Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΝ 7η ΝΟΕΜΒΡΗ 2010

Με αφορμή τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοέμβρη του 2010 η Κομμουνιστική Ανανέωση θεωρεί ιδιαίτερα σημαντικό να αναφερθεί στο καινούριο θεσμικό και οργανωτικό διοικητικό πλαίσιο που δημιουργείται με το σχέδιο ‘Καλλικράτης’.

Στο επίπεδο της συνένωσης νομών και δημιουργίας 13 αιρετών περιφερειών δημιουργούνται από 1-1-2011, δεκατρείς περιφέρειες με σχετική αυτονομία και απευθείας σύνδεση με τους μηχανισμούς της ΕΕ, με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του ενιαίου κράτους, κατά παράβαση του Συντάγματος. Όπως ανέφερε και η αιτιολογική έκθεση του νόμου, το σχέδιο Καλλικράτης είναι απόλυτα συμβατό με τη στρατηγική της Λισαβόνας, αλλά και « διασφαλίζει πλέον την ισότιμη συμμετοχή των δήμων και των νέων αυτοδιοικούμενων Περιφερειών, ως πραγματικών εταίρων στη χάραξη και στο συντονισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής στο πολυεπίπεδο μοντέλο διακυβέρνησης της ΕΕ,,...». Με λίγα λόγια, οι περιφέρειες θα παρακάμπτουν το παραδοσιακό κεντρικό κράτος και θα καθορίζουν πολιτικές και προγράμματα δράσης σε απευθείας συνεργασία με την ΕΕ. Αυτήν την ΕΕ, που εξυπηρετώντας το ιδιωτικό κεφάλαιο και κυρίως τις επιδιώξεις του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, κάνει όλο και πιο ολοκληρωτικό και φασιστικό το σύμφωνο σταθερότητας εγκαθιδρύοντας αυτόματες χρηματικές ποινές στα απείθαρχα κράτη και εξισώνοντας την εργατική και κοινωνική αντίδραση με την τρομοκρατία. Την ΕΕ της ανύπαρκτης δημοκρατικής νομιμοποίησης των αποφασιστικών οργάνων. Είναι φανερό ότι το σχέδιο απονέκρωσης του κεντρικού κράτους και των αστικοδημοκρατικών θεσμών του περιλαμβάνει και τον ουσιαστικό τεμαχισμό του σε επί μέρους (οικονομικά και πληθυσμιακά αδύναμες απέναντι στο κεφάλαιο) περιφέρειες. Ο διαγκωνισμός πρωτοκλασάτων στελεχών του δικομματισμού να πάρουν χρίσμα υποψήφιου περιφερειάρχη ή αντιπεριφερειάρχη έχει σαν υλική βάση την σταδιακά αυξανόμενη αυτονομία των περιφερειών και την πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία τους βασισμένη σε νέους φόρους σε βάρος των πολιτών.

Η νέα διοικητική δομή της Ελλάδας μετά τον Καλλικράτη είναι μια δομή απόλυτα προσαρμοσμένη στη λογική του Μνημονίου, δηλαδή μια δομή που βοηθά στην αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζόμενων της χώρας, μια δομή που βοηθά στην περιστολή των εργατικών δικαιωμάτων και στην ασυδοσία των επιχειρήσεων.

Το βασικό στοιχείο του Καλλικράτη είναι ότι προετοιμάζει με συγκεκριμένες διατάξεις και προβλέψεις

· την πλήρη ιδιωτικοποίηση των δημοσίων λειτουργιών που είχαν οι ΟΤΑ

· την χρησιμοποίηση των ΟΤΑ για την οριστική ιδιωτικοποίηση της δημόσιας παιδείας και υγείας,

· την επίσημη είσοδο του χρηματιστικού κεφαλαίου στην οικονομική διαχείριση και κυρίως στον οικονομικό και χωροταξικό σχεδιασμό δήμων και περιφερειών

· το ξεπούλημα δημόσιας γης σε βάρος και της ποιότητας ζωής των εργαζόμενων

· την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο

· στο πολιτικό επίπεδο, με τον γιγαντισμό των δήμων και των περιφερειών, με την διατήρηση του εκλογικού δώρου (60% των εδρών) στην πλειοψηφία, με την απαίτηση για πλήρη ψηφοδέλτια, με τις απίστευτα γραφειοκρατικές διαδικασίες, αλλά και με το νέο σύστημα εσωτερικής διακυβέρνησης των ΟΤΑ, οδηγεί στον αποκλεισμό των ριζοσπαστικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στο τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

Είναι σαφές ότι ο Καλλικράτης υπηρετεί τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και των μονοπωλιακών συγκροτημάτων, ελληνικών και ξένων, όχι γενικά και αφηρημένα αλλά συνδεόμενος συγκεκριμένα με τη στρατηγική της Λισαβόνας και τους σχεδιασμούς καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του συμφώνου σταθερότητας της ΕΕ και του Μνημονίου Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

Θα πρέπει για να αντιπαρατεθούμε δημιουργικά να αναλογιστούμε εμείς πως φανταζόμαστε την ύπαρξη, τους θεσμούς και της πολιτικές-οικονομικές- κοινωνικές λειτουργίες του τοπικού κράτους σε μια σοσιαλιστική κοινωνία. Τέτοιους θεσμούς και λειτουργίες πρέπει να επεξεργαστούμε θεωρητικά και να τους αντιπαραβάλλουμε με την εφιαλτική πραγματικότητα του Καλλικράτη.

Ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοέμβρη του 2010, και με δεδομένη την αναγκαιότητα για μια θετική πρόταση για την πραγματική αυτό-διοίκηση σε τοπικό επίπεδο η απόλυτη απόρριψη του Μνημόνιου και η αντιπαράθεση με τον Καλλικράτη και τις εξελίξεις που φιλοδοξεί να φέρει στη λειτουργία του κράτους –σε όλα του τα χωρικά επίπεδα-είναι το βασικό κριτήριο για την δημιουργία ή στήριξη συνδυασμών σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα και συμπληρωματικά με αυτό το κριτήριο, οι συνδυασμοί θα πρέπει:

  1. Στη σημερινή κρίση να προβάλλουν την αναγκαιότητα στήριξης της εργατικής τάξης με συγκεκριμένους τρόπους όπως η μέριμνα για τους άνεργους, η οικονομική βοήθεια στις εργατικές οικογένειες, η απαλλαγή από δημοτικά τέλη των χαμηλόμισθων και ανέργων, η εκτέλεση έργων με αξιοποίηση του τοπικού εργατικού δυναμικού, η ανάπτυξη δωρεάν κοινωνικών δομών και δομών ψυχολογικής στήριξης της πληττόμενης κοινωνίας.
  2. Να πολεμούν τα μεγάλα και μικρά εργολαβικά συμφέροντα που ουσιαστικά προσανατολίζουν τους δήμους με βάση τις δικές τους – κι όχι τις πραγματικές κοινωνικές- ανάγκες κερδοφορίας.
  3. Να αντιπαρατεθούν δυναμικά στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας και παιδείας αλλά και της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών καθαριότητας και πρασίνου όπου ελλοχεύουν μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
  4. Να επιμένουν στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφάνεια στις αποφάσεις που λαμβάνονται.
  5. Να προωθήσουν την άμεση λαϊκή συμμετοχή, τον συνεχή κοινωνικό έλεγχο και τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες όχι μόνο στο επίπεδο των τοπικών θεσμών αλλά και εσωτερικά- μέσα στη λειτουργία των τοπικών παρατάξεων και σχημάτων.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να επιτευχθούν με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σύγκλιση δυνάμεων που συμφωνούν στα παραπάνω και έχουν μια συνολική αντίληψη ρήξης με την υπάρχουσα κατάσταση που θα επιδεινωθεί με τον Καλλικράτη.

Η Κομμουνιστική Ανανέωση κοινοποίησε από τον Ιούλιο την άποψη της ότι οι παραπάνω προϋποθέσεις αποτελούν ένα επαρκές πλαίσιο που μπορεί να συσπειρώσει κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο ώστε η αντιπαράθεση με τις κυβερνητικές πολιτικές να μην γίνεται σε ένα θεωρητικό πλαίσιο αλλά να αγκαλιάζει το σύνολο των κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων. Να είναι μια αντιπαράθεση επί συγκεκριμένων ζητημάτων που θα μπορούν να γίνουν ζητήματα άμεσης πάλης και να δημιουργήσουν ρήγματα στην κυρίαρχη πολιτική, χωρίς να χάνεται η αντίληψη για την συνολική ανατροπή της κυρίαρχης αυτής πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Η Κομμουνιστική Ανανέωση έκανε μια σειρά ενέργειες ώστε να επιτευχθούν ευρύτερες συγκλίσεις και να εμφανιστούν ενωτικοί συνδυασμοί με απήχηση στις τοπικές κοινωνίες που θα δώσουν το μήνυμα της ενότητας, της πραγματικής δημοκρατίας αλλά και θα φέρουν την πραγματική κοινωνία στο προσκήνιο της πολιτικής. Κρίναμε ότι η παρουσία ενός ενωτικού ισχυρού συνδυασμού της Αριστεράς –που θα υπηρετούσε βέβαια τις διαδικασίες που αναφέραμε- κατ’ αρχήν στην περιφέρεια Αττικής αλλά και στους δήμους Αθήνας και Θεσσαλονίκης μπορεί να οδηγήσει σε μια διαδικασία συγκρότησης ενός Μετώπου Πολιτικών και Κοινωνικών Δυνάμεων, Μετώπου αντιπαράθεσης στην κυρίαρχη πολιτική που ξεκινώντας από το τοπικό θα δημιουργούσε όρους αντεπίθεσης της εργατικής τάξης αλλά και της κοινωνίας συνολικά. Μόνον τότε θα μπορούσαμε να απαντήσουμε θετικά και να συνδέσουμε με πραγματικούς όρους τα άμεσα και επιτακτικά αιτήματα της εργατικής τάξης για ανατροπή των εφιαλτικών κυβερνητικών πολιτικών, με το αίτημα και την προοπτική μιας απελευθερωμένης κοινωνίας.

