την υπέρβαση του αθροίσματος των ψήφων ΜΕΡΑ- ΕΝΑΝΤΙΑ του 2007 και –δειλά- «βλέπαμε τις 25 χιλιάδες. Είναι φανερό ότι μέσα στις ίδιες πολιτικές και κινηματικές συνθήκες, με μια σχετικά καλύτερη συγκρότηση –παρέμβαση του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είχαμε ένα ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα από την συγκρότηση της, κατόρθωσε να γίνει ένα σημείο αναφοράς για χιλιάδες αγωνιστές γιατί, με όποια κενά και αδυναμίες, έκφρασε μια ενωτική αντικαπιταλιστική δυναμική. Εξέπεμψε ένα σχετικά διακριτό αντικαπιταλιστικό στίγμα ανατροπής της επίθεσης με στοιχεία μιας σύγχρονης επαναστατικής και κομμουνιστικής αναφοράς. Έδωσε, από αυτή τη σκοπιά, δείγματα γραφής σε εργατικούς αγώνες και μέτωπα, όπου είχε, παρά τις αντιφάσεις της, ανεξάρτητη από το σύστημα αγωνιστική πρακτική. Γι αυτό στηρίχτηκε από την μεγάλη πλειοψηφία των αγωνιστών του ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, του κόσμου των εργατικών σχημάτων - παρεμβάσεων και του νεολαιίστικου κινήματος. Προκάλεσε ενδιαφέρον και σε ένα μικρό βαθμό, μετατόπιση ορισμένων δυνάμεων που εκφράζονταν ως τώρα με την ρεφορμιστική αριστερά και παρουσίασε μια ορισμένη τάση αύξησης στις πιο εργατικές-λαϊκές περιοχές. Και τελικά ξεπέρασε σε ψήφους το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και το άθροισμα των ψήφων των συνιστωσών της στις βουλευτικές εκλογές του 2007. Το αποτέλεσμα της είναι ελπιδοφόρο για τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής -επαναστατικής και της κομμουνιστικής Αριστεράς, χωρίς να υπερβαίνει την ανεπάρκεια της για την αναγκαία τομή στην εποχή μας και να αλλάζει ουσιαστικά το συσχετισμό στην αριστερά.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε και έχει ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες. Οι αντιφάσεις που εμφάνισε τους πρώτους έξι – εφτά μήνες της συγκρότησής της απέτρεψαν την ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση κόσμου. Στο βαθμό που καταφέρνει να τις λύνει προωθητικά, να ενοποιείται στην παρέμβασή της στο μαζικό κίνημα (στη βάση του καταχτημένου πλαισίου της και ακόμα παραπέρα), να συγχωνευθεί με τα πρωτοπόρα εργατικά τμήματα, να λύσει εργατοδημοκρατικά από τη βάση μέχρι την «κορυφή» το ζήτημα της οργανωτικής της συγκρότησης και να ανοίξει τη συζήτηση για τα μεγάλα στρατηγικά ερωτήματα του κομμουνιστικού κινήματος, μπορεί να γίνει χώρος συσπείρωσης και αγωνιστών που ασφυκτιούν μέσα στα όρια του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ ή του κινηματισμού.
Η ανάγκη να καλυφθεί το χάσμα ανάμεσα στην στρατηγική ανεπάρκεια της αριστεράς και στις απαιτήσεις της περιόδου καθώς και οι ανεβασμένες απαιτήσεις του δυναμικού που στρατεύτηκε για μια ανώτερη πολιτική παρέμβαση είναι προβλήματα που απασχολούν χιλιάδες αγωνιστές και εργαζόμενους που στήριξαν κριτικά και υπό όρους την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πρέπει να γίνουν αντικείμενο ανοικτής δημοκρατικής συζήτησης και συλλογικής αντιμετώπισης. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη, που έχει θέσει επίμονα το ΝΑΡ και άλλες δυνάμεις (και αποτελούσε και κεντρική πολιτική επιλογή του ΜΕΡΑ), να γίνουν βήματα για τον ανεξάρτητο πόλο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς της νέας κομμουνιστικής προοπτικής. Σε κάθε περίπτωση, το επόμενο διάστημα είναι ανάγκη να προχωρήσει ο διάλογος και η κοινή δράση μεταξύ των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, να παρθούν πρωτοβουλίες μετωπικής πολιτικής δράσης.
9. Το αστικό πολιτικό σύστημα, με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, δεν ξεπέρασε την κρίση εκπροσώπησης και αξιοπιστίας απέναντι στους εργαζόμενους. Στη βάση αυτή και η πολιτική γεωγραφία αναδιαμορφώνεται.
Το συνολικό ποσοστό του δικομματισμού (77,4%) είναι το χαμηλότερο στην ιστορία του. Παρότι η δικομματική εναλλαγή λειτούργησε, η αυτοδυναμία εξασφαλίσθηκε, είναι φανερή μια αργή αλλά σταθερή φθορά του δικομματισμού, αφού στις εκλογές του 2007 ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είχαν φτάσει το 79,95%, ενώ το 2004 το 85,9% και το 2000 το 86,53%. Το δικομματικό σύστημα δυσλειτουργεί, όχι μόνο γιατί χάνει ψηφοφόρους από τα δύο κόμματα, αλλά γιατί δεν μπορεί να εκφράσει προσδοκίες και να απορροφά τόσο αποτελεσματικά όσο παλιότερα την κοινωνική δυσαρέσκεια.
Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση θα επιχειρήσει να άρει ορισμένα, τριτεύουσας προτεραιότητας και αμφιβόλου χρησιμότητας για τους αστούς νεοφιλελεύθερα μέτρα για να συνεχίσει την επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες. Με αυτά που υπόσχεται ως ‘φιλολαϊκά΄ μέτρα καλλιεργεί και συντηρεί τις «μικρές προσδοκίες» και «αγοράζει» πολιτικό χρόνο για την σταθεροποίηση της εξουσίας του και την αποτροπή του λαϊκού παράγοντα να δράσει ανεξάρτητα. Επιδιώκει, με τον τρόπο αυτό, να προωθήσει απρόσκοπτα τις πιο «στρατηγικές», τις βαθύτερες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για το ξεπέρασμα της κρίσης. Τα κοινωνικά-ταξικά συμφέροντα που εκφράζει ως αστικό κόμμα, οι μέχρι τώρα τοποθετήσεις του, οι δρακόντειες δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμφώνου Σταθερότητας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αυταπατών για την κατεύθυνση της πολιτικής του υπέρ της εργοδοσίας και των δυνάμεων της αγοράς. Ακρογωνιαίοι λίθοι της πολιτικής του είναι η μείωση των πραγματικών μισθών (πιθανόν με μικρότερο ρυθμό από ότι επί Ν.Δ.), η παγίωση της απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων, η αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός των αγορών ώστε να είναι ευκολότερη η λειτουργία και διείσδυση των πολυεθνικών μονοπωλίων, η οριστική αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος στην κατεύθυνση μείωσης των συντάξεων, αύξησης των εργατικών εισφορών και επιδείνωσης των όρων θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος, η ανασυγκρότηση του κράτους με τον «Καποδίστρια 2» και η στερέωση των ιδιωτικοποιήσεων – επιχειρηματικοποιήσεων της παιδείας – υγείας- πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης.
Η εκλογική ήττα έχει φέρει τη Ν.Δ. σε κατάσταση κρίσης που την οδηγεί σε ισχυρή διαπάλη των ρευμάτων που την συγκροτούν με παρέμβαση της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών κέντρων και με άδηλες προς το παρόν επιδράσεις στο πολιτικό σύστημα. Φυσικά τα αστικά κέντρα δεν επιθυμούν μια «διαλυμένη» ΝΔ, και για αυτό έχει αρχίσει η επιχείρηση αναστήλωσής της.
Ωστόσο αυτές καθ’ αυτές οι δυσκολίες στα δύο κόμματα άσκησης της αστικής πολιτικής, οι εναλλαγές στις κρίσεις που πέφτουν πότε το ΠΑΣΟΚ και πότε η Ν.Δ., με τη Ν.Δ. σε κρισιακή κατάσταση σε αυτή την συγκυρία, οδηγούν την αστική τάξη να διαβλέπει σαν δυνατότητα το πέρασμα από το δικομματισμό στον διπολισμό με συμμαχικές κυβερνήσεις διαφόρων συνδυασμών γεγονός που ερμηνεύει τη στάση και παρεμβάσεις της σε κόμματα που φιλοδοξούν να «αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες». (ΛΑΟΣ, Οικολόγοι Πράσινοι, ΣΥΝ).
Στην Αριστερά, η κρίση και η μη αντίστοιχη εργατική αντικαπιταλιστική απάντηση της στις πολιτικές απαιτήσεις, ανακόπτουν την ανοδική πορεία της που είχε εμφανίσει στις εκλογές του 2007.
Στις εκλογές του 2007 το ΚΚΕ εκτινάσσεται στο 8,15% με 583750 ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ στο 5,04% και στους 361.101. Το ΚΚΕ επανασυσπειρώνει σε τρία χρόνια, από το 2004 ως το 2007, 147000 ψηφοφόρους, τους διπλάσιους περίπου από όσους είχε συσπειρώσει την δεκαετία 1994 – 2004. Ανάλογη είναι η εικόνα και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στις εκλογές του 2007 και στο γενικότερο μετεκλογικό συσχετισμό αποτυπώνεται και μορφοποιείται, στο πλαίσιο μιας περιόδου στην οποία δεσπόζει ακόμα η υπεραντιδραστική στρατηγική του κεφαλαίου, η τάση αναγέννησης μιας πλατύτερης, αντιφατικής, πολιτικής απονομιμοποίησης της εφαρμοζόμενης αστικής πολιτικής και μιας σχετικά μεγαλύτερης επίδρασης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος στις πολιτικές εξελίξεις. Τα αμέσως προηγούμενα χρόνια με το βάλτωμα των αμερικάνων στο Ιράκ, την Παλαιστινιακή αντίσταση, τις ριζοσπαστικές ανακατατάξεις στη Λατινική Αμερική, τους μαζικούς αγώνες στη χώρα μας και στην Ευρώπη είχαμε μια σειρά από βαθύτερες ανακατατάξεις και συγκρούσεις με τη αντιδραστική, ιμπεριαλιστική, τρομοκρατική εκστρατεία του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του.
Οι εκλογικές αναμετρήσεις του 2009 διεξάγονται σε μια νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η εμφανιζόμενη κρίση του καπιταλισμού. Η βάρβαρη καπιταλιστική στρατηγική «διεξόδου από την κρίση» οδηγεί στην απότομη και απόλυτη επιδείνωση της οικονομικοκοινωνικής και πολιτικής θέσης των εργαζομένων. Στις συνθήκες αυτές αναδείχνεται πιο μαζικά η ανάγκη μιας κοινωνίας πέρα από τον καπιταλισμό και, ταυτόχρονα, η δυνατότητα νέων, ποιοτικά ανώτερων, εργατικών αντικαπιταλιστικών επαναστάσεων για μια νέα κομμουνιστική προοπτική. Αυξάνουν, επομένως, οι απαιτήσεις για όλες τις πολιτικές δυνάμεις και κυρίως στην Αριστερά για την ανασυγκρότηση της πολιτικής και της στρατηγικής τους.
Στο πλαίσιο αυτό, η ανεπάρκεια της Αριστεράς και η πολιτική αδυναμία του εργατικού κινήματος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της περιόδου, επιδρά και στις εκλογικές τάσεις στην αριστερά. Στις ευρωεκλογές, παρότι θεωρούνται πιο χαλαρές, το ΚΚΕ χάνει, σε σχέση με τις εθνικές του 2007, 155000 ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ 120000! Στις εθνικές της 4ης Οκτώβρη το ΚΚΕ εξακολουθεί να έχει απώλειες 66000 ψήφων ( ένας στους εννιά) σε σχέση με το 2007 παρόλο που κατάφερε να επαναπατρίσει εκλογικά τους 90000 από τους 155000 που είχαν απομακρυνθεί στις ευρωεκλογές του περασμένου Ιούνη. Ανάλογα και ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί την απώλεια 56000 ψήφων ( ένας στους εφτά στο σύνολο) σε σχέση με το 2007 παρόλο που επανασυσπείρωσε 70.000 περίπου ψηφοφόρους σε σχέση με τις ευρωεκλογές. Ο τρόπος, μάλιστα, που αναλύουν τα εκλογικά τους αποτελέσματα –με τη λογική της αυτοεπιβεβαίωσης- αναδείχνει εκ νέου την ιστορική αδυναμία τους να αναπτύξουν μια ανατρεπτική επαναστατική στρατηγική και τακτική στη νέα εποχή.
Η κρίση όμως και η εφαρμοζόμενη πολιτική δημιουργούν νέες δυσκολίες (λόγω των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, της υπονόμευσης των συλλογικών συμβάσεων, της τεράστιας ανεργίας) που πιέζουν ασφυκτικά την εργατική τάξη και επιδρούν κατασταλτικά στην κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά της. Ωστόσο, οι λαϊκές αντιστάσεις, τα εργατικά και νεολαιίστικα αγωνιστικά κινήματα της προηγούμενης περιόδου, τα οποία είναι, ακόμα, κάτω από το αναγκαίο πολιτικό μαζικό κίνημα ανατροπής, έχουν προοπτικές. Στο έδαφος της κρίσης οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν, σε μεγαλύτερη έκταση και βάθος, την αναγκαιότητα της ενότητας σε ένα ανώτερο επίπεδο συντονισμένων πολιτικών αγώνων για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών της. Οι εξάρσεις και υποχωρήσεις του κινήματος, οι αναστατώσεις στο πολιτικό σκηνικό, θα είναι παρούσες και την περίοδο. Η ταξική πάλη θα οξυνθεί –αποτελεί όρο επιβίωσης των εργαζόμενων. Η αντιφατική τάση ευρύτερων μαζών για αμφισβήτηση- αντιπαράθεση με την κυρίαρχη πολιτική, είναι αυτή που προκαλεί φόβο στις αστικές δυνάμεις και δυνατότητες για την εργατική πολιτική και γι αυτό είναι αναγκαία μια πρωτοπόρα και νέας ποιότητας συλλογική και ατομική δράση και στράτευση.
Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
Κλίμα τρομοκρατίας και αστυνομοκρατίας οι πρώτες μέρες του ΠΑΣΟΚ
Η ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή καταγγέλλει τη νέα απρόκλητη επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων στο χώρο των Εξαρχείων κατά το τέλος της παρουσίασης βιβλίου του Χρ. Κάσδαγλη, τις προκλητικές συλλήψεις του Δ. Παπαχρήστου και των δημοσιογράφων Ελληνιάδη και Δαματόπουλου.
