ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, εργαζόμενοι, άνεργοι και νέοι, ευχόμαστε μια αγωνιστική χρονιά, με δημιουργικότητα, ανατροπές και νίκες.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει μήνυμα ελπίδας για μια νέα κατάσταση. Το 2011 τίθεται επιτακτικά το ζήτημα της πολιτικής και κινηματικής κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης και της πάλης για την ανατροπή του Μνημονίου, της κυβέρνησης και κάθε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής. Η πρόκληση για την αντικαπιταλιστική Αριστερά είναι πώς η δυσαρέσκεια, η οργή και η αγανάκτηση θα πάρουν συλλογική, κινηματική, πολιτικοποιημένη μορφή, θα γίνουν δυναμική ανατροπής. Μπορούμε και οφείλουμε να είμαστε πιο τολμηροί στις πρωτοβουλίες και στη δράση μας.
Για εμάς, το άνοιγμα δρόμων ελπίδας και ανατροπής και στο κίνημα και στην Αριστερά περνάει μέσα από το δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, την ενίσχυση, πολιτικοποίηση και δημοκρατική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το βάθεμα της ενότητας και της συντροφικότητας, το πέρασμα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ των συντρόφων και των συντροφισσών.
Απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα ενότητας και δράσης σε όλους εκείνους, αγωνιστές και συλλογικότητες, που σήμερα αναζητούν δρόμους αντικαπιταλιστικής ρήξης και ανατροπής.
Την Δευτέρα γίνεται η πρωτη συναντηση στην Λάρισα της τοπικής ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το νέο έτος
στα γραφεία της στις 7.οο μμ με θέμα προγραμματισμό δράσης και την Εισήγηση του συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην εκδήλωση στο Θέατρο Κεραμεικός στις 20/12
Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
Ότι χειρότερο το ΔΝΤ στα 200 χρόνια
Συνέντευξη της Μάρτα Χάρνεκερ
στην Κατερίνα Σταυρούλα
Η Μάρτα Χάρνεκερ είναι σύμβουλος του Ούγκο Τσάβες. Χιλιανή, αυστριακής καταγωγής, εργάστηκε για την κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας και έζησε πολλά χρόνια εξόριστη στην Κούβα μετά το πραξικόπημα Πινοσέτ. Έχοντας μεγάλη εμπειρία από τους αγώνες της Αριστεράς στη Λατινική Αμερική επισκέφτηκε τον Δεκέμβρη την Ελλάδα, μαζί με τον συνεργάτη της Μάικλ Λίμποβιτς, ύστερα απο πρόσκληση του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς.
- Αναφέρεστε πολύ συχνά στους όρους σοσιαλισμός και δημοκρατία.. Όμως στην Ελλάδα η κυβέρνηση προσδιορίζεται ως «σοσιαλιστική», αλλά έφερε το ΔΝΤ στη χώρα, ενώ οι χώρες της Δύσης δημοκρατίας έκαναν πόλεμο στο Αφγανιστάν και το Ιράκ στο όνομα της δημοκρατίας. Θεωρείτε ότι για να ξαναχρησιμοποιήσουμε αυτές τις λέξεις θα πρέπει να τους δώσουμε ένα νέο νόημα;
- Εμείς το κάναμε στη Λατινική Αμερική. Η Δεξιά οικειοποιήθηκε και η Αριστερά εγκατέλειψε τη λέξη δημοκρατία. Αλλά μετά από την εμπειρία μιας δικτατορία, καταλαβαίνεις ότι ακόμα και η πιο περιορισμένη δημοκρατία είναι καλύτερη. Στη συνέχεια γίναμε συγκεκριμένοι, λέγοντας ότι δεν θέλουμε την αστική δημοκρατία. Για μας η δημοκρατία είναι η ισότητα. Δεν μπορούμε να έχουμε δημοκρατία αν δεν έχουμε ανθρώπους που να έχουν φαγητό, στέγη, σχολεία κτλ. Θεωρούμε επίσης ότι το κεντρικό ζητούμενο είναι η συμμετοχή της κοινωνίας στις αποφάσεις. Γι΄ αυτό μιλάμε για πρωταγωνιστική δημοκρατία, όπου η συμμετοχή είναι απαραίτητη, με τη ριζοσπαστική έννοια, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να δημιουργήσουν τη δική τους κοινωνία, θα μπορούν να συμμετέχουν στην κριτική, θα υπάρχουν χώροι επικοινωνίας. Αυτή η δημοκρατία συνδέεται με τη νέα κοινωνία που θέλουμε να οικοδομήσουμε.
