Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Ξεκινάει το Σάββατο η 2η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ξεκινάει το Σάββατο η 2η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Στην τελική ευθεία για την 2η Πανελλαδική της Συνδιάσκεψη βρίσκεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι διαδικασίες της Συνδιάσκεψης θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 1 και την Κυριακή 2 Ιούνη, στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου (Δωδεκανήσου 106 και Μεγάλου Βασιλείου – νέα στάση Μετρό Ανθούπολη). Οι αντιπρόσωποι θα πάρουν τις κάρτες και τα υλικά της Συνδιάσκεψης το Σάββατο 1/6 από τις 8.00 το πρωί, όπως ανακοίνωσε η Οργανωτική Επιτροπή, ενώ η διαδικασία θα ξεκινήσει στις 10.00 π.μ. με την εκλογή προεδρείου και την παρουσίαση των Θέσεων από την Κ.Σ.Ε. Οι διαδικασίες της Συνδιάσκεψης θα ολοκληρωθούν την Κυριακή το βράδυ με την διαδικασία της απόφασης και την εκλογή οργάνων του Μετώπου.
Την Τετάρτη 28/5 ολοκληρώνονται οι Γενικές Συνελεύσεις όλων των Επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την εκλογή των αντιπροσώπων. Η διαδικασία της συζήτησης, των εκδηλώσεων και των συνελεύσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε όλη τη χώρα, ήταν μια πολύ μαζική και πλούσια πορεία. Σε πολλές τοπικές επιτροπές έγιναν νέες εγγραφές μελών, ενώ αποτυπώνεται η τάση συσπείρωσης του δυναμικού του μετώπου και μαζικής συμμετοχής στο διάλογο και τις ψηφοφορίες. Οι χιλιάδες αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συζήτησαν όλο αυτό το διάστημα για τα κορυφαία πολιτικά, θεωρητικά και καθημερινά ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμνεους, το κίνημα και την Αριστερά. Ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συσπειρώνεται, συζητά κι αποφασίζει. Με απαιτητικότητα και αυτοκριτική, με διαφορετικές γνώμες και διάθεση ανώτερης σύνθεσης, που υπογραμμίζουν τη ζωντάνια και τις δυνατότητες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
πηγή narnet.gr

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ηπείρου


ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ηπείρου : Να φύγουν τώρα τα νέα αφεντικά της Δωδώνης
Δεν χρειάστηκαν παρά έξι μήνες για να αποκαλυφθεί η νέα ιδιοκτησία της ΔΩΔΩΝΗΣ. Πρόκειται για στυγνούς επιχειρηματίες, που αδιαφορούν για τους κτηνοτρόφους και τους εργαζόμενους και για την ντόπια παραγωγή, για τη κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού και την ομαλή λειτουργία της βιομηχανίας.
Τους ενδιαφέρει μόνο το κέρδος τους!
Έξι μήνες στην ηγεσία της ΔΩΔΩΝΗΣ και έχουν ήδη καταφέρει να καθυστερούν πληρωμές σε παραγωγούς, συχνά και σε εργαζόμενους και να μην τολμάνε να εμφανιστούν πουθενά δημόσια, να αρνούνται να συναντήσουν τους εκπροσώπους των εργαζόμενων και να απαντάνε με υπεροψία και διευθυντική αυθαιρεσία σε όλα τα αιτήματα.
Έχουν ήδη απολύσει 2 εργαζόμενους και ετοιμάζουν ατομικές συμβάσεις εργασίας με 15% μείωση των μισθών
Αποκαλύφθηκαν!
Οι δήθεν «σωτήρες» μας, οι «επιχειρηματίες που θα έβαζαν λεφτά» ψάχνουν τώρα να βρουν δάνεια, προδομένοι και από τους ίδιους τους συνεργάτες τους, την κυβέρνηση, τους ντόπιους συνεργάτες της και τους τραπεζίτες. Δεν παραλείπουν να λασπολογούν εναντίον παραγωγών και υπαλλήλων, χωρίς να έχουν το θάρρος τουλάχιστον να το κάνουν δημόσια, αλλά «διαρρέοντας ειδήσεις» στα δικά τους μέσα ενημέρωσης.
Ντροπή τους!
Να φύγουν τώρα, χωρίς καμία αποζημίωση για το εργοστάσιο που πήραν
κοψοχρονιά, με τις ευλογίες της τρικομματικής κυβέρνησης. Να παραιτηθούν περιφερειάρχης και βουλευτές που τους διαφήμισαν. Να πληρωθούν ΑΜΕΣΑ οι κτηνοτρόφοι. Να μην μειωθούν οι μισθοί των εργαζομένων και να επαναπροσληφθούν οι 2 απολυμένοι. Να περάσει η ΔΩΔΩΝΗ υπό τον έλεγχο των άμεσων παραγωγών με εργατικό έλεγχο και κρατική στήριξη, για να λειτουργήσει όχι για τα κέρδη των καπιταλιστών της ρεμούλας αλλά προς όφελος των κτηνοτρόφων, των εργαζόμενων και του λαού που βρίσκεται αντιμέτωπος με το φάσμα της πείνας. Όλοι-όλες στο πλευρό των κτηνοτρόφων που ξεσηκώνονται και πάλι.

ανακοίνωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ...Το σκοπευτήριο της Καισαριανής δεν πωλείται