Η νέα αστυνομική επίθεση που οδήγησε σε εκατοντάδες προσαγωγές στην Ασφάλεια, εντάσσεται στη συνολικότερη επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο υπουργός Προστασίας (του πολίτη;) κ. Χρυσοχοϊδης έχοντας μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε αστυνομοκρατούμενη περιοχή, τη χρήση δακρυγόνων και χημικών σε καθημερινή πράξη, το χτύπημα των διαδηλώσεων (βλέπε ναυτεργάτες) ως πρώτο δείγμα για το πώς θα αντιμετωπίζονται οι εργατικές κινητοποιήσεις, φτάνοντας ως τα βασανιστήρια και τη δολοφονία μεταναστών όπως έγινε στη Νίκαια.
Καμιά ανακωχή – καμιά αναμονή απέναντι στην επίθεση που θα ξεδιπλώσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η ωμή αστυνομική βία των πρώτων ημερών διακυβέρνησης αποτελεί το πρώτο δείγμα γραφής της ολομέτωπης επίθεσης στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα που θα ακολουθήσει. Δεν πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία, πόσο μάλλον για επιλογή που αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά είναι το περίβλημα της «κοινωνικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ», η αυταρχική θωράκιση του που προηγείται αλλά και έπεται των αντεργατικών μέτρων για την υπέρβαση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Aποσκοπεί στον εκφοβισμό και την καταστολή της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, κάθε αγωνιζόμενου που αμφισβητεί τους μονόδρομους του κεφαλαίου.
Η επίθεση απέναντι στις λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα που επιχειρεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε θα μείνει αναπάντητη. Το εργατικό, λαϊκό κίνημα μέσα από τις συλλογικότητές του και τη δράση, θα απαντήσει άμεσα σε αυτές τις προκλήσεις.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τις αμέσως επόμενες μέρες θα πάρει πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.
ΤΟ ΓΡ. ΤΥΠΟΥ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αθήνα 22 Οκτώβρη 2009
Η ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή καταγγέλλει τη νέα απρόκλητη επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων στο χώρο των Εξαρχείων κατά το τέλος της παρουσίασης βιβλίου του Χρ. Κάσδαγλη, τις προκλητικές συλλήψεις του Δ. Παπαχρήστου και των δημοσιογράφων Ελληνιάδη και Δαματόπουλου.
Η νέα αστυνομική επίθεση που οδήγησε σε εκατοντάδες προσαγωγές στην Ασφάλεια, εντάσσεται στη συνολικότερη επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο υπουργός Προστασίας (του πολίτη;) κ. Χρυσοχοϊδης έχοντας μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε αστυνομοκρατούμενη περιοχή, τη χρήση δακρυγόνων και χημικών σε καθημερινή πράξη, το χτύπημα των διαδηλώσεων (βλέπε ναυτεργάτες) ως πρώτο δείγμα για το πώς θα αντιμετωπίζονται οι εργατικές κινητοποιήσεις, φτάνοντας ως τα βασανιστήρια και τη δολοφονία μεταναστών όπως έγινε στη Νίκαια.
Καμιά ανακωχή – καμιά αναμονή απέναντι στην επίθεση που θα ξεδιπλώσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η ωμή αστυνομική βία των πρώτων ημερών διακυβέρνησης αποτελεί το πρώτο δείγμα γραφής της ολομέτωπης επίθεσης στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα που θα ακολουθήσει. Δεν πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία, πόσο μάλλον για επιλογή που αφορά μόνο τη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά είναι το περίβλημα της «κοινωνικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ», η αυταρχική θωράκιση του που προηγείται αλλά και έπεται των αντεργατικών μέτρων για την υπέρβαση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Aποσκοπεί στον εκφοβισμό και την καταστολή της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, κάθε αγωνιζόμενου που αμφισβητεί τους μονόδρομους του κεφαλαίου.
Η επίθεση απέναντι στις λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα που επιχειρεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε θα μείνει αναπάντητη. Το εργατικό, λαϊκό κίνημα μέσα από τις συλλογικότητές του και τη δράση, θα απαντήσει άμεσα σε αυτές τις προκλήσεις.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τις αμέσως επόμενες μέρες θα πάρει πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.
ΤΟ ΓΡ. ΤΥΠΟΥ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αθήνα 22 Οκτώβρη 2009
Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009
Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 04-10-2009
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 04-10-2009
ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
1. Οι εκλογές της 04-10-2009 για το εθνικό κοινοβούλιο είχαν ως χαρακτηριστικό την έντονη αποδοκιμασία της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΝΔ και την σημαντική αύξηση της αποχής που οδήγησε στην άνετη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Με την αποχή εκφράστηκε η κοινωνική δυσαρέσκεια και αγανάκτηση ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην κυβέρνηση αλλά και η αποδοκιμασία της κοινοβουλευτικής αριστεράς που παρότι ενισχύθηκε στις εκλογές του 2007 δεν κατάφερε να αρθρώσει ένα πειστικό αντιπολιτευτικό λόγο και κυρίως να πείσει ότι μπορεί να προσφέρει προγραμματική και οραματική διέξοδο κόντρα στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Από την άλλη μεριά, η υπερψήφιση του ΠΑΣΟΚ και η καθήλωση των δεξιών κομμάτων (ΝΔ και ΛΑΟΣ) σε άθροισμα κάτω από το 40% δείχνει ότι η κοινωνία ελπίζει ότι μια εναλλακτική πολιτική που, έστω θα την ανακουφίσει από την πίεση του κεφαλαίου, μπορεί να προέλθει μόνο από τον κεντροαριστερό ή αριστερό πολιτικό χώρο.
2. Η ΝΔ κατέρρευσε εκλογικά χάνοντας με διαφορά 10,40 μονάδων από το ΠΑΣΟΚ λόγω της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής, των σκανδάλων, τις κακής διαχείρησης, της προεκλογικής της εκστρατείας αλλά και λόγω της εντυπωσιακής στήριξης όλου του συστήματος προς το ΠΑΣΟΚ στην αναζήτηση «σταθερής» κυβέρνησης. Τελευταία, πολύτιμη για το σύστημα, υπηρεσία της ΝΔ στο κεφάλαιο είναι ότι καθόρισε μια προεκλογική ατζέντα με καθαρά διαχειριστικό- λογιστικό χαρακτήρα και με σύνθημα την αδυναμία εναλλακτικής πολιτικής πέρα από την σκληρή λιτότητα και τον αυταρχισμό σε όλα τα επίπεδα.
3. Ένα βασικό συμπέρασμα είναι ότι το Σύστημα Εξουσίας (κεφάλαιο, ΜΜΕ, ξένος παράγοντας) έχει αυξήσει τη δυνατότητα του μέσω της προπαγάνδας και του ελέγχου της πληροφόρησης να επιβάλλει πολιτικές λύσεις που πριν λίγους μήνες φαίνονταν περίπου αδύνατες. Το σχεδόν 44% του ΠΑΣΟΚ είναι ένας θρίαμβος της τηλεοπτικής δημοκρατίας και των ιδεολογικών μηχανισμών του κεφαλαίου, αλλά και αποτέλεσμα της οργανωτικής ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ. Η επιδίωξη του συστήματος ήταν να προκύψει μια μονοκομματική κυβέρνηση με άνετη αυτοδυναμία που μπορεί να προωθήσει τον «ευρωπαϊκό μονόδρομο λιτότητας», τις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές. Το πέτυχε πανηγυρικά.
4. Ο ΛΑΟΣ, που αποτελεί ξεκάθαρα πολιτικό παρακολούθημα του δικομματισμού, κέρδισε περίπου 110.000 ψήφους όμως δεν μπόρεσε να παίξει το ρόλο που περίμενε, με δεδομένη την εκλογική συντριβή της ΝΔ που έχασε πάνω από 700.000 ψήφους. Το ΛΑΟΣ εξακολουθεί να είναι επικίνδυνο κοινωνικά (σε συνδυασμό με τις 20.000 ψήφους της Χρυσής Αυγής και τα γεγονότα στον Αγ. Παντελεήμονα Αττικής) όμως η δυναμική του έχει αρχίσει και εξαντλείται και η πολιτική ανοιχτών θυρών με τη ΝΔ θα γίνει από δω και πέρα μπούμερανγκ από τη στιγμή που η ΝΔ θα έχει καινούρια ηγεσία και θα είναι αντιπολίτευση.
5. Το ΚΚΕ πλήρωσε με απώλεια περίπου 66.000 ψήφων (0,60 % σε ποσοστό) την αδιέξοδη πολιτική του που αποκλείει τις πολιτικές συμμαχίες και δεν δίνει καμία υπαρκτή διέξοδο στα συγκεκριμένα προβλήματα των εργαζόμενων. Η μείωση του εκλογικού του ποσοστού σε εποχή κρίσης δείχνει τα αδιέξοδα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, θριαμβολογεί ότι πέτυχε ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα αν συνυπολογίσουμε τα όσα έγιναν μετά τις Ευρωεκλογές, η πραγματικότητα όμως είναι ότι απώλεσε 45.000 ψήφους και παρουσιάζει μειωμένη κοινωνική αποδοχή. Το αποτέλεσμα αντικατοπτρίζει την πίστη του κόσμου της αριστεράς στον ενωτικό χαρακτήρα του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ και όχι την συνολική πολιτική του. Είναι πάντως σημαντικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε στην επαρχία και στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα αύξησε λίγο τα ποσοστά του. Συνολικά, η κοινοβουλευτική αριστερά είχε στόχο την μη-αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ και την δραστική μείωση του δικομματισμού. Σε αυτή την επιδίωξη απέτυχε.
6. Το εκλογικό αποτέλεσμα, με δεδομένη τη συνολική πτώση των λοιπών δυνάμεων της αριστεράς, ήταν θετικό για το Μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ένα κομμάτι ανένταχτων της αριστεράς επιβράβευσε κυρίως τη λογική της ενότητας του χώρου και λιγότερο τα συνθήματα ή το πρόγραμμα της. Θέλουμε πάντως να παρατηρήσουμε ότι η λογική της ψήφου αντιπροσώπευσης δεν πρέπει να επικρατήσει στο Μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η εμβάθυνση και η διεύρυνση του Μετώπου είναι από τις βασικές προτεραιότητες της επόμενης περιόδου.
7. Τα πρώτα δείγματα της νέας κυβέρνησης δεν μπορούν να θεωρηθούν θετικά. Πέρα από την προώθηση στελεχών που υπήρξαν σημαντικά στελέχη επιχειρήσεων και υπερεθνικών οργανισμών που προωθούν σκληρές πολιτικές ενάντια στους εργαζόμενους παρατηρούμε
• Την βιασύνη για προώθηση ενός εκλογικού νόμου που θα στραγγαλίζει την δημοκρατία και θα λύνει το πρόβλημα της κοινωνικής απονομιμοποίησης του συστήματος εξουσίας δημιουργώντας πλαστές πλειοψηφίες στη Βουλή.
• Την αποκρουστική επίδειξη αυταρχισμού και καταστολής με τις αθρόες και απόλυτα αντισυνταγματικές «προσαγωγές υπόπτων» προς εκφοβισμό και το χτύπημα των απεργών της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης.
• Την ύψωση της σημαίας του ανταγωνισμού δίπλα στην θολή σημαία της Πράσινης Ανάπτυξης.
• Την άμεση συνέχιση των πολιτικών παράδοσης ελεύθερων δημόσιων χώρων στις διαθέσεις των μεγαλοεργολάβων.
• Την επιμονή για Καποδίστρια 2 στους δήμους.
8. Πρακτικά η νέα κυβέρνηση δείχνει ξεκάθαρα ότι θέλει να προσαρμόσει όλη τη διοικητική δομή αλλά και τους βασικούς κοινοβουλευτικούς θεσμούς της χώρας στα πρότυπα της ΕΕ. Αυτό σημαίνει στραγγάλισμα της δημοκρατίας, απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής αλλά και κατακερματισμό σε διοικητικές περιφέρειες που θα συναλλάσσονται απ’ ευθείας με την ΕΕ και το κεφάλαιο, έχοντας μειωμένη διαπραγματευτική δύναμη σε σχέση με αυτήν που έχει το εθνικό κράτος. Η νέα περίοδος θα αποδειχθεί ακόμη πιο σκληρή για τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Πιστεύουμε πάντα ότι το κρίσιμο σημείο για να ανατραπούν οι επερχόμενες πολιτικές είναι η ενεργοποίηση των εργαζόμενων και της κοινωνίας συνολικά ενάντια στις επιλογές αυτές.
9. Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ πιστεύει ότι το βασικό ζητούμενο της περιόδου είναι η ανασυγκρότηση της εργατικής τάξης που είναι η μόνη τάξη που μπορεί να βγάλει τον τόπο από το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Εκτιμούμε ότι το Μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει και μπορεί να βοηθήσει τους εργαζόμενους σε αυτή την κατεύθυνση και είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε στην παραπέρα ανάπτυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
10. Πέρα από αυτό, θεωρούμε ότι η αριστερά πρέπει να κάνει συγκεκριμένες προτάσεις και να πάρει πρωτοβουλίες κι όχι να σέρνεται πίσω από την αστική ατζέντα κάνοντας μόνο αμυντικές κινήσεις και αγώνες. Με δεδομένη την κυβερνητική επιδίωξη για την προώθηση ενός αντιδραστικού και αντιδημοκρατικού εκλογικού νόμου, είναι ώρα να θυμηθούμε και να αναδείξουμε την θέση της αριστεράς για την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος όχι μόνο στο Κοινοβούλιο αλλά και στα εργατικά σωματεία. Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ θα πάρει άμεσα πρωτοβουλία για την ανάδειξη του ζητήματος απευθυνόμενη σε όλες τις δυνάμεις τόσο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο και της υπόλοιπης αριστεράς ώστε το ζήτημα της απλής αναλογικής να γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης και του συνόλου της κοινωνίας.
11. Παράλληλα, η αναγκαιότητα ενός ριζοσπαστικού προγράμματος διεξόδου παραμένει επιτακτική. Εκτιμούμε ότι στη σημερινή φάση αυτό πρέπει να ξεκινά από την διεκδίκηση μιας εισοδηματικής πολιτικής και Συλλογικών Συμβάσεων που θα ανακουφίσουν τους εργαζόμενους αλλά και από την υπεράσπιση του δημόσιου τομέα και του δημόσιου χώρου από τις αρπακτικές διαθέσεις του κεφαλαίου. Αυτή η διεκδίκηση μπορεί να βαδίζει μαζί με το θεσμικό αίτημα για απλή αναλογική.
