Σχόλιο για την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος

Σχόλιο για την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος

Μέρα θλίψης για το περιβάλλον θα έπρεπε να λέγεται η 5^η Ιουνίου. Από το πρωί μας έχουν κατακλύσει οι «πρωτοβουλίες οικολογικής ευαισθησίας» όλων εκείνων που θυμούνται για μια μέρα τα δάση και τα οικοσυστήματα, ενώ 365 μέρες φροντίζουν να τα εκμεταλλεύονται για το δικό τους, ιδιωτικό κέρδος.

Ποιος τολμά να διοργανώνει φιέστες τάχα για την προστασία του περιβάλλοντος σε μια χώρα που:

-Συνεχίζει να θεωρεί «εθνικής σημασίας επενδύσεις» τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική και τις τεράστιες ανεμογεννήτριες σε κάθε βουνοκορφή της Ελλάδας;

-Που θεωρεί «αναπτυξιακή δυνατότητα» την επιτάχυνση των φαστ-τρακ επενδύσεων, δηλαδή για την φαστ-τρακ καταστροφή του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος όταν αυτό απαιτούν τα κέρδη των ιδιωτών, των μεγαλοεργολάβων, των ξενοδόχων και των «επενδυτών» από το Κατάρ;

-Προωθεί το ξεπάτωμα της αγροτικής παραγωγής για να «φυτευτούν» παντού φωτοβολταϊκά πάρκα, με τις ευλογίες της ΠΑΣΕΓΕΣ και την χρηματοδότηση της Ε.Ε.;

-Καταστρέφει και εμπορευματοποιεί κάθε ελεύθερο χώρο, κάθε ανάσα ζωής για τους κατοίκους των πόλεων;

-Παραχωρεί στους ιδιώτες την παραλία, τον αιγιαλό και κάθε δημόσιο κτήμα;

-Σε μια χώρα που όλες οι υποδομές ιδιωτικοποιούνται (μεταφορές, τηλεπικοινωνία, ενέργεια) ώστε τίποτε πλέον να μην υπόκειται στον κοινωνικό έλεγχο για το πώς και σε όφελος ποιου αναπτύσσεται.

-Σε μια χώρα όπου δρουν ανενόχλητα τα κατασκευαστικά συμφέροντα, όπου σωρηδόν νομιμοποιούνται αυθαίρετες βίλες (που έχουν χτιστεί ή που θα χτιστούν στο μέλλον), με τις ευλογίες της κυβέρνησης, της Τρόικας και του ΔΝΤ;

-Σε μια χώρα όπου το Υπουργείο «Περιβάλλοντος», ακόμη και εν μέσω προεκλογικής «νηνεμίας», προχωρά κανονικά τους διαγωνισμούς εκχώρησης δικαιωμάτων για την μελέτη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και υδρογονανθράκων (πχ. στη Δυτική Πελοπόννησο), μέσα στο γενικό ξεπούλημα κάθε δημόσιου αγαθού;

Η Αριστερά και η ριζοσπαστική οικολογία σήμερα δεν γιορτάζουν!

Διεκδικούν την κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου που παραδίδει το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον βορά στους κάθε λογής «επενδυτές»: τους νόμους για τις ΑΠΕ, για το νέο χωροταξικό, για τις φαστ-τρακ επενδύσεις, για τις ΠΟΤΑ, το νόμο για τη  «Βελτίωση του επιχειρηματικού Περιβάλλοντος», τα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους. Νόμους που δυστυχώς ούτε στα προγράμματα των κομμάτων της Αριστεράς αναφέρεται η κατάργησή τους.

Συγκρούονται με τις πολιτικές της Τρόικας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πάνε κόντρα στις επιταγές των ιδιωτικοποιήσεων, στις «πράσινες πολιτικές» που βλέπουν το περιβάλλον ως πεδίο κερδοφορίας, διεκδικούν την εθνικοποίηση των στρατηγικών υποδομών και επιχειρήσεων. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει διαφορετική πολιτική για το περιβάλλον με τα χρήματα των ΕΣΠΑ, εντός του ευρώ και της Ε.Ε., με την «ανάπτυξη» που ονειρεύεται η Μέρκελ και οι πολιτικοί της φίλοι. Γιατί διεκδικούμε μια άλλη ποιότητα ζωής σε μια κοινωνία που θα μετρά την ευημερία της με την ποιότητα της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης, υγείας, παιδείας, περιβάλλοντος, του πολιτισμού και των ελεύθερων χώρων.

