Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009




Συμπληρώνεται αυτές τις μέρες ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, μια δολοφονία που ήταν η αφορμή να ξεδιπλωθεί η αγανάκτηση και η οργή των εργαζομένων και νεολαίας απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που βίωναν και εξακολουθούν να βιώνουν. Ο Δεκέμβρης έχει αφήσει ανάγλυφα τα σημάδια του όχι μόνο πάνω στις πολιτικές δυνάμεις και στο κίνημα, αλλά και στους ίδιους του κρατικούς μηχανισμούς και τα φερέφωνά τους. Όσο πλησιάζει η 6η Δεκέμβρη ο φόβος των «πάνω» διογκώνεται και εκδηλώνεται. Όσο και αν προσπαθούν να κρύψουν την ανησυχία και το φόβο τους, οι ίδιες οι πράξεις τους φανερώνουν το αντίθετο. Γι’ αυτό σε μια σειρά από κοινωνικά μέτωπα ωθούνται σε ολοένα και πιο αυταρχικές και κατασταλτικές κινήσεις απέναντι στο μαζικό κίνημα και τους αγώνες του. Πρωταρχικά στο στόχαστρο του αστικού συνασπισμού εξουσίας μπαίνουν και οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος (άρα) και το αιματοβαμμένο κεκτημένο του πανεπιστημιακού ασύλου.
Στις δηλώσεις του Υπουργού «προστασίας του πολίτη», ο οποίος από τότε που ανέλαβε προσπαθεί να κερδίσει το βραβείο ταχύτερης και αποτελεσματικότερης καταστολής του κινήματος, ότι δε θα ανεχθεί «ακρότητες» και «υπέρβαση των ορίων» ενόψει των κινητοποιήσεων της 6ης Δεκέμβρη, έρχεται να προστεθεί ως «χείρα βοηθείας» στην κυβερνητική επιδίωξη για καταστολή και τρομοκράτηση των αγωνιστικών διαθέσεων του κόσμου η πρωτοφανής επικείμενη απόφαση των πρυτάνεων να κλείσουν τις σχολές από την Πέμπτη 3/12. Όλοι αυτοί που σε περιόδους φοιτητικών ξεσηκωμών δε χάνουν ευκαιρία να διατυμπανίζουν δεξιά και αριστερά την ανάγκη για «ανοιχτές σχολές», «χαμένες διδακτικές ώρες εξαιτίας των καταλήψεων» κ.λπ., έσπευσαν αμέσως να αποδείξουν ότι είναι κομμάτι εκείνου του συρφετού που φοβάται τους νέους Δεκέμβρηδες προσπαθώντας να σαμποτάρουν και να καταπνίξουν εν τη γενέσει τους τις διαδικασίες και τις διαθέσεις του φοιτητικού κινήματος για μαχητική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Έρχονται πραξικοπηματικά να παρακάμψουν και να απαξιώσουν τους Φοιτητικούς Συλλόγους (τις αποφάσεις αλλά και τα όργανα τους) καθότι το επικείμενο λοκ-άουτ σαμποτάρει διαδικασίες όπως οι φοιτητικές συνελεύσεις, η συνεδρίαση του Συντονιστικού των Συνελεύσεων αλλά και ευρύτερες διαδικασίες του λαϊκού κινήματος που το Δεκέμβρη του 2008 είχαν ως κέντρο αγώνα και δράσης το άσυλο. Η δόλια και αιφνιδιαστική αυτή ενέργεια πρέπει να λογαριάζεται ως πράξη που αλλοιώνει και σπιλώνει τον χαρακτήρα του ασύλου, όπως μάλιστα αυτός διανθίζεται από την Δημοκρατία των συνελεύσεων και του κινήματος, ως πράξη που αναδεικνύει μάλλον ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ του Υπουργείου και των Πρυτάνεων.
Το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα δεν πρέπει να τρομοκρατηθεί. Η προάσπιση του ασύλου είναι έργο του λαϊκού κινήματος και των φοιτητών. Οι Γενικές Συνελεύσεις και οι μαζικοί φορείς είναι οι μόνοι που μπορούν να υπερασπίσουν και να περιφρουρήσουν το άσυλο και την ιδιαίτερη κοινωνική του σημασία. Είναι ανάγκη η πραξικοπηματική ενέργεια των «μακριών χεριών» της κυβέρνησης στα πανεπιστήμια να πάρει την απάντησή της μέσα από τις μαζικές διαδικασίες του κινήματος, τις γενικές συνελεύσεις, τις αγωνιστικές αποφάσεις και προπάντων, από τους νέους μαζικούς, ανατρεπτικούς αγώνες, από τους νέους Δεκέμβρηδες των εργαζομένων και της νεολαίας για παιδεία, εργασία και δημοκρατία που έχει ανάγκη η κοινωνική πλειοψηφία.
Αθήνα, 2/12/2009
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση