ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ Οι επερχόμενες εκλογές έχουν τεράστια πολιτική σημασία, είναι οι πιο κρίσιμες από καταβολής Ελληνικού κράτους. Διαφέρουν από όλες τις προηγούμενες. Παίρνουν μορφή μαζικού κινήματος, δημοψηφίσματος, ψήφου όχι για κυβέρνηση, αλλά για μαζική καταδίκη και λαϊκή εκδίκηση. Γίνονται μετά από δύο Μνημόνια και τοκογλυφικά δάνεια, ύστερα από δίχρονο και άγριο «κούρεμα με την ψιλή» όλων των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, πριν από την επερχόμενη νέα και κανιβαλική, αντιλαϊκή επίθεση. Επίθεση διαρκείας, με διαδοχικά πακέτα αντιλαϊκών μέτρων (το πρώτο τον Ιούνη, ύψους 15 δισεκ. Ευρώ). Μέτρα που φέρνουν εφιαλτική ανεργία, φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση, χωρίς τέλος και έλεος! Η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και οι ντόπιοι αστικοί κύκλοι, τρέμουν και φοβούνται την οργή και την ψήφο του λαού. Γι’ αυτό έβαλαν σε εφαρμογή τα «μεγάλα κόλπα»:
- Πρώτο: Αξιοποιώντας υπαρκτές αντιθέσεις, κατασκευάζουν κόμματα – αναχώματα αχρήστευσης της λαϊκής οργής, παραμάγαζα και αυριανά κυβερνητικά συμπληρώματα της Ν.Δ. (Καμμένος) και του ΠΑΣΟΚ (ΔΗΜ.ΑΡ., Κοινωνική Συμφωνία). Ανασυγκροτούν προς τα δεξιά όλο το κομματικό σύστημα. Κρατούν στην εφεδρεία τον Παπαδήμ(ι)ο για νέα-ευρύτερη μνημονιακή συγκυβέρνηση μετά τις εκλογές, με πρόγραμμα «delivery» από ΣΕΒ – ΕΕ – ΔΝΤ.
- Δεύτερο: Εξαπολύουν και κλιμακώνουν μια τεράστια αντιαριστερή – αντικομμουνιστική επίθεση. Όπου η Αριστερά «φταίει» για όλα τα δεινά του κόσμου (για την τρύπα του όζοντος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου, για τα σκάνδαλα και τις ρεμούλες, για τη Siemens και τις μίζες, γιατί «έδιωξε τις επενδύσεις» του Δασκαλόπουλου και τις πήγε στις Ελβετικές Τράπεζες κ.ο.κ.). Θέλουν να ξεμπερδεύουν με την «ανορθογραφία» της Ελληνικής Αριστεράς, να την κάνουν σαν την Ιταλική Αριστερά. Αποκαλούν την Ελλάδα «τελευταία Σοβιετική Δημοκρατία»!
- Τρίτο: Μετατοπίζουν την ατζέντα της πραγματικής συζήτησης που γίνεται στην κοινωνία, αλλά και της προεκλογικής αντιπαράθεσης, στο ρατσισμό και την ξενοφοβία, στην «τάξη», στο «νόμο» και την «ασφάλεια», στις επιχειρήσεις «σκούπας» και «αρετής», κατά τις συνταγές του Σαρκοζί. Βάζουν τον «σερίφη του FBI», αδιάβαστο του Μνημονίου, Υπουργό καταστολής Χρυσοχοΐδη να φτιάξει προεκλογικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (φυλάκισης, κακομεταχείρισης και μετά απέλασης) μεταναστών! Μεταθέτουν για μετά τις εκλογές τις φορολογικές δηλώσεις και μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα (όπως την είσπραξη από Μάη, των περικοπών στις συντάξεις που έκαναν αναδρομικά από 1-1-2012)!
- Τέταρτο: Οι «γκαλοπατζήδες» ή καλουπιτζήδες της ψήφου, θέλουν να καταργήσουν την απαγόρευση δημοσκοπήσεων που ισχύει για 15 μέρες πριν από τις εκλογές. Θέλουν να μπουν μαζί με τον ψηφοφόρο στο παραβάν ή, αν μπορούσαν, να μπουν οι ίδιοι μέσα στην κάλπη! Αποτελούν βασικούς παράγοντες της νεοσυντηρητικής αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού.
