Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ “ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΛΑΤΙΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ”




Η εισήγηση της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ για την αποτίμηση της τριπλής εκλογικής μάχης και την πορεία του το ερχόμενο χρονικό διάστημα είναι μακριά από τις ανάγκες του κινήματος και τις αγωνίες του αριστερού κόσμου, που θέλει την ανατροπή της βαρβαρότητας των μνημονίων, του κεφαλαίου, της ΕΕ και της κυβέρνησης. Επικυρώνει, βαθαίνει και δεν αναιρεί την πορεία ενσωμάτωσης στα πλαίσια της πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ όλου του τελευταίου διαστήματος. Το κάλεσμα γι συμπόρευση προς την Αριστερά και την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. δεν μπορεί να συγκαλύψει ούτε να εξισορροπήσει την κύρια επιδίωξη που είναι η αναζήτηση κυβερνητικών λύσεων με τη λεγόμενη «κεντροαριστερά» στα πλαίσια των όρων και των δεσμεύσεων ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου. Η πολιτική και κυβερνητική «πρόταση σωτηρίας» που διατυπώνεται αποτελεί ένα άλλο «μίγμα διαχείρισης» και εκλογίκευσης του μνημονιακού καθεστώτος και όχι μια ανατροπή του.
Η άμεση ανακούφιση του λαού απαιτεί την πλήρη κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων και όχι αποδοχή των τετελεσμένων τους και επιλεκτικές επιμέρους τροποποιήσεις των πιο ακραίων εκδοχών τους, όπως φαίνεται από το περιεχόμενο της τοποθέτησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικά αναφέρεται η επαναπρόσληψη των αντισυνταγματικά απολυμένων!!, που εγκαταλείπει στην ανεργία την μεγάλη πλειοψηφία των απολυμένων, η επαναφορά μόνο του κατώτερου μισθού του ιδιωτικού τομέα στα 751 ευρώ την ώρα που το σύνολο των αμοιβών έχει μειωθεί πάνω από 30%, η αποδοχή της κατάργησης του 13ου και 14ου μισθό και της αθλιότητας του «ενιαίου μισθολογίου στο δημόσιο, η πρόταση του εξευτελιστικού ποσού των 461 ευρώ σαν επίδομα ανεργίας και η έλλειψη αναφοράς στην παροχή σε όλους τους ανέργους, η άρνηση των στόχων για την επανεθνικοποίηση των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων ή αυτών που θέλει η συγκυβέρνηση να ιδιωτικοποιήσει (πχ «μικρή ΔΕΗ»), την πλήρη κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ κλπ
Η προσαρμογή των στόχων που προτείνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, στα όρια επιμέρους αλλαγών του «μνημονιακού κεκτημένου», οφείλεται στην αποδοχή του πλαισίου, των στρατηγικών επιλογών των δυνάμεων του κεφαλαίου και της ΕΕ. Ένα πρόγραμμα που πρέπει να χωράει «μέσα» στους θεσπισμένους σιδερένιους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας της ΕΕ, των «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών» και των «πρωτογενών πλεονασμάτων», που πρέπει να ενσωματώσει τις εξοντωτικές για τους λαούς «μεταρρυθμίσεις» που προωθούν οι Βρυξέλλες, που σέβεται τους νόμους της «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου και επιζητεί «κοινωνικό συμβόλαιο μαζί του» (φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να προχωράει και σε συναλλαγές με τμήματά του), που αποδέχεται την νομιμότητα του τοκογλυφικού χρέους και περιορίζεται στην «επαναδιαπραγμάτευση» σε συμφωνία με τους δανειστές, δεν μπορεί να είναι ένα πρόγραμμα σωτηρίας του λαού, δεν μπορεί να γυρίσει το βέλος της απέραντης φτώχειας και εξαθλίωσης, της ανεργίας και του ξεπουλήματος, της κατάλυσης κάθε δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας, δεν μπορεί να ανοίξει δρόμους ριζικής αλλαγής στην ελληνική κοινωνία. Είναι πίσω από τις ανάγκες της πλειοψηφίας των εργαζομένων, των χιλιάδων αγωνιστών που στρέφονται αριστερά (αναδεικνύοντας και τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτη δύναμη στις πρόσφατες εκλογές), για να πάρουν πίσω όλα όσα τους στέρησαν οι μνημονιακές επιθέσεις, όχι για να διαχειριστούν την φτώχια τους.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει να παλεύει μαζί με όλους αυτούς τους αγωνιστές, επιμένοντας στην ανατρεπτική κοινή δράση μέσα στο κίνημα και τους αγώνες, που συνεχίζονται και αμέσως μετά τις εκλογές με κορυφαίο παράδειγμα τον ηρωικό αγώνα των διαθεσίμων και απολυμένων (καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες, καθηγητές) και απαιτούν την άμεση κλιμάκωση και τον συντονισμό τους για να ανατραπεί η θερινή θύελλα της άθλιας συγκυβέρνησης. Χωρίς κοινοβουλευτικές αναμονές για τον πρόεδρο της δημοκρατίας.
Παράλληλα επιμένει ότι η πραγματική διέξοδος για τον λαό απαιτεί μια ριζικά διαφορετική πορεία χωρίς μνημόνια και χρέος, έξω από ευρώ και ΕΕ, με εργατικό έλεγχο στις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Χωρίς μια τέτοια αντικαπιταλιστική στρατηγική και πρόγραμμα, η διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας κινείται στα πλαίσια μιας λογικής διαχείρισης των συμφερόντων του κεφαλαίου και της ΕΕ, η οποία είναι καταδικασμένη να οδηγήσει το εργατικό κίνημα στην ήττα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει σε αντίθετη κατεύθυνση από την πρόταση αυτή. Με τις δυνάμεις που έχει, θα πάρει την ευθύνη που της αναλογεί στην πάλη για:
Την ανατροπή του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου με την δύναμη των εργατικών - λαϊκών αγώνων, με ένα εργατικό και λαικό μέτωπο ρήξης-ανατροπής, από θέσεις ενός προγράμματος υπεράσπισης των λαϊκών αναγκών και ανατροπής των βασικών πυλώνων της βάρβαρης αστικής πολιτικής. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.
Καλεί σε συσπείρωση όλες τις αντικαπιταλιστικές, αντιιμπεριαλιστικές, αντιΕΕ δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, με στόχο την οικοδόμηση ενός μετώπου-πόλου ικανού να αλλάξει τον συσχετισμό να συμβάλλει στην ανατροπή της επίθεσης, να αποτρέψει τα σχέδια της σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος, να ανοίξει δρόμους κοινωνικής απελευθέρωσης και σοσιαλιστικής προοπτικής. Γιατί μόνο με μια τέτοια κατεύθυνση η Αριστερά δεν θα διαψεύσει, αλλά θα δικαιώσει την ελπίδα του κόσμου.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 24/6/2014

