Σύμβαση ντροπής σε γραμμή Μνημονίου υπέγραψε η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ

Σύμβαση ντροπής σε γραμμή Μνημονίου υπέγραψε η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ

Τρεις βδομάδες μετά την καταγγελία των μνημονίων από τον ελληνικό λαό, η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ένα από τα μεγαλύτερα συνδικάτα, αντί να μπει μπροστά για την αγωνιστική ανατροπή τους, μετατρέπεται σε δούρειο ίππο για την εφαρμογή τους.

Κρυφά από τους εργαζόμενους και σε αναντιστοιχία με τις ανάγκες τους, οι «αντιμνημονιακές» ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΑΔ) προχωρούν στην υπογραφή της πιο επαίσχυντης Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στην ιστορία της ΓΕΝΟΠ. Μια κατ’ όνομα «Συλλογική Σύμβαση» που επικυρώνει τα μνημόνια και τη συντριβή των μισθών, ανοίγει το δρόμο στις απολύσεις και στην εκποίηση ολόκληρης της ΔΕΗ, καθώς:

1. Νομιμοποιεί τις μειώσεις μισθών (35%) που επέβαλαν τα μνημόνια κι οι εφαρμοστικοί νόμοι και παραχωρεί εν λευκώ στη διοίκηση τη δυνατότητα διαμόρφωσης κατά το δοκούν και ανά μήνα τις αμοιβές των εργαζομένων, ώστε να υλοποιούνται οι εντολές της Τρόικας.
2. Αποδέχεται την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, το ξεπούλημα Ορυχείων, Μονάδων Παραγωγής και Δικτύων, λύνει τα χέρια σε κυβέρνηση κι εργοδοσία να προχωρήσουν σε μαζικές απολύσεις «για οικονομοτεχνικούς λόγους».

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ενώ η ΔΕΗ έχει εισαχθεί από 12.5.2012 στο Ταμείο Εκποίησης Δημόσιας Περιουσίας, οι «αριστεροί» - «αντιμνημονιακοί» στη ΓΕΝΟΠ δεν έχουν πει ακόμα ούτε κουβέντα! Είναι οι ίδιοι που τον Οκτώβρη του 2010 συμφώνησαν στον τεμαχισμό της ΔΕΗ σε ανεξάρτητες κι ευπώλητες θυγατρικές, προκειμένου… «να μην βγει η χώρα από το ευρώ και την ΕΕ»!

Η ηλεκτρική ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό κι όχι εμπόρευμα. Η τεράστια υποδομή που έχτιζε επί 60 χρόνια ο λαός μπορεί και πρέπει να γίνει εργαλείο για την παραγωγική ανασυγκρότηση σε όφελός του, για να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για τη χώρα μας. Μπροστά στο ξεπούλημα της ΔΕΗ και τη μετατροπή του ρεύματος σε κερδοσκοπικό εμπόρευμα υπάρχει μια απάντηση: Εθνικοποίηση ολόκληρου του ηλεκτρενεργειακού τομέα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα βρεθεί στο πλευρό των ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων που στον αντίποδα των ξεπουλημένων-εργοδοτικών ηγεσιών της ΓΕΝΟΠ,  απευθύνουν κάλεσμα στους εργαζόμενους να μη νομιμοποιήσουν τη ΣΣΕ της ντροπής, ενώ καλούν και τα πρωτοβάθμια σωματεία-μέλη της ΓΕΝΟΠ μαζί με τα κλαδικά συνδικάτα ενέργειας να αναλάβουν πρωτοβουλίες για κοινή δράση με στόχο την ανατροπή των Μνημονίων.

Επιστράτευση της Εθνικής Τράπεζας στο μπλοκ της μαύρης προπαγάνδας

Επιστράτευση της Εθνικής Τράπεζας στο μπλοκ της μαύρης προπαγάνδας

Στο πλαίσιο της «μαύρης προπαγάνδας» εντάχθηκε και η Εθνική Τράπεζα. Η Έκθεσή της για τις επιπτώσεις από την έξοδο από την ευρωζώνη συνειδητά διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και στηρίζεται σε αβάσιμες υποθέσεις. Μόνο στόχο έχει να τρομοκρατήσει την κοινωνία και να παρουσιάσει τη μνημονιακή καταστροφή ως αναπόδραστη. Ειδικότερα:

- Η Έκθεση (και όσοι άκριτα την αναπαράγουν) παραβλέπει ότι οι δυνάμεις που απαιτούν την έξοδο από το ευρώ, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη συνδέουν με ένα φάσμα ριζοσπαστικών πολιτικών που περιλαμβάνουν την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, την επιβολή φραγμών στις κινήσεις κεφαλαίου, τις παρεμβάσεις εναντίον των «αγορών» για την εξασφάλιση βασικών αγαθών και τη διατήρηση των τιμών σε χαμηλά επίπεδα και τη γενναία αναδιανομή εισοδήματος με αυξήσεις στους μισθούς και φορολόγηση του κεφαλαίου και του μεγάλου πλούτου.

- Η Έκθεση κάνει την αβάσιμη υπόθεση ότι εισαγωγή νέου νομίσματος θα σημαίνει τεράστια μείωση του ΑΕΠ παραβλέποντας ότι αυτή – και στα ποσοστά που η Έκθεση αναφέρει – είναι ήδη σε εξέλιξη ως αποτέλεσμα των Μνημονιακών πολιτικών. Σήμερα είναι που έχουμε κατάρρευση, εξαθλίωση και διάλυση του παραγωγικού ιστού. Αντίθετα, χωρίς μνημόνια και ΕΕ θα έχουμε τη δύναμη και τα εργοστάσια να τα αναλάβουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και την πολιτική διάλυσης της αγροτιάς να ανακόψουμε. Γιατί εμείς θεωρούμε ότι πλούτος και ανάπτυξη της κοινωνίας είναι οι εργαζόμενοί της και όχι οι τραπεζίτες του νεοφιλελεύθερου ολέθρου. Μόνο έτσι μπορεί να καταπολεμηθεί και η ανεργία.

- Η αναφορά σε κίνδυνο υπερπληθωρισμού είναι αβάσιμη καθώς μεταφράζει την διολίσθηση της ισοτιμίας σε εσωτερική αύξηση τιμών, όταν όχι μόνο δεν είναι αυτόματη αυτή αλλά και είναι σαφές ότι ριζική αλλαγή πολιτικής, όπως αυτή που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημαίνει και έλεγχο των τιμών σε βάρος των αγορών και εθνικοποιήσεις και εξασφάλιση των βασικών αγαθών σε κοινωνικά δίκαιες τιμές.

- Πάνω από όλα η Έκθεση δεν λέει σε τι κατάσταση είμαστε σήμερα και κυρίως τη συνθήκη καταστροφής που θα βρεθούμε εάν εφαρμοστούν τα μνημόνια και αφήσουμε την κοινωνία να αιμορραγεί στο όνομα της παραμονής στο ευρώ.

Η κοινωνία και το κίνημα δεν πρόκειται να τρομάξουν με εύκολα προπαγανδιστικά τρικ. Με τους αγώνες τους μπορούν και πρέπει να επιβάλουν τη ρήξη με ευρώ και ΕΕ.

Του Κίμωνα Ρηγόπουλου. Ο Πάνος ήταν ο αριστερός της γειτονιάς. Μακρονησιώτης και μπαρουτοκαπνισμένος, είχε χτίσει φάλαγγα τον φάλαγγα και εξορία την εξορία τον μύθο του. Αυτός, βέβαια, υπηρετούσε μόνο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ιστορία του τόπου του.
Ο μύθος του ήταν έργο της γειτονιάς. Ήταν το συλλογικό πόνημα των άλλων.
Αχ αυτοί οι άλλοι, που κεντούσαν σταυροβελονιά τα πάθη και τα παθήματα του γείτονα για να συνδέονται δωρεάν- οι τζαμπατζήδες της ιστορίας- με το ανθρώπινο των ανθρώπων.

Όταν περνούσε ο Πάνος και χαιρετούσε, μια σκιά δέους απλωνόταν και ένας ψίθυρος διαβρωτικός: τουλάχιστον αυτός είναι ιδεολόγος. Δεν καταλάβαινα, αλλά ένιωθα. Αργότερα, όταν πέρασα από τα κλασσικά εικονογραφημένα στον μαρξισμό χωρίς ενδιάμεσες στάσεις, ανακάλυψα και την σκοπιμότητα του μύθου. Ο Πάνος δεν ήταν πια μόνο ο Άγιος Γιώργης που σκότωνε το καταραμένο φίδι, αλλά και το πεισματάρικο υποκείμενο της ιστορίας, ο εντολοδόχος της συμπαντικής αρμονίας.
Αυτός που διευκόλυνε με τις πράξεις του  την επικράτηση της ιστορικής αναγκαιότητας. Έτσι ο Άγιος Γιώργης έγινε Ρόζα, έγινε Λένιν, έγινε Τρότσκι, έγινε Τσε.

Και το αίσθημα της ηθικής υπεροχής διαπερνούσε την αριστερή μου συνείδηση για να γονιμοποιήσει τον αγώνα, που χωρίς αυτό θα παρέμενε ισοβίως άνοστος, ισοβίως άγονος, ισοβίως δέσμιος των δυσμενών συσχετισμών.

Μετά φτάσαμε αισίως στην μεταπολίτευση και «απαισίως» στα χρόνια της εξαργύρωσης των τίτλων, κίβδηλων και αυθεντικών, από τον μεγάλο αργυραμοιβό, το ΠΑΣΟΚ. Άνθρωποι εξουθενωμένοι, στην «απ’έξω» του συστήματος, άρχισαν να καταθέτουν τα τιμαλφή της συνείδησής τους και αντ’αυτών αποκτούσαν
τα καθρεφτάκια της ένταξης σε μια «νομιμότητα» που είχε ακόμα να δώσει.

Ο καπιταλισμός παρείχε στους ιθαγενείς αρκεί να υπέγραφαν ευσεβώς στο κομματικό πελατολόγιο. Δοκιμασμένη από την μετεμφυλιακή δεξιά συνταγή, που είχε επιπλέον να δελεάσει με το γαρνίρισμα της αποκατάστασης-ηθικής και οικονομικής- των αγωνιστών της αντίστασης. Τα «περήφανα γηρατειά» του Ανδρέα Παπανδρέου έπαιρναν επιτέλους, σχεδόν άκοπα, την εκδίκησή τους.