Η Αριστερά και η ριζοσπαστική οικολογία ζουν και αναπνέουν στους αγώνες των κατοίκων της Χαλκιδικής, στους αγώνες ενάντια στα πάρκα με τις ανεμογεννήτριες, στους αγώνες να παραμείνει το Ελληνικό χώρος πρασίνου, στους αγώνες ενάντια στην καταστροφή του Κάβο Σίδερο, στα αυτοδιαχειριζόμενα πάρκα, στις γειτονιές της αλληλεγγύης. Εκεί που ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός επιβάλλει τους δικούς του όρους, εκεί που η κοινωνική πλειοψηφία ματαιώνει τα σχέδια των ισχυρών.

νερό-εμπορευματοποιηση κοινωνικών αγαθών

Νικόπολη: μια σύγχρονη εργατούπολη, μια συνοικία της Θεσ/νίκης πέρα από τον περιφερειακό δρόμο, στην οποία οι πλειοψηφία των κατοίκων είναι εργάτες, Έλληνες και μετανάστες. Μια συνοικία που αναπτύχθηκε ταχύτατα τα τελευταία χρόνια και λόγω των σχετικά χαμηλών τιμών των διαμερισμάτων αποτέλεσε πόλο έλξης, κυρίως για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά και μια συνοικία όπου η μόλυνση του περιβάλλοντος από τα γειτονικά εργοστάσια συνδυάζεται με την έλλειψη βασικών υποδομών παιδείας, υγείας, πρόνοιας ακόμη και πόσιμου νερού.
Όποιος κατοικεί στη Νικόπολη αναγκάζεται καθημερινά είτε να μεταφέρει νερό από αλλού, είτε να αγοράζει εμφιαλωμένο νερό ακόμα και για το μαγείρεμα, γιατί η Νικόπολη υδροδοτείται από ιδιωτική γεώτρηση, το νερό της οποίας βρέθηκε από μετρήσεις του Γενικού Χημείου του κράτους να έχει υψηλά ποσοστά φυτοφαρμάκων και άλλων χημικών ουσιών, αποτέλεσμα της χρόνιας λειτουργίας του χημικού εργοστασίου “ΔΙΑΝΑ” στην περιοχή. Κι όλοι έλπιζαν ότι θα τελείωνε το μαρτύριο του “νεροκουβαλητή”, όταν η περιοχή θα συνδεόταν με το δίκτυο της Ε.Υ.Α.Θ…
Το δίκτυο ήρθε και μαζί με αυτό η πρώτη ψυχρολουσία. Τα έντυπα σύνδεσης που έφτασαν σε κάθε σπίτι ενημέρωναν τους κατοίκους της Νικόπολης ότι τα υδρόμετρa, αξίας 300€, που είχαν για τη σύνδεσή τους με την ιδιωτική εταιρία πρέπει να αντικατασταθούν με άλλα –πιθανόν ολόιδια– και κάθε νοικοκυριό να δώσει άλλα 300-400€ μέσο όρο για να συνδεθεί στο δίκτυο της Ε.Υ.Α.Θ.
Στον καπιταλισμό και το ΝΕΡΟ
δεν είναι δικαίωμα αλλά πηγή κέρδους!
Η περίπτωση της Νικόπολης, όπως και άλλων νέων γειτονιών της Θεσ/νίκης είναι απλά ενδεικτική του τι μας επιφυλάσσουν οι κρατούντες ακόμη και σε στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα, όπως η πρόσβαση στο νερό.
Γιατί η εδώ και μερικά χρόνια εισηγμένη στο χρηματιστήριο Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε. λειτουργεί ήδη με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Σύμφωνα δε με δηλώσεις και της ίδιας της εταιρίας αλλά και κυβερνητικών στελεχών προωθείται η πλήρης ιδιωτικοποίησή της. “Η διερεύνηση της δυνατότητας εισόδου στρατηγικού επενδυτή στην Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης Α.Ε. αποσκοπεί στη μακρόπνοη ενίσχυση του αναπτυξιακού ρόλου της εταιρείας, ενώ παραμένουν εν ισχύ οι βασικοί άξονες της κυβερνητικής πολιτικής για την Ε.