Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Η υπεροχή του... καπιταλισμού

Ο Σαντιάγκο Αλμπα Ρίκο είναι ισπανός φιλόσοφος, συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Το ακόλουθο κείμενό του είναι ένα κριτικό σχόλιο για τη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση.
Ανεργοι ενώ περιμένουν στην ουρά για δουλειά στη Νέα Υόρκη.Ας δούμε πρώτα απ' όλα τι δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
*Το ότι 950 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από πείνα αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
*Το ότι υπάρχουν 4,75 δισεκατομμύρια φτωχοί σε όλο τον κόσμο, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
*Το ότι υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο άνεργοι σε όλο τον κόσμο, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
*Το ότι πάνω από το 50% του παγκόσμιου οικονομικά ενεργού πληθυσμού εργάζεται σε επισφαλείς συνθήκες, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
*Το ότι 45% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε νερό, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
*Το ότι 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στις πιο στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
*Το ότι 113 εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και 875 εκατομμύρια ενήλικες συνεχίζουν να είναι αναλφάβητοι, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
*Το ότι 12 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας απολύτως ιάσιμων ασθενειών, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
*Το ότι 13 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας της καταστροφής του περιβάλλοντος, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
*Το ότι 16.306 είδη, μεταξύ των οποίων το ένα τέταρτο των θηλαστικών, απειλούνται με εξαφάνιση, αυτό δεν είναι καπιταλιστική κρίση.
Ολα αυτά συνέβαιναν πριν από την κρίση. Τι είναι, επομένως, καπιταλιστική κρίση; Πότε αρχίζει μια καπιταλιστική κρίση;

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ , Η ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.

Του ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΔΕΛΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Σήμερα, κανένας πια δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η οικονομική κρίση που πλήττει την ευρωζώνη, αλλά και όλες τις χώρες και τους λαούς του πλανήτη, είναι προϊόν μιας νέας δομικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Παρά τη σύγχυση που επικρατεί στα μυαλά αστών και «μαρξιστών» οικονομολόγων το σήμα που εκπέμπεται από παντού είναι πανομοιότυπο. Το σύστημα καταρρέει
Ογδόντα χρόνια μετά την κρίση του 29-30 είναι πια φανερό ότι η τωρινή κρίση-ύφεση αποτελεί κάτι παραπάνω από ένα υφεσιακό κύκλο. Αυτό που είναι σημαντικό είναι το γεγονός ότι αντιστοιχεί σε μια νέα, τρομακτικά μεγαλύτερη φάση από του 29-30, διαρθρωτικής αλλαγής στη συγκεντροποίηση και κυριαρχία του πλασματικού χρηματιστικού κεφαλαίου.