Όταν ρωτούν τον Ου. Τσάβες γιατί μιλά για «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», αφού ο σοσιαλισμός ταυτίστηκε με χαρακτηριστικά όπως το μοναδικό κόμμα, η αθεία, η κατάργηση της μικρής ιδιοκτησίας, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, εξηγεί ότι διαφοροποιείται από το παρελθόν, αλλά δείχνει – μέσω μιας βαθιάς παιδαγωγικής – τις διαφορές του καπιταλισμού και αυτού του τύπου σοσιαλισμού.
Όμως το σημαντικό είναι ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε μια νέα κοινωνία όπου ελεύθεροι άνθρωποι θα μπορούν να αναπτύξουν πλήρως την προσωπικότητά τους. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο ένα πολιτικό εργαλείο που να είναι συμβατό με το όραμά αυτό.
- Αντιμετωπίζουμε μια παγκόσμια οικονομική κρίση που πλήττει σοβαρά την ΕΕ. Ως απάντηση εισάγωνται οι πολιτικές του ΔΝΤ στην Ευρώπη, και ειδικά στην Ελλάδα, που έχει πλέον υπαχθεί στο περίφημο Μνημόνιο. Μπορούν οι εμπειρίες της Λατινικής Αμερικής να διδάξουν τον ελληνικό λαό για το πραγματικό αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών;
- Νομίζω ότι οφείλετε να χρησιμοποιήσετε τα αποτελέσματα των πολιτικών του ΔΝΤ στην Λατινική Αμερική. Η χειρότερη περίοδος που είχαμε στα 200 χρόνια ανάπτυξης μας ήταν αυτή κατά την οποία οι κυβερνήσεις μας εφάρμοσαν πολιτική ΔΝΤ. Αυτή τη στιγμή έχουμε το αντίθετο, έχουμε κυβερνήσεις που ήρθαν σε ρήξη με το ΔΝΤ και γι’ αυτό τα χρήματα πλέον χρησιμοποιούνται διαφορετικά. Γιατί ένα από τα πρώτα πράγματα που επιβάλει το ΔΝΤ είναι οι περικοπές στο κοινωνικό κράτος. Εμείς κάνουμε το αντίθετο. Η Παγκόσμια Τράπεζα πραγματοποιεί στην Κούβα μια οικονομική συνάντηση κάθε χρόνο. Και αυτοί, οι καπιταλιστές, λένε ότι η Κούβα είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη προοπτική επιτυχίας σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον στο μέλλον, γιατί η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι η μικρότερη και έχει τη μεγαλύτερη επάρκεια επαγγελματικού προσωπικού.
Θα πρέπει λοιπόν να σκεφτείτε για λύσεις, στο ευρωπαϊκό περιβάλλον που είναι διαφορετικό από το δικό μας. Θεωρώ όμως ότι η εμπειρία του Εκουαδόρ, που έχει εφαρμόσει έλεγχο διαφάνειας στο χρέος, θα ήταν ενδιαφέρουσα στην Ελλάδα. Πως μπορείς να αναγκάσεις έναν λαό να αποπληρώνει μακροχρόνια, μάλιστα χωρίς να έχει τους πόρους, ένα χρέος που ουσιαστικά παράχθηκε σε συνθήκες διαφθοράς;
- Θεωρείτε ότι σε μια κατάσταση όπως αυτή της Ελλάδας, η Αριστερά θα έπρεπε να προτείνει ως λύση την παύση πληρωμών ;
- Νομίζω ότι θα πρέπει να μελετήσετε πολύ την κατάσταση. Κάποια συνθήματα μπορεί να ακούγονται πολύ όμορφα, αλλά δεν ξέρω τι αποτελέσματα θα είχαν. Το Εκουαδόρ δεν ξεκίνησε λέγοντας ότι δεν θα πληρώσει το χρέος, είπε ότι θα μελετήσει και θα καθορίσει το επαχθές χρέος και θα αποπληρώσει το πραγματικό. Όταν ξεκινάς την ανάλυση καταλήγουν να σου χρωστούν περισσότερα χρήματα από αυτά που σου ζητάν να πληρώσεις. Επίσης θα πρέπει να δείτε τη διασύνδεση με τις άλλες οικονομίες. Είναι πολύπλοκο, θα πρέπει να σκεφτείτε παγκόσμια.
- Στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν μεγάλες κινητοποιήσεις. Αλλάζει το σκηνικό;
- Συχνά λέμε ότι όταν βλέπεις απ’ έξω τη Λατινική Αμερική φαντάζεσαι να συμβαίνουν μεγάλα πράγματα. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, χώρα που ήταν και η πρώτη που ξεκίνησε τις απεργίες, κατάλαβα ότι η αντίληψή σας για το τι συμβαίνει εδώ δεν είναι τόσο αισιόδοξη όσο είμαστε εμείς στη Λατινική Αμερική για σας. Αυτό που με κάνει αισιόδοξη είναι το εξής: θα έλεγα ότι υπάρχουν δύο περίοδοι στην ιστορία, αυτή όπου οι ανάπτυξη είναι πολύ αργή και χωρίς μεγάλα άλματα, και η περίοδος , ειδικά εν μέσω κρίσεων όπου οι άνθρωποι κατανοούν γρήγορα, μιας και σοκάρονται από τα αποτελέσματα των κρίσεων, και ξεκινούν μικρά κινήματα, αλλά κατά την διαδικασία αυτή παράγονται άλματα. Νομίζω ότι αυτό ξεκινάει να συμβαίνει τώρα στην Ευρώπη. Δείτε τι έγινε στη Λατινική Αμερική. Μέσα σε πέντε χρόνια όλα άλλαξαν. Σε τόσο μικρό χρόνο. Το 1998, χρονιά που εξελέγη ο Ου. Τσάβες ήταν εντελώς μόνος και οι νεοφιλελεύθεροι μιλούσαν για το τέλος της Ιστορίας. Τώρα όλα άλλαξαν. Νομίζω ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Κάθε κρίση μετατοπίζει με επαναστατικό τρόπο τη συνείδηση, αρκεί όλοι όσοι επηρεάζονται να οργανώνονται και να συμμετέχουν και να δημιουργείται μια πλατφόρμα που να χωράει όλα τα κινήματα. Για να συμβεί αυτό πρέπει να αλλάξει ο πολιτισμός της Αριστεράς. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο εχθρός βρίσκεται απέναντί μας και να ενωθούμε. Ακόμα κι αν έχουμε διαφορές θα πρέπει να μάθουμε να τις αποδεχόμαστε. Και ειδικά να κατανοήσουμε ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων και να τα χρησιμοποιήσουμε ως σημαία.
Υπάρχουν κάποιες ήττες που μπορεί να μετατραπούν σε νίκες, ανάλογα με το πως αντιδράς σε αυτές. Ένα από τα ελαττώματα της Αριστεράς στο παρελθόν ήταν ότι δεν αναγνωρίζαμε τις ήττες μας. Θέλαμε να κάνουμε μια απεργία, υποτίθεται ότι θα κινητοποιούνταν 20.000 εργάτες, κινητοποιούνταν 1.000 και αντί να παραδεχτούμε ότι δεν αγγίξαμε τον στόχο μας, λέγαμε ότι νικήσαμε γιατί έκλεισε ένας δρόμος. Πιστεύω ότι αν αυτή η αυτοκριτική έρχεται για να διορθώσει τις πολιτικές που ακολουθούνται τότε πρόκειται για κάτι υπέροχο.
