1. Η μεγαλειώδης πανεργατική κινητοποίηση στις 5 Μάη αποτελεί μια ιστορική μέρα για το ελληνικό εργατικό και λαϊκό κίνημα και ένα σημείο καμπής σε μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική σύγκρουση. Τα εκατομμύρια των απεργών διαδηλωτών που κατέκλυσαν τους δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και όλης της Ελλάδας, τα ποτάμια της οργής που πλημμύρισαν τους δρόμους απέδειξαν την παλλαϊκή αντίθεση στην εγκληματική συμφωνία κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Ο κόσμος της δουλειάς, οι άνεργοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι αρνήθηκαν τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα και αμφισβήτησαν το σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής. Η μαζική συμμετοχή στην απεργία, η αντοχή απέναντι στις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής, ο τρόπος που η οργή στράφηκε ενάντια στο ίδιο το πολιτικό σύστημα δείχνουν και την κλίμακα και το βάθος της λαϊκής κινητοποίησης. Οι εργαζόμενοι έδειξαν ότι έχουν όχι μόνο τη θέληση αλλά και τη δύναμη να ανατρέψουν την κυρίαρχη πολιτική. Έξι μήνες ιδεολογικής τρομοκρατίας από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των ΜΜΕ καταρρέουν μπροστά στο κύμα της οργής των εκατομμυρίων που δηλώνουν με τον πιο βροντερό τρόπο: δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση. Την κρίση να πληρώσουν οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι, οι κλέφτες των θυσιών και των ελπίδων του λαού μας. Η περικύκλωση της Βουλής και η παραβίαση του άβατου μιας «δήθεν δημοκρατίας», που ανατρέπει πραξικοπηματικά τις προεκλογικές της υποσχέσεις με τις οποίες υφάρπαξε τη λαϊκή ψήφο, από χιλιάδες διαδηλωτές έδειξε τη βαθύτερη απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών. Την ίδια ώρα που μέσα στο κοινοβούλιο μεθοδευόταν η κατάργηση κάθε έννοιας «δημοκρατικής νομιμότητας», η ανατροπή των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και η παράδοση στην οικονομική κατοχή του ΔΝΤ κα της ΕΕ, οι εργαζόμενοι και η νεολαία υπερασπίστηκαν τον πυρήνα της δημοκρατίας, την πραγματική λαϊκή κυριαρχία. Η πραγματική λαϊκή πλειοψηφία, η πραγματική λαϊκή βούληση δεν βρισκόταν μέσα στο κοινοβούλιο, αλλά στους δρόμους και στις διαδηλώσεις που βροντοφώναξαν: ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΜΕΤΡΑ – ΚΑΤΩ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ. 2. Απέναντι σε αυτή τη μεγαλειώδη κινητοποίηση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απάντησε με το μοναδικό τρόπο που της είχε απομείνει: την ωμή βία απέναντι στους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές με στόχο να διαλύσει την κινητοποίηση. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι δυνάμεις καταστολής φέρουν την ουσιαστική πολιτική και ηθική ευθύνη για το θάνατο τριών εργαζομένων στην τράπεζα Marfin. Η απροκάλυπτη αστυνομική βία, οι συνεχείς επιθέσεις ενάντια σε μια τεράστια πανεργατική διαδήλωση, η εγκληματική στάση των δυνάμεων καταστολής, η μετατροπή του κέντρου της Αθήνας σε πεδίο μάχης, διαμόρφωσαν το έδαφος για να έχουμε αυτή την τραγική εξέλιξη. Ευθύνη, όμως, έχει και η εργοδοσία και η εγκληματική στάση της Τράπεζας Marfin και του ιδιοκτήτη της (και εκκολαπτόμενου πολιτικού αστέρα) Βγενόπουλου, που με την απειλή απόλυσης υποχρέωσε τους εργαζομένους να μείνουν μέσα σε ένα κτίριο με αποκλεισμένες τις εξόδους διαφυγής και απουσία μέτρων ασφαλείας. Είναι η ίδια εργοδοτική ασυδοσία που οδηγεί καθημερινά σχεδόν σε εργατικά ατυχήματα και δεκάδες νεκρούς εργαζομένους κάθε χρόνο. Η χυδαία επικοινωνιακή εκμετάλλευση του τραγικού αυτού γεγονότος από την κυβέρνηση κάνει σαφές ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε συμφέρον από μια ανοιχτή προβοκάτσια κατά της διαδήλωσης στην Αθήνα και του ογκούμενου κύματος λαϊκής διαμαρτυρίας. Ακολουθεί εδώ τα βήματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που το 1991 προσπάθησε να αξιοποιήσει τους 4 νεκρούς στο «Κάπα Μαρούση» για να συντρίψει τη νεολαΐστικη έκρηξη.Εμείς λέμε ότι είναι γελασμένοι εάν νομίζουν ότι θα εκμεταλλευτούν το θάνατο τριών εργαζομένων για να περάσουν μια πολιτική που απαξιώνει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Είναι ακόμη πιο γελασμένοι εάν νομίζουν ότι θα διαμορφώσουν κλίμα «συλλογικής ευθύνης» των διαδηλωτών και των απεργών για ό,τι έγινε. Οι εργαζόμενοι και οι απεργοί ξέρουν πολύ καλά το χάσμα που χωρίζει τη μαζική κοινωνική διεκδίκηση και σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική με αδιέξοδες πρακτικές τυφλής βίας σαν αυτή που ζήσαμε σήμερα και που καμιά σχέση δεν έχουν με το μαζικό κίνημα και αντικειμενικά είναι εχθρικές προς αυτό. Οι τρεις θάνατοι στην τράπεζα Marfin θα βαραίνουν για πάντα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τους κρατικούς μηχανισμούς. 3. Φάνηκε πολύ καθαρά ότι σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει χάσει κάθε έννοια νομιμοποίησης και αυτό έδειξε και η εξέγερση της εργατικής βάσης του ΠΑΣΟΚ στη χτεσινή απεργία και στα συλλαλητήρια. Εμείς λέμε καθαρά ότι η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της κυβέρνησης του ΔΝΤ και της ΕΕ, της κυβέρνησης αντεργατικού και αντιλαϊκού παροξυσμού, της κυβέρνησης της βίας και του αίματος είναι επικίνδυνη και πρέπει να ανατραπεί. 4. Απέναντι στη λογική του μονόδρομου που προβάλλεται σε σχέση με τα μέτρα και την ιδεολογική τρομοκρατία για το χρέος, εμείς λέμε ότι η μόνη διέξοδος από ένα φαύλο κύκλο χρέους και αλλεπάλληλων νέων μέτρων είναι η ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση: · Παύση των πληρωμών του τοκογλυφικού χρέους · Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο · Απαγόρευση των απολύσεων · Όχι στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. · Να αυξηθούν οι μισθοί και το εισόδημα των εργαζόμενων, να μειωθεί ο χρόνος εργασίας · Να φορολογηθεί το κεφάλαιο, να παγώσουν οι εξοπλισμοί. · Δημόσιο ενιαίο αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα. · Νομιμοποίηση των μεταναστών · Αγώνας για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα · Έξω τώρα το ΔΝΤ! Ανυπακοή στις επιταγές της ΕΕ, εδώ και τώρα ρήξη με την ΟΝΕ, πάλη για αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση 5. Η προσπάθεια πραξικοπηματικής ψήφισης του πακέτου εξόντωσης των εργατικών δικαιωμάτων θα πρέπει να πάρει την αγωνιστική απάντηση που της αρμόζει. Η απεργία και τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια στις 5 Μάη έδειξαν το βάθος της λαϊκής οργής και κινητοποίησης, έδειξαν ότι υπάρχει η δυνατότητα για έναν πραγματικό πανεργατικό παλλαϊκό ξεσηκωμό που θα αναγκάσει την κυβέρνηση και τους επιτηρητές του ΔΝΤ και της ΕΕ σε άτακτη υποχώρηση. Αυτό σήμερα περνάει μέσα από την πάλη για να κλιμακωθούν οι απεργιακές κινητοποιήσεις, για νέες πανεργατικές πολιτικές απεργίες, για κλαδικές απεργίες διαρκείας, για καταλήψεις στις σχολές για συνεχή μαζικά συλλαλητήρια και διαδηλώσεις. Όλοι στους δρόμους, όλοι στις απεργίες, όλοι στον αγώνα. Μπορούμε να νικήσουμε! 6. Μπροστά σε μια ιστορικών διαστάσεων πρόκληση για το εργατικό και λαϊκό κίνημα στον τόπο μας, στις δυνάμεις της Αριστεράς δεν ταιριάζουν οι όρκοι νομιμοφροσύνης στο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλά η ολόπλευρη στράτευση στη λαϊκή πάλη για την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων και συνολικά της κυρίαρχης πολιτικής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επαναλαμβάνει το κάλεσμά της για μια πλατιά αγωνιστική συσπείρωση και κοινή δράση της Αριστεράς μέσα στο μαζικό κίνημα, με στόχο την ανατροπή της λαίλαπας κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και των αγώνων κόντρα στους συμβιβασμούς της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, την πάλη ενάντια στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και των συμμάχων του, ΝΔ και ΛΑΟΣ, την ανυπακοή και απειθαρχία στην ΟΝΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού και του ρατσισμού. Με δεδομένο τον κοινωνικό αναβρασμό και την εξέγερση της εργατικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, μια τέτοια κατεύθυνση μπορεί να διαμορφώσει ένα νικηφόρο αγωνιστικό μέτωπο που θα αποκρούσει την επίθεση ενάντια στους εργαζομένους και θα ανοίξει το δρόμο για ανατροπές σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση που θα τους αποδίδουν τα δικαιώματα και τον κόσμο που τους ανήκει. ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 6/5/2010 |