Η αριστερά αγκομαχούσε να επιβιώσει ως ηθικό αίτημα του εξανθρωπισμού του ανθρώπου κόντρα στο φουσκωμένο ρεύμα της εκτεταμένης συναλλαγής. Αυτό που η κυρίαρχη αριστερά είχε ως ύστατο επιχείρημα, δηλαδή η ΕΣΣΔ, κατέρρευσε εν τω μεταξύ. Το υπαρκτό παράδειγμα ενός άλλου κόσμου για τον οποίον αξίζει κανείς να θυσιαστεί, αποδείχτηκε φούσκα. Το αίσθημα της ηθικής υπεροχής, τσακισμένο από τον σταλινικό πραγματισμό, κατάντησε περίγελως των νικητών, κάτι σαν τα ράκη μιας ουτοπίας αιρετικών. Θυμάμαι ακόμα ένα γιαπάκι του ’90 να έχει στο μπρελόκ του το σήμα της ΕΣΣΔ και να μου το δείχνει ειρωνευόμενος. Σαν να μου έλεγε: ιδού λοιπόν το ταριχευμένο σώμα σου, ανόητε αριστερέ.

2012. Πώς πέρασαν τα χρόνια, ε; Η μεγαλύτερη κρίση, δομική ή όχι, δεν ξέρω, του καπιταλισμού εξοντώνει ανθρώπους. Ένα δαιμονικό εντομοκτόνο στα χέρια τους σκορπάει τον θάνατο. Αλλά είμαστε έντομα; Και αν δεν είμαστε, αν δεν έρπουμε έχοντας εγκαταλείψει την όρθια στάση, τι κάνουμε; Θα σηκωθούμε και θα παλέψουμε. Και η «χρηστική» αριστερά θα αποκτήσει την αξία χρήσης της μόνο αν ξαναγίνει και Άη Γιώργης. Μόνο αν τα «άλματα της ιστορίας» επιχειρηθούν από το εφαλτήριο της ηθικής μας υπεροχής. Μόνο αν ο κομμουνιστής Πάνος της γειτονιάς συναντηθεί στα μαρμαρένια αλώνια με τους απέναντι έχοντας στην φαρέτρα του την ουτοπία του άλλου κόσμου. Ένας κόσμος που διευρύνει την συνείδησή μας τόσο ώστε να τον δικαιούμαστε. Ένας κόσμος όπου ο πολιτισμός του είναι ήδη εγκατεστημένος στις σχέσεις μας. Ένας κόσμος όπου οι «προσωπικότητες της αριστεράς» είναι τα πρόσωπα της αριστεράς. Ένας κόσμος όπου θριαμβεύει η καταχτημένη από τώρα συντροφικότητα. Ένας κόσμος όπου οι καριερίστες της συμφοράς είναι ήδη απολιθώματα.

Μπορούμε; Μπορεί να προχωρήσει έτσι η αριστερά; Μπορούμε εμείς να προχωρήσουμε με μια τέτοια αριστερά; Αυτά δεν είναι ρητορικά ερωτήματα. Είναι η ιστορική αναγκαιότητα που βιάζεται να προικίσει τη μοίρα των ανθρώπων με τον σοσιαλισμό των ανθρώπων.

Σύντροφοι, ό,τι έγραψα ίσως θεωρηθεί από κάποιους επιλήσμονες του πανανθρώπινου προορισμού μας ως ανεδαφικό, ως λογοτεχνία που φλυαρεί πάνω στα συντρίμια, ως αφ’υψηλού θέαση της «πραγματικής» ζωής. Όμως όταν το έδαφος τρίζει συθέμελα, εμείς, οι επαρκείς σεισμογράφοι, δεν απαντούμε μόνο με το τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι. Δεν αναλύουμε για να αθροίσουμε αλλά για να συνθέσουμε την μελωδία των άνω θρωσκόντων. Καλούμαστε να απαντήσουμε με τους όρους εκείνης της ηθικής που περιέχει το παρόν ως το άνθος του μέλλοντος.

2 σχολια για το υβρίδιο των Ανεξ.Ελληνων ,και την γαλάζια πολυκατοικία

Το υβρίδιο των Ανεξάρτητων Ελλήνων

Σαρξ εκ της σαρκός της ΝΔ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Καμμένου πλασάρονται ως αντιμνημονιακή δύναμη, ενώ στην πραγματικότητα το πρόγραμμά τους βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με άλλη ονομασία.
Η διγλωσσία των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν είναι τωρινό φαινόμενο, άλλωστε προκάλεσε θυμηδία όταν αποκαλύφθηκε ο ίδιος ο κος Καμμένος, σαν έτοιμος από καιρό και διψασμένος για εξουσία, να προσπαθεί να βρει τρόπο να σχηματίσει κυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που πριν αποκαλούσε «προδότες».
Τώρα έχει ξεκαθαρίσει και το δήθεν αντιμνημονιακό του προφίλ: σύμφωνα με τους εκπροσώπους του κόμματος, πρόθεσή τους είναι να καταγγείλουν μεν το Μνημόνιο, αλλά όχι τη Δανειακή Σύμβαση (η οποία ως προϋπόθεση έχει όλους τους όρους του Μνημονίου!). Απλώς δηλαδή θα αλλάξει όνομα το Μνημόνιο και θα ονομαστεί «Εθνικό Σχέδιο Δράσης», όμως η ανεργία, η φτώχεια, η συμπίεση μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις από το δημόσιο, η διάλυση του κράτους πρόνοιας θα συνεχιστούν. Άλλωστε, όλα τα παραπάνω, μαζί με πολλές ακροδεξιές θέσεις (για το λαϊκό κίνημα, το μεταναστευτικό, τα δικαιώματα κ.ά.) περιλαμβάνονται επίσης στο πρόγραμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Εξάλλου η αποδοχή της υποχρέωσης της αποπληρωμής του χρέους, συνέπεια της οποίας είναι το Μνημόνιο, αλλά και η αποδοχή του ευρώ, ήταν αναμενόμενο να οδηγήσουν αργά ή γρήγορα σε αποδοχή του Μνημονίου ή κάποιας παραλλαγής του.
Στο δημόσιο λόγο τους σήμερα οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν επιτίθενται στα κόμματα της Αριστεράς, προκειμένου να συντηρήσουν την εικόνα του μπλοκ των «αντιμνημονιακών δυνάμεων». Στην πραγματικότητα όμως εξυπηρετούν καθαρά τα συμφέροντα του κεφαλαίου, έχουν ως βασικό εχθρό τη μαχόμενη Αριστερά και το λαϊκό κίνημα. Εκφράζουν την ανάγκη του κεφαλαίου να ενσωματώσει τα μικρομεσαία στρώματα που καταστρέφονται από το Μνημόνιο, σε ένα πλήρως ενσωματωμένο πλαίσιο επενδυμένο με πατριωτικές κορώνες.
Δεν μπορεί να υπάρξει καταγγελία του Μνημονίου και μάλιστα από τη σκοπιά της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, και πολύ περισσότερο «κυβέρνηση της Αριστεράς», με τη στήριξη ή την ψήφο ανοχής από το κόμμα του κου Καμμένου.

Αντιλαϊκή, νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά η γαλάζια πολυκατοικία.

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις δηλώσεις του Αντ. Σαμαρά στην Εκλογική Συνδιάσκεψη της Ν.Δ.

Πραγματικά αποκαλυπτική αλλά και ταυτόχρονα ιδιαίτερα εξοργιστική ήταν η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, στις 26 Μαΐου, από το βήμα της εκλογικής συνδιάσκεψης της Ν.Δ. Μίλησε μπροστά στο κοινό της διευρυμένης πλέον δεξιάς πολυκατοικίας, από τον καταδικασμένο από τη λαϊκή θέληση πρώην πρωθυπουργό Καραμανλή, μέχρι την Ντόρα μετά την αποτυχημένη της ατομική προσπάθεια αλλά και την ακροδεξιά τρόικα των Άδωνη, Βορίδη και Πλεύρη. Όλοι μαζεμένοι για την κοινή προσπάθεια, να συνεχιστεί η καταστροφική μνημονιακή πολιτική, να διαφυλαχτεί η εκμετάλλευση και η ομαλή πορεία αφαίμαξης του ελληνικού λαού.
Η αλήθεια είναι ότι μπροστά στον τρόμο, να μαυρίσει ο λαός εκ νέου τη μνημονιακή πολιτική και να χάσουν την εξουσία, φανερώνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Το πρόσωπο της συντηρητικής δεξιάς, του φθόνου προς την κοινωνία και τους εργαζόμενους, του ρατσισμού και του εμφυλιοπολεμικού αντικομουνισμού. Ο Αντώνης Σαμαράς αφιέρωσε όλη του την ομιλία για να επιτεθεί στην Αριστερά, προσπαθώντας να αυτοπαρουσιαστεί ως ο υπερασπιστής του νέου. Το νέο, υποτίθεται, υπερασπίζονται οι υπουργοί του μαύρου μετώπου του Παπαδήμ(ι)ου, οι διεφθαρμένοι καριερίστες, επαγγελματίες της «κωλοτούμπας». Ως νέο προσπαθούν να πλασάρουν την αναπαλαιωμένη σκουριά του νεοφιλελευθερισμού, της κόλασης των εργαζομένων και του παράδεισου για τους εργοδότες, τους επενδυτές τους διεθνείς τοκογλύφους. Ως νέο, τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό, αυτοί που ευθύνονται για τα κοινωνικά αδιέξοδα και τη φτώχεια.
Όμως, όσο και αν το θέλουν, ο λαός δεν έχει μνήμη χρυσόψαρου. Και πρέπει στις εκλογές να τους στείλει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Δεν είναι παρά σωματοφύλακες της δημοσιονομικής σταθερότητας, της μέγγενης του χρέους, του ευρώ και της Ε.Ε. Είναι καιρός, θαρρετά, να διεκδικήσουμε μια διαφορετική πορεία, χωρίς χρέος, μνημόνια, ευρώ και Ε.Ε. Ένα μέλλον για τους εργαζόμενους και τη νεολαία.     

