Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα τραγικά γεγονότα στο Παρίσι:

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα τραγικά γεγονότα στο Παρίσι:

Charlie Hebdo-θανατος στο φασισμό


Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταδικάζει την επίθεση στη διεθνώς γνωστή σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo στο Παρίσι, τη στυγνή δολοφονία των αγωνιστών αριστερών δημοσιογράφων, τις ομηρίες και δολοφονίες αμάχων που ακολούθησαν. Υπενθυμίζει πως τα θύματα είχαν γίνει επανειλημμένα στόχοι, τόσο της γαλλικής ακροδεξιάς, όσο και των φανατικών ισλαμιστών.

Η βαρβαρότητα των δολοφόνων τοποθετείται απέναντι από την Αριστερά, τις αρχές και τις αξίες της.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τον σκοταδισμό, το θρησκευτικό φανατισμό, τις πράξεις τυφλής βίας που στην ουσία καλλιεργούν την ισλαμοφοβία, διευκολύνουν τον φασισμό και την ιμπεριαλιστική-καπιταλιστική αντίδραση.

Την αιματοχυσία στην γαλλική πρωτεύουσα επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν οι Γάλλοι ακροδεξιοί και φασίστες, με πρώτη-πρώτη την Μαρίν Λεπέν, οι ομογάλακτοί τους στην Ελλάδα και η καταρρέουσα κυβέρνηση Σαμαρά δυο εβδομάδες πριν αυτή μαυριστεί στις εκλογές από τον ελληνικό Λαό.

Υπογραμμίζουμε τις πρωταρχικές ευθύνες που έχουν οι ιμπεριαλιστές-αποικιοκράτες της Δύσης, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός με τις επεμβάσεις του στην Αφρική και όπου γης.

Καταγγέλλουμε άλλη μια φορά τα εγκλήματα που διαπράττουν με πολέμους και επεμβάσεις, γενοκτονίες και την επιβολή και στήριξη τυραννικών καθεστώτων και στον αραβικό κόσμο.

Η ενοχή, για αυτήν την εξέλιξη στο Παρίσι, των κυβερνήσεων που στρατεύτηκαν πρόθυμα στο πλευρό των ιμπεριαλιστών και έσπειραν τη φρίκη, τη καταστροφή και το θάνατο σε εκατομμύρια στην Μ. Ανατολή και την Αφρική για χάρη των συμφερόντων των πολυεθνικών εταιρών, δεν μπορεί να κρυφτεί.

Τονίζουμε πως η περιθωριοποίηση, η καταπίεση και η βάρβαρη εκμετάλλευση του μουσουλμανικού στοιχείου, η ισλαμοφοβία και η ξενοφοβία στην ίδια την Δύση, ο κάθε είδους ρατσισμός, η κατασκευασμένη σκοταδιστική θεωρία περί της «σύγκρουσης των πολιτισμών» δημιουργούν πρόσφορο κοινωνικό έδαφος για στρατολόγηση απελπισμένων άνεργων νέων από τους τζιχαντιστές. Διευκολύνουν στο να στρέψουν το κοινωνικό πόλεμο σε βάρος του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας που έχουν εξαπολύσει οι καπιταλιστές με αφορμή την κρίση στο εσωτερικό των φτωχών, να τον μετατρέψουν σε «πόλεμο φυλών» από το Φέργκυσον, το Παρίσι ως την Αθήνα.

Είναι υπόθεση του εργατικού κινήματος και πρώτα-πρώτα των επαναστατών να μην αφήσουμε τις προβοκάτσιες να αξιοποιηθούν από τον κοινό μας εχθρό. Ο εργατικός και λαϊκός αγώνας κατά της βάρβαρης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης με αφορμή την κρίση, ο αγώνας από τα προπύργια του Κομπάνι ως τα σκίτσα του Charb, ο αγώνας ενάντια σε κάθε σκοταδισμό, είτε είναι του ISIS είτε των διαφόρων τερατουργημάτων που ο «προηγμένος δυτικός πολιτισμός» ξεγέννησε από τη μήτρα της εξαθλίωσης και του μίσους, θα συνεχιστεί και θα είναι τελικά νικηφόρος.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ

            Σε λίγους μήνες μπαίνουμε στον έκτο χρόνο κρίσης στην Ελλάδα και κοιτώντας πίσω βλέπουμε τα αποτελέσματα της πιο κανιβαλικής και αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόστηκε ποτέ. Οι εθελόδουλες κυβερνήσεις, υπακούοντας τις επιταγές ΕΕ-ΔΝΤ και κεφαλαίου έχουν ισοπεδώσει κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, έχουν οδηγήσει το λαό στην εξαθλίωση και στη φτώχεια, τη νεολαία στη μετανάστευση, την ανεργία στα ύψη και ήδη άρχισαν το ξεπούλημα όλης της χώρας. Από την άλλη, φυσικά, ενισχύουν ταχύτατα τα κέρδη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, προχωρώντας έτσι στην πιο έντονη αναδιανομή πλούτου υπέρ των πλουσίων που γνωρίσαμε ποτέ.

            Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όμως γεννιούνται και νέοι αγώνες, νέες μορφές οργάνωσης του λαού, που φέρνουν βίαια και αποφασιστικά τις λαϊκές ανάγκες στο προσκήνιο. Μπαίνει επιτακτικά η αναγκαιότητα για την πάλη που θα συνδέει τις αγωνίες των λαϊκών στρωμάτων, τους αγώνες για την απόσπαση κατακτήσεων και την ανατροπή της αντιδραστικής πολιτικής σήμερα, με το στρατηγικό στόχο ανατροπής του καπιταλισμού και του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

            Μπροστά στις δυνατότητες που ανοίγονται, στην αναγκαιότητα που υπάρχει δε διστάζουμε να σηκώσουμε το γάντι της πολιτικής μάχης. Παρουσιάζεται επιτακτική η πολιτική συνεργασία όλων των ανατρεπτικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων και αγωνιστών της Αριστεράς που θα έχει στο κέντρο της αφενός μεν την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, αφετέρου δε τη σύγκρουση με τη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική, τα συμφέροντα του κεφαλαίου,  την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, την  ταπεινωτική ευρωεπιτροπεία και το αυταρχικό καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης.  Γι αυτούς τους λόγους, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η Πρωτοβουλία για μια Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση προχωρούν σε πολιτική συνεργασία, συσπειρώνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Βασικοί άξονες του πλαισίου αυτής της πολιτικής συνεργασίας συμφωνήθηκαν:

1. Η ριζική αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου, υπέρ της εργασίας και σε βάρος του κεφαλαίου, με πάλη για βασικούς στόχους βελτίωσης της θέσης των  εργαζόμενων, όπως: Μείωση των χρόνων συνταξιοδότησης και των ωρών εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών, για την άμεση δημιουργία νέων εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας.  Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης – ελαστικής εργασίας. Δημόσια δωρεάν παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση. Δραστική μείωση της άμεσης φορολογίας των εργαζομένων και των μικρομεσαίων στρωμάτων, με ταυτόχρονη γενναία αύξηση της άμεσης φορολόγησης του κεφαλαίου. Μείωση – κατάργηση των έμμεσων φόρων. Μείωση έως και διαγραφή του δανεισμού της εργατικής λαϊκής οικογένειας για την απόκτηση της πρώτης κατοικίας κα.

2. Η μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων

3. Η στάση πληρωμών στους δανειστές, η μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.

4. Η έξοδος από το ευρώ, η ρήξη και έξοδος από την ΕΕ. Η απαλλαγή από κάθε είδους επιτροπεία από τους διεθνείς μηχανισμούς και οργανισμούς των πολυεθνικών (ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΠΟΕ κ.λπ.) και τις απροκάλυπτες επεμβάσεις τους στο εσωτερικό της χώρας, σε συμμαχία με την ολιγαρχία του πλούτου, από τη σκοπιά της διεθνιστικής συνεργασίας των λαών.

5. Οι εθνικοποιήσεις όλων των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση, και η λειτουργία τους με εργατικό-λαϊκό έλεγχο. Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ-έλεγχος για τις εγκληματικές του πράξεις.

6. Η πάλη για τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο, τον δημόσιο, κοινωνικό σχεδιασμό της οικονομίας. Η προάσπιση των συμφερόντων και των αναγκών των μικρομεσαίων, αυτοαπασχολούμενων στρωμάτων και των αγροτών.

7. Η υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού ενάντια στην αντιδραστική αναμόρφωση του κράτους, στην καταστολή και την πολύμορφη καταπίεση, με μέτρα όπως κατάργηση του Καλλικράτη, των δυνάμεων καταστολής ενάντια στον λαό, (ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ), της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας, με την προώθηση θεσμών αγώνα και λαϊκής αυτοδιεύθυνσης σε ολόκληρη την κοινωνία.

8. Η πάλη για τη συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού.

9. H παροχή ασύλου στους πρόσφυγες και η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.

10. Η υπεράσπιση της ειρήνης, η μη συμμετοχή με οποιονδήποτε τρόπο της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, το κλείσιμο των ξένων βάσεων, η έξοδος από το ΝΑΤΟ, η προώθηση της διεθνιστικής συνεργασίας των λαών στην περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο.

            Το παραπάνω πλαίσιο για να επιβληθεί πρέπει να στηρίζεται στη δύναμη του εργατικού και λαϊκού κινήματος και του πανεργατικού-παλλαϊκού ξεσηκωμού, έχοντας ως βάση ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα και την κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς, που θα υπερβεί τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

            Όπως προκύπτει και από το παραπάνω πλαίσιο, η πολιτική αυτή συνεργασία διαχωρίζεται από τη λογική της ενσωμάτωσης στο αστικό σύστημα εξουσίας και της κυβερνητικής διαχείρισης της κυρίαρχης αστικής πολιτικής μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και των νόμων της αγοράς, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και από την λογικές εκείνες που αρνούνται το πρόγραμμα ρήξης με τις βασικές επιλογές του συστήματος, τους αποφασιστικούς αγώνες και την ενότητα των αγωνιζόμενων δυνάμεων, παραπέμποντας την αναμέτρηση στο απροσδιόριστο μέλλον της δικής τους «εξουσίας», όπως κάνει το ΚΚΕ.