το περίπτερο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λάρισας στην κεντρική πλατεία

Στις 6 Μαΐου 2012 να κάνουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στις κάλπες.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ παντού, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στη βουλή

Στις 7 Μαΐου να κάνουμε Ανταρσία κάθε μέρα για τα δικαιώματά μας

Φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Λίγες ώρες πλέον μας χωρίζουν από τις κρισιμότερες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών. Σε λίγες ώρες θα δοθεί η ευκαιρία, για μια μεγάλη εκλογική ανατροπή, για ένα μήνυμα αντίστασης, ανυπακοής και ελπίδας.

Και αυτό είναι το βασικό διακύβευμα των εκλογών: Να «μαυριστούν», να καταδικαστούν απερίφραστα και αποφασιστικά τα κόμματα των μνημονίων, ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΛΑΟΣ, που οδηγούν την κοινωνική πλειοψηφία στον όλεθρο. Είναι μια στιγμή, που η οργή, ο θυμός, η απογοήτευση του καθενός οφείλει να μετατραπεί σε συντριπτική ήττα αυτών που ευθύνονται. Για τη δουλειά που δε βρίσκει, για το μισθό που έχασε, για τη σύνταξη που του πετσοκόπηκε, για τα χημικά που εισέπνευσε σε μια πλατεία, για τα βιβλία που δεν πήρε το παιδί του, για το φίλο του που μετανάστευσε, για το γνωστό του που έδωσε τέλος στη ζωή του. Και μαζί με τα κόμματα του μαύρου κυβερνητικού μετώπου να συντριβούν και τα κάθε λογής δεκανίκια τους, είτε έχουν αριστερό προσωπείο σαν τη ΔΗΜΑΡ, είτε δεξιό σαν τον Καμμένο ή τη Ντόρα, είτε ναζιστικό- εγκληματικό σαν τη Χρυσή Αυγή.
Να ενισχυθούν οι δυνάμεις του αγώνα, της ανατροπής, της αντίστασης, οι δυνάμεις που πλάι στον χειμαζόμενο κόσμο έδωσαν τη μάχη ενάντια στα μέτρα εξαθλίωσης. Αυτό θα είναι το καλύτερο μήνυμα για το μέλλον των εργαζόμενων και των νέων. Και μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Καλούμε όλους όσοι βρεθήκαμε μαζί στους δρόμους του αγώνα ή στην αναζήτηση μιας άλλης προοπτικής να κάνουμε το μεγάλο βήμα της στήριξης και ενίσχυσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για να γίνει το άλμα της ισχυρής εκλογικής επιτυχίας μιας αριστεράς ανατρεπτικής, για να γίνει ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις κάλπες και στη Βουλή.

Τώρα που έφτασε στο τέλος της αυτή η φαστ-τρακ προεκλογική περίοδος, πιστεύουμε ότι δικαιούμαστε να ζητάμε τη στήριξη και τη συμπόρευση με εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλη τη χώρα, καλώντας τους να δώσουμε μαζί τη μάχη στις 6 αλλά και από τις 7 του Μάη. Δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις, όλο το προηγούμενο διάστημα, για να παρουσιάσουμε το διαφορετικό δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το δρόμο που περνά από την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το Ευρώ και την Ε.Ε., την εθνικοποίηση με εργατικό έλεγχο των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, τις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Το δρόμο του διαρκούς ανυποχώρητου αγώνα. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ψήφος σε αυτόν τον άλλο δρόμο, ψήφος σε μια αριστερά που δεν ονειρεύεται την κυβερνητική διαχείριση εντός της ΕΕ και του συστήματος, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε αρνείται στην πράξη τη ρήξη και την ανατροπή στο σήμερα, όπως κάνει το ΚΚΕ. Για αυτό και η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο χρήσιμη και αναγκαία ψήφος.

Αντιμετωπίσαμε τον απόλυτο αποκλεισμό από τα κυρίαρχα media, τις κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις στην προεκλογική μας εκστρατεία, την υποτίμηση από εχθρούς και φίλους με τον ψόγο ότι είμαστε «μη ρεαλιστές» ή «μη χρήσιμοι». Ωστόσο καταφέραμε να ακουστούμε περισσότερο από ποτέ -και τώρα για πρώτη φορά μια συλλογικότητα της αντικαπιταλιστικής- επαναστατικής αριστεράς φαίνεται ικανή ακόμα και να σπάσει το αντιδημοκρατικό όριο του 3%. Αισθανόμαστε περήφανοι που δεν βασιστήκαμε σε παχυλές κρατικές χρηματοδοτήσεις, στημένους τηλεοπτικούς διαλόγους, καλοπροετοιμασμένες ατάκες εντυπωσιασμού των επαγγελματιών της πολιτικής των κυβερνητικών δυνάμεων. Τη δύναμη την έδωσε η στήριξη του ίδιου του λαού και η πρωτοφανής προσπάθεια χιλιάδων μελών και φίλων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που με αυταπάρνηση και περηφάνια έφεραν την πολιτική εκεί που πρέπει να είναι: Στο δρόμο, στην πλατεία, στη συζήτηση με το συμπολίτη. Αξίζουν πολλά μπράβο σε όσους έδωσαν με αυταπάρνηση αυτόν τον ωραίο αγώνα!

Είμαστε αισιόδοξοι ότι αύριο θα εμφανιστεί με αυτοτέλεια, ως ισχυρός, διακριτός και ανερχόμενος πόλος το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής Αριστεράς, που θα είναι μια τομή για την Αριστερά και το κίνημα. Όμως το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής αναζήτησης και της ισχυροποίησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν σταματά, ούτε κρίνεται μόνο εκεί. Μια πραγματική νίκη έχει ήδη επιτευχθεί από τη μαζικότητα και την συλλογική προσπάθεια που δόθηκε αυτές τις μέρες.

Τα μεγάλα στοιχήματα είναι μπροστά μας από τις 7 του μήνα. Η προσπάθεια για την ανατροπή του σκοτεινού παρόντος και μέλλοντος είναι μπροστά μας, και απαιτεί νέους σκληρότερους αγώνες.

Γνωρίζουμε ότι στους δρόμους γράφεται η ιστορία. Εμείς θα βρισκόμαστε εκεί, μαζί με όλο τον αγωνιζόμενο κόσμο, καλώντας και όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς και του αγώνα.

Στις 6 του Μάη κάνουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ!

Λαϊκή ανταρσία στις κάλπες, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στη Βουλή

Πολύ κοντά στην είσοδό της, όπως δείχνουν όλες οι «μυστικές» δημοσκοπήσεις

Από το εάν ξεπεράσει το 3% εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό εάν θα κάνουν κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

 

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται πολύ κοντά στην είσοδό της στη Βουλή! Αυτό δείχνουν όλες οι «μυστικές» δημοσκοπήσεις, οι οποίες έφτασαν στα χέρια δημοσιογραφικών επιτελείων μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων, την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή, σύμφωνα με απολύτως αξιόπιστες πληροφορίες του Πριν, σε συνδυασμό με μια «λαϊκή ανταρσία» στις κάλπες, η οποία οδηγεί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε μεγάλη πτώση. Με βάση αυτές τις δημοσκοπήσεις, την περασμένη εβδομάδα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε αποσπάσει ήδη ποσοστά της τάξης του 2,4 - 2,8% στην απόφαση ψήφου, ενώ παρέμενε, μέχρι προχθές, ένα ακόμη υψηλότατο ποσοστό αναποφάσιστων της τάξης του 15%, που θα κριθεί πάνω στην κάλπη και από το οποίο, πάλι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διεκδικούσε ένα πρόσθετο 3% με 4% επί των αναποφάσιστων. Επαναλαμβάνουμε, ότι όλα τα παραπάνω δεν στηρίζονται απλά στη γενική εμπειρική μας εκτίμηση, η οποία απλώς επιβεβαιώνεται. Φαίνεται, όμως, ότι η ανοδική τάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποκρυβόταν εδώ και καιρό.

Η τάση αυτή είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να ανατραπεί, εκτός πολύ σημαντικού «γεγονότος» με χαρακτήρα γενικευμένης προβοκάτσιας, κάτι που πρέπει να θεωρείται πολύ δύσκολο. Φυσικά, κανείς δεν ξέρει εάν αυτές οι εκτιμήσεις θα καταλήξουν σε υπέρβαση του ορίου του 3% ή σε ένα ποσοστό κοντά στο 2%, λόγω του περιθωρίου λάθους που έχουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Αλλά, όλα αυτά σημαίνουν ότι η είσοδος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή είναι ένας απολύτως ρεαλιστικός στόχος, ο οποίος εξαρτάται πλέον σε μεγάλο βαθμό από τη γεμάτη αυταπάρνηση, ακούραστη και χωρίς όρια δουλειά των μελών και φίλων της!