Οι συζητήσεις και το πολιτικό πρόγραμμα των Αναιρέσεων 2012 στην Αθήνα

Οι συζητήσεις και το πολιτικό πρόγραμμα των Αναιρέσεων 2012 στην Αθήνα

Αναιρέσεις

29.05.12

Πλούσιο είναι στις φετινές «Αναιρέσεις» και το πολιτικό πρόγραμμα, με ενδιαφέρουσες συζητήσεις, πάνελ και στρογγυλά τραπέζια. Στο «καυτό» πολιτικό και προεκλογικό τοπίο, οι «Αναιρέσεις 2012» επιδιώκουν να παρέμβουν ανοίγοντας και οργανώνοντας τη συζήτηση γύρω από τα επίδικα πολιτικά ζητήματα. Εκδηλώσεις για τις νέες προσκλήσεις που αντιμετωπίζει η αριστερά, αλλά και για το φαινόμενο της ανάδυσης του φασισμού σαν απάντηση στη κρίση του συστήματος. Εκδηλώσεις για τη σχέση ηγεμονίας-εξουσίας και της απάντησης του μαχόμενου μαρξισμού στην κρίση, καθώς και διαλέξεις για σημαντικά θεωρητικά ζητήματα. Σε αυτά τα πλαίσια ξεχωρίζουν οι διεθνείς συμμετοχές στη φετινή διοργάνωση. Τα πάνελ των εκδηλώσεων του φεστιβάλ θα τιμήσουν ο Μαρξιστής θεωρητικός Leo Panich, όπως και ο μελετητής του έργου του Γκράμσι, Peter Thomas, και φυσικά πολλοί αγωνιστές της αριστεράς και των κινημάτων καθώς και διανοούμενοι από τη χώρα μας. . Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα των συζητήσεων παρακάτω:

Τελευταία ανανέωση ( 29.05.12 )

Διαβάστε περισσότερα...

Tοπικές του Μ.Α.Α. ειναι με ρήξη και ανατροπή ,κατεβαίνουν με ΑΝΤΑΡΣΥΑ

1. Απόφαση ΤΕ Αιγάλεω-Χαϊδάρι-Αγία Βαρβάρα του ΜΑΑ:
   "Η Τοπική Επιτροπή Αιγάλεω του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής θεωρώντας οτι η καθημερινά μαχομενη Αριστερα μπορει να δημιουργησει τις συνθηκες για την αντικαπιταλιστική ανατροπή,πιστεύοντας οτι η αξιοπρέπεια και η δικαίωση του λαού μπορεί να προκύψει ΜΟΝΟ μεσα απ τους αγώνες στους δρόμους,στις πλατείες και τους χώρους δουλειάς στηρίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με κοινή απόφαση της Τοπικής Επιτροπής Αιγάλεω Χαιδαριου και Αγιας Βαρβαρας απο κοινού προτείνουν τη συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Β´ Αθήνας του συντρόφου Πέτρου Παπανικολάου απο το ΜΑΑ.Η κοινή μας δράση έχει ξεκινήσει ήδη απο τις Αυτοδιοικητικεs εκλογές με τη δημιουργία της παράταξης "Ρήγμα στα Δυτικά"."
2.   ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;
   
   
         Και τώρα τί, μπροστά σ’ αυτό που καταρρέει; Σ’ αυτό που μάταια προσπαθεί να βρει λύσεις από ένα σάπιο και παλαιωμένο οπλοστάσιο; Που ακόμη κι αυτή τη στιγμή της κατάρρευσής του κατακλέβει τον παραγόμενο πλούτο της εργασίας;
          Τη στιγμή που με τον πιο  δυνατό τρόπο έχει ανοίξει διάπλατα το φως για μια άλλη ανάπτυξη, μια άλλη κοινωνία. Της κοινωνίας εκείνης που μόνο η αριστερά οραματίζεται και αγωνίζεται γι αυτήν.
   Όμως ποιάς αριστεράς;
   -          Αυτής που αποφεύγει τις έννοιες ρήξη και ανατροπή, που πιστεύει πως θα ξεπεράσει την κρίση με την βοήθεια ή έστω την ανοχή των Αρσένηδων, Παπαδήμων  και των εντολοδόχων τους; Που όσο ψηλώνει το εκλογικό τους μπόϊ, τόσο πιο πολύ απομακρύνονται από το στόχο της ανατροπής του σάπιου καπιταλισμού, εγκλωβίζοντας ταυτόχρονα αρκετούς συντρόφους παρασυρόμενοι από τον ενθουσιασμό και την επιθυμία της εκλογικής νίκης;
   -          Της αριστεράς που οραματίζεται αυτό που κατέρρευσε, που όσο, ούτε αντέχει ούτε ανέχεται (ενώ το ίδιο θα’πρεπε να επιδιώκει) τη δημιουργική κριτική, τόσο πιο πολύ απομονώνεται και με αφορισμούς και άναρθρες κραυγές κατακεραυνώνει τους δήθεν εχθρούς της. Συντρόφους με τους οποίους βρέθηκε όχι λίγες φορές μαζί στους αγώνες για ένα καλύτερο ελπιδοφόρο αύριο;
   -          Ή της αριστεράς της ανατροπής και της ρήξης με την καπιταλιστική βαρβαρότητα; Της αριστεράς που αποτίναξε  ένα μεγάλο μέρος της σεχταριστικής σκουριάς που είχε συσσωρευτεί πάνω της από τις ήττες και τις στρεβλώσεις του παρελθόντος και μας  δίνει τη δυνατότητα να ονειρευτούμε ξανά το πέρασμα «από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας»;
       Σύντροφοι της αντικαθεστωτικής αριστεράς που δεν βρισκόμαστε σήμερα μαζί,  σύντροφοι όλοι εσείς που ελπίζετε στην υλοποίηση των υποσχέσεων της ηγεσίας της ρεφορμιστικής αριστεράς,  τέλος σύντροφοι εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδα της γραφειοκρατικής ηγεσίας  του Περισσού δηλαδή μ’ όλους εσάς που έχουμε βρεθεί μαζί στους δρόμους, στις πλατείες, στους τόπους δουλειάς μπορεί να βρεθούμε μαζί με το ελπιδοφόρο μετωπικό σχήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
      Μπορεί και πρέπει ακόμη και τώρα – σ’αυτή την εκλογική μάχη αλλά και το κυριότερο μετά απ’ αυτήν – όλα τα αντικαπιταλιστικά αριστερά σχήματα, να διευρύνουμε ακόμη πιο πολύ την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να δείξουμε πως είναι πιο πολλά  ποσοτικά και ποιοτικά αυτά που μας ενώνουν, παρά αυτά που μας χωρίζουν.
       Για να δείξουμε πως το όραμα της ανατροπής και όχι της μεταρρύθμισης, παραμένει ζωντανό και επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε.
       Στις 17  Ιουνίου αλλά κυρίως μετά απ’ αυτή ας δυναμώσουμε τις γραμμές της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
   
   
                                                                                                            Λάζαρος Θερμογιάννης
                                                                                            Πρώην Δήμαρχος Μεταμόρφωσης Αττικής

Κοινή δήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της κομμουνιστικής οργάνωσης ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

[2012-05-27] Κοινή δήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της κομμουνιστικής οργάνωσης ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

Κοινή δήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της κομμουνιστικής οργάνωσης ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ

1. Οι εκλογές της 6ης του Μάη έδωσαν ένα ισχυρό πλήγμα στο «μαύρο μέτωπο των δυνάμεων του μνημονίου», του ΔΝΤ, της ΕΕ του κεφαλαίου. Στην ήττα των δυνάμεων αυτών αποτυπώθηκαν οι μεγάλοι αγώνες και τα κινήματα της περιόδου, η δίχρονη αντίσταση της εργατικής τάξης και του λαού. Η απόρριψη του πολιτικού συστήματος και της πολιτικής του Μνημονίου κατευθύνθηκε κυρίως προς την αριστερά, πράγμα που αντικειμενικά ανοίγει νέες δυνατότητες για την ανάπτυξη και κλιμάκωση των λαϊκών αγώνων το επόμενο διάστημα.

2. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου, τρόικα και συνολικά το «μαύρο μέτωπο» επιχειρούν ήδη να αντεπιτεθούν, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα. Από τους αφόρητους εκβιασμούς και την κινδυνολογία πάνω στον λαό έως την προσπάθεια αφομοίωσης και ευνουχισμού του ξεκάθαρου μηνύματος καταδίκης του Μνημονίου της 6ης του Μάη με επιμέρους, προσωρινές παραχωρήσεις που θα αφήνουν άθικτο όλο τον μηχανισμό επιτροπείας και κυριαρχίας της τρόικα και της ΕΕ, τους στόχους και την κατεύθυνση της ασκούμενης πολιτικής.

3. Για να γίνει το επόμενο ακόμα πιο ισχυρό βήμα καταδίκης του Μνημονίου και απαλλαγής των εργαζόμενων από τον εφιάλτη της συνέχισης αυτής της πολιτικής απαιτείται η ανάπτυξη ενός εργατικού και λαϊκού κινήματος, στην βάση του προγράμματος εκείνου που μπορεί να βελτιώσει ριζικά την ζωή των εργαζόμενων, να αποκρούσει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, σε ρήξη με τις βασικές επιλογές των κυρίαρχων δυνάμεων και του αστικού πολιτικού συστήματος, με βασικά σημεία:

• άμεση καταγγελία μνημονίων και δανειακών συμβάσεων - κατάργηση εφαρμοστικών νόμων
• παύση πληρωμών - μονομερής διαγραφή του χρέους εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία
• έξοδος από ευρώ και ΕΕ
• εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο
• αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Απαγόρευση των απολύσεων. Κατάργηση των αντεργατικών-αντιλαϊκών νόμων και αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων και διαπραγματεύσεων. Κατάργηση των χαρατσιών και των φορομπηχτικών νόμων. Διαγραφή των χρεών των εργατικών οικογενειών και των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων και των επαγγελματιών που προλεταριοποιούνται.
• Ικανοποίηση των ώριμων διεκδικήσεων του εργατικού συνδικαλιστικού και νεολαιίστικου κινήματος

4. Οι δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς επιδιώκουν την επιβολή και την εφαρμογή αυτού του προγράμματος στοχεύοντας και διεκδικώντας την κυβερνητική και τη συνολική ταξική εξουσία της εργατικής τάξης, βασισμένη στους αγώνες, τις οργανώσεις και τα όργανα της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού. Η πορεία αυτή θα είναι αντικειμενικά πορεία ρήξης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, όχι διαχείρισής του.

