..."Η νύχτα κόβει με το σουγιά της μικρά κομμάτια τ' όνειρο.
Ένα δέντρο κάνει φτερά. Ένα παιδί μεγαλώνει.
Ορκιστείτε να 'χει το παιδί το ψωμί του και το βιβλίο του
να μάθει να γράφει σ' αγαπώ,
να κρατάει μπράτσο τον ήλιο σ' ένα ανθισμένο περιβόλι.
Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου,
η λευτεριά και η ομορφιά του κόσμου. Ορκιστείτε.
[...]
Αύριο μεθαύριο θα επιστρέψουμε απ' το μεγάλο πόνο μας στις καθημερινές δουλειές μας,
θα φάμε το ψωμί μας. Το ψωμί είναι νόστιμο
όσο πικρές κι αν είναι οι μέρες μας. Πρέπει να φάμε το ψωμί μας.
Πρέπει να ζήσουμε, να διεκδικήσουμε τη ζωή μας και το δίκιο σας.
Μα και την ώρα που θα τρώμε θα 'μαστε έτοιμοι. Το ξέρουμε
είναι βαριά η κληρονομιά σου Μπελογιάννη -
θα τη σηκώσουμε στους ώμους μας.
Συχνά δυσκολευόμαστε, θα δυσκολευτούμε πιότερο -
θα την κρατήσουμε στους ώμους μας.
Η πληγή μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, το ίδιο κι η πίστη μας.
Θα φέρουμε την κληρονομιά σου στους ώμους μας,
ως την πόρτα του ήλιου, Μπελογιάννη.".....

Γ.Ρ.

ΠΗΓΗ: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ 






Την Κυριακή 18.3.2012 ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε συνέντευξη στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ (Γ. Αυτιάς). Παραθέτουμε το σχετικό κομμάτι για το ευρώ και το χρέος :

«-  Θέλετε να βγούμε έξω από το ευρώ; Θέλετε τη χώρα έξω από το ευρώ;

Θα σας μιλήσω με απόλυτο, σαφή και κατηγορηματικό τρόπο. Ουδέποτε είπαμε ότι είναι επιλογή μας η έξοδος από το ευρώ. Αντιθέτως, αυτό το οποίο λέμε εδώ και πάρα πολύ καιρό και διατυμπανίζουμε είναι ότι θέλουμε να αξιοποιήσουμε το γεγονός ότι η χώρα είναι ισότιμο μέλος  της ευρωζώνης κι αυτό μας καθιστά ισχυρούς σε μια διαπραγμάτευση απέναντι στους εταίρους, γιατί αν εμείς χρεοκοπήσουμε, καταρρεύσουμε βγούμε από το ευρώ, το ντόμινο των εξελίξεων θα περάσει σε όλη την υπόλοιπη ευρωζώνη και θα καταρρεύσει ενδεχομένως η ίδια η ευρωζώνη.

-    Άρα το ξεκαθαρίζετε. Ούτε επιστροφή στη δραχμή.

Δεν λέμε ότι θέλουμε να βγούμε από το ευρώ γιατί γνωρίζουμε ότι άλλο να είσαι έξω και να λες είναι λάθος να μπω και άλλο να είσαι μέσα σε ένα νόμισμα, να είναι το εθνικό σου νόμισμα και να θέλεις να βγεις έξω απ΄ αυτό, γιατί οι επιπτώσεις θα είναι εξαιρετικά επώδυνες, ιδίως εάν υπάρχουν αυτοί οι συσχετισμοί δύναμης στο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό. Και για να γίνω σαφής.. δεν χρειάζεται να περιγράψω με λεπτομέρειες τις επιπτώσεις, το μόνο που θέλω να πω είναι ότι, εάν υπήρχε έστω και μια σκέψη πριν από το δεύτερο μνημόνιο ότι θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τη νομισματική υποτίμηση έναντι της εσωτερικής των μισθών που γίνονται με το εθνικό νόμισμα, σήμερα αυτές οι σκέψεις δεν μπορεί να έχουν βάση, γιατί έχουμε υπογράψει το αγγλικό δίκαιο, έχουμε υπογράψει με δυο λόγια ότι δεν θα έχουμε τη δυνατότητα, αν φύγουμε από το νόμισμα, να μετατρέψουμε και το χρέος στο νέο νόμισμα. Δηλαδή τι θα έχουμε; Θα έχουμε φθηνή δραχμή ή φθηνό νέο εθνικό νόμισμα, μισθούς σε φθηνό νέο εθνικό νόμισμα και το χρέος στο ισχυρό ευρώ, το οποίο θα πολλαπλασιαστεί αυτόματα με το που θα γίνει αυτό.

Άρα δεν είναι αυτή η επιλογή μας.

-    Άρα ξεκαθαρίζετε σήμερα με απόλυτη σαφήνεια ότι.. εμείς θέλουμε το ευρώ, θέλουμε και την Ελλάδα στην Ε.Ε. και δίνουμε τη δική μας μάχη..

Ναι, αλλά όχι μια Ελλάδα η οποία θα είναι το Μπαγκλαντές της Ευρώπης, με μισθούς Βουλγαρίας και Εσθονίας, με μισθούς οι οποίοι θα είναι εξαθλίωσης και πείνας και με δημόσια περιουσία υποθηκευμένη, δηλαδή μια Ελλάδα αποικία εντός της ευρωζώνης. Γιατί αυτό γίνεται σήμερα.»

Τι μπορεί να παρατηρήσει κανείς στα παραπάνω;

1. Πώς θα αξιοποιήσει –αν δεχτεί κανείς ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο- ο ΣΥΡΙΖΑ τη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη ως ισότιμου (ισότιμου; τέλος πάντων, ας το δεχτούμε ως υπόθεση εργασίας) μέλους για να επιτύχει καλύτερο αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης, όπως εξυπονοείται, υπό την απειλή της κατάρρευσής της, αν εκ των προτέρων σπεύδει να δηλώσει και μάλιστα εντελώς κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να υιοθετήσει τη θέση της εξόδου; Αν όμως δεν θέλει να αξιοποιήσει αυτό το “ατού”, τι απομένει κατά τη λογική ΣΥΡΙΖΑ; Το ότι δεν πρέπει να φύγουμε από το ευρώ, γιατί «αν βγούμε από το ευρώ, το ντόμινο των εξελίξεων θα περάσει σε όλη την ευρωζώνη και θα καταρρεύσει ενδεχομένως η ίδια η ευρωζώνη». Μένουμε λοιπόν στο ευρώ, όχι γιατί είναι καλύτερα για τους εργαζόμενους, αλλά για το καλό της Ευρωζώνης. Ποια η διαφορά από τη λογική Παπαδήμου και λοιπών μνημονιακών;

2. «Εάν υπήρχε μια σκέψη πριν από το δεύτερο μνημόνιο» να βγούμε από το ευρώ, λέει, «σήμερα οι σκέψεις αυτές δεν μπορεί να έχουν βάση γιατί έχουμε υπογράψει το αγγλικό δίκαιο». Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει τη δανειακή σύμβαση ως παράγοντα που καθορίζει την πολιτική του.

3. Γεννιέται, λοιπόν, το ερώτημα: Πότε είναι ειλικρινής ο ΣΥΡΙΖΑ; Όταν στην τηλεόραση λέει ότι η στρατηγική της αριστεράς για το ευρώ και το χρέος στηρίζεται σε μια ρύθμιση της νέας δανειακής σύμβασης; Ή , όταν λέει, στην απόφαση της Συντονιστικής του Επιτροπής, ως δεύτερο μάλιστα σημείο στο πρόγραμμά του, «Ανατροπή της δανειακής Σύμβασης και των μέτρων που τη συνοδεύουν»;

4. Πότε πάλι είναι ειλικρινής ο ΣΥΡΙΖΑ; Όταν στην απόφαση της Συντονιστικής του Επιτροπής έχει ως πέμπτο σημείο στο πρόγραμμά του «Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους» (Τι σημαίνει βέβαια ακριβώς αυτό είναι άλλη υπόθεση…); Η όταν στην τηλεόραση αποδέχεται ότι το χρέος σε ευρώ είναι τόσο μεγάλο, ώστε καθορίζει την πολιτική του στο κεντρικό θέμα του νομίσματος που θα έχει η χώρα μας;

5. Έχει πολύ ενδιαφέρον ότι το πιο σημαντικό κατά τον ΣΥΡΙΖΑ επιχείρημα υπέρ του ευρώ, δεν είναι ούτε η καταπολέμηση της ανεργίας και η δημιουργία θέσεων εργασίας ούτε η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, ούτε αναζωογόνηση των πληττόμενων μικρομεσαίων, ούτε οι εξαγωγές – εισαγωγές, ούτε η αγροτική οικονομία , αλλά το μέγεθος του χρέους, το οποίο υποτίθεται ότι πρόκειται να διαγράψει στο μεγαλύτερο μέρος του. Αφού λέει ότι προτίθεται να το διαγράψει, πως θα πολλαπλασιαστεί;

Συμπερασματικά : Ο μέσος όρος, το «άλλα λέμε και άλλα εννοούμε», το «αλλιώς τα εννοούν οι μεν αλλιώς οι δε», η έλλειψη ανοικτής συζήτησης, οι κοινοί παρανομαστές για χάρη των εκλογών, οδηγούν την αριστερά σε αλαλούμ και αναξιοπιστία, σε μια στιγμή που απαιτείται σαφήνεια, ειλικρίνεια και ευθύτητα.

Τι (πραγματικά) είπε το ΔΝΤ για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ

ΠΗΓΗ: The Press Project
Το ΔΝΤ αναγνωρίζει κάποια από τα πιθανά οφέλη της εξόδου από το ευρώ (για την Ελλάδα- αλλά το θέμα δεν είναι η Ελλάδα) 21 Μαρτίου 2012 ThePressProject Στην έκθεση που συνοδεύει τη νέα δανειακή σύμβαση, το ΔΝΤ αναφέρθηκε εκτενώς στο θέμα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, προς μεγάλη έκπληξη όσων νόμιζαν ότι τώρα με το PSI "εμπεδώθηκε η θέση της χώρας στο κοινό νόμισμα". Η έκθεση παρουσιάζει την έξοδο με μελανά χρώματα. Ιδού όμως μερικά σημεία της έκθεσης  που δεν συμφωνούν με την κυβερνητική εκστρατεία τρομοκράτησης και δεν παρουσιάστηκαν στον ελληνικό τύπο: Σε περίπωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ "Το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας θα έκλεινε γοργά, λόγω της συμπίεσης των εισαγωγών. Εν καιρώ, με την προϋπόθεση ότι η ισοτιμία του νέου νομίσματος θα σταθεροποιηθεί και η τάξη θα αποκατασταθεί, η υποτίμηση θα οδηγήσει σε ανάκαμψη της εμπορικής δραστηριότητας, περιλαμβανομένης της μεταποίησης και του τουρισμού. Ο ιδιωτικός τομέας είναι συνολικά καλά προετοιμασμένος "(...) πολλά θα εξαρτηθούν από το τι πολιτικές θα εφαρμοστούν μετά την έξοδο" "(...) θα χρειαστεί αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους και του διμερούς χρέους προς άλλες κυβερνήσεις για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα. (εξάγοντας έτσι σημαντικό κόστος)" Βγαίνοντας λοιπόν από το ευρώ, η Ελλάδα μπορεί να διοχετεύσει προς τα έξω μέρος του συντριπτικού κόστους που τώρα υφίσταται. Η έκθεση περιγράφει το σκηνικό της εξόδου (διαταραχή στις πληρωμές, αναταραχή στις τράπεζες, αβεβαιότητα ως προς τα συμβόλαια) αλλά αναφέρει ότι το σοκ της προσαρμογής με συρρίκνωση της οικονομίας κατά 10% θα είναι "βραχυπρόθεσμο". Συγκριτικά αναφέρουμε ότι εντός ευρώ και με τη στήριξη του ΔΝΤ η συρρίκνωση το 2011 ήταν 7%, ενώ συνολικά από το 2009 η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 15% και η βαθειά ύφεση συνεχίζεται χωρίς προοπτικές ανάκαμψης. Η παραδοχή του ΔΝΤ ότι μετά το βραχυπρόθεσμο σοκ της εξόδου από το ευρώ  ακολουθεί ανάκαμψη είναι σύμφωνη με όλη την διεθνή εμπειρία χωρών που εγκατέλειψαν καθεστώτα σταθερών ισοτιμιών, προς όφελος κυμαινόμενων ισοτιμιών. Αυτό όμως που πραγματικά απασχολεί τους συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ, και ο λόγος για τον οποίον διαφωνούν κάθετα με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, περιγράφεται στην τελευταία παράγραφο του κειμένου (βλέπε παρακάτω). Πρόκειται για τις επιπτώσεις τις εξόδου στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης. March 2012 IMF Country Report No. 12/57 Box 2. Greece: Potential Economic Impact of Euro Exit An exit from the Euro area would involve economic impacts via several channels: Private sector balance sheet effects. While the private sector is well hedged in aggregate, the variance across individual exposures is unknown. In any event, inflation consequent on devaluation would reduce the real value of private sector savings (although pass through could be contained by the deep recession). Disorganization effects.The functioning of the payment system would be disrupted, and uncertainty would reign about contracts (with widespread litigation likely, aimed at testing any currency redenomination law). This could bring economic activity to a halt for some time. Financing constraints. The financial system, with its huge ECB exposure, would be badly damaged. Liquidity and credit would dry up, reflected in high default, exchange rate, and liquidity risk premia, leaving companies to rely on internally generated funds. Short run macroeconomic dynamics would be adverse. Under such a scenario GDP could contract by more than 10 percent in the first year, with a significantly larger decline in domestic demand. Greece’s large current account deficit would be swiftly unwound via import compression. Over time, provided exchange rate pass-through would be contained and civil order restored, depreciation would encourage a recovery in the tradable sector including manufacturing and tourism. However, Greece would face many challenges to achieving a desirable steady state. Competitiveness gains from nominal exchange rate depreciation would prove temporary as long as fiscal imbalances and structural shortcomings of the Greek economy remain unsolved. Currency depreciation and monetary financing of deficit spending could lead to a surge in inflation, followed by strong upward pressure on wages and other input costs, quickly reducing any competitive advantage. Greece’s potential starting position of a primary fiscal deficit and past experience outside the euro are not comforting in these respects,but much would depend on how well Greece conducted its policies post-exit. Post-exit, Greece’s external debt burden would soar, making a default inevitable. While sovereign debt under domestic law would likely be converted at a one-to-one exchange rate, all sovereign debt issued under foreign law would surge in terms of the new national currency. Moreover, the debt service burden would increase after devaluation. Default would be inevitable and with subsequent deep restructuring of private and bilaterally-held government debt would be needed to restore sustainability (thus exporting significant costs). A Greek exit from the Euro area would be very likely to have negative spillover effects: Direct impacts would be modest given Greece’s relative size. Default by Greek counterparts would affect foreign creditors to the financial and corporate sectors. Less immediately, Greece’s main competitors (e.g. in tourism) could lose business due to the rapid shifts in competitiveness brought about by a Greek devaluation. Indirect spillovers would be more important. Market perceptions of the Euro area’s stability would suffer, and investors would attach increased probability to the possibility of additional Euro exits (which an effective firewall could mitigate, but could not eliminate). In addition, the use of blunt instruments to manage Euro exit, such as deposit freezes and capital controls, could spook depositors,and investors in other weak Euro area countries, triggering preemptive deposit runs and capital flight. Moreover, bank deleveraging, to reduce risks, could lead to self-fulfilling crises in vulnerable countries, with domino effects to others.

ενωμενοι συνεχιζουν τον αγώνα οι εργαζομενοι στον Αλτερ!

Συνεχίζουν ενωμένοι οι εργαζόμενοι στο ALTER

Κυριακή, 25 Μαρτίου 2012

Ενωμένοι οι εργαζόμενοι στο Άλτερ, δημοσιογράφοι, διοικητικοί και τεχνικοί, συνεχίζουμε τον αγώνα για την καταβολή των δεδουλευμένων μας.