- Πέμπτο: Βαφτίζουν το «κρέας-ψάρι» σαν τους καλόγερους τον μεσαίωνα: Το τοκογλυφικό δάνειο το λένε «βοήθεια». Το αποκρουστικό Μνημόνιο το λένε «πρόγραμμα». Τη χρεοκοπία «σωτηρία». Τη λιτότητα και τη φορομπηξία «δημοσιονομική εξυγίανση». Το σφάξιμο μισθών και συντάξεων «ανταγωνιστικότητα». Τις απολύσεις «επιχειρηματικό περιβάλλον». Τις ιδιωτικοποιήσεις «μεταρρυθμίσεις». Την άγρια εκμετάλλευση «ανάπτυξη». Αυτή είναι η πραγματική ξύλινη γλώσσα.
- Έκτο και κυριότερο: Η Λαγκάρντ, ο Τόμσεν, ο Όλι Ρεν και ο ΣΕΒ, μας ετοιμάζουν μετά τις εκλογές μισθούς Πορτογαλίας (νέα μείωση 50%) και στη συνέχεια μισθούς Βουλγαρίας και Ρουμανίας (δηλαδή 5 φορές μικρότερους). Γι’ αυτό, μαζί με το αστικό πολιτικό προσωπικό τους, μας τραγουδούν το τρομοκρατικό δίλημμα: «ΕΕ και Ευρώ ή καταστροφή και χάος»!
Πραγματικό «Νταχάου» η Ε.Ε.
Η πρόσφατη μετάβαση από τη νομισματική και σε δημοσιονομική ενοποίηση της ΕΕ, με το λεγόμενο «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» (δεύτερο, πολύ χειρότερο Μάαστριχτ), επιβάλλει υποχρεωτικά και συνταγματικά μηδενικό κρατικό έλλειμμα και ισοσκελισμένους κρατικούς προϋπολογισμούς μόνιμης άγριας λιτότητας και φορομπηξίας. Φέρνει σε όλη την Ευρώπη τον κοινωνικό μεσαίωνα: «Βαλκανοποίηση – Κινεζοποίηση» μισθών, συντάξεων και εργασιακών σχέσεων. «Ισπανοποίηση» της ανεργίας (25%). «Δανοποίηση» του ΦΠΑ (25% σε όλα). «Ιρλανδοποίηση» της φοροασυλίας του κεφαλαίου (συντελεστής φορολογίας κεφαλαίου 12,5%). Υποτίμηση – Ιδιωτικοποίηση – Τεχνοκρατικοποίηση της πολιτικής και κυβερνητικής εκπροσώπησης (π.χ. Μόντι, Παπαδήμ(ι)ος, κ.α.) που μηδενίζει και γελοιοποιεί τη λαϊκή κυριαρχία.
Το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» (ψηφίστηκε από 25 στις 27 χώρες - μέλη, στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις 1-2 Μάρτη 2012) μετατρέπει την ΕΕ σε σύγχρονο «Νταχάου», σε πραγματικό «θάλαμο αερίων» για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Διαλύει και τις τελευταίες αυταπάτες της ΔΗΜ.ΑΡ., του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων ευρωλάγνων, για «μεταρρύθμιση» ή «επανίδρυση» της ΕΕ, όταν αυτή γίνεται ασύγκριτα πιο εκμεταλλευτική, ανισόμετρη και αντιδραστική. Συνδέει βαθύτερα το «Έξω από το Ευρώ» με το «Έξω από την ΕΕ». Η πάλη για ανυπακοή, ρήξη και αντικαπιταλιστική αποδέσμευση – έξοδο της Ελλάδας και κάθε χώρας από την ΕΕ, αποτελεί άμεσο όρο για την επιβίωση του λαού, διεθνιστική συμβολή στη διάλυση της ΕΕ αλλά και δρόμο προσέγγισης της αντικαπιταλιστικής επανάστασης. Επομένως η καθαρή και συνολική θέση κατά της ΕΕ, αποτελεί «Λυδία Λίθο» για κάθε αριστερή δύναμη.
