Αναδίπλωση από τη λαϊκή απαίτηση για ακύρωση του Μνημονίου η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για «πολιτική καταγγελία» του

Αναδίπλωση από τη λαϊκή απαίτηση για ακύρωση του Μνημονίου η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για «πολιτική καταγγελία» του

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία στις απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις, στις πλατείες απαίτησαν την κατάργηση του Μνημονίου που οδήγησαν στις άγριες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, την παιδεία, την υγεία και κάθε κοινωνικό αγαθό. Στις εκλογές της 6^ης Μάη μαύρισαν τα κόμματά του.

Η Αριστερά δεν μπορεί να τοποθετείται πίσω από αυτούς τους στόχους. Οι δηλώσεις Δραγασάκη και άλλων ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για επαναδιαπραγμάτευση και όχι ακύρωση του Μνημονίου, αποτελούν αναδίπλωση. Δίνουν επιχειρήματα στην ΕΕ και στους αντιπάλους του λαϊκού κινήματος που απαιτούν προσαρμογή «στις ανάγκες των αγορών και των επιχειρήσεων», ανοίγοντας το δρόμο σε εκβιασμούς στο όνομα του ευρώ.

Αυτές οι αναδιπλώσεις απειλούν τη δυναμική του κόσμου που γύρισε τη πλάτη σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ. Ο λαός δεν πάλεψε δυο χρόνια για να δει το Μνημόνιο να παραμένει και την επιτροπεία να συνεχίζεται.

Είναι ώρα να στηρίξουμε τις ανταρσίες που οδήγησαν στις ελπίδες ανατροπής και ακύρωσης του Μνημονίου και της ληστείας του μέσω του χρέους, ώστε η ήττα του μαύρου μετώπου στις 6 Μάη να γίνει άτακτη φυγή, με την κλιμάκωση των αγώνων πριν και μετά τις 17 Ιούνη. Αυτή είναι η απάντηση στους εκβιασμούς, όχι οι τεχνοκρατικές μεθοδεύσεις που παραπέμπουν την ανατροπή στην… καλή θέληση της Τρόικας, της ΕΕ και των βιομηχάνων.

Να χαράξουμε έναν άλλο δρόμο, έξω από το χρέος, το ευρώ και την ΕΕ, τα συμφέροντα τραπεζιτών και κεφαλαίου, για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Οι πλατείες της ελπίδας

Πριν από ένα χρόνο, στις 24 Μάη, οι πλατείες όλης της χώρας γέμισαν από ένα πολύμορφο κίνημα ενάντια στο Μνημόνιο και τους εκφραστές του. Για πολλούς μήνες ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στις πλατείες, παρά τις αντιφάσεις και τα πισωγυρίσματα, κατάφερε να συγκροτήσει τις δικές του διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας (απέναντι στην επίπλαστη "δημοκρατία" του κοινοβουλίου), αυτοοργάνωσης, δράσης, αλληλεγγύης, αντίστασης στην πολιτική του Μνημονίου και της σφαγής των κοινωνικών δικαιωμάτων στο βωμό του ευρώ.

Βροντοφώναξε: Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε. Στράφηκε ενάντια στο σάπιο πολιτικό σύστημα που, ταμπουρωμένο μέσα στη Βουλή, ψήφιζε σωρηδόν υπαγορευμένα μέτρα και νομοσχέδια. Έδωσε τεράστια μάχη ενάντια στην αστυνομική βία και καταστολή, η οποία επιστρατεύτηκε για να στηρίξει μια παραπαίουσα κυβέρνηση. Δημιούργησε τον δικό του πολιτισμό.

Γέννησε την ελπίδα ότι μπορούμε να τους ανατρέψουμε και την αποφασιστικότητα ότι χρειάζεται παρατεταμένος αγώνας για να το καταφέρουμε.

Μέσα στις μεγάλες απεργίες, στις πλατείες, στις λαϊκές συνελεύσεις, τον συντονισμό των σωματείων και τα κινήματα ανυπακοής γεννήθηκε και ανδρώθηκε η δυνατότητα ανατροπής αυτής της πολιτικής, που αποτυπώθηκε και στην κάλπη της 6ης Μάη.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, είναι περισσότερο από αναγκαίο να επαναδραστηριοποιηθούν οι πλατείες, οι λαϊκές συνελεύσεις, να στηριχτούν οι απεργίες και οι διαδηλώσεις. Για να μπορέσει ο λαός να κάνει ένα ακόμη βήμα μπροστά στο ξερίζωμα του Μνημονίου, του χρέους και των εκβιασμών της ΕΕ.

Ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα βρίσκεται σήμερα στο κάλεσμα των 6μμ στην πλατεία Συντάγματος.

Στηρίζουμε τη στάση εργασίας στο εμπόριο και τις υπηρεσίες

Την  ώρα που ο ΣΕΒ παίζει κρυφτούλι με τον Βενιζέλο για το ποιος τελικά ευθύνεται για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την καταβαράθρωση των μισθών, οι επιχειρηματίες έδειξαν τα δόντια τους. Μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής ωράριο εργασίας, απολύσεις και απειλές είναι το σκηνικό που διαμορφώνεται στον ιδιωτικό τομέα πλέον και με τη βούλα του νόμου. Επιπλέον, EE, ΔΝΤ και Τρόικα ζητούν νέα μέτρα λιτότητας, ενώ κάνουν λόγο για μισθούς 200 ευρώ, επιπλέον φόρους και άλλα παρόμοια. Αυτό είναι το τίμημα για να μείνει η χώρα στο ευρώ…

Ο κόσμος της δουλειάς δεν παραδίνεται. Με τους αγώνες του απονομιμοποίησε το Μνημόνιο και το πολιτικό σκηνικό που το στηρίζει. Μέσα από το συλλογικό, οργανωμένο αγώνα μπορεί να πάρει πίσω τα κλεμμένα, να ανατρέψει την πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, ΔΝΤ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει την στάση εργασίας στο εμπόριο και τις υπηρεσίες το Σάββατο 26/5, από το ξεκίνημα της βάρδιας να μη μειωθούν οι μισθοί, να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις μισθών, να πληρωθούν τα δεδουλευμένα, να μην καταστρατηγείται η κυριακάτικη αργία, να σταματήσουν τα ωράριο «λάστιχο». Θα είμαστε μαζί με τους εργαζόμενους στις επιτροπές περιφρούρησης του αγώνα, σε κάθε μάχη, μικρότερη ή μεγαλύτερη.

Ανακοίνωση ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας, για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας καταδικάζει απερίφραστα τη δολοφονία του Θεόδωρου Λαζανά και στέλνει τη συμπαράσταση της στην οικογένεια του θύματος. Η δολοφονία πρέπει να εξιχνιαστεί και οι δράστες να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη και να δικαστούν σύμφωνα με το ποινικό δίκαιο. Οι λογικές συλλογικής απόδοσης ευθυνών σε ολόκληρες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν βοηθούν αλλά οδηγούν την δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση των κατοίκων της Πάτρας σε επικίνδυνα μονοπάτια και αφήνουν το πεδίο ελεύθερο για τη δράση ακραία αντιδημοκρατικών, ρατσιστικών και φασιστικών δυνάμεων.

Τέτοια άγρια εγκλήματα γεννιούνται από τις συνθήκες φτώχειας, εξαθλίωσης και κοινωνικού αποκλεισμού που έχουν ενταθεί σε ακραίο βαθμό από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των Μνηνονίων, του ΔΝΤ και της Τρόικας. Στις συνθήκες αυτές καταδικάζεται όλος ο ελληνικός λαός και συμπιέζεται ακόμα περισσότερο η κατάσταση στην οποία βρίσκονται περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Οι τελευταίοι, όντας σε κατάσταση παρανομίας και με ανοιχτή την απειλή της επιβίωσής τους στρέφονται σε κυκλώματα λαθρεμπορίας και αποτελούν θύματα και οι ίδιοι άγριας εκμετάλλευσης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας καταγγέλλει την κυβερνητική πολιτική σε εργασία, παιδεία και δημοκρατία, που οδηγεί στη ραγδαία υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών και τη γκετοποίησή τους. Όπλο της πολιτικής αυτής είναι η καλλιέργεια του φόβου για τον διπλανό, τον άνεργο, το μετανάστη, τον ξένο και η λύση που η πολιτική αυτή προτείνει είναι ο κοινωνικός εμφύλιος. Είναι τεράστιες οι ευθύνες των τοπικών αρχών, γιατί επαναλαμβάνοντας διαρκώς ότι δεν έχουν καμία αρμοδιότητα, ουσιαστικά συνεισφέρουν στην κοινωνική πόλωση και χαίρονται από την αστυνομική επίλυση των κοινωνικών ζητημάτων. Οι εργατικές και λαϊκές περιοχές της Πάτρας δεν υποβαθμίζονται από την παρουσία μεταναστών και προσφύγων αλλά από την πολιτική της ανεργίας, της αποβιομηχάνισης και της δήθεν «ανάπτυξης» ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων – με τρανό παράδειγμα το νέο λιμάνι.