5. Η στάση μας στην εξωκοινοβουλευτική πάλη και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο απέναντι στην προτεινόμενη αριστερή κυβέρνηση ή «κυβερνήσεις με την συμμετοχή της αριστεράς», και γενικά σε κάθε κυβέρνηση καθορίζεται με κριτήριο την προώθηση των αμέσων στόχων και διεκδικήσεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, σε ρήξη με την πολιτική και τις θέσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Μία αριστερή κυβέρνηση για επαναδιαπραγμάτευση και όχι ριζική ανατροπή και καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, των Μνημονίων και των ασφυκτικών ορίων που θέτει η γενικότερη πολιτική της ΕΕ δεν μπορεί να έχει την ανοχή μας. Θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα την Αριστερά σε ενσωμάτωση, οπισθοχώρηση και οδυνηρή ήττα και θα διαψεύσει τις λαϊκές προσδοκίες και ελπίδες.

6. Προϋπόθεση για κάθε επί μέρους κατάκτηση και για συνολικότερες ανατροπές υπέρ της εργατικής τάξης και του λαού σε μια κατεύθυνση ρήξης και αποδέσμευσης από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του ευρώ και της ΕΕ είναι η αποφασιστική ενίσχυση της επαναστατικής Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος

7. Με βάση τις παραπάνω κοινές εκτιμήσεις η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ συνεργάζονται στην επερχόμενη κρίσιμη εκλογική μάχη. 

Οι δύο οργανώσεις διατηρούν το δικαίωμα αυτοτελούς προβολής των ιδιαίτερων απόψεών τους.

Η αναγκαιότητα της αριστερής κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ

Submitted by aristeroblog on Fri, 2012-05-25 09:26

Printer-friendly version

   Γιώργος Ρούσης

Το τελευταίο διάστημα, πέρα από την απολύτως δικαιολογημένη αντίδραση  όσων  με απαράδεκτο τρόπο αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως την άλλη όψη του νομίσματος του μαύρου μετώπου, αναπτύσσεται  μια όλο  και πιο  έντονη επιθετικότητα ενάντια  σε όσους  τολμούν να του ασκήσουν κριτική από τα αριστερά.

 

Αυτή στοχεύει όλους εκείνους, πρόσωπα ή συνιστώσες της ριζοσπαστικής αριστεράς , που  υποστηρίζουν ότι οι προτάσεις του  είναι ανεπαρκείς  για μια φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση, και τούτο διότι κινούνται εντός των τειχών του οικοδομήματος μέσα στο οποία   δημιουργήθηκε η κρίση.

 

Μάλιστα το βασικό επιχείρημα αυτής της κριτικής είναι ότι οι εξ’ αριστερών επικριτές του ΣΥΡΙΖΑ, κουβαλούν νερό στο μύλο των μνημονιακών δυνάμεων,  γιατί φοβίζουν τον κόσμο ο οποίος χρεώνει και στον ΣΥΡΙΖΑ τις «εξτρεμιστικές» τους απόψεις, και έτσι τον αποδυναμώνει εκλογικά, τη στιγμή που η μάχη ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι θα κριθεί οριακά.

 

Έτσι λοιπόν κάθε αναφορά σε έξοδο από το ευρώ, -τη στιγμή που οι  ίδιοι οι Ευρωπαίοι οδεύουν προς πολλές ευρωζώνες - ή  σε ρήξη με την ΕΕ, πολύ περισσότερο η αναφορά σε αντικαπιταλιστικά –αντιμπεριαλιστικά μέτρα, και βεβαίως η αναφορά σε όρους  όπως  καπιταλισμός (ως υπαίτιος της παγκόσμιας κρίσης ) ή  σοσιαλισμός (ως προοπτική),  αποφεύγονται επιμελώς.

 

Ταυτόχρονα  ουδείς από τους κριτικούς της αριστερής κριτικής δεν έχει αρθρώσει μια λέξη για να  αποδείξει  ότι δεν πρόκειται ο ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε νέο αριστερό ανάχωμα του συστήματος , κάτι που είναι σαφές ότι επιδιώκει τόσο η ντόπια αστική τάξη, όσο και οι ξένοι δυνάστες μας.

 

Έτσι, και μάλιστα όχι από κυβερνητική θέση ,   απέναντι στις πιέσεις των ξένων , την τρομολαγνεία και τον πιο χυδαίο αντικομμουνισμό του Σαμαρά, ο ΣΥΡΙΖΑ υπογράφει  πιστοποιητικά  νομιμοφροσύνης σε ευρώ, ΕΕ, και υπόσχεται ότι πασχίζει για την «ευρωπαϊκή κοινωνική συνοχή».

 

Παράλληλα: 

 

- δεν θεωρεί σκόπιμο να προβεί σε καμιά  αυτοκριτική για παρελθούσες αμαρτίες, τύπου υπερψήφισης του  Μάαστριχτ,  ή για πιο πρόσφατες μικρότερες νοθείες όπως πχ η συμμετοχή νυν βουλευτών και άλλων στελεχών του  στις εκλογές για τα όργανα των ΑΕΙ με βάση το νόμο  Διαμαντοπούλου ,

 

- αμβλύνει  σε καθημερινή σχεδόν βάση τις αρχικές του τοποθετήσεις, πόσω μάλλον τις προγραμματικές δεσμεύσεις του,

 

-εξοβελίζει από το λεξιλόγιο του τον όρο καταγγελία,

 

-απευθύνεται  στην καθεστωτική ΔΗΜΑΡ για σχηματισμό κυβέρνησης και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο αυτή να λειτουργήσει με την ανοχή των πιο συντηρητικών δυνάμεων,

 

-νεκρανασταίνει τον καταδικασμένο στη λαϊκή συνείδηση Αρσένη και τον  προτείνει για υπηρεσιακό πρωθυπουργό, 

 

-προβάλλει  όλο και περισσότερο τα πιο δεξιά στελέχη του, ενώ  τα αριστερά του όλο και πιότερο αυτολογοκρίνονται,

 

-εναγκαλίζεται με τέως συμβούλους των Τσοχατζόπουλου και Γ. Παπανδρέου,

 

-προαναγγέλλει το μετασχηματισμό του σε νέα μεγάλη  δημοκρατική παράταξη,

 

-φαντασιώνεται ότι θα αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρώπη σε συμμαχία με τους υποστηριχτές του  Ολάντ, τη  στιγμή που ο ίδιος  καλεί την Ελλάδα να εκπληρώσει όλες  τις υποχρεώσεις της.

 

Μια τέτοια στάση όμως, δεν μπορεί παρά να γεννήσει τον ακόλουθο προβληματισμό στον καλοπροαίρετο αριστερό που έχει τη πολιτική διαύγεια να τον απασχολεί  κι’ ένα βήμα παραπέρα από το ντέρμπυ των εκλογών.

 

Έστω  ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώνει να σχηματίσει κυβέρνηση με τη συνεργασία άλλων δυνάμεων όπως η ΔΗΜΑΡ. Το βέβαιο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση είναι αδύνατον να κοντράρει έστω και κατ’ ελάχιστο το ξένο  και ντόπιο κεφάλαιο, κάτι απαραίτητο αν θέλει να πάρει τα όποια φιλολαϊκά μέτρα, δίχως τη στήριξη ενός ισχυρού  λαϊκού κινήματος. Όταν όμως στο όνομα της απόσπασης μιας ψήφου πίσω από το παραβάν, η ριζοσπαστικοποίηση αυτού του κινήματος σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση , αντί  να προωθείται, γίνεται προσπάθεια να μετριαστεί, ή ακόμη χειρότερα  όταν θεωρείται ότι θα φοβίσουμε το λαό αν ορίσουμε με σαφήνεια ποιοι είναι οι στόχοι και οι αντίπαλοι του, τότε με μαθηματική ακρίβεια το παιγνίδι της επόμενης μέρας έχει χαθεί.

Ακόμη λοιπόν και αυτή  η οπορτουνιστική, επιφανειακή και κοντόφθαλμη κριτική της αριστερής κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ,  αποτελεί ένα επιπρόσθετο λόγο άσκησης της,  ένας επιπρόσθετο λόγο  για να καταδειχτεί ότι  αυτή, όχι  μόνον δεν βλάπτει  τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά τα ενισχύει.

 

Από την ίδια οπτική γωνία και η ψήφος σε ριζοσπαστικές δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όχι μόνον δεν είναι χαμένη ψήφος, όπως διατείνονται όσοι πρόσφατα ενστερνιστήκαν αυτό το κλασικό επιχείρημα του δικομματισμού,  άλλα είναι μια άλλη ποιοτικά ψήφος που σε βάθος χρόνου, και όχι μόνον εκλογικά, ενισχύει το ριζοσπαστισμό και αποδυναμώνει την προσπάθεια διαμόρφωσης μιας ενσωματώσιμης  αριστεράς .

Το βέβαιο είναι ότι αν ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια, αυτό θα είναι αρνητικό και όσοι  αναμένουν κάτι τέτοιο για να δικαιωθούν θα πρέπει να γνωρίζουν ότι μια ήττα μιας κυβέρνησης υπό τον ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τη δικαίωση τους,   θα χρεωθεί στη σύμπασα αριστερά, και το πιο σημαντικό είναι ότι θα οδηγήσει σε βαθειά απογοήτευση όλο αυτόν τον κόσμο που μέσα στο μαύρο σκοτάδι, είδε στον ΣΥΡΙΖΑ κάποια αχτίδα φωτός.

 

Γι’ αυτό και πρέπει να πασχίσουμε να διασώσουμε και να ενισχύσουμε τον αριστερό  ριζοσπαστισμό, μόνο ικανό να διαφυλάξει  αυτήν την  ελπίδα και να  μετατρέψει το όνειρο  σε πραγματικότητα, μόνο ικανό να συγκρατήσει το τσουνάμι της απογοήτευσης, που θα προκληθεί  κατά την απευκταία αλλά λίαν πιθανή περίπτωση, που ο ΣΥΡΙΖΑ θα  ενσωματωθεί και το ΚΚΕ θα καταβαραθρωθεί.

Μπορεί να εφαρμοστεί ένα αριστερό κυβερνητικό πρόγραμμα μέσα στην ΕΕ;

Γιώργος Βασσάλος*



Η Ελλάδα είναι ενταγμένη εδώ και τριάντα χρόνια στο θεσμικό οικοδόμημα της ΕΟΚ (1981) και μετέπειτα ΕΕ, είκοσι χρόνια στην ενιαία αγορά (1992) και δέκα χρόνια στον ενιαίο νόμισμα (2001). Για κανένα από αυτά τα στάδια ‘ευρωπαϊκής ενσωματώσης’ δεν έγινε, όχι απλά δημοψήφισμα, αλλά ούτε καν ένας αξιοπρεπής δημόσιος διάλογος σχετικά με τις πολύ πρακτικές συνέπειες τους. 