http://antarsya.gr/sites/default/files/field/image/kaisariani_0.jpg

Το σκοπευτήριο της Καισαριανής δεν πωλείται
Μετά τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας με την κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος, τη δημιουργία 1,5 εκατομμυρίων ανέργων, την υπαγωγή 600.000 παιδιών κάτω από τα όρια της  φτώχειας και τον υποσιτισμό, την επιβολή του κράτους έκτακτης ανάγκης και μηδενικής ανοχής, σειρά έχει η δημόσια περιουσία.
Με ταχύτατους ρυθμούς μπήκε μπροστά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από το ΤΑΙΠΕΔ. Η αντιλαϊκή κυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, εφαρμόζουν τα μνημόνια και ξεπουλούν κάθε δημόσιο περιουσιακό στοιχείο, χωρίς να υπολογίζουν τις τοπικές κοινωνίες και αυτούς που τα  δημιούργησαν: τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, την εργατική τάξη  αυτής της χώρας.
Η κυβέρνηση διερευνά τη δυνατότητα πώλησης μέσω του ΤΑΙΠΕΔ 99 στρεμμάτων από το χώρο του Σκοπευτηρίου που από   το 1981 ανήκουν στον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων  και περιλαμβάνουν τα μνημεία, το χώρο γύρω από τα μνημεία και τα σχολεία στην Η. Κωνσταντοπούλου (άλλα 16 στρέμματα).
Στην Κερατέα η κυβέρνηση έκανε «προπόνηση» και η πρόβα για  το ξεπούλημα γης και ανθρώπων , στις Σκουριές επιχειρείται η ποινικοποίηση και καταστολή κάθε αντίστασης, στην Καισαριανή δοκιμάζεται η ιστορική μνήμη και η προστασία του ιστορικού και αστικού  φυσικού περιβάλλοντος.
Το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης μέσα από την καταστροφή της ζωντανής εργασίας και της καταστροφής της φύσης αποτελεί την πεμπτουσία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η ανάπτυξη τους καταστρέφει ότι άφησε όρθιο η κρίση τους.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις στη   συγκρότηση ενός πλατιού μαζικού λαϊκού-εργατικού  κινήματος για να αποτροπή της  πώλησης  και την  τσιμεντοποίηση του Σκοπευτηρίου. Η εκποίηση και η ιδιωτικοποίηση δε θα περάσουν. 
Θα υπερασπιστούμε τον ηρωικό αντιφασιστικό αγώνα του ελληνικού λαού, τον ΕΑΜ ΕΛΑΣ και τους 1.000 και πλέον αγωνιστές που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο. Με αγώνες θα τιμήσουμε τους 200 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν  την Πρωτομαγιά του 44 και τα εκατομμύρια νεκρούς της αντιφασιστικής νίκης των λαών.
θα προστατεύσουμε το πράσινο, τους ελεύθερους χώρους και το περιβάλλον στην Καισαριανή και παντού.
Παλεύουμε:
Να μην πουληθεί κανένα περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού
Να μην ιδιωτικοποιηθεί εκποιηθεί το Σκοπευτήριο της Καισαριανής
Να περάσει όλη η έκταση του Σκοπευτηρίου ( 700 στρέμματα) στο λαό της Καισαριανής και να γίνει κτήμα όλων των εργαζόμενων
ΔΕ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ
ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΨΩΜΙ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Για μια Αριστερά της μάχης και της ανατροπής



