Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ στη συναυλία του γνωστού τραγουδοποιού Θανάση Παπακωνσταντίνου

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

Με μεγάλη επιτυχία έγινε η παρέμβαση το Σάββατο 28/8 από τις ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ στο κηποθέατρο Αλκαζάρ σε προγραμματισμένη συναυλία του γνωστού τραγουδοποιού Θανάση Παπακωνσταντίνου. Οι θεατές της συναυλίας έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ζητώντας τόσο τις γνωστές κάρτες όσο και πληροφορίες από τα μέλη της επιτροπής για την επικείμενη αυτοκινητοπομπή από ΑΘΗΝΑ προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ στις 11/09.

Το μέλος των επιτροπών Γιάννης Χατζηγιάννης από μικροφώνου λίγα λεπτά πριν την έναρξη της συναυλίας απήυθηνε ένα σύντομο χαιρετισμό εκ μέρους των επιτροπών στους 1500 θεατές οι οποίοι με τη σειρά τους τον καταχειροκρότησαν δείχνοντας έτσι την πλήρη συμπαράσταση τους στο κίνημα.

Η νέα Εποχή του Χαλκού

Μετάβαση στα σχόλια

Mια συγκινητική, δραματική και συναρπαστική ιστορία διάσωσης. Έτσι περιγράφουν τα περισσότερα ΜΜΕ την ιστορία των 33 χιλιανών μεταλλωρύχων που από τις 5 Αυγούστου ζουν κλεισμένοι στα σπλάχνα της γης, 700 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.

γράφει η ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΤΖΙΑΝΤΖΗ

Πέρασαν 17 ημέρες για να διαπιστωθεί ότι οι αγνοούμενοι ζούσαν. Είχαν καταφέρει να επιβιώσουν σε μια κρύπτη ασφαλείας, ένα καταφύγιο 50 τ.μ., εφοδιασμένο με τα αναγκαία, όπου πρόλαβαν να τρυπώσουν λίγα δευτερόλεπτα προτού καταρρεύσει η στοά. Και ύστερα ήρθαν οι μικροκάμερες και η επικοινωνία του πάνω με τον κάτω κόσμο. Η κρατική χιλιανή τηλεόραση έδειξε ένα σύντομο βίντεο, τη ζωή εν τάφω των 33 τυχερών μες στην ατυχία τους μεταλλωρύχων. Γυμνοί έως τη μέση έψαλαν τον εθνικό ύμνο της πατρίδας τους και φώναξαν «Ζήτω η Χιλή! Ζήτω οι μεταλλωρύχοι».

Μέσω ενός βοηθητικού φρέατος, ενός τεχνητού ομφάλιου λώρου, φτάνουν στην κρύπτη φαγητό, νερό, φάρμακα. Όμως η διάνοιξη του κανονικού φρέατος, με διάμετρο 75 εκατ., για την αναρρίχηση στην επιφάνεια της γης δεν είναι εύκολη και θα χρειαστούν ίσως και πέντε μήνες για την ολοκλήρωσή της… αν όλα πάνε καλά.

Η Χιλή είναι ο θρίαμβος, αλλά και η κόλαση της ελεύθερης αγοράς. Εδώ έχουν ιδιωτικοποιηθεί τα πάντα, από τα ορυχεία χαλκού μέχρι το νερό και τα ποτάμια. Εδώ “η δεσπόζουσα αρχή είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους, ενώ η ασφάλεια των εργαζομένων μπαίνει σε δεύτερη μοίρα”, δήλωσε στην Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων η οποία εκπροσωπεί 21 ιδιωτικοποιημένα ορυχεία.

Αυτό που συμβαίνει στο ορυχείο του Σαν Χοσέ δεν είναι το απόλυτο ριάλιτι: είναι η ελπίδα και η τραγωδία της εποχής μας. Από τη μια, η πιο υψηλή τεχνολογία τίθεται στην υπηρεσία μιας περίτεχνης επιχείρησης διάσωσης, που απαιτεί χειρουργική ακρίβεια. Και από την άλλη, η τεχνολογία αυτή ΔΕΝ εφαρμόστηκε για να προλάβει το κακό. Τώρα η κυβέρνηση της Χιλής που, όπως και οι προηγούμενες, δίνει γη και ύδωρ στο κεφάλαιο, αρνείται να παραδώσει στο Χάρο τα 33 έγκλειστα παιδιά της: όμως αυτή τα έστειλε στου Χάρου τα δόντια, αυτή υποχρεώνει εκατοντάδες χιλιάδες αδέλφια τους να αναζητούν το μεροκάματο του τρόμου.

ΣΤΑΧΤΗ Η ΠΡΕΒΕΛΗ...


Η εικόνα μιλάει μόνη της με το πριν και το μετά ...



Αν και το πριν ήταν έτσι αφού είχαν πλακώσει οι ξαπλώστρες και η εμπορευματοποίηση...



Διαβάστε και το παρακάτω άρθρο από το ecocrete (πατήστε στον τίτλο για να το δείτε όλο)

Η Φωτιά στη λίμνη Πρέβελη και η Διαχείριση της (Δίκτυο ΟικοΚρήτη)
27 Αύγ 2010
Τα περισσότερα από τα προβλήματα της διαχείρισης είναι ήδη γνωστά: Επισκέπτες υπερβολικοί σε αριθμό. Σκουπίδια παντού. Χρήση παραλίας, ποταμού, ακτής εντελώς αντίθετη με τη λογική της αειφόρου διαχείρισης. Εσφαλμένη διαχείριση από τη δασική υπηρεσία: Εκχερσώσεις σε μεγάλη κλίμακα φυσικής βλάστησης για να φυτευθούν ξανά για την περιοχή είδη, το μεγαλύτερο έγκλημα από όλα που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια. Υπερβόσκηση σε αρκετές περιπτώσεις, έντονη κυνηγετική πίεση, χρήση φωτιάς για βοσκότοπους στην ευρύτερη περιοχή, φυτεύσεις ξένων φοινίκων σε παρακείμενες περιοχές, νέοι δρόμοι, παράνομη υλοτομία συνθέτουν μερικά από αυτά που γίνονται και είναι αντίθετα με τις κατευθύνσεις του υπάρχοντος διαχειριστικού σχεδίου...

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Η δημόσια εκπαίδευση δεν είναι για διάλυση!



Παρεμβάσεις – Συσπειρώσεις – Κινήσεις Α/θμιας και Β/θμιας Εκπ/σης
Αθήνα, 25/8/2010

Μαζικοί διορισμοί τώρα Η Δημόσια Εκπαίδευση δεν είναι για διάλυση!


[imf_out] Οι Παρεμβάσεις – Κινήσεις – Συσπειρώσεις Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης καταγγέλλουν την απαράδεκτη πολιτική του Υπουργείου Παιδείας και της Κυβέρνησης σε σχέση με τη Δημόσια Εκπαίδευση. Λίγες μέρες πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς και εφαρμόζοντας απαρέγκλιτα την πολιτική του ΔΝΤ, της Ε.Ε, της ΕΚΤ και το Σύμφωνο Σταθερότητας, η Κυβέρνηση αφήνει τα δημόσια σχολεία χωρίς δασκάλους και καθηγητές.
Ενώ ο αριθμός των συναδέλφων που έχουν υποβάλει φέτος αίτηση συνταξιοδότησης (λόγω του νέου αντιασφαλιστικού νόμου) είναι τριπλάσιος από πέρσι (υπερβαίνει τις 11.000), οι διορισμοί που ανακοινώθηκαν είναι οι μισοί από την περσινή χρονιά (μόλις 2.825 σε Α/θμια και Β/θμια Εκπ/ση).
Αυτή η πολιτική επιλογή, του μη διορισμού μόνιμων εκπαιδευτικών για να καλυφθούν όλες οι πραγματικές ανάγκες των σχολείων, είναι επιλογή διάλυσης του Δημόσιου Σχολείου. Την ευθύνη έχει αποκλειστικά η Κυβέρνηση. Η επιχείρηση του Υπουργείου Παιδείας να λειτουργήσει τα σχολεία με αναπληρωτές, προσλήψεις με προγράμματα ΕΣΠΑ, συμπτύξεις τμημάτων, υποβιβασμούς σχολείων, αύξηση των μαθητών ανά τμήμα, υποχρεωτικές υπερωρίες και μετακινήσεις εκπαιδευτικών οδηγεί στην υποβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Η εκπαιδευτική διαδικασία δεν είναι ποσοτικό μέγεθος. Είναι απαράδεκτο να σχεδιάζονται μετακινήσεις εκπαιδευτικών σε τρία ή και τέσσερα σχολεία, ή αλλαγές σχολικού περιβάλλοντος μαθητών.
Οι ανακοινώσεις για πιστώσεις 15 χιλιάδων αναπληρωτών αποτελεί τεράστια περικοπή ακόμα και των ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών. Η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να προσφέρει εξάμηνη, οκτάμηνη εργασία, όχι όμως μόνιμη και σταθερή, με βάση τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης – ΕΕ και ΔΝΤ του Προγράμματος Σταθερότητας και του Μνημονίου.
Την ίδια στιγμή, η ελαστική εργασία και η ωρομισθία, που προκαλεί μόνιμη ανασφάλεια στους αδιόριστους συναδέλφους και διαρκή αναστάτωση στον εκπαιδευτικό χώρο, όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά με νέα χειρότερη μορφή – αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου – επιχειρείται να επεκταθεί και σε ειδικότητες που μέχρι τώρα ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ.
Η κυβέρνηση και το Υπ. Παιδείας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τα δημόσια σχολεία σε πλήρη απαξίωση και αδυναμία κανονικής λειτουργίας. Σ΄ αυτά τα σχέδιο της για άλλη μια φορά τα πρώτα θύματα θα είναι οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς που θα καλούνται, ο καθένας από την πλευρά του, να καλύψουν τις ανεπάρκειες του δημόσιου σχολείου.
Οι σχεδιασμοί του Υπουργείου Παιδείας και οι μεθοδεύσεις του πρέπει να σημάνουν συναγερμό για όλο το εκπαιδευτικό κίνημα. Η μόνη λύση για να λειτουργήσει η δημόσια εκπαίδευση είναι να γίνουν μόνιμοι συμπληρωματικοί διορισμοί τώρα, ώστε να καλυφθούν όλα τα κενά (υπολογίζονται άνω των 23.000 στο σύνολο της εκπαίδευσης).
Τα αντιεκπαιδευτικά σχέδια ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ. Σ΄ αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινητοποιηθούν άμεσα οι νέοι εκπαιδευτικοί, διοριστέοι, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, άνεργοι και με τις Γενικές Συνελεύσεις τους, τα συντονιστικά τους, να συμβάλλουν στην άμεση οργάνωση του αγώνα για την ανατροπή των σχεδίων που καταδικάζουν πρώτους αυτούς στην μόνιμη ανασφάλεια και την ανεργία.
Οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες έχουν τεράστιες ευθύνες, ειδικά αυτή την περίοδο. Την ώρα της πιο σοβαρής επίθεσης στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και στα εργασιακά των εκπαιδευτικών, αυτές είτε εξαντλούνται σε άνευρες ανακοινώσεις είτε παίζουν ρόλο κυβερνητικό αυλοκόλακα όπως έκανε η ΔΟΕ κατά τη συνάντηση με την υπουργό παιδείας. Αντί να απαιτήσουν μαζικούς διορισμούς ΤΩΡΑ που ακόμα κι η κυβέρνηση ομολογεί τα χιλιάδες κενά, κάνουν αριθμητικές αλχημείες για να διευκολύνουν τους σχεδιασμούς του Υπουργείου.
Η μαχόμενη εκπαίδευση δε θα επιτρέψει να καταπατηθούν βάναυσα τα δικαιώματα των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Με συντονισμό των συλλόγων και των ΕΛΜΕ, σε συνεργασία κι αγωνιστική συμπόρευση με όλα τα τμήματα της ελαστικής εργασίας στην εκπαίδευση, με ολόκληρο το εργατικό κίνημα απαιτούμε κι αγωνιζόμαστε:
Να καταργηθεί ο αντιεκπαιδευτικός νόμος 3848/2010

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

· Κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών με οργανικές θέσεις για κάθε εκπαιδευτικό έργο στο σχολείο και με μόνιμους μαζικούς διορισμούς ώστε να καλυφθούν ΤΩΡΑ οι πραγματικές ανάγκες με διορισμό χιλιάδων εκπαιδευτικών σε όλες τις θέσεις (δάσκαλοι, νηπιαγωγοί, εκπ/κοί ειδικοτήτων, ειδική αγωγή, αντισταθμιστική εκπαίδευση κλπ) και βοηθητικού προσωπικού στο δημόσιο σχολείο.
· Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους. Όχι στην ελαστική εργασία και στην άρση της μονιμότητας. Κατάργηση της ωρομισθίας, του αναπληρωτή μειωμένου ωραρίου και του θεσμού του αναπληρωτή. Διορισμός όλων των αναπληρωτών και όσων έχουν υπογράψει έστω και μια σύμβαση στο δημόσιο σχολείο. Κανένας αναπληρωτής και ωρομίσθιος χωρίς δουλειά. Υπεράσπιση της αξίας των πτυχίων και της προϋπηρεσίας.
· Μείωση των μαθητών ανά τμήμα


Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού


Καλούμε όλους τους συναδέλφους, διορισμένους και αδιόριστους, στον κοινό αγώνα για την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.
Μόνο με μαζικές, δυναμικές κινητοποιήσεις μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την πολιτική της Κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ.
Γιατί η δικιά μας Παιδεία χωράει όλους τους μαθητές, όλους τους εκπαιδευτικούς, όλη τη γνώση.
Ενημέρωση για τις εξελίξεις στον χώρο του αεροδρομίου για τον συναδελφο Ν Γουρλά.


ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ
ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑ ΑΘΗΝΩΝ» (ΣΕΕ-ΔΑΑ)

Ενημέρωση για τις εξελίξεις στον χώρο του αεροδρομίου για τον συναδελφο Ν Γουρλά.
Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ της « Papasotiriou Presspoint» ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΥΜΜΑΧΟ ΤΟ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΠΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ


Συνάδελφοι..
Μια νέα επίθεση σπίλωσης και συκοφάντησης του αγώνα του συναδέλφου δρομολογείται από την εργοδοσία αυτή την φορά με σύμμαχο το επιχειρησιακό σωματείο της εταιρίας« Papasotiriou Presspoint» που από τις αρχές Ιούνη η πλειοψηφία του έχει περάσει σε ανθρώπους που ελέγχει η εργοδοσία
Είναι οι ίδιοι που όταν το προηγούμενο Δ.Σ υπέγραφε συμβάσεις πάνω από αυτές της ΓΣΣΕ και τις κλαδικές στρεφόταν ενάντια στο σωματείο με υπογραφές τους και ζητούσαν να μην προσφεύγει το Δ.Σ στον ΟΜΕΔ αλλά να δεχόμαστε αυτά που δίνει η εργοδοσία, το τίποτα δηλαδή.
Η εργοδοσία σε πλήρη συνεργασία με αυτή την ομάδα μεθόδευσε την άλωση του σωματείου αφού προηγούμενα είχε καταφέρει να απομακρύνει από την εταιρεία τρία μέλη του προηγούμενου Δ.Σ αλλά και πολλούς άλλους συναδέλφους που στήριζαν την προηγουμένη Διοίκηση.
Για να κατανοηθεί το μέγεθος της τρομοκρατικής επίθεσης που εξαπολύθηκε από την εργοδοσία και τους ανθρώπους της είναι χαρακτηριστικό ότι κατόρθωσαν με διάφορα μέσα να παραιτήσουν την εκλεγμένη από την τελευταία εκλοαπολογιστική συνέλευση εφορευτική επιτροπή η οποία από τους τέσσερις συναδέλφους οι τρις παραιτήθηκαν τρις μέρες μετά την εκλογή τους επικαλούμενοι «προσωπικούς λόγους»
Ήταν φυσικό αφού εκλέχτηκαν στην διοίκηση ότι το πρώτο πράγμα που θα έκαναν θα ήταν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με τον συνάδελφο Γουρλά προηγούμενου προέδρου του σωματείου, που βρίσκετε σε επίσχεση εργασίας από τις 15 του ΙΟΥΛΗ ζητώντας τα δεδουλευμένα που παρανόμως παρακρατεί η εταιρία αλλά και να σταματήσουν οι διώξεις και διακρίσεις σε βάρος του, να σταματήσουν οι συνεχείς μετακινήσεις του χώρου εργασίας του που αποβλέπουν στην απομάκρυνση του από τους εργαζόμενους του αεροδρομίου
Μην κρατώντας ούτε καν τα προσχήματα, η πρώτη ανακοίνωση που έβγαλε η πλειοψηφία του νεοεκλεγέντος Δ.Σ ήταν ένας συκοφαντικός λίβελος ενάντια στον συνάδελφο όπου υιοθετούνταν το σύνολο των συκοφαντιών και ψευδών της εργοδοσίας όλη η νομική επιχειρηματολογία της εταιρίας ενάντια στον συνάδελφο. Τον απειλούσαν δε ότι θα τον διαγράψουν από το σωματείο «για διατάραξη της συνεργασίας μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων» απειλή όπου και έκαναν πράξη σε μια παρωδία γενικής συνέλευσης όπου δεν μπήκαν καν στο κόπο να ειδοποιήσουν τον συνάδελφο αλλά με παράνομες και αντικαταστατικές διαδικασίες πάρθηκε απόφαση από 17 άτομα στα 60 μέλη που έχει το σωματείο ότι ο συνάδελφος διαγράφεται. Η απόφαση φυσικά είναι άκυρη αφού όχι μόνο γιατί δεν τηρηθήκαν οι διαδικασίες αλλά και για το ίδιο σκεπτικό της το οποίο ήταν ανύπαρκτο.
Όλα αυτό το σκηνικό στήθηκε ακριβώς για να μπορέσει η εργοδοσία να χρησιμοποιήσει την δήθεν διαγραφή του συναδέλφου στο νομικό της οπλοστάσιο.