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Ανακοίνωση της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία για το σχέδιο νομιμοποίησης της καλλιέργειας μεταλλαγμένων στις χώρες της ΕΕ: «Ο αγώνας ενάντια στα μεταλλαγμένα, είναι αγώνας ενάντια στο γονίδιο της καπιταλιστικής κερδοφορίας»

Ανακοίνωση της Αριστερής Παρέμβασης για το σχέδιο νομιμοποίησης της καλλιέργειας μεταλλαγμένων στις χώρες της ΕΕ

  
                                    Ο αγώνας ενάντια στα μεταλλαγμένα,
είναι αγώνας ενάντια στο γονίδιο της καπιταλιστικής κερδοφορίας
Μερικές μόνο ημέρες μετά από τις ευρωεκλογές, στις 28 Μαΐου, με απόφασή τους οι μόνιμοι αντιπρόσωποι των κρατών μελών στην ΕΕ (προοδεύοντος του κ. Μανιάτη) , ανοίγουν διάπλατα την πόρτα για τη νομιμοποίηση της καλλιέργειας μεταλλαγμένων (γενετικά τροποποιημένων οργανισμών) στις χώρες της ΕΕ. Μια απόφαση που θα σταλεί για επικύρωση στις 12 Ιουνίου στη σύνοδο υπουργών περιβάλλοντος. Στη διαδικασία αυτή, η ελληνική κυβέρνηση μέσω της ελληνικής προεδρίας και του πολιτικού διδύμου Βενιζέλου-Μανιάτη παίζουν καθοριστικό ρόλο, για μια εξέλιξη, που απειλεί να αλλάξει τον διατροφικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και περιβαλλοντικό χάρτη, ερήμην και ενάντια στη λαϊκή πλειοψηφία.
Μακριά από τα μάτια των λαών της Ευρώπης το σκηνικό είχε στηθεί όμως από καιρό. Από τις 08/07/2013 η ΕΕ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για την  «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία» (TTIP) με στόχο τη διεύρυνση της κοινής αγοράς μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ. Οι αποφάσεις αυτές ουσιαστικά προσπαθούν να δημιουργήσουν τετελεσμένο και για την καλλιέργεια των μεταλλαγμένων, ανοίγοντας την πόρτα του πλήρη ελέγχου της αγροτικής παραγωγής καθώς και της εμπορίας τροφίμων σε 5-6 πολυεθνικές ( Monsanto, Du Pont, Dow Elanco, Astra-Zeneca, Basf, Syngenda-Bayer ) και στα τοπικά τους παρακλάδια. Οι δηλώσεις της ελληνικής κυβέρνησης για «δυνατότητα των κρατών να μη δεχτούν την καλλιέργεια των μεταλλαγμένων υπό κάποιες προϋποθέσεις», ουσιαστικά αναιρείται από τη συμφωνία της κοινής αγοράς ΗΠΑ-ΕΕ, η οποία δίνει τη δυνατότητα στις πολυεθνικές να «σύρουν» στα δικαστήρια, διεκδικώντας τεράστιες αποζημιώσεις, οποιαδήποτε κυβέρνηση βάλει φραγμό στην κερδοφορία τους. Για μία ακόμη φορά φαίνεται, πως η ΕΕ και οι κυβερνήσεις που την υπηρετούν, όχι απλά δεν αποτελούν «δίχτυ προστασίας» ενάντια στα συμφέροντα του τοπικού και διεθνούς κεφαλαίου, αλλά την πολιτική τους έκφραση που προλειαίνει το έδαφος για την επέλασή τους.