Γιάννης Ελαφρός
Λίγες μέρες πριν την έναρξη της 2ης πανελλαδικής συνδιάσκεψης και ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συσπειρώνεται σε συνελεύσεις, συζητά κι αποφασίζει. Με απαιτητικότητα και αυτοκριτική, με διαφορετικές γνώμες και διάθεση ανώτερης σύνθεσης, που υπογραμμίζουν τη ζωντάνια και τις δυνατότητες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Συμβολή σε αυτό τον γόνιμο διάλογο οι παρακάτω σκέψεις:
Πρώτο, έχει μεγάλη σημασία να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε καταμεσής ενός αδυσώπητου κοινωνικού πολέμου, τον οποίο θα κλιμακώσει το κεφάλαιο. Ανεργία, απλήρωτοι εργαζόμενοι, δουλειά χωρίς σύμβαση για μια χούφτα ευρώ, φτώχεια κι εξαθλίωση. Κι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, επιστρατεύσεις και απαγόρευση των ενοχλητικών απεργιών, ΜΑΤ, φασισμός, κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός. Πίσω από τα «υπνωτικά αισιοδοξίας» που μοιράζουν οι Σαμαράς και Σία έρχονται νέα άγρια μέτρα. Το καπάκι δείχνει ότι έχει «κάτσει», αλλά η κατσαρόλα βράζει. Κι αν βρει μια χαραμάδα πραγματικού αγώνα και σύγκρουσης, όπως στις συνελεύσεις των καθηγητών, τότε ξεχύνεται και αλλάζει τα δεδομένα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρώτα και κύρια θα κριθεί εδώ, στο κατεξοχήν πεδίο συγκρότησης της εργατικής πολιτικής. Εάν δεν καταφέρει να συγχωνευτεί με την αγωνία της φτωχολογιάς και του κόσμου της εργασίας, να συμβάλλει στο ξέσπασμα «άγριων αγώνων» για να αποκρουστεί και ανατραπεί η επίθεση της «χούντας» κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, εάν δεν σπάσει την «κανονικότητα» του κοινωνικού σφαγείου, δεν μπορεί να ελπίζει σε καμία φυγή στην υψηλή πολιτική. Η πολιτική ελπίδα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και της άλλης Αριστεράς είναι εξαιρετικά αναγκαία, αλλά για να δώσουν έμπνευση και προοπτική, για να αλληλεπιδράσουν με τους σκληρούς αγώνες.
Δεύτερο, η συνδιάσκεψη πρέπει να αποφασίσει συγκεκριμένες παρεμβάσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα κρίσιμα εργατικά και κοινωνικά μέτωπα, για την προώθηση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να πάρει ενωτική – αγωνιστική πρωτοβουλία προς όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς (συμπεριλαμβανομένων ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) και του εργατικού – λαϊκού κινήματος για σπάσιμο της πολιτικής επιστράτευσης, με κοινό απεργιακό αγώνα των επιστρατευμένων κλάδων (μετρό, ναυτεργάτες, εκπαιδευτικοί) και παλλαϊκή κινητοποίηση. Με αυτό το πνεύμα να προτείνει το συνδυασμένο άνοιγμα μετώπων πάλης, που αφορούν στη δημόσια παιδεία, υγεία κλπ., στην εργασιακή γαλέρα, στην άρνηση της φοροεπιδρομής. Τέτοιοι αγώνες, ειδικά μετά το ξεπούλημα των καθηγητών από ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ και πλειοψηφία ΟΛΜΕ, δεν μπορεί παρά να έρχονται σε ρήξη με τις γραφειοκρατικές ηγεσίες.
Τρίτο, το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ισχυροποιείται από τις εξελίξεις. Η ζωή ωθεί σε υιοθέτηση πλευρών του από ευρύτερες δυνάμεις, δημιουργεί θετικές διαφοροποιήσεις προς τα αριστερά. Η συνδιάσκεψη θα το αναπτύξει και θα το βαθύνει. Δεν θα το θάψει μετά πολλών επαίνων, ούτε θα το ακρωτηριάσει προς όφελος τακτικισμών. Είναι αντικαπιταλιστικό, γιατί μόνο τέτοια μπορεί να είναι η απάντηση στη δομική καπιταλιστική κρίση και στην βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου. Γιατί για τα ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων πρέπει να χάσει κέρδη, πλούτο, ιδιοκτησία το κεφάλαιο. Είναι μεταβατικό γιατί μας πάει μπροστά. Δεν μας γυρίζει στο 2009, ούτε σε ένα καπιταλισμό των κοινωνικών συμβολαίων και της σοσιαλδημοκρατικής ή «αριστερής» κυβερνητικής διαχείρισης, ούτε μας κρατά εντός του συστήματος. Είναι όχημα σύνδεσης των σημερινών διεκδικήσεων, των σημερινών πολιτικών στόχων, των ρωγμών και των μερικών κατακτήσεων που μπορεί να έχει το εργατικό κίνημα, με την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την κομμουνιστική προοπτική. Είναι πρόγραμμα, γιατί δεν είναι άθροισμα ασύνδετων μεταξύ τους στόχων, από τους οποίους διαλέγει κανείς αυθαίρετα, αλλά συνεκτικό πλαίσιο πολιτικών στόχων. Νοηματοδοτεί την έξοδο από το ευρώ με την αναγκαία έξοδο από την ΕΕ, ως αφετηρία ριζοσπαστικών τομών υπέρ της εργασίας. Τη διαγραφή του χρέους με την εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο. Είναι πρόγραμμα γιατί συνοδεύεται με το ποιος και πως θα το επιβάλλει. Θα γελούσε και το παρδαλό κατσίκι εάν ένας αστός πολιτικός, όπως ο Κατσανέβας π.χ., υποσχόταν την υλοποίηση «πλευρών» του προγράμματος αυτού.
Τέταρτο, το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα θα επιβληθεί από τον ανώτερα οργανωμένο λαό, από ένα πανίσχυρο ταξικά ανασυγκροτημένο και πολιτικά επικίνδυνο εργατικό – λαϊκό κίνημα, που φιλοδοξούμε να έχει πολιτικό νεύρο έναν ισχυρό πόλο της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς. Όπλο του θα είναι ο μαζικός αγωνιστικός «εκβιασμός» για την απόσπαση κατακτήσεων και ο συνολικός επαναστατικός αγώνας για την ολοκληρωμένη του υλοποίηση. Αυτή η πάλη στην ανάπτυξή της οδηγεί σε κλονισμό της αστικής κυριαρχίας και ανοίγει το δρόμο για την επανάσταση, για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία (και βεβαίως και η κυβέρνηση) στα χέρια των εργαζομένων. Αυτός ο δρόμος και αυτός ο στόχος είναι η πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε αυτή τη σκληρή πάλη, που θα κρίνεται κυρίως «εξωκοινοβουλευτικά», μπορούν να προκύψουν ως υβριδικό προϊόν κυβερνήσεις μεσοβέζικες, με συμμετοχή δυνάμεων της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Η 1η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεκαθάριζε ότι «μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική δεν περνάει μέσα από τη συμμετοχή στη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας, εντός της καπιταλιστικής κυριαρχίας». Σε κάθε περίπτωση όμως, και ανεξάρτητα από διαφορετικές προσεγγίσεις, η προβολή σήμερα ενός κοινοβουλευτικού – κυβερνητικού στόχου οδηγεί την αντικαπιταλιστική Αριστερά, ανεξάρτητα από προθέσεις, σε ρόλο παραπληρωματικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Πέμπτο, μα όλα αυτά θα τα κάνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ποτέ δεν αισθάνθηκε ως κέντρο του κόσμου, ούτε τέλος της διαδρομής. Ίσα – ίσα αποτελεί ένα πραγματικό κι ελπιδοφόρο βήμα, όπου οργανώσεις και αγωνιστές της ανατρεπτικής Αριστεράς συνενώθηκαν μετωπικά. Ξέρουμε ότι τα μεγάλα γεγονότα είναι έργο των εκατομμυρίων. Γνωρίζουμε ότι μια άλλη Αριστερά, που απαιτεί η εποχή μας, θα προέλθει από σεισμικές αλλαγές στο σημερινό της χάρτη. Στοχεύουμε συνειδητά κι επιθυμούμε βαθιά τη συγκρότηση ενός τρίτου πόλου αντικαπιταλιστικού και επαναστατικού. Βλέπουμε τις αυξημένες δυνατότητες, νιώθουμε στο πετσί μας την επιτακτική του αναγκαιότητα. Δεν κρίνουμε την ωριμότητά του με βάση τις επιθυμίες μας, αλλά με βάση την πραγματικότητα. Δεν κοιτάμε στατικά τα πράγματα, εργαζόμαστε για να ανοίξουμε δρόμους για τον πόλο. Δεν πρόκειται όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να ακυρωθεί ή να γίνει υποσυνιστώσα ενός σχήματος με νεφελώδη χαρακτηριστικά. Γι΄ αυτό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρότεινε την μετωπική πολιτική συμπόρευση στη βάση ενός συγκεκριμένου πολιτικού πλαισίου, που έχει δοκιμαστεί στη ζωή και δεν μπορεί αβασάνιστα να απορριφθεί ή τεμαχισθεί. Πάνω σε αυτό όλοι θα τοποθετηθούμε. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, προς όλο το εύρος των δυνάμεων, κοινωνικών και πολιτικών. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ Ο ΓΡ. ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ



22/05/1963 Το βράδυ της 22ας Μαϊου του 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης πέφτει χτυπημένος ,στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Ερμού στη Θεσσαλονίκη,έξω από την αίθουσα του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος, όπου σε κλίμα πρωτόγνωρης τρομοκρατίας εκφώνησε την τελευταία του ομιλία σε συγκέντρωση φίλων και μελών της επιτροπής για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη. Καθώς ο Λαμπράκης αποχωρούσε πεζός από τον χώρο της συγκέντρωσης, οι δολοφόνοι βγήκαν μέσα από το πλήθος των αστυνομικών και έπεσαν επάνω του με ένα τρίκυκλο που οδηγούσε ο παρακρατικός Σπύρος Γκοτζαμάνης. Ο επιβαίνων στο τρίκυκλο, παρακρατικός επίσης, Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, με ένα σιδερένιο λοστάρι καταφέρει θανάσιμο χτύπημα στο κεφάλι του ανυπεράσπιστου βουλευτή. Ο γιατρός, αθλητής, βουλευτής και αγωνιστής της Δημοκρατίας και της Ειρήνης Γρηγόρης Λαμπράκης, παλεύει με τον θάνατο 5 μέρες και στις 28 Μαϊου καταλήγει.
 ο βουλευτής της αριστεράς Γρηγόρης Λαμπράκης  χτυπήθηκε από παρακρατικους υπαλλήλους του επίσημου κράτους.
 Ένας άνθρωπος που αγνοούσε τις απειλές και την τρομοκρατία,που πήγαινε κόντρα στο φόβο και στη μοιρολατρία.
Ένας άνθρωπος που ενοχλούσε,που τους "έμπαινε στη μύτη".
Από αυτούς τους ανθρώπους,που αν υπήρχε τότε ΜEGA,θα τους έσερνε τα εξ'αμάξης και θα παρουσίαζε σα μεμονωμένο περιστατικό τη δολοφονία του!
Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΑΠΛΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΓΙ'ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΕΝΑ "ΑΚΡΟ"!!!ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΥΣΣΑΝΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ,ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΥΣΦΗΜΙΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ,ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΝ ΣΤΟ ΒΡΩΜΟΣΤΟΜΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΛΑΜΠΡΑΚΗ.ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ ΟΜΩΣ...
Καθήκον μας να θυμίζουμε στους σύγχρονους Γκοτζαμάνηδες  πως τα εγγόνια του Λαμπράκη είμαστε εδώ και βαδίζουμε στο δρόμο που αυτός άνοιξε σε χειρότερες από σήμερα εποχές. Με το περήφανο βήμα του και το αίμα του.
ΖΕΙ!!!

