Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010


κατω-απο την διαμαρτυρία που κάλεσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λάρισας στο Imperial όπου έγινε η ετήσια συνέλευση των βιομηχάνων Θεσσαλίας ΣΘΕΒ

πανω-εναντια στο ECOFIN,στην κεντρική πλατεία της Λάρισας μοιράστηκε προκήρυξη -κάλεσμα για κλιμάκωση του αγώνα με 48 ωρη πανεργατική απεργία

14/03/2010

Ο κύριος 150.000 ευρώ και η καταδίκη της βίας


Το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να είναι ουρά της κυβερνητικής πολιτικής και των εργοδοτικών συμφερόντων.

"Δέχθηκα άνανδρη προσχεδιασμένη δολοφονική επίθεση στην απεργιακή συγκέντρωση που έκανε η ΓΣΕΕ": 9/3/2010, Δελτίο Τύπου - Δήλωση του Προέδρου της ΓΣΕΕ, Γιάννη Παναγόπουλου για την επίθεση εναντίον του και για την απεργία στις 11 Μάρτη. Ο λόγος γίνεται - για να μην ξεχνιόμαστε - για έναν άνθρωπο που ήταν ή είναι ταυτόχρονα, Διευθυντής στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου, αντιπρόεδρος στο ΔΣ του ΟΑΕΔ, μέλος του ΔΣ της ΔΕΗ, μέλος της ΟΚΕ Βρυξελλών και... πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Με συνολικές ετήσιες αποδοχές που φτάνουν τις 150.000 ευρώ το χρόνο (εφημερίδα 'Το Βήμα' 15/11/2009). Ο οποίος "σεμνά και ταπεινά" δηλώνει ως Άγιος Αυγουστίνος, αυτοπροσώπως ότι: "Δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι ανήκω στους αναξιοπαθούντες, στους φτωχούς. Ισχυρίζομαι όμως ότι για λόγους ηθικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς έχω ταχθεί να υπηρετώ τους μη προνομιούχους της μισθωτής εργασίας" (βλ. στο ίδιο δημοσίευμα). Διαμαρτύρεται ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ για το γιαούρτι που του χάλασε το κουστούμι του και έκανε ίσως κάπως προβληματική την είσοδό του στη Βουλή αμέσως μετά, όπου το ΠΑΣΟΚ ψήφιζε τα αντεργατικά μέτρα.

Ασφαλώς και το πρόβλημα της αντιπαράθεσης με τον υποταγμένο κρατικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, που υπηρετεί ο Γ. Παναγόπουλος επαγγελματικά και πολιτικά, δεν βρίσκεται στο πώς θα λερώσει κανείς τη φορεσιάς του, αλλά στο πώς οι εργαζόμενοι με την ανεξάρτητη ενωτική αγωνιστική δράση τους θα "τσαλακώσουν" τις πολιτικές γραμμές, που θέλουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ουρά της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής και των εργοδοτικών συμφερόντων. Σε αυτήν την δύσκολη και επιτακτικά αναγκαία κατεύθυνση στρατεύεται το ταξικό ρεύμα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, που ο κύριος Παναγόπουλος μισεί θανάσιμα.

Τα υποκριτικά καλέσματα για "καταδίκη της βίας", ηχούν προκλητικά στα αφτιά των εργαζομένων. Γιατί ο Mr. 150.000 ευρώ ετησίως", θέλει να ξεχάσουμε, ότι οι εργαζόμενοι που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, είναι ανυπεράσπιστοι, λόγω και της δικής του δουλικότητας απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση και τους εργοδότες. Ανήμποροι απέναντι στη βία της Παρασκεύης: Σε 1.900 εργαζόμενους κάθε Παρασκευή του 2009, ανακοινώθηκε η απόλυση τους, για να προστεθούν στους χιλιάδες συμβασιούχους που απέλυσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με συμφωνία του Παναγόπουλου. Ανίσχυροι, απέναντι στην κυβερνητική βία των οικονομικών μέτρων: "Αποφασίζουμε και διατάζουμε" μείωση μισθών, επιβολή φόρων, σύνταξη στα 67 και βάλε.