Πολλαπλές μορφές του επαναστατικού υποκειμένου
Κείμενα αυτοκριτικής στη Βενεζουέλα
- Στις τελευταίες εκλογές στη Βενεζουελα, το κόμμα του Ου. Τσάβες κέρδισε με ποσοστό περίπου 48%. Στα δυτικά ΜΜΕ το αποτέλεσμα των εκλογών παρουσιάστηκε σαν ήττα Τι έγινε τελικά;
- Εξαρτάται από ποια σκοπιά μιλάς για νίκη ή ήττα: Από την σκοπιά του αριθμού των μελών του κοινοβουλίου, έχουμε την πλειοψηφία. Αλλά το πρόβλημα είναι ποιες ήταν οι προσδοκίες από αυτές τις εκλογές. Υπό αυτή την έννοια ο Ου. Τσάβες και το κόμμα περίμεναν περισσότερα, γιατί με τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων οι διαδικασίες θα είναι πιο αργές, θα υπάρχουν εμπόδια στην έγκριση μεταρρυθμιστικών νόμων.Απ’ αυτή τη σκοπιά δεν ήταν νίκη, πήραν λιγότερες ψήφους από ότι περίμεναν. Και με αφορμή αυτό παράχθηκε μια πλατειά διαδικασία αναλύσεων για το τι συνέβη. Και είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί υπάρχουν κείμενα του κόμματος, που ήταν αρκετά αυτοκριτικά.
- Μιλήσατε για τις πολλαπλές μορφές ή την πολλαπλότητα του επαναστατικού υποκειμένου στην Λατινική Αμερική. Τι νομίζετε ότι συνδέει αυτές τις διαφορετικές ομάδες ανθρώπων ώστε να συνεργάζονται για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα;
- Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι ότι σε αυτή τη διαδικασία εμφανίζονται νέα υποκείμενα που δεν εντάσσονται στα κλασικά μαρξικά. Η εργατική τάξη δεν ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός την είχε ήδη καταστρέψει μιας και ήταν γι΄ αυτόν και η πιο επικίνδυνη. Ένας από τους στόχους του νεοφιλελευθερισμού είναι να επιδιώκει την, όσο μπορεί, πολυδιάσπασή της κοινωνίας. Γι’ αυτό γενικά δεν έχουμε εμπειρίες όπου η εργατική τάξη ήταν στην πρωτοπορία του αγώνα. Εμφανίζονται όμως νέα υποκείμενα, για παράδειγμα οι γυναίκες έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στον αγώνα ενάντια στη δικτατορία. Υπάρχει επίσης και το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης. Η δυσκολία των ανθρώπων να βρουν δουλειά, δημιουργεί τύπους αντιδράσεων όπως αυτή των Πικετέρος στην Αργεντινή και στο Μεξικό.
Θεωρώ λοιπόν ότι το νέο πολιτικό εργαλείο θα πρέπει να συνδυάζει κάποιες όψεις των παραδοσιακών κομμάτων με τη δυνατότητα σύνδεσης με τα κοινωνικά κινήματα. Και υπάρχουν εμπειρίες στην Λατινική Αμερική όπου το πολιτικό εργαλείο γεννήθηκε από το κοινωνικό κίνημα. Το Εκουαδόρ με το Κνημα Πατσακούτι , που είναι ένα ιθαγενικό πολιτικό εργαλείο, είναι ένα παράδειγμα . Ήταν όμως ξεκάθαρο για τους ιθαγενείς ότι δεν θα μπορούσαν να νικήσουν αν δεν συμμαχήσουν και με άλλα κομμάτια της κοινωνίας.
Η σχέση βέβαια κινημάτων και αριστερών κυβερνήσεων δεν είναι παντού ίδια, Υπάρχουν χώρες στις οποίες ο ρόλος των κοινωνικών κινημάτων ήταν πολύ σημαντικός και άλλες χώρες όπως η Αργεντινή όπου ήταν η κρίση και η ελπίδα αλλαγής των πραγμάτων που οδήγησε στην επικράτηση αυτών των υποψηφίων.
Η Αριστερά υπέφερε πολύ από την κρίση του σοσιαλισμού, πριν ο νεοφιλελευθερισμός εξαπλωθεί στην Λατινική Αμερική. Νομίζω ότι υπάρχει πια πολύ περισσότερη ωριμότητα για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση σε σχέση με παλαιότερα, όταν ο σεχταρισμός, ο δογματισμός, η λάθος αντίληψη για την πρωτοπορία ήταν κύρια χαρακτηριστικά της αριστεράς, ειδικά της μαρξιστικής – λενινιστικής.