 

Μια καθυστερημένη συζήτηση με το πιστόλι στον κρόταφο...............

συνέχεια εδώ

Αναδίπλωση από τη λαϊκή απαίτηση για ακύρωση του Μνημονίου η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για «πολιτική καταγγελία» του

Αναδίπλωση από τη λαϊκή απαίτηση για ακύρωση του Μνημονίου η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για «πολιτική καταγγελία» του

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία στις απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις, στις πλατείες απαίτησαν την κατάργηση του Μνημονίου που οδήγησαν στις άγριες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, την παιδεία, την υγεία και κάθε κοινωνικό αγαθό. Στις εκλογές της 6^ης Μάη μαύρισαν τα κόμματά του.

Η Αριστερά δεν μπορεί να τοποθετείται πίσω από αυτούς τους στόχους. Οι δηλώσεις Δραγασάκη και άλλων ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για επαναδιαπραγμάτευση και όχι ακύρωση του Μνημονίου, αποτελούν αναδίπλωση. Δίνουν επιχειρήματα στην ΕΕ και στους αντιπάλους του λαϊκού κινήματος που απαιτούν προσαρμογή «στις ανάγκες των αγορών και των επιχειρήσεων», ανοίγοντας το δρόμο σε εκβιασμούς στο όνομα του ευρώ.

Αυτές οι αναδιπλώσεις απειλούν τη δυναμική του κόσμου που γύρισε τη πλάτη σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ. Ο λαός δεν πάλεψε δυο χρόνια για να δει το Μνημόνιο να παραμένει και την επιτροπεία να συνεχίζεται.

Είναι ώρα να στηρίξουμε τις ανταρσίες που οδήγησαν στις ελπίδες ανατροπής και ακύρωσης του Μνημονίου και της ληστείας του μέσω του χρέους, ώστε η ήττα του μαύρου μετώπου στις 6 Μάη να γίνει άτακτη φυγή, με την κλιμάκωση των αγώνων πριν και μετά τις 17 Ιούνη. Αυτή είναι η απάντηση στους εκβιασμούς, όχι οι τεχνοκρατικές μεθοδεύσεις που παραπέμπουν την ανατροπή στην… καλή θέληση της Τρόικας, της ΕΕ και των βιομηχάνων.

Να χαράξουμε έναν άλλο δρόμο, έξω από το χρέος, το ευρώ και την ΕΕ, τα συμφέροντα τραπεζιτών και κεφαλαίου, για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Οι πλατείες της ελπίδας

Πριν από ένα χρόνο, στις 24 Μάη, οι πλατείες όλης της χώρας γέμισαν από ένα πολύμορφο κίνημα ενάντια στο Μνημόνιο και τους εκφραστές του. Για πολλούς μήνες ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στις πλατείες, παρά τις αντιφάσεις και τα πισωγυρίσματα, κατάφερε να συγκροτήσει τις δικές του διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας (απέναντι στην επίπλαστη "δημοκρατία" του κοινοβουλίου), αυτοοργάνωσης, δράσης, αλληλεγγύης, αντίστασης στην πολιτική του Μνημονίου και της σφαγής των κοινωνικών δικαιωμάτων στο βωμό του ευρώ.

Βροντοφώναξε: Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε. Στράφηκε ενάντια στο σάπιο πολιτικό σύστημα που, ταμπουρωμένο μέσα στη Βουλή, ψήφιζε σωρηδόν υπαγορευμένα μέτρα και νομοσχέδια. Έδωσε τεράστια μάχη ενάντια στην αστυνομική βία και καταστολή, η οποία επιστρατεύτηκε για να στηρίξει μια παραπαίουσα κυβέρνηση. Δημιούργησε τον δικό του πολιτισμό.

Γέννησε την ελπίδα ότι μπορούμε να τους ανατρέψουμε και την αποφασιστικότητα ότι χρειάζεται παρατεταμένος αγώνας για να το καταφέρουμε.

Μέσα στις μεγάλες απεργίες, στις πλατείες, στις λαϊκές συνελεύσεις, τον συντονισμό των σωματείων και τα κινήματα ανυπακοής γεννήθηκε και ανδρώθηκε η δυνατότητα ανατροπής αυτής της πολιτικής, που αποτυπώθηκε και στην κάλπη της 6ης Μάη.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, είναι περισσότερο από αναγκαίο να επαναδραστηριοποιηθούν οι πλατείες, οι λαϊκές συνελεύσεις, να στηριχτούν οι απεργίες και οι διαδηλώσεις. Για να μπορέσει ο λαός να κάνει ένα ακόμη βήμα μπροστά στο ξερίζωμα του Μνημονίου, του χρέους και των εκβιασμών της ΕΕ.

Ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα βρίσκεται σήμερα στο κάλεσμα των 6μμ στην πλατεία Συντάγματος.

Στηρίζουμε τη στάση εργασίας στο εμπόριο και τις υπηρεσίες

Την  ώρα που ο ΣΕΒ παίζει κρυφτούλι με τον Βενιζέλο για το ποιος τελικά ευθύνεται για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την καταβαράθρωση των μισθών, οι επιχειρηματίες έδειξαν τα δόντια τους. Μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις, εκ περιτροπής ωράριο εργασίας, απολύσεις και απειλές είναι το σκηνικό που διαμορφώνεται στον ιδιωτικό τομέα πλέον και με τη βούλα του νόμου. Επιπλέον, EE, ΔΝΤ και Τρόικα ζητούν νέα μέτρα λιτότητας, ενώ κάνουν λόγο για μισθούς 200 ευρώ, επιπλέον φόρους και άλλα παρόμοια. Αυτό είναι το τίμημα για να μείνει η χώρα στο ευρώ…

Ο κόσμος της δουλειάς δεν παραδίνεται. Με τους αγώνες του απονομιμοποίησε το Μνημόνιο και το πολιτικό σκηνικό που το στηρίζει. Μέσα από το συλλογικό, οργανωμένο αγώνα μπορεί να πάρει πίσω τα κλεμμένα, να ανατρέψει την πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, ΔΝΤ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει την στάση εργασίας στο εμπόριο και τις υπηρεσίες το Σάββατο 26/5, από το ξεκίνημα της βάρδιας να μη μειωθούν οι μισθοί, να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις μισθών, να πληρωθούν τα δεδουλευμένα, να μην καταστρατηγείται η κυριακάτικη αργία, να σταματήσουν τα ωράριο «λάστιχο». Θα είμαστε μαζί με τους εργαζόμενους στις επιτροπές περιφρούρησης του αγώνα, σε κάθε μάχη, μικρότερη ή μεγαλύτερη.

Ανακοίνωση ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας, για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας καταδικάζει απερίφραστα τη δολοφονία του Θεόδωρου Λαζανά και στέλνει τη συμπαράσταση της στην οικογένεια του θύματος. Η δολοφονία πρέπει να εξιχνιαστεί και οι δράστες να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη και να δικαστούν σύμφωνα με το ποινικό δίκαιο. Οι λογικές συλλογικής απόδοσης ευθυνών σε ολόκληρες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν βοηθούν αλλά οδηγούν την δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση των κατοίκων της Πάτρας σε επικίνδυνα μονοπάτια και αφήνουν το πεδίο ελεύθερο για τη δράση ακραία αντιδημοκρατικών, ρατσιστικών και φασιστικών δυνάμεων.

Τέτοια άγρια εγκλήματα γεννιούνται από τις συνθήκες φτώχειας, εξαθλίωσης και κοινωνικού αποκλεισμού που έχουν ενταθεί σε ακραίο βαθμό από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των Μνηνονίων, του ΔΝΤ και της Τρόικας. Στις συνθήκες αυτές καταδικάζεται όλος ο ελληνικός λαός και συμπιέζεται ακόμα περισσότερο η κατάσταση στην οποία βρίσκονται περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Οι τελευταίοι, όντας σε κατάσταση παρανομίας και με ανοιχτή την απειλή της επιβίωσής τους στρέφονται σε κυκλώματα λαθρεμπορίας και αποτελούν θύματα και οι ίδιοι άγριας εκμετάλλευσης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας καταγγέλλει την κυβερνητική πολιτική σε εργασία, παιδεία και δημοκρατία, που οδηγεί στη ραγδαία υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών και τη γκετοποίησή τους. Όπλο της πολιτικής αυτής είναι η καλλιέργεια του φόβου για τον διπλανό, τον άνεργο, το μετανάστη, τον ξένο και η λύση που η πολιτική αυτή προτείνει είναι ο κοινωνικός εμφύλιος. Είναι τεράστιες οι ευθύνες των τοπικών αρχών, γιατί επαναλαμβάνοντας διαρκώς ότι δεν έχουν καμία αρμοδιότητα, ουσιαστικά συνεισφέρουν στην κοινωνική πόλωση και χαίρονται από την αστυνομική επίλυση των κοινωνικών ζητημάτων. Οι εργατικές και λαϊκές περιοχές της Πάτρας δεν υποβαθμίζονται από την παρουσία μεταναστών και προσφύγων αλλά από την πολιτική της ανεργίας, της αποβιομηχάνισης και της δήθεν «ανάπτυξης» ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων – με τρανό παράδειγμα το νέο λιμάνι.

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην πόλη της Πάτρας, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας έχει πολιτική αιτία: η Ελλάδα είναι δεσμευμένη από τις συνθήκες του Σένγκεν και του Δουβλίνο ΙΙ να παίζει το ρόλο του χωροφύλακα της Ευρώπης απέναντι στο μεταναστευτικό ρεύμα που η ίδια η πολιτική της ΕΕ δημιουργεί. Πόλεις όπως η Πάτρα είναι υποχρεωμένες να λειτουργούν σαν στρατιωτικοποιημένες ζώνες και να μοιάζουν με πραγματικά στρατόπεδα, αποκλείοντας τους ίδιους τους πολίτες τους από δημόσια κοινωνικά αγαθά, όπως η πρόσβαση στο θαλάσσιο μέτωπο. Το μεταναστευτικό ρεύμα δημιουργείται από την επέλαση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού της αγοράς, που θέλει ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων και παράνομη διακίνηση ανθρώπων. Η προσφυγιά είναι αποτέλεσμα των  ιμπεριαλιστικών πολέμων που η Ελλάδα με τους «συμμάχους» της στο ΝΑΤΟ έχει διεξαγάγει και δεν είναι τυχαίο ότι η πλειονότητα των προσφύγων στην πόλη της Πάτρας προέρχεται από εκείνες τις χώρες.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας απαιτεί να αλλάξει εδώ και τώρα η συνθήκη κοινωνικής εξαθλίωσης που θέλουν να επιβάλλουν. Αδιαχώριστα από την πάλη για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, από τον αγώνα ενάντια στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, απαιτούμε να δοθούν χαρτιά σε όλους τους μετανάστες και να εξασφαλιστούν οι βασικές βιοτικές τους ανάγκες για στέγαση, τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Παλεύουμε για νομιμοποίηση των μεταναστών και των προσφύγων. Ζητάμε την ρήξη με την ΕΕ των συνθηκών Σένγκεν και Δουβλίνου ΙΙ και των αντεργατικών και αντιμεταναστευτικών οδηγιών.
Απάντηση στην πολιτική της εξαθλίωσης δεν μπορεί να είναι άλλη από την οργάνωση των εργαζομένων και του λαού για τον εαυτό του, μέσα από δικές του δομές όπως συνελεύσεις στις γειτονιές και λαϊκές επιτροπές. Να οργανώσουμε την αλληλεγγύη και να σπάσουμε το φόβο και την αποξένωση που θέλουν να μας επιβάλλουν. Σε καμία περίπτωση τα κοινωνικά προβλήματα δεν επιλύονται με μεταφερόμενες από την υπόλοιπη Ελλάδα στρατιωτικού τύπου ομάδες στη λογική των μαφιόζικων συμμοριών που «καθαρίζουν».

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας καταγγέλλει απερίφραστα την προσπάθεια καπήλευσης της μνήμης του δολοφονηθέντα και της δημιουργίας ακραίων γεγονότων από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, που με την πολιτική της βίας, του μίσους και του φασισμού θέλουν να στρέψουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία στην ακροδεξιά για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Η Χρυσή Αυγή είναι βαθιά αντιλαϊκή δύναμη, ενισχύει τον κοινωνικό εμφύλιο εντός των εργαζομένων και υποστηρίζει ανοιχτά το μεγάλο κεφάλαιο, το μνημόνιο και την ΕΕ. Καλούμε τους κατοίκους της Πάτρας να απομονώσουν τη Χρυσή Αυγή – να μη βρει πάτημα το ακροδεξιό δηλητήριο!

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη

Η Αριστερά δέχεται μια συκοφαντική εκστρατεία λάσπης από τις ηττημένες δυνάμεις του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τα στηρίγματα του Μνημονίου, της ΕΕ και  του ΔΝΤ.

Δυστυχώς, από την πλευρά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, οι προσαρμογές στις πιέσεις είναι ραγδαίες, με την αποδοχή της επαναδιαπραγμάτευσης με τους δανειστές πάντα εντός του ευρώ, αντί για την μονομερή κατάργηση των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων και τη διαγραφή του ληστρικού χρέους.

Η ηγεσία του ΚΚΕ, από την άλλη, αντί να επιμένει στην ενότητα των εργαζομένων, στους στόχους ανατροπής και την οργάνωση της πάλης, κατευθύνει τα βέλη της σε βάρος της υπόλοιπης Αριστεράς.

Σήμερα, η διέξοδος από την σκοπιά των εργαζομένων περνά από το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα για μια άμεση απάντηση με τη διαγραφή του χρέους, την παύση πληρωμών, την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και την έξοδο από ευρώ και ΕΕ. Σε αυτή τη βάση μπορούν να συσπειρωθούν οι δυνάμεις που τοποθετούνται ξεκάθαρα ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση σε όλη την γραμμή του μετώπου, στην ΕΕ, στον ιμπεριαλισμό, στη διαχείριση, στην ενσωμάτωση, αλλά και στην περιχαράκωση.

Στη βάση αυτή επιβάλλεται ο διάλογος, η κριτική και η αντιπαράθεση εντός της Αριστεράς, αλλά με αρχές και όχι με συκοφαντίες.  

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε στόχος συκοφαντικής επίθεσης σε άρθρα του Ριζοσπάστη στις 23 και 24/5, όπου εμφανίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ σαν... 13^η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ! Με επιλεκτικά αποσπάσματα από κείμενα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οργανώσεων που συμμετέχουν στο μέτωπο και με αθέμιτη στοχοποίηση απευθείας κατά αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ο συντάκτης του Ριζοσπάστη προσπαθεί να «αποδείξει» τα αναπόδεικτα...

Κι επειδή δεν μελέτησε καλά την απόφαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 13 Μάη παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα, για το τι πραγματικά λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ:

«Η οποιαδήποτε συμμετοχή της αριστεράς σε κυβέρνηση κάτω από τον έλεγχο και μέσα στα όρια της τρόικα, της ΕΕ, των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, με επαναδιαπραγμάτευση και όχι ριζική ανατροπή και καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, των Μνημονίων και των ασφυκτικών ορίων που θέτουν «το σύμφωνο για το ευρώ» και η γενικότερη πολιτική της ΕΕ, θα την οδηγήσει αργά ή γρήγορα, σε ενσωμάτωση και ήττα. Θα διαψεύσει τις λαϊκές προσδοκίες και ελπίδες. Η Αριστερά πρέπει να στοχεύει στην διεκδίκηση της πολιτικής και κυβερνητικής εξουσίας, από ένα ανατρεπτικό πολιτικό και κοινωνικό κίνημα. Με θεσμούς λαϊκής εξουσίας και εργατικού ελέγχου, με σύνδεση του ερωτήματος της κυβερνητικής εξουσίας με μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, με ρήξη με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, το εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι ικανό να επιβάλει τη δική του εξουσία και κυβέρνηση».

Και παρακάτω: «Τα αδιέξοδα της ευρωλαγνείας, του κυβερνητισμού και της αναπαλαίωσης της σοσιαλδημοκρατίας από τη μια, της αποφυγής-αναβολής κάθε σημαντικής ταξικής και πολιτικής σύγκρουσης μέχρι τη δεύτερη παρουσία της… ‘’Λαϊκής Εξουσίας’’ απ’ την άλλη, αλλά και τα αδιέξοδα των μοναχικών δρόμων της ‘’καθαρότητας’’, επιβάλλουν την αποφασιστική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».

Κατά τους συντάκτες του Ριζοσπάστη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αναδεικνύει το «σοσιαλδημοκρατικό σχέδιο της αστικής τάξης». Αντιγράφουμε από την απόφαση: «Οι δυνάμεις του συστήματος με την στήριξη του «διεθνούς παράγοντα» δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα, αλλά θα επιμείνουν στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τους συσχετισμούς που αποτυπώθηκαν στο εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη. Θα αξιοποιήσουν σε αυτήν την κατεύθυνση κάθε μέσο. Από την πίεση στις δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς για την συμμόρφωσή τους σε μια γραμμή «διόρθωσης» των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης εντός του ευρώ και της ΕΕ, έως τους ανοικτούς εκβιασμούς, την απειλή της «χρεοκοπίας» και της πείνας, της «εξόδου από το ευρώ», την αξιοποίηση της φασιστικής ακροδεξιάς. Το επόμενο διάστημα θα είναι περίοδος κοινωνικής πόλωσης και όξυνσης της ταξικής πάλης, όχι ανέμελων κυβερνητικών λύσεων». Απλώς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκτός από το σχέδιο ενσωμάτωσης, βλέπει και το σχέδιο ανοιχτής αντιπαράθεσης και συντριβής του λαϊκού κινήματος και της όποια αμφισβήτησης, γιατί το κύριο μέτωπό της είναι προς το «μαύρο μέτωπο» ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, και όχι προς τις δυνάμεις της Αριστεράς. Αυτό μάλλον δεν αρέσει στον Ριζοσπάστη.

Η σπίλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συγκεκριμένων αγωνιστών δεν περνά. Οι τάσεις της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς, που σήμερα αγωνίζονται μέσα από τις γραμμές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχουν πει το δικό τους σταθερό και διαχρονικό «Όχι!» σε κάθε λογική διαχείρισης του συστήματος, κυβερνητικής ενσωμάτωσης και υποταγής, και το 1989 και έκτοτε. Αντιστάθηκαν και αντιστέκονται έμπρακτα σε κάθε προσπάθεια επιβολής ή εκβιασμού της «συναίνεσης» της Αριστεράς σε ιστορικές στιγμές.

Στις κρίσιμες μάχες που έρχονται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παλέψει για να μπολιάσει το λαϊκό και εργατικό κίνημα με μια ανατρεπτική αντικαπιταλιστική λογική, ενάντια στην ΕΕ και τον ιμπεριαλισμό, χωρίς να περιμένει «στη γωνία» να δει την ήττα της κοινωνικής αντίστασης ή τον ευνουχισμό της από τις φιλοΕΕ διαχειριστικές αντιλήψεις. Σε μια περίοδο που η συζήτηση μέσα στους εργαζόμενους για το ποια πρέπει να είναι η απάντηση στην ολοκληρωτική επίθεση κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ έχει φουντώσει, η συκοφαντία δεν πάει μακριά. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν μπορεί να αποφύγει την ανάγκη ουσιαστικού διαλόγου και ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος και της Αριστεράς.

Για τη διπλή αυτοκτονία

Για τη διπλή αυτοκτονία

Η διπλή αυτοκτονία μάνας και γιου σήμερα στην πλατεία Βάθη έρχεται να προστεθεί σε καμπόσες ακόμη αυτοκτονίες και αμέτρητους θανάτους από τη φτώχεια, την απελπισία, την διάλυση της κοινωνικής πρόνοιας και των δομών προστασίας.

Οι πρωταίτιοι της κατάστασης αυτής, οι ηθικοί αυτουργοί των αυτοκτονιών, αντί να βρίσκονται στο εδώλιο έχουν το θράσος να κυκλοφορούν στα τηλεοπτικά παράθυρα και να διαφημίζουν το Μνημόνιο ως "ευλογία" για τον τόπο. Την ίδια στιγμή, οι ηγέτες της ΕΕ επιμένουν να επεκτείνουν αυτή την "ευεργετική" (για το κεφάλαιο) πολιτική στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιμένοντας στο νέο Σύμφωνο για τη φτωχοποίηση όλης της Ευρώπης.