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην πόλη της Πάτρας, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας έχει πολιτική αιτία: η Ελλάδα είναι δεσμευμένη από τις συνθήκες του Σένγκεν και του Δουβλίνο ΙΙ να παίζει το ρόλο του χωροφύλακα της Ευρώπης απέναντι στο μεταναστευτικό ρεύμα που η ίδια η πολιτική της ΕΕ δημιουργεί. Πόλεις όπως η Πάτρα είναι υποχρεωμένες να λειτουργούν σαν στρατιωτικοποιημένες ζώνες και να μοιάζουν με πραγματικά στρατόπεδα, αποκλείοντας τους ίδιους τους πολίτες τους από δημόσια κοινωνικά αγαθά, όπως η πρόσβαση στο θαλάσσιο μέτωπο. Το μεταναστευτικό ρεύμα δημιουργείται από την επέλαση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού της αγοράς, που θέλει ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και παράνομη διακίνηση ανθρώπων. Η προσφυγιά είναι αποτέλεσμα των  ιμπεριαλιστικών πολέμων που η Ελλάδα με τους «συμμάχους» της στο ΝΑΤΟ έχει διεξαγάγει και δεν είναι τυχαίο ότι η πλειονότητα των προσφύγων στην πόλη της Πάτρας προέρχεται από εκείνες τις χώρες.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας απαιτεί να αλλάξει εδώ και τώρα η συνθήκη κοινωνικής εξαθλίωσης που θέλουν να επιβάλλουν. Αδιαχώριστα από την πάλη για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, από τον αγώνα ενάντια στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, απαιτούμε να δοθούν χαρτιά σε όλους τους μετανάστες και να εξασφαλιστούν οι βασικές βιοτικές τους ανάγκες για στέγαση, τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Παλεύουμε για νομιμοποίηση των μεταναστών και των προσφύγων. Ζητάμε την ρήξη με την ΕΕ των συνθηκών Σένγκεν και Δουβλίνου ΙΙ και των αντεργατικών και αντιμεταναστευτικών οδηγιών.
Απάντηση στην πολιτική της εξαθλίωσης δεν μπορεί να είναι άλλη από την οργάνωση των εργαζομένων και του λαού για τον εαυτό του, μέσα από δικές του δομές όπως συνελεύσεις στις γειτονιές και λαϊκές επιτροπές. Να οργανώσουμε την αλληλεγγύη και να σπάσουμε το φόβο και την αποξένωση που θέλουν να μας επιβάλλουν. Σε καμία περίπτωση τα κοινωνικά προβλήματα δεν επιλύονται με μεταφερόμενες από την υπόλοιπη Ελλάδα στρατιωτικού τύπου ομάδες στη λογική των μαφιόζικων συμμοριών που «καθαρίζουν».

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας καταγγέλλει απερίφραστα την προσπάθεια καπήλευσης της μνήμης του δολοφονηθέντα και της δημιουργίας ακραίων γεγονότων από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, που με την πολιτική της βίας, του μίσους και του φασισμού θέλουν να στρέψουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία στην ακροδεξιά για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Η Χρυσή Αυγή είναι βαθιά αντιλαϊκή δύναμη, ενισχύει τον κοινωνικό εμφύλιο εντός των εργαζομένων και υποστηρίζει ανοιχτά το μεγάλο κεφάλαιο, το μνημόνιο και την ΕΕ. Καλούμε τους κατοίκους της Πάτρας να απομονώσουν τη Χρυσή Αυγή – να μη βρει πάτημα το ακροδεξιό δηλητήριο!

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη

Η Αριστερά δέχεται μια συκοφαντική εκστρατεία λάσπης από τις ηττημένες δυνάμεις του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τα στηρίγματα του Μνημονίου, της ΕΕ και  του ΔΝΤ.

Δυστυχώς, από την πλευρά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, οι προσαρμογές στις πιέσεις είναι ραγδαίες, με την αποδοχή της επαναδιαπραγμάτευσης με τους δανειστές πάντα εντός του ευρώ, αντί για την μονομερή κατάργηση των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων και τη διαγραφή του ληστρικού χρέους.

Η ηγεσία του ΚΚΕ, από την άλλη, αντί να επιμένει στην ενότητα των εργαζομένων, στους στόχους ανατροπής και την οργάνωση της πάλης, κατευθύνει τα βέλη της σε βάρος της υπόλοιπης Αριστεράς.

