Ατυχήματα ή προμελετημένα εγκλήματα;

Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος 

Νέος, βαρύς τραυματισμός εργαζόμενου στη μακρά αλυσίδα των θυμάτων στα ορυχεία του ΛΚΔΜ της ΔΕΗ ΑΕ

Σύμφωνα με τις πληροφορίες από τα τοπικά ΜΜΕ και τις ανακοινώσεις των συνδικάτων, ο 38χρονος εργαζόμενος Νίκος Καραστογιάννης βρέθηκε βαριά τραυματισμένος τα ξημερώματα (27/12/2012, 03:00 – 04:00) στις ερπύστριες του εκσκαφέα Ε3 στο ορυχείο του Νότιου Πεδίου. Εικάζεται ότι τραυματίστηκε μετά τις 03:00 τα χαράματα, αφού εκείνη την ώρα επικοινώνησε για τελευταία φορά με το χειριστή του μηχανήματος. Για τη μετακίνηση, την αλλαγή θέσης του εκσκαφέα, είναι αναγκαία η ασύρματη ενδοεπικοινωνία του χειριστή με τον κουμανταδόρο του τεράστιου ερπυστριοφόρου μηχανήματος. Διαπιστώνοντας ο χειριστής πως ο κουμανταδόρος δεν ανταποκρίνεται στα καλέσματά του για να ξεκινήσουν την «πορεία» του μηχανήματος, αναζητήθηκε και βρέθηκε σε κωματώδη κατάσταση στις ερπύστριες του εκσκαφέα Ε3… Μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο της ΔΕΗ και εισήχθη στην εντατική του Μποδοσάκειου νοσοκομείου της Πτολεμαΐδας και στη συνέχεια μεταφέρθηκε διασωληνωμένος στην εντατική του νοσοκομείου Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη. Έχει υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, ωστόσο η κατάστασή του παραμένει πολύ κρίσιμη…

Ατυχήματα ή προμελετημένα εγκλήματα;

Δεν είναι νομοτέλεια η εργασία που εκτελείται σε συνθήκες που παραβιάζονται οι κανόνες ασφαλούς εκτέλεσής της να έχει σαν αποτέλεσμα κάθε φορά και ένα εργατικό ατύχημα. Ευτυχώς… Είναι προφανές πως μια εργασία μπορεί να εκτελείται σε παγιωμένες επικίνδυνες συνθήκες για ακαθόριστο χρονικό διάστημα χωρίς εργατικό ατύχημα ή με «περιοδικά» ατυχήματα που δεν κρίνονται - χαρακτηρίζονται «βαριά ή σοβαρά». Το εργατικό ατύχημα είναι ένα συμβάν που προκύπτει όταν μια σειρά από επικίνδυνους παράγοντες στην εκτελούμενη εργασία συμπέσουν. Όταν αυτοί οι επικίνδυνοι παράγοντες συμπέσουν όλοι την ίδια χρονική στιγμή, τότε το αποτέλεσμα είναι θανατηφόρο. Είναι εξίσου προφανές πως όταν η εργασία εκτελείται συνεχώς και σε παγιωμένες επικίνδυνες συνθήκες είναι ζήτημα χρόνου πότε σε κάποια χρονική στιγμή και σε ποιον θα συμβεί το εργατικό ατύχημα. Τέλος όντας πολύ δύσκολο να προβλεφθούν και να αποφευχθούν όλοι οι επικίνδυνοι παράγοντες κατά την εκτέλεση της εργασίας, τα εργατικά ατυχήματα στη συντριπτική τους πλειοψηφία -αν όχι όλα- χρεώνονται σ’ αυτή την παράμετρο. Για τους εργαζόμενους η εργασία σ’ αυτές τις συνθήκες είναι μια καθημερινή ρώσικη ρουλέτα με τον τραυματισμό, τον ακρωτηριασμό, τη μόνιμη αναπηρία και πολλές φορές με το θάνατο.

Αυτά τα δεδομένα, η «περιοδικότητα» και το πόσο «βαρύ ή σοβαρό» είναι το εργατικό ατύχημα, είναι η βάση που πατάνε όλες οι μυθοπλασίες της αστικής κεφαλαιοκρατικής προπαγάνδας που αποκρύπτει - αποσιωπά τις πραγματικές αιτίες για τα εργατικά ατυχήματα. Μυθοπλασίες που ξεκινάνε από την «ανευθυνότητα, το λάθος, την απροσεξία» των εργαζομένων και φτάνουν ως την «υπέρβαση - παραβίαση» των κανόνων ασφαλούς εκτέλεσης της εργασίας με ευθύνη του ίδιου του εργαζόμενου. Ότι ο εργαζόμενος κάτω από την πίεση, την απειλή, τη δίωξη, την ποινή έως και την απόλυση «υποχρεώνεται» να προβεί σε μια ενέργεια που σε πρώτη εκτίμηση δεν φαντάζει να είναι και τόσο επικίνδυνη ή ακόμα να «αναγκάστηκε» να την ξανακάνει στο παρελθόν χωρίς συνέπειες είναι κάτι που σκόπιμα αποκρύπτεται - αποσιωπάται.

Η «δημοσιότητα» που δίνουν τα ΜΜΕ στα εργατικά ατυχήματα είναι σκόπιμα μικρή, ειδικά σε μεμονωμένα συμβάντα, και μόνον όταν πρόκειται για «πολύνεκρες τραγωδίες» δίνουν έμφαση και προβολή στο συμβάν του εργατικού ατυχήματος. Η έμφαση και η προβολή είναι μικρότερη ακόμα και από αυτήν που απολαμβάνουν ιστορίες και περιστατικά για τα ατυχήματα και την κακοποίηση μικρών κατοικίδιων ή άγριων ζώων… Οι χαρακτηρισμοί που αποδίδονται στους θύτες με θύματα τα ζώα είναι σκληροί και δεν τους χαρίζονται στην ανάλυση και το σχολιασμό. Το αντίθετο γίνεται με τους χαρακτηρισμούς, την ανάλυση και τα σχόλια για τους θύτες με θύματα εργαζόμενους σε κάποιο εργατικό ατύχημα. Το ίδιο «επιλεκτικές» είναι και οι  μικροαστικές ευαισθησίες που φρίττουν για τα ανήμπορα και ανυπεράσπιστα ζώα και ζωάκια, χωρίς όμως να δείχνουν -τουλάχιστον- την ίδια φρίκη, τον ίδιο αποτροπιασμό και για τον εφιαλτικό αριθμό των εργατικών ατυχημάτων…