Υ.Α.Θ.: τα συμφέροντα των καταναλωτών, τα συμφέροντα της εταιρείας και των εργαζομένων και η συμβολή στην ενίσχυση της εθνικής οικονομίας”, δηλώνει ανερυθρίαστα ο υπουργός Μακεδονίας-Θράκης, Σταύρος Καλαφάτης. Τι θα γίνει όμως στην περίπτωση που τα συμφέροντα της εταιρίας επιβάλουν μια άλλη τιμολογιακή πολιτική; Και ο στρατηγικός επενδυτής που επικαλείται ο κος υπουργός έχει δείξει παγκοσμίως ότι «νυν υπέρ πάντων το κέρδος».
Όπως είναι γνωστό ήδη ένα σημαντικό ποσοστό των μετοχών της Ε.Υ.Α.Θ. το κατέχουν ιδιώτες επενδυτές και εταιρίες, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση κατέχει η γαλλική πολυεθνική “SUEZ”, που φιλοδοξεί μάλιστα να αγοράσει ένα σημαντικό πακέτο μετοχών και να γίνει ο στρατηγικός επενδυτής στην Ε.Υ.Α.Θ. (και κατόπιν στην Ε.Υ.Δ.Α.Π. και τις εταιρείες ύδρευσης της Πάτρας και του Ηρακλείου). Αυτό που δεν είναι γενικά γνωστό είναι ότι η SUEZ, όπου έχει δραστηριοποιηθεί, από την Αργεντινή μέχρι τη διπλανή μας Σόφια, εφαρμόζει το τρίπτυχο: ελλιπής συντήρηση δικτύου, περικοπές στο προσωπικό και υπέρογκη αύξηση τιμολογίων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το σωματείο εργαζομένων στην Ε.Υ.Α.Θ., «η SUEZ είναι ένας παγκόσμιος κολοσσός που έχει αναλάβει συμβόλαια ιδιωτικοποίησης νερού σε 130 χώρες κι ευθύνεται για τεράστια οικονομικά σκάνδαλα και δυσβάσταχτα τιμολόγια. Επίσης,αφήνει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο χωρίς πόσιμο νερό ή με χειρότερες υπηρεσίες, ενώ ευθύνεται και για τη δηλητηρίαση πληθυσμών λόγω ελλιπούς συντήρησης». Αποτέλεσμα μάλιστα αυτής της πολιτικής της συγκεκριμένης εταιρείας είναι η εξέγερση των «διψασμένων καταναλωτών» στην Αργεντινή αλλά και η απόφαση της δημοτικής αρχής του Παρισιού για το διωγμό της SUEZ και την επανακρατικοποίηση της εταιρείας ύδρευσης της πόλης. Να λοιπόν ποιος θα φροντίζει για «τα συμφέροντα των καταναλωτών και των εργαζόμενων» στην πόλη μας!
Είναι αδιανόητο ένα φυσικό αγαθό, που η φύση προσφέρει απλόχερα να μπαίνει στον Προκρούστη των οικονομικών μεγεθών και των συμφερόντων. Το νερό δεν το παράγουν, το διανέμουν και όλοι εμείς πληρώνουμε φόρους για να μπορεί να συντηρείται και να παρέχεται με ασφάλεια σε όλους.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε και το γεγονός ότι η περιοχή της Αραβυσού, απ’ όπου αντλείται μέρος του αναγκαίου για τη Θεσ/νίκη νερού, έχει ήδη καταστραφεί ενώ ιδιωτική εταιρεία ελέγχει και το διυλιστήριο νερού στον Αλιάκμονα (αλλά και το βιολογικό καθαρισμό στο Καλοχώρι), τίθεται ένα ακόμη φλέγον ερώτημα:
Τι νερό θα πίνουμε; Πόσο καθαρό και ασφαλές για την υγεία μας είναι;
Εκτός από τη λειτουργία των βιομηχανιών αλλά και τα γεωργικά λιπάσματα που μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, η διαχείριση του δικτύου ύδρευσης, αλλά και του βιολογικού καθαρισμού από ιδιώτες θέτει υπό αμφισβήτηση την ποιότητα του παρεχόμενου νερού. Ο ιδιώτης θα ενδιαφέρεται για τα κέρδη του και όχι για την υγεία του κόσμου!