Τα πραγματικά εκλογικά διλήμματα
Στις ερχόμενες εκλογές, οι εργαζόμενοι και η νεολαία, θα κληθούν με την ψήφο τους, να απαντήσουν σε πραγματικά διλήμματα: Θα «νομιμοποιηθεί» και θα προωθηθεί η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. ή θα καταδικαστεί ουσιαστικά και θα ανατραπεί; Θα αναμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό βαθύτερα νεοσυντηρητικά ή θα αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί ριζικά προς τα αριστερά; Αστική ή εργατική διέξοδος από την κρίση; Ευρωσυμμορία του χάους και της εξαθλίωσης (Σαμαράς – Βενιζέλος – Δασκαλόπουλος – ΕΕ – ΔΝΤ) ή μέτωπο επιβίωσης και αξιοπρεπούς ζωής, με έξοδο από Ευρώ και ΕΕ, με αριστερή ανατρεπτική πολιτική; Ελλάδα πειραματόζωο πανευρωπαϊκής αντεπανάστασης και υποταγής ή υπόδειγμα αντίστασης, ρήξης και ανατροπής; Με ποιό Εργατικό Κίνημα και με ποιά Αριστερά, μετά τις εκλογές, στους νέους αγώνες για να γίνουν αυτοί νικηφόροι και αποτελεσματικοί;
Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ απαντάμε σε αυτά τα διλήμματα με τη συμβολή μας:
- Πρώτο: Σε ένα πανεργατικό – παλλαϊκό ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της αντιλαϊκής επίθεσης κεφαλαίου – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. και κάθε κυβερνητικού διαχειριστή της. Θεμέλια του μετώπου αποτελούν η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος ενάντια στον υποταγμένο συνδικαλισμό και η Κοινή Δράση της Αριστεράς μέσα στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Λέμε όχι στον καταστροφικό ενδοαριστερό «εμφύλιο», που εμποδίζει την ανατροπή της επίθεσης. Λέμε ναι στον ανοιχτό συντροφικό διάλογο μπροστά στους εργαζόμενους. Απευθύνουμε δημόσιο κάλεσμα για Κοινή Δράση σε όλη την Αριστερά, σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα του αγώνα, με ισοτιμία και σεβασμό στις απόψεις τους.
- Δεύτερο: Σε ένα αναγκαίο πρόγραμμα κοινής δράσης, εργατικής απάντησης και αριστερής διεξόδου από την κρίση. Με βασικά σημεία του: Ανατροπή της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.. και κάθε διάδοχης διαχειριστικής κυβέρνησης του κεφαλαίου. Να καταργηθεί το Μνημόνιο διαρκείας, το Μεσοπρόθεσμο και όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι. Όχι στο ξεπούλημα και τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας. Να καταργηθεί το Δημοσιονομικό Σύμφωνο της Ε.Ε.. Έξοδος από το Ευρώ και την ΟΝΕ, ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ. Στάση πληρωμών και μονομερής διαγραφή του ληστρικού χρέους. Εθνικοποίηση - κρατικοποίηση τραπεζών, επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και μεγάλων επιχειρήσεων που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό, λαϊκό και κοινωνικό έλεγχο. Ριζική μείωση στρατιωτικών δαπανών και εξοπλισμών. Αναδιανομή του πλούτου σε βάρος των κερδών και υπέρ των εργαζομένων. Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, ριζική μείωση του χρόνου εργασίας. Να καταργηθούν όλα τα χαράτσια. Να φορολογηθούν δραστικά το κεφάλαιο, η εκκλησία, οι εφοπλιστές και οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής ανάγκης. Ριζική μείωση της φορολογίας των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Απαγόρευση απολύσεων, κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, ουσιαστική προστασία των ανέργων.
Δεν πρόκειται για άθροισμα αιτημάτων, αλλά για συνεκτικό και συνολικό, μεταβατικό πολιτικό πρόγραμμα αντίστασης, ρήξης και αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, από τη σκοπιά της επανάστασης και της κομμουνιστικής προοπτικής. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων. Πρόγραμμα που για να προωθηθεί έμπρακτα, χρειάζεται την αυτοτελή πολιτική συγκρότηση του μαζικού κινήματος, ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα, μια άλλη οργάνωση των εργαζομένων και του λαού.
- Τρίτο: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει και συμβάλει στο πολιτικό μέτωπο της ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ που απαιτούν οι ανάγκες της ταξικής πάλης, οι υλικές επαναστατικές δυνατότητες της εποχής μας, οι βαθύτερες ριζοσπαστικές αναζητήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας. Μέτωπο Αντικαπιταλιστικής – Επαναστατικής – σύγχρονα Κομμουνιστικής Αριστεράς που επιβάλλει πριν απ’ όλα ο στρατηγικός χαρακτήρας της επίθεσης και η ανάγκη ανατροπής της. Ανατροπή που δεν μπορεί να γίνει με τις διάφορες λογικές «μετώπων» που προτείνονται από άλλες δυνάμεις (πατριωτικό, αντικατοχικό, προοδευτικό, αντι-νεοφιλελεύθερο, αντιμνημονιακό κ.α.). Δεν υπάρχει ουσιαστική αντίθεση στο Μνημόνιο, χωρίς ταυτόχρονη και συνολική αντίθεση σε κυβέρνηση – κεφάλαιο – ΕΕ!