Αναζητώντας τις πραγματικές αιτίες του «εργατικού ατυχήματος»

Αν ανατρέξει κάποιος στα εγχειρίδια και τους κανονισμούς για την ασφαλή εκτέλεση της εργασίας, την ασφαλή λειτουργία των μηχανημάτων και στις οργανικές θέσεις της ΔΕΗ στα ορυχεία στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και πιο πριν, θα διαπιστώσει πως η σύνθεση του προσωπικού για την ασφαλή λειτουργία ενός εκσκαφέα όπως ο Ε3 -όπου έγινε το νέο εργατικό ατύχημα- ήταν δύο επιτηρητές, ο κουμανταδόρος, οι δύο χειριστές και ο τεχνίτης για κάθε βάρδια. Συνολικά 6 άτομα.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μέχρι σήμερα, με επιχειρήματα από την πλευρά της εργοδοσίας που δεν έχει νόημα να αναπτυχθούν εδώ, σταδιακά επιβλήθηκε η μείωση του προσωπικού για κάθε μηχάνημα, εκσκαφέα ή αποθέτη, με τελική κατάληξη της σύνθεσης του προσωπικού σε έναν κουμανταδόρο και τους δύο χειριστές για κάθε βάρδια. Συνολικά 3 άτομα.

Στις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες εργασίας στα μέτωπα εξόρυξης και απόθεσης, μεταβάλλονται και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Γι αυτό και ο αριθμός των εργαζομένων για την ασφαλή εκτέλεση της εργασίας και την ασφαλή λειτουργία των μηχανημάτων δεν ήταν και δεν είναι μια αυθαίρετη επινόηση, αλλά προέκυψε μέσα από την έρευνα της κατασκευάστριας εταιρίας και την εμπειρική παρακολούθηση των αναγκών για την ασφαλή εκτέλεση της εργασίας στις πραγματικές συνθήκες εκσκαφής ή απόθεσης των μηχανημάτων μέσα στα ορυχεία της Γερμανίας και αλλού.

Η «ιδεολογία της ανάπτυξης», η «ανταγωνιστικότητα», τα «μοντέλα» εντατικοποίησης της εργασίας με παράλληλη μείωση του προσωπικού, η ιδιωτικοποίση τελικά της ΔΕΗ και η λειτουργία με «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια» της επιχείρησης είναι αυτά που κατευθύνουν και επιβάλουν τις επιλογές στις εργασιακές σχέσεις και διαμορφώνουν τις συνθήκες εργασίας από τη δεκαετία του ’90 μέχρι και σήμερα. Ανεξάρτητα από τις αιτιάσεις της εργοδοσίας, η ουσία στην πραγματικότητα ήταν ο στόχος της μείωσης του εργατικού κόστους ανά ώρα λειτουργίας των μηχανημάτων στα ορυχεία με σημαία την «αποτελεσματικότητα» και την «αύξηση της κερδοφορίας» της επιχείρησης. Έτσι οι συνθήκες εργασίας στα μέτωπα της εξόρυξης και απόθεσης κατέληξαν να είναι ένα καθημερινό ρίσκο, μια καθημερινή ρώσικη ρουλέτα για τη σωματική ακεραιότητα, την υγεία, ακόμα και της ίδιας της ζωής των εργαζομένων.

Ακόμα και οι αριθμοί στις στατιστικές για τα εργατικά ατυχήματα στα ορυχεία του ΛΚΔΜ και τους Ατμοηλεκτρικούς Σταθμούς της ΔΕΗ ΑΕ προκαλούν φρίκη για τη συχνότητα των θανατηφόρων ατυχημάτων. Το ίδιο και ο αριθμός των τραυματισμών, τα κατάγματα στα άκρα και των ακρωτηριασμών με μόνιμες αναπηρίες παρ’ ότι απέχουν από την πραγματικότητα. Είναι κοινό μυστικό πως πολλοί τραυματισμοί - εργατικά ατυχήματα δεν καταγράφονται στο βιβλίο συμβάντων για πολλούς και διάφορους -πλην όμως προφανείς και ανομολόγητους- λόγους…

Παρά ταύτα φαίνεται πως έχουμε εθιστεί ως κοινωνία και μάλλον θεωρούμε τα εργατικά ατυχήματα σαν ένα φυσιολογικό φαινόμενο, κάτι σαν τις παράπλευρες απώλειες της πολεμικής επιθετικότητας των ιμπεριαλιστικών πολέμων της εποχής μας. Ή ακόμα να θεωρούμε δεδομένο πως η «ατυχία» και «το λάθος του ανθρώπινου παράγοντα» φέρει την ευθύνη.

Η απουσία δυναμικών, μαχητικών κοινωνικών αντιδράσεων αλλά και των ίδιων των εργαζομένων μάλλον επιβεβαιώνει την αποτελεσματικότητα των μυθοπλασιών της προπαγάνδας της ηγεμονεύουσας αστικής κεφαλαιοκρατικής ιδεολογίας και των απολογητών της για τα εργατικά ατυχήματα...

Οι διακηρύξεις πως «τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή» απόδεικνύονται ανεπαρκείς αν όχι και υποκριτικές, όταν οι αντιδράσεις περιορίζονται σε μια κόλα χαρτί και δεν στρέφονται, αγωνιστικά, δυναμικά και μαχητικά, ενάντια στις βαθύτερες - πραγματικές αιτίες και στο υπόβαθρο που οδηγούν στο εργατικό ατύχημα.

Αναδημοσιευση  από  e-KOZANH

Στο σκαμνί οι μεγαλοεργολάβοι και οι μνημονιακοί υπουργοί, όχι τα μέλη του Κινήματος Δεν Πληρώνω

Στο σκαμνί οι μεγαλοεργολάβοι και οι μνημονιακοί υπουργοί, όχι τα μέλη του Κινήματος Δεν Πληρώνω

Η δίκη των αγωνιστών του Κινήματος Δεν Πληρώνω την Δευτέρα 17/12 στο Κιάτο είναι μια πρόκληση σε βάρος όλου του κινήματος που αντιστέκεται στη συνεχιζόμενη ληστεία του εργαζόμενου λαού.
Όχι, δεν θα πληρώσει άλλο ο ελληνικός λαός! Με τα χαράτσια, τη φορομπηξία, την αύξηση στα τέλη και σε κάθε δημόσιο αγαθό, με την ανεργία και την εξαθλίωση, τις μαζικές απολύσεις και τον αυταρχισμό δεν ξεπληρώνουν το "δημόσιο" χρέος, αλλά μετατρέπουν τη χώρα σε μια τεράστια Ειδική Οικονομική Ζώνη. Η αντίσταση στα άδικα και αντεργατικά μέτρα είναι καθήκον για καθε εργαζόμενο, για κάθε πολίτη.
Προκειμένου να στηριχτούν αυτές οι πολιτικές, όλο και περισσότερο επιστρατεύεται η καταστολή και στήνεται βιομηχανία δικαστικών διώξεων και απειλών. Η δικαστική δίωξη σε βάρος των ακτιβιστών του Κινήματος Δεν πληρώνω είναι ένα βήμα σε αυτή την πορεία. Καταγγέλλουμε τις μεθοδεύσεις της Τροχαίας του Κιάτου που πήρε ξεκάθαρη θέση υπέρ των μεγαλοεργολάβων της Ολυμπίας Οδού και όχι των κατοίκων της περιοχής και  κατέφυγε σε μήνυση εναντίον μελών του Κινήματος Δεν Πληρώνω και πολιτών, οι οποίοι διεκδίκησαν και πήραν πίσω, με απόλυτα σύννομο τρόπο, τις πινακίδες που τους είχαν αφαιρεθεί για άρνηση καταβολής διοδίων στην καρμανιόλα Κορίνθου-Πατρών.
Στο σκαμνί πρέπει να καθίσουν όλοι εκείνοι οι μεγαλοεργολάβοι που με τους δρόμους-καρμανιόλα ευθύνονται για την σφαγή χιλιάδων στους δρόμους στα «τροχαία ατυχήματα»-δολοφονίες και όχι να μας ζητάνε διόδια από πάνω. Μαζί τους να καθίσουν και οι κυβερνήσεις των μνημονίων που σπέρνουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση οδηγώντας εκατομμύρια στην ανεργία, στην καταστροφή ακόμη και στις αυτοκτονίες.
Καλούμε τα συνδικάτα, τις δημοτικές κινήσεις, τις συλλογικότητες, να καταδικάσουν απερίφραστα την τρομοκρατική αυτή επίθεση ποινικοποίησης της δράσης του κινήματος άρνησης πληρωμής των παράλογων χαρατσιών και των διοδίων και να σταθούν στο πλευρό των δικαζόμενων αγωνιστών του Κινήματος Δεν Πληρώνω.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ψήφισμα ΟΛΜΕ για διόδια

Ο.Λ.Μ.Ε.

Ερμού & Κορνάρου 2

ΤΗΛ: 210 32 30 073 – 32 21 255

FAX: 210 33 11 338

www.olme.gr

email: olme@otenet.gr                                                          Αθήνα, 12/12/2012

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ

Σε λίγες μέρες (τον Ιανουάριο) είκοσι πολίτες της Λάρισας και του Βόλου, μέλη των πρωτοβουλιών ενάντια στα διόδια, μεταξύ των οποίων και ο συνάδελφός μας Δημήτρης Παπαδόπουλος, αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ Λάρισας, παραπέμπονται σε δίκη στο μονομελές πλημμελειοδικείο Λάρισας. Η κατηγορία που τους βαρύνει αφορά στο ότι «…διέγειραν από κοινού δημοσίως σε διάπραξη πλημμελήματος….και παρότρυναν τους διερχόμενους οδηγούς..….να εξαναγκάσουν με την βία ή με απειλές τους εισπράκτορες διοδίων της εταιρείας Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου να επιτρέψουν την διέλευση αυτών σηκώνοντας τις μπάρες» για το άνοιγμα σταθμών διοδίων, στα πλαίσια πανελλαδικών κινητοποιήσεων ενάντια στα διόδια.

Το κατηγορητήριο περιλαμβάνει παράβαση του άρθρου 184 Ποινικού Κώδικα του 1951 (!), το οποίο ανασύρεται αίφνης από τα συρτάρια της μετεμφυλιακής περιόδου, βάσει του οποίου ποινικοποιούνται οι ιδέες και το φρόνημα, γεγονός που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δημοκρατικών και συνταγματικά κατοχυρωμένων ελευθεριών.

Πρόκειται για διώξεις τρομοκράτησης, που στοχεύουν στη φίμωση κάθε πολίτη που εναντιώνεται  στις μνημονιακές πολιτικές εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ευθεία βολή στην καρδιά όλων των κινημάτων του λαού μας που υιοθετούν την αντίσταση στην πράξη, που λένε όχι  στην παράδοση του δημόσιου αγαθού των δρόμων στους μεγαλοεργολάβους, που αρνούνται τα χαράτσια, τα πανάκριβα εισιτήρια στα μέσα μεταφοράς, τους δυσβάσταχτους φόρους. Είναι επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους που αντιστέκονται στα μνημόνια της τρικομματικής κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που αρνούνται τη βία της φτώχιας, της πείνας και της ανεργίας. Η κρατική καταστολή, ο αυταρχισμός, η κατάργηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος είναι απαραίτητο στήριγμα για την επιβολή του κοινωνικού μεσαίωνα.

Θεωρούμε ότι η δίκη αυτή αποτελεί σαφή ποινικοποίηση του μαζικού πολιτικού κινήματος ενάντια στα διόδια. Η παραπομπή με τις διατάξεις του 184 του Ποιν. Κώδ. περί αυτουργίας έρχεται με εμφαντικό τρόπο να προωθήσει την ποινικοποίηση των ιδεών και γι’ αυτό αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των  δημοκρατικών  ελευθεριών και ποινικοποίηση του φρονήματος.

Το ΔΣ της  ΟΛΜΕ εκφράζει την καθολική και αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη του στους διωκόμενους αγωνιστές. Αναγνωρίζοντας την πολιτική σημασία της δίκης και επειδή θεωρούμε ότι δεν δικάζονται μεμονωμένα άτομα αλλά όλες οι κοινωνικές αντιστάσεις του λαού μας, απαιτούμε την αθώωσή  τους.

Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι παράνομοι, αλλά δίκαιοι και αναγκαίοι.