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Το πάθος για τα Υπουργεία είναι δυνατότερο από την Απεργία



Γιάννης Κυριακάκης
                    Η απεργία των καθηγητών δεν ξεκίνησε ποτέ όχι γιατί οι καθηγητές δεν το ήθελαν αλλά γιατί οι συνδικαλιστές ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ αλλοίωσαν τις αποφάσεις συνελεύσεων χιλιάδων καθηγητών και την ακύρωσαν. Κι αν από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ το περίμενες, για το ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω, βγαίνουν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, για όσους δεν τα έχουν ήδη βγάλει.
Αν δεν έχεις τα κότσια να πας στην παραμικρή σύγκρουση σήμερα, ποιος θα σε πιστέψει ότι θα πας τη χώρα εκτός μνημονίου αύριο;
Αν δεν προσπαθήσεις να σπάσεις μια επιστράτευση σήμερα, ποιος θα σε πιστέψει ότι θα σπάσεις τα δεσμά της τρόικας αύριο;
Αν πιστεύεις ότι έχουμε χούντα, τότε τι κάθεσαι στη Βουλή και δεν αποχωρείς, καλώντας σε ανυπακοή μέχρι να πέσει η χούντα;
Αριστερή πολιτική δεν είναι οι ατάκες, τα δημοσκοπικά τρυκ και οι φωτογραφήσεις, άλλοτε με διαδηλωτές και άλλοτε με λαμπερά πρόσωπα.
Αριστερή πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού αλλά η τέχνη της πραγματοποίησης του αδύνατου. Είναι να "κρεμάσεις την κουδούνα στου γάτου την ουρά ", που λέει και το τραγούδι των Κατσιμιχαίων, κι όχι να εξαπατήσεις αυτούς που τόλμησαν να πουν ότι θα το κάνουν.
Τις τελευταίες μέρες στις καρδιές και τα μυαλά των καθηγητών, και όσων άλλων πίστεψαν ότι μπορούμε να τρίψουμε τη μούρη του πολιτικού υποκόσμου που μας κυβερνά, η οργή και η ελπίδα παλεύουν σκληρά με το φόβο και την απογοήτευση, για το τι τελικά θα επικρατήσει. Όμως ο πόλεμος συνεχίζεται. Κι όταν έχεις πόλεμο δεν επιλέγεις στρατηγούς γιώτα πέντε.
Ας θυμηθούμε τι έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης:
"Ας ταχτοποιήσουμε τις σκέψεις μας, ας ρυθμίσουμε την αγανάχτησή μας, ας οργανώσουμε τις επιθυμίες μας. Ας επιστρατευτούμε όσοι πιστοί! Ποιοι θα νικήσουν ; Οι πιο σοφοί; Oι πιο πολλοί; Οι πιο ξυπνοί; Οι πιο σήμερα δυνατοί ; Θα νικήσουν όσοι πιστέβουν."
ΥΓ: Διάβασα ότι σήμερα 17/5, πρώτη μέρα των Πανελλαδικών εξετάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ - μετά το μεγάλο ξεπούλημα -κατέθεσε πρόταση νόμου στη Βουλή για άρση της επιστράτευσης των εκπαιδευτικών και μου ήρθε στο μυαλό ένα ανέκδοτο που συνηθίζει να λέει ο Ζίζεκ.
"Στην κατεχόμενη από τους Μογγόλους Ρωσία του 15ου αιώνα, ένας χωρικός και η γυναίκα του περπατάνε σε έναν βρώμικο χωματόδρομο γεμάτο σκόνη. Σταματάει τότε δίπλα τους ένας έφιππος Μογγόλος πολεμιστής και λέει στον χωρικό πως θα βιάσει τη γυναίκα του, προσθέτοντας ότι «επειδή ο δρόμος έχει πολλή σκόνη, θέλω να μου κρατάς εσύ τα αρχίδια, την ώρα που το κάνω για να μην σκονίζονται. Λίγο αργότερα ο βιασμός τελειώνει, και ο Μογγόλος φεύγει με το άλογό του. Ο χωρικός αρχίζει να γελάει και να πανηγυρίζει. Η έκπληκτη γυναίκα του τον ρωτά: πώς μπορείς να πανηγυρίζεις ενώ με βίασαν με τόσο κτηνώδη τρόπο; Και ο χωρικός απαντά: αφού τα κατάφερα: τα αρχίδια του γέμισαν σκόνη!".

*οικονομολόγος - καθηγητής μέσης εκπαίδευσης

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Επιστράτευση καθηγητών: Χαλκάς, ντέφι και αλυσίδα