Στην τελευταία συγκέντρωση-ενημέρωση που πραγματοποιηθηκε την Παρασκευή 23 Μαρτίου, παρουσία εκατοντάδων εργαζομένων, δώσαμε μια βροντερή απάντηση στο μεγαλομέτοχο του Άλτερ Γιώργο Κουρή ότι για να ανοίξει το κανάλι θα πρέπει να πληρώσει. συνεχεια εδω

Σε όλη την χώρα λαική οργή κεντρική ανακοίνωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ,βίντεος

http://www.onlarissa.gr/2011-04-13-12-20-53/10433-%CE%9E%CF%8D%CE%BB%CE%BF2c-%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%9B%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B1%CF%8221
 κρήτη Ηράκλειο μεγαλειωδης και μαζική η λαική οργή διαδηλωσε αντί παρελασης την 25η Μαρτίου

 http://www.ethnosnews.com/

πελοποννησος'Πάτρα

Άγριο γιουχάισμα προς τον υφυπουργό εσωτερικών στη Κοζάνη

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η δύναμη του λαού μπορεί να γκρεμίσει τα σιδερόφραχτα κάστρα της εξουσίας

Sunday, 25 March 2012 15:11

Ήττα για το μαύρο κυβερνητικό μέτωπο, οι παρελάσεις τις 25ης Μαρτίου  Οι παρελάσεις για την 25η Μαρτίου ολοκληρώνονται, με μια ακόμα ήττα του μαύρου μετώπου κυβέρνησης- Ε.Ε.- ΔΝΤ. Η δοτή κυβέρνηση των τραπεζιτών και των τοκογλύφων έκανε όλη την Ελλάδα οχυρωμένο κάστρο για να αποκλείσει την έκφραση της οργής και της διαμαρτυρίας των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι εκπρόσωποι της νέας τυραννίας και της Ιεράς Συμμαχίας του 21ου αιώνα, όπου δεν φοβήθηκαν να παρουσιαστούν, παρακολούθησαν τις παρελάσεις με μοναδική συντροφιά τις δυνάμεις της αστυνομίας, θυμίζοντας μισητούς αυτοκράτορες ή γερμανικά στρατεύματα στην κατεχόμενη Αθήνα. Προκαλούν οργή, γέλια ή κλάματα οι δηλώσεις των θλιβερών κυβερνητικών εκπροσώπων, με τον τραπεζίτη πρωθυπουργό που αλυσοδένει την κοινωνία στα συμφέροντα του κεφαλαίου, να υποστηρίζει ότι η επανάσταση του 1821 … δείχνει το δρόμο για την τωρινή «ανόρθωση» της οικονομίας, ενώ ο κ Αβραμόπουλος απορούσε γιατί δεν παρακολούθησε όλος ο λαός τη «θαυμάσια» παρέλαση. Δεν κατάλαβε ότι εκτός από τη κυβερνητική εξουσία και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, ήταν μόνος; Ο λαός βρισκόταν αλλού. Βρισκόταν απέναντι από τις δυνάμεις της αστυνομίας, διεκδικώντας να μετατρέψει τις παρελάσεις σε περήφανες διαδηλώσεις οργής. Για άλλη μια φορά, η μαχόμενη κοινωνία βρισκόταν στους δρόμους, αψηφώντας το κλίμα πρωτοφανούς αστυνομοκρατίας, τρομοκρατίας και προβοκάτσιας, που διαμόρφωναν εδώ και μέρες τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Ήταν σαφές εξ αρχής ότι ο στόχος τους ήταν να φοβίσουν τους πολίτες ώστε να μη διαδηλώσουν. Δυστυχώς και τα δύο μεγάλα κόμματα της Αριστεράς, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξαν το δρόμο της αποχής και της καταγγελίας, υποτάχθηκαν στο κλίμα που ήθελαν οι κυρίαρχοι να επιβληθεί και απουσίασαν από μια μεγάλη μάχη του λαϊκού κινήματος. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι και τα πιο αυταρχικά μέτρα καταστολής είναι ανίκανα να εμποδίσουν το αποφασισμένο και οργανωμένο κίνημα της νεολαίας και των εργαζομένων. Δεν υπήρξε γωνιά της Ελλάδας που να μην έγιναν διαμαρτυρίες και αποδοκιμασίες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι παρελάσεις ακυρώθηκαν ή δεν συμμετείχαν οι «επίσημοι» από φόβο. Σε ορισμένες περιπτώσεις η μαζικότητα και η μαχητικότητα ήταν τεράστια και οδήγησε σε ακύρωση της παρέλασης και λαϊκή διαδήλωση, όπως στο Ηράκλειο της Κρήτης, ενώ σε πολλές πόλεις οι πολίτες έσπασαν τον κλοιό της αστυνομίας και έκαναν τις παρελάσεις - μαχητικές πορείες, όπως στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στα Χανιά, στην Ξάνθη, στον Πειραιά, στη Νέα Σμύρνη, στο Περιστέρι, στου Ζωγράφου, και αλλού. Μάλιστα η δυναμική της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης έδωσε ώθηση και θάρρος, σπάζοντας τον επιβαλλόμενο τρόμο, έτσι που εκατοντάδες και χιλιάδες να κατεβαίνουν στο δρόμο κατά τη διάρκεια της ημέρας, βλέποντας ότι το λαϊκό κίνημα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Μοναδικό στήριγμα της νέας χούντας ο κρατικός αυταρχισμός. Είναι εκατοντάδες οι προσαγωγές που έγιναν αναίτια σε όλη τη χώρα. Σε ορισμένες πόλεις, όπως τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Βέροια και βεβαίως το κέντρο της Αθήνας, ολόκληρες ομάδες διαδηλωτών οδηγούνταν στα αστυνομικά τμήματα. Στη Λάρισα, η βίαιη επίθεση της αστυνομίας συνοδεύτηκε από τρείς συλλήψεις και ένα σοβαρό τραυματισμό αγωνίστριας. Αντίστοιχο το κλίμα στην Κοζάνη, την Κομοτηνή, σχεδόν σε όλες τις πόλεις της χώρας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αισθάνεται περήφανη που έδωσε αυτή τη μάχη, πλάι σε δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, πλάι στο εργατικό, φοιτητικό, μαθητικό και νεολαιίστικο κίνημα. Οι αγωνιστές της βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή χωρίς δισταγμό, παρά τις προσαγωγές, τις προκλήσεις και τις επιθέσεις της αστυνομίας. Σε όλο αυτόν τον κόσμο που διαδήλωσε, αλλά και σε όλους τους πληττόμενους εργαζόμενους απευθύνουμε ξανά κάλεσμα ενότητας και αγώνα για την επόμενη μέρα, που πρέπει να μας βρει ακόμα πιο αποφασισμένους και μαχητικούς ενάντια στην  καταστροφή που φέρνουν κυβέρνηση- Ε.Ε.- ΔΝΤ. Σε αυτό το δρόμο καλούμε τις δυνάμεις της Αριστεράς να συμβάλλουν, υπερβαίνοντας τους φόβους και την αμηχανία.   Η μέρα που δειλά ξημερώνει θα είναι δική μας.   Μερικά βίντεο από τη σημερινή μέρα: http://www.youtube.com/watch?v=l5_xf5K5caQ&feature=share Ηράκλειο  http://www.youtube.com/watch?v=LG20lAOmqOA&feature=player_embedded#! Θεσσαλονίκη  http://www.youtube.com/watch?v=GcrNRJnMN8I Πάτρα  http://www.youtube.com/watchv=xmn0B7WeS8w&feature=player_embedded Ξάνθη  http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=IQLblWCmSwM Λάρισα