Καταγγελία για την επίθεση στον Δ. Στρατούλη και τη δράση της φασιστικής συμμορίας

Καταγγελία για την επίθεση στον Δ. Στρατούλη και τη δράση της φασιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου

Καταγγέλλουμε τη φασιστική επίθεση στον Δημήτρη Στρατούλη από τρία (κατά δήλωσή τους) μέλη της Χρυσής Αυγής, που του επιτέθηκαν χτυπώντας τον στο κεφάλι με δολοφονικές προθέσεις, σήμερα στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Tην ίδια στιγμή, Χρυσαυγίτες σε διατεταγμένη υπηρεσία επιτέθηκαν στην αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Κρατικό της Νίκαιας όταν οδηγώντας μηχανή με ιλιγγιώδη ταχύτητα πέρασαν μέσα από εκατοντάδες συγκεντρωμένους, προσπαθώντας προφανώς να προκαλέσουν είτε θύμα από την πλευρά των αντιφασιστών είτε «ήρωα» από την πλευρά τους.
Η φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής βαδίζει επακριβώς στα βήματα των πολιτικών τους προκατόχων, των Γκοτζαμάνηδων και των ταγματασφαλιτών. Πραγματικός τους στόχος είναι η εξαφάνιση κάθε διαφορετικής φωνής, οι δολοφονικές επιθέσεις στην Αριστερά και σε όποιον αγωνίζεται ενάντια στην πολιτική της Τρόικας και των μνημονίων. Δεν υπάρχει τίποτα το αντισυστημικό σε μια συμμορία που ως αντικειμενικό της σκοπό έχει να μεριμνά για να μείνουν αλώβητα τα συμφέροντα των αφεντικών και προστατών της.
Όλα αυτά δεν προκαλούν απορίες σε κανέναν άνθρωπο που γνωρίζει τι είναι ο φασισμός και οι φασιστικές συμμορίες. Αυτό που προξενεί απορία, όμως, είναι το θράσος με το οποίο αυτοί που τους οπλίζουν το χέρι παριστάνουν τις αθώες περιστερές! Μόλις χτες, όλος ο συρφετός της τρικομματικής κυβέρνησης και κάμποσοι υποστηριχτές της, σε μια σεμνή τελετή προσπάθησαν να παραστήσουν τους πολέμιους του φασισμού. Μια μέρα μετά, με απερίγραπτο θράσος, τρία μέλη της Χρυσής Αυγής επιτίθενται στον Δημήτρη Στρατούλη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, σε δημόσιο χώρο. Το χέρι τους οπλίζει η ανοχή και η κάλυψη που απολαμβάνουν εδώ και χρόνια από την αστυνομία του κου Δένδια και του κου Χρυσοχοίδη, από την ιδεολογική κάλυψη που τους παρέχουν τα έργα και οι ημέρες του κου Σαμαρά και του κου Λοβέρδου, από την ατιμωρησία που απολαμβάνουν από τον κο Ρουπακιώτη και την ελληνική δικαιοσύνη, από την ανοχή του κου Καμίνη στους φασιστικούς χαιρετισμούς, από τα παραληρήματα ενάντια στους «λαθρομετανάστες» από τα δελτία των 8 και πολλά άλλα επεισόδια του έργου «η αστική δημοκρατία ανέχεται κάθε εχθρό της ελευθερίας, αρκεί να είναι φίλος του κεφαλαίου».
Αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί της επίθεσης ενάντια στον Δ. Στρατούλη, αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί των 20 (ακόμη) πνιγμένων μεταναστών στις ακτές της Μυτιλήνης, αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί για δεκάδες «ανεξιχνίαστες» δολοφονικές επιθέσεις σε αγωνιστές και μετανάστες.
Εδώ και τώρα πρέπει να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι δράστες αυτών των επιθέσεων. Το ίδιο το κίνημα θα το επιβάλλει, όπως θα επιβάλλει την καταδίκη όλων των δολοφόνων της φασιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής.

Πολιτικό γεγονος η παρουσίαση του νεου βιβλίου του Γιώργου Ρούσση !! Από την κρίση στην Επανάσταση – Πόλεμος Θέσεων»

Πολιτικό γεγονός η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Γιώργου Ρούσση !!

Ολόκληρη η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Γ. Ρούση (6 βίντεο)

Την Τρίτη 11 Δεκεμβρίου έγινε με μεγάλη επιτυχία η εκδήλωση της παρουσίασης του νέου βιβλίου του καθηγητή Γιώργου Ρούση: «Από την Κρίση στην Επανάσταση – Πόλεμος Θέσεων».

Το βιβλίο παρουσίασαν οι Αλέκος Αλαβάνος, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Διονύσης Τσακνής και Άγγελος Χάγιος. Την εκδήλωση συντόνιζε ο Μίλτος Βασιλείου.
Μπορείτε να διαβάσετε ρεπορτάζ από την εκδήλωση εδώ και ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του σημαντικού αυτού βιβλίου εδώ.

 ολόκληρη την εκδήλωση με πλήρεις τις ομιλίες και των έξι ομιλητών με τη σειρά που αυτές έγιναν.
 
Τη συζήτηση άνοιξε ο συντονιστής Μίλτος Βασιλείου ενώ, παρά τα καθιερωμένα, αμέσως μετά ακολούθησε ο συγγραφέας.
Ζητώντας συγγνώμη για την ‘αγένεια’ να μη μιλήσει τελευταίος, όπως είθισται, ο Γιώργος Ρούσης διευκρίνισε πως η  εμπειρία του τόσα χρόνια στην οργανωμένη αριστερά, του έχει αφήσει μια “απέχθεια για τα κλεισίματα’, καθώς συνήθως αυτά περιορίζονται να επαναλαμβάνουν την αρχική εισήγηση, όπως είπε.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Διονύσης Τσακνής που έδωσε μετά τη σκυτάλη στον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τις ομιλίες του Άγγελου Χάγιου και του Αλέκου Αλαβάνου.
Σημειώνουμε ότι κατά τη γνώμη μας όλες οι ομιλίες, από τη σκοπιά της η καθεμία,  παρουσιάζουν εξαιρετικό πολιτικό και όχι μόνον ενδιαφέρον.
αναδημοσίευση όλα τα βίντεο θα τα βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο!
 http://vathikokkino.com/
η εδώ τα βιντεο της παρουσίασης


βιντεο Νο 1   Από την κρίση στην Επανάσταση – Πόλεμος Θέσεων».Γιώργος Ρούσσης 
βιντεο Νο 2   Από την κρίση στην Επανάσταση – Πόλεμος Θέσεων».Γιώργος Ρούσσης
βιντεο Νο 3   Από την κρίση στην Επανάσταση – Πόλεμος Θέσεων».Γιώργος Ρούσσης 
 βιντεο Νο 4   Από την κρίση στην Επανάσταση – Πόλεμος Θέσεων».Γιώργος Ρούσσης
 βιντεο Νο 5   Από την κρίση στην Επανάσταση – Πόλεμος Θέσεων».Γιώργος Ρούσσης
βιντεο Νο 6   Από την κρίση στην Επανάσταση – Πόλεμος Θέσεων».Γιώργος Ρούσσης 

Καμία ανατροπή δεν έγινε με ανάθεση

Άγγελος Χάγιος*

Ο Γ. Ρούσης με το νέο βιβλίο του παρεμβαίνει πολιτικά στις εξελίξεις και στις διεργασίες της αριστεράς και δημιουργεί ήδη “αναταράξεις’.

Αυτό οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι επιχειρεί -και κατορθώνει- να συμβάλει ουσιαστικά και προωθητικά, στη συζήτηση για τη διαμόρφωση ενός επαναστατικού σχεδίου ανατροπής του καπιταλισμού στην εποχή της μεγαλύτερης δομικής κρίσης του και ενός πολιτικού προγράμματος αντιμετώπισης της κανιβαλικής στρατηγικής επίθεσής του στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Μια συζήτηση που απασχολεί όλους τους μαχόμενους αριστερούς και είναι ανάγκη να «απελευθερωθεί» από τα όποια ιδεολογικά και πολιτικά δεσμά την καθηλώνουν.

Αυτό το επιτυγχάνει αξιοποιώντας την ανατρεπτική σκέψη του Γκράμσι, και αναδείχνοντας την ουσία του “πολέμου θέσεων” ως δρόμου για την επανάσταση. Σε αντιπαράθεση με το ρεφορμιστικό “τρόπο χρήσης” του Γκράμσι. Τον “πόλεμο θέσεων” για την επαναστατική ανατροπή, οι ευρωκομμουνιστές τον υποβάθμισαν σε τακτική για την κατάκτηση θέσεων εντός των θεσμών του αστικού κρατικού πολιτικού συστήματος-στους Δήμους και την κυβέρνηση- και σε θεωρία για το λεγόμενο ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό.

Αυτό πήρε μεγάλες διαστάσεις και στη χώρα μας, ιδιαίτερα τις δεκαετίες του  ’70 και του ’80. Με αυτοκριτικό τρόπο να υπογραμμίσουμε ότι το παραδοσιακό ΚΚ με το δογματισμό και τη θεωρητική του φτώχεια αδυνατούσε να αξιοποιήσει ανατρεπτικά τη σκέψη του Γκράμσι.

Σήμερα είναι πολιτικά αναγκαίο να ανακαλύψουμε- μελετήσουμε τον Γκράμσι.

Την επεξεργασία του για την επαναστατική ανατροπή του κράτους σε αντιπαράθεση με τον κοινοβουλευτικό δρόμο. Την ανάδειξη της εργατικής τάξης ως της βασικής επαναστατικής δύναμης ανατροπής και ηγετικής δύναμης στο ευρύτερο μέτωπο κατά του καπιταλισμού.

Το πώς συνδυάζει, με όποιες αντιφάσεις και κενά, την επαναστατική στρατηγική με τη μάχιμη πολιτική παρέμβαση.

Τον Γκράμσι, που έδινε όλες τις δυνάμεις του για την οικοδόμηση αυτοτελούς επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος, ως σύγχρονου Ηγεμόνα, σε διαχωρισμό και ρήξη με το ρεφορμιστικό σοσιαλιστικό Κόμμα, με την παρέμβασή του στα εργοστασιακά συμβούλια του Τορίνο με το Ordine Nuovo.

Αυτός ο Γκράμσι, επαναστάτης και λενινιστής, είχε τη θεωρητική- πολιτική δυνατότητα και το κύρος να είναι αποφασιστικός πολέμιος κάθε περιχαράκωσης στις γενικές ιδεολογικές θέσεις και κάθε αριστερίστικης και σεχταριστικής τάσης. Μπορούσε και προωθούσε στην πράξη την κοινή δράση των εργατικών κομμάτων και οργανώσεων στο μαζικό αγώνα της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων.

Στην παρούσα κρίσιμη  για το εργατικό κίνημα περίοδο, σε συνθήκες αναζωπύρωσης, με διάφορους δρόμους και προσανατολισμούς, της αναζήτησης για τη μαρξιστική θεωρία και την κομμουνιστική προοπτική, η παρέμβαση του Ρούση αναδείχνει ένα γενικότερο καθήκον: Να υπερασπίσουμε και να αναπτύξουμε δημιουργικά το κεκτημένο της επαναστατικής θεωρίας μας, για τον κομμουνισμό  και την κομμουνιστική πολιτική.

Στη συζήτηση λόγου χάρη για τη στάση της αριστεράς απέναντι στην κυβερνητική εξουσία, τους θεσμούς του αστικού κράτους, τους υπερεθνικούς θεσμούς, προκύπτει η ανάγκη να ξαναδιαβάσουμε τον Λένιν μέσα από το «Κράτος και επανάσταση» και τον «Ιμπεριαλισμό», τον Γκράμσι απο τα Τετράδια της Φυλακής και τις Θέσεις της Λυών. Και, βεβαίως, να συζητήσουμε και να επεξεργαστούμε συλλογικά αυτές τις ιδέες στην εποχή της βαθύτερης, πιο αντιδραστικής από ποτέ, μετάλλαξης της αστικής δημοκρατίας. Να συμβάλουμε ώστε να αναπτυχθεί- δυναμώσει- διεκδικήσει την ηγεμονία η μαρξιστική αντίληψη και πρακτική απέναντι στις κυρίαρχες τάσεις στην αριστερά που υποτάσσουν την επαναστατική θεωρία στις τρέχουσες επιλογές είτε διαχειριστικών “αριστερών λύσεων” είτε δογματικών-  ρεφορμιστικών στρατηγικών.

Ο Ρούσης, αξιοποιεί την ανατρεπτική σκέψη του Γκράμσι και διατυπώνει ανοικτά την άποψή του για το προγραμματικό πολιτικό περιεχόμενο ενός πολέμου θέσεων στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης και της αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου,  λαμβάνοντας υπόψη το επίπεδο συνείδησης των εργατικών λαϊκών δυνάμεων της ανατροπής, τον κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό, την κατάσταση της αριστεράς.

Για το σκοπό αυτό παραθέτει, με βάση τη μαρξιστική θεωρία, την άποψή του για τον δομικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης και την ανάγκη στρατηγικών απαντήσεων.

Διατυπώνει με σαφήνεια το συμπέρασμά του ότι αποτελεί Χίμαιρα η αναμονή λύσης μέσα στο σύστημα και στην ΕΕ με κυβερνήσεις διαχειριστικές. Ιδιαίτερη αξία έχει ότι απορρίπτει και την περιχαράκωση στις γενικές αρχές και στον επαναστατικό βερμπαλισμό.

Πρόκειται για μάχιμη παρέμβαση -καθόλου ακαδημαϊκή. Με επιμονή στην ανάγκη της ποιοτικής τομής, του άλματος της επανάστασης που, χωρίς να ταυτίζεται με την τακτική, καθοδηγεί τον αντικαπιταλιστικό αγώνα.

Στη βάση αυτή διατυπώνει την πολιτική του πρόταση για το Αντικαπιταλιστικό αντιιμπεριαλιστικό πρόγραμμα και μέτωπο που αποτελεί ουσιαστική συμβολή στις διεργασίες της αριστεράς.

Συμβάλλει, κυρίως, σε μια ανατρεπτική εργατική απάντηση στην κρίση.

Η κοινωνική και ανθρωπιστική καταστροφή στη χώρα μας οφείλεται στην πιο βίαιη και βαθιά αναδιάρθρωση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού μετά από τον πόλεμο που προωθείται από τη συμμαχία της αστικής τάξης με την ΕΕ. Πρόκειται για στρατηγικού χαρακτήρα επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών  του στον κόσμο της εργασίας για την αντιμετώπιση της ιστορικού χαρακτήρα κρίσης του συστήματος.

Η πάλη για την επιβίωση, για τα δικαιώματα του λαού, των εργαζομένων, της νεολαίας,

Δεν μπορεί να περιμένει:

- την αντιδιαλεκτική- δογματική αντίληψη που παραπέμπει κάθε ρήξη με την ΕΕ, κάθε στόχο ανατροπής της αστικής πολιτικής στη “λαϊκή εξουσία’.

- ούτε βέβαια την αναζήτηση «ευρωπαϊκής λύσης» για το χρέος, την ανάπτυξη κλπ που θα προωθήσει με διαπραγμάτευση μια κυβέρνηση διαχείρισης της σημερινής άθλιας κατάστασης.

Αποκτά βαθύτερο, ανατρεπτικό πολιτικό χαρακτήρα η μάχη για τα εργατικά αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς, απαγόρευση των απολύσεων και προστασία των ανέργων, διαγραφή στα χρέη ανέργων και φτωχών, για το μπλοκάρισμα του μνημονιακού εφιάλτη και την ανατροπή της άθλιας συγκυβέρνησης και της πολιτικής της,

Ο αγώνας ζωής συνδέεται στενά με την ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης του κεφαλαίου και την επιβολή μιας μεγάλης πολιτικής στροφής υπέρ των εργαζομένων και των συμφερόντων τους.

Αυτή η στροφή μπορεί να πραγματοποιηθεί έξω από τη φυλακή του κέρδους, του χρέους και της ΕΕ, με αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης.

Στις σημερινές συνθήκες, κατά τη γνώμη μου, ο πόλεμος θέσεων είναι ανάγκη να συνδυάζεται με κινήσεις επίθεσης και ανατροπής.

Με βασικούς στόχους πάλης:

-την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους

-να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο με πλούτο, ιδιοκτησία και δύναμη

-για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες και πραγματική δημοκρατία ενάντια στο σύγχρονο απολυταρχικό καθεστώς ελληνικής ολιγαρχίας και ιμπεριαλισμού. Για λαϊκή κυριαρχία, ακηδεμόνευτη και ανεξάρτητη πορεία του τόπου ενάντια σε κάθε ξένη παρέμβαση, εποπτεία, επέμβαση και καταπίεση από ΕΕ, ΔΝΤ και ΝΑΤΟ.

Ο ρόλος της αριστεράς δεν είναι να αναλάβει, με ανάθεση, την ανατροπή. Η συζήτηση και προώθηση του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού μετώπου, η συμβολή στην οικοδόμηση σύγχρονου επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος δεν είναι αυτοσκοπός για την τακτοποίηση των προβλημάτων της αριστεράς.

Στόχος είναι να συγκροτηθεί η δύναμη της ανατροπής: Το πολιτικά ανατρεπτικό, ανώτερα οργανωμένο, ταξικά ανασυγκροτημένο μαζικό εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα, με τα ανεξάρτητα όργανα αγώνα κι επιβολής της λαϊκής – εργατικής θέλησης.

Για τον αναγκαίο, για την ίδια τη ζωή μας, πανεργατικό – παλλαϊκό ξεσηκωμό και τη συνειδητή εξέγερση ανατροπής, προτείνουμε σε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς για κοινή δράση στο πλαίσιο ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης κι ανατροπής.

Οι αλλαγές, οι ανατροπές και οι επαναστάσεις, το γνωρίζουμε από την ιστορία και τη θεωρία, πραγματοποιούνται από τις εργατικές λαϊκές μάζες.  Οι μεγάλες αναγκαίες τομές δεν γίνονται από κυβερνήσεις εντός της ΕΕ και του συστήματος, αλλά από μεγάλα κινήματα, στηριγμένα στα δικά τους δημοκρατικά όργανα, που διεκδικούν όχι τη διαχείριση αλλά την ανατροπή, όχι μέρος της εξουσίας (κυβέρνηση) αλλά όλη την εξουσία και τον πλούτο για τους εργαζόμενους. Για την εξυπηρέτηση αυτής της πολιτικής αποκτά περιεχόμενο η παρέμβαση και στους αστικούς κοινοβουλευτικούς θεσμούς και όχι το αντίστροφο.

Η ιστορική δυνατότητα είναι πραγματική, περισσότερο από ποτέ. Οι σύγχρονες κοινωνικές, παραγωγικές, διεθνιστικές δυνατότητες της εργατικής τάξης είναι τεράστιες, όπως και ο παραγόμενος πλούτος που μπορεί και πρέπει να απαλλοτριωθεί. Μια τομή αντικαπιταλιστικής ανατροπής στην Ελλάδα, θα προκαλέσει παλιρροιακά κύματα σε όλη τη νότια Ευρώπη και όχι μόνο, ανοίγοντας περιθώρια κοινής διεθνιστικής πάλης και συνεργασίας των λαών.

Το ζητούμενο είναι η συνειδητοποίηση αυτής της δυνατότητας από τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της εργασίας.

Η κρίση προκαλεί ήδη ανατροπές στο πολιτικό σύστημα, έχει βάλει σε δοκιμασία και την αριστερά. σε όλες τις εκδοχές της.