Αν ο "Mr. 150.000 Ευρώ ετησίως", σηκώνει τους ώμους για όλα αυτά, θα πρέπει τουλάχιστον να απαντήσει στους εργαζόμενους, πως έφτασε στο σημείο, ως άθλιος κουκουλοφόρος της κατοχικής περιόδου, να επιδείξει και να παραγγείλει στα ΜΑΤ, την επίθεση ενάντια στο μπλοκ των πρωτοβάθμιων αγωνιστικών σωματείων στην απεργιακή διαδήλωση στις 11 Μαρτίου στην Αθήνα, έτσι ώστε όπως είπε ο επικεφαλής των ΜΑΤ "να διασφαλιστεί ότι θα περάσει πρώτα ανενόχλητη η πορεία της ΓΣΕΕ".

Αυτή την ωμή αστυνομική βία, ενάντια σε χιλιάδες διαδηλωτές, που επέλεξαν να πορευτούν κόντρα στις λιτανείες της ΓΣΕΕ, μαζί με την οικονομική και πολιτική βία κυβέρνησης και κράτους, είναι χρέος μας, όχι μόνο να την καταδικάσουμε, αλλά να την τσακίσουμε, με μαζικό εργατικό πολιτικό αγώνα. Που θα στηρίζεται σε όργανα συλλογικού αγώνα και όχι σε ατομικές πρακτικές και συμβολικές κινήσεις, που, δεν αρκούν και, από ένα σημείο και μετά, γίνονται εύκολα θύματα συκοφάντησης της δίκαιης λαϊκής οργής από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ
ΠΡΙΝ 14/03/2010

14/03/2010

Ρωγμές στο οικοδόμημα της "παγκοσμιοποίησης"

Η πρόσφατη διεθνής περιοδεία του Γιώργου Παπανδρέου ήρθε να εξυπηρετήσει τον εσωτερικό κοινωνικό πόλεμο που έχει ξεκινήσει και η χείρα βοηθείας των Ομπάμα, Μέρκελ, Σαρκοζί ήταν στραμμένη στα αντιλαϊκά μέτρα που επιχειρεί να επιβάλει στους εργαζόμενους.

Αν πιστέψουμε την εικόνα που μας σερβίρει η προσκυνημένη δημοσιογραφία, ο Γιώργος Παπανδρέου είναι κάτι σαν σύγχρονος Μέτερνιχ της διεθνούς διπλωματίας. Τι κι αν η άδικη αυτή του η μοίρα τον καθήλωσε σε μια μικρή, ταπεινή χώρα της Βαλκανικής Χερσονήσου; Εξ Αθηνών ορμώμενος, αυτός ο... υπερμεγεθυμένος Κολοσσός της Ρόδου κατάφερε να γεφυρώσει κάτω από τα σκέλια του Ουάσονγκτον και Βρυξέλλες, να σαγηνεύσει Ομπάμα, Μέρκελ και Σαρκοζί και να ηγηθεί ενός πανίσχυρου ενιαίου μετώπου της παγκόσμιας εντιμότητας εναντίον των φοβερών και τρομερών "κερδοσκόπων". Οι ταλαίπωροι Έλληνες μπορούν να αισθάνονται βέβαιοι πλέον ότι οι θυσίες στις οποίες υποβάλλονται θα ανταμειφθούν σύντομα και ότι η χώρα τους, από καρπαζοεισπράκτορας του κάθε Ρεν και του κάθε Γιούνκερ, θα γίνει αξιοσέβαστος, ισότιμος εταίρο των ισχυρών χάρη στο πιο ισχυρό "εξαγώγιμο" προϊόν της, όπως χαρακτήρισε τον πρωθυπουργό ο αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, Θόδωρος Κουλουμπής.

Ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι "εξαγώγιμος", μπορούμε να το προσυπογράψουμε πολύ ευχαρίστως. Το κατά πόσον ο ίδιος και η εξοντωτικά αντιλαϊκά πολιτική του είναι προϊόντα "εισαγώγιμα" στην Ελλάδα, όμως, μένει να αποδεχθεί στο πεδίο της ταξικής πάλης. Ούτε οι κυρίαρχοι κύκλοι φαίνεται να αισθάνονται αρκετά βέβαιοι, αν κρίνουμε από τα "προληπτικά πλήγματα" απρόκλητης, κρατικής βίας εναντίον των διαδηλωτών και την ιδεολογική τρομοκρατία από τα μέσα μαζικής χειραγώγησης. Υπό αυτό το πρίσμα, η πρόσφατη διεθνής περιοδεία του Γιώργου Παπανδρέου εξυπηρετούσε αποκλειστικά τον εσωτερικό, κοινωνικό πόλεμο που έχει ξεκινήσει: Ομπάμα, Μέρκελ και Σαρκοζί στήριξαν όχι βέβαια την Ελλάδα, αλλά τον πρωθυπουργό - τοποτηρητή και πολιορκητικό κριό τους εναντίον του ελληνικού λαού και όλων εκείνων που αυτός συμβολίζει - με τα αλλεπάλληλα "όχι" του στην ιμπεριαλιστική Νέα Τάξη, με τον Δεκέμβρη που όλοι διαισθάνονται, άλλοι με ελπίδα και άλλοι με φρίκη, ότι κυοφορείται.

Είναι αλήθεια ότι η δημοσιονομική κρίση της Ελλάδας στάθηκε αφορμή να αναθερμανθεί η συζήτηση περί επιβολής ρυθμιστικών ελέγχων πάνω στις πιο πειρατικές μορφές του τοκογλυφικού, χρηματιστικού κεφαλαίου. Λόγος γίνεται για τα διάφορα επενδυτικά ταμεία (funds) που τζογάρουν στην αγορά παραγώγων, ιδιαίτερα δε στα περίφημα ασφάλιστρα έναντι του κινδύνου κρατικής χρεωκοπίας (CDS), από τα σημαντικότερα εργαλεία κερδοσκοπικών παιχνιδιών που εκτινάσσουν στα ύψη το κόστος δανεισμού και αποσταθεροποιούν εθνικές οικονομίες.

Πρόκειται, αναμφίβολα, για πραγματικό και ζωτικής σημασίας πρόβλημα. Η αγορά παραγώγων έχει εξελιχθεί σε ασύλληπτων διαστάσεων "φούσκα", με συνολική αξία δέκα φορές μεγαλύτερη από την πραγματική οικονομία του πλανήτη. Μόνο η διαβόητη Goldman Sachs (η οποία τη μια μέρα βοηθούσε την κυβέρνηση Σημίτη να κρύβει τεχνητά το χρέος για να μπει στην ΟΝΕ με το μύθο της "ισχυρής Ελλάδας" και την άλλη στοιχημάτιζε πάνω στη χρεωκοπία της χώρας) έχει ετήσιο κύκλο εργασιών δυόμιση φορές μεγαλύτερο από το ελληνικό ΑΕΠ, που σημαίνει ότι μπορεί να χορεύει στο ταψί τη χώρα ολόκληρη. Το κυριότερο, στη θέση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα μπορεί κάλλιστα να βρεθούν αύριο η Ισπανία, η Ιταλία (η οποία μας ξεπερνάει στο δημόσιο χρέος), η Βρετανία (που μας έφτασε κιόλας στο έλλειμμα) ή ακόμη και η ίδια η Αμερική (της οποίας η μεγαλύτερη Πολιτεία, η Καλιφόρνια, έχει κιόλας χρεοκοπήσει). Ακριβώς αυτή η γενίκευση της δημοσιονομικής κρίσης στα μεγάλα μητροπολιτικά κέντρα και όχι βέβαια το πρόβλημα της Ελλάδας και η πειθώ του πρωθυπουργού της έφεραν το ζήτημα των "κερδοσκόπων" στην ημερήσια διάταξη.