Συνάδελφοι ..
Η παραπάνω περιγραφή αντανακλά της συνθήκες που δίνουν την μάχη όσοι βρισκόμαστε στον χώρο του αεροδρομίου.
Μια ανάλογη μεθόδευση επιχειρήθηκε και στο σωματείο της CPS,όπου πολλοί συνάδελφοι είναι και μέλη του συνδικάτου, αλλά και σε διάφορους χώρους όπου προσπαθεί το συνδικάτο να δραστηριοποιεί. Επιβεβαιώνει τελικά ότι υπάρχει ενιαίο κέντρο «συντονισμού» της επίθεσης εναντίον του Συνδικάτου, όπου σε αυτό εντάσσεται το συνδικαλιστικό κατεστημένο του χώρου, (είναι χαρακτηριστικό ότι η ΟΠΑΜ μια ομοσπονδία η οποία δεν απεργεί ούτε καν και σε αυτές της απεργίες της ΓΣΕΕ ήταν η πρώτη που μπήκε στον χορό της καταγγελίας του συνδικάτου σαν δήθεν «διασπαστικό» και «κομματικοποιημένο») εργοδοτικοί «συνδικαλιστές», ακόμα και τραμπούκοι, απειλούν και συκοφαντούν συναδέλφους, μάλιστα ένας από αυτούς έχει μηνυθεί για αυτή του την πρακτική.
Ο μηχανισμός αυτός κατευθύνεται από τους εργοδότες και τους εργολάβους του αεροδρομίου που θέλουν με οποιανδήποτε τρόπο να μην μπορέσει να δημιουργηθεί το συνδικάτο, τρομοκρατώντας τους εργαζομένους που θα ήθελαν να εγγραφούν σε αυτό.
Σοβαρή ευθύνη φέρνει η ίδια η εταιρία διαχείρισης του Αεροδρομίου (ΑΙΑ) η όποια πέρα από το γεγονός ότι δεν ασχολείτε σε καμιά περίπτωση με τις πάμπολες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, όπως οφείλει, κάποια στελέχη της συμμετέχουν ανοικτά σε όλες αυτές της μεθοδεύσεις ενάντια στο συνδικάτο.
Οι καταγγελίες του συναδέλφου πρώην προέδρου του σωματείου των αχθοφόρων όπου αφού απομακρύνθηκε από την εταιρία και αφού βρήκε δουλειά σε άλλη εταιρία του αεροδρομίου απολύθηκε μετά από δυο μήνες, όπου του είπαν καθαρά ότι η απόλυση του δεν είχε να κάνει με την δουλειά την οποία εκτελούσε με συνέπεια αλλά ήταν κατόπιν άνωθεν εντολής δείχνει ότι υπάρχει τελικά μαύρη λίστα από ταξικούς συνδικαλιστές, όσους εργαζομένους αγωνίζονται ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία. που έχουν μπει στο στόχαστρο όλων των μηχανισμών της εργοδοσίας.
Συνάδελφοι..
Κάνουμε έκλληση σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα όλων τον βαθμίδων, σε πρωτοβάθμια σωματεία , σε κάθε ταξική εργατική συλλογικότητα, σε κάθε ταξικό συνδικαλιστή, σε κάθε διανοούμενο, σε κάθε προοδευτικό άνθρωπο, σε κάθε πολιτική και κινηματική συλλογικότητα, να καταδικάσουν με υπογραφές, ψηφίσματα το μαύρο μέτωπο εργοδοτών και εργοδοτικών συνδικαλιστών.
Να συμπαρασταθούν στον αγώνα που κάνουμε για να μην περάσουν οι μεθοδεύσεις για απόλυση του συναδέλφου Ν ΓΟΥΡΛΑ να σταματήσουν οι διώξεις συνδικαλιστών.
Τα συνδικάτο θα καλέσει πλατιά σύσκεψη στο προσεχές διάστημα για την δημιουργία πλατιάς επιτροπής αλληλεγγύης και αγώνα όπου θα συντονίσει όλες της ενέργειες κινηματικές και νομικές για να ανατραπούν τα σχέδια εργοδοσίας και εργοδ

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Καθάρσιο και κλύσμα η... συνταγή για την οικονομία!


Του Δημήτρη Καζάκη οικονομολόγου - αναλυτή

Πριν αλέκτoρα φωνήσαι τρις, η ελληνική κυβέρνηση και η επίσημη προπαγάνδα του καθεστώτος έφαγαν τα μούτρα τους. Τι συνέβη; Ξαφνικά η ελληνική οικονομία δεν πάει καλά. Αυτό συνέβη λίγες μόλις ημέρες μετά τους επαίνους από την τρόικα, αλλά και τις θριαμβικές δηλώσεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης. Μάλιστα, ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Σαχινίδης διέπρεψε για μια ακόμη φορά, φτάνοντας στο σημείο να ισχυριστεί ότι: «Εκείνο το οποίο μπορώ να πω αυτή τη στιγμή, παρά τους δείκτες οι οποίοι δείχνουν μια επιδείνωση, είναι ότι τελικά η ύφεση το 2010 δεν θα φτάσει στο μέγεθος το οποίο προβλέπεται από το πρόγραμμα που έχουμε υπογράψει. Δηλαδή, το πρόγραμμα προβλέπει μία ύφεση της τάξης του -4%. Οι ενδείξεις που έχουμε μέχρι στιγμής δεν μας ωθούν στο συμπέρασμα ότι τελικά η ύφεση θα φτάσει στο -4%».
Aυτά τα ισχυριζόταν στις 10.8 στο δελτίο ειδήσεων του Mega. Δύο ημέρες αργότερα ανακοινώθηκε ότι ο ρυθμός του ΑΕΠ για το δεύτερο τρίμηνο του 2010 μειώθηκε κατά 3,5% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2009. Το ΑΕΠ της χώρας έχει γκρεμιστεί (σε σταθερές τιμές 2000) σε επίπεδο χαμηλότερο του τέταρτου τριμήνου του 2006. Και έχει μέλλον ακόμη.
Πολλοί διεθνείς παρατηρητές αναπροσάρμοσαν τις εκτιμήσεις τους, προβλέποντας μια ακόμη πιο γρήγορη πτώση του ΑΕΠ για το 2010. Έτσι, η MorganChase εκτιμά ότι η προβλεπόμενη σε ετήσια βάση πτώση του ΑΕΠ της Ελλάδας για το 2010 θα φτάσει το 5,8%. Ενώ μια διψήφια «βουτιά» της πραγματικής οικονομίας, με όρους κυρίως πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, φαίνεται όλο και πιο πιθανή. Ιδίως αν συνδυαστεί η ραγδαία συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας με μια νέα επιδείνωση της παγκόσμιας κρίσης.


Ο... «μπάρμπας μου ο ψεύτης». Μπορεί η διατεταγμένη ενημέρωση να εμφανίζεται ξαφνιασμένη από τις αρνητικές εξελίξεις στην πραγματική οικονομία, αλλά δεν υπάρχει τίποτα το ξαφνικό. Ούτε οι εξελίξεις αυτές οφείλονται σε δυσμενείς συγκυρίες, όπως προσπάθησαν κάποιοι να πουν. Αντίθετα, είναι ο πρώτος αντίκτυπος των μέτρων περιοριστικής πολιτικής του «μνημονίου» και ήταν απολύτως αναμενόμενα. Όπως είναι σίγουρο και το γεγονός ότι τα δύο επόμενα τρίμηνα, που ο αντίκτυπος από τα απανωτά μέτρα θα έχει γενικευτεί , η επιδείνωση θα είναι ακόμη πιο ραγδαία. Ιδίως στην παραγωγική βάση της οικονομίας.

Όμως, μην ανησυχείτε, υπάρχει και ο... «μπάρμπας μου ο ψεύτης», που βρίσκεται πάντα σε πρώτη ζήτηση. «Σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές, τα άσχημα στοιχεία για την ελληνική οικονομία δεν οδηγούν στην καταστροφή, ούτε αυτομάτως θέτουν τη χώρα εκτός στόχων» μας διαβεβαιώνει "Το Βήμα" (14.8). Ποιοι είναι αυτοί οι «έγκυροι αναλυτές»; Πρόκειται για τους επικεφαλής αναλυτές και τα κορυφαία στελέχη των τραπεζών.

● Ο οικονομολόγος της Εθνικής Τράπεζας κ. Ν. Μαγγίνας δήλωσε ότι «η συρρίκνωση αναμένεται να συνεχιστεί κατά τα επόμενα δύο τρίμηνα, με την ενδυνάμωση των εξαγωγών να αποτελεί το μοναδικό στήριγμα στην οικονομική δραστηριότητα». Προέβλεψε ωστόσο ότι «η μείωση του ΑΕΠ για το σύνολο του έτους δεν αναμένεται να υπερβεί σε καμία περίπτωση τις προβλέψεις του μνημονίου».

● Από την πλευρά του ο διευθυντής Οικονομικών Μελετών της Αlpha Βank κ. Μ. Μασουράκης υποστήριξε ότι «το β’ εξάμηνο του 2010 οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων θα είναι αυξημένες κατά 55% περίπου, ασκώντας θετική επίδραση στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 1,1 ποσοστιαία μονάδα περίπου» και προέβλεψε ότι «το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης αναμένεται να μειωθεί κάτω του 8,1% του ΑΕΠ το 2010». Για το θέμα των εσόδων, προέβλεψε ότι θα αυξηθούν εφέτος κατά 11%, έναντι ετήσιου στόχου 13,7%».

Τώρα, πώς γίνεται να υπάρχει διαρκής συρρίκνωση της οικονομίας και ταυτόχρονα ια τέτοια αύξηση των εξαγωγών, που μπορεί να αποτρέψει μια μείωση του ΑΕΠ πέραν των προβλέψεων του μνημονίου, αυτό μόνο ο κ. Μαγγίνας το γνωρίζει. Όσο για το πώς γίνεται να αυξηθούν κατά 55% οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και ταυτόχρονα να υπάρξει μια υστέρηση των εσόδων του προϋπολογισμού 3% με 4% σε σχέση με τον ετήσιο στόχο, αλλά και πάλι η κυβέρνηση να πετυχαίνει τον στόχο του ελλείμματος, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με μια επιπλέον – από την προβλεπόμενη – μείωση των πρωτογενών δαπανών του προϋπολογισμού τουλάχιστον κατά 2%-3% επί του ΑΕΠ.

Αυτό βγήκε να εισηγηθεί, εμμέσως πλην σαφώς, ο κ. Μασουράκης; Μάλλον ναι. Το γεγονός ότι αυτό σημαίνει πρόσθετες δραστικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις του δημοσίου, νέες περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας, παιδείας, όπως και ξεπούλημα των «ασημικών» που έχουν απομείνει στο Δημόσιο, δεν νομίζουμε ότι ανησυχεί τον «έγκυρο αναλυτή» μας. Οι εργοδότες του αυτό φαίνεται να επιζητούν, αφού και τα πρόσθετα 25 δισ. ευρώ κρατικών εγγυήσεων που η κυβέρνηση πρόσφερε στις τράπεζες δεν φαίνεται να φτάνουν ούτε καν για τον επόμενο μήνα . Για να συνεχίσει το κράτος να πληρώνει τους δανειστές του και να επιδοτεί αδρά τις τράπεζες, πρέπει η κοινωνία να δεινοπαθήσει.

Φαίνεται όμως να ξεχνά ο «έγκυρος αναλυτής» μας ότι τα όποια πρόσθετα μέτρα περικοπών και λιτότητας θα επιφέρουν και πρόσθετη συρρίκνωση στην ίδια την οικονομία. Αλλά, τι σημασία έχει; Πότε συνέβη και οι προβλέψεις, ή οι εκτιμήσεις αυτών των «έγκυρων αναλυτών» έπεσαν μέσα ή βγήκαν σωστές; Αυτό που έχει σημασία είναι να περάσει η γραμμή των εργοδοτών τους.

Μπορεί αυτοί οι «έγκυροι αναλυτές» να μην είδαν όταν έπρεπε την κρίση να έρχεται, αλλά, κι όταν αυτή ξέσπασε, να μας διαβεβαίωναν ότι η Ελλάδα είναι καλά προστατευμένη εντός του ευρώ. Μπορεί να μην κατάφεραν ούτε καν να διαβάσουν τα στοιχεία που έδειχναν, εδώ και χρόνια, πως το δημόσιο χρέος έχει εκτροχιαστεί και ότι με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγεί στη χρεοκοπία. Μπορεί να έπεσαν έξω σ’ όλες τις «προβλέψεις» που έκαναν έως σήμερα, αλλά, προς Θεού, δεν έπαψαν να είναι «έγκυροι αναλυτές».

Κι αυτό γιατί οι εργοδότες τους και τα συμφέροντα που αντιπροσωπεύουν πρέπει να στέκουν υπεράνω πάσης υποψίας. Ιδίως από τη στιγμή που η σαράφικη, τοκογλυφική και ασύδοτα κερδοσκοπική πρακτική των μεγάλων τραπεζών και των επενδυτών στην αγορά χρήματος είναι αυτή που, κατά κύριο λόγο, φέρει την ευθύνη για την τρέχουσα κρίση.



Το «άνοιγμα των αγορών» «διά ταύτα» των όποιων εκτιμήσεων και προβλέψεων των «έγκυρων αναλυτών» μας δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε οικονομική ανάλυση, αλλά πρώτα και κύρια με τη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί. Κι αυτή ήταν και παραμένει μία: το άνοιγμα των αγορών υπέρ των πιο κερδοσκοπικών και ασύδοτων μερίδων του κεφαλαίου, αλλά και η διαρκής συμπίεση των πραγματικών εισοδημάτων της εργασίας. Σαν χαλασμένο γραμμόφωνο επαναλαμβάνουν τον ίδιο σκοπό, εδώ και δύο δεκαετίες τουλάχιστον.

Δεν έχει σημασία αν αυτή ακριβώς η λογική μας οδήγησε στη σημερινή κατάντια της ελληνικής οικονομίας. Δεν έχει σημασία αν αυτή η λογική βρίσκεται πίσω από τη σημερινή παγκόσμια κρίση. Οι «έγκυροι αναλυτές» μας δεν έχουν παρά μόνο τον δικό τους χαβά. Στο πνεύμα αυτό, ο κ. Μαγγίνας δήλωσε στους Financial Times (12.8), επ ευκαιρία των αρνητικών εξελίξεων στην ελληνική οικονομία, τα εξής: «Η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να περικόψει το έλλειμμα του προϋπολογισμού κατά 5,5 ποσοστιαίες μονάδες στο 8,1% έως το τέλος του χρόνου και αυτό είναι φυσικό να δημιουργήσει μια σοβαρή οικονομική συστολή. Για να μετριάσει την επίπτωση αυτή, αφού το να την αντιστρέψει είναι αδύνατο, η σοσιαλιστική κυβέρνηση πρέπει να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να επαναφέρει την εμπιστοσύνη, καθώς και να προωθήσει μέτρα διαρθρωτικής μεταρρύθμισης – όπως να ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα και να απελευθερώσει τους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών – έτσι ώστε να υπάρξουν μεσοπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης».
Εδώ βρίσκεται το «ζουμί». Δεν έχει σημασία πώς πάει η οικονομία ούτε τι την οδήγησε σ αυτήν την κατάσταση, αλλά αυτό που πρέπει να γίνει για να μη χάσουν οι δυνάμεις εκείνες που είναι οι αρχιτέκτονες της σημερινής κρίσης. Και τι πρέπει να γίνει; Να συνεχιστεί η ίδια πολιτική των απελευθερώσεων, της απορρύθμισης, των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος των πάντων προς όφελος της «ανοιχτής αγοράς» και των αρπακτικών της, η οποία εφαρμόζεται συστηματικά εδώ και χρόνια.

● Δεν έχει σημασία αν αυτή η πολιτική γέννησε πρωτοφανείς μονοπωλιακές καταστάσεις στην αγορά και την οικονομία, που συνθλίβουν τη μικρή και μεσαία επιχείρηση και λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα.

● Δεν έχει σημασία αν η πολιτική αυτή, ιδίως μετά την είσοδό μας στο ευρώ, συρρίκνωσε μέχρις εξαφανίσεως την αγροτική παραγωγή της χώρας και οικοδόμησε μια οικονομία παρασιτικών υπηρεσιών που «δεν παράγει τίποτε», όπως σωστά λέει ο απλός κόσμος.

● Δεν έχει σημασία αν στη βάση αυτής ακριβώς της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων που γέννησαν πανίσχυρα ιδιωτικά καρτέλ και μονοπώλια, οργανώθηκε το πιο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης και ένα κράτος απόλυτα ταυτισμένο με τα συμφέροντα μιας ολιγαρχίας κρατικοδίαιτων μεγαλοεργολάβων, επενδυτών, επιχειρηματιών και τραπεζιτών.



Ένα «ατιμασμένο επάγγελμα»
Η οικονομική ανάλυση των «έγκυρων αναλυτών» μας δεν έχει σκοπό να αναλύσει το οτιδήποτε, αλλά να προωθήσει συγκεκριμένες πολιτικές. Έστω κι αν χρειάζεται να επικαλεστεί παραδοξολογίες , όπως αυτές που είδαμε. Ή ακόμη και ανοησίες, σαν αυτές του κ. Στουρνάρα και των «έγκυρων αναλυτών» του ΙΟΒΕ , που κατασκευάζοντας ένα ανυπόστατο υπόδειγμα – για να συναγάγουν αυτό που εξαρχής ήθελαν – ανακοίνωσαν ότι το «άνοιγμα» των «κλειστών επαγγελμάτων» θα προσθέσει 13,2% στο ΑΕΠ μέσα στην τριετία! Πρόκειται κυριολεκτικά για μπούρδα ολκής , κατασκευασμένη μόνο και μόνο για να χρησιμοποιηθεί από την προπαγάνδα των κεντρικών δελτίων ειδήσεων.

Σε μια στοιχειωδώς ευνομούμενη πολιτεία μια τέτοια ανακοίνωση από ένα ειδικό ίδρυμα, σαν το ΙΟΒΕ, θα είχε πολύ σοβαρές επιπτώσεις για το ίδιο και γι αυτούς που το σκαρφίστηκαν. Όχι όμως όταν πρόκειται να διευκολυνθεί η προπαγάνδα του καθεστώτος κατοχής, όπου ως έννομη τάξη θεωρείται η απόλυτη αυθαιρεσία του καρτέλ συμφερόντων που μας κυβερνά.

Ο κ. Στουρνάρας δεν είναι τυχαίος. Πρώην πρωθυπουργικός σύμβουλος και ένας από τους καθ ύλην αυτουργούς της σημερινής χρεοκοπίας, έχει όλα τα απαραίτητα προσόντα για επιστημονικός διευθυντής του ΙΟΒΕ, ώστε να κατασκευάζει «έρευνες» σαν την παραπάνω.

Είναι ο ίδιος που μετά από δύο δεκαετίες «αποκρατικοποιήσεων», δηλαδή ιδιωτικοποίησης και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, άγριας ελαστικοποίησης της εργασίας και πλήρους παράδοσης της ελληνικής οικονομίας στις πιο ασύδοτες δυνάμεις της παγκόσμιας αγοράς, με αποκορύφωμα την υποταγή μας στο ευρώ στο όνομα της «εξωστρεφούς» ανάπτυξης, διεκδικεί επάξια το Νόμπελ Οικονομίας με τη δήλωσή του ότι η Ελλάδα διαθέτει «την τελευταία σοβιετικού τύπου οικονομία στην Ευρώπη»!

Δεν γνωρίζω αν ο γνωστός Αμερικανός οικονομολόγος Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ είχε γνωρίσει προσωπικά τους δικούς μας «έγκυρους αναλυτές» όταν έγραψε προς το Κογκρέσο των ΗΠΑ στις 4.5 τα εξής: «Σας γράφω από ένα ατιμασμένο επάγγελμα. Η οικονομική θεωρία, όπως ευρέως διδασκόταν από τη δεκαετία του 80, απέτυχε παταγωδώς να κατανοήσει τις δυνάμεις πίσω από τη χρηματοπιστωτική κρίση. Αντιλήψεις όπως "ορθολογικές προσδοκίες, "πειθαρχία της αγοράς" και "υπόθεση αποτελεσματικότητας της αγοράς" οδήγησαν οικονομολόγους να ισχυρίζονται ότι η κερδοσκοπία θα σταθεροποιήσει τις τιμές, ότι οι πωλητές θα δράσουν για να προστατέψουν τη φήμη τους, ότι το caveat emptor (σ.σ.: λατινική έκφραση που σημαίνει ας προσέξει ο αγοραστής) είναι κάτι στο οποίο μπορεί στηριχθεί κανείς και επομένως εκτεταμένη απάτη δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν ήταν όλοι οι οικονομολόγοι που τα πίστευαν, αλλά οι περισσότεροι».

Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά ταιριάζουν γάντι στους δικούς μας «έγκυρους αναλυτές», που υποστήριξαν με κάθε τρόπο την μετατροπή της οικονομίας σε ένα οργανωμένο σύστημα αγυρτείας και απάτης με μετοχές, ομόλογα, κρατικές προμήθειες και έργα. Κι όπως λέει η παροιμία, τίποτε δεν ξέχασαν και τίποτε δεν έμαθαν.

Παρ' όλα αυτά, με τον έλεγχο της ενημέρωσης σήμερα να συγκρίνεται επαξίως με τις εποχές της χούντας , οι «έγκυροι αναλυτές» θα συνεχίσουν να μας γανώνουν τα μυαλά με τα ίδια και τα ίδια. Σαν τον κομπογιαννίτη «γιατρό», που όποιος ασθενής έκανε το μοιραίο λάθος να τον πλησιάσει για να τον συμβουλευθεί, ήταν δεν ήταν άρρωστος ή ανεξάρτητα από τι έπασχε, αυτός είχε πάντοτε έτοιμη την ίδια συνταγή: καθάρσιο και κλύσμα!

Έτσι και οι «έγκυροι αναλυτές» μας.Ανεξάρτητα από το τι φταίει στ' αλήθεια, με το τι γίνεται ή τι πρόκειται να συμβεί, αυτοί θα επαναλαμβάνουν πάντα τη γνωστή από παλιά συνταγή: Καθάρσιο με απελευθερώσεις, απορρυθμίσεις και ανοίγματα της αγοράς και κλύσμα με περικοπές μισθών, συντάξεων, εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.


Τους διαψεύδει το... ΔΝΤ!


Όμως, ευτυχώς, έχουμε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για να προσθέτει μια νότα ευθυμίας , με τις αστειότητες που επιμένει να εμφανίζει ως σοβαρές δηλώσεις. Έτσι, στη συνέντευξή του στο Mega , ο κ. Σαχινίδης δήλωσε σοβαρός - σοβαρός ότι «η οικονομία αρχίζει και σταθεροποιείται, μπαίνει σε μία σταθερή βάση» , ότι «η χώρα μπορεί να πετύχει τους στόχους της», ότι «η χώρα σταδιακά κερδίζει σε όρους αξιοπιστίας... Έτσι ώστε το συντομότερο δυνατό να μπορέσουμε να έχουμε τη δυνατότητα να ξαναμπούμε στις διεθνείς κεφαλαιαγορές». Το ίδιο περίπου είχε δηλώσει λίγες ημέρες πριν και ο προϊστάμενός του, κ. Παπακωνσταντίνου : «Η Ελλάδα σταδιακά ξανακερδίζει την εμπιστοσύνη των αγορών και αυτό θεωρούμε ότι θα συνεχίζεται όσο προχωράμε με καλά αποτελέσματα στην εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών αλλαγών. Αυτό φάνηκε από τις εκδόσεις εντόκων γραμματίων, που κλείνουν με σημαντικά μεγαλύτερες προσφορές και σχετικά καλύτερα επιτόκια από αυτά που είχαμε λίγους μήνες πριν» (Ισοτιμίαpt 7.8).

Δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς τι συνέβη επακριβώς με τις εκδόσεις εντόκων γραμματίων του περασμένου Ιουλίου, ούτε με πόση ευκολία ψεύδεται δημοσίως ο κ. υπουργός, όταν γνωρίζει ότι τα επιτόκια κάθε άλλο παρά «σχετικά καλύτερα» ήταν. Το επιτόκιο για το έντοκο γραμμάτιο των 13 εβδομάδων έφτασε τα 4,05% από 3,65% της προηγούμενης έκδοσης (20.4), ενώ το έντοκο γραμμάτιο των 26 εβδομάδων ήταν 4,65% από 4,55% της προηγούμενης έκδοσης (13.4).
Κι όλα αυτά παρά το γεγονός ότι οι δημοπρασίες ήταν από τα πριν «κανονισμένες» , με οικείους επενδυτές και κορυφαία στελέχη των ντόπιων τραπεζών. Με το αζημίωτο φυσικά, όπως π.χ. φάνηκε και από την απόφαση του υπουργού για τα νέα 25 δισ. ευρώ κρατικών εγγυήσεων προς τις τράπεζες.

Αυτό άλλωστε δηλώνει και η «ενδιάμεση έκθεση» του Ιουλίου των ελεγκτών του ΔΝΤ , η οποία μας πληροφορεί ότι η παράσταση προσφυγής στις αγορές που παίχτηκε τον Ιούλιο με την έκδοση εντόκων γραμματίων θα επαναληφθεί και τον Οκτώβριο. Η έκθεση αναφέρει: «Η ζήτηση για έντοκα γραμμάτια από ελληνικές τράπεζες παραμένει ισχυρή, ανεβασμένη επίσης από την ενίσχυση ρευστότητας που παρέχει η ΕΚΤ, έστω κι αν η ζήτηση από το εξωτερικό μπορεί να είναι ανύπαρκτη».
Πρόκειται πραγματικά για τη λογική του παραλόγου : το κράτος δίνει εγγυήσεις στις τράπεζες για να αντλήσουν ρευστότητα από την ΕΚΤ, την οποία χρησιμοποιούν κατόπιν για να κερδοσκοπήσουν με την αγορά εντόκων γραμματίων του Δημοσίου!

Ωστόσο, λίγες ημέρες μετά τις υπερήφανες δηλώσεις του οικονομικού επιτελείου, τους επαίνους από την τρόικα και τους αρνητικούς δείκτες της ελληνικής οικονομίας, η διαφορά απόδοσης του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου σε σύγκριση με το αντίστοιχο γερμανικό (Bund) έφτασε (13.8) τις 829 μονάδες βάσης, στο υψηλότερο σημείο του από τον Μάιο, δίνοντας πιθανότητα πτώχευσης στην Ελλάδα γύρω στο 80%! Την υψηλότερη πιθανότητα πτώχευσης που έχει δοθεί για χώρα από το 2008.

Έτσι, το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι όσο πιο πιστά εφαρμόζεται, τόσο πιο κοντά μας φέρνει στην επίσημη πτώχευση της χώρας.

Από Το Ποντίκι 19.8.2010 (απ' όπου και το σκίτσο του Πάνου)

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Το ψωμί… ψωμάκι ελέω κερδοσκοπίας





Ράλι πραγματοποιούν οι τιμές των βασικών εμπορευμάτων εδώ και λίγες εβδομάδες στα εξειδικευμένα χρηματιστήρια του Σικάγου και του Λονδίνου. Αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ταχύτητας είναι οι τιμές των βασικών ειδών διατροφής, όπως σιτάρι, καλαμπόκι, κριθάρι και άλλα να έχουν φθάσει στα ύψη. Η τιμή του σιταριού, για παράδειγμα, ενώ ήταν γύρω στα 135 ευρώ ο τόνος από τον Ιανουάριο μέχρι και το πρώτο πεντάμηνο του έτους πλέον σκαρφάλωσε στα 236 ευρώ. Η τιμή του κριθαριού από 2.475 ρούβλια ο τόνος που ήταν στις αρχές του χρόνου – κι ακόμη χαμηλότερα κατά τη διάρκεια του – έφθασε τα 4.250, κοκ.
Η άνοδος της τιμής αποδόθηκε από πολλούς στις ζημιές που υπέστη η ρωσική παραγωγή λόγω της ασυνήθιστης ανόδου της θερμοκρασίας, των πρωτοφανών σε έκταση πυρκαγιών που ακολούθησαν και της απόφασης του πρωθυπουργού Βλαντίμιρ Πούτιν να απαγορεύσει τις εξαγωγές σιτηρών από τις 15 Αυγούστου μέχρι και το τέλος του χρόνου. Ειδικότερα, εκτιμάται ότι η ρωσική παραγωγή θα κυμανθεί από 70 έως 75 εκ. τόνους, όταν η περυσινή σοδειά είχε αγγίξει τα 100 εκ. τόνους. Χαμηλότερα θα κινηθεί επίσης κι η παραγωγή της Ουκρανίας, που κι αυτή σκέφτεται να επιβάλει περιορισμούς στις εξαγωγές, καθώς οι τελευταίες εκτιμήσεις μειώνουν την ετήσια παραγωγή από 48 εκ. τόνους πέρυσι σε 40 εκ. φέτος. Η απόφαση του Κρεμλίνου χαρακτηρίστηκε σωτήρια για την εγχώρια ζήτηση καθώς διασφαλίζει ότι δεν θα υπάρξει έλλειψη σταριού κι οι τιμές θα παραμείνουν χαμηλές εντός της Ρωσίας. Στο εξωτερικό όμως επέφερε αναστάτωση καθώς μια σειρά χώρες έπρεπε να μεριμνήσουν για τον ομαλό ανεφοδιασμό τους, με τις περισσότερες απ’ αυτές να βρίσκονται στη Μέση Ανατολή και την Ασία. Ειδικότερα η Αίγυπτος, που αγοράζοντας πέρυσι 6 εκ. τόνους αποτελεί τον μεγαλύτερο εισαγωγέα ρωσικών σιτηρών, η Τουρκία, η Συρία, το Ιράν, η Λιβύη, το Ισραήλ, η Ιορδανία, η Υεμένη και το Ιράκ.Παρόλα αυτά η άνοδος της τιμής των σιτηρών και των βασικών ειδών διατροφής δεν προήλθε από την ξηρασία ή την απόφαση της Μόσχας και τον σκεπτικισμό του Κιέβου. Το ράλι τιμών το επέβαλαν μια σειρά άλλοι λόγοι που συγκαλύφθηκαν στη συνέχεια από την απόφαση της Μόσχας.Η άνοδος της τιμής κατ’ αρχήν προηγήθηκε των ανακοινώσεων του Πούτιν. Οι τιμές του σταριού όπως και του κριθαριού ξεκίνησαν να αυξάνονται από τις αρχές Ιούλη, όταν οι φωτιές δεν υπήρχαν ούτε στους χειρότερους εφιάλτες των Ρώσων.
Δεύτερο, υφίσταται μια γενικευμένη άνοδος στις τιμές των βασικών εμπορευμάτων που δεν περιορίζεται μόνο στις τιμές των δημητριακών τα οποία παράγονται στη Ρωσία. Ράλι, για παράδειγμα, καταγράφει η τιμή του χρυσού με τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης μηνός Δεκεμβρίου να φθάσουν στις 8 Αυγούστου στα 1.205 δολάρια. Επίπεδο τιμής που βρίσκεται πολύ κοντά στο ρεκόρ των 1.260 δολ. ανά ουγκιά που είχε σημειωθεί στο τέλος Ιουνίου. Εξ’ ίσου φρενήρη άνοδο καταγράφει και η τιμή του κακάο που τους τελευταίους μήνες έχει αυξηθεί κατά 150% ωθώντας βιομηχανίες τροφίμων που παράγουν σοκολάτες να αυξήσουν τις τιμές των προϊόντων τους ή να μειώσουν την πρώτη ύλη που χρησιμοποιούν. Η άνοδος των τιμών των σιτηρών επομένως αποτελεί σύμπτωμα μιας ευρύτερης τάσης.
Τρίτο, το κενό που δημιουργήθηκε από την διακοπή των ρωσικών εξαγωγών καλύφθηκε πάραυτα από άλλους παραγωγούς, με πρώτους απ’ όλους τους Αμερικανούς. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό αποτελεί μια ευκαιρία για μας κι ότι πρόκειται να την εκμεταλλευτούμε», δήλωσε στους Financial Times στις 13 Αυγούστου ο υπουργός Γεωργίας των ΗΠΑ, αναφερόμενος στην διακοπή των ρωσικών εξαγωγών. Σχεδόν όλες οι χώρες επίσης διατηρούν ένα απόθεμα. «Η Αίγυπτος έχει αρκετό απόθεμα σταριού για να παράγει επιδοτούμενο ψωμί για τους τέσσερις επόμενους μήνες δήλωνε στη βρετανική εφημερίδα στις 12 Αυγούστου αξιωματούχος του αιγυπτιακού υπουργείου Εμπορίου. Κατά συνέπεια δεν δημιουργήθηκε κάποια έλλειψη, ένα κενό μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, που έστω και προσωρινά να προκάλεσε την εκτόξευση των τιμών.
Τέταρτο, σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα, η απόφαση του Πούτιν δεν ήταν και τόσο… αθώα. Δεν ελήφθη δηλαδή με κριτήριο τα συμφέροντα του ρωσικού λαού και τις ανάγκες κάλυψης της ρωσικής αγοράς, αλλά των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή και εμπορία σιτηρών! «Μεγάλες, πολυεθνικές εταιρείες εμπορίας δημητριακών που λειτουργούν στη Ρωσία επιδίδονταν σε υπόγεια επιρροή (λόμπι) με στόχο την απαγόρευση που θα αποτελούσε το μέσο για να αξιώσουν τη νομική εξαίρεση από συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης που είχαν συναφθεί πριν την ξηρασία, όταν οι τιμές ήταν πολύ χαμηλότερες. Μια ρωσική θυγατρική της Glencore, της ελβετικής εταιρίας εμπορίας βασικών προϊόντων που διατηρεί στενές σχέσεις με τη ρωσική κυβέρνηση, επιδόθηκε σε υπόγεια επιρροή για την απαγόρευση όσο η έκταση της ξηρασίας γινόταν εμφανής», ανέφερε σε ρεπορτάζ της η International Herald Tribune στις 6 Αυγούστου. Τις λεπτομέρειες του «κόλπου» τις αποσαφήνιζαν οι Financial Times στις 4 Αυγούστου από την πρώτη τους κιόλας σελίδα: «Στελέχη της Glencore, της μεγαλύτερης εταιρείας εμπορίας βασικών προϊόντων κάλεσαν χθες τη Μόσχα να επιβάλλει απαγόρευση πωλήσεων σε δημητριακά που θα επιτρέψει σε εταιρείες να διαπραγματευτούν εκ νέου τα συμβόλαιά τους. Αν η Μόσχα επιβάλει απαγόρευση εξαγωγών, όπως έκανε για μια σύντομη περίοδο κατά τη διάρκεια της κρίσης τροφίμων του 2007-2008, τότε εμπορικοί οίκοι όπως η Glencore θα μπορούσαν να επικαλεστούν ανωτέρα βία, όρος που τους επιτρέπει να ακυρώσουν συμφωνίες λόγω αιτιών που βρίσκονται πέρα από τον έλεγχό τους»!
Κατά συνέπεια πράγματι υπάρχει σχέση μεταξύ ανόδου των τιμών στα σιτηρά και απόφασης απαγόρευσης των ρωσικών εξαγωγών – όχι όμως αυτή που λέγεται, ότι η απαγόρευση οδήγησε στην άνοδο των τιμών, αλλά η εντελώς αντίθετη: Η προγενέστερη άνοδος τιμών προκάλεσε την απαγόρευση!Η πρωτοβουλία της ρωσικής κυβέρνησης έφερε ξανά στην επιφάνεια τον καταστρεπτικό ρόλο που ασκούν στην διαμόρφωση των τιμών κι επίσης την παραγωγή και εμπορία των βασικών ειδών διατροφής κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που μεσολαβούν μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης. Πρόκειται μάλιστα συχνά για τις ίδιους αυτούς τραπεζικούς κολοσσούς που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κρίση της αμερικανικής αγοράς ακινήτων, όπως για παράδειγμα η Goldman Sachs, που μόλις πρόσφατα τιμωρήθηκε από τις αμερικανικές αρχές για τις αμφιλεγόμενες δραστηριότητές της. Η Goldman Sachs λοιπόν, σύμφωνα με την τελευταία ετήσια έκθεσή της, την οποία επικαλείται η βρετανική εβδομαδιαία εφημερίδα Guardian στις 23 Ιουλίου, κατά το 2009 κέρδισε 1 δισ. δολ. από στοιχήματα στην αγορά τροφίμων. «Επενδυτικές τράπεζες όπως η Goldman Sachs επιτυγχάνουν τεράστια κέρδη στοιχηματίζοντας στην τιμή καθημερινών τροφίμων. Από αυτά τα επικίνδυνα στοιχήματα κανείς δεν επωφελείται με μοναδική εξαίρεση του τυχοδιώκτες του Σίτι. Οι καταναλωτές υποφέρουν καθώς υποκινείται ο πληθωρισμός – λόγω του απρόβλεπτου κόστους στο πετρέλαιο και τις πρώτες ύλες – και οι πιο φτωχοί του κόσμου υποφέρουν επειδή το κόστος των βασικών τροφίμων γίνεται αβάσταχτο», τονίζει σε ανακοίνωσή της Μη Κυβερνητική Οργάνωση την οποία παρουσιάζει η βρετανική εφημερίδα στην πρώτη της σελίδα.Πίσω ωστόσο από την άνοδο των τιμών των βασικών εμπορευμάτων κρύβεται η ανησυχία που αρχίζει να συσσωρεύεται για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. Οι φόβοι συγκεκριμένα για διπλή ύφεση της αμερικανικής οικονομίας, η αναθεώρηση προς τα κάτω των προβλέψεων οικονομικής μεγέθυνσης στη ζώνη του ευρώ και την Αγγλία, η επιβράδυνση της εσωτερικής ζήτησης στην Κίνα και άλλα στρέφουν τους επενδυτές – που αξιοποιούν το απαράδεκτο καθεστώς χρηματιστηριακής διαπραγμάτευσης των βασικών ειδών διατροφής – να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους εκεί. Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και το 2007 – 2008 όταν η κρίση στην αγορά τροφίμων που οδήγησε σε έκρηξη τις τιμές του ρυζιού και του σταριού προκαλώντας λαϊκές εξεγέρσεις από την Αϊτή και το Μεξικό μέχρι την Αίγυπτο, ήταν το προμήνυμα της οικονομικής κρίσης που ακολούθησε.
Σε αυτό το περιβάλλον – όπου η περίσσια κεφαλαίων διοχετεύεται στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο κι ωθώντας ταυτόχρονα τις τιμές στα ουράνια – δεν λείπουν οι εκ του πονηρού συστάσεις για απελευθέρωση της καλλιέργειας γενετικά τροποποιημένων οργανισμών. Με βάση το σκεπτικό εταιρειών όπως η αμερικανική Monsanto και η γερμανική Basf η άνοδος των τιμών είναι αποτέλεσμα της έλλειψης τροφίμων. Άρα, συνεχίζουν οι παραπάνω εταιρείες και πολλοί «ανεξάρτητοι» ερευνητές και αναλυτές που γίνονται όλο και περισσότεροι με το πέρασμα του χρόνου, υπάρχει ανάγκη διεύρυνσης της παραγωγής ώστε να ξεπεραστεί η ανεπάρκεια, να πέσουν οι τιμές και να μην φτάσουμε ξανά σε καταστάσεις όπως του 2007 – 2008 όταν λόγω της (πολύ μεγαλύτερης από τη σημερινή) ανόδου των τιμών για πρώτη φορά οι χρόνια υποσιτισμένοι ξεπέρασαν το 1 δισ.
Αυτό που παραβλέπουν οι υπέρμαχοι των τροφίμων – Φρανκεστάιν είναι ότι τις τελευταίες δεκαετίες κάθε άλλο παρά έλλειψη τροφίμων παρατηρείται. Με βάση εκτιμήσεις του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ ενώ το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξήθηκε κατά 2,4 φορές (από 2,5 δισ. το 1950 σε 6 δισ. το 2000) η παραγωγή τροφίμων αυξήθηκε κατά 2,6 φορές. Η παραγωγή τροφίμων δηλαδή αυξήθηκε ταχύτερα από τον πληθυσμό. Το πρόβλημα επομένως δεν υφίσταται στην προσφορά αλλά στην διανομή – κατά πόσο δηλαδή αυτά τα τρόφιμα κατανέμονται με δημοκρατικούς όρους, σε όσους τα έχουν ανάγκη – κι εσχάτως στην άγρια κερδοσκοπία που εξελίσσεται, με αποτέλεσμα το πρόβλημα της διανομής να έχει γίνει πολύ πιο ακανθώδες, προσλαμβάνοντας εκρηκτικές διαστάσεις.
ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

Θα μας χρεοκοπήσει η Λέσχη του Βερολίνου;



του Γιώργου Δελαστίκ
Μπορεί ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου να αισθάνεται πανευτυχής για το έργο του στις αμέτρητες ανά την υφήλιο συνεντεύξεις που δίνει, αλλά δεν υπάρχει πλέον οικονομολόγος σοβαρός σε διεθνές επίπεδο, προοδευτικός ή συντηρητικός, ο οποίος να μην δηλώνει ότι μετά την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς υποτέλειας προς το ΔΝΤ και την ΕΕ θεωρεί πιθανότατο πως η χώρα μας θα χρεοκοπήσει, υποχρεούμενη σε αναδιάρθρωση χρέους.

Την πεποίθηση ότι έχουμε εισέλθει σε εποχή χρεοκοπίας κρατών έχει και η γερμανική κυβέρνηση της καγκελαρίου Μέρκελ, γι’ αυτό και προωθεί με εξαιρετική επιμονή στην ΕΕ την άποψή της ότι πρέπει να καταρτιστεί και να συμφωνηθεί από όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες συγκεκριμένη διαδικασία «συντεταγμένης», κατά τη γερμανική ορολογία, χρεοκοπίας κρατών της Ευρωζώνης, η οποία και θα αντικαταστήσει το σήμερα υφιστάμενο «πακέτο στήριξης» των 750 δις ευρώ. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, επιβάλλεται μια καλύτερη ενημέρωση γύρω από το τι σημαίνει χρεοκοπία και αναδιάρθρωση χρέους, όσο κι αν η συζήτηση αυτή είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστη.
Ο καθοριστικός παράγοντας στην αναδιάρθρωση χρέους είναι αν την πρωτοβουλία της απόφασης την έχει η κυβέρνηση μιας χώρας ή αν αυτό το αποφασίζουν οι δανειστές, οι οποίοι τότε επιβάλλουν και τους όρους της αναδιάρθρωσης. Ας εξετάσουμε αναλυτικά αυτές τις δύο εκδοχές και τις δυνητικές επιπτώσεις τους στην περίπτωση της χώρας μας.
Αν αποφασίζαμε εμείς
Στην περίπτωση που η κυβέρνηση μιας χώρας αποφασίσει να προχωρήσει σε στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους της, πληροφορεί τους δανειστές της ότι σταματά να πληρώνει τις δόσεις της. Ανακοινώνει η ίδια ότι, αντί να αποπληρώσει το σύνολο των δανείων της, θα πληρώσει, π.χ., το 60% μόνο. Επίσης, ανακοινώνει ότι αντί να πληρώσει, π.χ., σε έξι χρόνια θα πληρώσει σε δεκαπέντε, ότι αντί να πληρώνει με επιτόκιο 8% θα υπολογίζει τα χρέη της με επιτόκιο 4%, ότι επί τρία χρόνια δεν θα πληρώνει ούτε τόκους ούτε τοκοχρεολύσια μέχρι να ορθοποδήσει η οικονομία της κ.λπ. Πάνω σε αυτούς τους όρους γίνεται μια διαπραγμάτευση με τους δανειστές, οι οποίοι συνήθως είναι υποχρεωμένοι να συμφωνήσουν, γιατί η κυβέρνηση της χρεοκοπημένης χώρας προβάλλει το ακαταμάχητο επιχείρημα «αν σας αρέσει, αλλιώς δεν παίρνετε φράγκο»!
Η λύση αυτή έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα ότι είναι η ίδια η κυβέρνηση της πληττόμενης χώρας που χαράζει τη στρατηγική και την τακτική της εξόδου από την κρίση και της ανόρθωσης της οικονομίας. Ακολουθεί αναπτυξιακή πολιτική, αδιαφορώντας για τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος, προτάσσοντας την απασχόληση των εργαζομένων. Η επιλογή αυτή προϋποθέτει την προσωρινή εθνικοποίηση των τραπεζών.
Η περίπτωση της Ελλάδας
Αν υποθέσουμε ότι κάποια άλλη ελληνική κυβέρνηση έκανε αυτή την επιλογή –γιατί είναι προφανές ότι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου αποκλείεται να την κάνει– θα ήταν υποχρεωμένη να προχωρήσει σε μια στρατηγικής σημασίας κίνηση: να αποσύρει την Ελλάδα από το ευρώ! Ο λόγος είναι ότι αν παραμέναμε στην Ευρωζώνη, καθώς η Τράπεζα της Ελλάδος δεν έχει δικαίωμα έκδοσης χρήματος, οι εταίροι της ΕΕ θα μας στραγγάλιζαν οικονομικά σε ελάχιστα 24ωρα και η χώρα θα περιέπιπτε σε κατάσταση χάους.
Θα ήταν αναγκαία, επομένως, η επιστροφή στη δραχμή προκειμένου να λειτουργήσει η οικονομία στο εσωτερικό της Ελλάδας. Προσωρινά η δραχμή δεν θα ήταν ελεύθερα διαπραγματεύσιμη στις χρηματαγορές. Θα είχε αυθαιρέτως καθορισμένη σταθερή ισοτιμία στην αρχή, προκειμένου να περιορίσει τις κερδοσκοπικές επιθέσεις. Ούτως ή άλλως οι εισαγωγές θα αντιμετώπιζαν σοβαρότατα προβλήματα, σε αντίθεση με τις εξαγωγές που θα σημείωναν αύξηση.
Υποχρεωτική θα ήταν επίσης η προσωρινή τουλάχιστον εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, δεδομένου ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν θα μπορούσαν να δανειστούν στη διεθνή διατραπεζική αγορά. Βεβαίως, πρέπει να γνωρίζουμε ότι ούτε σήμερα οι ελληνικές τράπεζες μπορούν να δανειστούν στη διατραπεζική αγορά και η ρευστότητά τους εξαρτάται αποκλειστικά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην οποία ήδη χρωστούν κάπου… 100 δις ευρώ!
Στην περίπτωση όμως της επιστροφής στη δραχμή, το εθνικοποιημένο τραπεζικό νόμισμα θα χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση ως αποφασιστικής σημασίας μοχλός χρηματοδότησης των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών προκειμένου να λειτουργήσει η οικονομία σε πλαίσιο μεγάλων αρχικών δυσκολιών, όπως είναι αυτονόητο.
Ευνοϊκή ιδιομορφία συνιστά το γεγονός ότι τα δισεκατομμύρια ευρώ που κυκλοφορούν στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας θα θέσουν αυτομάτως στη διάθεση της κυβέρνησης τεράστια ποσά συναλλάγματος που θα διευκολύνουν την αντιμετώπιση των αρχικών προβλημάτων με τις εισαγωγές.
Όταν αποφασίζει η Μέρκελ
Η δεύτερη εκδοχή, απείρως πιθανότερη στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι να αποφασίσουν οι ηγέτες της ΕΕ –δηλαδή η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους– και να κηρύξουν αυτοί τη χώρα μας χρεοκοπημένη, αποφασίζοντας και τους όρους της αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους στο εξωτερικό.
Στην περίπτωση αυτή δεν θα βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, παρόλο που υπάρχουν πολλοί Γερμανοί οικονομολόγοι και πολιτικοί, οι οποίοι υποστηρίζουν με πάθος την εκδίωξη της Ελλάδας και άλλων μεσογειακών ευρωπαϊκών χωρών από το ευρώ. Η γραμμή των Γερμανών τραπεζιτών όμως είναι υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη για να πάρουν πίσω τα λεφτά που τους χρωστάμε, άρα πρέπει να θεωρείται βέβαιο με τα μέχρι στιγμής δεδομένα ότι αν μας χρεοκοπήσουν οι Ευρωπαίοι υπό την ηγεσία των Γερμανών, δεν θα μας διώξουν από το ευρώ.
Το αντίτιμο θα είναι πολύ πιο βαρύ από όσο φαντάζεται κανείς. Προκειμένου να διασφαλίσουν ότι στη συνέχεια όλος ο ελληνικός λαός θα δουλεύει για να πληρώνει τις γερμανικές, γαλλικές και λοιπές ξένες τράπεζες που μας έχουν δανείσει, θα αφαιρέσουν από την ελληνική κυβέρνηση τη… διακυβέρνηση της Ελλάδας!
Όπως προβλέπει σχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης που αποκάλυψε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, όποια χώρα της Ευρωζώνης πτωχεύει θα περιέρχεται υπό τη διακυβέρνηση της υπό ίδρυση Λέσχης του Βερολίνου!
Κατοχικός διοικητής
Η κυβέρνηση Μέρκελ είναι αποφασισμένη να προωθήσει τη λήψη αποφάσεων για τη «συντεταγμένη χρεοκοπία» των χωρών της Ευρωζώνης γι’ αυτό και ανέθεσε μυστικά σε ομάδα δώδεκα Γερμανών «σοφών» να της παρουσιάσουν σχετικό σχέδιο, πράγμα που έκαναν.
Φρίκη αισθάνεται όποιος διαβάσει το κείμενό τους. Κατά το γερμανικό σχέδιο, το ΔΝΤ είναι εκείνο που θα αποφασίζει πότε απαιτείται η αναδιάρθρωση του χρέους χώρας της Ευρωζώνης. Τότε θα μπαίνουν στο παιχνίδι οι Γερμανοί. Όπως αναφέρει το σχέδιο του Βερολίνου «τότε πρέπει να υπάρξει μια συρρίκνωση της διαθεσιμότητας κυρίαρχων εξουσιών» κατά το κείμενο. «Η κυβέρνηση της εν λόγω χώρας δεν θα επιτρέπεται πλέον να αποφασίζει για το κρατικό ταμείο με απεριόριστες εξουσίες», εξηγεί το Der Spiegel και αναλύει πώς θα γίνεται αυτό:
«Στη θέση της, θα διαφυλάσσει τα συμφέροντα της περιουσίας του χρεοκοπημένου κράτους “μια συνδεόμενη με τις ιδιαιτερότητες της περιοχής προσωπικότητα εμπιστοσύνης ή ομάδα προσωπικοτήτων” που θα ορίζεται από τη Λέσχη του Βερολίνου».
Αυτή η υπό ίδρυση Λέσχη του Βερολίνου θα είναι ένας «νομικά ανεξάρτητος θεσμός» κατά τους Γερμανούς που την προτείνουν. Θα συγκεντρώνει τη δραστηριότητά της στα κρατικά ομόλογα και τα αξιόγραφα που προκύπτουν από αυτά και θα είναι έτοιμη να αναλάβει τη διακυβέρνηση όσων χωρών της Ευρωζώνης προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους.
Η σκέψη είναι εφιαλτική: ένας Γερμανός «γκαουλάιτερ», κατοχικός διοικητής διορισμένος από τη Λέσχη του Βερολίνου, να διοικεί την Ελλάδα και να αποφασίζει αυτός την έκδοση ελληνικών κρατικών ομολόγων που θα τα αγοράζει η γερμανική Deutsche Bank με επιτόκια που θα αποφασίζουν οι Γερμανοί μεταξύ τους, αλλά τα δάνεια θα τα πληρώνει ο ελληνικός λαός!
Θα στριφογυρίζει στον τάφο του ο Ανδρέας Παπανδρέου…

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΕΗ

by seenerga

Όταν το αφεντικό είναι και ο ασφαλιστής σου

H απεργία των εργαζόμενων στη δ.ε.η. μπορεί να είχε και κάποια παράπλευρη συνέπεια χρήσιμη στην πατρίδα… Θα φανεί γύρω στον ερχόμενο Nοέμβρη, εννιά μήνες μετά. Όμως είτε με ρεύμα είτε χωρίς η περίπτωση «ασφαλιστικό ταμείο εργαζόμενων στη δ.ε.η.» είναι μια απ’ αυτές που δείχνουν το πως ο κορπορατιβισμός των μισθωτών πιάνεται κάποια στιγμή ξεβράκωτος. Kαι τρέχει…
H ιστορία πάει περισσότερο από 40 χρόνια πίσω. Tο 1966 το ελληνικό κράτος έβγαλε τους εργαζόμενους της δ.ε.η. από το ικα, χωρίς όμως να φτιάξει άλλο ταμείο. H συμφωνία ήταν πρωτότυπη, χαρακτηριστική ίσως μιας εποχής. Oι μεν εργαζόμενοι θα απέδιδαν στη δ.ε.η. τις δικές τους ασφαλιστικές εισφορές, η δε επιχείρηση θα απαλλασσόταν από τις δικές τις εισφορές (γι’ αυτό και η έξοδος από το ικα…) έναντι της υποχρέωσής της να φροντίζει γενναία την υγεία τους, τις συντάξεις τους και τις υπόλοιπες παροχές – γενικά. Στην πραγματικότητα εκείνη η ρύθμιση του ‘66 μετέτρεπε την δ.ε.η. εκτός από «δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού» και σε «ταμείο ασφάλισης των εργαζομένων» της. M’ αυτήν την μικρή λεπτομέρεια: το λογιστήριο της κοινωνικής ασφάλισης ήταν κατ’ ευθείαν στην τσέπη του αφεντικού / δημόσιου οργανισμού. Έτσι η δ.ε.η. πέτυχε μόνη της αυτό που το ελληνικό κράτος κατάφερε συνολικά, μέσω της ουσιαστικής δέσμευσης των αποθεματικών των ταμείων, στις τράπεζες, με γελοίο επιτόκιο. Aπ’ την μια η δ.ε.η. απαλλάχτηκε απ’ τις εισφορές της (που αν τις έδινε θα έμεναν παρκαρισμένες σε κάποια τράπεζα) κι απ’ την άλλη χρησιμοποιούσε τις εισφορές των εργαζόμενων σαν χαμηλότοκο δάνειο. Για λογαριασμό της.
Aυτό το κόλπο φάνηκε να δουλεύει καλά και για τις δύο πλευρές για καμιά 25αριά χρόνια, όσο καιρό τα έξοδα υπέρ της πρόνοιας και των συντάξεων των εργαζομένων στη δ.ε.η. ήταν μικρότερα απ’ τις παρακρατήσεις των εισφορών που έκανε η επιχείρηση. Όμως απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, όταν άρχισαν τα πρώτα κύματα μαζικών συνταξιοδοτήσεων, η ρύθμιση του ‘66 έδειξε το αληθινό της πρόσωπο: αφού δεν υπήρχε κάποιο χωριστό αποθεματικό ταμείο όπου να μαζεύονται τα προηγούμενα χρόνια οι εισφορές (εργαζόμενων και εργοδοσίας) η δ.ε.η. έπρεπε να πληρώνει τις συντάξεις απ’ τους λειτουργικούς της λογαριασμούς. Tο πράγμα γινόταν χειρότερο εφόσον η δ.ε.η. είχε ήδη λειτουργικά ελλείμματα. Ποιος άραγε θα πλήρωνε τα κερατιάτικα;
Άρχισαν τότε δύσκολες και μακρόχρονες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη γενοπ-δεη (την ομοσπονδία των συνδικάτων της δ.ε.η.) και τις διαδοχικές κυβερνήσεις. Ανέθεσαν από κοινού μελέτη για να βρεθεί τι θα έπρεπε να έχει ένα ταμείο ασφάλισης των εργαζόμενων στη δ.ε.η. αν είχε φτιαχτεί τέτοιο το 1966. Kαι το αποτέλεσμα ήταν κεραυνός: το αφεντικό δ.ε.η. χρωστούσε ασφαλιστικά στους εργάτες της το αστρονομικό ποσό των 3,2 δισεκατομμυρίων δρχ! Ένα ποσό που ήταν μεγαλύτερο απ’ την συνολική αξία της επιχείρησης της ίδιας!! Αυτό το «χρέος» γινόταν εφιάλτης για τις τότε κυβερνήσεις (σοσιαλδημοκρατικές) εφόσον η δ.ε.η. θα έπρεπε να αποκρατικοποιηθεί. Ποιος όμως θα αγόραζε μετοχές μιας επιχείρησης χρεωμένης στους εργαζόμενούς της; Ποιος θα αγόραζε μια επιχείρηση που ξεκίνησε να παριστάνει το ταμείο ασφάλισης των μισθωτών της για να καταλήξει να είναι ουσιαστικά ιδιοκτησία τους;
Mια μικρή παύση εδώ. Aν κάποιος χρωστάει σε τράπεζα ή σε εφορία, έρχονται αυτοί οι φιλάνθρωποι οργανισμοί και του κατάσχουν ό,τι έχει και δεν έχει. «Θέλουμε τα λεφτά μας» λέγεται αυτό, και έχει αξία νόμου και θεϊκής εντολής μαζί.
Aν τώρα μια επιχείρηση, δημόσια ή ιδιωτική δεν έχει σημασία, χρωστάει στους εργαζόμενούς της το σύνολο των περιουσιακών της στοιχείων(κι ακόμα περισσότερα) τι πιο λογικό απ’ το να «κατασχεθεί» απ’ αυτούς; H κατάσχεση της δ.ε.η. απ’ τους δεητζήδες δεν θα την έκανε άλλωστε «μαυροκόκκινη»: απλά θα έλυνε κατευθείαν και το πρόβλημα της μετοχοποίησής της.Αλλά τέτοιες ιδέες (σαν τις πιο πάνω) τις έχουν ανίδεοι και ανεύθυνοι (σαν εμάς). H γενοπ ακολούθησε μια πιο υπεύθυνη στάση: απαίτησε απ’ την κυβέρνηση να δώσει μια λύση· διαφορετικά θα εμπόδιζε (η γενοπ) την αποκρατικοποίηση. Yποθέτουμε μέσω νομικών διαδικασιών… Kαι η συναινετική λύση (δεύτερη φορά συναίνεση, το μάθημα της πρώτης δεν ήταν αρκετό…) δόθηκε επί υπουργού ανάπτυξης Bαγ. Bενιζέλου και προεδρίας γενοπ N. Έξαρχου. Φτιάχτηκε ο «οργανισμός ασφάλισης προσωπικού δεη» με το νόμο 2773/99. O νόμος αναγνώριζε πως το καθεστώς ασφάλισης απ’ το ‘66 και μετά δημιούργησε «περιουσία υπέρ των εργαζόμενων», η οποία είναι πλήρως ενσωματωμένη στην περιουσία της δ.ε.η…. Σα να λέμε ο νόμος αναγνώριζε ότι το ταμείο ασφάλισης πήρε τη μορφή υδροηλεκτρικών φραγμάτων, λιγνιτικών μονάδων, πυλώνων υψηλής τάσης και όλων των υπόλοιπων θαυμάτων της παραγωγής και διακίνησης ηλεκτρισμού, που ονειρεύεται κάθε συνταξιούχος. Αναγνώριζε τα χρέη της δ.ε.η. απέναντι στο (νέο) ταμείο, και δέσμευε το κράτος να δίνει ετήσιες εισφορές στον ο.α.π. της δεη, με την ρητή πρόνοια τα ποσά αυτά να δικαιολογούνται στον προϋπολογισμό σαν έναντι της περιουσίας του ταμείου …(που με εικονικό τρόπο παραμένει ενσωματωμένη σε όλη την περιουσία της δ.ε.η., στα φράγματα δηλαδή, τα λιγνιτωρυχεία, τους σταθμούς και τους υποσταθμούς, κλπ.) Tο ετήσιο αυτό ποσό δεν θα ξεπλήρωνε βέβαια τα 3,2 δισ. δρχ – απλά θα κάλυπτε την διαφορά ανάμεσα στα έσοδα του ταμείου και τις παροχές του, κάθε χρονιά. Τέλος ο νόμος 2773/99 προέβλεπε ότι το ελληνικό κράτος θα μεταβιβάσει στο (νέο) ταμείο των ασφαλισμένων το 1/5 απ’ τα έσοδα της πώλησης του πρώτου 25% των μετοχών της δ.ε.η. και λίγο παραπάνω από το 1/6 των εσόδων πώλησης του επόμενου 15%.
Tι συμφώνησαν τότε (που φτιάχτηκε και ψηφίστηκε ο νόμος 2773/99) το ελληνικό κράτος (σαν εργοδότης) και τα συνδικάτα της δ.ε.η.; Tο ελληνικό κράτος έπαιρνε ένα μαγαζί (κεντρικότατο για την καπιταλιστική οικονομία…) που στην πραγματικότητα ανήκε πια και σύμφωνα με το νόμο στους εργαζόμενούς του, για να το πουλήσει κομμάτι κομμάτι (και να κάνει ταμείο για άλλα έξοδα, του είδους να προσλάβει περισσότερους μπάτσους, επαγγελματίες καραβανάδες, καινούργια όπλα, να αυξήσει τους μισθούς των δικαστικών και των βουλευτών, και λοιπά). Tα συνδικάτα παραιτήθηκαν ουσιαστικά από όσα δικαιούνταν οι εργαζόμενοι ήδη, με αντάλλαγμα να μπαλώνει ο κρατικός προϋπολογισμός κάθε χρόνο, απ’ το 2000 κι ύστερα, τις τρύπες του ταμείου τους· και να πάρουν και «κάτι τις» απ’ την πώληση ενός μέρους των μετοχών της δ.ε.η.
Mε απλά λόγια οι εργάτες χάρισαν στ’ αφεντικό τα χρέη του – με την ελπίδα (;) ότι αφού το αφεντικό είναι κράτος δεν μπορεί παρά να εκτιμήσει την καλοσύνη τους…Aν κάποιος/κάποια από εσάς ήταν ο κύριος κράτος αυτοπροσώπως τι θα κάνατε με τόσο βολικούς και «καλοπροαίρετους» εργαζόμενους; Θα τους ρίχνατε άλλη μια γερή με την πρώτη ευκαιρία, κι από πολύ καλύτερη θέση – έτσι δεν είναι; Είναι ο καπιταλισμός stupid! θα προσθέτατε σαρδόνια…
Κάτι τέτοιο έκανε η νυν διαχειρίστρια του κράτους κακιά δεξιά κυβέρνηση: πήρε το μόλις 8 – 9 χρονών ταμείο των δεητζήδων, το έκανε φύλλα και φτερά, και το συγχωνεύει κομμάτι κομμάτι με αντίστοιχα ταμεία των (επίσης μαδημένων) ταμείων εργαζομένων στον οτε, τα ελτα, στην ευδαπ, στην ερτ, στην ετβα και σε κάποιες ακόμα τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες. M’ αυτό το κόλπο δεν ακυρώνει στα ίσια τις εισφορές που προβλέπει ο νόμος 2773/99 – απλά αυτές οι εισφορές ΔEN θα πηγαίνουν πλέον υπέρ των εργαζόμενων στη δ.ε.η. αλλά σε έναν «κοινό κουβά», για να ξεδιψάν ε πολλοί περισσότεροι. Mε άλλα λόγια με τις δεσμεύσεις του αφεντικού το ‘99 έναντι των δεητζήδων, το αφεντικό του 2008 ξεχρεώνει πολλούς ακόμα μαζί. Ή: έφτιαξε τον παπά για να θάψει καμπόσους. Eν τω μεταξύ το πουλάκι έχει πετάξει: η περιουσία της δ.ε.η., η περιουσία που ήταν η περιουσία των εργαζόμενών της (τα έξοδα αναπαραγωγής της εργατικής τους δύναμης) είναι πια περιουσία διάφορων επενδυτών…. Bye bye! EINAI ο καπιταλισμός stupid!
Mε όλα αυτά (και επειδή, ας το ξαναπούμε, οι ταξικές σχέσεις δεν είναι χθεσινές ή σημερινές, έχουν παρελθόν…) από την μια μεριά οι δεητζήδες είχαν όλα τα δίκια να κατεβάζουν τους διακόπτες όχι μερικές ώρες την ημέρα αλλά για κανά μήνα συνέχεια. Είχαν όλα τα δίκια να σηκώσουν στον αέρα και το υπουργείο απασχόλησης.Aπό την άλλη μεριά όμως θα έπρεπε να χτυπάνε τα κεφάλια τους πάνω στα (κάποτε δικά τους) φράγματα και τους μετασχηματιστές τάσης·και θα έπρεπε να κρεμάσουν τους συνδικαλιστές που έκαναν την ωραία συμφωνία του ‘99 απ’ τον πιο ψηλό πυλώνα.
Όχι επειδή φταίνε εκείνοι, αποκλειστικά. Aλλά για να φοβηθούν οι τωρινοί και οι επόμενοι· συνδικαλιστές, υπουργοί, βουλευτές…. Aκόμα και επενδυτές…. Tελικά για να θυμούνται και οι ίδιοι. Nα θυμούνται και να προειδοποιούν τους επόμενους.