Η αριστερά ποτέ δεν ήταν ενιαία. Μέσα στην αριστερά υπάρχουν πάντα αντιπαραθέσεις και διαμάχες επαναστατικών και ρεφορμιστικών απόψεων. Είναι έκφραση της ταξικής πάλης, αποτέλεσμα της σύγκρουσης των τάξεων. Και αυτές οι επαναστατικές και ρεφορμιστικές τάσεις,  δεν υποστηρίζω ότι είναι στεγανά οριοθετημένες ανάλογα με τα κόμματα. Διατρέχουν και διαπερνούν οριζόντια, στη διαλεκτική σχέση αντιπαράθεσης και ενότητας και με διαφορετικούς τρόπους βέβαια, όλες τις δυνάμεις της αριστεράς.

Επιδίωξη μας: Να αλλάξει το τοπίο -ο συσχετισμός στο χώρο της αριστεράς υπέρ των πρώτων. Για αυτή την ανάγκη ενδιαφέρονται και συζητούν όλο και περισσότεροι πρωτοπόροι αγωνιστές και αριστεροί από όλο το φάσμα.

Απαιτείται συγκρότηση και οργάνωση ταξικής, αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής πρωτοπορίας σε όλα τα επίπεδα.

Ένα ισχυρό αντικαπιταλιστικό εργατικό μέτωπο και ένας πόλος της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής Αριστερά, με την αυτοτέλεια και την ενωτική του πολιτική, αποτελεί όπλο για να συνεχίσει ο αγώνας για την ανατροπή συνολικά της επίθεσης, για να ανοίξει ο δρόμος για βαθύτερες επαναστατικές αλλαγές, για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού.

Απαιτούνται αποφασιστικά βήματα σχεδιασμού και οικοδόμησης σύγχρονου φορέα-  ΚΟΜΜΑΤΟΣ για τον κομμουνισμό της εποχής μας. Απαραίτητος και αποφασιστικός όρος:

Για να ενώνεται σε ανώτερο επίπεδο και να αποκτά ανατρεπτικό πολιτικό ρόλο το κίνημα.  

Για να αναπτύσσεται στρατηγικά και να πλαταίνει κοινωνικά και πολιτικά το αντικαπιταλιστικό μέτωπο

Είναι πράγματι ιστορική στιγμή. Η ιστορική εμπειρία του αριστερού κινήματος του τόπου μας είναι συγκλονιστική και πλούσια.

Η αστική τάξη και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοι της κινδύνευσαν να χάσουν τρεις τουλάχιστον φορές την εξουσία τους και έχουν βγάλει συμπεράσματα. Και αυτά τα αξιοποιούν και είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα με τους συμμάχους τους για να τσακίσουν οποιαδήποτε άνοιξη και ελπίδα. Χρειάζεται να προετοιμάζουμε το λαό, δεν μπορεί να υπάρχουν και να καλλιεργούνται αυταπάτες για εύκολες διαδρομές και ομαλές εξελίξεις για το κίνημα και την αριστερά.

Το αριστερό κίνημα, με τη διπλή επανάσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ,  έφτασε στο επίπεδο της δημιουργίας κυβέρνησης και θεσμών δυαδικής εξουσίας στην Ελεύθερη Ελλάδα, με στήριγμα το ένοπλο τμήμα του λαϊκού κινήματος. Η κατάρρευση και η ήττα ήρθε διότι δεν είχε στρατηγική κατάληψης της πολιτικής εξουσίας, όχι απλά απο το κόμμα αλλά ως επαναστατικό κίνημα. Κάτι ανάλογο επαναλήφθηκε και το 1965 στα Ιουλιανά και το 73 στο Πολυτεχνείο.

Αντίθετα η αριστερά τρεις φορές μπήκε στον πειρασμό και συμμετείχε σε αστικές κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα ήττες και διασπάσεις.

Θα ήθελα λοιπόν να κλείσω λέγοντας, ότι κοντά στον Τσε Γκεβάρα, εμείς πρέπει να τιμήσουμε στο πρόσωπο του Άρη του Βελουχιώτη και το ρεύμα εκείνο που, αδύνατο και μειοψηφικό τότε αλλά συγκλονιστικό, διεκδικούσε όλη την εξουσία για το επαναστατικό κίνημα. Το ρεύμα εκείνο που είναι ανάγκη σήμερα να γίνει ηγεμονικό, να φέρει στο προσκήνιο τις τάσεις ανατροπής απέναντι στο δογματισμό και τη διαχείριση, αναδεικνύοντας τις τάσεις χειραφέτησης απέναντι στην υποταγή.

*Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Ρούση ''ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ-ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΕΣΕΩΝ''

εκδήλωση – συζήτηση

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.  Λάρισας διοργανώνει εκδήλωση – συζήτηση την Παρασκευή 14 Δεκέμβρη και ώρα 7.30 μ.μ. στo ξενοδοχείο ΜΕΤΡΟΠΟΛ  με θέμα : 

                     "Με την εργατική τάξη και το λαό ή 
                με το λόμπυ της ΕΕ και του Ευρώ?"

Ομιλητές :

-  Μαυρουδέας Σταύρος, καθηγητής Οικονομικών (πανεπιστημιακός)

-  Παπουλής Κώστας,μηχανικός- εκπαιδευτικός, μέλος του Μ.Α.Α.(Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής)

-  Χάγιος Αγγελος, μέλος της Κ.Σ.Ε. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ(ΝΑΡ), Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής

Πάρε το σωματείο σου στα χέρια σου!εκλογές ΕΛΜΕ Λάρισας

                  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Τα ανθρωποκτόνα μέτρα τους δεν έχουν τέλος! Η άθλια συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων συγκυβερνήσεων δεν θα αφήσει τίποτε  όρθιο! Δικαιώματα και κατακτήσεις αιώνων κατεδαφίζονται με διαδικασίες εξπρές από το 3ο Μνημόνιο και τον προϋπολογισμό του 2013. Σαρώνουν μισθούς, συντάξεις και εργασιακά δικαιώματα, ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία, καταργούν κάθε κοινωνικό αγαθό, προωθούν  τα εφιαλτικά σχέδια των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων, καταστρατηγούν δημοκρατικές ελευθερίες, εντείνουν την καταστολή, μετατρέπουν τη χώρα σε  νεοαποικία των  δανειστών. Η παράδοση της χώρας στα διευθυντήρια της ΕΕ επικυρώνεται και τυπικά από ευρωπαϊκές αποφάσεις, με βάση τις οποίες τα ίδια αποκτούν επικυριαρχία σε δομές του κράτους ( επίτροποι στα υπουργεία, εποπτεία προϋπολογισμού και αναπροσαρμογή του ανά μήνα). Η διακυβέρνηση της χώρας γίνεται πλέον με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα.