Ωστόσο, το να περιμένει κανείς ενιαίο μέτωπο Ομπάμα, Μέρκελ και Σία εναντίον των "κερδοσκόπων", είναι περίπου σαν να περιμένει τον Άη Βασίλη. Πρώτον, διότι οι κυβερνήσεις των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ιδιαίτερα των ΗΠΑ και της Γερμανίας, έχουν εξαιρετικά στενούς δεσμούς ακριβώς με το πιο πειρατικό, χρηματιστικό κεφάλαιο - η κυβέρνηση Ομπάμα με την Goldman Sachs και τη Citigroup, από τους κόλπους των οποίων προέρχεται πρακτικά ολόκληρο το οικονομικό επιτελείο, η δε κυβέρνηση Μέρκελ με την Deutsche Bank, εκ των κυριοτέρων κατόχων των CDS για το ελληνικό χρέος. Δεύτερον, γιατί η οικονομική κρίση προκαλεί ρωγμές στο οικοδόμημα της "παγκοσμιοποίησης", δυσκολεύοντας μια ενιαία απάντηση των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Σε αντίθεση με μία ορισμένη οπτική που βλέπει την "παγκοσμιοποίηση" ως γραμμικά εξελισσόμενη νομοτέλεια, η ιστορία του καπιταλισμού υποδηλώνει ότι αντίρροπες τάσεις, κεντρομόλες και φυγόκεντρες, όπου η κάθε φορά συνισταμένη εξαρτάται από την έκβαση της ταξικής πάλης. Έτσι, η κρίση του 1929-'33 οδήγησε σε ρήξη της πολύ ισχυρής, μέχρι τότε, "παγκοσμιοποίησης" και την αναδίπλωση στα "ιγκλού" των εθνικών οικονομιών. Αντίθετα, η κρίση της δεκαετίας του '70 οδήγησε στην αποδόμηση του εθνοκεντρικού κεϋνσιανισμού και στη νεοφιλελεύθερη "απελευθέρωση" των αγορών.

Ίσως είναι νωρίς να πούμε αν η υπό εξέλιξη κρίση οδηγήσει στη ριζική διάρρηξη της "παγκοσμιοποίησης". Ότι οι εντάσεις γίνονται πολύ επικίνδυνες, όπως σε μια παραφουσκωμένη μπάλα ποδοσφαίρου που πάει να σπάσει στις ραφές της, είναι όμως φανερό. Δύο είναι τα πιο σημαντικά, υποψήφια ρήγματα: Πρώτα απ' όλα, μεταξύ ΗΠΑ - Κίνας, η συμβιωτική σχέση των οποίων τείνει να μετατραπεί σε ανταγωνιστική, όπως δείχνουν τα μέτρα προστατευτισμού της κυβέρνησης Ομπάμα και η απειλή των Κινέζων να σταματήσουν να χρηματοδοτούν το αμερικάνικο χρέος. Και έπειτα, μεταξύ ΗΠΑ - ΕΕ, όπως δείχνει ο ακήρυκτος πόλεμος δολαρίου - ευρώ και το ενδεχόμενο Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, που θα αποδυνάμωνε εξαιρετικά το υπό αμερικανικό έλεγχο ΔΝΤ. Δεν πρέπει, βεβαίως να υπάρχει αμφιβολία ότι, με τους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης, ένα τέτοιο ΕΝΤ, στα μέτρα του ηγεμονικού , γερμανικού, τραπεζικού κεφαλαίου, θα ήταν πραγματικό ευρωσφαγείο εργατικών μισθών και κοινωνικών ασφαλίσεων.

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΠΡΙΝ 14/03/2010


Eνάντια στα αντεργατικά μέτρα

FREE photo hosting by Fih.gr

Δελτίο Τύπου Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών - Δέχτηκαν και οι τυφλοί χημικά!!!

Η Εθνική Ομοσπονδία Τυφλών (Ε.Ο.Τ.) καταγγέλλει τους υφιστάμενους του Υπουργού «Προστασίας του Πολίτη» κύριου Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για την αλόγιστη χρήση χημικών που έκαναν προκειμένου να διαλύσουν τη μεγαλειώδη πορεία που οργάνωσαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ στα πλαίσια της απεργίας της 11ης Μαρτίου. Τα όργανα της τάξης δε δίστασαν να ψεκάσουν κατά πρόσωπο και εξ επαφής τους τυφλούς που διαδήλωναν, παρότι κρατούσαν το γνωστό λευκό μπαστούνι, συμμετείχαν ειρηνικά στη διαδήλωση, δεν διέπρατταν κανενός είδους βιαιοπραγίες και ήταν παντελώς ανυπεράσπιστοι.

Eπισκεφθείτε το site της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών