« Η κοινωνική πρόοδος μπορεί να μετρηθεί με ακρίβεια
από τη θέση της γυναίκας σε μια δεδομένη κοινωνία».
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ
Στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, των μνημονίων, της λιτότητας και της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων από το κεφάλαιο την ΕΕ και τις απανταχού κυβερνήσεις, οι εργαζόμενες γυναίκες χτυπιούνται διπλά και τριπλά.
Παρά τα μεγάλα λόγια για τις πολιτικές ισότητας από πλευράς της ΕΕ, οι εργαζόμενες γυναίκες στην Ευρώπη πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες συναδέλφους τους, τα ποσοστά ανεργίας τους είναι πολύ μεγαλύτερα, ενώ οι γυναίκες αποτελούν κατά κύριο λόγω τη στρατιά των ελαστικά, κακώς αμειβόμενων, ανασφάλιστων και χωρίς δικαιώματα εργαζομένων.
Η τελευταία απόφαση του δικαστηρίου της ΕΕ, που νομιμοποιεί τις απολύσεις εγκύων εργαζόμενων στο πλαίσιο ομαδικών απολύσεων έρχεται να δώσει τη νομική κάλυψη σε σωρεία αντίστοιχων παραβιάσεων και εργοδοτικών αυθαιρεσιών στον ιδιωτικό τομέα, έρχεται να ανοίξει το δρόμο για το χτύπημα της μητρότητας και των εργαζόμενων γυναικών σε όλους τους κλάδους, ιδιωτικού και δημοσίου τομέα σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Στον εργασιακό μεσαίωνα της Ελλάδας, είναι πολλά τα περιστατικά ανάλογης αντιμετώπισης εγκύων εργαζόμενων. Το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, δεν πρόκειται ποτέ να είναι σύμμαχοι των γυναικών στους αγώνες τους για ισότητα ακριβώς επειδή πάντα θα χρειάζονται μια δεξαμενή ευάλωτου εργατικού δυναμικού, που θα πληρώνεται λιγότερο, θα είναι όμηρος στην εργοδοτική αυθαιρεσία και ταυτόχρονα θα αποτελεί το δούρειο ίππο για την ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα όλων των εργαζόμενων, αντρών και γυναικών. Γι' αυτό και είναι υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος η υπεράσπιση του δικαιώματος στην εργασία, την ασφάλιση, την μισθολογική ισότητα για γυναίκες και άντρες, ντόπιες/ιους και μετανάστριες/ες.
Η υπεράσπιση του δικαιώματος της άδειας κύησης και η απαγόρευση των απολύσεων για λόγους εγκυμοσύνης είναι υπόθεση όλων των εργαζόμενων ακριβώς γιατί η καταστρατήγηση αυτού του δικαιώματος αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα για την τσέπη της εργατικής οικογένειας, ένα ακόμα όπλο στον έλεγχο από πλευράς του κεφαλαίου της ζωής και της υπόστασής μας. Ουσιαστικά υποχρεώνει τις γυναίκες να επιλέξουν ανάμεσα σε εργασία και μητρότητα, επιβάλλοντας έναν ακόμη έλεγχο στο γυναίκειο σώμα και μας γυρίζει πίσω σε εποχές όπου η γυναίκα ήταν κλεισμένη στο σπίτι, εγκλωβισμένη στους ρόλους της μητέρας και της νοικοκυράς.
Η 8 Μάρτη, η ημέρα της γυναίκας, ποτέ δεν ήτανε γιορτή. Ήταν μέρα σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, στην εργασία, την κοινωνία, την οικογένεια.
Όπως και το μακρινό 1857 που ξέσπασε ο ηρωικός αγώνας των εργατριών της Νέας Υόρκης, έτσι και σήμερα αυτή η μέρα συνδέεται με τον αγώνα για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των γυναικών από την επίθεση του κεφαλαίου, τη διεκδίκηση μόνιμης δουλειάς και αυξήσεων στους μισθούς, τη διασφάλιση του δικαιώματος στη μητρότητα και την χορήγηση/ παράταση άδειας με αποδοχές για το μεγάλωμα των παιδιών και στους δύο γονείς, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Η 8 Μάρτη, και εδώ στην Ελλάδα, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μια πρώτη απάντηση στους νόμους και τις αποφάσεις του σφαγείου της ΕΕ.
ΙΣΟΤΗΤΑ- ΑΓΩΝΑΣ- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ:
Για την ειρήνη, το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή
Για την ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου, κυβερνήσεων, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ΛΑΡΙΣΑΣ