Παναγιώτης Μαυροειδής
 
 
                                                        Mα να' στην ησυχία αυτή, απ' το γύρο
τον κοντινό, προβάλανε τρεις ίσκιοι.
Ένας
Aτσίγγανος αγνάντια ερχόταν,
και πίσωθέ του ακλούθααν, μ' αλυσίδες
συρμένες, δυο αργοβάδιστες αρκούδες.
Kαι να' ως σε λίγο ζύγωσαν μπροστά μου
και μ' είδε ο Γύφτος, πριν καλά προφτάσω
να τον κοιτάξω, τράβηξε απ' τον ώμο
το ντέφι και, χτυπώντας το με τό 'να
χέρι, με τ' άλλον έσυρε με βία
τις αλυσίδες.
(Ιερά Οδός, Άγγελος Σικελιανός)
Βγήκε λοιπόν πρώτα λάβρος ο καπετάν Αρβανιτόπουλος, να δηλώσει με γενναιότητα πως ‘’οι εξετάσεις θα γίνουν στην ώρα τους’’. Συναντήθηκε ο Υπουργός Παιδείας(;)με τον Σαμαρά, για να πάρει θάρρος (ή εύσημα;), για να περάσουν το μήνυμα μαζί, πως θα ντύσουν στο χακί τους καθηγητές, θα την κάνουν την επιστράτευση.
Και τελικά, ανακοίνωσαν πως από Δευτέρα 13/5/13, θα ξεκινήσει η επιστράτευση. Πριν δηλαδή γίνει απεργία! Θα σε δέσω λοιπόν, διότι πιθανά θα θέλεις να είσαι ελεύθερος. Θα σε βάλω φυλακή, γιατί ίσως θα θελήσεις να επαναστατήσεις εναντίον μου.
Προληπτική επιστράτευση, στο πλαίσιο της ευρύτερης προληπτικής κοινωνικής και πολιτικής αντεπανάστασης που βιώνουμε μπροστά στα μάτια μας και πάνω στη ράχη μας, την ίδια ώρα που η αριστερά ντρέπεται να μιλήσει για εξέγερση και επανάσταση.
Γιατί να μη την κάνουν όμως την επιστράτευση;
Δε ντύσανε στο χακί τους ναυτεργάτες ή τους εργαζόμενους στο ΜΕΤΡΟ;
Δεν έχουν βάλει ήδη στο γύψο όλη την κοινωνία; Στον αυτόματο της λιτότητας, τη βία της μαζικής ανεργίας, στον εργοδοτικό δεσποτισμό, στην αισχύνη της ξενιτιάς,  στο βούρκο της ανελευθερίας και της ευρωυποταγής;
Θα τραβήξουν λοιπόν οι αρκουδιάρηδες ‘’με βία τις αλυσίδες’’, σε ένα κλάδο και σε μια κοινωνία, που τη θέλουν και τη φαντάζονται σαν αιχμάλωτη, ιδιόκτητη, ‘’αργοβάδιστη αρκούδα’’.
Όποιος έτυχε κάποτε να δει  μια αρκούδα με τον αρκουδιάρη της,  ίσως καταλαβαίνει την ένταση του ποιητή στους παραπάνω στίχους.
Η αλυσίδα αιχμαλωσίας και ποδηγέτησης της αρκούδας, δεν περνιόταν στο σώμα της, αλλά με χαλκά στο ρουθούνι της.
Το ντέφι έδινε ένα σήμα, για να σηκωθεί το δύστυχο ζώο στα δύο πόδια και να χορέψει προς τέρψη των αδιάφορων χαχόλων και για την ψιλο-κονόμα του αρκουδιάρη. Το ζώο σιγά σιγά μάθαινε: Αν δεν αποκρινόταν στο ‘’με το καλό’’ κάλεσμα του ντεφιού, θα τραβιόταν με βία η αλυσίδα και ο χαλκάς θα δημιουργούσε ένα ανείπωτο πόνο.
Ντέφι ή χαλκάς λοιπόν;
Ήταν ‘’ελεύθερη’’ η επιλογή της αρκούδας.
Μια ελευθερία και ένα δίλλημα, με δεδομένη την αλυσίδα και τον αρκουδιάρη.
Η άρνηση στο ντέφι, σήμαινε σίγουρη τιμωρία με το χαλκά. Ο ξεσηκωμός της, ακόμη αγριότερο πόνο.
Και έτσι έλιωνε από χωριό σε χωριό, πλατεία σε πλατεία και πανηγύρι, με τη θλίψη στα μάτια.
Ο Σαμαράς και όλος ο συρφετός της εξουσίας θα τραβήξει δυνατά την αλυσίδα με τον χαλκά. Θα μοιράσει  φύλα επιστράτευσης. Θα αμολήσει Πρετεντέρηδες και το λοιπό μιντιακό σκυλολόι. Θα βρουν δουλειά τα ΜΑΤ. Θα πιάσουν δουλειά οι φασίστες. Θα κουνηθούν στα μούτρα απολύσεις.  Θα δουλέψει και η Πέμπτη φάλαγγα μέσα στα ίδια τα εκπαιδευτικά συνδικάτα και ευρύτερα. Θα αξιοποιηθούν και οι αφελείς(;) στην αριστερά. Είναι πολλοί οι χαλκάδες…
Αλλά, θα δούμε και κομμάτια της κοινωνίας, που θα πουν ‘’καλά να τους κάνουν, ας δουλέψουν και λίγο  παραπάνω, στο κάτω- κάτω εμείς δεν δουλεύουμε’’ ή ‘’τα παιδιά μας δουλεύουν αλλά δε πληρώνονται’’.
Έτσι, εκτός από το μαρτύριο του χαλκά, θα ζωντανέψει μπροστά μας και η ξευτίλα της υπακοής στο ντέφι.
Αφού ο άλλος έχει την αλυσίδα, ποιος ο λόγος;  Αφού το αποτέλεσμα είναι μοιραίο… Θα κάνουμε λοιπόν πως χαιρόμαστε και εμείς. Ε, δεν υποφέρεται και να κλαίμε συνεχώς. Θα ορθωθούμε στο χτύπημα του ντεφιού…
Αφού δε μπορείς να αντισταθείς, ίσως και να μην είναι κακή ιδέα να προσποιείσαι πως απολαμβάνεις το βιασμό.
Καμία υπερβολή. Ας ανοίξουμε αυτιά και μάτια γύρω μας.
‘’Κοίτα να δεις, εδώ που τα λέμε, το είχαμε παρακάνει. Είχε δίκιο ο Πάγκαλος, μαζί τα φάγαμε…’’
‘’Ποιοι άνεργοι μωρέ; Αφού κανείς δε θέλει να δουλέψει. Εδώ τους προσφέρεις δουλειά και δεν έρχονται…’’
‘’ Α, με συγχωρείς, εμένα μου αρέσει η δουλειά μου, για αυτό δουλεύω 10 και 12 ώρες. Σιγά μη μου το επιβάλλει κανένας. Εγώ δεν είμαι με το ρολόι στο χέρι σαν άλλους…’’
‘’Μεταξύ μας τώρα; Όλοι θέλανε να πάνε στο δημόσιο για να κάθονται…’’. Και μπορεί να είναι ο ίδιος άνθρωπος που έτρεχε στις ουρές για αιτήσεις στους διαγωνισμούς, γνωρίζοντας βεβαίως πως δουλειές στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχουν ή ότι είναι κάτεργα.
Όρθιοι και λικνιζόμενοι λοιπόν, όταν βαράει το ντέφι,  για να γλυτώσουμε  από τον πόνο του χαλκά;
Στα τέσσερα τις άλλες ώρες, πιο αφύσικα και ταπεινωτικά από την τετράποδη αρκούδα;
Όχι πάντα  από αποκοτιά όμως. Είναι λάθος αυτή η σκέψη.
Είναι για πολλούς μια επιβιοτική τακτική,  αντίστοιχη με αυτή της αιχμάλωτης αρκούδας. Δεν το λέμε για να δικαιολογήσουμε τίποτα και κανένα, αλλά πρέπει να ερμηνεύσουμε σωστά, να δούμε ψύχραιμα. Αυτή η στάση είναι σιαμαίος αδελφός του φόβου του χαλκά. Αλλά διαμορφώνεται και στο ίδιο γήπεδο με την αξιοπρέπεια, το λοξο-κοίταγμα της ευκαιρίας για δραπέτευση. Η ίδια η αρκούδα που ταπεινώνεται με το ντέφι, πανικοβάλλεται με το χαλκά, αλλά  ψάχνει και τη χαραμάδα.
Είναι η αλυσίδα στη μέση. Είναι οι υλικοί όροι της κοινωνικής ύπαρξης και αναπαραγωγής.  Και δεν αφορούν μόνο την αρκούδα, αλλά τη σχέση της με τον κόσμο. Και να γιατί… Η αρκούδα του Σικελιανού σέρνεται από τον αρκουδιάρη,  μαζί με το μικρό της. Κάπως έτσι είδε ο ποιητής να γίνονται τα πράγματα, με τα μάτια της ψυχής του:
Aλλ' ως από τον κάματον εκείνη
οκνούσε να χορέψει, ο Γύφτος, μ' ένα
πιδέξιο τράβηγμα της αλυσίδας
στου μικρού το ρουθούνι, ματωμένο
ακόμα απ' το χαλκά που λίγες μέρες
φαινόνταν πως του τρύπησεν, αιφνίδια
την έκαμε, μουγκρίζοντας με πόνο,
να ορθώνεται ψηλά, προς το παιδί της
γυρνώντας το κεφάλι, και να ορχιέται
ζωηρά...
Δεν είναι λοιπόν μόνο η αλυσίδα στη μέση.
Είναι και οι δεύτερες σκέψεις, που σχετίζονται με τις υποχρεώσεις. Με τα παιδιά που είναι άνεργα, τους γέροντες που είναι ανήμποροι, τον αδελφό που θέλει στήριξη, το φίλο που έπεσε στην κατάθλιψη.
Ειδικά τα παιδιά…
Kαι το μικρό στο πλάγι της αρκούδι,
σα μεγάλο παιχνίδι, σαν ανίδεο
μικρό παιδί, ανασκώθηκε κ' εκείνο
υπάκοο, μη μαντεύοντας ακόμα
του πόνου του το μάκρος, και την πίκρα
της σκλαβιάς, που καθρέφτιζεν η μάνα
στα δυο πυρά της που το κοίτααν μάτια!
 Εκεί πάνω θέλουν να σκυλέψουν οι αρκουδιάρηδες με τις κραυγές για τις εξετάσεις που ''θα τινάξουν στον αέρα οι καθηγητές''.
Ο δρόμος της αρκούδας, μοιάζει με το ναρκοπέδιο της κοινωνίας που βαδίζουμε, ψηλαφώντας το δρόμο της αντίστασης, της ανατροπής. Δεν ψάχνουμε για άλλοθι στην ανημπόρια του άλλου. Τον σπρώχνουμε μπροστά. Με αλληλεγγύη, αλλά και απαίτηση.
Ο Σικελιανός, ονειρεύτηκε ένα τέλος στο δράμα, μέσα από την ενοποίηση των πρωταγωνιστών σε μια φανταστική αρμονία.
K' η καρδιά μου, ως εβάδιζα, βογκούσε:
«Θά 'ρτει τάχα ποτέ, θε νά 'ρτει η ώρα
που η ψυχή της αρκούδας και του Γύφτου,
κ' η ψυχή μου, που Mυημένη τηνε κράζω,
θα γιορτάσουν μαζί;»
Σκέψη τρυφερή, αλλά εξωπραγματική. Απόδειξη η δημιουργία του …Αρκτούρου, που επιχειρεί να περισώσει τα ξεμεινάρια.
Είναι στιγμές που σκέφτεσαι πως, πράγματι, είναι ευκολότερο να κάνει η αρκούδα  κομμάτια τον αρκουδιάρη, να καταργήσει την αλυσίδα και δυσκολότερο να αντιστέκεται  όντας δεμένη με την αλυσίδα.
Διαφορετικά, θα αναζητούμε ένα Αρκτούρο για την κοινωνία, για την υπό εξαφάνιση ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Μη μας μπερδεύει η φαινομενική ησυχία, η εικόνα του καθίσματος των εργατικών και λαϊκών αντιδράσεων.  Ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι δεν του βγήκε. Και μοιάζει να λουφάζει σήμερα, να φυλάγεται, ίσως και να κάνει  κουτοπόνηρα τον ανήξερο.  Σηκώνεται καμιά φορά και στο ντέφι του αρκουδιάρη. Δε φαίνονται φωτιές και φλόγες. Αλλά οι στάχτες είναι γόνιμες, γκαστρωμένες… Και οι καθηγητές μπορεί να πυροδοτήσουν. Ένας κλάδος 85.000 εργαζομένων, είναι σήμερα ολάκερη η κοινωνία.
Αν έχουμε συναίσθηση για ‘’του πόνου το μάκρος’’ και για το ξεθεμελίωμα που θα έρθει, εμπρός μόνο υπάρχει.
Πίσω είναι οι αρκουδιάρηδες…