Σήμερα, η διέξοδος από την σκοπιά των εργαζομένων περνά από το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα για μια άμεση απάντηση με τη διαγραφή του χρέους, την παύση πληρωμών, την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και την έξοδο από ευρώ και ΕΕ. Σε αυτή τη βάση μπορούν να συσπειρωθούν οι δυνάμεις που τοποθετούνται ξεκάθαρα ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση σε όλη την γραμμή του μετώπου, στην ΕΕ, στον ιμπεριαλισμό, στη διαχείριση, στην ενσωμάτωση, αλλά και στην περιχαράκωση.

Στη βάση αυτή επιβάλλεται ο διάλογος, η κριτική και η αντιπαράθεση εντός της Αριστεράς, αλλά με αρχές και όχι με συκοφαντίες.  

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε στόχος συκοφαντικής επίθεσης σε άρθρα του Ριζοσπάστη στις 23 και 24/5, όπου εμφανίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ σαν... 13^η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ! Με επιλεκτικά αποσπάσματα από κείμενα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οργανώσεων που συμμετέχουν στο μέτωπο και με αθέμιτη στοχοποίηση απευθείας κατά αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ο συντάκτης του Ριζοσπάστη προσπαθεί να «αποδείξει» τα αναπόδεικτα...

Κι επειδή δεν μελέτησε καλά την απόφαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 13 Μάη παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα, για το τι πραγματικά λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

«Η οποιαδήποτε συμμετοχή της αριστεράς σε κυβέρνηση κάτω από τον έλεγχο και μέσα στα όρια της τρόικα, της ΕΕ, των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, με επαναδιαπραγμάτευση και όχι ριζική ανατροπή και καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, των Μνημονίων και των ασφυκτικών ορίων που θέτουν «το σύμφωνο για το ευρώ» και η γενικότερη πολιτική της ΕΕ, θα την οδηγήσει αργά ή γρήγορα, σε ενσωμάτωση και ήττα. Θα διαψεύσει τις λαϊκές προσδοκίες και ελπίδες. Η Αριστερά πρέπει να στοχεύει στην διεκδίκηση της πολιτικής και κυβερνητικής εξουσίας, από ένα ανατρεπτικό πολιτικό και κοινωνικό κίνημα. Με θεσμούς λαϊκής εξουσίας και εργατικού ελέγχου, με σύνδεση του ερωτήματος της κυβερνητικής εξουσίας με μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, με ρήξη με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, το εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι ικανό να επιβάλει τη δική του εξουσία και κυβέρνηση».

Και παρακάτω: «Τα αδιέξοδα της ευρωλαγνείας, του κυβερνητισμού και της αναπαλαίωσης της σοσιαλδημοκρατίας από τη μια, της αποφυγής-αναβολής κάθε σημαντικής ταξικής και πολιτικής σύγκρουσης μέχρι τη δεύτερη παρουσία της… ‘’Λαϊκής Εξουσίας’’ απ’ την άλλη, αλλά και τα αδιέξοδα των μοναχικών δρόμων της ‘’καθαρότητας’’, επιβάλλουν την αποφασιστική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».

Κατά τους συντάκτες του Ριζοσπάστη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αναδεικνύει το «σοσιαλδημοκρατικό σχέδιο της αστικής τάξης». Αντιγράφουμε από την απόφαση: «Οι δυνάμεις του συστήματος με την στήριξη του «διεθνούς παράγοντα» δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα, αλλά θα επιμείνουν στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τους συσχετισμούς που αποτυπώθηκαν στο εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη. Θα αξιοποιήσουν σε αυτήν την κατεύθυνση κάθε μέσο. Από την πίεση στις δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς για την συμμόρφωσή τους σε μια γραμμή «διόρθωσης» των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης εντός του ευρώ και της ΕΕ, έως τους ανοικτούς εκβιασμούς, την απειλή της «χρεοκοπίας» και της πείνας, της «εξόδου από το ευρώ», την αξιοποίηση της φασιστικής ακροδεξιάς. Το επόμενο διάστημα θα είναι περίοδος κοινωνικής πόλωσης και όξυνσης της ταξικής πάλης, όχι ανέμελων κυβερνητικών λύσεων». Απλώς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκτός από το σχέδιο ενσωμάτωσης, βλέπει και το σχέδιο ανοιχτής αντιπαράθεσης και συντριβής του λαϊκού κινήματος και της όποια αμφισβήτησης, γιατί το κύριο μέτωπό της είναι προς το «μαύρο μέτωπο» ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, και όχι προς τις δυνάμεις της Αριστεράς. Αυτό μάλλον δεν αρέσει στον Ριζοσπάστη.

