Ο λαός παίρνει την υπόθεση στα χέρια του

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ο λαός παίρνει την υπόθεση στα χέρια του

Η συγκλονιστική κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, ανέργων, νέων, συνταξιούχων στο Σύνταγμα, στο Λευκό Πύργο και σε δεκάδες κεντρικές πλατείες πόλεων σε όλη την Ελλάδα, αποτελεί μια ξεκάθαρη καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, του Μνημονίου και του σφαγείου κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Το πάνδημο πλέον αίτημα «Να φύγουν!» δεν μπορεί να αγνοηθεί από κανέναν. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζει τον αγωνιζόμενο λαό, αγανακτισμένο και αποφασισμένο, που παίρνει την υπόθεση στα χέρια του. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία και όλος ο λαός θα κλιμακώσει τον αγώνα διαρκείας, με απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, για να μην περάσει το Μνημόνιο 2 (Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα) και το Σύμφωνο για το Ευρώ, για να ανατραπεί η άθλια κυβέρνηση Παπανδρέου και όλο το σάπιο πολιτικό σκηνικό, που εξυπηρετεί το κεφάλαιο

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ - ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ- ΧΑΡΑΤΣΙΑ!
ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΟΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ «ΦΟΝΙΑΔΕΣ».

Το θράσος τους πλέον ξεπερνά κάθε όριο - δεν φτάνει που μειώνουν τους μισθούς , απελευθερώνουν τις απολύσεις , διαλύουν το ασφαλιστικό ,μας οδηγούν σε «χρεωκοπία»- ζητάνε να πληρώνουμε χαράτσι και για τους δρόμους που έγιναν με τα λεφτά των φόρων που πληρώσαμε!!!!
Τώρα πρέπει να πούμε: «όχι δεν πληρώνω». Κανείς να μην πληρώσει τους εργολάβους – αετονύχηδες αυτούς που σε στενή σχέση (διαπλοκή) με τους κυβερνώντες κάθε απόχρωσης ζητάνε να πληρώνουμε και για την ελεύθερη μετακίνηση μας μέσα στην ίδια τη χώρα μας. Οι δρόμοι είναι δημόσιο αγαθό ελεύθερο για χρήση από όλους τους πολίτες . Η ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της αντιπολίτευσης είναι τεράστια για την ληστρική συμπεριφορά των περίφημων εργολάβων (νταβατζήδων) σε βάρος του λαού της περιοχής μας αλλά και πανελλαδικά. Η κατολίσθηση των Τεμπών απέδειξε πόσο σύγχρονα και ασφαλή είναι τα έργα υποδομών που έχουν ξεπουληθεί στους ιδιώτες με εξαιρετικά υψηλά τιμήματα και λεόντιες συμβάσεις. Στην περιοχή της Θεσσαλίας , μετά την ιδιωτικοποίηση των διοδίων , εμφανίστηκαν δύο νέοι σταθμοί διοδίων (Μακρυχωρίου και Πυργετού ) , ενώ η τιμή των διοδίων ανέβηκε συνολικά 250% για την διαδρομή Λάρισα – Θεσσαλονίκη.
Οι υπέρογκες αυξήσεις στις τιμές των διοδίων , η δημιουργία όλο και περισσότερων σταθμών διοδίων και οι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που επικρατούν σ΄αυτές τις εταιρίες θα είναι το μόνιμο μοτίβο για τα επόμενα χρόνια εάν δεν αντιδράσουμε τώρα.
Μόνος τρόπος αντίδρασης η δημιουργία επιτροπών αγώνα ,που θα σπάσει στην πράξη μεταφορικά και κυριολεκτικά τις μπάρες στους δρόμους και στις ζωές μας και θα απαιτήσει :

• Να καταργηθούν όλα τα διόδια. Να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση χωρίς χαράτσια πουθενά.
• Δημόσιες, σύγχρονες φθηνές συγκοινωνίες και με δωρεάν ζώνη το πρωί. Μείωση των εισιτηρίων την υπόλοιπη μέρα.
• Υποδομές και έργα που πρέπει να αναλαμβάνει το κράτος, χωρίς να πληρώνει ο λαός.

Κανείς να μην πληρώσει διόδια , περνάμε ελεύθερα.

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΜΑΚΡΥΧΩΡΙΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ 6/6 10:00 Π.Μ.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

για τον αγωνα των γυναικων
«Ψωμί και τριαντάφυλλα»

Ιστορία της 8ης Μαρτίου

Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.

Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής. Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η φεμινίστρια Alexandra Kollontai έπεισε τον Λένιν να επισημοποιήσει τη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση, όμως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών. Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Στις μέρες μας, όμως, σε πολλές χώρες η Ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.