Η αντιλαϊκή επίθεση δεν ανατρέπεται με την ανεδαφική «γραμμή» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για «επανίδρυση της ΕΕ» και για «κυβέρνηση της Αριστεράς» που θα προκύψει με «περίπατο» στις εκλογές. Ούτε φυσικά με τις θολές και σαθρές αντιμνημονιακές – αντινεοφιλελεύθερες εκλογικές συμμαχίες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Συμμαχίες που στην πράξη λειτουργούν ως πλυντήριο κάθαρσης και πιστοποιητικό «αριστεροφροσύνης» πρώην στελεχών και παραγόντων του ΠΑΣΟΚ αλλά και ως «προζύμι» μελλοντικών, κεντροαριστερών – διαχειριστικών κυβερνητικών λύσεων. Δεν ανατρέπεται με τις αυταπάτες του ΚΚΕ για «λαϊκή εξουσία» που θα προκύψει τάχα χωρίς επανάσταση, δηλαδή στο έδαφος του καπιταλισμού. Ούτε φυσικά με την άρνηση της κοινής δράσης, τη σεχταριστική περιχαράκωση, την απουσία άμεσων και μεταβατικών, ανατρεπτικών πολιτικών στόχων, την ταύτιση της πολιτικοποίησης του κινήματος αποκλειστικά με τη δική του εκλογική ενίσχυση, τακτική που δυστυχώς ακολουθεί το ΚΚΕ.
Εμείς ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν ετεροκαθοριζόμαστε από την προγραμματική και πολιτική ανεπάρκεια ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Αυτοπροσδιοριζόμαστε από την ανάλυση του χαρακτήρα της εποχής μας και την κατανόηση των υλικών επαναστατικών δυνατοτήτων της. Έχουμε εμπιστοσύνη στο δίκιο των εργαζομένων και στη δημιουργική δύναμη των σύγχρονων κομμουνιστικών ιδεών μας. Θέλουμε κόμμα και μέτωπο για το κίνημα και όχι κίνημα για το μέτωπο και για το κόμμα. Παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να ανατρέψουμε την επίθεση, όχι για να εισπράξουμε εκλογικά από τα συντρίμμια που αφήνει στο πέρασμά της.
Θέτουμε στις εκλογές και τα «δικά μας» διλήμματα:
Ας σκεφτούμε βαθύτερα, τι είναι πιο χρήσιμο και πιο ρεαλιστικό:
· - «Επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου ή ανατροπή του; Η απειλή ανατροπής μπορεί να φέρει και την τροποποίηση (π.χ. Νόμος για Παιδεία).
· - «Μεταρρύθμιση – επανίδρυση» της ΕΕ ή αποδέσμευση και διεθνιστική συμβολή στη διάλυση της;
· - «Ανάπτυξη» με μισθούς Βουλγαρίας και Κίνας και ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας ή έξοδος από Ευρώ – ΕΕ και αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας;
· - «Κυβέρνηση της Αριστεράς» ή συμβολή σε ένα πανεργατικό – παλλαϊκό Μέτωπο Ρήξης, Ανατροπής και Νίκης;
· - Ευκαιριακή και σαθρή Αριστερή εκλογική ενότητα (που θα καταρρεύσει και θα απογοητεύσει ξανά, όπως ο Συνασπισμός ΚΚΕ-ΕΑΡ) ή συμβολή σε ένα αντικαπιταλιστικό και ανατρεπτικό πρόγραμμα;
- Στην αναμέτρηση που επέρχεται θα πάμε απροετοίμαστοι ή προετοιμασμένοι; Να πάρει 3-5 έδρες παραπάνω το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (που θα πάρουν πολύ περισσότερες έδρες παραπάνω) ή να βγει ενισχυμένη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα στην Αριστερά, να γίνει πράξη ο διάλογος και η Κοινή Δράση;
· - Απολογητική του ανύπαρκτου «σοσιαλισμού» που χρεοκόπησε και κατέρρευσε ή συμβολή σε ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κίνημα που θα εμπνεύσει και θα συνεγείρει τους εργαζόμενους και τη νεολαία;
Στο μονόδρομο Μνημονίου – ΕΕ – Κεφαλαίου που οδηγεί στην εξαθλίωση, αντιπαραθέτουμε τον άλλο δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης, της επανάστασης, της εργατικής εξουσίας – δημοκρατίας. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων. Για τη σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία των ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών.
· "Μαύρο" στο μαύρο μνημονιακό μέτωπο με κόκκινη ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι η πιο αντιμνημονιακή ψήφος, η πιο βαριά καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής, η πιο κερδισμένη για τους νέους αγώνες, ψήφος ελπίδας και προοπτικής.
Δημήτρης Δεσύλλας, Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας, μέλος Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
πηγή: tsantiri Τι κι αν έχει παρέμβει ο οικονομικός εισαγγελέας Πεπόνης, που διερευνά την υπόθεση…;