Η σπίλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συγκεκριμένων αγωνιστών δεν περνά. Οι τάσεις της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς, που σήμερα αγωνίζονται μέσα από τις γραμμές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχουν πει το δικό τους σταθερό και διαχρονικό «Όχι!» σε κάθε λογική διαχείρισης του συστήματος, κυβερνητικής ενσωμάτωσης και υποταγής, και το 1989 και έκτοτε. Αντιστάθηκαν και αντιστέκονται έμπρακτα σε κάθε προσπάθεια επιβολής ή εκβιασμού της «συναίνεσης» της Αριστεράς σε ιστορικές στιγμές.

Στις κρίσιμες μάχες που έρχονται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παλέψει για να μπολιάσει το λαϊκό και εργατικό κίνημα με μια ανατρεπτική αντικαπιταλιστική λογική, ενάντια στην ΕΕ και τον ιμπεριαλισμό, χωρίς να περιμένει «στη γωνία» να δει την ήττα της κοινωνικής αντίστασης ή τον ευνουχισμό της από τις φιλοΕΕ διαχειριστικές αντιλήψεις. Σε μια περίοδο που η συζήτηση μέσα στους εργαζόμενους για το ποια πρέπει να είναι η απάντηση στην ολοκληρωτική επίθεση κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ έχει φουντώσει, η συκοφαντία δεν πάει μακριά. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν μπορεί να αποφύγει την ανάγκη ουσιαστικού διαλόγου και ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος και της Αριστεράς.

Για τη διπλή αυτοκτονία

Για τη διπλή αυτοκτονία

Η διπλή αυτοκτονία μάνας και γιου σήμερα στην πλατεία Βάθη έρχεται να προστεθεί σε καμπόσες ακόμη αυτοκτονίες και αμέτρητους θανάτους από τη φτώχεια, την απελπισία, την διάλυση της κοινωνικής πρόνοιας και των δομών προστασίας.

Οι πρωταίτιοι της κατάστασης αυτής, οι ηθικοί αυτουργοί των αυτοκτονιών, αντί να βρίσκονται στο εδώλιο έχουν το θράσος να κυκλοφορούν στα τηλεοπτικά παράθυρα και να διαφημίζουν το Μνημόνιο ως "ευλογία" για τον τόπο. Την ίδια στιγμή, οι ηγέτες της ΕΕ επιμένουν να επεκτείνουν αυτή την "ευεργετική" (για το κεφάλαιο) πολιτική στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιμένοντας στο νέο Σύμφωνο για τη φτωχοποίηση όλης της Ευρώπης.

Στο αγωνιώδες ερώτημα του σημερινού αυτόχειρα για το αν υπάρχει άλλη διέξοδος, χρειάζεται όλο το λαϊκό κίνημα και η Αριστερά να απαντήσει: ναι, υπάρχει άλλη διέξοδος έξω από το χρέος, το Μνημόνιο, το ευρώ και την ΕΕ. Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από τη σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την οικοδόμηση μιας άλλης πορείας, βασισμένης στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

 Ένας δρόμος που θα μετρά την "ευημερία" της κοινωνίας όχι σε καταναλωτικά δάνεια, ομόλογα και επιτόκια, αλλά σε δωρεάν υγεία, περίθαλψη, παιδεία, πολιτισμό για όλες και όλους. Ένας δρόμος που θα οδηγήσει τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων, με την εθνικοποίησή τους και των εργατικό έλεγχο. Ένας δρόμος που δεν χτίζεται μέσα από αυταπάτες περί "αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου", αλλά βασίζεται στην ίδια τη δύναμη του λαού, σε ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα ρήξης και ανατροπής που θα επιβάλει τους δικούς του όρους στους σημερινούς εκβιαστές μας.

Ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, οικοδομώντας εκείνες τις συλλογικές μορφές αλληλεγγύης ανά γειτονιά, πόλη και εργασιακό χώρο, που θα αποτρέψουν την απελπισία, θα αντιστρέψουν τους μοναχικούς δρόμους, θα ξαναγεννήσουν την ελπίδα. Η συλλογική αλληλεγγύη και ο αγώνας να ξαναχτιστεί το κράτος πρόνοιας που έχουν διαλύσει είναι οι μόνοι τρόποι για να μη θρηνήσουμε κι άλλα θύματα.

Σε αυτό τον αγώνα για τη σωτηρία του λαού στρατεύεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλα τα μέλη της, πριν και μετά τις εκλογές.