Η Πολιτική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Ανανέωσης
Αθήνα 15-10-2009
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 04-10-2009
ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
1. Οι εκλογές της 04-10-2009 για το εθνικό κοινοβούλιο είχαν ως χαρακτηριστικό την έντονη αποδοκιμασία της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΝΔ και την σημαντική αύξηση της αποχής που οδήγησε στην άνετη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ. Με την αποχή εκφράστηκε η κοινωνική δυσαρέσκεια και αγανάκτηση ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην κυβέρνηση αλλά και η αποδοκιμασία της κοινοβουλευτικής αριστεράς που παρότι ενισχύθηκε στις εκλογές του 2007 δεν κατάφερε να αρθρώσει ένα πειστικό αντιπολιτευτικό λόγο και κυρίως να πείσει ότι μπορεί να προσφέρει προγραμματική και οραματική διέξοδο κόντρα στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Από την άλλη μεριά, η υπερψήφιση του ΠΑΣΟΚ και η καθήλωση των δεξιών κομμάτων (ΝΔ και ΛΑΟΣ) σε άθροισμα κάτω από το 40% δείχνει ότι η κοινωνία ελπίζει ότι μια εναλλακτική πολιτική που, έστω θα την ανακουφίσει από την πίεση του κεφαλαίου, μπορεί να προέλθει μόνο από τον κεντροαριστερό ή αριστερό πολιτικό χώρο.
2. Η ΝΔ κατέρρευσε εκλογικά χάνοντας με διαφορά 10,40 μονάδων από το ΠΑΣΟΚ λόγω της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής, των σκανδάλων, τις κακής διαχείρησης, της προεκλογικής της εκστρατείας αλλά και λόγω της εντυπωσιακής στήριξης όλου του συστήματος προς το ΠΑΣΟΚ στην αναζήτηση «σταθερής» κυβέρνησης. Τελευταία, πολύτιμη για το σύστημα, υπηρεσία της ΝΔ στο κεφάλαιο είναι ότι καθόρισε μια προεκλογική ατζέντα με καθαρά διαχειριστικό- λογιστικό χαρακτήρα και με σύνθημα την αδυναμία εναλλακτικής πολιτικής πέρα από την σκληρή λιτότητα και τον αυταρχισμό σε όλα τα επίπεδα.
3. Ένα βασικό συμπέρασμα είναι ότι το Σύστημα Εξουσίας (κεφάλαιο, ΜΜΕ, ξένος παράγοντας) έχει αυξήσει τη δυνατότητα του μέσω της προπαγάνδας και του ελέγχου της πληροφόρησης να επιβάλλει πολιτικές λύσεις που πριν λίγους μήνες φαίνονταν περίπου αδύνατες. Το σχεδόν 44% του ΠΑΣΟΚ είναι ένας θρίαμβος της τηλεοπτικής δημοκρατίας και των ιδεολογικών μηχανισμών του κεφαλαίου, αλλά και αποτέλεσμα της οργανωτικής ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ. Η επιδίωξη του συστήματος ήταν να προκύψει μια μονοκομματική κυβέρνηση με άνετη αυτοδυναμία που μπορεί να προωθήσει τον «ευρωπαϊκό μονόδρομο λιτότητας», τις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές. Το πέτυχε πανηγυρικά.
4. Ο ΛΑΟΣ, που αποτελεί ξεκάθαρα πολιτικό παρακολούθημα του δικομματισμού, κέρδισε περίπου 110.000 ψήφους όμως δεν μπόρεσε να παίξει το ρόλο που περίμενε, με δεδομένη την εκλογική συντριβή της ΝΔ που έχασε πάνω από 700.000 ψήφους. Το ΛΑΟΣ εξακολουθεί να είναι επικίνδυνο κοινωνικά (σε συνδυασμό με τις 20.000 ψήφους της Χρυσής Αυγής και τα γεγονότα στον Αγ. Παντελεήμονα Αττικής) όμως η δυναμική του έχει αρχίσει και εξαντλείται και η πολιτική ανοιχτών θυρών με τη ΝΔ θα γίνει από δω και πέρα μπούμερανγκ από τη στιγμή που η ΝΔ θα έχει καινούρια ηγεσία και θα είναι αντιπολίτευση.
5. Το ΚΚΕ πλήρωσε με απώλεια περίπου 66.000 ψήφων (0,60 % σε ποσοστό) την αδιέξοδη πολιτική του που αποκλείει τις πολιτικές συμμαχίες και δεν δίνει καμία υπαρκτή διέξοδο στα συγκεκριμένα προβλήματα των εργαζόμενων. Η μείωση του εκλογικού του ποσοστού σε εποχή κρίσης δείχνει τα αδιέξοδα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, θριαμβολογεί ότι πέτυχε ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα αν συνυπολογίσουμε τα όσα έγιναν μετά τις Ευρωεκλογές, η πραγματικότητα όμως είναι ότι απώλεσε 45.000 ψήφους και παρουσιάζει μειωμένη κοινωνική αποδοχή. Το αποτέλεσμα αντικατοπτρίζει την πίστη του κόσμου της αριστεράς στον ενωτικό χαρακτήρα του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ και όχι την συνολική πολιτική του. Είναι πάντως σημαντικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε στην επαρχία και στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα αύξησε λίγο τα ποσοστά του. Συνολικά, η κοινοβουλευτική αριστερά είχε στόχο την μη-αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ και την δραστική μείωση του δικομματισμού. Σε αυτή την επιδίωξη απέτυχε.
6. Το εκλογικό αποτέλεσμα, με δεδομένη τη συνολική πτώση των λοιπών δυνάμεων της αριστεράς, ήταν θετικό για το Μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ένα κομμάτι ανένταχτων της αριστεράς επιβράβευσε κυρίως τη λογική της ενότητας του χώρου και λιγότερο τα συνθήματα ή το πρόγραμμα της. Θέλουμε πάντως να παρατηρήσουμε ότι η λογική της ψήφου αντιπροσώπευσης δεν πρέπει να επικρατήσει στο Μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η εμβάθυνση και η διεύρυνση του Μετώπου είναι από τις βασικές προτεραιότητες της επόμενης περιόδου.
7. Τα πρώτα δείγματα της νέας κυβέρνησης δεν μπορούν να θεωρηθούν θετικά. Πέρα από την προώθηση στελεχών που υπήρξαν σημαντικά στελέχη επιχειρήσεων και υπερεθνικών οργανισμών που προωθούν σκληρές πολιτικές ενάντια στους εργαζόμενους παρατηρούμε
• Την βιασύνη για προώθηση ενός εκλογικού νόμου που θα στραγγαλίζει την δημοκρατία και θα λύνει το πρόβλημα της κοινωνικής απονομιμοποίησης του συστήματος εξουσίας δημιουργώντας πλαστές πλειοψηφίες στη Βουλή.
• Την αποκρουστική επίδειξη αυταρχισμού και καταστολής με τις αθρόες και απόλυτα αντισυνταγματικές «προσαγωγές υπόπτων» προς εκφοβισμό και το χτύπημα των απεργών της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης.
• Την ύψωση της σημαίας του ανταγωνισμού δίπλα στην θολή σημαία της Πράσινης Ανάπτυξης.
• Την άμεση συνέχιση των πολιτικών παράδοσης ελεύθερων δημόσιων χώρων στις διαθέσεις των μεγαλοεργολάβων.
• Την επιμονή για Καποδίστρια 2 στους δήμους.
8. Πρακτικά η νέα κυβέρνηση δείχνει ξεκάθαρα ότι θέλει να προσαρμόσει όλη τη διοικητική δομή αλλά και τους βασικούς κοινοβουλευτικούς θεσμούς της χώρας στα πρότυπα της ΕΕ. Αυτό σημαίνει στραγγάλισμα της δημοκρατίας, απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής αλλά και κατακερματισμό σε διοικητικές περιφέρειες που θα συναλλάσσονται απ’ ευθείας με την ΕΕ και το κεφάλαιο, έχοντας μειωμένη διαπραγματευτική δύναμη σε σχέση με αυτήν που έχει το εθνικό κράτος. Η νέα περίοδος θα αποδειχθεί ακόμη πιο σκληρή για τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Πιστεύουμε πάντα ότι το κρίσιμο σημείο για να ανατραπούν οι επερχόμενες πολιτικές είναι η ενεργοποίηση των εργαζόμενων και της κοινωνίας συνολικά ενάντια στις επιλογές αυτές.
9. Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ πιστεύει ότι το βασικό ζητούμενο της περιόδου είναι η ανασυγκρότηση της εργατικής τάξης που είναι η μόνη τάξη που μπορεί να βγάλει τον τόπο από το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Εκτιμούμε ότι το Μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει και μπορεί να βοηθήσει τους εργαζόμενους σε αυτή την κατεύθυνση και είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε στην παραπέρα ανάπτυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
10. Πέρα από αυτό, θεωρούμε ότι η αριστερά πρέπει να κάνει συγκεκριμένες προτάσεις και να πάρει πρωτοβουλίες κι όχι να σέρνεται πίσω από την αστική ατζέντα κάνοντας μόνο αμυντικές κινήσεις και αγώνες. Με δεδομένη την κυβερνητική επιδίωξη για την προώθηση ενός αντιδραστικού και αντιδημοκρατικού εκλογικού νόμου, είναι ώρα να θυμηθούμε και να αναδείξουμε την θέση της αριστεράς για την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος όχι μόνο στο Κοινοβούλιο αλλά και στα εργατικά σωματεία. Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ θα πάρει άμεσα πρωτοβουλία για την ανάδειξη του ζητήματος απευθυνόμενη σε όλες τις δυνάμεις τόσο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο και της υπόλοιπης αριστεράς ώστε το ζήτημα της απλής αναλογικής να γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης και του συνόλου της κοινωνίας.
11. Παράλληλα, η αναγκαιότητα ενός ριζοσπαστικού προγράμματος διεξόδου παραμένει επιτακτική. Εκτιμούμε ότι στη σημερινή φάση αυτό πρέπει να ξεκινά από την διεκδίκηση μιας εισοδηματικής πολιτικής και Συλλογικών Συμβάσεων που θα ανακουφίσουν τους εργαζόμενους αλλά και από την υπεράσπιση του δημόσιου τομέα και του δημόσιου χώρου από τις αρπακτικές διαθέσεις του κεφαλαίου. Αυτή η διεκδίκηση μπορεί να βαδίζει μαζί με το θεσμικό αίτημα για απλή αναλογική.
Η Πολιτική Επιτροπή της Κομμουνιστικής Ανανέωσης
Αθήνα 15-10-2009
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
Ανακοίνωση ΕΑΑΚ για την προσπάθεια ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ
«Μετά από αρκετά χρόνια αδράνειας και απαξίωσης της ΕΦΕΕ (Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος), υπήρξε κατ’ αρχήν συμφωνία από τις φοιτητικές παρατάξεις των ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ, ΑΡ.ΕΝ, για να ξεκινήσει η διαδικασία για τη σύγκληση του ανώτατου οργάνου του φοιτητικού συνδικαλιστικού κινήματος(...)Σήμερα το φοιτητικό κίνημα στέλνει ένα πρώτο μήνυμα ενότητας και αλληλεγγύης, παραμερίζοντας τα λάθη και τα εμπόδια του παρελθόντος, δίνουμε μια προοπτική ενότητας μέσα από την κατ’ αρχήν σύγκληση της Τεχνικής Γραμματείας για την διοργάνωση του Πανσπουδαστικου Συνεδρίου.
Απόσπασμα από το Δελτίο Τύπου της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για την διεξαγωγή Πανσπουδαστικού Συνεδρίου. Οκτώβρης 2009
Η εκλογή του ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση, μία συνταγή προετοιμασμένη εδώ και καιρό, αποτελεί πλέον πραγματικότητα. Το κεφάλαιο μπροστά στην κρίση του προσπαθεί να βρει ένα βηματισμό για να την υπερβεί, ένα βηματισμό που περνά και μέσα από τη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, από την υπέρβαση της κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης ,που όξυνε και η εξέγερση του Δεκέμβρη, και από το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, υπό τον φόβο μάλιστα νέων κοινωνικών εκρήξεων. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσει στον ίδιο δρόμο που χάραξε η ΝΔ, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου υπό τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Οι πρώτες της κινήσεις, παρά τη φιλολογία για το πρόγραμμα των 100 ημερών είναι ενδεικτικές: Ήδη στα Εξάρχεια και στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου έχει ριζώσει η παρουσία των «πραιτόρων» που υπό την εξουσιοδότηση του περιβόητου υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη» προχωρούν σε πογκρόμ ενάντια στη νεολαία και σε πολιτικές συλλογικότητες. Ο θάνατος ενός ακόμα μετανάστη από την αστυνομική βία δένει σημειολογικά απόλυτα με τις συνεχιζόμενες διώξεις σε βάρος των μεταναστών. Ταυτόχρονα η νέα κυβέρνηση αναστέλλει τις προσλήψεις στο πρόγραμμα διδακτικής στήριξης και δεν ικανοποιεί στο ελάχιστο τα αιτήματα των λιμενεργατών που συνεχίζουν την απεργία. Την εκπροσώπηση της νέας κυβέρνησης έχει αναλάβει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Θ. Πάγκαλος με την περιώνυμη αντικομουνιστική και αυταρχική ρητορεία του. Η επιδίωξη για ενίσχυση της αντιλαϊκής – αντεργατικής πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης είναι ιδιαίτερα σαφής.
Μια εβδομάδα μετά τις βουλευτικές εκλογές αλλά και μερικές μέρες μετά την πραξικοπηματική χορήγηση των 33 αδειών λειτουργίας στα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών από τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, οι προθέσεις της κυβέρνησης στο χώρο της εκπαίδευσης γίνονται ξεκάθαρες ενώ η τοποθέτηση της Α. Διαμαντοπούλου στο Υπουργείο Παιδείας (γνωστής για τη συνεπή της στάση στη στήριξη του συνόλου της αντι – εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και καταστολής των νεολαιίστικων αγώνων της προηγούμενης περιόδου), δεν είναι καθόλου τυχαία. Το «πάγωμα» της αδειοδότησης των κολεγίων όχι μόνο δε σημαίνει απόσυρση των αδειών αλλά στρώνει το έδαφος για τη θέσπιση ενός νέου νόμου για τα ΚΕΣ, δήθεν πιο αξιοκρατικού και για τη δημιουργία «δημόσιας αρχής πιστοποίησης και ελέγχου των κολεγίων» για την προώθηση του αντιδραστικού νόμου για την αξιολόγηση. Αν συνυπολογίσει κανείς τη διακηρυκτική τοποθέτηση Παπανδρέου για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, καθίσταται σαφές ότι το μέτωπο της εκπαίδευσης παραμένει ενεργό. Την ίδια στιγμή, ο νέος νόμος – πλαίσιο παραμένει ενεργός και επιχειρείται να εφαρμοστούν από διάφορες συγκλήτους και οι διατάξεις του σε σχέση με τους αντιδραστικούς εσωτερικούς κανονισμούς (διαγραφές φοιτητών, ποινικοποίηση καταλήψεων, κατάργηση ασύλου, πιστωτικές μονάδες, αντιδραστικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών κλπ). Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ προχωράει στην ανασύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και την προκήρυξη του στημένου διαλόγου, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή «συναίνεση» στη «μητέρα όλων των μαχών», την παιδεία, όπως δήλωσε και η νέα υπουργός.
Σε αυτό το φόντο και πριν ακόμα καλά ανοίξουν οι σχολές τίθεται το ζήτημα της διεξαγωγής του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου για τη συγκρότηση της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος (ενός οργάνου που εδώ και δεκαπέντε χρόνια παραμένει ανενεργό) τέσσερις μόλις μέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές. Η συναίνεση όλων των καθεστωτικών δυνάμεων για το ζήτημα και η βιασύνη τους για επίσπευση των διαδικασιών σε νεκρό πολιτικό χρόνο πριν ακόμα γίνουν οι πρώτες Συνελεύσεις των Συλλόγων, αναδεικνύει σαφείς πολιτικές στοχεύσεις. Το ΠΑΣΟΚ με τον αέρα της «αλλαγής» των εκλογών μπαίνει δυναμικά στη χάραξη επιθετικής πολιτικής και στο χώρο της εκπαίδευσης. Το υπουργείο θα προσπαθήσει να βρει έναν προνομιακό συνομιλητή από πλευράς φοιτητών στα πλαίσια του «διαλόγου» και του ΕΣΥΠ, πριν ακόμα τεθούν τα πολιτικά ζητήματα στους συλλόγους. Τέτοιος συνομιλητής σίγουρα δεν είναι οι Γενικές Συνελεύσεις, οι Συντονιστικές Επιτροπές, το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, μορφές οργάνωσης που το ίδιο το κίνημα υιοθέτησε, στο πλαίσιο του νικηφόρου αγώνα διαρκείας που διεξάγει τα τελευταία χρόνια.
Στα διαπαραταξιακά μαζέματα για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ καμία από τις υπόλοιπες παρατάξεις δεν άρθρωσε πολιτικό λόγο γύρω από αυτή την επιλογή παρά τις εγκλήσεις, ενώ δεν υπήρξε καμία τοποθέτηση σε σχέση με το πολιτικό πλαίσιο και τους όρους διεξαγωγής του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου. Με βάση αυτή την πραξικοπηματική πρακτική φάνηκε ότι υπάρχει «από τα πάνω» συμφωνία για να προχωρήσουν εν κρυπτώ και άνευ όρων οι διαδικασίες του. Η βιασύνη όλων των παρατάξεων να διευθετήσουν το ζήτημα της κοινής καταγραφής των εκλογικών αποτελεσμάτων στα οποία δεν έχουν καταλήξει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και αποδοχής κατά συνέπεια εξόφθαλμων φαινόμενων νοθείας σε πολλούς συλλόγους, καταδεικνύει τις προθέσεις τους.
Η Νέα Δημοκρατία επί τρία χρόνια αποτέλεσε τον οδοστρωτήρα που πήγε να σαρώσει τα πάντα στο χώρο της εκπαίδευσης. Οι ανυποχώρητοι και ανειρήνευτοι αγώνες της νεολαίας επέφεραν τεράστια πλήγματα στην απρόσκοπτη προσπάθειά της ως κυβέρνησης στις αντιμεταρρυθμίσεις και συνέβαλαν στην πτώση της. Στο χώρο των πανεπιστημίων η ΔΑΠ ήταν πάντα απέναντι στο μαζικό, μαχητικό φοιτητικό κίνημα και με τις θέσεις και τις πρακτικές της τάχθηκε στο πλάι των αντιδραστικών Υπουργών Παιδείας της ΝΔ, βάζοντας πλάτες στην εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο στις σχολές. Η ΔΑΠ συνεχίζει να στηρίζει την πολιτική των αναδιαρθρώσεων μακριά από τα ενοχλητικά αμφιθέατρα των Φοιτητικών Συλλόγων μέσα από αποστειρωμένες από το κίνημα διαδικασίες. Η κυβερνητική πλέον ΠΑΣΠ κρατούσε πάντα αντίστοιχη στάση με αυτή της ΔΑΠ – παρά τις «αντιπολιτευτικές» κορώνες και το «αριστερό» προσωπείο που κατά διαστήματα έβγαζε – και στην παρούσα συγκυρία θέλει να είναι βοηθός στο σχέδιο του ΠΑΣΟΚ για το στήσιμο ενός προσχηματικού διαλόγου μέσω του ΕΣΥΠ – στο οποίο χωρά με ακρίβεια ένα όργανο που επιχειρείται να συγκροτηθεί με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά κόντρα στα κεκτημένα του κινήματος. Βαρύτατες ευθύνες φέρουν και οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ στα πανεπιστήμια. Το ΚΚΕ παρά την πτώση του στις βουλευτικές εκλογές και τα χαμηλά ποσοστά που κατέγραψε ιδιαίτερα στη νεολαία, επιμένει στο δρόμο της στείρας καταγγελίας και όχι του ανυποχώρητου αγώνα, στο δρόμο της αυτο – αναφορικότητας στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Ο φόβος του μπροστά στη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος εκφράστηκε με την ανοιχτή καταγγελία της εξέγερσης του Δεκέμβρη και των αγώνων της νεολαίας αφήνοντας στο απυρόβλητο την τότε κυβέρνηση. Στο χώρο των πανεπιστημίων μετά τη χρεοκοπία της πολιτικής του πρότασης ξαναθυμάται την «ανασυγκρότηση των μορφών οργάνωσης του φοιτητικού κινήματος». Ο ΣΥΡΙΖΑ και η παράταξή του στο πανεπιστήμιο πιστοποιεί τη δεξιά του στροφή με μία σειρά κινήσεων. Η αποδοχή όψεων του νέου νόμου – πλαίσιο και η αλλαγή της στάσης του στην ΠΟΣΔΕΠ επιβεβαιώνουν αυτή τη στροφή. Οι πιέσεις που τους άσκησαν τα αστικά επιτελεία για τη διακηρυκτική τους στήριξη στα κινήματα της νεολαίας αποδίδουν τους πρώτους καρπούς. Σε αυτά τα πλαίσια, στόχος των δυνάμεων της επίσημης αριστεράς είναι να μπουν αναχώματα στη συγκρότηση ανατρεπτικών κινητοποιήσεων, που ή δε θα μπορούν να ελέγξουν και να οριοθετήσουν είτε να καρπωθούν κοινοβουλευτικά. Επί του πρακτέου, δίνουν λευκή επιταγή σε ΠΑΣΠ και ΔΑΠ για τη συγκρότηση της ΕΦΕΕ, συνηγορώντας στα σχέδια της κυβέρνησης για εύρεση επίσημου συνομιλητή από την πλευρά του φοιτητικού κινήματος.
Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση καταγγέλλει σκληρά και αποφασιστικά τις μεθοδεύσεις για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ, στην κατεύθυνση παραχάραξης της πολιτικής τοποθέτησης του φοιτητικού κινήματος και κόντρα στα κεκτημένα του. Το φοιτητικό κίνημα είχε, έχει και θα έχει το αυτονόητο δικαίωμα να επιλέγει αυτό τις μορφές οργάνωσης του, ενάντια σε λογικές που θέλουν οι παρατάξεις να αποφασίζουν στο παρασκήνιο στο όνομα των φοιτητών. Θα βρουν μπροστά τους Φοιτητικούς Συλλόγους και τις Γενικές τους Συνελεύσεις για μία νέα νικηφόρα εμφάνιση του κινήματος, ενάντια στις επιδιώξεις της νέας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, τη συναίνεση της ΝΔ και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που θα θέσουν στο προσκήνιο τις ανάγκες των φοιτητών και της νεολαίας. Τα πραγματικά ζητήματα που απασχολούν τους φοιτητές θα τεθούν σε νέους γύρους Γενικών Συνελεύσεων και δε θα λυθούν σε καμία συμφωνία κυρίων στα παρασκήνια. Εμείς θα παλέψουμε για τη συγκρότηση και έκφραση του φοιτητικού κινήματος στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων των Φοιτητικών Συλλόγων. Ακυρώνουμε στην πράξη τη συμφωνία σιωπής των ΠΑΣΠ – ΔΑΠ – ΠΚΣ – ΑΡΕΝ. Το ίδιο το κίνημα θα πει στους δρόμους την τελευταία λέξη, ενάντια σε όσα ετοιμάζουν για εμάς χωρίς εμάς, ενάντια στα ΚΕΣ και στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Είναι η ώρα να δείξουμε ότι δε χρωστάμε και δε θα δώσουμε περίοδο χάριτος σε κανέναν.
«Το ορμητικό ποτάμι των φοιτητικών καταλήψεων πλημμυρίζει ξανά τους δρόμους διαψεύδει περίτρανα όσους πίστεψαν πως το καυτό δίμηνο των κινητοποιήσεων του Μάη - Ιούνη ήταν μπόρα και πέρασε. Κόντρα στο ασφυκτικό συναινετικό σκηνικό που στήνει σύσσωμο το αστικό μπλοκ εξουσίας και πιάνοντας το νήμα της ηρωικής απεργίας των δασκάλων και των μαθητικών καταλήψεων συγκρούεται ξανά με τις επιλογές της κυβέρνησης, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ε.Ε., σπάει τη βιτρίνα της συναίνεσης του επίσημου πολιτικού σκηνικού(...) Να διαμορφώσουμε ενιαία την πάλη μας μέσα από τη λειτουργία των ανοιχτών Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης για την συμμετοχή και την λήψη αποφάσεων για την οργάνωση της υλοποίησης των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων, δεσμευόμενες αποκλειστικά και απόλυτα στην βάση του πλαισίου της ΓΣ, θα ελέγχονται και θα λογοδοτούν στις Γενικές Συνελεύσεις. Καθώς και του Ανοιχτού και Ενιαίου Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων το οποίο θα πρέπει να αποτελεί για κάθε πόλη αλλά και πανελλαδικά το κέντρο του αγώνα, τον άξονα ενιαίας δράσης του κινήματος και της προώθησης της πάλης, τον χώρο συνδιαμόρφωσης για το κίνημα στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, οι οποίες τελικά έχουν την ευθύνη για τις επιλογές που θα πρέπει να παρθούν.»
Απόσπασμα από το Πανελλαδικό Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων, με το συμμετοχή σχεδόν όλων των συλλόγων πανελλαδικά και όλων των δυνάμεων της Αριστεράς. Γενάρης 2007
ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΣΕ ΑΕΙ - ΤΕΙ
Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών του ΟΛΠ
Thursday, 15 October 2009 22:41
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 20 ΟΚΤΩΒΡΗ, 6.00 μ.μ., ΣΤΑΘΜΟΣ ΗΣΑΠ ΠΕΙΡΑΙΑ
Στο πλευρό των απεργών λιμενεργατών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την τρομοκρατία
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζει την αμέριστη στήριξή της στον απεργιακό αγώνα των λιμενεργατών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση - παράδοση του λιμανιού στην κινεζική εταιρεία COSCO. Οι εργαζόμενοι στα Λιμάνια στέλνουν το μήνυμα της μηδενικής ανοχής απέναντι στην νέα διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την συνέχιση της ίδιας πολιτικής που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στην εργατική τάξη και το λαό, καρατομεί τις δημόσιες δαπάνες σύμφωνα και με τις οδηγίες της Ε.Ε. και παραχωρεί τη δημόσια περιουσία στο κεφάλαιο ελληνικό και ξένο.
Η απαίτηση των λιμενεργατών να ακυρωθεί η συμφωνία με τα αρπακτικά της COSCO είναι δίκαιη! Η παραχώρηση του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων οδηγεί στην ασυδοσία του «ελεύθερου εμπορίου» με όρους εργασίας όπως στη Κίνα όπου η δημοκρατία της είναι τόσο λαϊκή όσο ήταν και η χούντα στην Ελλάδα, με τις εκτελέσεις διαδηλωτών και απεργών, εργαζομένων και φοιτητών. Είναι μια αποικιοκρατικού χαραχτήρα ιδιωτικοποίηση-εκποίηση του δημόσιου πλούτου άνευ προηγουμένου για χάρη των συμφερόντων των εφοπλιστών και των πολυεθνικών εταιριών. Με αυτά τα συμφέροντα δεν χωράει «επαναδιαπραγμάτευση» αλλά ανοικτή σύγκρουση. Γι αυτό ούτε οι απειλές του Πάγκαλου ούτε οι ρεαλιστικές εκκλήσεις της Κατσέλη δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτές.
Ήδη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η κ. Μπακογιάννη, όπως και ο πολύς κ. Μίχαλος αλλά και όλες οι οργανώσεις των επιχειρηματιών έχουν συστρατευτεί με τα συμφέροντα της σημερινής καπιταλιστικής και άγρια εκμεταλλευτικής Κίνας και των φίλων τους στην Ελλάδα και την ΕΕ σε μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης της απεργίας των λιμενεργατών και στην κινδυνολογία για τις επιπτώσεις στην «τροφοδοσία του πληθυσμού». Το επόμενο βήμα τους είναι η προσπάθεια ποινικοποίησής της, η κήρυξή της ως παράνομης και καταχρηστικής.Δεν θα τους αφήσουμε! Είναι ώρα να το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και η νεολαία να στηρίξουν δυναμικά την απεργία με απεργίες αλληλεγγύης και διαδηλώσεις. Η αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις είναι υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος! Είναι ώρα να διεκδικήσουμε πίσω τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, την ΕΥΔΑΠ, τη ΔΕΗ, όλες τις υπηρεσίες που παρέδωσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στους ιδιώτες. Ούτε τα πανεπιστήμια, ούτε τα Λιμάνια τα χαρίζουμε σε ιδιώτες!
Οι λιμενεργάτες δίνουν την απάντηση του εργατικού κινήματος στην καταιγίδα των προκλήσεων των καπιταλιστών, στα λουκέτα και την ανεργία, στη λιτότητα και τα stage, στη θρασύτατη απαίτησή τους για κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών. Χαιρόμαστε γιατί οι απειλές και τα διλήμματα του Καραμανλή προς τους εργαζόμενους έγιναν μπούμερανγκ. Οι εργαζόμενοι δεν υποκύπτουν στις εκκλήσεις για θυσίες για να βγούμε τάχα από την παγκόσμια κρίση όταν βλέπουν τον τεράστιο πλούτο γύρω τους. Είναι οργισμένοι γιατί τα πρώτα βήματα της κυβέρνησης είναι οι εκστρατείες του Χρυσοχοίδη ενάντια στη νεολαία στα Εξάρχεια και τους μετανάστες αντί να ξηλώνονται οι επιθέσεις στα δικαιώματα που μας κληρονόμησε η ΝΔ φεύγοντας.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει τον αγώνα των λιμενεργατών και θα στηρίζει όλους τους αγώνες που ξεσπάνε γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος για να μην φορτωθούν οι εργάτες τα βάρη της κρίσης. Καλούμε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, την Αριστερά, τους φοιτητικούς συλλόγους και τις τοπικές κινήσεις να στηρίξουν έμπρακτα τον αγώνα των λιμενεργατών μέχρι την νίκη.
Αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών του ΟΛΠ
Thursday, 15 October 2009 22:41
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 20 ΟΚΤΩΒΡΗ, 6.00 μ.μ., ΣΤΑΘΜΟΣ ΗΣΑΠ ΠΕΙΡΑΙΑ
Στο πλευρό των απεργών λιμενεργατών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και την τρομοκρατία
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζει την αμέριστη στήριξή της στον απεργιακό αγώνα των λιμενεργατών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση - παράδοση του λιμανιού στην κινεζική εταιρεία COSCO. Οι εργαζόμενοι στα Λιμάνια στέλνουν το μήνυμα της μηδενικής ανοχής απέναντι στην νέα διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την συνέχιση της ίδιας πολιτικής που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στην εργατική τάξη και το λαό, καρατομεί τις δημόσιες δαπάνες σύμφωνα και με τις οδηγίες της Ε.Ε. και παραχωρεί τη δημόσια περιουσία στο κεφάλαιο ελληνικό και ξένο.
Η απαίτηση των λιμενεργατών να ακυρωθεί η συμφωνία με τα αρπακτικά της COSCO είναι δίκαιη! Η παραχώρηση του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων οδηγεί στην ασυδοσία του «ελεύθερου εμπορίου» με όρους εργασίας όπως στη Κίνα όπου η δημοκρατία της είναι τόσο λαϊκή όσο ήταν και η χούντα στην Ελλάδα, με τις εκτελέσεις διαδηλωτών και απεργών, εργαζομένων και φοιτητών. Είναι μια αποικιοκρατικού χαραχτήρα ιδιωτικοποίηση-εκποίηση του δημόσιου πλούτου άνευ προηγουμένου για χάρη των συμφερόντων των εφοπλιστών και των πολυεθνικών εταιριών. Με αυτά τα συμφέροντα δεν χωράει «επαναδιαπραγμάτευση» αλλά ανοικτή σύγκρουση. Γι αυτό ούτε οι απειλές του Πάγκαλου ούτε οι ρεαλιστικές εκκλήσεις της Κατσέλη δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτές.
Ήδη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η κ. Μπακογιάννη, όπως και ο πολύς κ. Μίχαλος αλλά και όλες οι οργανώσεις των επιχειρηματιών έχουν συστρατευτεί με τα συμφέροντα της σημερινής καπιταλιστικής και άγρια εκμεταλλευτικής Κίνας και των φίλων τους στην Ελλάδα και την ΕΕ σε μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης της απεργίας των λιμενεργατών και στην κινδυνολογία για τις επιπτώσεις στην «τροφοδοσία του πληθυσμού». Το επόμενο βήμα τους είναι η προσπάθεια ποινικοποίησής της, η κήρυξή της ως παράνομης και καταχρηστικής.Δεν θα τους αφήσουμε! Είναι ώρα να το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και η νεολαία να στηρίξουν δυναμικά την απεργία με απεργίες αλληλεγγύης και διαδηλώσεις. Η αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις είναι υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος! Είναι ώρα να διεκδικήσουμε πίσω τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, την ΕΥΔΑΠ, τη ΔΕΗ, όλες τις υπηρεσίες που παρέδωσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στους ιδιώτες. Ούτε τα πανεπιστήμια, ούτε τα Λιμάνια τα χαρίζουμε σε ιδιώτες!
Οι λιμενεργάτες δίνουν την απάντηση του εργατικού κινήματος στην καταιγίδα των προκλήσεων των καπιταλιστών, στα λουκέτα και την ανεργία, στη λιτότητα και τα stage, στη θρασύτατη απαίτησή τους για κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών. Χαιρόμαστε γιατί οι απειλές και τα διλήμματα του Καραμανλή προς τους εργαζόμενους έγιναν μπούμερανγκ. Οι εργαζόμενοι δεν υποκύπτουν στις εκκλήσεις για θυσίες για να βγούμε τάχα από την παγκόσμια κρίση όταν βλέπουν τον τεράστιο πλούτο γύρω τους. Είναι οργισμένοι γιατί τα πρώτα βήματα της κυβέρνησης είναι οι εκστρατείες του Χρυσοχοίδη ενάντια στη νεολαία στα Εξάρχεια και τους μετανάστες αντί να ξηλώνονται οι επιθέσεις στα δικαιώματα που μας κληρονόμησε η ΝΔ φεύγοντας.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει τον αγώνα των λιμενεργατών και θα στηρίζει όλους τους αγώνες που ξεσπάνε γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος για να μην φορτωθούν οι εργάτες τα βάρη της κρίσης. Καλούμε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, την Αριστερά, τους φοιτητικούς συλλόγους και τις τοπικές κινήσεις να στηρίξουν έμπρακτα τον αγώνα των λιμενεργατών μέχρι την νίκη.
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στο ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ.
«ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑ ΑΘΗΝΩΝ» (ΣΕΕ-ΔΑΑ)
[swan-taking-off] Συναδέλφισσες, συνάδελφοι.
Εσείς όλοι που εναποθέσατε τις ελπίδες σας για ένα καλύτερο μέλλον στις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος.
Εσείς που ξέρετε ότι πίσω από την βιτρίνα της χλιδής και της «γκλαμουριάς» του αεροδρομίου, βρίσκεται το στυγνό πρόσωπο του εργοδότη που μοναδικό στόχο έχει το κέρδος μέσα από την δική σας εκμετάλλευση.
Εσείς οι εργαζόμενοι στο καθαρισμό, με τους διάφορους εργολάβους, που γνωρίσατε από πρώτο χέρι την παραβίαση όχι μόνο της εργατικής νομοθεσίας, αλλά και κάθε έννοιας στοιχειώδους αξιοπρέπειας.
σείς οι εργαζόμενοι στα εμπορικά καταστήματα, τα εστιατόρια και στα μπάρ, που εργάζεσθε καθημερινά κάτω από αντίξοες συνθήκες και που αναρωτιέστε αν αμείβεστε σύμφωνα με το νόμο και τις Συλλογικές Συμβάσεις,
Εσείς οι εργαζόμενοι στα parking που ανεξάρτητα καιρικών συνθηκών προσφέρεται στην εργασία σας , χωρίς να είστε σίγουροι για το μέλλον σας.
Εσείς εργαζόμενοι στις Ελληνικές αεροπορικές εταιρείες και στις εταιρείες επίγειας εξυπηρέτησης που κρύβετε, κάτω από τις όμορφες στολές και τις γραβάτες, το γεγονός ότι είσθε από τους χειρότερα αμειβόμενους του Κλάδου.
Εσείς οι εργαζόμενοι στην ιδιωτικοποιημένη ΟΑ, πολλοί ταλαιπωρημένοι από τις πολυετείς συμβάσεις του παρελθόντος, άλλοι που αναζητάτε μια καλύτερη τύχη από αυτή των άλλων εταιρειών, αεροπορικών η επίγειας εξυπηρέτησης και που καθημερινά αναρωτιέστε σε πιο εργασιακό καθεστώς υπάγεστε, πoιa Συλλογική Σύμβαση σας καλύπτει, αν πληρώνεστε σωστά.
Εσείς εργαζόμενοι στις Ξένες αεροπορικές εταιρείες, που ζείτε την δραματική συρρίκνωση των τελευταίων ετών και αναπολείτε νοσταλγικά τις παλιές καλές εποχές.
Εσείς όλοι, εμείς όλοι, που βιώνουμε καθημερινά τις συνέπειες μιας οικονομικής κρίσης που άλλοι είναι υπεύθυνοι, αλλά που επιδιώκουν να την φορτώσουν για άλλη μια φορά στην πλάτη μας.
Εμείς όλοι που νιώθουμε καθημερινά τον αυταρχισμό και την καταπίεση του εργοδότη. Την συνεχή προσπάθεια για καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας και των κατακτήσεών μας.
Εμείς όλοι που στο σύνολο μας αποτελούμε μια μικρή κοινωνία με κοινές αγωνίες, προβλήματα και προσδοκίες.
Εμείς όλοι που αναζητούμε ένα αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων μας, μακριά από διαχωρισμούς και αντιπαλότητες του παρελθόντος, αλλά με γνώμονα το κοινό συμφέρον και την ανάγκη συνένωσης των δυνάμεών μας.
Εμείς όλοι που βλέπουμε ότι η σημερινή δομή του συνδικαλιστικού κινήματος έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές του και γίνεται πλέον αναποτελεσματική.
Εμείς όλοι θεωρούμε ότι ο χώρος μας απαιτεί μια άλλου είδους συνδικαλιστική οργάνωση που να καλύπτει και απαντά στα παρακάτω:
1. Την δυνατότητα κάλυψης όλων των εργαζομένων ανεξαρτήτου εταιρίας και εργασιακής σχέσης, που να μπορεί τόσο ο υπάλληλος σεκιούριτι όσο και ο εργαζόμενος σε αεροπορική εταιρία να διεκδικούν από κοινού την βελτίωση των μισθών τους την καλυτέρευση των συνθηκών δουλειάς την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας, την διαμόρφωσης ελάχιστων κοινών όρων αμοιβής και εργασίας.
2. Να δυναμώσουν οι δεσμοί αλληλεγγύης και συμπαράστασης μεταξύ των υπαρχόντων σωματείων το κάθε επιμέρους πρόβλημα να γίνεται πρόβλημα όλων των συναδέλφων του συνδικάτου.
3. Να αντιμετωπίσουμε ενιαία ενωμένα και κατά συνέπεια πιο δυνατά την επίθεση της εργοδοσίας όπου αυτή και αν εκδηλώνεται
4. Να δημιουργήσουμε ένα μαζικό ταξικό συνδικάτο που θα είναι η φωνή και το καταφύγιο όλων των εργαζομένων που θα οικοδομούν μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα απέναντι όχι μόνο στην εργοδοσία αλλά και σε εκείνες της νεοφιλελεύθερες πολιτικές που χειροτερεύουν την ζωή μας.
5. Τα υπάρχοντα σωματεία δεν καταργούνται αντίθετα μέσα από την συνεργασία και την ενιαία δράση θα ενισχυθούν ακόμα περισσότερο με νέες εμπειρίες θα γίνουν πιο αποτελεσματικοί οι αγώνες και οι διεκδικήσεις μας ,θα υπάρχει καλύτερη νομική κάλυψη. Θα δυναμώσει το μέτωπο ενάντια στις επιθέσεις της εργοδοσίας. Θα αντιμετωπίζεται κάθε προσπάθεια να φτιαχτεί αντεργατικός εργοδοτικός συνδικαλισμός.
Εμείς όλοι αναλάβαμε την ευθύνη της σύστασης του ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ-ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑ ΑΘΗΝΩΝ [ΣΕΕ-ΔΑΑ] με στόχο να υπηρετήσει τους παραπάνω στόχους. Ζητάμε την στήριξη και την συμμετοχή σου για να φτιάξουμε ένα συνδικαλιστικό κίνημα αντάξιο των προσκλήσεων και των απαιτήσεων της εποχής.
Εσείς όλοι που έχετε κατανοήσει την ανάγκη συνδικαλιστικής οργάνωσης , αλλά που η ανασφάλεια και ο φόβος σας αποτρέπει από αυτό που είναι το καταφύγιο και η προστασία του εργαζόμενου, τώρα έχεις την λύση. Τώρα έχεις το ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΣΟΥ. Έχεις το συνδικαλιστικό όργανο που καλύπτει όλους τους εργαζόμενους που εργάζονται σε εταιρείες που έχουν έδρα η δραστηριοποιούνται στο αεροδρόμιο “Ελ. Βενιζέλος.”
ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ. ΔΩΣΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΟΥ.
Οκτώβρης 2009
Η προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή
Πρόεδρος Γουρλάς Ν. [press point]
Αντιπρόεδρος Μπελεγράντης Η. [ CPS]
Γ.Γραμματέας Αμάτο Α. [ΞΑΕ]
Ταμίας Τερλεξή Ν. [ΞΑΕ]
Μέλη
Κωνσταντόπουλος Α. [press point]
Ησυχος Κ. [ΟΑ]
Χατζηγιάννη Α. [DHL]
Για επικοινωνία:
Γουρλάς Ν : κιν. 6932492900
e-mail:sindikato.see.daa@gmail.com : Q
«ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑ ΑΘΗΝΩΝ» (ΣΕΕ-ΔΑΑ)
[swan-taking-off] Συναδέλφισσες, συνάδελφοι.
Εσείς όλοι που εναποθέσατε τις ελπίδες σας για ένα καλύτερο μέλλον στις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος.
Εσείς που ξέρετε ότι πίσω από την βιτρίνα της χλιδής και της «γκλαμουριάς» του αεροδρομίου, βρίσκεται το στυγνό πρόσωπο του εργοδότη που μοναδικό στόχο έχει το κέρδος μέσα από την δική σας εκμετάλλευση.
Εσείς οι εργαζόμενοι στο καθαρισμό, με τους διάφορους εργολάβους, που γνωρίσατε από πρώτο χέρι την παραβίαση όχι μόνο της εργατικής νομοθεσίας, αλλά και κάθε έννοιας στοιχειώδους αξιοπρέπειας.
σείς οι εργαζόμενοι στα εμπορικά καταστήματα, τα εστιατόρια και στα μπάρ, που εργάζεσθε καθημερινά κάτω από αντίξοες συνθήκες και που αναρωτιέστε αν αμείβεστε σύμφωνα με το νόμο και τις Συλλογικές Συμβάσεις,
Εσείς οι εργαζόμενοι στα parking που ανεξάρτητα καιρικών συνθηκών προσφέρεται στην εργασία σας , χωρίς να είστε σίγουροι για το μέλλον σας.
Εσείς εργαζόμενοι στις Ελληνικές αεροπορικές εταιρείες και στις εταιρείες επίγειας εξυπηρέτησης που κρύβετε, κάτω από τις όμορφες στολές και τις γραβάτες, το γεγονός ότι είσθε από τους χειρότερα αμειβόμενους του Κλάδου.
Εσείς οι εργαζόμενοι στην ιδιωτικοποιημένη ΟΑ, πολλοί ταλαιπωρημένοι από τις πολυετείς συμβάσεις του παρελθόντος, άλλοι που αναζητάτε μια καλύτερη τύχη από αυτή των άλλων εταιρειών, αεροπορικών η επίγειας εξυπηρέτησης και που καθημερινά αναρωτιέστε σε πιο εργασιακό καθεστώς υπάγεστε, πoιa Συλλογική Σύμβαση σας καλύπτει, αν πληρώνεστε σωστά.
Εσείς εργαζόμενοι στις Ξένες αεροπορικές εταιρείες, που ζείτε την δραματική συρρίκνωση των τελευταίων ετών και αναπολείτε νοσταλγικά τις παλιές καλές εποχές.
Εσείς όλοι, εμείς όλοι, που βιώνουμε καθημερινά τις συνέπειες μιας οικονομικής κρίσης που άλλοι είναι υπεύθυνοι, αλλά που επιδιώκουν να την φορτώσουν για άλλη μια φορά στην πλάτη μας.
Εμείς όλοι που νιώθουμε καθημερινά τον αυταρχισμό και την καταπίεση του εργοδότη. Την συνεχή προσπάθεια για καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας και των κατακτήσεών μας.
Εμείς όλοι που στο σύνολο μας αποτελούμε μια μικρή κοινωνία με κοινές αγωνίες, προβλήματα και προσδοκίες.
Εμείς όλοι που αναζητούμε ένα αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων μας, μακριά από διαχωρισμούς και αντιπαλότητες του παρελθόντος, αλλά με γνώμονα το κοινό συμφέρον και την ανάγκη συνένωσης των δυνάμεών μας.
Εμείς όλοι που βλέπουμε ότι η σημερινή δομή του συνδικαλιστικού κινήματος έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές του και γίνεται πλέον αναποτελεσματική.
Εμείς όλοι θεωρούμε ότι ο χώρος μας απαιτεί μια άλλου είδους συνδικαλιστική οργάνωση που να καλύπτει και απαντά στα παρακάτω:
1. Την δυνατότητα κάλυψης όλων των εργαζομένων ανεξαρτήτου εταιρίας και εργασιακής σχέσης, που να μπορεί τόσο ο υπάλληλος σεκιούριτι όσο και ο εργαζόμενος σε αεροπορική εταιρία να διεκδικούν από κοινού την βελτίωση των μισθών τους την καλυτέρευση των συνθηκών δουλειάς την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας, την διαμόρφωσης ελάχιστων κοινών όρων αμοιβής και εργασίας.
2. Να δυναμώσουν οι δεσμοί αλληλεγγύης και συμπαράστασης μεταξύ των υπαρχόντων σωματείων το κάθε επιμέρους πρόβλημα να γίνεται πρόβλημα όλων των συναδέλφων του συνδικάτου.
3. Να αντιμετωπίσουμε ενιαία ενωμένα και κατά συνέπεια πιο δυνατά την επίθεση της εργοδοσίας όπου αυτή και αν εκδηλώνεται
4. Να δημιουργήσουμε ένα μαζικό ταξικό συνδικάτο που θα είναι η φωνή και το καταφύγιο όλων των εργαζομένων που θα οικοδομούν μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα απέναντι όχι μόνο στην εργοδοσία αλλά και σε εκείνες της νεοφιλελεύθερες πολιτικές που χειροτερεύουν την ζωή μας.
5. Τα υπάρχοντα σωματεία δεν καταργούνται αντίθετα μέσα από την συνεργασία και την ενιαία δράση θα ενισχυθούν ακόμα περισσότερο με νέες εμπειρίες θα γίνουν πιο αποτελεσματικοί οι αγώνες και οι διεκδικήσεις μας ,θα υπάρχει καλύτερη νομική κάλυψη. Θα δυναμώσει το μέτωπο ενάντια στις επιθέσεις της εργοδοσίας. Θα αντιμετωπίζεται κάθε προσπάθεια να φτιαχτεί αντεργατικός εργοδοτικός συνδικαλισμός.
Εμείς όλοι αναλάβαμε την ευθύνη της σύστασης του ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ-ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑ ΑΘΗΝΩΝ [ΣΕΕ-ΔΑΑ] με στόχο να υπηρετήσει τους παραπάνω στόχους. Ζητάμε την στήριξη και την συμμετοχή σου για να φτιάξουμε ένα συνδικαλιστικό κίνημα αντάξιο των προσκλήσεων και των απαιτήσεων της εποχής.
Εσείς όλοι που έχετε κατανοήσει την ανάγκη συνδικαλιστικής οργάνωσης , αλλά που η ανασφάλεια και ο φόβος σας αποτρέπει από αυτό που είναι το καταφύγιο και η προστασία του εργαζόμενου, τώρα έχεις την λύση. Τώρα έχεις το ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΣΟΥ. Έχεις το συνδικαλιστικό όργανο που καλύπτει όλους τους εργαζόμενους που εργάζονται σε εταιρείες που έχουν έδρα η δραστηριοποιούνται στο αεροδρόμιο “Ελ. Βενιζέλος.”
ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ. ΔΩΣΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΟΥ.
Οκτώβρης 2009
Η προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή
Πρόεδρος Γουρλάς Ν. [press point]
Αντιπρόεδρος Μπελεγράντης Η. [ CPS]
Γ.Γραμματέας Αμάτο Α. [ΞΑΕ]
Ταμίας Τερλεξή Ν. [ΞΑΕ]
Μέλη
Κωνσταντόπουλος Α. [press point]
Ησυχος Κ. [ΟΑ]
Χατζηγιάννη Α. [DHL]
Για επικοινωνία:
Γουρλάς Ν : κιν. 6932492900
e-mail:sindikato.see.daa@gmail.com : Q
Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009
Χημικά στους εργαζόμενους της Ζώνης, ιδιωτικοποίηση στους λιμενεργάτες του ΟΛΠ
Thursday, 15 October 2009 14:59
Για μια ακόμη φορά φάνηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα το αληθινό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ.
Μετά το αστυνομικό πογκρόμ και την καταστολή στα Εξάρχεια, οι εργαζόμενοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη βρέθηκαν στο στόχαστρο της «πράσινης» καταστολής. Μπροστά στο Υπουργείο Εργασίας – Εργοδοσίας ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ επιτέθηκαν με χημικά και βόμβες κρότου – λάμψης στους εργάτες της ζώνης του Περάματος που διεκδικούσαν τα δίκαια αιτήματά τους. Φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι στα λιμάνια και τη Ζώνη είναι τα πρώτα θύματα της αντεργατικής κατασταλτικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, αφού και οι εργαζόμενοι στα λιμάνια μετά από τόσες μέρες απεργίας για να μην ιδιωτικοποιηθεί το λιμάνι του Πειραιά, να μην ξεπουληθεί στην COSCO, βρίσκονται αντιμέτωποι με την κοροϊδία από μεριάς κυβέρνησης.Μια κυβέρνηση η οποία, αντί να καταργήσει την επαίσχυντη συμφωνία που υπέγραψε η ΝΔ, όπως είχε προεκλογικά υποσχεθεί, καλεί τους εργαζόμενους να λύσουν την απεργία διαπραγματευόμενη με την κινέζικη εταιρεία για νέες παραχωρήσεις και σε άλλους χώρους του λιμανιού.
Σύμμαχος της τα ΜΜΕ και οι επιχειρηματίες, οι οποίοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα ευπαθή εμπορεύματα που δεινοπαθούν στο λιμάνι και φυσικά για τα κέρδη τους, ενώ κατηγορούν και κατασυκοφαντούν την καταπιεζόμενη εργατική τάξη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζει την αμέριστη αλληλεγγύη της στους αγώνες των εργαζομένων στη Ζώνη και το λιμάνι του Πειραιά , θεωρώντας ότι ο αγώνας τους είναι αγώνας όλων των εργαζομένων.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει πρωτοβουλία για μαζική κινητοποίηση αλληλεγγύης στους εργαζόμενους στο λιμάνι τις επόμενες μέρες. Το καμιά ανοχή καμιά ανακωχή είναι το σύνθημα που πρέπει να κυριαρχήσει στους εργαζόμενους προετοιμάζοντας μέσα από τις διαδικασίες τους, Γενικές Συνελεύσεις και Επιτροπές Αγώνα τη συνολική αντιπαράθεση με την αντεργατική πολιτική της νέας κυβέρνησης στην εργασία, τους μισθούς, τις συντάξεις και την ασφάλεια.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Αθήνα 15 Οκτώβρη 2009
Thursday, 15 October 2009 14:59
Για μια ακόμη φορά φάνηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα το αληθινό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ.
Μετά το αστυνομικό πογκρόμ και την καταστολή στα Εξάρχεια, οι εργαζόμενοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη βρέθηκαν στο στόχαστρο της «πράσινης» καταστολής. Μπροστά στο Υπουργείο Εργασίας – Εργοδοσίας ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ επιτέθηκαν με χημικά και βόμβες κρότου – λάμψης στους εργάτες της ζώνης του Περάματος που διεκδικούσαν τα δίκαια αιτήματά τους. Φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι στα λιμάνια και τη Ζώνη είναι τα πρώτα θύματα της αντεργατικής κατασταλτικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, αφού και οι εργαζόμενοι στα λιμάνια μετά από τόσες μέρες απεργίας για να μην ιδιωτικοποιηθεί το λιμάνι του Πειραιά, να μην ξεπουληθεί στην COSCO, βρίσκονται αντιμέτωποι με την κοροϊδία από μεριάς κυβέρνησης.Μια κυβέρνηση η οποία, αντί να καταργήσει την επαίσχυντη συμφωνία που υπέγραψε η ΝΔ, όπως είχε προεκλογικά υποσχεθεί, καλεί τους εργαζόμενους να λύσουν την απεργία διαπραγματευόμενη με την κινέζικη εταιρεία για νέες παραχωρήσεις και σε άλλους χώρους του λιμανιού.
Σύμμαχος της τα ΜΜΕ και οι επιχειρηματίες, οι οποίοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα ευπαθή εμπορεύματα που δεινοπαθούν στο λιμάνι και φυσικά για τα κέρδη τους, ενώ κατηγορούν και κατασυκοφαντούν την καταπιεζόμενη εργατική τάξη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζει την αμέριστη αλληλεγγύη της στους αγώνες των εργαζομένων στη Ζώνη και το λιμάνι του Πειραιά , θεωρώντας ότι ο αγώνας τους είναι αγώνας όλων των εργαζομένων.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει πρωτοβουλία για μαζική κινητοποίηση αλληλεγγύης στους εργαζόμενους στο λιμάνι τις επόμενες μέρες. Το καμιά ανοχή καμιά ανακωχή είναι το σύνθημα που πρέπει να κυριαρχήσει στους εργαζόμενους προετοιμάζοντας μέσα από τις διαδικασίες τους, Γενικές Συνελεύσεις και Επιτροπές Αγώνα τη συνολική αντιπαράθεση με την αντεργατική πολιτική της νέας κυβέρνησης στην εργασία, τους μισθούς, τις συντάξεις και την ασφάλεια.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Αθήνα 15 Οκτώβρη 2009
Παρεμβαση ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ΙΚΕΑ, στην Λάρισα για εργασιακές σχέσεις
Παρέμβαση με πανώ και κείμενο που μοιραστηκε έκαναν μέλη του Μετώπου της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Λάρισας στο νέο πολυκατάστημα που είχε εγκαίνεια χθές στην πόλη της Λάρισας.Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο
Εργαζόμενες- εργαζόμενοι
Έφτασαν νέες ξένες επενδύσεις στην Θεσσαλία και μεγάλη είναι η χαρά για τους υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς. Ένα νέο υπερκατάστημα ανοίγει τις λαμπερές πύλες του στην Λάρισα σκορπίζοντας αισιοδοξία σε ποιους άραγε ;
Μάλλον όχι στους εργαζόμενους του που θα απασχολούνται 4-ωρα με αντίστοιχες αμοιβές και γεμάτοι ανασφάλεια. Είναι γνωστές οι συνθήκες εργασίας στα μεγάλα καταστήματα όπου κυριαρχεί ο εργοδοτικός δεσποτισμός.
Ούτε όμως και ο εμπορικός κόσμος της Θεσσαλίας φαίνεται αισιόδοξος από τις εξελίξεις όσο κι΄ αν πριν δήλωνε καταγοητευμένος από την «ελεύθερη αγορά». Οι προηγούμενοι ύμνοι πολλών εμπόρων και μικροβιοτεχνών στην ¨ανάπτυξη¨ και τις ¨επενδύσεις¨ έχουν παγώσει στα χείλη τους. Πολλοί θα αναγκαστούν δυστυχώς να κλείσουν τα καταστήματα τους με άγριες συνέπειες για τους ίδιους και τις οικογένειες τους.
Εκείνοι όμως που θα βρεθούν διπλά χαμένοι θα είναι συνολικά οι εργαζόμενοι της περιοχής μας. Απ’ την μια θα χαθούν υπολογίζεται γύρω στις 1000 θέσεις εργασίας από τις επιχειρήσεις που δεν θα επιβιώσουν και από την άλλη θα ασκηθεί πίεση από τους εργοδότες για μείωση μισθών και κατάρτιση συμβάσεων τύπου ΙΚΕΑ, media markτ, Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου κ.λ.π σ’ όλο το φάσμα των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Θα λειτουργήσει λοιπόν σαν πολιορκητικός κριός για την περαιτέρω επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών.
Εργαζόμενες- εργαζόμενοι
Το σύνθημα των εργοδοτών είναι ένα: ΜΙΣΗ ΔΟΥΛΕΙΑ – ΜΙΣΗ ΖΩΗ για τους εργαζόμενους , ΔΙΠΛΑ ΚΕΡΔΗ για τους εαυτούς τους.
Το σύνθημα των εργαζομένων πρέπει να είναι: ΑΓΩΝΑΣ – ΡΗΞΗ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ για συνθήκες και αμοιβές σύμφωνα με τις ανάγκες τους και τις δυνατότητες της εποχής .