 Έρχονται απολύσεις μονίμων εκπαιδευτικών! Απολύονται όλοι οι αναπληρωτές !

Δεν είναι τυχαία η νέα επίκληση του υπουργού διοικητικής μεταρρύθμισης κ. Μανιτάκη για εφαρμογή των τεσσάρων λόγων απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων που ισχύουν από το 1951 και των διατάξεων του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Αν συνυπολογίσουμε την αύξηση του διδακτικού ωραρίου, την κατάργηση ή συγχώνευση σχολικών μονάδων,τις λίστες «προγραφών» εκπαιδευτικών, την ελαχιστοποίηση των προσλήψεων των αναπληρωτών στις 2.000 αντί τις 15.000, την αξιολόγηση και την κατάργηση του αμετάθετου αντιλαμβανόμαστε ότι οι απολύσεις μας αφορούν άμεσα. Η χρεοκοπία του εκπαιδευτικού και του σχολείου συντελείται! Το σχολείο της αγοράς.. οικοδομείται !

   Αδιάψευστος μάρτυρας η  δραματική συρρίκνωση των εκπαιδευτικών δομών (2000 συγχωνεύσεις-καταργήσεις)  και  η κατακόρυφη πτώση της χρηματοδότησης. Οι δαπάνες μειώνονται κατά 14% και  κατρακυλούν στο 2,51 του ΑΕΠ ( λιγότερο κατά  295 εκατ. Ευρώ στη β/μια).

Μέσα  σε  αυτές  τις  συνθήκες  θέλουν  τον εκπαιδευτικό – λάστιχο,  χωρίς  δικαιώματα, περιπλανώμενο  από  σχολειό  σε  σχολειό, φτωχό, σκυφτό, υποταγμένο και αμίλητο, και τα  σωματεία  κομματικά  φέουδα  των  κυβερνητικών  συνδικαλιστών  που  ονειρεύονται  θέσεις  διευθυντών  και προϊσταμένων  και  βρίσκονται  σε  αγαστή  συνεργασία  με  την  εκάστοτε  πολιτική  ηγεσία  της  εκπαίδευσης.             

Είναι καιρός  ο  μαχόμενος  εκπαιδευτικός  να  ορθώσει  το  ανάστημά  του  και  να  αρνηθεί  να  γίνει  συμμέτοχος  (με  την ψήφο του  και την  αδιαφορία του)  στην  απόλυση  και  την  φτωχοποίηση του. 

Μακριά  από  αντιλήψεις  κομματικών  καταγραφών  και  κοινοβουλευτικών αυταπατών  να συμβάλλει  στην  οικοδόμηση  ενός  πλατιού  μετώπου  ρήξης και  ανατροπής  της  πολιτικής τους.

Με  το σωματείο  στα  χέρια  των  εργαζομένων και  σταθερό  προσανατολισμό  τη  σύγκρουση και  την  ανατροπή, μέσα  από  γενικό  ξεσηκωμό και  αγώνα  διάρκειας- και όχι  24ώρες  ντουφεκιές εκτόνωσης-   η   νίκη  θα  είναι  με  το  μέρος μας. 

Γιατί να ψηφίσω στις 20 Δεκεμβρίου;

-         Γιατί κανείς δεν μπορεί να απαντήσει μόνος του στη βάρβαρη πολιτική τους.

-        Γιατί κανείς δεν πρέπει να μείνει μόνος του στην κρίση.

-         Η ΕΛΜΕ δεν είναι «των συνδικαλιστών», δεν είναι των παρατάξεων. Είναι το δικό σου εργαλείο και η δική σου ασπίδα. 

                     Πάρε το σωματείο σου     στα χέρια σου!

Αγωνιστική     Παρέμβαση     Εκπαιδευτικών

&

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ  ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ            ΑΝΤΩΝΙΟΣ          ΠΕ02            8ο   ΓΕΛ   ΛΑΡΙΣΑΣ

ΔΙΒΡΑΜΗΣ                ΑΝΔΡΕΑΣ             ΠΕ11            1ο   ΛΥΚΕΙΟ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ

ΘΑΝΟΥ                     ΕΦΗ                                ΠΕ08                      2η  ΕΠΑΣ  ΛΑΡΙΣΑΣ

ΚΑΛΑΙΤΖΙΔΟΥ          ΣΟΦΙΑ                   ΠΕ02            ΓΥΜΝΑΣΙΟ  &  ΛΤ  ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

ΚΡΙΤΣΙΝΙΩΤΗΣ         ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ         ΠΕ02              7ο  ΕΠΑΛ  ΛΑΡΙΣΑΣ

ΜΑΛΑΜΙΔΟΥ            ΜΑΡΙΑ                   ΠΕ09             ΛΥΚΕΙΟ  ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ

ΜΑΤΘΑΙΟΥ               ΙΩΑΝΝΑ                ΠΕ17.02      ΕΠΑΛ  ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ

ΜΠΙΚΑ                       ΔΗΜΗΤΡΑ            ΠΕ11              5ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ  ΛΑΡΙΣΑΣ

ΝΤΟΝΑ                     ΚΥΒΕΛΗ               ΠΕ06             ΓΥΜΝΑΣΙΟ  ΑΓΙΑΣ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ    ΔΗΜΗΤΡΗΣ          ΠΕ09               1ο  &  2ο  ΕΠΑΛ  ΛΑΡΙΣΑΣ

ΡΕΠΑΝΑΣ                  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ       ΠΕ02               1ο ΕΠΑΛ  - 11ο  ΛΥΚΕΙΟ  ΛΑΡΙΣΑΣ

ΣΙΑΜΟΣ                     ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ      ΠΕ18.13         ΕΠΑΛ  ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ -ΑΓΙΑΣ

ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ       ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ          ΠΕ02                ΜΟΥΣΙΚΟ  ΣΧΟΛΕΙΟ  ΛΑΡΙΣΑΣ

ΤΖΙΟΛΑΣ                   ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ                     ΠΕ18.15         1ο  ΕΠΑΛ  ΛΑΡΙΣΑΣ

ΤΣΙΜΠΟΛΗ                ΚΙΚΗ                    ΠΕ01               1ο  ΓΥΜΝΑΣΙΟ  ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ

ΨΑΡΟΥ                     ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ         ΠΕ06                2ο  ΕΠΑΛ  ΛΑΡΙΣΑΣ