Η καλλιέργεια των μεταλλαγμένων, ούτε το πρόβλημα της πείνας και της επισιτιστικής κρίσης θα λύσει, ούτε θα ανοίξει νέους δρόμους για τη φτωχή και μεσαία αγροτιά. Το γεγονός εξάλλου πως αρκετές δεκάδες χιλιάδες στη χώρα μας και πολλά δισεκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο πεινάνε, ή υποσιτίζονται, δεν οφείλετε στην έλλειψη αγαθών, αλλά στο σφετερισμό του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, από μια ολιγαρχία. Αντιθέτως, θα διευρύνει το ξεκλήρισμα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς μέσα από την πρόσδεση όλης της παραγωγικής διαδικασίας στο άρμα μιας χούφτας  πολυεθνικών που θα μετατρέψουν το γενετικό υλικό από κοινό πλουτοπαραγωγικό πόρο σε ιδιοκτησία τους. Μια διαδικασία που θα δώσει το χαριστικό πλήγμα στη βιοποικιλότητα, γκρεμίζοντας τα γενετικά «σύνορα», δημιουργώντας μια γενετική Βαβέλ.
Στον αγώνα ενάντια στα μεταλλαγμένα, δεν αρκεί η γενική επίκληση της «πράσινης ανάπτυξης» και του «οικολογικού». Χρειάζεται η αποκάλυψη των αιτιών που φέρνουν αυτά τα σκουπίδια στο χωράφι και στο τραπέζι, αφού σήμερα που την ίδια στιγμή υπάρχει υπερπληθώρα αγαθών, όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού υποσιτίζονται ή τρώνε τρόφιμα σκουπίδια και μεταλλαγμένα. Γι αυτό το λόγο στο στόχαστρο του κινήματος θα πρέπει να τεθούν οι επιλογές των κυβερνήσεων και ο βαθύς πυρήνας της πολιτικής τους, της ΕΕ και των εθνικών και πολυεθνικών κεφαλαίων. Από αυτή τη σκοπιά ξεπερνά τα όρια της υποκρισίας η «όψιμη επανάσταση» του κ. Αγοραστού ενάντια στα μεταλλαγμένα, από τη στιγμή που εκλέχτηκε με τις ευλογίες της κυβερνητικής συμμορίας που επιχειρεί να μας επιβάλει τα μεταλλαγμένα. Την καλλιέργεια των μεταλλαγμένων, δε θα την μπλοκάρει καμία θεσμική σύμπραξη, κανένας δικαστικός αγώνας και καμία διαταξική συμμαχία επιχειρηματιών, μεγαλοαγροτών και της λαϊκής πλειοψηφίας. Τα συμφέροντα εξάλλου που θέλουν τα μεταλλαγμένα και στη χώρα μας είναι ισχυρότατα καθώς ήδη ένα μεγάλο μέρος της βιομηχανίας τροφίμων τα χρησιμοποιεί (ΦΑΓΕ, Δέλτα, ΜΕΒΓΑΛ, «Τσακίρης», «Παπουτσάνης», «Παλίρροια» κ.τ.λ.). Έχοντας εισχωρήσει εδώ και χρόνια στη χώρα μας, τόσο το τροποποιημένο άμυλο, ως συντηρητικό τροφίμων, όσο και η μεταλλαγμένη σόγια και το καλαμπόκι ως ζωοτροφές, πολλές βιομηχανίες και μεγαλοαγρότες, θα τους «έτριβαν τα χέρια τους» αν είχαν τη δυνατότητα να το παράγουν εδώ.
Ο αγώνας ενάντια στα μεταλλαγμένα είναι αγώνας ελευθερίας και ζωής. Αγώνας ενάντια στο γονίδιο του κέρδους που δίνει ζωή στον καπιταλισμό και που απειλεί να κάνει όλον τον κόσμο ένα μεταλλαγμένο χωράφι που να παράγει ακατάπαυστα για τα συμφέροντα λίγων. Τα μολυσμένα χωράφια της Monsanto και της Syngenda δε θα γίνουν ο μονόδρομος του θανάτου για εμάς. Μέσα από την πάλη της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, την πάλη του κόσμου της δουλειάς, διεκδικώντας φτηνά, επαρκή και υγιή τρόφιμα για όλους, θα γκρεμίσουμε τα σχέδιά τους.
Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή

Δύο κείμενα -άρθρα μετεκλογικής συζήτησης

 άρθρο πρώτο

Μια μετεκλογική συζήτηση, μπροστά σε ένα πήχη που μπαίνει όλο και ψηλότερα

 

Σύντομη Περιγραφή: 

Παναγιώτης Μαυροειδής
Θα είναι  άγονος ο προβληματισμός για το εκλογικό αποτέλεσμα, αν κάνουμε αφαίρεση από το γεγονός ότι συζητούσαμε επί είκοσι μήνες  (από τον Ιούνη του 2012!) πως και με ποιόν θα κατέβουμε και ασχοληθήκαμε μόλις ένα  μήνα με την ίδια την  εκλογική καμπάνια. Ακόμη χειρότερα θα είναι τα πράγματα αν τους επόμενους  έξι  μήνες περιοριστούμε στο να ψάχνουμε το πώς πήγαμε στις εκλογές και αφού τελειώσει αυτό, να αναρωτιόμαστε πως θα πάμε στις επόμενες.

 

άρθρο δεύτερο

Γιατί δεν ανεβαίνουν τα ποσοστά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

 
συντομη περιγραφή 
Νίκος Βγέθης
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατά τη γνώμη μου έχει μια αξιοπρόσεκτη παρουσία στην ελληνική κοινωνία κι αξίζει μεγαλύτερου σεβασμού. Θα παρακαλούσα να φροντίσουν, όσοι συμμετέχουν στα καθοδηγητικά της όργανα,  να την αντιμετωπίζουν τουλάχιστον με αντίστοιχο σεβασμό με αυτόν που της δείχνει η χειμαζόμενη κοινωνία μας.  Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει επουλώσει τις ανοικτές πληγές της αριστερά. Δε μπορεί άλλωστε. Είναι όμως η πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία της ελληνικής αριστεράς που ζούμε ένα πολιτικό πείραμα που αξίζει τον κόπο.