1η Μάη

Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΜΑΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ!

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΛΛΑ ΜΑΧΗΣ ΕΝΑΤΙΑ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΤΡΟΙΚΑ!
Η φετινή Πρωτομαγιά δεν είναι μνημόσυνο χαμένων δικαιω-μάτων, αλλά προσκλητήριο μάχης. Ενάντια στον αποτυχημέ-νο και καταστροφικό δρόμο των μνημονίων. Για να σταματήσουμε τις βάρβαρες περικοπές, τις απολύσεις και την διάλυση των συλλογικών συμβάσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Για πλήρη προστασία των 1.5 εκατομμυρίων ανέργων. Για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών ενάντια στο ξεπούλημα των νερών, της ενέργειας, των λιμανιών, των δρόμων κάθε σπιθαμής γης που προωθεί η κυβέρνηση. Για κατάργηση των φορολογικών χαρατσιών για μισθωτούς, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους και φορολόγηση του προκλητικού πλούτου του κεφαλαίου. Για δημοκρατία στους τόπους δουλειάς ενάντια στο κύμα διώξεων δεκάδων αγωνιστών.
Για το δυνάμωμα της αντιφασιστικής πάλης ενάντια στον εργοδοτικό κανιβαλισμό και ρατσισμό τύπου Μανωλάδας, και την ναζιστική συμμορία της χρυσής αυγής που τον στηρίζει.
Για την ταξική αγωνιστική ενότητα και αλληλεγγύη ελλήνων και μεταναστών εργαζόμενων.
Η απεργία την πρωτομαγιά πρέπει να αποτελέσει ένα πανίσχυρο μήνυμα ότι τα νέα μέτρα που προωθούν και αυτά ετοιμάζουν τον Ιούνη δεν θα περάσουν! Θα βρουν απέναντί τους έναν πανεργατικό-παλλαϊκό ξεσηκωμό που θα τους ανατρέψει !!
ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Όπως μας έδειξαν καθαρά τα τρία χρόνια μνημονιακού εφιάλτη αλλά και οι πρόσφατες δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο, δύο δρόμοι ανοίγονται για την κοινωνία.
Είτε ο δρόμος της ρήξης και της απελευθέρωσης από τους τραπεζίτες και το κεφάλαιο, τους εγχώριους και διεθνείς τοκογλύφους, το ευρώ και την ΕΕ Είτε υποταγή σε αυτή την πολιτική και συνέχεια της πορείας κοινωνικής καταστροφής.
Ο δρόμος της ρήξης και της ανατροπής σημαίνει ακύρωση των μνημονίων και των ληστρικών δανειακών συμβάσεων. Μονομερή διαγραφή του χρέους. Έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ. Εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημιώσεις. Εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Ανάπτυξη των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων των εργαζόμενων και της κοινωνίας κόντρα στα κλεισίματα και τα λουκέτα.
Ένας δρόμος που οδηγεί στο να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Πάνω από 5 χρόνια και ο καπιταλισμός στην Ελλάδα, την ΕΕ και διεθνώς δεν μπορεί να ξεπεράσει την ιστορική του κρίση, παρά τις τεράστιες κοινωνικές καταστροφές που προκαλεί για να στηρίξει την κερδοφορία των επιχειρήσεων.
Εμπνεόμαστε από τους αγώνες της εργατικής τάξης και των λαών. Από τους καθημερινούς αγώνες για μια αξιοπρεπή ζωή έως τα μεγάλα «επαναστατικά άλματα στον ουρανό», όταν οι εργάτες διεκδίκησαν να χτίσουν μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Κλιμακώνουμε τις σημερινές μάχες ενάντια στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
Δεν είναι ο καπιταλισμός, το κέρδος, οι αγορές, όλοι αυτοί που μας οδήγησαν στην σημερινή πρωτοφανή καταστροφή το μέλλον του κόσμου. Παλεύουμε για να οργανώσουμε τη ζωή μας και την κοινωνία χωρίς εργοδότες και αφεντικά, χωρίς τραπεζίτες και τσιφλικάδες. Για να περάσουν στην ιδιοκτησία της εργαζόμενης πλειοψηφίας οι επιχειρήσεις, ο πλούτος και η εξουσία. Για μια σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική που θα δικαιώσουν τους αγώνες και τις θυσίες δυο αιώνων δράσης του κινήματος της εργατικής τάξης.
Το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» θα σφραγί-
σει και πάλι την ταξική πάλη στις μεγάλες εποχές που έρχονται!
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΕΝΩΤΙΚΗ, ΜΕΤΩΠΙΚΗ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει για μια άλλη αριστερά. Ενωτική και μετωπική. Μαχητική και αντικαπιταλιστική. Με πρόγραμμα ρήξης με το «μαύρο μέτωπο» κυβέρνησης-τρόικας-κεφαλαίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει την μία μετά την άλλη κάθε ριζοσπαστική διακήρυξη και παλεύει για μια «λύση» χωρίς να θίξει τα μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα, μέσα στο ευρώ και την ΕΕ, με αναγνώριση του τοκογλυφικού χρέους και –τελευταία- με «αναστολή» των μνημονίων. Αυτή η λογική θα οδηγήσει στα αποτελέσματα της Κύπρου!
Το ΚΚΕ παραπέμπει όλα τα προβλήματα στο μακρινό μέλλον της «λαϊκής εξουσίας». Δεν παλεύει να αναπτυχθεί ένα πολιτικοποιημένο κίνημα ανατροπής σήμερα. Διασπά τους αγώνες κάνοντας πρώτο εχθρό του άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Οικοδομεί την «λαϊκή συμμαχία» με τον εαυτό του. Επιμένει στην άκριτη αποδοχή των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει να συσπειρωθούν σε ένα μεγάλο μέτωπο όλες οι δυνάμεις της ανατροπής. Αυτές που παλεύουν για την κατάργηση των μνημονίων και του χρέους, κατά του ευρώ και της ΕΕ. Όσοι βλέπουν ότι χρειάζεται παλλαϊκός πανεργατικός ξεσηκωμός για την ανατροπή της κυβέρνησης και της τρόικας και όχι «κοινοβουλευτική αναμονή» για να πέσει σαν «ώριμο φρούτο». Όσοι παλεύουν για μια σύγχρονη επαναστατική και σοσιαλιστική προοπτική σαν απάντηση στην κρίση ενός συστήματος που κακοφορμίζει
Θέλουμε να αλλάξουμε την αριστερά, γιατί θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία και την ζωή μας!