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Η επιστράτευση θα ρίξει το μνημόνιο. Αν το πιστέψουμε








Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Για 2 ώρες να τινάξουν στον αέρα τις εξετάσεις;


 
Λαθήρας Γιάννης
 
 
 
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Η επίθεση συκοφάντησης και διαπόμπευσης των εκπαιδευτικών από τους γνωστούς μεγαλοδημοσιογράφους των καναλιών και των εφημερίδων των εφοπλιστών και των μεγαλοεργολάβων ξεκίνησε.
Πριν καν ακόμα οι εκπαιδευτικοί   αποφασίσουν να σηκώσουν το κεφάλι.
Παρ’ όλο που η ηγεσία τους δεν έχει όρεξη να …ηγηθεί.
Μόλις που ακούστηκε σαν βουητό,  ένα θυμωμένο «φτάνει πια» από όλα τα σχολεία της χώρας.
Το «ωράριο» απλά ολοκλήρωσε το πάζλ του αποκρουστικού σχολείου που ετοιμάζουν και της σχεδιαζόμενης «σφαγής» τους.
 Πριν καν  αποφασίσουν να δώσουν την ύστατη,  μεγάλη, αναπόφευκτη μάχη  για τη ζωή, την εργασία, την αξιοπρέπεια τους, για το δημόσιο σχολείο.