ΣΕΕΝ

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ!
Η Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλίας εκφράζει την πλήρη αντίθεσή της στη πώληση ενεργειακών μονάδων της ΔΕΗ αλλά και οποιαδήποτε αδειοδότηση παραγωγής ενέργειας σε ιδιώτες.
Η μαύρη ύφεση της «πράσινης ανάπτυξης», συνοδεύεται με τη δραματική επιδείνωση των λαϊκών εισοδημάτων (πληθωρισμός, περικοπές μισθών κλπ) και την εκτίναξη της επίσημης ανεργίας, με συνταγή την ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών όπως είναι τα λιγνιτικά κοιτάσματα της Βεύης, της Ελασσόνας, τη πιθανή πώληση ενεργειακών μονάδων (έως και 40% της ισχύος) της ΔΕΗ, η οποία παράγει, εξαιτίας του δημόσιου χαρακτήρα της και του ενεργειακού της μίγματος, το φθηνότερο ρεύμα στην Ευρώπη. Τα σχέδια «εθνικής ανάτασης» δεν έχουν τέλος και περιλαμβάνουν εθνικούς δρόμους, μεταφορές, υποδομές, υπηρεσίες υγείας ακόμα και το νερό.
Κατ΄ αντιστοιχία της παραχώρησης των εθνικών δρόμων σε μεγαλοκατασκευαστές που φύτεψαν σε κάθε χιλιόμετρο διόδια αυξάνοντας δραματικά το κόστος μετακίνησης, έτσι και στην ενέργεια, η παραχώρηση στους μεγαλοβιομήχανους της ενεργειακής «ανάπτυξης» οδηγεί στη δραματική αύξηση της τιμής του ρεύματος (έως και 100%), φυτεύοντας σε κάθε κιλοβάτ που καταναλώνουμε το κόστος εγκατάστασης των μονάδων τους και την απόσβεση τους σε ελάχιστο χρόνο, το κέρδος των εταιρειών τους και των τραπεζιτών δανειστών τους.
Οποιοσδήποτε κοινωνικός σχεδιασμός εγκαταλείπεται άρον-άρον για μια απελευθέρωση που θα ωφελήσει ποιον; Ποιος εργαζόμενος θα μπορεί να πληρώνει τους λογαριασμούς της ΔΕΗ όταν το διαθέσιμο εισόδημα επαρκεί για τις πρώτες 15 ημέρες του μήνα και οι άλλες 15 ημέρες είναι δανεικά; Πως θα αντεπεξέλθει ο άνεργος, ο συνταξιούχος, ο αγρότης, ο μικροκαταστηματάρχης; Πόσο θα επηρεάσουν οι αυξήσεις του ρεύματος όλα τα καταναλωτικά προϊόντα; Ποιον θα σώσει η «έκπτωση» της υπουργού περιβάλλοντος όταν η τιμή του ρεύματος θα έχει διπλασιαστεί;
Οι εμπνευστές της εισόδου στην ΟΝΕ και την ΕΕ με απατηλό όραμα την ευρωπαϊκή σύγκλιση, «αγνόησαν» ότι η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου δημιουργούσε απόκλιση σε όλο τον ευρωπαϊκό νότο. Οι ίδιοι οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και μόνο μέλημά τους είναι να φορέσουν το φέσι του χρέους των 310 δις ευρώ στον εργαζόμενο πληθυσμό.
Οι Επιτροπές Αγώνα έχουν δείξει τις πρακτικές δυνατότητες της μαζικής αντίστασης και ανυπακοής. Καλούμε όλους τους συναγωνιστές να επεξεργαστούμε από κοινού ένα νέο σχέδιο δράσης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ μεγαλοκατασκευαστές και βιομήχανους που θέλουν να μετατρέψουν το κοινωνικό αγαθό της ενέργειας, φιλικό για τα κέρδη τους και αποτρεπτικό για την επιβίωση του εργαζόμενου λαού.
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΦΕΣΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ, ΜΕΓΑΛΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ, ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ.
ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ & ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΤΙΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ, ΤΙΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ, ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΟ ΝΕΡΟ.
17-8-2010
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

Πάγωσαν για το 2010 τα δανειοδοτικά προγράμματα

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ
ΝΤΙΝΑ ΧΑΡΙΤΑΤΟΥ

Αλλο ένα σοβαρό πλήγμα δέχτηκε το όνειρο των εργατικών οικογενειών στη στέγη. Στο πλαίσιο της παύσης πληρωμών στο οποίο επί της ουσίας λειτουργεί το δημόσιο, ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος ανακοίνωσε το «πάγωμα» των δανειοδοτικών προγραμμάτων του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, τουλάχιστον για το 2010. Αυτό σημαίνει ότι κλείνει ερμητικά η στρόφιγγα της χρηματοδότησης για αγορά σπιτιού αλλά και επιδότηση ενοικίου που δικαιούνταν και υπολόγιζαν χιλιάδες οικογένειες.
Μετά από πρόταση του Διοικητικού Συμβουλίου του οργανισμού, διακόπηκε η αποδοχή αιτήσεων από νέους δικαιούχους μέχρι το τέλος του χρόνου. Ενώ η απόφαση εκδόθηκε στις 29 Ιουλίου, έχει αναδρομική ισχύ και προβλέπει τη διακοπή παραλαβής αιτήσεων από τις 9 Ιουλίου. Έτσι, ακόμα και δικαιούχοι που είχαν καταθέσει αίτηση και αυτή έγινε δεκτή, τώρα θα μείνουν στον «αέρα». Την απόφαση έφερε στο φως ο Σύλλογος Εργαζομένων του ΟΕΚ, αφήνοντας σοβαρές αιχμές για τη διοίκηση και την κυβέρνηση. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος του συλλόγου, Ηλίας Αθανασίου, «η απόφαση για το πάγωμα των αιτήσεων αφήνει στον αέρα τουλάχιστον 10.000 δικαιούχους με ήδη εγκεκριμένα δάνεια» ενώ υπογράμμισε ακόμα ότι δεν έχει δρομολογηθεί κάποια απόφαση για την ικανοποίηση 130.000 δικαιούχων της επιδότησης ενοικίου. Παρόλο που ο Α. Λοβέρδος τόνισε ότι δεν θα θιγούν όσοι έχουν καταθέσει αιτήσεις, η πραγματικότητα είναι ότι τέθηκαν τέτοιοι όροι και προϋποθέσεις, ώστε να ψαλιδιστεί δραστικά ο αριθμός των δικαιούχων.
Η κατάπτυστη υπουργική απόφαση καταργεί τα προγράμματα άτοκης δανειοδότησης, προγράμματα επιδότησης επιτοκίων, δάνεια για αποπεράτωση ή επισκευή κατοικίας αλλά και τα προγράμματα χορήγησης στεγαστικού δικαιώματος. Μόνο όσα δάνεια για αγορά ή ανέγερση κατοικίας, για τα οποία έχουν ήδη καταβληθεί δόσεις, θα εξακολουθούν να ικανοποιούνται ως προς τη χορήγηση των υπόλοιπων δόσεων. Ωστόσο, η εφαρμογή της απόφασης αδικεί κατάφορα πολλές οικογένειες, που έχουν προχωρήσει τις διαδικασίες, έχουν καταβάλει τα ανάλογα έξοδα και τώρα λόγω διατυπώσεων μένουν ξεκρέμαστες. Σύμφωνα με την απόφαση, οι δικαιούχοι από το πρόγραμμα αποπεράτωσης ή επισκευής κατοικίας θα ικανοποιηθούν εφόσον έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση εγγραφής προσημείωσης μέχρι και τις 9 Ιουλίου. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εργαζομένων που είναι σήμερα έτοιμοι για μετακόμιση αλλά δεν έχουν ειδοποιηθεί ακόμα για να προχωρήσουν τις διαδικασίες προσημείωσης.
Είναι φανερό ότι για μία ακόμη φορά, η κυβέρνηση θυσιάζει κοινωνικά δικαιώματα προκειμένου να παρουσιάσει κατασκευασμένα στοιχεία στην τρόικα για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής της. Για να δικαιολογήσει την απόφασή του ο υπουργός Εργασίας ισχυρίστηκε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση άφησε τον ΟΕΚ με αποθεματικά 250 εκατ. ευρώ, έναντι δεσμεύσεων για προγράμματα ύψους 590 εκατ. ευρώ. Και στην περίπτωση του ΟΕΚ όμως δεν είναι οι εργαζόμενοι που δημιούργησαν τα ελλείμματα. Για να γεμίσουν τα ταμεία του ΟΕΚ αρκεί το δημόσιο να προβεί στην τακτοποίηση των οφειλών του όπως και το ΙΚΑ, που χρωστά στον οργανισμό 2 δισ. ευρώ. Όπως μάλιστα επισημαίνουν οι εργαζόμενοι του οργανισμού, το άρθρο 42 του τελευταίου ασφαλιστικού νόμου, που μειώνει τις εισφορές οι οποίες θα αποδίδονται στον ΟΕΚ, παράλληλα με το γεγονός ότι και αυτές που θα έπρεπε να αποδοθούν δεν καταβάλλονται από το ΙΚΑ, «οδηγούν στην κατεδάφιση της κοινωνικής κατοικίας και την απαξίωση της στεγαστικής πολιτικής».
Άλλωστε, το πρόβλημα του ΟΕΚ δεν είναι ταμειακό αλλά πρόβλημα πολιτικής και προσανατολισμού. Στην πραγματικότητα, ο ΟΕΚ έχει σταματήσει να δίνει άτοκα δάνεια για πρώτη κατοικία, την ίδια στιγμή που δεν κατασκευάζει πλέον σπίτια για τους δικαιούχους του. Με άλλα λόγια, στρατηγική του οργανισμού είναι να τροφοδοτεί τις ιδιωτικές τράπεζες και τα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια με τα χρήματα του δημοσίου και όχι να στεγάζει τις εργατικές οικογένειες. Σύμφωνα με το νόμο 2224/1994, το κατασκευαστικό έργο του οργανισμού οφείλει να ξεπερνά το 50% του προϋπολογισμού του, πρόβλεψη που καταστρατηγείται διαχρονικά. Για παράδειγμα, για το 2010 ο προϋπολογισμός του ΟΕΚ προβλέπει ότι περίπου 300 εκατ. θα διατεθούν για το δανειοδοτικό του πρόγραμμα και ίδιο ποσό για το κατασκευαστικό. Παρόλ’ αυτά, τη στιγμή που τα δάνεια έχουν απορροφήσει ήδη το 50% των πόρων, η κατασκευή νέων σπιτιών έχει μείνει στο 4%!
Οι νέες περικοπές μπορεί να έχουν μικρό χρονικό ορίζοντα (μέχρι το τέλος του έτους) ωστόσο είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν σε ένα νέο πιο «σφιχτό» πλαίσιο, όπου οι δικαιούχοι θα είναι κατά πολύ λιγότεροι και οι παροχές πιο φειδωλές. Και από αυτή τη σκοπιά ενισχύονται οι ιδιωτικές τράπεζες που καλούνται και πάλι να καλύψουν τα κενά της κοινωνικής πολιτικής, με το αζημίωτο.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ: ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ; «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ» Ή ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ;

ΤΗΣ ΦΛΩΡΑΣ ΠΑΠΑΔΕΔΕ*

Tι συνιστά η παραγωγή κι ο εφοδιασμός μιας χώρας με ηλεκτρική ενέργεια; Κάλυψη μιας βασικής κοινωνικής ανάγκης, αφού κανείς σήμερα δεν μπορεί να δουλέψει και να ζήσει χωρίς ρεύμα; Ή «αφάγωτη πίτα 10 δις €», «χοντρό φιλέτο» για κρατικοδίαιτους «επενδυτές» και «ισχυρό μαγνήτη» για ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα;

Οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις του κεφαλαίου (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ), ξένοι και ντόπιοι επιχειρηματικοί όμιλοι, κυβερνητικοί και «αντιπολιτευόμενοι» δοσίλογοι, απαντούν φυσικά το δεύτερο. Ακριβώς αυτή την αντίληψη ονόμασαν πριν 20 χρόνια «απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας» και την υλοποιούν στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία.

Η «απελευθέρωση» στην Ελλάδα ούτε «καθυστέρησε», ούτε «στράβωσε». Το αποδεικνύουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και το ύψος του δημόσιου χρέους! Οι «βίαιες αλλαγές» που στον κλάδο της ηλεκτρικής ενέργειας ξεκίνησαν ήδη από το 1999, αποτέλεσαν το όχημα για μια τεράστια μεταφορά δημοσίων πόρων προς το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, που στο τέλος του «απελευθερωμένου» δρόμου των ιδιωτικοποιήσεων βρίσκεται περισσότερο κρατικοδίαιτο και παρασιτικό από ποτέ.

Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ

Η παράδοση της διαχείρισης του Συστήματος Μεταφοράς στα ιδιωτικά συμφέροντα πραγματοποιήθηκε το 2001. Το Δίκτυο Μεταφοράς που χτίστηκε με τα χρήματα του ελληνικού λαού και τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στη ΔΕΗ, παραδόθηκε στην εταιρεία ΔΕΣΜΗΕ Α.Ε. για να μπορούν να κάνουν χρήση οι ιδιώτες «επενδυτές». Μέχρι το 2010, η ΔΕΗ πλήρωσε 1,17 δις € για τέλη χρήσης του Συστήματος που παραμένει «στην κυριότητά της»! Τα χρήματα αυτά, πληρωμένα από τον ελληνικό λαό, «αξιοποιήθηκαν» από το ΔΕΣΜΗΕ για επιδοτήσεις, αποζημιώσεις και λοιπές διευκολύνσεις των ιδιωτών «επενδυτών»!!

Προχωρώντας στον ήδη ανοιγμένο δρόμο, το κεφάλαιο ζητά και το επόμενο βήμα: εκτός από τη διαχείριση, να τεθεί και η ιδιοκτησία των δικτύων στη διάθεση της «αγοράς», για να κερδοσκοπήσουν και να την απομυζήσουν. Στη νέα δομή των λογαριασμών αντανακλάται η μορφή που ετοιμάζεται να δώσει η «απελευθερωμένη» αγορά στη ΔΕΗ και οι χρεώσεις που θα προσθέσει στα οικιακά τιμολόγια. Κάθε εταιρεία Παραγωγής, Μεταφοράς, Διανομής και Προμήθειας θα χρεώνει τη δική της τιμή, το δικό της πάγιο και τη δική της αύξηση «ανάλογα με το κόστος λειτουργίας και συντήρησης, τις αποσβέσεις και το εύλογο κέρδος».

Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Το 2003, απαγορεύτηκε νομοθετικά στη ΔΕΗ να κατασκευάσει νέες μονάδες για να «ανοίξει χώρος» στους ιδιώτες. Από το 2004, σύμφωνα με τις επίσημες μελέτες του ΔΕΣΜΗΕ η χώρα βρίσκεται συνεχώς στα όρια του μπλακ-άουτ. Αυτό ήταν το «ευνοϊκό επενδυτικό κλίμα» που απαιτούσαν οι ιδιώτες «επενδυτές» για να εκβιάζουν για αυξήσεις, επιδοτήσεις, εγγυήσεις, κ.ο.κ. Όπερ και εγένετο. Την επένδυση και για τις τρεις «ιδιωτικές μονάδες» κατέβαλε στην ουσία το ελληνικό δημόσιο:

1) Η Μονάδα του Ομίλου Μυτιληναίου αδειοδοτήθηκε ως Σταθμός Συμπαραγωγής, εντάχθηκε στον αναπτυξιακό νόμο κι έλαβε αδρή κρατική επιδότηση. Αντί να ηλεκτροδοτεί το δικό της ηλεκτροβόρο εργοστάσιο (ΑτΕ, πρώην ΠΕΣΙΝΕ), αγοράζει από τη ΔΕΗ φθηνά (40,50 €/MWh) και της πουλά ακριβά στο Χρηματιστήριο Ενέργειας.

2) Η Ενεργειακή Θεσσαλονίκης, η Μονάδα της Elpedison, κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από τα τότε κρατικά ΕΛΠΕ, μετά παραδόθηκε μαζί τους στο Λάτση και εν συνεχεία στην Edison.

3) Η Μονάδα της Ήρων Θερμοηλεκτρική, που πλέον ανήκει κατά 51% στη Γαλλική GdF-Suez χρηματοδοτήθηκε απευθείας από τη ΔΕΗ: από το 2003, η επιχείρηση του κου Μπόμπολα νοίκιαζε τους αεριοστροβίλους της στη ΔΕΗ έναντι 445 €/MWh!!! Η ΔΕΗ τότε πουλούσε 71,27 €/MWh. Η ενοικίαση αιτιολογήθηκε ως απαραίτητη για την ευστάθεια του συστήματος. Ήταν η μονάδα που προκάλεσε το μπλακ άουτ τον Ιούλη του 2004…

Μέχρι το 2010, η ΔΕΗ δαπάνησε για αναγκαστική αγορά ρεύματος από τους παραπάνω «ανταγωνιστές» 1,82 δις €. Τον Ιούνιο, η κυβέρνηση που περικόπτει μισθούς και συντάξεις, αύξησε την επιδότηση των ιδιωτικών μονάδων από 35.000 σε 100.000 ευρώ ανά εγκατεστημένο μεγαβάτ κατ’ έτος. Γιατί έτσι «επενδύουν» οι ιδιώτες!!!

Πατώντας στο στρωμένο έδαφος, παλιοί και νέοι «παράγοντες της αγοράς» θέλουν τώρα και τις Μονάδες της ΔΕΗ. Δεν χρειάζεται «να βάλουν δραχμή», τις έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός και λειτουργούν με εγχώριο φθηνό καύσιμο. Πολλές παραλλαγές του ξεπουλήματος κυκλοφορούν: Πώληση του 40% των μονάδων, πώληση του 40% της παραγόμενης λιγνιτικής κι υδροηλεκτρικής ισχύος σε τιμή κόστους στους «ανταγωνιστές», κ.ο.κ. Η τρόικα και οι συνεργάτες της ετοιμάζουν συνειδητά μια ακόμα κοινωνική καταστροφή. Επενδύσεις κι εγκαταστάσεις δισεκατομμυρίων, μεγάλο τμήμα του φυσικού πλούτου της χώρας παραδίνεται στα αρπακτικά της αγοράς με ένα μόνο στόχο: να κερδοσκοπήσουν ληστεύοντας κι απαξιώνοντάς τα.

Η «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ» ΤΩΝ ΤΙΜΟΛΟΓΙΩΝ

Στην Ελλάδα, το παραμύθι της «καλής απελευθέρωσης» που σκοτώνει τον «κρατικό μπαμπούλα» και φέρνει «οφέλη» στο λαό, ξέμεινε από «οφέλη» πριν σκοτώσει το «μπαμπούλα». Τρόικα, κυβέρνηση, «επιχειρηματίες» και λοιποί συνοδοιπόροι, αναλύουν καθημερινά ότι για μια «καλή απελευθέρωση» δεν αρκεί να διαμελιστεί η ΔΕΗ, να πωληθούν μονάδες, να χαρίζεται στους ιδιώτες παραγωγή, να τους προαγοράζει το κράτος την ισχύ, κ.ο.κ. Πρέπει να αυξηθούν και τα οικιακά τιμολόγια από 40% ως 110%! Γιατί μέχρι σήμερα, εξαιτίας «λανθασμένης κοινωνικής πολιτικής», αυξήθηκαν μόνο κατά 48%!! Ο ελληνικός λαός με το «κουρεμένο» του εισόδημα καλείται να δώσει εκτός από την περιουσία του και νέο πανωπροίκι στις «απελευθερωμένες» ορέξεις του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.

ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΣΕ Η «ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ»

Δεν γνωρίζουμε πόσα εισέπραξαν οι «επενδυτές» από κίνητρα και άλλες επιδοτήσεις. Γνωρίζουμε όμως πόσα εισέπραξε το δημόσιο και πόσα πλήρωσε για την «απελευθέρωση» μέσω της ΔΕΗ. Συγκεκριμένα, την 9ετία 2001-2009, το ελληνικό δημόσιο εισέπραξε από την πώληση του 49% της ΔΕΗ κι από τα μερίσματά του συνολικά 2,3 δις €. Την ίδια περίοδο, οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου εισέπραξαν από τη ΔΕΗ 10,4 δις € δημόσιου χρήματος!! 10,4 δις € μόνο από την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τη μερική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Δηλ. πάνω από το 3,5% του δημόσιου χρέους της χώρας ή όσο το 62% του σημερινού δημοσίου ελλείμματος! Κι ότι συνέβη στη ΔΕΗ, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι συνέβη και στον ΟΤΕ, στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, στον ΟΣΕ και όπου αλλού «απελευθερώθηκαν» οι αγορές.

Η υπερχρέωση της χώρας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πολιτική των απελευθερώσεων-ιδιωτικοποιήσεων που αποτελεί εδώ και 15 χρόνια μόνιμη πηγή οικονομικής αιμορραγίας και παραγωγικής υποβάθμισης. Τώρα η τρόικα και οι ντόπιοι συνεργάτες της ετοιμάζονται, στο όνομα του χρέους που δημιούργησαν, να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα απέραντο πεδίο απροκάλυπτης κερδοσκοπίας και ξεπουλήματος.

Έπαψαν πια να μιλούν και για «οφέλη». Ο χαρακτήρας των μέτρων δεν κρύβεται, ούτε οι συνέπειές τους για το λαό. Γι’ αυτό καταφεύγουν στην τρομοκράτηση. «Ή θα δεχτούμε την απελευθέρωση, ή θα φύγουμε από την Ε.Ε.» Και τότε λένε, μας περιμένουν χιλιάδες σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί…

Ο λαός φτωχαίνει και το βιοτικό του επίπεδο καταποντίζεται μέσα στην Ε.Ε. Το 2008 στη χώρα μας, το 37-40% των νοικοκυριών υπέφερε από ενεργειακή ένδεια (ξόδευαν το 20% του εισοδήματός τους για πετρέλαιο και ρεύμα). Τι θα γίνει μετά τα «μέτρα σταθερότητας» και τις «απελευθερώσεις»; Πόσο διαφέρουν οι συνέπειες αυτές από την επιβολή εμπάργκο;;

Όμως για το κεφάλαιο αυτές είναι οι ιδανικές συνθήκες εκμετάλλευσης και κερδοσκοπίας σε βάρος μιας ολόκληρης χώρας και του λαού της. Συνιστούν πραγματική «απελευθέρωσή» του από κάθε εργατικό δικαίωμα, από κάθε κοινωνική υποχρέωση που είχε επιβάλει με την πάλη του ο λαός μας. Γιατί το ρεύμα και το νερό, ακριβώς όπως η μόρφωση και η υγεία, είναι αγαθά πρώτης ανάγκης για το σύγχρονο άνθρωπο, αλλιώς παύει να είναι σύγχρονος.

Θα υποταχτούν οι σύγχρονοι εργαζόμενοι σε αυτόν τον παραλογισμό; Στο ζουρλομανδύα της Ε.Ε.; Το συνδικαλιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, όλος ο ελληνικός λαός δεν έχουν κανένα λόγο να αποδεχτούν τη θηλιά που σφίγγει το λαιμό τους. Πρέπει να πρωτοστατήσουν για την ανατροπή των «απελευθερώσεων»-ιδιωτικοποιήσεων. Μόνο έτσι μπορεί να αποδεσμευτεί ο τεράστιος αυτός κοινωνικός πλούτος από τις αρπάγες των «αγορών» και να διοχετευτεί στη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος και στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η αποδοχή της «απελευθέρωσης» σε οποιοδήποτε βαθμό και μορφή, θα οδηγήσει για μια ακόμη φορά τους εργαζόμενους σε σίγουρη ήττα.

Υπάρχει φιλολαϊκή λύση και το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί και οφείλει να τη διεκδικήσει σήμερα. Να αγωνιστεί για Επανεθνικοποίηση του συνόλου της ηλεκτρικής ενέργειας σε μία 100% δημόσια επιχείρηση με αποκλειστικότητα σε Παραγωγή, Μεταφορά, Διανομή ηλεκτρικής ενέργειας. Μια ΔΕΗ αμιγώς κρατική που θα εγγυάται φθηνό ρεύμα για το λαό, στρατηγική στήριξη της εθνικής παραγωγής, αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της χώρας με σεβασμό στο περιβάλλον, θέσεις εργασίας με δικαιώματα σε χιλιάδες εργαζόμενους.

*Πολιτικός Επιστήμονας – Οικονομολόγος ΜSc

Γραμματέας Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΔΕΗ

Έξω ο δολοφόνος Νετανιάχου!

Όλοι στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα Δευτέρα 16 Αυγούστου, 6:30 μ.μ

Η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή καταδικάζει την προκλητική επίσκεψη στην Αθήνα του σφαγέα ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου και καλεί σε συμμετοχή στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργανώνεται την Δευτέρα 16 Αυγούστου, στις 6:30 μ.μ. στο Σύνταγμα.

Ενώ το αίμα των αγωνιστών στο Μαβί Μαρμαρά του «Στόλου της Ελευθερίας» για τη Γάζα δεν έχει ακόμα στεγνώσει, ενώ το κράτος του Ισραήλ αιματοκυλάει διαρκώς τους Παλαιστίνους και την περιοχή, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου καλούν τον «σίριαλ κίλερ» της Μέσης Ανατολής για επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα! Πρόκειται για μεγάλη πρόκληση για τον ελληνικό λαό και γι’ αυτό η κυβέρνηση του Μνημονίου καλεί το «σύντροφο» Νετανιάχου (αντιπρόεδρος της …Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στις 16 Αυγούστου, όταν η Αθήνα θα είναι άδεια. Η πρόκληση όμως δεν θα μείνει αναπάντητη!

Αντί να διακόψει τις διπλωματικές και όλες τις σχέσεις με το κράτος – τρομοκράτη, το οποίο πριν μερικούς μήνες κατέλαβε δύο ελληνικά πλοία αλληλεγγύης, απήγαγε, φυλάκισε, βασάνισε και λήστεψε δεκάδες Έλληνες αγωνιστές, η κυβέρνηση αναβαθμίζει διαρκώς τις διπλωματικές, στρατιωτικές και οικονομικές σχέσεις με το Ισραήλ.

Πρόκειται για πολύ επικίνδυνη εξέλιξη για την ειρήνη και τη φιλία των λαών. Η υλοποίηση του αντεργατικού προγράμματος σύνθλιψης σε συνεργασία με την τρόικα ΕΕ – ΕΚΤ - ΔΝΤ, πάει μαζί με την αντιδραστική θωράκιση του κράτους και την ενεργότερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή μας και ευρύτερα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί εργαζόμενους και νεολαία να διαδηλώσουν τη Δευτέρα 16 Αυγούστου, στις 6:30 μ.μ., στο Σύνταγμα (απέναντι από την Βουλή), στην κινητοποίηση που διοργανώνουν κινήσεις αλληλεγγύης και φορείς.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών.

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Η δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας






Από Το Ποντίκι 12.8.2010, απ' όπου και το σκίτσο του Πάνου

Του Δημήτρη Καζάκη
οικονομολόγου - αναλυτή

Μετά και τη «θετική αξιολόγηση» των ελεγκτών της τρόικας, η κυβέρνηση, μαζί με την προπαγάνδα του σύγχρονου δωσιλογισμού, κυριολεκτικά αφηνίασε. Όλα πάνε καλά!


Όλα πάνε καλά επειδή, ύστερα από μια πρωτοφανή συμπίεση μισθών και συντάξεων, ύστερα από ένα αληθινό όργιο περικοπών που οδήγησε νοσοκομεία και άλλες ζωτικές υπηρεσίες του Δημοσίου σε καθεστώς πλήρους διάλυσης, ύστερα από μια στάση πληρωμών προς επαγγελματίες, μικρομεσαίους και εργαζόμενους με σκοπό να «εξαφανιστούν» γύρω στα 10-13 δισ. ευρώ ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τρίτους, ύστερα από μια κατακόρυφη αύξηση της έμμεσης φορολογίας κ.λπ., το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού κατά το πρώτο εξάμηνο του 2010 εμφάνισε σημαντική μείωση.

Όσο για την οικονομία γενικά, αυτή ακολουθεί την προδιαγεγραμμένη ελεύθερη πτώση, η οποία «σηματοδοτεί τη χειρότερη ύφεση της χώρας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», όπως σχολίασαν οι Financial Times (5.8).


Όμως μην ανησυχείτε: «Η συρρίκνωση της οικονομίας εξελίσσεται σύμφωνα με τις προβλέψεις του προγράμματος του Μαΐου», όπως μας διαβεβαίωσε το κλιμάκιο ελέγχου της τρόικας. Κι έτσι μια ολόκληρη χώρα, η οικονομία, η κοινωνία και ο λαός της έχουν βρεθεί στην ίδια ακριβώς κατάσταση με τον γάιδαρο του Ναστρεντίν Χότζα, ο οποίος, πριν ακριβώς τα τινάξει, επέδειξε εξαιρετικές επιδόσεις προσαρμογής στη... λιτότητα.


Βαθύ μυστήριο οι... τόκοι!

Τι συμβαίνει όμως στ’ αλήθεια; Στη γενική εικόνα του κρατικού προϋπολογισμού αρχίζει να αποτυπώνεται η επίδραση της βαθιάς ύφεσης που πλήττει την ελληνική οικονομία. Τα κρατικά έσοδα μειώθηκαν τον μήνα Ιούλιο κατά 6,9% σε σχέση με τον περσινό Ιούλιο, παρά την άγρια φοροεπιδρομή, αφήνοντας ερωτήματα για το κατά πόσο θα μπορέσει να πιάσει η κυβέρνηση τον στόχο του «μνημονίου».

Στον Πίνακα 1 έχουμε τα αποτελέσματα της περιόδου Ιανουαρίου - Ιουλίου, όπως επίσημα εκτιμώνται από την κυβέρνηση. Παρά την εμφανιζόμενη συνολική μείωση σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2009, τα κρατικά έσοδα αρχίζουν να υστερούν σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις για το 2010 κατά 7%, ενώ οι δαπάνες υπερβαίνουν τις προβλέψεις κατά 19%. Έτσι, ενώ το πρωτογενές έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού προβλεπόταν την περίοδο αυτή να κινείται στα 1,7 δισ. ευρώ, στην πράξη κινείται στα 10 δισ. ευρώ. Πάντα κατά την επίσημη εκτίμηση της κυβέρνησης.

Πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη ότι όλα αυτά τα στοιχεία είναι... εκτιμήσεις που εύκολα «μαγειρεύονται», όπως έχει αποδείξει η πρακτική των κυβερνήσεων εδώ και χρόνια. Έτσι είναι μάλλον περίεργο το γεγονός ότι οι δαπάνες για τόκους που εμφανίζονται ως εκτίμηση είναι σημαντικά χαμηλότερες από τις προβλεπόμενες. Ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι οι τόκοι που θα κληθεί να πληρώσει το κράτος για τα ομόλογα και τα έντοκα γραμμάτιά του είναι σημαντικά αυξημένοι λόγω της ανόδου των επιτοκίων.

Τι έγινε λοιπόν; Δεν γνώριζε η κυβέρνηση εξ αρχής τι τόκους έχει να πληρώσει αυτήν την περίοδο το κράτος ή έκανε κάποια ρύθμιση με ορισμένους από τους δανειστές μετακινώντας μέρος των τόκων σε άλλη περίοδο; Μήπως έχει αρχίσει κρυφά η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους με επιλεκτικές ρυθμίσεις προς συγκεκριμένους κατόχους ομολόγων; Στο τέλος του έτους θα φανεί.


Καταλύτης οι περικοπές

Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για δημοσιονομικό εκτροχιασμό; Κατά τη γνώμη μας, δεν είναι αυτό το πιο σπουδαίο. Άλλωστε η κυβέρνηση και η τρόικα ξέρουν τη μηχανή. Θα δουν ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά και θα προκηρύξουν ένα νέο κύμα φοροεπιδρομών και περικοπών. Το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι η δημοσιονομική πειθαρχία και το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού. Αντιθέτως, η πολιτική περικοπών και λιτότητας, προκειμένου να περιοριστεί το κρατικό έλλειμμα, αποδεικνύεται βασικός καταλύτης για την επιδείνωση όλων των ζωτικών λειτουργιών της ελληνικής οικονομίας.

Χαρακτηριστικά, το επίσημο ΑΕΠ της χώρας σημείωσε το πρώτο τρίμηνο του 2010 μείωση 2,5% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2009. Αν το πρώτο τρίμηνο του 2009 σημείωσε αύξηση σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008 κατά 0,3%, για να εμφανίσει τελικά μείωση σε ετήσια βάση κατά 2,2% σε σχέση με το 2008, τότε η μείωση του πρώτου τριμήνου το 2010 προϊδεάζει για μια συνολική ετήσια μείωση της τάξης του 5%.

Σ' αυτήν περίπου την εκτίμηση καταλήγει και ο Economist, που εκτιμά ότι στο εξάμηνο η μείωση του ΑΕΠ της Ελλάδας κινείται γύρω στο 4%, για να καταλήξει στο τέλος του έτους στο -4,8%. Ενώ για το 2011 εκτιμά τη μείωση του ΑΕΠ σε 3,8%.


Διάψευση της τρόικας

Ωστόσο οι εκτιμήσεις αυτές, οι οποίες απέχουν σημαντικά από τις προβλέψεις της τρόικας για μείωση του ΑΕΠ κατά 4% το 2010 και 2,5% το 2011, θεωρούνται σήμερα μάλλον πολύ αισιόδοξες. Κι αυτό διότι το πρώτο τρίμηνο του 2010 δεν είχαν γίνει ακόμη αισθητές στην οικονομία οι τραγικές συνέπειες των πολιτικών δραστικής λιτότητας και περικοπών που επιβλήθηκαν στη χώρα από το μνημόνιο. Αυτό φαίνεται από τη δραματική επιδείνωση όλων των ζωτικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας.

1. Η οικοδομή, ένας κλάδος που τα προηγούμενα χρόνια «σήκωσε» την ελληνική οικονομία, καταγράφει αρνητικά ρεκόρ μήνα με μήνα. Ο όγκος κτιρίων για τα οποία εκδόθηκαν νέες άδειες τους πρώτους πέντε μήνες του 2010 δείχνουν κάθετη πτώση κατά 22,4%. Τίποτε δεν δείχνει ότι μπορεί ο κλάδος να ανακάμψει έστω και προσωρινά.

2. Η βιομηχανία, όπως φαίνεται από τον Πίνακα 2, παρουσιάζει συνεχή κάμψη σε σχέση με το 2009, παρ’ ότι το 2009 συρρικνώθηκε κατά 2,9% σε σχέση με το 2008. Όμως το 2010 η συρρίκνωση της βιομηχανίας ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Το πρώτο εξάμηνο του χρόνου παρουσίασε μείωση 5,8% σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2009, ενώ σε ετήσια βάση η συρρίκνωση το 2010 κινείται πάνω από 7,9%!

Το αποτέλεσμα είναι η κατακόρυφη πτώση του βαθμού αξιοποίησης του παραγωγικού δυναμικού στη βιομηχανία, ο οποίος το 2010 κινείται γύρω στο 68,6%, όταν το 2009 ήταν 70,5%, το 2008 75,9%, το 2007 77,0% και το 2006 76,2%. Έτσι ο βαθμός αξιοποίησης έχει πλέον υποχωρήσει στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων τριών δεκαετιών. Αυτό υποδηλώνει, αφενός, μια σοβαρή υποχώρηση της παραγωγικότητας της οικονομίας και, αφετέρου, μια επίσης σοβαρή υποχώρηση των επενδύσεων στην παραγωγή. Με άλλα λόγια, τα στοιχεία υποδηλώνουν μια ταχύτατη διάλυση της όποιας παραγωγικής βάσης έχει απομείνει στη χώρα, με ρυθμούς μη αναστρέψιμους.


Ενεργειακή κατάρρευση

Η κατάσταση αυτή αποτυπώνεται όχι μόνο στη μεταποίηση, αλλά ακόμη και στον κλάδο της ενέργειας, ο οποίος σημειώνει με τη σειρά του μειώσεις - ρεκόρ. Το 2008 η παραγωγή ενέργειας μειώθηκε κατά 2,4%, το 2009 κατά 2,9%, ενώ το πρώτο τρίμηνο του 2010 μειώθηκε κατά 7,7% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου χρόνου και σε ετήσια βάση η μείωση της παραγωγής ενέργειας κινείται γύρω στο 5,9% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο.

Ποια οικονομία μπορεί να επεκταθεί χωρίς μια αντίστοιχη αύξηση της παραγωγής ενέργειας; Και τι σημαίνει για μια οικονομία όταν ο κλάδος της ενέργειας συρρικνώνεται σε τέτοιο βαθμό; Ιδίως όταν η κατάσταση αυτή αφορά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία σε δωδεκάμηνη βάση παρουσιάζει μείωση της τάξης του 10,6%! Ακόμη και τον Ιούνιο, οπότε για ευνόητους λόγους η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας παρουσιάζει κορύφωση, σημείωσε μείωση της τάξης του 7%.

Οι μειώσεις αυτές σηματοδοτούν, αφενός, την παραγωγική κατάρρευση της ΔΕΗ και γενικά του τομέα ενέργειας, πάνω στα ερείπια του οποίου θα επιχειρηθεί η απελευθέρωση της ενέργειας. Αφετέρου συνδέονται με σημαντική μείωση της ενεργού ζήτησης, που κυμαίνεται το πρώτο εξάμηνο του 2010 γύρω στο -6%. Αυτό ισοδυναμεί με αντίστοιχη συρρίκνωση της πραγματικής οικονομίας, μια και, χωρίς ζήτηση για ηλεκτρική ενέργεια, δεν μπορεί να νοηθεί πραγματική επέκταση της οικονομίας.

Αν σ' αυτήν τη συρρίκνωση προστεθεί η μέση αύξηση του ετήσιου κόστους της οικονομίας, που μπορεί να υπολογιστεί από τον ετήσιο τιμάριθμο – τον οποίο η τρόικα εκτιμά φέτος πάνω από 4,5% –, τότε η χώρα αντιμετωπίζει μια πιθανή μείωση του ΑΕΠ της τάξης του 12% για το 2010.


Ραγδαία επιδείνωση του ΑΕΠ

Την προοπτική μιας τόσο δυσμενούς εξέλιξης φαίνεται να υποστηρίζει και η κατάσταση στις υπηρεσίες, όπως φαίνεται από τον Πίνακα 2, αλλά και η δραματική κατάσταση στο λιανεμπόριο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρώτο τρίμηνο του 2010, με μείωση του ΑΕΠ κατά 2,5% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2009, είχαμε μια μέση άνοδο του όγκου λιανικών πωλήσεων την ίδια περίοδο κατά 5,8%. Το επόμενο τρίμηνο υπολογίζεται ότι αντί για αύξηση έχουμε μια μέση πτώση του όγκου λιανικών πωλήσεων γύρω στο 6,5%.

Αυτό – σε συνδυασμό με την κατάσταση διάλυσης της παραγωγής – σηματοδοτεί μια τόσο ραγδαία επιδείνωση του ΑΕΠ, που σίγουρα θα ξεπεράσει μια μείωση της τάξης του 5% για το εξάμηνο με πρόβλεψη για πάνω από 10% με το κλείσιμο του έτους.

Η δραματική μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης, από την οποία εξαρτάται πάνω από το 70% του ΑΕΠ, καταγράφεται και στη σημαντική μείωση των εισαγωγών. Μόνο τον Ιούνιο υποχώρησαν κατά 25%, ενώ το δωδεκάμηνο Ιουλίου 2009 - Ιουνίου 2010 η συνολική αξία των εισαγωγών παρουσίασε μείωση 19,4% σε σύγκριση με το αντίστοιχο δωδεκάμηνο Ιουλίου 2008 - Ιουνίου 2009.

Η ραγδαία πτώση των εμπορευματικών εισαγωγών δεν υποδηλώνει μόνο συρρίκνωση της εγχώριας κατανάλωσης, αλλά και σοβαρή τάση συρρίκνωσης των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου στην ελληνική οικονομία, κυρίως σε ό,τι αφορά τον μηχανολογικό εξοπλισμό και τις εγκαταστάσεις στην παραγωγή. Επομένως τους επόμενους μήνες είναι αναμενόμενη μια περαιτέρω επιδείνωση του δείκτη επενδύσεων στην ελληνική οικονομία.


Εφιαλτική ανεργία

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Καταρχάς σηματοδοτούν μια τόσο βαθιά ύφεση στην ελληνική οικονομία, ώστε είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς με ποιον τρόπο μπορεί να αναχαιτιστεί, από τη στιγμή που η περιοριστική πολιτική και λιτότητα αφαιρεί γύρω στο 10% από την ενεργό ζήτηση της οικονομίας κάθε χρόνο εφαρμογής της πολιτικής του μνημονίου.

Οι φλυαρίες ότι η απορρύθμιση των «κλειστών επαγγελμάτων» και η απελευθέρωση των πάντων μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις μπορούν να αναχαιτίσουν την ελεύθερη πτώση της οικονομίας ξεφεύγουν από το πεδίο της οικονομικής ανάλυσης και εντάσσονται είτε στη σφαίρα της οικονομικής θεολογίας της αγοράς, η οποία έτσι ή αλλιώς μας οδήγησε στο μεγάλο κραχ του 2008 και τη συνεχιζόμενη παγκόσμια κρίση, είτε στη διατεταγμένη προπαγάνδα.

Η αλήθεια είναι ότι, αν η μείωση της τάξης του 2,5% του ΑΕΠ για το πρώτο τρίμηνο του 2010 προκάλεσε ανεργία της τάξης του 11,7%, τότε μια πιθανή μείωση – ακόμη και με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς – της τάξης του 4,8% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση μπορεί να πυροδοτήσει μια ανεργία της τάξης του 22%. Ενώ προβλέπεται ταυτόχρονα μια σοβαρή μείωση της απασχόλησης στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό της χώρας κατά 4% ή 5% λόγω κυρίως της αύξησης εκείνων των τμημάτων της αυτοαπασχόλησης και της μισθωτής εργασίας που καταστράφηκαν ή βρέθηκαν στην ανεργία πάνω από 12 μήνες και εγκατέλειψαν την αναζήτηση εργασίας.

Ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί κατακόρυφα τόσο από ανέργους μακράς διάρκειας όσο και από αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες και μικρούς επιχειρηματίες, που ήδη αντιμετωπίζουν το φάσμα της ολοκληρωτικής καταστροφής. Προς το τέλος του έτους υπολογίζεται ότι μόνο ένας στους δύο από τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό θα έχει μια κάποια πιθανότητα για απασχόληση, μισθωτή ή άλλη. Μπορεί να επιβιώσει η πλειονότητα του πληθυσμού της χώρας με απασχολούμενο έναν στους τρεις κατοίκους, και μάλιστα υπό συνθήκες απασχόλησης άκρως επισφαλείς;


Επισφαλής η Ελλάδα...

Τι γίνεται όμως με την εικόνα της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές; Μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά γίνονται για να ανακτήσει, υποτίθεται, η Ελλάδα την αξιοπιστία της στις αγορές και να ξαναγυρίσει σ' αυτές. Ποια είναι λοιπόν η υποδοχή των αγορών; Αυτήν μπορούμε να τη διαπιστώσουμε από τον Πίνακα 3, όπου εμφανίζεται η πορεία των ελληνικών ομολόγων από τον Οκτώβριο του 2009 έως τον Ιούνιο του 2010.

Από τον πίνακα διαπιστώνουμε ότι η εκτίναξη των επιτοκίων αγοράς των ελληνικών ομολόγων όχι μόνο δεν αναχαιτίστηκε από τον μηχανισμό στήριξης, αλλά όσο περισσότερο εφαρμόζονται οι πολιτικές προσαρμογής στο μνημόνιο τόσο περισσότερο απαγορευτικές γίνονται οι συνθήκες για προσφυγή στις αγορές. Είναι χαρακτηριστικό ότι και μετά τον Ιούνιο τα επιτόκια του 10ετούς συνεχίζουν να πετούν στα ύψη. Στα τέλη Ιουλίου είχαν διαμορφωθεί γύρω στο 10,25%, ενώ στις αρχές Αυγούστου γύρω στο 10,10%, σύμφωνα με το Bloomberg.

Οι συνθήκες αυτές έφεραν στα ελληνικά ομόλογα μεγάλες απώλειες. Έτσι την περίοδο που απεικονίζεται στον Πίνακα 3 το τριετές ομόλογο αναφοράς έχασε το 20,4% της αξίας του, το δεκαετές έχασε το 35,6% της αξίας του, ενώ το τριακονταετές έχασε το 35,1% της αξίας του. Αυτό έχει οξύνει το πρόβλημα ρευστότητας για τις εγχώριες τράπεζες, που χρησιμοποιούν τα κρατικά ομόλογα ως εγγύηση για την άντληση ρευστότητας από την ΕΚΤ. Η διαρκής υποβάθμιση των ελληνικών ομολόγων εξανάγκασε την κυβέρνηση να ενισχύσει τις τράπεζες με άλλα 25 δισ. ευρώ κρατικές εγγυήσεις προκειμένου να συνεχίσουν να αντλούν ρευστότητα από την ΕΚΤ. Ενώ δεν αποκλείεται μέχρι το φθινόπωρο να διατεθούν άλλα 25 δισ., μια και όσα δόθηκαν ίσα που αρκούν για ένα τρίμηνο.

Το αποτέλεσμα είναι ότι, όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική του μνημονίου και της τρόικας, η Ελλάδα γίνεται ακόμη πιο επισφαλής για τις αγορές και η άμεση πτώχευση έρχεται ακόμη πιο κοντά. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυο εκδόσεις έντοκων γραμματίων 26 και 13 εβδομάδων, που έγιναν στις 13.7 και 20.7 αντίστοιχα, προσφέρθηκαν στην αγορά αφού πρώτα είχε συμφωνηθεί ποιοι θα τα αγοράσουν από την ντόπια αγορά. Προσφορά από τις διεθνείς αγορές δεν υπήρξε.

Πρόκειται για εγχώριες τράπεζες και «ημέτερους» της κυβέρνησης που άδραξαν την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν με πολύ βραχυπρόθεσμη απόδοση. Η κυβέρνηση όμως είχε αρχικά προγραμματίσει και μια έκδοση έντοκου γραμματίου 52 εβδομάδων, το οποίο δεν τόλμησε να θέσει σε δημοπρασία. Κι ο λόγος είναι απλός. Δεν βρήκε κανέναν, ούτε καν τους δικούς της «ημετέρους», να ρισκάρει τα λεφτά του για έναν χρόνο. Αυτό λέει πολλά για τις προθεσμίες που υπάρχουν για την ήδη χρεοκοπημένη Ελλάδα.




ΠΙΝΑΚΕΣ



ΠΙΝΑΚΑΣ 1: ΠΟΡΕΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ (ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ)
Ιανουάριος - Ιούλιος
2009 2010* 2010**
1. Έσοδα 26.779 27.890 30.013
2. Πρωτογενείς Δαπάνες 42.714 37.891 31.771
3. Πρωτογενές έλλειμμα 15.935 10.001 1.758
4. Τόκοι 8.891 8.899 9.668
5. Καθαρό αποτέλεσμα Π.Δ.Ε. 5.529 3.653 3.691
6. Έλλειμμα Κ.Π. 30.355 22.553 15.116
* Εκτιμήσεις πραγματοποιήσεων
** Αρχικές Προβλέψεις Υπουργείου Οικονομικών

ΠΙΝΑΚΑΣ 2: ΒΑΣΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
(% ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΕΝΑΝΤΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥ ΜΗΝΑ ΤΟ 2009)
2010 Βιομηχανική παραγωγή Βαθμός αξιοποίησης παραγωγικού δυναμικού (%) Όγκος λιανικών πωλήσεων Μηνιαία έρευνα υπηρεσιών
Κατάσταση Επιχείρησης Ζήτηση
Ιανουάριος -4,3 68,1 5,4 -24 -10
Φεβρουάριος -10,0 68,7 1,4 -24 -27
Μάρτιος -4,2 68,9 10,6 -24 -25
Απρίλιος -6,2 69,5 -5,6 -28 -19
Μάιος -4,9 67,6 -7,3 -39 -30
Ιούνιος -4,5 69,8 -28 -20
Πηγή: Τράπεζα της Ελλάδος

ΠΙΝΑΚΑΣ 3: ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Μήνας/έτος 10/09 11/09 12/09 1/10 2/10 3/10 4/10 5/10 6/10
Επιτόκια αγοράς ελληνικών ομολόγων σε %
3ετές 2,29 2,94 3,88 6,97 6,32 5,77 9,84 7,80 11,31
10ετές 4,66 5,83 6,22 6,98 6,64 6,48 8,93 7,74 10,45
30ετές 5,47 5,04 5,96 6,62 6,67 6,64 7,01 8,25 9,45
Τιμές τίτλων αναφοράς
3ετές 104,61 102,96 100,85 94,85 96,20 96,70 86,72 91,80 84,19
10ετές 110,19 107,06 102,15 93,27 95,56 98,25 82,50 89,70 74,56
30ετές 87,13 82,59 78,05 73,73 73,29 73,53 70,00 59,75 52,01
Μέση διαφορά απόδοσης μεταξύ ελληνικών ομολόγων και αντίστοιχων γερμανικών
10ετές 133 156 226 273 327 311 474 514 647
Πηγή: Τράπεζα της Ελλάδος