H συνέντευξη δημοσιεύεται στο ΠΡΙΝ της Κυριακής που προλαβαίνοντας την πρωτοχρονιά κυκλοφορεί από σήμερα.
Συνέντευξη της Μάρτα Χάρνεκερ
στην Κατερίνα Σταυρούλα
Η Μάρτα Χάρνεκερ είναι σύμβουλος του Ούγκο Τσάβες. Χιλιανή, αυστριακής καταγωγής, εργάστηκε για την κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας και έζησε πολλά χρόνια εξόριστη στην Κούβα μετά το πραξικόπημα Πινοσέτ. Έχοντας μεγάλη εμπειρία από τους αγώνες της Αριστεράς στη Λατινική Αμερική επισκέφτηκε τον Δεκέμβρη την Ελλάδα, μαζί με τον συνεργάτη της Μάικλ Λίμποβιτς, ύστερα απο πρόσκληση του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς.
- Αναφέρεστε πολύ συχνά στους όρους σοσιαλισμός και δημοκρατία.. Όμως στην Ελλάδα η κυβέρνηση προσδιορίζεται ως «σοσιαλιστική», αλλά έφερε το ΔΝΤ στη χώρα, ενώ οι χώρες της Δύσης δημοκρατίας έκαναν πόλεμο στο Αφγανιστάν και το Ιράκ στο όνομα της δημοκρατίας. Θεωρείτε ότι για να ξαναχρησιμοποιήσουμε αυτές τις λέξεις θα πρέπει να τους δώσουμε ένα νέο νόημα;
- Εμείς το κάναμε στη Λατινική Αμερική. Η Δεξιά οικειοποιήθηκε και η Αριστερά εγκατέλειψε τη λέξη δημοκρατία. Αλλά μετά από την εμπειρία μιας δικτατορία, καταλαβαίνεις ότι ακόμα και η πιο περιορισμένη δημοκρατία είναι καλύτερη. Στη συνέχεια γίναμε συγκεκριμένοι, λέγοντας ότι δεν θέλουμε την αστική δημοκρατία. Για μας η δημοκρατία είναι η ισότητα. Δεν μπορούμε να έχουμε δημοκρατία αν δεν έχουμε ανθρώπους που να έχουν φαγητό, στέγη, σχολεία κτλ. Θεωρούμε επίσης ότι το κεντρικό ζητούμενο είναι η συμμετοχή της κοινωνίας στις αποφάσεις. Γι΄ αυτό μιλάμε για πρωταγωνιστική δημοκρατία, όπου η συμμετοχή είναι απαραίτητη, με τη ριζοσπαστική έννοια, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να δημιουργήσουν τη δική τους κοινωνία, θα μπορούν να συμμετέχουν στην κριτική, θα υπάρχουν χώροι επικοινωνίας. Αυτή η δημοκρατία συνδέεται με τη νέα κοινωνία που θέλουμε να οικοδομήσουμε.
Όταν ρωτούν τον Ου. Τσάβες γιατί μιλά για «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», αφού ο σοσιαλισμός ταυτίστηκε με χαρακτηριστικά όπως το μοναδικό κόμμα, η αθεία, η κατάργηση της μικρής ιδιοκτησίας, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, εξηγεί ότι διαφοροποιείται από το παρελθόν, αλλά δείχνει – μέσω μιας βαθιάς παιδαγωγικής – τις διαφορές του καπιταλισμού και αυτού του τύπου σοσιαλισμού.
Όμως το σημαντικό είναι ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε μια νέα κοινωνία όπου ελεύθεροι άνθρωποι θα μπορούν να αναπτύξουν πλήρως την προσωπικότητά τους. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο ένα πολιτικό εργαλείο που να είναι συμβατό με το όραμά αυτό.