«Θα κάνουν απεργία στις εξετάσεις !! Θα παίξουν με την αγωνία των παιδιών γιατί αυξήθηκε άκουσον άκουσον  το ωράριο τους»
Τώρα έγιναν ειδικοί και στα της εκπαίδευσης ….
Οι γνωστοί …τρομοκράτες των «πυρήνων των δελτίων των 8».
 Οι εισαγγελείς κάθε κοινωνικού αγώνα ,κάθε απεργού «που βλάπτει το κοινωνικό σύνολο».
Αυτοί που εκθειάζουν την κοινωνική καταστροφή και εμπορεύονται τη δυστυχία που προκαλεί.
Αυτοί που αν οι ίδιοι απεργούσαν  το «κοινωνικό σύνολο» θα ευτυχούσε για μια μέρα χωρίς ψέμα και τρόμο.  
Οι ακριβοπληρωμένοι υπάλληλοι των αρχόντων .
Αλήθεια κανείς γνωρίζει το δικό τους ωράριο;
Εύκολος νομίζουν κι αυτός ο στόχος.

Ποιος μιλά και σε ποιους για «ώρες»;
Χιλιάδες εκπαιδευτικοί καθημερινά διασχίζουν τεράστιες αποστάσεις,  ατέλειωτες ώρες για να φτάσουν στο ένα, στα δυο, στα τρία, στα τέσσερα κ.ο.κ. σχολεία.
Με δικά τους έξοδα φυσικά, με κίνδυνο της ζωής τους, με την αγωνία να προλάβουν το χτύπημα του κουδουνιού ,γιατί χωρίς το δάσκαλο δεν υπάρχει μάθημα .
Περιπλανώνται ανά την Ελλάδα , σε βουνά και σε νησιά , σε επαρχίες και χωριά. 
Ώρες; Βδομάδες ; μήνες, χρόνια, δεκαετίες…
Αναπληρωτές αιώνιοι, ωρομίσθιοι της μισής ζωής, νεοδιόριστοι γερασμένοι με 600 ευρώ.
 Αναβάλλουν ζωές ,ματαιώνουν σχέδια, σχέσεις  , οικογένειες…
 Τα δικά τους παιδιά , αν προλάβουν να έχουν,  σε δεύτερη μοίρα.  Βασανίζονται για τα παιδιά της Πέμπτης. Μοχθούν για το Β1 . Πασχίζουν να ξαναφέρουν στο σχολείο την Ιωάννα που τα παράτησε.  Κλαίνε με τα παιδιά της Θεωρητικής μπροστά στα αναρτημένα αποτελέσματα. Μοιράζονται και τη χαρά και τη λύπη.
Ώρες ατέλειωτες…
 Για το θέατρο . Πρόβες και πρόβες  τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα.
Για την ενισχυτική που κόψανε και τα μαθήματα αλληλεγγύης κι ας νομίζουν ότι πληρώνεσαι.
Για την «περιβαλλοντική» ,να σώσεις το στρατόπεδο απέναντι από το σχολείο να μη το «φάνε» οι εργολάβοι…
Για τη χορωδία να τραγουδήσει  σωστά ο …Παντελίδης από το Β4.
Για τη λέσχη την κινηματογραφική, να διευρυνθεί λες «ο κύκλος των χαμένων ποιητών»
Για την εκδρομή…   να ξενυχτάς  μέχρι το πρωί έξω από το δωμάτιο της … Όλγας από το Γ1.
Για τη σχολική εφημερίδα,   να βρεις να την τυπώσεις δεν έχει σου λέει το ταμείο, να κοιτάς μήπως στο άρθρο του ο  Πάνος γράφει για «υδατάνθρακες» εννοώντας τα …πετρέλαια!
Για τη σχολική γιορτή και εδώ πρόβες…,  να μάθουν και για την τότε Χούντα, να ανοίξουν τα μάτια τους,  να ετοιμάσεις εκείνο το καταραμένο το video που κολάει!
Για το αγχωμένο σεμινάριο το απόγευμα.
Για να διορθώσεις εκείνες τις εκθέσεις, την ώρα που η χώρα βλέπει Σουλεϊμάν και Ευαγγελάτο.
Για να βάλεις βαθμούς και μπροστά σου να χοροπηδάνε παιδικές φατσούλες.
Για  να μιλάς με τους γονείς που πολλές φορές σε κοιτάνε με ύφος καχύποπτο, που να τα βάζεις τώρα με τον υπουργό;
Για να ετοιμάζεις «υλικό» για την …έκτη που δεν  έχεις πάρει ποτέ.
Για να καθαρίζεις το εργαστήριο, να ετοιμάζεις τα πειράματα με ότι βρεις.
Για να φουσκώνεις τις μπάλες, να τρέχεις μαζί με τα παιδιά σα παλαβός, να προπονείς, να κοουτσάρεις τη σχολική ομάδα …
Για να βάφεις, να βοηθάς στο Γκράφιτι, να οργανώνεις εκθέσεις και διαγωνισμούς.
Για να μετράς τις απουσίες του ….Άκη  από το Γ3 τρέμοντας μην ξεπεράσουν τις  65!
Για να συμπληρώνεις τα «μητρώα», τα «πρακτικά», τα «πρωτόκολλα» και άλλα τέτοια σπουδαία και παιδαγωγικά.
 Για να κρατάς τη βιβλιοθήκη ζωντανή χωρίς βοήθεια  από πουθενά, να προτείνεις βιβλία στη …Τατιάνα από το Α2 που ακούει μόνο …Χρύσπα.
Για να ψάχνεις να βρεις την Άλκη  Ζέη, συγγραφείς και ποιητές να μιλήσουν στα παιδιά του play station.
 Για να οργανώνεις λέσχες ανάγνωσης, να αγαπήσουν τον Καβάφη και τον Βάρναλη στην εποχή του Φοίβου και του …Πήγασου !
Για να ετοιμάσεις τα θέματα, ασκήσεις , σχέδια μαθήματος..
Για να διορθώνεις γραπτά, τον …Αντώνη που αντί για «καταστροφή» γράφει «ανάπτυξη» 
Για, για,… τόσα άλλα!