Στο αγωνιώδες ερώτημα του σημερινού αυτόχειρα για το αν υπάρχει άλλη διέξοδος, χρειάζεται όλο το λαϊκό κίνημα και η Αριστερά να απαντήσει: ναι, υπάρχει άλλη διέξοδος έξω από το χρέος, το Μνημόνιο, το ευρώ και την ΕΕ. Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από τη σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την οικοδόμηση μιας άλλης πορείας, βασισμένης στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

 Ένας δρόμος που θα μετρά την "ευημερία" της κοινωνίας όχι σε καταναλωτικά δάνεια, ομόλογα και επιτόκια, αλλά σε δωρεάν υγεία, περίθαλψη, παιδεία, πολιτισμό για όλες και όλους. Ένας δρόμος που θα οδηγήσει τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων, με την εθνικοποίησή τους και των εργατικό έλεγχο. Ένας δρόμος που δεν χτίζεται μέσα από αυταπάτες περί "αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου", αλλά βασίζεται στην ίδια τη δύναμη του λαού, σε ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα ρήξης και ανατροπής που θα επιβάλει τους δικούς του όρους στους σημερινούς εκβιαστές μας.

Ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, οικοδομώντας εκείνες τις συλλογικές μορφές αλληλεγγύης ανά γειτονιά, πόλη και εργασιακό χώρο, που θα αποτρέψουν την απελπισία, θα αντιστρέψουν τους μοναχικούς δρόμους, θα ξαναγεννήσουν την ελπίδα. Η συλλογική αλληλεγγύη και ο αγώνας να ξαναχτιστεί το κράτος πρόνοιας που έχουν διαλύσει είναι οι μόνοι τρόποι για να μη θρηνήσουμε κι άλλα θύματα.

Σε αυτό τον αγώνα για τη σωτηρία του λαού στρατεύεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλα τα μέλη της, πριν και μετά τις εκλογές.

Σε ανθρωπιστική καταστροφή οδηγούν τα μέτρα του Μνημονίου για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

Η κινητοποίηση των φαρμακοποιών που αρνούνται να εκτελέσουν συνταγές λόγω της υπερδιόγκωσης του χρέους από τον ΕΟΠΥΥ προς αυτούς, φέρνει στο προσκήνιο την καταστροφική πολιτική ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, ΔΝΤ σε ό,τι αφορά την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Οι επιλογές του Μνημονίου και της νέας δανειακής σύμβασης, σε συνέχεια των πολιτικών που «φούσκωναν» μέσω υπερτιμολογήσεων τα ταμεία των φαρμακευτικών εταιρειών, χρεοκόπησαν τα ταμεία, έφεραν σε αδιέξοδο τα φαρμακεία, αλλά το κυριότερο βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων ασφαλισμένων στερώντας τους τη φαρμακευτική αγωγή.

Πρόκειται για μια ανθρωπιστική καταστροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη για την οποία ένοχοι είναι οι Λοβέρδος, Κουτρουμάνης και σία, ενώ την άμεση πολιτική ευθύνη έχουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ και όλα τα μνημονιακά εξαπτέρυγα. Αποφάσισαν ότι η αποπληρωμή των τοκογλύφων του διεθνούς και εγχώριου κεφαλαίου, έχει μεγαλύτερη αξία από την κάλυψη των αναγκών ενός λαού σε υγεία, παιδεία, περίθαλψη και κοινωνικές υποδομές.

Είναι ανάγκη ζωής η επιλογή ενός άλλου δρόμου έξω από χρέος, Μνημόνια και ευρώ, έξω από την ΕΕ.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ

22/5/2012

Αλληλεγγύη στους αντιΝΑΤΟϊκούς διαδηλωτές του Σικάγου

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζει τις μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Σικάγο των ΗΠΑ. Καταγγέλλει την αστυνομική βαρβαρότητα και καταστολή με την οποία αντιμετωπίστηκαν και στέλνει μήνυμα αλληλεγγύης στους αγωνιστές που χτυπήθηκαν.

Η Σύνοδος αυτή είναι απειλή την ειρήνη και τους κοινωνικούς αγώνες των λαών, καθώς σχεδιάζει τη δράση του ΝΑΤΟ από τη σκοπιά της υπεράσπιση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας σε πλανητικό επίπεδο. Σε συνθήκες κρίσης η δράση του ΝΑΤΟ παίρνει τη διάσταση μιας ολοκληρωτικής εκστρατείας ιμπεριαλιστικής επιβολής με πολέμους, επεμβάσεις πολιτικές και στρατιωτικές, συνομωσίες μυστικών υπηρεσιών, μαύρη προπαγάνδα. Κρίσιμη συνέπεια της δράσης αυτής της Μηχανής του Πολέμου είναι η συνεχής κούρσα εξοπλισμών, η κολοσσιαία σπατάλη πόρων, ανθρώπινης εργασίας και επιστημονικών δυνατοτήτων. Αυτοί οι πόροι που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για να αλλάξουν πραγματικά τη ζωή των ανθρώπων σε μια εποχή εκρηκτικού πλούτου, αλλά και πρωτοφανέρωτης φτώχειας για την πλειοψηφία των χωρών και των ανθρώπων.

Η δράση του ΝΑΤΟ είναι η αιτία για τη μαζική προσφυγοποίηση μεγάλων πληθυσμών του πλανήτη που στη συνέχεια αντιμετωπίζουν την εκμετάλλευση, τη στοχοποίηση και το ρατσισμό στο δυτικό κόσμο.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε ασυμβίβαστο αγώνα για την επιστροφή του ελληνικού στρατού από το εξωτερικό και την άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ.

Ο Σαμαράς και τα μνημονιακά εξαπτέρυγα

Η χωρίς αρχές συνεργασία Σαμαρά-Μπακογιάννη μετά από δεκαετίες αλληλοκατηγοριών για «προδοσίες» και «μνημονιακά εξαπτέρυγα», αλλά και ο πολυσύχναστος διάδρομος προσγείωσης για στελέχη του ΛΑΟΣ στο κόμμα του Αντώνη Σαμαρά, δείχνει την ολοκληρωτική έλλειψη ηθικής από το χρεοκοπημένο πολιτικό κατεστημένο που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση και συνεχίζει να προπαγανδίζει τα Μνημόνια σαν σωτηρία της χώρας.
Μπροστά στην προοπτική της εξουσίας και της βουλευτικής καρέκλας και με κίνητρο τη διασφάλιση της παραμονής στο ευρωσφαγείο, ξεχάστηκαν οι δήθεν αγεφύρωτες διαφορές.
Παρά τις κατά καιρούς αντιμνημονιακές κορώνες, τα κόμματα της Δεξιάς, από τη ακραία νεοφιλελεύθερη των Μπακογιάννη, Μάνου, Τζήμερου μέχρι τη ΝΔ , το ΛΑΟΣ και ως τη φασιστική ακροδεξιά της Χρυσής Αυγής, παρά τις διαφορές, έχουν ένα και μόνο οικονομικό πρόγραμμα: το τσάκισμα των εργαζομένων στο μονόδρομο που χαράζουν ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ.
Η ταύτισή τους με τα συμφέροντα των τραπεζών και των μεγαλοεπιχειρηματιών (εμμονή στο ευρώ και στους θεσμούς της ευρωζώνης που είναι τα εργαλεία για την επιβολή και υλοποίηση των Μνημονίων) είναι η συγκολλητική τους ουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί ενώνονται στην ωμή επίθεση ενάντια σε κάθε αγωνιζόμενο κλάδο και ενάντια στην Αριστερά.

Η διέξοδος για την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία είναι πέρα από τον κλειστό ορίζοντα του χρέους, του Μνημονίου και της ΕΕ και των κομμάτων που τα στηρίζουν. Είναι η αγωνιστική ταξική ενότητα του λαού στη βάση ενός μετώπου ανατροπής της επίθεσης σε ρήξη με τις αιτίες που οδηγούν την πλειοψηφία της κοινωνίας στον όλεθρο και την καταστροφή.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σε αυτή τη μάχη θα αναδείξει με σαφήνεια και αποφασιστικότητα τη δυνατότητα να δικαιωθούν οι κοινωνικοί αγώνες, προβάλλοντας ένα πλαίσιο πολιτικών προτάσεων που στο κέντρο του θα είναι οι σύγχρονες  ανάγκες της πλειοψηφίας, ένα πλαίσιο ανατροπών και ρήξεων με την πολιτική της Ε.Ε. και των Μνημονίων.

Όλοι και όλες στις διαδηλώσεις ενάντια στα Μημόνια, για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων την Τρίτη 22 Μάη

Παρά την καταδίκη της πολιτικής και των κομμάτων του Μνημονίου στην κάλπη της 6ης Μάη, η εφαρμογή των μέτρων που ψήφισε η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται  με αμείωτη ένταση. Δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς: πέρα απο τα προεκλογικά πάνελ, στην πραγματική ζωή, χιλιάδες εργαζόμενοι και ημιαπασχολούμενοι υφίστανται τη σκληρή επίθεση του κεφαλαίου που προσπαθεί να βγει από την κρίση του φορτώνοντας τα βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων. Η αμείωτη επίθεση των εργοδοτών στους μισθούς, την ασφάλιση και κάθε εργατικό δικαίωμα δεν αντιπαλεύεται παρά μόνο με μαζικό εργατικό ανυποχώρητο κίνημα. Η κατάργηση της "μετενέργειας" που απειλεί δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους με δραστικές μειώσεις μισθών ή απόλυση (για να αντικατασταθούν με φθηνότερους κάτω των 25 ετών) και η υπογραφή νέων συλλογικών συμβάσεων είναι ζήτημα πάλης του εργατικού κινήματος. Μια πάλη που πρέπει να διεξαχθεί ενωτικά και ανυποχώρητα προκειμένου να νικήσει. Με απεργίες και καταλήψεις στους χώρους δουλειάς, με εργατική ενότητα, με σύγκρουση απέναντι στην εργοδοσία, με αλληλεγγύη σε κάθε αγώνα που ξεσπά, με αντίσταση σε κάθε απόλυση, σε κάθε ατομική σύμβαση. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος, πριν και μετά τις εκλογές.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους άνεργους και τους νέους, να συμμετάσχουν ενεργά στις πορείες που διοργανώνονται την Τρίτη 22/5 από συντονισμούς πρωτοβάθμιων σωματείων ενάντια στα Μνημόνια, στους αντεργατικούς νόμους και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Στην Αθήνα συγκέντρωση στις 6 μμ στα Προπύλαια και πορεία στη Βουλή, στη Θεσσαλονίκη, στις 7μμ, στο άγαλμα Βενιζέλου.

Αυτοτελής εκλογική παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Με θέμα την οργάνωση της αυτοτελούς εκλογικής παρέμβασης συνεδρίασε την Κυριακή 20 Μάη στην Αθήνα το Πανελλαδικό Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η συζήτηση στηρίχτηκε στην επεξεργασία της προηγούμενης απόφασης του ΠΣ στις 13 Μάη, στις αποφάσεις των Τοπικών και Κλαδικών Επιτροπών, στις απόψεις και τη συμβολή των μελών και των φίλων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και στα αποτελέσματα της πρωτοβουλίας επαφών με άλλες δυνάμεις στο πλαίσιο του καλεσματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη διαμόρφωση μιας πλατιάς εκλογικής συμπόρευσης των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιΕΕ και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς. 

Η ΠΣΕ συζήτησε σε βάθος το πλαίσιο της εκλογικής παρέμβασης και των συμμαχιών εξουσιοδώντας την Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή για τη διαμόρφωση της εκλογικής διακήρυξης, των συνθημάτων και των άμεσων πρωτοβουλιών.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τα μέλη, τους συναγωνιστές και φίλους της, τους αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και του μαζικού κινήματος να δώσουν την εκλογική μάχη από την σκοπιά του δρόμου που έχει ανάγκη η εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία για άμεση ακύρωση του Μνημονίου και των δανειακών σύμβασεων με ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ, καθώς και όλων των σχετικών αντιλαϊκών μέτρων,  παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους,  πέρασμα των τραπεζών στο δημόσιο με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, άμεση πολιτική αναδιανομής του πλούτου, έξοδο από την ευρώ και την ΕΕ. Προϋπόθεση, αλλά και συνέπεια αυτού του δρόμου είναι η αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας και η δημοκρατία από το λαό για το λαό, η κατάργηση των ειδικών σωμάτων της ΕΛΑΣ, η απεμπλοκή από το ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ.

Ο αγώνας θα είναι σκληρός, η νίκη θα είναι του λαού, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνεχίζεται

για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία.

Η Φράου Μέρκελ προχώρησε ένα ακόμη βήμα

Αφού τόσα χρόνια με μίζες, χαριστικές συμβάσεις και απ' ευθείας αναθέσεις απέκτησε τον έλεγχο κρίσιμων τομέων της οικονομίας σε τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, ενεργειακές πηγές και συγκοινωνίες, τώρα πια δεν διστάζει να έχει λόγο και για το πολιτικό διακύβευμα της χώρας.

Το δικαίωμα αυτό της το παραχώρησαν απλόχερα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με τις δανειακές συμβάσεις και τα Μνημόνια που υπέγραψαν, πέρα και ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού. Οι ίδιοι που εγκατέστησαν γκαουλάιτερ, δίπλα στους επιτρόπους και επιτηρητές της Ε.Ε. του ΔΝΤ  και της Ε.Κ.Τ.

Μιλώντας προφανώς εξ ονόματος της “διεθνούς του κεφαλαίου” που συνεδριάζει στο Κάμπ Ντέϊβιντ, αλλά και ως “ευρωπαία αρχιστράτηγος” στον πόλεμο ενάντια στην εργατική τάξη της Ελλάδας και της Ευρώπης, απαιτεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να βάλει ακόμη πιο βαθιά το μαχαίρι του εκβιασμού  στον δοκιμαζόμενο λαό της χώρας μας και τον καλεί να αποφασίσει για την παραμονή μας στη Ε.Ε. ή όχι ταυτόχρονα με την επιλογή της κυβέρνησης που θα διαχειριστεί αυτή την απάντηση. Και μάλιστα με δημοψήφισμα, λες και ενδιαφέρθηκε ποτέ η Μέρκελ και οι όμοιοί της για τη γνώμη του ελληνικού λαού!

Ούτε οι πιο αδίστακτες συμμορίες της Καμόρα δεν συμπεριφέρονται έτσι.

Αφού αρχικά, εκφράσουμε τον εντυπωσιασμό μας με τη στάση του προέδρου της δημοκρατίας, καλούμε παράλληλα πριν απ' όλους, οι βασικοί υπεύθυνοι που παρέδωσαν την “ψιλή κυριότητα” της χώρας στους διεθνείς τοκογλύφους, τουλάχιστον να καταδικάσουν ως τέτοια, την ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση της Γερμανίδας καγκελάριου.

Δεν έχουμε όμως καμία αυταπάτη ότι  η όποια καταδίκη θα αφήνει ανέπαφη την νομιμοποιητική αρχή που στηρίζει και δικαιολογεί αυτές τις παρεμβάσεις: το μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις.

Ο ελληνικός λαός, η εργαζόμενη πλειοψηφία, οι άνεργοι, οι νέοι της απελπισίας και της αβεβαιότητας, είναι οι μόνοι που μπορούν να δώσουν την πρέπουσα απάντηση. Όπως την έχουν δώσει δύο χρόνια τώρα, στις απεργίες, στις πλατείες των συγκρούσεων και της αναζήτησης, με τη συμμετοχή τους στο κίνημα και τους δρόμους. Αντιπροτείνουμε στην κα Μέρκελ να γίνει όντως ένα δημοψήφισμα: να ψηφίσει ο ελληνικός λαός για το αν θέλει ή όχι την κα Μέρκελ στην καμπούρα του, αν δέχεται να του κάνει υποδείξεις η εκπρόσωπος του νεοφιλελευθερισμού και των Τραπεζιτών!

Το ερώτημα για τον ελληνικό λαό βρίσκεται στο ευρώ ή τη δραχμή ,στο μέσα ή έξω από την Ε.Ε, στο βαθμό και στο μέγεθος που εξασφαλίζει  και δεν μειώνει το εργατικό  εισόδημα, που προσθέτει και δεν καταργεί δικαιώματα, που αναβαθμίζει και δεν εξαθλιώνει τη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το δικό μας δημοψήφισμα γίνεται στους αγώνες, τις απεργίες και τις συγκρούσεις, που αμφισβητούν και επιχειρούν να ανατρέψουν στην πράξη την επίθεση του κεφαλαίου που στηρίζεται και οργανώνεται από την ΕΕ.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβάλλει ένα πλαίσιο πολιτικής προς το εργατικό κίνημα για να ανατραπεί η πολιτική που συσσωρεύει κέρδη για το κεφάλαιο και τους συμμάχους του, τη στιγμή που ρίχνει στον καιάδα της εξαθλίωσης την πλειοψηφία της κοινωνίας. Βασική προϋπόθεση και πυρήνας της είναι η αποδέσμευση από την Ε.Ε του κεφαλαίου και των τραπεζιτών.

Η αναστροφή της πορείας που έχουν χαράξει, από ένα κίνημα ανατροπής και ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, με πυρήνα αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις και τροφοδότη την Αριστερά, μπορεί να δώσει πίσω τη χαμένη αξιοπρέπεια.

Όχι τη λεγόμενη “εθνική” αξιοπρέπεια, στο όνομα της οποίας πολλοί θα επιχειρήσουν να ξεπλύνουν  ευθύνες και άλλοι να κρύψουν αιτίες, αλλά αυτήν την αξιοπρέπεια που χάνεται καθημερινά στις ουρές της ανεργίας, στα απλήρωτα ωράρια με τους εξευτελιστικούς μισθούς, στα άθλια νοσοκομεία, στις ουρές των λεωφορείων, στα σχολεία της ημιμάθειας και της εγκατάλειψης.

Νέο χαστούκι στα κόμματα του μνημονίου, νίκη των δυνάμεων της Αριστεράς και ραγδαία άνοδος της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Νέο ηχηρό μήνυμα έδωσαν οι φετινές φοιτητές εκλογές. Για μια ακόμα φορά, μετά και τις εκλογές της 6^ης Μάη, τα κόμματα του μαύρου κυβερνητικού μετώπου και οι φοιτητικές παρατάξεις τους ΠΑΣΠ- ΔΑΠ, δέχονται μια συντριπτική ήττα. Και οι δύο υποστηρικτές της καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής, οι εκφραστές της διαπλοκής με το επιχειρηματικό κατεστημένο των πανεπιστημίων, της αποπολιτικοποίησης και των πελατειακών σχέσεων σημειώνουν ραγδαία πτώση. Η ΠΑΣΠ πέφτει κατακόρυφα πάνω από 8% ενώ μικρότερη αλλά σημαντική πτώση έχει και η ΔΑΠ. Από την πτώση των δύο αυτών δυνάμεων οφείλεται και η αύξηση της αποχής. Αντίθετα, οι δυνάμεις της Αριστεράς και του φοιτητικού κινήματος σημειώνουν σοβαρή άνοδο. Η ΠΚΣ, σε αντιστοιχία με το ΚΚΕ, συγκρατεί το ποσοστό της στα ΑΕΙ και ανεβαίνει κατά 3% στα ΤΕΙ, αδυνατώντας να επικοινωνήσει με τη μαχητική αριστερή τάση του φοιτητικού σώματος, πληρώνοντας την γραμμή περιχαράκωσης και απουσίας από τους φοιτητικούς αγώνες. Η ΑΡΕΝ σημειώνει σημαντική άνοδο αξιοποιώντας το ανοδικό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την παρουσία της στους αγώνες. Ωστόσο, στις ζωντανές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος μια διαχειριστική και φιλο-ΕΕ πολιτική λογική αδυνατεί να γίνει πλειοψηφική. Τη μεγαλύτερη άνοδο σε ψήφους και ποσοστά σημειώνουν οι δυνάμεις της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς, η ΕΑΑΚ. Τα ποσοστά της ΕΑΑΚ, που στις μεγάλες πόλεις και σχολές διεμβολίζουν τις δυνάμεις του δικομματισμού, αποδεικνύουν ότι μια γραμμή ρήξης και ανατροπής, που βασίζεται πάνω στην ίδια την ανυποχώρητη πάλη, είναι όχι μόνο αναγκαία αλλά μπορεί να βρει μαζική στήριξη.

Το φοιτητικό κίνημα έχει μπροστά του πολλά βήματα για την ανατροπή και εντός των πανεπιστημίων αλλά και συνολικά στην κοινωνία, μέσα και στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού. Τα αποτελέσματα των εκλογών δίνουν έναν αέρα αισιοδοξίας για τις μάχες τις επόμενης μέρας, για τους αγώνες που όλοι μαζί πρέπει να δώσουμε και για την αναγκαία κοινή δράση της Αριστεράς σε αυτούς.