Η προσπάθεια για διευρυμένα ψηφοδέλτια δεν ήταν επιτυχημένη και η τελική εξέλιξη ήταν να δημιουργηθούν στις περισσότερες περιπτώσεις ψηφοδέλτια της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. που δεν υπηρετούν τους στόχους της διεύρυνσης του μετώπου.

Σε πολλούς δήμους βλέπουμε πάντως με ικανοποίηση την εκλογική κάθοδο τοπικών ριζοσπαστικών κινήσεων που έχουν μετωπική λογική και συνενώνουν ευρύτερα κομμάτια της πολιτικής αριστεράς και της κοινωνίας. Σε αρκετές περιπτώσεις οι κινήσεις αυτές έχουν μακροχρόνια δράση, κατάφεραν να δημιουργήσουν πολιτικά γεγονότα, βοήθησαν να ακουστούν ριζοσπαστικές απόψεις και πέτυχαν νίκες. Νίκες μικρές ή μεγαλύτερες που για την Κομμουνιστική Ανανέωση είναι το σημερινό ζητούμενο για να αναθαρρήσει η εργατική τάξη και η κοινωνία στο σύνολο της.

Με βάση αυτά τα δεδομένα η Κομμουνιστική Ανανέωση στηρίζει τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, στηρίζει τα μετωπικά ριζοσπαστικά σχήματα της αριστεράς που δίνουν το παράδειγμα της δράσης και της ενότητας και συμμετέχει όπου τα ψηφοδέλτια είναι διευρυμένα σύμφωνα με τις απόψεις που εκθέσαμε.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ

Σόλωνος 120 Τηλ 210 3835356- Fax: 210 3835431- e-mail: komman@otenet.gr

ΑΘΗΝΑ, ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2010

Γαλλ'ια,France

Révolte : Les vidéos que vous ne verrez pas à la Télévision

από γαλλικο μπλοκ για τα γεγονοτα στη Γαλλια με τις απεργιες κλπ
Μια συλλογή από Βιντεο που δεν μπορειτε να δειτε στην τηλεοραση

επεμβαση της αστυνομιας σε απεργούς στα γαλλικα διυλιστηρια

Αλληλεγγύη στον ξεσηκωμό των γάλλων εργαζομένων,

ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Να γίνει της Γαλλίας! PDF Print E-mail

Αλληλεγγύη στον ξεσηκωμό των γάλλων εργαζομένων, Παρασκευή 22/10 στις 7.00 μμ μπροστά στη Γαλλική πρεσβεία στην Αθήνα!

Η "Αντικαπιταλιστική Ανατροπή" στην Περιφέρεια Αττικής και η "Ανατρσία στις γειτονιές της Αθήνας" καλούν την Παρασκευή 22/10 στις 7.00 μμ μπροστά στη Γαλλική πρεσβεία στην Αθήνα σε συγκέντρωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους Γάλλους εργαζόμενους και νέους.

Χαιρετίζουμε το ξεσηκωμό των εργαζομένων και τω νέων στη Γαλλία ενάντια στα αντιδραστικά μέτρα της κυβέρνησης Σαρκοζί. Στέλνουμε μήνυμα αλληλεγγύης στα μαχητικά γαλλικά συνδικάτα, σε όλους τους αγωνιζόμενους.Η απόπειρα καρατόμησης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων στη Γαλλία, αποδεικνύει ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πανευρωπαϊκή επίθεση του κεφαλαίου, μεθοδευμένη από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις. Για να μην πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση η ΕΕ μας γυρίζει έναν αιώνα πίσω. Είναι επίσης φανερό ότι η Ελλάδα ήταν το πειραματόζωο. Η φιλολογία περί “μαύρου προβάτου” ήταν σκέτη προπαγάνδα.

Ο γαλλικός ξεσηκωμός δείχνει το δρόμο για να σταματήσει η αντεργατική λαίλαπα ευρωπαϊκών κυβερνήσεων – ΕΕ – κεφαλαίου. Είναι ο δρόμος του εργατικού ξεσηκωμού, του πολιτικού αγώνα του ίδιου του κινήματος, του απεργιακού μπλοκαρίσματος της παραγωγής, των διαδηλώσεων, των καταλήψεων και των συγκρούσεων. Είναι ο δρόμος της εξέγερσης των νέων και της συνάντησής τους με το εργατικό κίνημα. Είναι ο δρόμος του πανευρωπαϊκού διεθνιστικού αγώνα.