38 χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση το αίτημα για δημοκρατία παραμένει αδικαίωτο και εμπνέει νέους αγώνες
Αδικαίωτο παραμένει 38 χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση το αίτημα για δημοκρατία που έδωσε έμπνευση στον αντιδικτατορικό αγώνα ενάντια στη Χούντα της 21ης Απριλίου και την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Το κοινοβουλευτικό καθεστώς, που ανέλαβε μετά την πτώση της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών, έθεσε από την αρχή υπό περιορισμό τις δημοκρατικές κατακτήσεις, τις πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού. Εδώ και 38 χρόνια τα κόμματα εξουσίας, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, προσπάθησαν να υπερασπιστούν ενάντια στο λαό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία τα συμφέροντα του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου, καθώς και τη διαπλοκή τους με τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Αυτά τα συμφέροντα δεν μπορούσε πια να τα στηρίζει η φασιστική δικτατορία μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά και κάτω από το βάρος των εγκλημάτων της και της προδοσίας στην Κύπρο που άνοιξε το δρόμο στην τουρκική εισβολή.
Σήμερα μια νέα δικτατορία έχει απλώσει το σκοτάδι της πάνω από την Ελλάδα, αυτή που επέβαλλαν οι κυβερνήσεις, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Στη σημερινή δικτατορία όριο της ελευθερίας είναι τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των εργοδοτών και των τραπεζών. Το δικαίωμα του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου στην κερδοσκοπία σε βάρος της κοινωνίας είναι το μόνο που αναγνωρίζει η χούντα του Μνημονίου. Είναι μια δικτατορία που στο όνομα του χρέους και των αγορών ισοπεδώνει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα. Χτες ήταν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εγγυητές του δικτατορικού καθεστώτος, σήμερα είναι η ΕΕ και το ΔΝΤ που δεν ανέχονται ούτε στιγμή τη θέληση των λαών να αρνηθούν την κοινωνική καταστροφή των Μνημονίων.
Το χτύπημα ενάντια στους απεργούς χαλυβουργούς από τον κρατικό μηχανισμό που επιστρατεύτηκε στην υπεράσπιση των συμφερόντων της εργοδοσίας και το προσκύνημα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ στην Τρόικα που έφτασε σήμερα στη χώρα, δείχνουν το κατάντημα της αστικής Μεταπολίτευσης, αλλά και την επικαιρότητα του αιτήματος για δημοκρατία. Γιατί απάντηση δεν είναι φυσικά η λιγότερη δημοκρατία, όπως ζητάνε τα παπαγαλάκια της Τρόικας και του κεφαλαίου και οι φασίστες που έχουν αναβαθμιστεί σε φρουρούς του ευρώ και της πολιτικής Μνημονίου καλώντας τα θύματα να χτυπηθούν μεταξύ τους, αφήνοντας στη θέση τους κεφάλαιο και τράπεζες.
Πραγματική δημοκρατία στην Ελλάδα δεν θα έχουμε χωρίς την ανατροπή και κατάργηση του Μνημονίου, τη διαγραφή του χρέους που το προκάλεσε και την έξοδο από την ΕΕ που το οργάνωσε και το επέβαλλε, χωρίς να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων.
Η εποχή μας χρειάζεται πραγματική δημοκρατία, ανατροπή και κατάργηση όλων των θεσμών που φιμώνουν την έκφραση και υλοποίηση της λαϊκής βούλησης. Πραγματική δημοκρατία, με εγγυητή τον οργανωμένο λαό και την εργατική τάξη, που θα φέρουν στο προσκήνιο τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Αυτή τη δημοκρατική εξέλιξη μόνο μια κοινωνία του σύγχρονου σοσιαλιστικού μετασχηματισμού μπορεί να την εγγυηθεί. Σε αυτή το στόχο στρατεύεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η αντικαπιταλιστική αριστερά.