                                          ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΟΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΙ Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α 

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 1η ΜΑΗ ΣΤΙΣ 9:30 

Δεν πέφτουν μόνοι τους!

 Γ.  Δελαστίκ

Θα πέσει σύντομα η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη; Το ερώτημα αυτό έρχεται και επανέρχεται διαρκώς. Στις συζητήσεις μάλιστα, το θέμα αυτό τίθεται με διαρκώς οξύτερο τρόπο, όσο πιο αναιμική γίνεται η δράση του μαζικού κινήματος και όσο μεγαλώνει η απόγνωση του λαού από την ασκούμενη πολιτική. Στο πλαίσιο αυτό υπερδιογκώνεται κάθε εσωτερική διαφωνία στους κόλπους της κυβέρνησης και επιχειρείται να αναχθεί σε παράγοντα καταλυτικών δήθεν εξελίξεων, παρόλο που έχει ήδη αποδειχθεί πάμπολλες φορές ότι κανένας από τους τρεις «Τσολάκογλου» πολιτικούς αρχηγούς δεν αντιστέκεται στην παραμικρή εντολή της τρόικας των επικυρίαρχων της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Η απάντηση είναι κατηγορηματική: Όχι, η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ αποκλείεται να πέσει από μόνη της! Αν δεν αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα για να δημιουργήσει συνθήκες ανατροπής της, η κυβέρνηση αυτή θα βγάλει …τετραετία! Οι λόγοι είναι απλούστατοι. Πρώτον, τόσο ο Σαμαράς όσο και ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης έχουν πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι στις εκλογές τελειώνει οριστικά και αμετάκλητα η πολιτική καριέρα των δύο τελευταίων, αλλά πιθανότατα και του Σαμαρά. Σχηματικά μιλώντας, αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης θα καθαιρεθούν την ίδια τη νύχτα των εκλογών προκειμένου τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ (αν τελικά κατορθώσει να μπει στη Βουλή, πράγμα που δεν είναι αδύνατο για την «Αριστερά της προσκολλήσεως») να ετοιμαστούν να προσκολληθούν πολιτικά στον ΣΥΡΙΖΑ για να του δώσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και ο ηττημένος και ατιμασμένος Σαμαράς όμως θα είναι πλέον άχρηστος για τη Δεξιά και πρωτίστως για την αστική τάξη, οπότε και θα πεταχτεί πιθανότατα αμέσως στη χωματερή πολιτικών. Τρελοί είναι επομένως ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης να ρίξουν την κυβέρνησή τους και να αυτοκτονήσουν πολιτικά;
Ο δεύτερος λόγος που αυτή η κυβέρνηση δεν θα καταρρεύσει οικειοθελώς είναι ο αυτοεγκλωβισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πολιτικό αδιέξοδο που τείνει να τον εξουδετερώσει ως απειλή για το σύστημα, χωρίς ταυτόχρονα να έχει ακόμη αποσπάσει την εμπιστοσύνη της αστικής τάξης, ώστε να γίνει αποδεκτός ο ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική επιλογή του συστήματος για τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε την πολιτική ευφυΐα να εκφράσει την οργή αλλά και τη ριζοσπαστικοποίηση του λαού οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% του