Για ποιο «ωράριο» μιλάτε αχρείοι;  Πότε μετρήσαμε όλα αυτά;
Το ξέρετε καλά ότι το ωράριο των εκπαιδευτικών είναι πάνω κάτω το ίδιο σε όλο τον κόσμο.  Ναι ακόμη και στη  Ευρώπη σας, αλλά με διπλάσιους , τριπλάσιους μισθούς και υποδομές.
 Ξέρετε (και δεν πρόκειται ποτέ να σας ξεφύγει), ότι η UNESCO θεωρεί ότι μια ώρα εκπαιδευτικού έργου  ισοδυναμεί με τρεις-τέσσερις ώρες γραφείου χωρίς να υποτιμάμε την δουλειά άλλων εργαζόμενων. Προφανώς με… απείρως περισσότερες με τη δική σας «δουλειά». 

Ξέρετε ότι δεν είναι   για κάποιες «ώρες» αλλά για μια ζωή!
 Μιλάμε για 10 χιλιάδες αναπληρωτές  νέα παιδιά με σπουδές, όνειρα και μεταπτυχιακά που  θα απολυθούν τώρα !
Για να περισσέψουν κι άλλα  για τις τράπεζες και τα αφεντικά σας, να προστεθούν χιλιάδες ακόμη στις λίστες της ανεργίας.
Μιλάμε για χιλιάδες  εκπαιδευτικούς  που θα γυρίσουν με υποχρεωτικές μετακινήσεις από κει που ξεκίνησαν πριν 10,20 χρόνια. Στις εσχατιές της χώρας με κομμένα τα «φτερά» , το μισθό και την οικογένεια.
Μιλάμε για χιλιάδες εκπαιδευτικούς που θα απολυθούν! θα φύγουν από τα σχολεία που …χτίσανε  και συντηρούνε με το μεράκι τους.
Στα φύλλα απόλυσης το στίγμα:
« Επίορκοι» γιατί ήταν ανυπότακτοι ή και ανύποπτοι,  στοχοποιημένοι ακόμη και από ….ανώνυμες καταγγελίες!
«Παλαβοί» γιατί δε χωράνε στο show  σας, γιατί δεν θα αντέχουν τον παραλογισμό της κοινωνίας και του σχολείου.
«Ανάξιοι»  σαν τον Δελμούζο, γιατί θα επιμένουν στην αλήθεια και την παιδαγωγική ελευθερία
 «Υπεράριθμοι»  γιατί η μόρφωση δεν είναι για όλους.
Στην κρίση η εκπαίδευση είναι πολυτέλεια για τους πολλούς, είναι μόνο για τους …κροίσους.  Για αυτούς υπάρχουν τα «πρότυπα»  και τα ιδιωτικά.
Μιλάμε για κλειστά σχολεία σε χωριά και γειτονιές  που ο μόνος πλέον «πολιτισμός» θα εκπέμπεται από τις συχνότητες που κλέβετε.
Μιλάμε για στοιβαγμένα παιδιά σε κρύες αίθουσες, πεινασμένα και απογοητευμένα από την πιο τρυφερή ηλικία .Παιδιά με βέβαιο μέλλον την ανεργία ,τη μετανάστευση ή τη σκλαβιά στις Ε.Ο.Ζ. που θα διαφεντεύουν και θα θησαυρίζουν τα αφεντικά σας.
Μιλάμε για χιλιάδες παιδιά που θα εγκαταλείπουν το σχολείο..
 Γιατί δεν θα αντέχουν στο εξεταστικό κάτεργο του (για πολλοστή φορά)  «νέου» λυκείου .
Γιατί σαν …χελιδόνια θα αποδημήσουν μαζί με τους γονείς τους .
Γιατί το χρώμα ή θρησκεία τους θα τα φωνάζει : «δε χωράς πουθενά» στο εθνικοπατριωτικό σχολείο της …Coca-cola
Γιατί απλά το σχολείο τους δεν θα υπάρχει !
Μιλάμε για τα παιδιά  τους φοιτητές και τους απόφοιτους των καθηγητικών και παιδαγωγικών σχολών που δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ αυτό που ονειρεύτηκαν.
Μιλάμε για τα παιδιά που θα «πετύχουν» στις εξετάσεις (που σας έπιασε καημός) σε σχολές χωρίς αντίκρισμα στο μέλλον.
Μα θα μας πείτε «στα παραθύρια» σας :
Δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί «τεμπέληδες», «κοπανατζήδες» «βολεψάκηδες» …;;
Ναι υπάρχουν λίγοι, αυτοί που βλέπουν το σχολείο σαν talent show, δεν έχουν αντίρρηση για τη αξιολόγηση, τους άρεσε το big brother σας, αγοράζουν τις «ιδέες» και τα προϊόντα που διαφημίζετε.
 Είναι αυτοί που σας παρακολουθούν, σας εμπιστεύονται και είναι σαν και σας.
Είναι αυτοί που δεν απεργούν ποτέ. Τι φοβάστε;
Οι «άλλοι», αυτός ο περίεργος, στριφνός, πότε μίζερος και πότε αντάρτης «λαός» των εκπαιδευτικών , νοιώθει ότι αν περάσουν τα σχέδια των αφεντικών σας το δημόσιο σχολείο όχι μόνο δεν θα γίνει αυτό που ονειρευότανε αλλά δεν θα υπάρξει καθόλου.
Αν σηκωθεί,  στο «παρά πέντε», έχει τη δύναμη να πείσει τα παιδιά, τους εργαζόμενους γονείς, τα άλλα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας  να πορευτεί μαζί  τους και να σας νικήσουν και σας και το ψέμα σας και τα αφεντικά σας.
Το ξέρετε αυτό και ενεργείτε προληπτικά .
H  ανατροπή που θα επιδιώξουμε θα σαρώσει την «ΑΝΑΤΡΟΠΗ» σας !

*αντιπρόεδρος Γ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2013 ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ

Φωτογραφίες από την συγκέντρωση και την πορεία.
 Μαζική παρά  το ότι έπεσε μέσα στην μεγάλη εβδομάδα ήταν η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Λάρισα,και παρά την προσπάθεια πολλών να την υποβαθμίσουν. Το μπλοκ του μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με κόσμο από τις Εργατικές Παρεμβάσεις και άλλους εργαζόμενους  πορεύτηκε με ξεχωριστή προσυγκέντρωση που έγινε στην πλατεία Νομαρχίας στις 9 μιση. Συνέχισε και ενώθηκε με την συγκέντρωση του εργατικού κέντρου Λάρισας (ΠΑΜΕ) στην  κεντρική  πλατεία. Η  ενιαία πορεία είχε παλμό και συνθήματα (και νέο κόσμο  ΕΑΑΚ)  και κατέληξε στην πλατεία Τάκη Γαργαλιάνου κοντά στο εργατικό κέντρο!