Άλλωστε, όπως φαίνεται και από την περίπτωση του Ασωπού ποταμού, οι κυβερνώντες μπροστά στα κέρδη απλά …κλείνουν τα μάτια! Δε φροντίζουν ούτε καν την υγεία των καταναλωτών να προστατέψουν με τη θέσπιση ορίων που θα καθιστούσαν το νερό απολύτως καθαρό και ασφαλές για κατανάλωση. Σύμφωνα και με δηλώσεις επιστημόνων ο νόμος δεν έχει συμπεριλάβει πολλές καρκινογόνες ουσίες στους δείκτες καταλληλότητας του νερού, ενώ σε άλλες τα όρια είναι τέτοια που δικαιολογούν τη μόλυνση. Ενδεικτικό παράδειγμα: το νερό της Νικόπολης περιέχει 48% νιτρικά και παρόλο που το όριο είναι 50% οι χημικοί δε συνιστούν να το πίνουμε, ούτε καν να μαγειρεύουμε μ’ αυτό.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι όλοι εμείς οι κάτοικοι αυτής της πόλης για τον πωλητή-κράτος και τον αγοραστή-ιδιωτική εταιρεία δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από καταναλωτές ενός αμφίβολης ποιότητας αλλά όλο και πιο ακριβού προϊόντος. Κοινός τους στόχος (όπως και στην Ολυμπιακή, τα ΕΛ.ΤΑ., τον Ο.Σ.Ε. και γενικά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας) η εισροή κάποιου (ευτελούς για την πραγματική αξία της Ε.Υ.Α.Θ.) ποσού στον κρατικό προϋπολογισμό και η αποκόμιση μεγάλων κερδών για τη SUEZ, από τη μείωση τους κόστους και την αύξηση των τιμολογίων.
Αυτό δεν πρέπει να το ανεχτούμε. Πρέπει να δηλώσουμε με κάθε τρόπο την απόφασή μας ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΦΘΗΝΟ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΝΕΡΟ. Μόνο η δική μας αντίδραση, μπορεί να ανατρέψει αυτή την πολιτική που απομυζά με κάθε τρόπο τον ιδρώτα των εργαζόμενων, τους στερεί και τα πιο στοιχειώδη ακόμη δικαιώματα και θυσιάζει στο βωμό του κέρδους το περιβάλλον. Σήμερα στη Νικόπολη, αύριο σ’ όλη τη Θεσ/νίκη, οι εργαζόμενοι και η νεολαία της πόλης μπορούμε να συζητήσουμε το πρόβλημα, να οργανώσουμε τους αγώνες και να απαιτήσουμε:
· ΝΑ ΜΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ Η Ε.Υ.Α.Θ. - Επανακρατικοποίηση και έξοδός της από το χρηματιστήριο .
· Λειτουργία της Ε.Υ.Α.Θ. αποκλειστικά με κριτήρια τις κοινωνικές ανάγκες και το σεβασμό στο περιβάλλον
· Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος σ’ όλα τα επίπεδα λειτουργίας, προγραμματισμού, διεύθυνσης, διάρθρωσης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης,
· Κατάργηση κάθε εργολαβίας (από την παροχή νερού, ως τη συντήρηση του δικτύου) και πρόσληψη του αναγκαίου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού
· Έλεγχος όλων των βιομηχανιών που μολύνουν την περιοχή. Εξυγίανση του εδάφους στη ΔΙΑΝΑ και να αποδοθεί στους κατοίκους της Νικόπολης

ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή
Δυτικής Θεσ/νίκης (antarsyastadytika@gmailcom)