Από αυτή τη σκοπιά, το επιχείρημα της «χαμένης ψήφου» στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έθεσαν σε εφαρμογή αριστερά και δεξιά επιτελεία, δεν έχει πλέον καμία ισχύ. Αντίθετα, ακριβώς η ψήφος όλων των ταλαντευόμενων προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά ακόμη και η ψήφος ήδη καταληγμένων που γνωρίζουν και συμφωνούν με το πρόγραμμά της, αλλά είχαν επηρεαστεί από τη θεωρία της «εκλογικής χρησιμότητας», πρέπει να σταθμιστεί με βάση τα νέα δεδομένα. 

Ακόμη και αγωνιστές και γενικότερα πολίτες, οι οποίοι δεν συμφωνούν με κάθε λεπτομέρεια του προγράμματός της, αλλά θέλουν να τιμωρήσουν τα «μνημονιακά» κόμματα και θέλουν να δυσκολέψουν το σχηματισμό «μνημονιακής» κυβέρνησης, θα εξυπηρετήσουν αυτό το στόχο τους πολύ καλύτερα και με πολύ πιο χρήσιμο για το λαό τρόπο, εάν ψηφίσουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τη στείλουν στη Βουλή. Γιατί ψηφίζοντας ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμβάλουν στο να αφαιρεθούν οκτώ έδρες κυρίως από τη ΝΔ, η οποία, παρά τη μεγάλη πτώση που προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις, θα είναι πρώτο κόμμα.

 

Οι τάσεις δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι τρίτο κόμμα, το ΚΚΕ σε στασιμότητα αλλά μπορεί να κινηθεί σε υψηλότερα ποσοστά, ενώ τα άλλα ψηφοδέλτια της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, φαίνεται να έχουν ανοδική τάση, αλλά δεν καταγράφονται δυστυχώς στα «κρυφά» γκάλοπ.

Η γενική τάση των εκλογών έχει ήδη κριθεί, μένουν όμως κρίσιμες «λεπτομέρειες» στην τελική διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος, που θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Στις λεπτομέρειες κρύβονται οι «διάβολοι» της Βουλής. Η γενική τάση είναι η διπλή κατάρρευση του δικομματισμού, ο οποίος πασχίζει να ξεπεράσει το 40%, ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μαζί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα προσεγγίσουν το 45%. Την εκτίμηση αυτή συμμερίζεται, για παράδειγμα, και το Έθνος της Πέμπτης, στο οποίο σημειωνόταν: «Πολλαπλασιάζονται αντί να μειώνονται, όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης, οι ‘’γκρίζες ζώνες’’ για τα δύο μεγάλα κόμματα, γεγονός που αποτυπώνεται πλήρως σε όλα τα ‘’κρυφά γκάλοπ’’ που διενεργούνται για λογαριασμό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο ‘’παρά πέντε’’ της αναμέτρησης». Και προσθέτει: «Αυτήν τη στιγμή το άθροισμα των ποσοστών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αρκετά κάτω από το 50%, γεγονός που θα προκαλέσει -εάν παραμείνει- πολλά και ποικίλα προβλήματα την επόμενη μέρα των εκλογών». Και συνεχίζει: «Σύμφωνα με τις έρευνες, παρά την πολιτική πόλωση, την προβολή σοβαρών διλημμάτων που θέτουν οι κ. Βενιζέλος και Σαμαράς, τα λεγόμενα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς αλλά και της Δεξιάς, κάθε άλλο παρά έχουν πληγεί». Για να καταλήξει το κύριο άρθρο της εφημερίδας: «Εάν η εικόνα αυτή δεν μεταβληθεί μέσα στις τρεις ημέρες που υπολείπονται για τις εκλογές, τότε το τοπίο την επόμενη ημέρα θα είναι τελείως διαφορετικό. Θα πρόκειται για την κατάρρευση ουσιαστικά του δικομματισμού στην Ελλάδα, κάτι που δεν συνέβη ποτέ από το 1974 έως και σήμερα».