όργιο βίας και καταστολής καταγγέλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Λάρισα την 25η Μαρτίου 2012

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΛΑΡΙΣΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λάρισας καταγγέλλει το όργιο βίας και καταστολής τω δυνάμεων της αστυνομίας και του μαύρου κυβερνητικού μετώπου σε όλη τη Ελλάδα και στην πόλη της Λάρισας. Με χουντικής έμπνευσης κατασταλτικά μέτρα, με ξυλοδαρμούς, προκλήσεις και προσαγωγές , με τρεις  συλλήψεις και ενα σοβαρό τραυματισμό αγωνίστριας στη Λάρισα, επιχείρησαν να επιβάλουν καθεστώς έκτακτης ανάγκης, βάζοντας στο γύψο το δημοκρατικό δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει.
Δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τους εργαζόμενους να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν την πάλη τους εδώ και τώρα χωρίς καμιά αναμονή. Μέσα στο επόμενο δίμηνο και πριν τις εκλογές θα κριθούν πολύ σοβαρά ζητήματα για την εργατική τάξη και τον λαό. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και η Τρόικα, θέλουν να τσακίσουν τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις, να κάνουν σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, να διαλύσουν το ασφαλιστικό σύστημα. Να καταργήσουν κάθε δημοκρατικό και συνδικαλιστικό δικαίωμα, κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας. Να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε νέους “ραγιάδες” του μεγάλου ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Ο λαός πρέπει να απαντήσει στην επιδρομή. 

Κάτω η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου. Κάτω οι αδίστακτοι υπηρέτες των τραπεζιτών, των ντόπιων και ξένων τοκογλύφων, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ο λαός δεν υπέγραψε την δανειακή σύμβαση, δεν την αναγνωρίζουμε, την ανατρέπουμε. Δεν περιμένουμε να φύγουν, παλεύουμε για να τους διώξουμε. Τα μνημόνια δεν είναι μονόδρομος – υπάρχει άλλος δρόμος, χωρίς χρέος, έξω από ευρώ, την ΕΕ, τον καπιταλισμό, για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων! 

Διακήρυξη και ψηφοδέλτιο Αγωνιστικής Κίνησης Οικοδόμων

Συνάδελφοι

  Βρισκόμαστε στο χειρότερο σημείο για τη ζωή μας και τις οικογένειές μας. Χωρίς μεροκάματο και όταν το βρίσκουμε, είναι κι αυτό πετσοκομμένο! Μας λείπει το φαΐ απ' το τραπέζι και η θέρμανση είναι πλέον πολυτέλεια. Η κυβέρνηση, η τρόικα και οι κατασκευαστές δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Ούτε μεροκάματα ούτε συντάξεις ούτε το επίδομα ανεργίας ούτε την επιδότηση ενοικίου. Καταργούν συλλογικές συμβάσεις, δικαιώματα και κατακτήσεις ενός αιώνα!

   Θέλουν μια κοινωνία χωρίς εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα με τις κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία, ασφάλιση, περίθαλψη κ.λπ.), επί πληρωμή. Θέλουν μια κοινωνία εξαθλιωμένη, με φόρους και χαράτσια παντού.

 Συνάδελφοι

     Μπορούμε να τους ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ! Να ξανακατακτήσουμε την ταξική μας αυτοπεποίθηση και περηφάνια. Να φέρουμε στο σήμερα τον ιστορικό μας ρόλο. Να σώσουμε την τάξη μας από την εξαθλίωση και μαζί ολόκληρη την κοινωνία. Να δημιουργήσουμε τις πολιτικές και συνδικαλιστικές προϋποθέσεις για να τους ανατρέψουμε. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ!

  Με κεντρικό πολιτικό στόχο:

• Την ανατροπή του μνημονίου, την ανατροπή της κυβέρνησης και κάθε επίδοξου διαχειριστή αυτής της πολιτικής.

• Διαγραφή του χρέους και έξοδο από Ε.Ε.- ΟΝΕ – ευρώ

• Επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μεροκάματο, σε όλους τους άνεργους οικοδόμους μέχρι να βρουν δουλειά, με πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

• Ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα στους μετανάστες.