Οκτωβρίου του 2009 στο 26,9% του Ιουνίου του 2012. Από εκεί και πέρα όμως, είχε την υπεροπτική αφέλεια να νομίσει ότι έχει «δεμένο» αυτό το ποσοστό των αριστερών και των ριζοσπαστικοποιημένων ψηφοφόρων και να επικεντρώσει τις προσπάθειές του στο να πείσει την αστική τάξη ότι δεν είναι επικίνδυνος για τα συμφέροντά της, ώστε να υποστηριχθεί ή έστω να γίνει ανεκτή από τους αστούς η πρωθυπουργοποίησή του. Η τακτική αυτή απέτυχε παταγωδώς. Ανέκοψε σχεδόν πλήρως την ανοδική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, αφού τον απέκοψε από τις λαϊκές μάζες που ριζοσπαστικοποιούνται. Έτσι όμως κατέστησε τον Αλέξη Τσίπρα πολύ λιγότερο «απειλητικό» για την αστική τάξη, η οποία πλέον σαφώς και πιέζεται αντικειμενικά λιγότερο από τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες για να έρθει σε συμβιβασμό μαζί του. Τον βλέπει έτσι περισσότερο ως ικέτη που εκλιπαρεί την έγκρισή της παρά ως ισχυρό αντίπαλο που επιβάλλει όρους, οπότε συνεχίζει να τον απορρίπτει.
Ο τρίτος και σοβαρότερος λόγος που αυτή η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ δεν πρόκειται να πέσει από μόνη της είναι το ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ισχυρό κίνημα λαϊκής αντίστασης παρόλα τα δεινά που έχει επισωρεύσει η ολέθρια κυβερνητική πολιτική στα λαϊκά, τα μεσαία, ακόμη και τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Αυτό δίνει στην αστική τάξη την άνεση να αισθάνεται ότι μπορεί να ρυθμίζει την κατάσταση με βάση τα δικά της συμφέροντα και μόνο, αδιαφορώντας για το λαϊκό παράγοντα. Έτσι όμως μόνο κακές ή χειρότερες λύσεις για τα συμφέροντα των εργαζομένων και των μεσαίων στρωμάτων μπορούν να δοθούν. Επιπροσθέτως, το μόνο που μπορεί να προβλεφθεί με απόλυτη βεβαιότητα στην περίπτωση αυτή είναι η περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης των μισθωτών, των νέων, των συνταξιούχων. Επιδείνωση πολύ σοβαρότερη από εκείνη της μείωσης κατά σοβαρό ποσοστό του πλούτου των Ελλήνων αστών και μάλιστα επιδείνωση συνοδευόμενη από δομικές αλλαγές μόνιμων δυσμενών αλλαγών εις βάρος της εργασίας (κατάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος και κατάκτησης του 20ού αιώνα, τραγικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, κτηνώδεις φορολογικές επιβαρύνεις των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων κ.λπ.).
Οι θεσμικές αυτές αλλαγές που προωθεί η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ θα επιτρέψουν στους Έλληνες αστούς να ξαναυξήσουν σταδιακά τον πλούτο τους, ενώ θα συνεχίσουν να ωθούν τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους διαρκώς προς τα πίσω, στις δεκαετίες του 1960 και του 1950. Η αστική τάξη της χώρας μας δεν έχει λοιπόν κανένα λόγο να στερηθεί των υπηρεσιών αυτής της εμετικής συγκυβέρνησης αφήνοντάς την να καταρρεύσει. Παράλληλα, έχει ανακτήσει την αυτοπεποίθηση ότι είναι σε θέση να αποτρέψει πλέον την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα  ΠΡΙΝ