Αυτή η τάση έχει πλέον παγιωθεί και δεν αλλάζει. Όλες οι «μυστικές» δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν φτάνουν με τίποτα το πολυπόθητο 50%, εκτός απροόπτου, όπως προαναφέραμε. Ωστόσο, εάν μείνουν έξω από τη Βουλή πολλά «μικρά» κόμματα, θα μπορέσουν, παρόλα αυτά, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να ξεπεράσουν μαζί τις 150 έδρες. Και φαίνεται ότι η γενική κατάρρευση του δικομματισμού οδηγεί στο να διεκδικούν την είσοδο στη Βουλή περισσότερα από τα δέκα κόμματα που εμφάνιζαν οι δημοσκοπήσεις μέχρι τώρα. Αλλά επειδή τα μνημόνια έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα από το λαό, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα χρειαστούν αριστερά και δεξιά δεκανίκια για να συγκυβερνήσουν.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η αποφασιστική αναμέτρηση για την ανατροπή ή όχι και στην πράξη της αντιδραστικής πολιτικής και της σαρωτικής επέλασης του κεφαλαίου, δεν θα γίνει στο κοινοβούλιο. Ωστόσο, κάθε σώφρων άνθρωπος, πολύ περισσότερο οι αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, καταλαβαίνουν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα παίξει προωθητικό ή ανασταλτικό ρόλο στη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Και ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή σημαίνει, πολύ απλά, μεγαλύτερη δύναμη στο πρόγραμμά της, συμβολή στη γενική άνοδο της οργάνωσης, της αποφασιστικότητας και της προοπτικής του λαϊκού κινήματος και των αγώνων του, στα επαναστατικά γεγονότα που πλησιάζουν με ταχύτητα μεγαλύτερη, μετά από τον εκλογικό τεκτονικό σεισμό που αναμένεται.

.Ωρα εκλογικής ανατροπής

Ώρα εκλογικής ανατροπής

Να υπερνικήσουμε τη φοβερή δύναμη της συνήθειας

Η δύναμη της συνήθειας εκατομμυρίων και δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων είναι η πιο φοβερή δύναμη», έγραφε ο Λένιν στο Ο Αριστερισμός παιδική αρρώστια του κομμουνισμού. Και αυτή η δύναμη αποτελεί έναν βασικό παράγοντα διαμόρφωσης μιας συντηρητικής συνείδησης, η οποία με τη σειρά της λειτουργεί υπέρ της διατήρησης της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.

του Γιώργου Ρούση

Έτσι για παράδειγμα αντιμετωπίζεται από τους περισσότερους ανθρώπους ως κάτι εντελώς φυσιολογικό η κρατική μορφή οργάνωσης της κοινωνίας ή ακόμη η μισθωτή εργασία και η σχέση κεφαλαίου εργασίας. Μάλιστα συχνά, ακόμη και άνθρωποι οι οποίοι πρεσβεύουν μια ριζοσπαστική αλλαγή, ανακουφίζονται όταν μετά από μια έντονη αμφισβήτησή της η κυρίαρχη τάξη επικρατεί και πάλι. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις μαζικών συντηρητικών αντανακλαστικών μετά από εξεγερτικές περιόδους, όπως για παράδειγμα ο Μάης του ’68.

Ιδιαίτερα στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, που μέχρι σήμερα τουλάχιστον ακόμη και η εργατική τάξη πέρα από τις αλυσίδες της είχε και πολλές κατακτήσεις, και ένα τμήμα της αποτελούσε σε σχέση με τους κατοίκους του υπόλοιπου πλανήτη μια εργατική αριστοκρατία, ήταν πολύ δύσκολο να απαγκιστρωθεί από τις συνήθειές της.

Πώς όμως λειτουργεί αυτή η δύναμη της συνήθειας σε περιπτώσεις κρίσης όπως αυτή που διανύουμε; Ο Ερνστ Μπλοχ με τον ιδιαίτερο γλαφυρό και συνάμα υπαινικτικό τρόπο που διακρίνει τη γραφή του, δίνει μια πρώτη έμμεση απάντηση σε αυτό το ερώτημα, περιγράφοντας με ποιο τρόπο αυτή η δύναμη μπορεί να μετατραπεί στο αντίθετό της.

Ας τον παρακολουθήσουμε. «Οι συνήθειες –γράφει– προσφέρουν το πολύ μια ορισμένη ανακούφιση, όμοια με ένα πολύ ελαφρύ ναρκωτικό που δύσκολα εντοπίζεται ως τέτοιο. Όλη η ζωή στην αστική κοινωνία είναι διαποτισμένη από αυτό, κάτι που την καθιστά ανεκτή. Όταν όμως η κατάσταση γίνεται ανυπόφορη, όχι μόνο μονότονη, αλλά καταστροφική, τότε διαμορφώνεται ένα πολύ πιο ισχυρό αντίβαρο σε αυτές τις συνήθειες το οποίο προέρχεται από μας τους ίδιους. Πρόκειται για την ελαφρά ζαλάδα που νοιώθουν ήδη τα κολεγιόπαιδα όταν οι βαθμοί τους γίνονται όλο και χειρότεροι και υπάρχει πραγματικά καταστροφή στον αέρα».

Αυτό το αντίβαρο λειτουργεί, κατά τον Μπλοχ, ως μια ελαφρά μέθη η οποία αποτελεί μια σπίθα μέσα στη δυστυχία, αποτελεί την απόλαυση μιας πρόκλησης η οποία έστω και στιγμιαία απελευθερώνει. Υπάρχει εν προκειμένω ένα κρυμμένο στοιχείο, «το οποίο δεν είχε λειτουργήσει, σαν στοιχείο διαβίωσης και σαν φως αλλά μόνον σαν εσωτερικό φως».

Βεβαίως αυτό το αίσθημα που περιγράφει ο Μπλοχ από μόνο του είναι ανεπαρκές για να υπερνικηθεί η τρομερή δύναμη της συνήθειας. Και στη γενικότερη συλλογιστική του Μπλοχ δεν αποτελεί παρά το ίχνος ενός πραγματικού εξανθρωπισμού που δεν υπάρχει ακόμη.

Αν όμως αξιοποιηθεί δεόντως, είναι δυνατόν να αποτελέσει το έναυσμα αμφισβήτησης της συνήθειας και να μετατραπεί από εσωτερική μικροαγαλλίαση σε εξωτερικευμένη επαναστατική αντίδραση. Με άλλα λόγια, είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί αυτή η πρώτη αντίδραση για να προκληθεί η έκρηξη της θαμμένης επαναστατικής μελωδίας και να παραμεριστεί το συναίσθημα του αποτυχημένου μικροαστού που διέπει τμήματα του προλεταριάτου. Και έτσι μπορεί να οδηγηθούμε στον πραγματικό χειραφετημένο άνθρωπο.

Και αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος μιας επαναστατικής πρωτοπορίας. Όχι να απαξιώνει, αλλά να αξιοποιεί ακόμη και την πλέον μηδαμινή, την πλέον μερική αντίδραση και να την μετατρέπει σε γενικευμένη αμφισβήτηση. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η ρήξη όχι μόνον με το συντηρητικό κατεστημένο, αλλά και με όλες εκείνες τις δυνάμεις οι οποίες επιδιώκουν να αξιοποιήσουν τη δύναμη της συνήθειας σαν δύναμη αδράνειας και παραμονής εντός των τειχών του υπάρχοντος συστήματος.

Στο επίπεδο της εκλογικής συμπεριφοράς αυτή η δύναμη της συνήθειας μπορεί να εκδηλωθεί με ποικίλους τρόπους. Ο πρώτος και ιδιαίτερα μαζικός τρόπος, είναι να συνεχίζει κάποιος να ψηφίζει προς μια πολιτική κατεύθυνση ή και ένα συγκεκριμένο κόμμα, όχι λογικά σκεπτόμενος με βάση το είναι του, αλλά επειδή αυτό απαιτεί η οικογενειακή παράδοση ή η παλιότερη στάση του ίδιου του ψηφοφόρου. Πρόκειται για μια θρησκευτική, οπαδική αντιμετώπιση της πολιτικής.

Ο δεύτερος τρόπος είναι να μετακινούνται οι ψηφοφόροι ανάμεσα σε κόμματα, που όπως οι ίδιοι, ενστερνίζονται τις κυρίαρχες αξίες και τα διαφοροποιεί η υποσχόμενη καλύτερη διαχείριση στα πλαίσια του συστήματος που διέπεται από αυτές τις αξίες.

Ο τρίτος τρόπος ο οποίος όπως αποδεικνύεται ιστορικά έχει ιδιαίτερη απήχηση σε περιόδους κρίσεων, είναι η μετατόπιση ψηφοφόρων προς δυνάμεις που ναι μεν αρνούνται αστικοδημοκρατικές αρχές, οι οποίες έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση των ανθρώπων, όπως π.χ. ο κοινοβουλευτισμός, αλλά όχι μόνον δεν αρνούνται βασικές αρχές που διέπουν το σύστημα όπως ο ανταγωνισμός, η βία, ο εθνικισμός, ο κρατισμός, η τάξη, ο ρατσισμός, αλλά αντίθετα τις ωθούν στα άκρα τους.

Απέναντι σε αυτήν την πολυποίκιλα εκφρασμένη εκλογική αντίδραση της συνήθειας, καλούμαστε να παλέψουμε και σε τούτες τις εκλογές. Και ένα πρώτο βήμα για να την κατανικήσουμε είναι η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κυρίως ως πολύτιμη υποθήκη για τους αγώνες που έρχονται, αγώνες ασυνήθιστους, που απαιτούν και συνάμα θα συμβάλουν στην υπέρβαση των δεσποζουσών συνηθειών.