Οι εργαζόμενοι μπορούν να πρωταγωνιστήσουν , μέσα από τη δράση και το συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, την κοινή δράση στα κινήματα και τους αγώνες που αναπτύσσονται σε κλάδους και μέτωπα, την συσπείρωση και πάλη μέσα από πολύμορφες εργατικές συλλογικότητες και αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Μόνο έτσι θα ξεδιπλωθούν αγώνες και θα δοθεί απάντηση στον εργασιακό μεσαίωνα και την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία.
Τελικά, μια συνολική απάντηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας στην ένταση της εκμετάλλευσης, στην κρίση, στον εργασιακό μεσαίωνα, απαιτεί τη συγκρότηση ενός Νέου Εργατικού Κινήματος, σε μορφές και περιεχόμενο, που θα μπορεί να δώσει νικηφόρα τις μάχες απέναντι στο κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις, την Ε.Ε. Απαιτεί την ανάπτυξη της αντικαπιταλιστικής πάλης των εργαζόμενων, την δημιουργία πολιτικού και κοινωνικού αντικαπιταλιστικού εργατικού μετώπου που θα οδηγεί σε νίκες, σε βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων, θα μπορεί να ανατρέπει τη συνολική αντιλαϊκή πολιτική και τους εκφραστές της.
Σωματείο τώρα σε κάθε χώρο δουλειάς και συντονισμός τους. Δυνάμωμα των απεργιακών αγώνων !
Σταθερή εργασία για όλους. Υπεράσπιση του 8ωρου. 7ωρο 5νθήμερο 35ωρο. Κατάργηση της μερικής απασχόλησης.
1400 ευρώ βασικός μισθός. Υπεράσπιση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Να πάρουμε από τα κέρδη τους, να μην πληρώσουμε την κρίση τους!
Ανασυγκρότηση πολιτική και οργανωτική του εργατικού κινήματος. Νέο εργατικό κίνημα αντίστασης-ρήξης-ανατροπής. Όχι στον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Καμιά συναίνεση στο όνομα της κρίσης.
Μαχητική εργατική αντιπολίτευση για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α Λάρισας
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Μέτωπο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς
και της ριζοσπαστικής οικολογίας
http://www.antarsyalarisas.blogspot.com
Εργαζόμενες- εργαζόμενοι
Έφτασαν νέες ξένες επενδύσεις στην Θεσσαλία και μεγάλη είναι η χαρά για τους υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς. Ένα νέο υπερκατάστημα ανοίγει τις λαμπερές πύλες του στην Λάρισα σκορπίζοντας αισιοδοξία σε ποιους άραγε ;
Μάλλον όχι στους εργαζόμενους του που θα απασχολούνται 4-ωρα με αντίστοιχες αμοιβές και γεμάτοι ανασφάλεια. Είναι γνωστές οι συνθήκες εργασίας στα μεγάλα καταστήματα όπου κυριαρχεί ο εργοδοτικός δεσποτισμός.
Ούτε όμως και ο εμπορικός κόσμος της Θεσσαλίας φαίνεται αισιόδοξος από τις εξελίξεις όσο κι΄ αν πριν δήλωνε καταγοητευμένος από την «ελεύθερη αγορά». Οι προηγούμενοι ύμνοι πολλών εμπόρων και μικροβιοτεχνών στην ¨ανάπτυξη¨ και τις ¨επενδύσεις¨ έχουν παγώσει στα χείλη τους. Πολλοί θα αναγκαστούν δυστυχώς να κλείσουν τα καταστήματα τους με άγριες συνέπειες για τους ίδιους και τις οικογένειες τους.
Εκείνοι όμως που θα βρεθούν διπλά χαμένοι θα είναι συνολικά οι εργαζόμενοι της περιοχής μας. Απ’ την μια θα χαθούν υπολογίζεται γύρω στις 1000 θέσεις εργασίας από τις επιχειρήσεις που δεν θα επιβιώσουν και από την άλλη θα ασκηθεί πίεση από τους εργοδότες για μείωση μισθών και κατάρτιση συμβάσεων τύπου ΙΚΕΑ, media markτ, Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου κ.λ.π σ’ όλο το φάσμα των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Θα λειτουργήσει λοιπόν σαν πολιορκητικός κριός για την περαιτέρω επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών.
Εργαζόμενες- εργαζόμενοι
Το σύνθημα των εργοδοτών είναι ένα: ΜΙΣΗ ΔΟΥΛΕΙΑ – ΜΙΣΗ ΖΩΗ για τους εργαζόμενους , ΔΙΠΛΑ ΚΕΡΔΗ για τους εαυτούς τους.
Το σύνθημα των εργαζομένων πρέπει να είναι: ΑΓΩΝΑΣ – ΡΗΞΗ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ για συνθήκες και αμοιβές σύμφωνα με τις ανάγκες τους και τις δυνατότητες της εποχής .
Οι εργαζόμενοι μπορούν να πρωταγωνιστήσουν , μέσα από τη δράση και το συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, την κοινή δράση στα κινήματα και τους αγώνες που αναπτύσσονται σε κλάδους και μέτωπα, την συσπείρωση και πάλη μέσα από πολύμορφες εργατικές συλλογικότητες και αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Μόνο έτσι θα ξεδιπλωθούν αγώνες και θα δοθεί απάντηση στον εργασιακό μεσαίωνα και την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία.
Τελικά, μια συνολική απάντηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας στην ένταση της εκμετάλλευσης, στην κρίση, στον εργασιακό μεσαίωνα, απαιτεί τη συγκρότηση ενός Νέου Εργατικού Κινήματος, σε μορφές και περιεχόμενο, που θα μπορεί να δώσει νικηφόρα τις μάχες απέναντι στο κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις, την Ε.Ε. Απαιτεί την ανάπτυξη της αντικαπιταλιστικής πάλης των εργαζόμενων, την δημιουργία πολιτικού και κοινωνικού αντικαπιταλιστικού εργατικού μετώπου που θα οδηγεί σε νίκες, σε βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων, θα μπορεί να ανατρέπει τη συνολική αντιλαϊκή πολιτική και τους εκφραστές της.
Σωματείο τώρα σε κάθε χώρο δουλειάς και συντονισμός τους. Δυνάμωμα των απεργιακών αγώνων !
Σταθερή εργασία για όλους. Υπεράσπιση του 8ωρου. 7ωρο 5νθήμερο 35ωρο. Κατάργηση της μερικής απασχόλησης.
1400 ευρώ βασικός μισθός. Υπεράσπιση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Να πάρουμε από τα κέρδη τους, να μην πληρώσουμε την κρίση τους!
Ανασυγκρότηση πολιτική και οργανωτική του εργατικού κινήματος. Νέο εργατικό κίνημα αντίστασης-ρήξης-ανατροπής. Όχι στον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Καμιά συναίνεση στο όνομα της κρίσης.
Μαχητική εργατική αντιπολίτευση για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α Λάρισας
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Μέτωπο της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς
και της ριζοσπαστικής οικολογίας
http://www.antarsyalarisas.blogspot.com
Ξεκινά παρα το πρόωρο και τσουχτερό κρύο το εξ αναβολής Αντιρατσιστικό φεστιβάλ της Λάρισας.Ήταν να γίνει τον Σεπτέμβρη και αναβλήθηκε λόγω των έκτακτων εκλογών. Γίνεται για 6η φορά (αποτελεί πλέον κοινωνικό θεσμό) και παρα τις αντιξοότητες του καιρού αλλά και κάποιων ακροδεξιών φωνών (ΛΑ.Ο.Σ.) ανοίγει την Παρασκευή.
Το μέτωπο της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. συμμετέχει με περίπτερο στην Κεντρική πλατεία.
Ακολουθεί το προγραμμα ,η αφίσσα και το κείμενο της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας Λάρισας
Το μέτωπο της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. συμμετέχει με περίπτερο στην Κεντρική πλατεία.
Ακολουθεί το προγραμμα ,η αφίσσα και το κείμενο της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας Λάρισας
Ελεύθερο χρήμα- Φυλακισμένοι άνθρωποι
Όταν ξεκινήσαμε στη Λάρισα το πρώτο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μόλις είχε ολοκληρωθεί η πρώτη ροή των μεταναστών. Ήταν τότε που η «φιλόξενη» Ελλάδα υποδεχόταν τους πρώτους μετανάστες με «σκούπες» και απελάσεις, οι «αγανακτισμένοι πολίτες» πυροβολούσαν ανθρώπους για ένα καρπούζι και τα ΜΜΕ πίσω από κάθε αδίκημα έβλεπαν «αλβανούς κακοποιούς».
Σήμερα μερικά χρόνια μετά, η κατασταλτική πολιτική του κράτους είναι πλέον πιο οργανωμένη και πιο στιβαρή, με τη βοήθεια και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία με το «Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο», δημιουργεί μια Ευρώπη Φρούριο-Φυλακή, με νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με αποτέλεσμα η σφαγή στα τείχη της Ευρώπης να συνεχίζεται. Πάνω από 10.000 νεκροί την τελευταία δεκαετία.
Το τελευταίο χρόνο η βαρβαρότητα κλιμακώθηκε και η «δημοκρατία» λευτέρωσε τους εφιάλτες της.
Οι ωμές δολοφονίες προσφύγων στα σύνορα (τις ονομάζουν απωθήσεις), τα νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα πογκρόμ και η αστυνομοκρατία, η τρομοκρατία στις γειτονιές της Αθήνας από ακροδεξιούς, οι 3 δολοφονημένοι μετανάστες και οι δεκάδες τραυματίες στη Πέτρου Ράλλη, η φανερή συνεργασία με τις εθνικιστικές ακροδεξιές ομάδες και η προστασία που προσφέρει η αστυνομία στις ρατσιστικές συγκεντρώσεις, η επίθεση στον καταυλισμό των προσφύγων στην Πάτρα, η χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών και το πιο κραυγαλέο η δολοφονική επίθεση στη συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα σηματοδοτούν ένα οριακό σημείο, ένα ιδιότυπο πόλεμο που ξεκίνησε τις μέρες του Δεκέμβρη.
Γιατί ο Δεκέμβρης ήταν ένα καταλυτικό ρήγμα, εκεί που η ελληνική κοινωνία έδειχνε να κινείται σχεδόν συμπαγής μέσα στα όρια των καπιταλιστικών προσταγών. Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη εμφάνισε μιαν άλλη πραγματικότητα. Χιλιάδες άνθρωποι στους δρόμους, μια επιθετική κοινωνική αντίσταση και ανυποταγή, ένα πλήγμα στις καπιταλιστικές αξίες της αγοράς και της εμπορευματοποίησης, ένα πρωτόγνωρο κίνημα αλληλεγγύης στην Κούνεβα.
Τελικά οι κερδισμένοι αυτής της χρονιάς ήμασταν εμείς, γιατί ζήσαμε την πιο θερμή άνοιξη μέσα στον πιο βαρύ χειμώνα. Αυτός ο Δεκέμβρης ένωσε μαθητές, φοιτητές, νεολαίους της επισφαλούς εργασίας, άνεργους, εργαζόμενους, μετανάστες και άνοιξε νέους δρόμους οργάνωσης και αντίστασης. Ένωσε τις γενιές που προετοιμάζονται να μπουν ή βρίσκονται ήδη στα γρανάζια της καπιταλιστικής παραγωγής με μισθούς δουλείας, με ανύπαρκτες εργασιακές σχέσεις, στο έλεος του εργοδοτικού και κρατικού αυταρχισμού.
Διοργανώνουμε για έκτη χρονιά το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στις 16-17 Οκτωβρίου, στην Κεντρική Πλατεία της πόλης
- Για να πούμε για άλλη μια φορά ότι: Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά, αυτοί οι νέοι πρόσφυγες, από όπου και αν προέρχονται, στους νέους χάρτες μετανάστευσης, συνεχίζουν να διαγράφουν τις διαδρομές παλιών και νέων δρόμων αδικίας, εκμετάλλευσης, δολοφονιών και πολύμορφων καταπιέσεων.
- Γιατί πιστεύουμε πως καμιά ζωή δεν είναι «λαθραία». Λαθραίες είναι οι πολιτικές της κυρίαρχης τάξης που - με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις δικτατορίες, την λεηλασία και καταστροφή της φύσης -εξαναγκάζουν τους ανθρώπους στη προσφυγιά
- Για να αντιμετωπίσουμε τον ρατσισμό και την προπαγάνδα με την οποία προσπαθούν να εκβιάσουν τη συναίνεση και την αποδοχή της κοινωνίας και να απομονώσουμε τις ακροδεξιές συμμορίες που θέλουν να μετατρέψουν τις γειτονιές μας σε γκέτο του μίσους.
- Για να αποκαλύψουμε ότι το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» που προωθήθηκε από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ στοχεύει όχι μόνο στους μετανάστες, αλλά και σε κάθε κίνημα αντίστασης.
- Για να καταγγείλουμε την επιλεκτική και ακρωτηριασμένη διαχείριση της ιστορικής μνήμης – από το κράτος και τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς - που προσπαθεί να εξοβελίσει τα «πέτρινα χρόνια» της Ελληνικής μετανάστευσης και να εξορίσει την μνήμη της κοινωνικής αλληλεγγύης και των αντιστάσεων.
- Για την πραγματική και οριστική νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, για υπηκοότητα σε όλα τα παιδιά τους, για ίσα δικαιώματα στο σχολείο και την υγεία, για σταθερές δουλειές με δίκαιες αμοιβές για έλληνες και μετανάστες εργαζόμενους.
- Για τον αγώνα των φυλακισμένων για αξιοπρέπεια και ελευθερία, για τα δικαιώματα όλων των κοινωνικά αποκλεισμένων.
- Για να ανοίξουν τα σύνορα, να δοθεί άσυλο στους πρόσφυγες και να σταματήσει η βαρβαρότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των απελάσεων, των δολοφονιών.
- Για να ρίξουμε τα πραγματικά κοινωνικά και οικονομικά τείχη που επιτρέπουν στο χρήμα να κινείται ελεύθερα ενώ κρατούν τους ανθρώπους φυλακισμένους .
- Για να κερδίσει η αλληλεγγύη και όχι ο φόβος.
Οι μέρες του Φεστιβάλ, είναι μέρες αντίστασης, γιορτής και αλληλεγγύης,
είναι οι «δικές μας μέρες».
Αντιρατσιστική πρωτοβουλία Λάρισας
Όταν ξεκινήσαμε στη Λάρισα το πρώτο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μόλις είχε ολοκληρωθεί η πρώτη ροή των μεταναστών. Ήταν τότε που η «φιλόξενη» Ελλάδα υποδεχόταν τους πρώτους μετανάστες με «σκούπες» και απελάσεις, οι «αγανακτισμένοι πολίτες» πυροβολούσαν ανθρώπους για ένα καρπούζι και τα ΜΜΕ πίσω από κάθε αδίκημα έβλεπαν «αλβανούς κακοποιούς».
Σήμερα μερικά χρόνια μετά, η κατασταλτική πολιτική του κράτους είναι πλέον πιο οργανωμένη και πιο στιβαρή, με τη βοήθεια και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία με το «Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο», δημιουργεί μια Ευρώπη Φρούριο-Φυλακή, με νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με αποτέλεσμα η σφαγή στα τείχη της Ευρώπης να συνεχίζεται. Πάνω από 10.000 νεκροί την τελευταία δεκαετία.
Το τελευταίο χρόνο η βαρβαρότητα κλιμακώθηκε και η «δημοκρατία» λευτέρωσε τους εφιάλτες της.
Οι ωμές δολοφονίες προσφύγων στα σύνορα (τις ονομάζουν απωθήσεις), τα νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα πογκρόμ και η αστυνομοκρατία, η τρομοκρατία στις γειτονιές της Αθήνας από ακροδεξιούς, οι 3 δολοφονημένοι μετανάστες και οι δεκάδες τραυματίες στη Πέτρου Ράλλη, η φανερή συνεργασία με τις εθνικιστικές ακροδεξιές ομάδες και η προστασία που προσφέρει η αστυνομία στις ρατσιστικές συγκεντρώσεις, η επίθεση στον καταυλισμό των προσφύγων στην Πάτρα, η χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών και το πιο κραυγαλέο η δολοφονική επίθεση στη συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα σηματοδοτούν ένα οριακό σημείο, ένα ιδιότυπο πόλεμο που ξεκίνησε τις μέρες του Δεκέμβρη.
Γιατί ο Δεκέμβρης ήταν ένα καταλυτικό ρήγμα, εκεί που η ελληνική κοινωνία έδειχνε να κινείται σχεδόν συμπαγής μέσα στα όρια των καπιταλιστικών προσταγών. Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη εμφάνισε μιαν άλλη πραγματικότητα. Χιλιάδες άνθρωποι στους δρόμους, μια επιθετική κοινωνική αντίσταση και ανυποταγή, ένα πλήγμα στις καπιταλιστικές αξίες της αγοράς και της εμπορευματοποίησης, ένα πρωτόγνωρο κίνημα αλληλεγγύης στην Κούνεβα.
Τελικά οι κερδισμένοι αυτής της χρονιάς ήμασταν εμείς, γιατί ζήσαμε την πιο θερμή άνοιξη μέσα στον πιο βαρύ χειμώνα. Αυτός ο Δεκέμβρης ένωσε μαθητές, φοιτητές, νεολαίους της επισφαλούς εργασίας, άνεργους, εργαζόμενους, μετανάστες και άνοιξε νέους δρόμους οργάνωσης και αντίστασης. Ένωσε τις γενιές που προετοιμάζονται να μπουν ή βρίσκονται ήδη στα γρανάζια της καπιταλιστικής παραγωγής με μισθούς δουλείας, με ανύπαρκτες εργασιακές σχέσεις, στο έλεος του εργοδοτικού και κρατικού αυταρχισμού.
Διοργανώνουμε για έκτη χρονιά το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στις 16-17 Οκτωβρίου, στην Κεντρική Πλατεία της πόλης
- Για να πούμε για άλλη μια φορά ότι: Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά, αυτοί οι νέοι πρόσφυγες, από όπου και αν προέρχονται, στους νέους χάρτες μετανάστευσης, συνεχίζουν να διαγράφουν τις διαδρομές παλιών και νέων δρόμων αδικίας, εκμετάλλευσης, δολοφονιών και πολύμορφων καταπιέσεων.
- Γιατί πιστεύουμε πως καμιά ζωή δεν είναι «λαθραία». Λαθραίες είναι οι πολιτικές της κυρίαρχης τάξης που - με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις δικτατορίες, την λεηλασία και καταστροφή της φύσης -εξαναγκάζουν τους ανθρώπους στη προσφυγιά
- Για να αντιμετωπίσουμε τον ρατσισμό και την προπαγάνδα με την οποία προσπαθούν να εκβιάσουν τη συναίνεση και την αποδοχή της κοινωνίας και να απομονώσουμε τις ακροδεξιές συμμορίες που θέλουν να μετατρέψουν τις γειτονιές μας σε γκέτο του μίσους.
- Για να αποκαλύψουμε ότι το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» που προωθήθηκε από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ στοχεύει όχι μόνο στους μετανάστες, αλλά και σε κάθε κίνημα αντίστασης.
- Για να καταγγείλουμε την επιλεκτική και ακρωτηριασμένη διαχείριση της ιστορικής μνήμης – από το κράτος και τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς - που προσπαθεί να εξοβελίσει τα «πέτρινα χρόνια» της Ελληνικής μετανάστευσης και να εξορίσει την μνήμη της κοινωνικής αλληλεγγύης και των αντιστάσεων.
- Για την πραγματική και οριστική νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, για υπηκοότητα σε όλα τα παιδιά τους, για ίσα δικαιώματα στο σχολείο και την υγεία, για σταθερές δουλειές με δίκαιες αμοιβές για έλληνες και μετανάστες εργαζόμενους.
- Για τον αγώνα των φυλακισμένων για αξιοπρέπεια και ελευθερία, για τα δικαιώματα όλων των κοινωνικά αποκλεισμένων.
- Για να ανοίξουν τα σύνορα, να δοθεί άσυλο στους πρόσφυγες και να σταματήσει η βαρβαρότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των απελάσεων, των δολοφονιών.
- Για να ρίξουμε τα πραγματικά κοινωνικά και οικονομικά τείχη που επιτρέπουν στο χρήμα να κινείται ελεύθερα ενώ κρατούν τους ανθρώπους φυλακισμένους .
- Για να κερδίσει η αλληλεγγύη και όχι ο φόβος.
Οι μέρες του Φεστιβάλ, είναι μέρες αντίστασης, γιορτής και αλληλεγγύης,
είναι οι «δικές μας μέρες».
Αντιρατσιστική πρωτοβουλία Λάρισας
Πρόγραμμα 6ου Αντιρατσιστικού φεστιβάλ 16-17 Οκτωβρίου Κεντρική πλατεία Λάρισας
Παρασκευή 16/10
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
Μετανάστευση – Καταστολή – Ανθρώπινα Δικαιώματα
Συμμετέχουν: Δίκτυο για τα κοινωνικά & πολιτικά δικαιώματα, Ομάδα μεταναστών και προσφύγων, Αντιρατσιστική πρωτοβουλία Λάρισας
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ
20.30μ.μ.
COMICWOOD
ΔΑΡΝΑΚΕΣ
NO SIN
GUTS PIE EARSHOT
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
18.30μ.μ.
Κ. Κούνεβα : Η αλληλεγγύη απάντηση στη σύγχρονη βαρβαρότητα
Συμμετέχουν: ΠΕΚΟΠ, Σωματείο Καθαριστριών Ν. Μαγνησίας
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ
20.30μ.μ.
RENOVATIO
TEN DAYS BAND
GROVER
ONE DROP
ΕΚΘΕΣΕΙΣ
NO BORDER
ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ & ΚΟΜΙΚΣ
ΠΡΟΒΟΛΕΣ
Βίντεο για πρόσφυγες και μετανάστες, εξέγερση του Δεκέμβρη, no border camp
& δημιουργικό εργαστήρι για παιδιά
Ξεκινά παρα το πρόωρο και τσουχτερό κρύο το εξ αναβολής Αντιρατσιστικό φεστιβάλ της Λάρισας.Ήταν να γίνει τον Σεπτέμβρη και αναβλήθηκε λόγω των έκτακτων εκλογών. Γίνεται για 6η φορά (αποτελεί πλέον κοινωνικό θεσμό) και παρα τις αντιξοότητες του καιρού αλλά και κάποιων ακροδεξιών φωνών (ΛΑ.Ο.Σ.) ανοίγει την Παρασκευή.
Το μέτωπο της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. συμμετέχει με περίπτερο στην Κεντρική πλατεία.
Ακολουθεί το προγραμμα ,η αφίσσα και το κείμενο της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας Λάρισας
Το μέτωπο της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. συμμετέχει με περίπτερο στην Κεντρική πλατεία.
Ακολουθεί το προγραμμα ,η αφίσσα και το κείμενο της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας Λάρισας
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009
Μια εβδομάδα μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αλλά και της πραξικοπηματικής χορήγησης των 33 αδειών λειτουργίας στα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών από τον Α.Σπηλιοτόπουλο, οι κυβερνητικές παρατάξεις μέσα στα πανεπιστήμια (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ) με την αρωγή και την συναίνεση των παρατάξεων της καθεστωτικής αριστεράς (ΠΚΣ και ΑΡΕΝ) κάλεσαν διαπαραταξιακό μάζεμα για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ. Είναι έκδηλη η «από τα πάνω» συμφωνία για να προχωρήσουν οι διαδικασίες του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου χωρίς να έχει συγκληθεί καμιά Γενική Συνέλευση στις σχολές, χωρίς κανένας Σύλλογος να έχει ενημερωθεί για την φαεινή ιδέα επαναλειτουργίας ενός γραφειοκρατικού οργάνου που έχει να συνεδριάσει 15 χρόνια (από το 1996). Καταγγέλλουμε την κατάπτυστη συναίνεση ΠΑΣΠ και ΔΑΠ που θέλουν να προωθήσουν την συγκρότηση ενός οργάνου στημένου διαλόγου στα πλαίσια του Εθνικού ΣΥμβουλίου Παιδείας (που θέλει να επιβάλλει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και της επιταγές της ΕΕ) με την κατ’ επίφαση συμμετοχή των φοιτητών μέσω της ΕΦΕΕ. Συνένοχες οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ στα πανεπιστήμια καθώς βάζουν πλάτες στην συγκρότηση της γραφειοκρατικής «πάλαι ποτέ» ΕΦΕΕ και σφυρίζουν αδιάφορα για τον κινηματικό σχεδιασμό, για την ανατροπή των ΚΕΣ και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Αυτές οι δυνάμεις υπονομεύουν τους μεγαλειώδεις αγώνες του νικηφόρου φοιτητικού κινήματος που συγκροτήθηκαν στη βάση της εξουσίας των Γενικών Συνελεύσεων και των ενιαίων και πανελλαδικών Συντονιστικών του. Οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ και της νΚΑ δεν πρόκειται να συναινέσουν σε μια τέτοια διαδικασία που βρίσκεται μακριά από την κινηματική εμπειρία, πέρα και έξω από τις διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος. Το μαζικό φοιτητικό κίνημα έχει διαλέξει μόνο του τις νικηφόρες μορφές συγκρότησης του και τα Συντονιστικά Γενικών Συνελεύσεων, που πρέπει στην γραμμή του νέου φοιτητικού κινήματος εργατικής κατεύθυνσής να τα φέρει ξανά στο προσκήνιο.
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗ WIND
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΙΜ HELLAS (Wind)
Αρ. Απόφασης Πρωτοδικείου Αθηνών 4348/2005
Τηλ.: +30 210 5100910 - Φαξ: +30 210 5100961 - Ε-mail : symboulio@pasetim.com
------------------------------
Αρ. Πρωτ.: 155/2009
ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ 24ΩΡΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΙΣ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΚΑΙ
ΤΗΣ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΟΜΕΔ
(ΠΛ. ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ)
Συνάδελφοι,
το Σωματείο Εργαζομένων στην εταιρία κινητής τηλεφωνίας WIND βρίσκεται για ακόμα μια φορά αντιμέτωπο με τις μεθοδεύσεις και τα χτυπήματα της διοίκησης της εταιρίας.
Η Διοίκηση προχωρά σε απολύσεις με πρόσχημα τις χαμηλές αξιολογήσεις και την αναδιάρθρωση της εταιρίας. Το σχέδιο είναι να προχωρήσει η εκκαθάριση του προσωπικού «στα μουλωχτά», με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις, μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας των εργαζομένων και να μειωθούν οι διαθέσεις μας για διεκδίκηση ικανοποιητικής Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το 2009, η οποία βρίσκεται στον ΟΜΕΔ.
Επειδή η επίθεση που δεχόμαστε χρειάζεται την δυναμική και αποφασιστική στήριξη από τους συναδέλφους μας στην WIND, αλλά και από αλληλέγγυους, σωματεία, φορείς, συλλογικότητες, εργαζόμενους.
Επειδή η περιφρούρηση της απεργίας την Πέμπτη 15/10 χρειάζεται αρκετό κόσμο, όπως και η συγκέντρωση στις 02:30 το μεσημέρι της ίδιας μέρας στον ΟΜΕΔ, για να πιέσουμε για την υπογραφή της ΕΣΣΕ.
Σας καλούμε να συμμετάσχετε στην συγκρότηση Επιτροπής Αλληλεγγύης
- την Δευτέρα 12 Οκτωβρίου, στις 6:00 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας
- την Τρίτη 13 Οκτωβρίου, στις 8:00 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.
Γνωρίζουμε ότι η αντίστοιχη Επιτροπή Αλληλεγγύης για την απεργία μας στις 3/9 που στέφηκε από απόλυτη επιτυχία, με τη δική σας ανιδιοτέλεια και συναδελφικότητα, δεν είχε με δική μας ευθύνη την συνέχεια και ολοκλήρωση που έπρεπε (με κάποια συνάντηση απολογισμού ή άλλη εκδήλωση). Ζητάμε συγγνώμη γι' αυτό και πιστεύουμε ότι έχουμε την συναδελφική σας κατανόηση, μιας και οι επιθέσεις των εργοδοτών είναι απανωτές, αλλά και ότι θα μπορέσουμε στο μέλλον να ανταποκριθούμε σ' αυτό το συναδελφικό μας καθήκον.
Θα προσπαθήσουμε στη συνάντηση να ληφθεί υπόψη η ανάγκη συντονισμού με το επιχειρησιακό Σωματείο της Vodafone, το οποίο επίσης προχωράει σε 24ωρη απεργία την Τετάρτη 14/10.
Η συμμετοχή σας είναι εξαιρετικά κρίσιμη και σημαντική για την οργάνωση του αγώνα, την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας μας και την υπεράσπιση του Σωματείου και των συνδικαλιστικών ελευθεριών συνολικά.
Συναδελφικά,
Αθήνα, 09.10.2009
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)