• ΟΕΚ και Εργατική Εστία στην υπηρεσία του λαού. Για να μη διαλυθούν δικαιώματα και παροχές των εργαζομένων (εργατικές κατοικίες, επιδόματα ενοικίου, κοινωνικός  τουρισμός).
•  Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και σύνταξη στα 55 χρόνια.

Στις εκλογές του συνδικάτου οικοδόμων στις 11 μέχρι 17 Μάρτη

Ψηφίζουμε – Στηρίζουμε

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΙΝΗΣΗ   ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ

                               1. ΓΚΟΥΝΤΟΒΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

                                        2. ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ

                                        3. ΜΑΚΡΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ

                                        4. ΠΡΑΓΚΑΦΥΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

                                        5. ΠΡΑΠΠΑΣ ΘΩΜΑΣ

                                        6. ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΜΠΗΣ

                                        7. ΤΑΛΑΧΟΥΠΗΣ ΝΙΚΟΣ

                                        8. ΤΕΜΑ FATOS

                                        9. ΧΤΕΝΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ

O μεσαίωνας στη ζωή και στα δικαιώματα μας είναι πια εδώ. Με ομοβροντία μέτρων απίστευτης βαρβαρότητας συγκυβέρνηση, εθνικοί και υπερεθνικοί συνεργάτες της και εργοδοσία οδηγούν τους εργαζομένους, τους νέους, τους ανέργους στην εξαθλίωση και στην εξόντωση. Αφού για δεκαετίες οι εργοδότες πλούτισαν και θησαύρισαν από την υπερεκμετάλλευση όλων των εργαζομένων μας ζητάνε να ξαναπληρώσουμε το μεγάλο τους φαγοπότι επικαλούμενοι την κρίση που αυτοί δημιούργησαν χωρίς όμως να την νιώσουν ποτέ.

Εφιάλτης είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν και η ανεργία είναι το βασικότερο συστατικό της συνταγής τους…

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ Αγωνιστικής Κίνησης Oικοδόμων

Συνάδελφοι

Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δεν βλέπουμε την έξοδο απ’ αυτήν, αντίθετα όμως διαπιστώνουμε να βαθαίνει πιο πολύ. Τα νέα θαυματουργά γιατροσόφια της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, με την εφαρμογή του μνημονίου, του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης οδηγεί την χώρα μας στην καταστροφή. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι είδη ορατά, με την υποθήκευση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας και το πετσόκομμα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Πλέον είναι πολυτέλεια να΄χεις δουλειά και το μεροκάματο πετσοκομμένο, δεν μπορούμε να ζήσουμε τις οικογένειες μας.

Κατοχή; Χούντα; Κάτι χειρότερο...

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΕΕ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΛΑΦΡΟΣ

"Αν ακραία κόμματα ενισχυθούν σε τέτοιο βαθμό που το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να μην μπορούν να σχηματίσουν πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό", το "πρόγραμμα βοήθειας" είναι στον αέρα, απείλησε ο πρόεδρος της ευρωζώνης, ο "γίγαντας" του μικροσκοπικού Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιουνγκέρ.  Κοινώς, εάν δεν ψηφίσετε ό,τι μας αρέσει, τότε δεν έχει δάνειο!  Ιδού λοιπόν το δημοκρατικό πρόσωπο της ευρωζώνης, που δεν διαφέρει πολύ απ' αυτό ενός άξεστου τοκογλύφου.  Δεν ήταν η μόνη επίδειξη επικυριαρχίας από τους οικονομικούς δολοφόνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του γερμανικού Δ' Ράιχ.  Ο Γιουνγκέρ πάλι πρότεινε το διορισμό ειδικού Επιτρόπου για την Ελλάδα (για την... ανάπτυξή μας): "Πρέπει να αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι την εφαρμογή", γιατί "η ελληνική κυβέρνηση δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα".  Η πρόταση δεν υιοθετήθηκε προς το παρόν, αλλά υπάρχει ήδη η άμεση εποπτεία και επιτροπεία της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ, με την παρουσία δεκάδων υπαλλήλων της "δύναμης κρούσης" στην Ελλάδα.  Επιπλέον, έπεσε η ιδέα να έρθουν στην Ελλάδα γερμανοί εφοριακοί (πότε και γερμανοί αστυνομικοί;) ενώ ο πρόεδρος της γερμανικής ομοσπονδιακής Βουλής Νόρμπερτ Λάμερτ (στη χώρα που παραιτήθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατηγορούμενος για διαφθορά) έστειλε επιστολή στον Φ. Πετσάλνικο ζητώντας εξηγήσεις για το πού έχουν τα χρήματά τους οι έλληνες βουλευτές!  Και ο ανεκδιήγητος Πετσάλνικος απολογήθηκε... 

Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι μιλούν για καθεστώς κατοχής, για νέα χούντα.  Τι έχουμε λοιπόν;  Κατοχή;  Χούντα;  Δυστυχώς κάτι χειρότερο...   Στην Ελλάδα έχουν κάνει κατοχή στα εργατικά δικαιώματα, στο δημόσιο πλούτο, στο μέλλον νέων και μεγαλύτερων, τα συμφέροντα των δανειστών - τοκογλύφων, του κεφαλαίου ντόπιου και ξένου.  Και ναι, στην Ελλάδα κυβερνά μια "χούντα", πολιτικο-επιχειρηματική - μιντιακή, μια "ευρω-χούντα" που δεν μπορεί να κουνήσει βήμα χωρίς να ρωτήσει την ΕΕ.  Αλλά τα πράγματα είναι πιο δύσκολα απ' ό,τι το 1941-44 ή το 1967-73.  Γιατί το θέμα εν είναι απλώς να φύγει η τρόικα, οι Γερμανοί, οι σύγχρονοι δοσίλογοι και τότε οι Έλληνες θα τα βρούμε μεταξύ μας.  Ούτε να φύγουν τα τανκς και οι συνταγματάρχες.  Είναι σημαντικό να δούμε ποιους έχουμε απέναντί μας, δίπλα στην τρόικα.  Τώρα είναι οι μπανκς και όχι τα τανκς.  Οι γραβατωμένοι του ευρώ και της ΕΕ και όχι ο στρατός κατοχής.  Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, οι εγχώριοι κατασταλτικοί μηχανισμοί, η δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ, η ελληνική ολιγαρχία.  Απέναντι στο λαό ορθώνεται απειλητική μια νέα Ιερά Συμμαχία, στην οποία συνεταιρίζονται, όχι ισότιμα, το ευρωπαϊκό - διεθνές και το ελληνικό κεφάλαιο, η ΕΕ, τα ηγεμονικά αστικά κράτη της Ευρώπης και το ελληνικό αστικό κράτος. 

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται πλευρές ενός νέου αντιδραστικού καθεστώτος, μιας σύγχρονης δικτατορίας του κεφαλαίου (διεθνούς και εγχώριου), που αποτελεί τομή στην εξέλιξη της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και που προορίζεται για όλους τους λαούς.  Πρόκειται για ένα αντιδραστικό καθεστώς που έρχεται από το μέλλον του ολοκληρωτικού καπιταλισμού της εποχής μας. 

Σε τι συνίσταται αυτή η αντιδραστική τομή;  Το πρώτο στοιχείο, η κοινωνική βάση που καθορίζει το χαρακτήρα της, είναι η απίστευτη μέχρι λίγο καιρό απογείωση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, με την ταπείνωση της αξίας της εργατικής δύναμης, την καταβαράθρωση των μισθών, την εξάπλωση της φτώχειας, της ανεργίας, την απόλυτη πλέον εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του λαού.  Πρόκειται για την προσπάθεια του κεφαλαίου να ξεπεράσει την κρίση του με καύσιμη ύλη τους εργαζόμενους.  Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι στις χώρες - όπως η Ελλάδα - που βρίσκονται σε πιο αδύναμη θέση (και σε τάση παραπέρα υποβάθμισης) σε σχέση με τις ηγεμονικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, υφίστανται και διπλή εκμετάλλευση, καθώς σημαντικό μέρος της κλεμμένης υπεραξίας, των κομμένων μισθών τους και της λεηλατημένης δημόσιας περιουσίας, μέσω του μηχανισμού εξυπηρέτησης του χρέους (αλλά όχι μόνο) ληστεύεται και φεύγει στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. 

Το δεύτερο στοιχείο, είναι η ταχύτερη και πιο αποκρουστική μετάλλαξη της αστικής δημοκρατίας, σε ένα σύγχρονο κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό με βασικό στόχο να αναιρέσει - υπό τα σκήπτρα της ΕΕ - το αναφαίρετο δικαίωμα στη λαϊκή κυριαρχία, δηλαδή στο δικαίωμα ενός λαού να αποφασίζει για το μέλλον του.  Η παραχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας δεν είναι καινούργιο στοιχείο, έχει γίνει και παλιότερα στην πορεία ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει περάσει μάλιστα και στη συνταγματική αναθεώρηση του 2001.  Η ελληνική αστική τάξη προχώρησε σε αυτή για να συνεταιριστεί - από χαμηλότερες θέσεις - με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, να οχυρωθεί και να αναβαθμισθεί κοινωνικο-οικονομικά, αλλά κυρίως πολιτικά απέναντι στον "εχθρό λαό".  Σήμερα όμως η τάση κατάργησης της λαϊκής κυριαρχίας αποκτά πιο άμεσο και συνολικό χαρακτήρα, καθώς η ίδια η ΕΕ (εκφράζοντας τα συμφέροντα των πολυεθνικών πολυκλαδικών μονοπωλίων, των αγορών, του ευρώ και των τραπεζών) προχωρά παραπέρα στην αντιδραστική Οικονομική Διακυβέρνηση, καταξεφτιλίζοντας ακόμα και το αστικό πολιτικό προσωπικό, που υποχρεώνεται σε γραπτές εγγυητικές επιστολές (όπως ξέρουν οι τραπεζίτες).  Επιπλέον, καταργείται η τυπική ισότητα των κρατών μέσα στην ΕΕ και διαμορφώνονται κράτη - ηγεμόνες (όπως η Γερμανία) και κράτη - παρίες, με ανεύθυνους λαούς, όπως η Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες, όπου η οικονομική κατάσταση (χρέος - έλλειμμα) και η ταξική πάλη δεν συμμορφώνονται προς τις αυστηρές ντιρεκτίβες που θεσπίζει το νέο αποκρουστικό Δημοσιονομικό Σύμφωνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επικυρώθηκε μόλις προχθές στις Βρυξέλλες.  Πρόκειται για το σύγχρονο δημοκρατικό κι εθνικό ζήτημα, που ακριβώς λόγω του χαρακτήρα του δεν απαντιέται από εθνικοαπελευθερωτικά και αστικοδημοκρατικά μέτωπα, αλλά απαιτεί αντικαπιταλιστικό, αντιΕΕ και σύγχρονο δημοκρατικό περιεχόμενο.

