Μνημόνιο επ’ αόριστον, είναι η "σταδιακή απαγκίστρωση" του κ. Κουβέλη!

Πάση θυσία κυβέρνηση, για επιμήκυνση της «δημοσιονομικής προσαρμογής» έως το 2017, πρότεινε η ΔΗΜΑΡ στη χθεσινή διακαναλική συνέντευξη (10/6). Διαβάζοντας προσεκτικά, η πρόταση για «σταδιακή απαγκίστρωση» δεν είναι παρά η παράταση της εφαρμογής του Μνημονίου σε βάθος χρόνου.

Ο Φώτης Κουβέλης εμφανίστηκε πρόθυμος να συμμετάσχει σε… οποιαδήποτε κυβέρνηση, είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τη ΝΔ, αρκεί να εξασφαλίζεται η «απόρριψη μονομερούς ενέργειας καταγγελίας  του μνημονίου» και το «αμετάκλητο κεκτημένο» του ευρώ. Σε πρωινή εκπομπή σήμερα προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, καθώς εμφανίστηκε πρόθυμος να συμμετάσχει ακόμη και σε κυβέρνηση τύπου Μόντι! Άλλωστε, η «προοδευτικότητα» της κυβέρνησης δεν κρίνεται στην ετικέτα, όπως δήλωσε.

Βαθιά συστημική δύναμη, που καταχρηστικά χρησιμοποιεί τη λέξη «Αριστερά» στον τίτλο της, το βασικό μέλημα της ΔΗΜΑΡ είναι το να εξασφαλίσει την συνέχιση των δεσμεύσεων του Μνημονίου προκειμένου να μην ενοχληθούν οι ηγέτες της ΕΕ, το ευρώ, οι δανειστές της χώρας και οι Τραπεζίτες. Ακόμα και η επαναφορά της μετενέργειας και των συμβάσεων, κατά Κουβέλη, δεν θα γίνει «μονομερώς», αλλά μόνο αν συμφωνήσει η Τρόικα!

Δεν είναι παράξενο αυτό για ένα κόμμα που αποτέλεσε πόλο υποδοχής του αντιδραστικού προσωπικού του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ.

Η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου σε «συμφωνία με τους δανειστές» εντός του ευρώ και της ΕΕ τείνει να γίνει η νέα «εθνική γραμμή» που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο μας προτείνουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Επιχειρούν έτσι να δώσουν λίγα για να κρατήσουν τα πάντα. Να δείξουν ότι ακούν τη βούληση του λαού, προκειμένου να κρατήσουν αλώβητη την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής. Πρόκειται για μια «επαναδιαπραγμάτευση» για την υποταγή, τελικά, στην ίδια πολιτική. 

Όχι, κε Κουβέλη, περιθώριο για διαπραγμάτευση στις πλάτες του λαού δεν υπάρχει! Κανένα περιθώριο για πραγματικά φιλολαϊκή πολιτική δεν υπάρχει στο πλαίσιο της Τρόικας, των Μνημονίων, της δανειακής σύμβασης και της πολιτικής της ΕΕ. Η "προοδευτική κυβέρνηση", την οποία ευαγγελίζεται η ΔΗΜΑΡ, θα φτάσει πολύ γρήγορα να εφαρμόζει ξαναζεσταμένο το πρόγραμμα του Μνημονίου ως «ρεαλιστική λύση» απέναντι στους εκβιασμούς των δανειστών και της Τρόικας. 

Για να δικαιωθούν οι δίχρονοι αγώνες του λαού χρειάζεται η τόλμη του να βαδίσουμε έναν άλλο δρόμο: την άμεση και μονομερή καταγγελία των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης, την παύση πληρωμών και την διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ.  Το δρόμο που εξυπηρετεί μονομερώς τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, και όχι του κεφαλαίου και των υπηρετών του.

Νέο Μνημόνιο μάς ζητάνε μετά την «διάσωση» της Ισπανίας!

Η κρίση στην Ισπανία, που είχε ως τελικό αποτέλεσμα την ένταξή της στους μηχανισμούς «διάσωσης», έδειξε πόσο απότομα βαθαίνει η ίδια η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, με την ευρωζώνη και το ευρώ  να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Αυτή η εξέλιξη εντείνει τις πιέσεις για ακόμη μεγαλύτερες επιθέσεις σε βάρος των λαών και των εργαζόμενων σε όλη τη Ευρώπη, στο όνομα της στήριξης των Τραπεζών και του ευρώ. Άλλωστε, στην Ισπανία το βασικό διακύβευμα αποτελεί το πώς θα στηρίξουν τις τράπεζες…

Το κόστος παραμονής στο ευρώ αποδεικνύεται μέρα τη μέρα δυσβάσταχτο απειλώντας να μας οδηγήσει στη καταστροφή στο όνομα της σωτηρίας μας!

Σε αυτές τις συνθήκες όχι μόνο η ΕΕ και η ΕΚΤ δεν θα προχωρήσουν σε επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου για την ανακούφιση του ελληνικού λαού, αλλά στην πράξη θα απαιτήσουν νέο Μνημόνιο με πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό μας. Η πρόσδεση στο ευρώ και την ευρωζώνη μόνο δεινά μπορεί να φέρει στον ελληνικό λαό, όπως και στους λαούς όλης της Ευρώπης.

Φτάνει πιά! Υπάρχει άλλος δρόμος με τη ρήξη με το ευρώ και τη ευρωζώνη, με τη διαγραφή του χρέους, με την εθνικοποίηση των Τραπεζών χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο, με τον έλεγχο στις κερδοσκοπικές κινήσεις των κεφαλαίων.

Είναι ώρα να στηρίξουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να προετοιμάσουμε τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες για να τους σταματήσουμε!