Δεν πρόκειται για προσωρινά μέτρα, ούτε για κάποιου είδους εκτροπή, αλλά για το μέλλον της ΕΕ, όπως διαμορφώνεται από το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο.  Βασικά συστατικά του είναι η κινεζοποίηση των μισθών και ο δρακόντειος έλεγχος της δημοσιονομικής σταθερότητας.  Αποκαλυπτικό είναι πρόσφατο άρθρο του Ζαν Κλοντ Τρισέ, πρώην προέδρου της ΕΚΤ, στο δίκτυο EBR, όπου σημειώνει ότι "οι χώρες που έχουν επανειλημμένα αποτύχει στους δημοσιονομικούς στόχους εισέρχονται σε ένα δεύτερο στάδιο, όπου οι αρχές της ευρωζώνης θα διαδραματίσουν έναν πολύ πιο ουσιαστικό και επίσημο ρόλο στη διαμόρφωση των δημοσιονομικών πολιτικών των χωρών αυτών.  Αυτό μας οδηγεί πέρα από το υπάρχον πλαίσιο, το οποίο αφήνει όλες τις αποφάσεις στα χέρια της κάθε χώρας.  Αντίθετα, δεν θα είναι μόνο δυνατό, αλλά και υποχρεωτικό, για τις ευρωπαϊκές αρχές να λάβουν άμεσα αποφάσεις"!  Καλεί μάλιστα ο πρώην αρχιτραπεζίτης για την "αποδοχή μιας νέας αντίληψης της εθνικής κυριαρχίας, δεδομένων των πολύπλοκων σχέσεων αλληλεξάρτησης μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης". 

Δεν μπορεί κανείς να περιμένει ότι θα αντιδράσει σε αυτή τη νέα αντιδραστική πραγματικότητα η ελληνική αστική τάξη, που έχει δεσμούς αίματος με την ΕΕ και στηρίζει στα "προγράμματα διάσωσης" τη διάσωσή της (με ακριβό τίμημα και μίζα στα ισχυρότερα κεφάλαια) και την εξασφάλιση ισχυρότερης θέσης απέναντι στην εργατική τάξη.  Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, μόνη πατρίδα του είναι το ποσοστό κέρδους.  Το έθνος το θυμάται μόνο για να καθυποτάξει το λαό.

Γι' αυτό δεν έχουν καμ΄΄ια τύχη πατριωτικά μέτωπα και λογικές εθνικής ενότητας, μαζί με την αστική τάξη και τις κορυφές της κρατικής γραφειοκρατίας.  Ένα "αντικατοχικό μέτωπο", που αφήνει "για μετά" την εμφύλια ταξική αντιπαράθεση, που θέλει "και το λαό και το Κολωνάκι", που δεν κοιτά ιδεολογικ΄ς διαφορές σε Δεξιά και Αριστερά, ούτε πρέπει, ούτε μπορεί ποτέ να σχηματιστεί, γιατί η ταξική αναμέτρηση οξύνεται.  Αλήθεια, πώς μπορεί να βρεθεί στο ίδιο μετερίζι ο εργάτης με τον πετσοκομμένο μισθό ή ο απολυμένος, με το αφεντικό του;  Και τι αξιοπιστία έχουν "αντικατοχικά" μέτωπα που δεν παλεύουν για να σπάσουν οι αλυσίδες που κρατούν δεμένη τη χώρα στην ΕΕ;  Απεναντίας, την ώρα της δραματικής ταπείνωσης του λαού σε όλα τα επίπεδα, το ζητούμενο είναι η εργατική τάξη και η Αριστερά να διεκδικήσει με αυτοπεποίθηση την ηγεμονία στον αγώνα για την αποτίναξη του ζυγού της νέας τυραννίας.  Γιατί βεβαίως δεν αποτελεί αριστερή και ανατρεπτική απάντηση η αγνόηση της συγκεκριμένης αντιδραστικής τομής στο επίπεδο της πολιτικής κυριαρχίας, από έναν δήθεν πούρο αντικαπιταλισμό, τον οποίο μπορεί να "χωνεύει" ακόμα και ο αθεράπευτα ευρωπαϊστής Συνασπισμός, που ακόμα ονειρεύεται μια μεταρρύθμιση εντός ΕΕ.

"Αποτελεί καθήκον και ευκαιρία για την Αριστερά να συνδέσει θαρραλέα τον αγώνα για ψωμί (λαϊκή επιβίωση ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και κρίση), δημοκρατία (με νέους εργατικούς και λαϊκούς θεσμούς οργάνωσης και ανατροπής, ενάντια στον εκφυλισμό των αστικών θεσμών) και απελευθέρωση (από τη δικτατορία των αγορών, των τραπεζών, των πολυεθνικών, της ΕΕ, του ΔΝΤ, με το διεθνισμό μεταξύ ελεύθερων λαών και χωρών ενάντια στον ιμπεριαλισμό)", σημείωνε πρόσφατα η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ.  Πρόκειται για αγώνα στενά συνδεδεμένο με την πάλη για την επαναστατική ανατροπή του συστήματος , για μια εργατική δημοκρατία νέου τύπου, για τον κομμουνισμό της εποχής μας. 

Ο αγώνας ενάντια στην ευρω-χούντα και την οικονομική κατοχή των πολυεθνικών διεξάγεται πρωτίστως σε εθνικό επίπεδο, αλλά είναι βαθιά και ολοκληρωμένα διεθνιστικός, όχι εθνικός.  Εχθρός μας δεν είναι "οι Γερμανοί", απεναντίας ο γερμανικός λαός της άγριας λιτότητας είναι εν δυνάμει σύμμαχός μας, στον κοινό αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική Γερμανία, στην ολοκληρωτική ΕΕ, στην ελληνική ολιγαρχία της εξαθλίωσης.

ΠΡΙΝ 4/3/2012