- Αντιμετωπίζουμε μια παγκόσμια οικονομική κρίση που πλήττει σοβαρά την ΕΕ. Ως απάντηση εισάγωνται οι πολιτικές του ΔΝΤ στην Ευρώπη, και ειδικά στην Ελλάδα, που έχει πλέον υπαχθεί στο περίφημο Μνημόνιο. Μπορούν οι εμπειρίες της Λατινικής Αμερικής να διδάξουν τον ελληνικό λαό για το πραγματικό αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών;
- Νομίζω ότι οφείλετε να χρησιμοποιήσετε τα αποτελέσματα των πολιτικών του ΔΝΤ στην Λατινική Αμερική. Η χειρότερη περίοδος που είχαμε στα 200 χρόνια ανάπτυξης μας ήταν αυτή κατά την οποία οι κυβερνήσεις μας εφάρμοσαν πολιτική ΔΝΤ. Αυτή τη στιγμή έχουμε το αντίθετο, έχουμε κυβερνήσεις που ήρθαν σε ρήξη με το ΔΝΤ και γι’ αυτό τα χρήματα πλέον χρησιμοποιούνται διαφορετικά. Γιατί ένα από τα πρώτα πράγματα που επιβάλει το ΔΝΤ είναι οι περικοπές στο κοινωνικό κράτος. Εμείς κάνουμε το αντίθετο. Η Παγκόσμια Τράπεζα πραγματοποιεί στην Κούβα μια οικονομική συνάντηση κάθε χρόνο. Και αυτοί, οι καπιταλιστές, λένε ότι η Κούβα είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη προοπτική επιτυχίας σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον στο μέλλον, γιατί η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών είναι η μικρότερη και έχει τη μεγαλύτερη επάρκεια επαγγελματικού προσωπικού.
Θα πρέπει λοιπόν να σκεφτείτε για λύσεις, στο ευρωπαϊκό περιβάλλον που είναι διαφορετικό από το δικό μας. Θεωρώ όμως ότι η εμπειρία του Εκουαδόρ, που έχει εφαρμόσει έλεγχο διαφάνειας στο χρέος, θα ήταν ενδιαφέρουσα στην Ελλάδα. Πως μπορείς να αναγκάσεις έναν λαό να αποπληρώνει μακροχρόνια, μάλιστα χωρίς να έχει τους πόρους, ένα χρέος που ουσιαστικά παράχθηκε σε συνθήκες διαφθοράς;
- Θεωρείτε ότι σε μια κατάσταση όπως αυτή της Ελλάδας, η Αριστερά θα έπρεπε να προτείνει ως λύση την παύση πληρωμών ;
- Νομίζω ότι θα πρέπει να μελετήσετε πολύ την κατάσταση. Κάποια συνθήματα μπορεί να ακούγονται πολύ όμορφα, αλλά δεν ξέρω τι αποτελέσματα θα είχαν. Το Εκουαδόρ δεν ξεκίνησε λέγοντας ότι δεν θα πληρώσει το χρέος, είπε ότι θα μελετήσει και θα καθορίσει το επαχθές χρέος και θα αποπληρώσει το πραγματικό. Όταν ξεκινάς την ανάλυση καταλήγουν να σου χρωστούν περισσότερα χρήματα από αυτά που σου ζητάν να πληρώσεις. Επίσης θα πρέπει να δείτε τη διασύνδεση με τις άλλες οικονομίες. Είναι πολύπλοκο, θα πρέπει να σκεφτείτε παγκόσμια.
- Στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν μεγάλες κινητοποιήσεις. Αλλάζει το σκηνικό;
- Συχνά λέμε ότι όταν βλέπεις απ’ έξω τη Λατινική Αμερική φαντάζεσαι να συμβαίνουν μεγάλα πράγματα. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, χώρα που ήταν και η πρώτη που ξεκίνησε τις απεργίες, κατάλαβα ότι η αντίληψή σας για το τι συμβαίνει εδώ δεν είναι τόσο αισιόδοξη όσο είμαστε εμείς στη Λατινική Αμερική για σας. Αυτό που με κάνει αισιόδοξη είναι το εξής: θα έλεγα ότι υπάρχουν δύο περίοδοι στην ιστορία, αυτή όπου οι ανάπτυξη είναι πολύ αργή και χωρίς μεγάλα άλματα, και η περίοδος , ειδικά εν μέσω κρίσεων όπου οι άνθρωποι κατανοούν γρήγορα, μιας και σοκάρονται από τα αποτελέσματα των κρίσεων, και ξεκινούν μικρά κινήματα, αλλά κατά την διαδικασία αυτή παράγονται άλματα. Νομίζω ότι αυτό ξεκινάει να συμβαίνει τώρα στην Ευρώπη. Δείτε τι έγινε στη Λατινική Αμερική. Μέσα σε πέντε χρόνια όλα άλλαξαν. Σε τόσο μικρό χρόνο. Το 1998, χρονιά που εξελέγη ο Ου. Τσάβες ήταν εντελώς μόνος και οι νεοφιλελεύθεροι μιλούσαν για το τέλος της Ιστορίας. Τώρα όλα άλλαξαν. Νομίζω ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Κάθε κρίση μετατοπίζει με επαναστατικό τρόπο τη συνείδηση, αρκεί όλοι όσοι επηρεάζονται να οργανώνονται και να συμμετέχουν και να δημιουργείται μια πλατφόρμα που να χωράει όλα τα κινήματα. Για να συμβεί αυτό πρέπει να αλλάξει ο πολιτισμός της Αριστεράς. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο εχθρός βρίσκεται απέναντί μας και να ενωθούμε. Ακόμα κι αν έχουμε διαφορές θα πρέπει να μάθουμε να τις αποδεχόμαστε. Και ειδικά να κατανοήσουμε ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων και να τα χρησιμοποιήσουμε ως σημαία.
Υπάρχουν κάποιες ήττες που μπορεί να μετατραπούν σε νίκες, ανάλογα με το πως αντιδράς σε αυτές. Ένα από τα ελαττώματα της Αριστεράς στο παρελθόν ήταν ότι δεν αναγνωρίζαμε τις ήττες μας. Θέλαμε να κάνουμε μια απεργία, υποτίθεται ότι θα κινητοποιούνταν 20.000 εργάτες, κινητοποιούνταν 1.000 και αντί να παραδεχτούμε ότι δεν αγγίξαμε τον στόχο μας, λέγαμε ότι νικήσαμε γιατί έκλεισε ένας δρόμος. Πιστεύω ότι αν αυτή η αυτοκριτική έρχεται για να διορθώσει τις πολιτικές που ακολουθούνται τότε πρόκειται για κάτι υπέροχο.
Πολλαπλές μορφές του επαναστατικού υποκειμένου
Κείμενα αυτοκριτικής στη Βενεζουέλα
- Στις τελευταίες εκλογές στη Βενεζουελα, το κόμμα του Ου. Τσάβες κέρδισε με ποσοστό περίπου 48%. Στα δυτικά ΜΜΕ το αποτέλεσμα των εκλογών παρουσιάστηκε σαν ήττα Τι έγινε τελικά;
- Εξαρτάται από ποια σκοπιά μιλάς για νίκη ή ήττα: Από την σκοπιά του αριθμού των μελών του κοινοβουλίου, έχουμε την πλειοψηφία. Αλλά το πρόβλημα είναι ποιες ήταν οι προσδοκίες από αυτές τις εκλογές. Υπό αυτή την έννοια ο Ου. Τσάβες και το κόμμα περίμεναν περισσότερα, γιατί με τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων οι διαδικασίες θα είναι πιο αργές, θα υπάρχουν εμπόδια στην έγκριση μεταρρυθμιστικών νόμων.Απ’ αυτή τη σκοπιά δεν ήταν νίκη, πήραν λιγότερες ψήφους από ότι περίμεναν. Και με αφορμή αυτό παράχθηκε μια πλατειά διαδικασία αναλύσεων για το τι συνέβη. Και είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί υπάρχουν κείμενα του κόμματος, που ήταν αρκετά αυτοκριτικά.
- Μιλήσατε για τις πολλαπλές μορφές ή την πολλαπλότητα του επαναστατικού υποκειμένου στην Λατινική Αμερική. Τι νομίζετε ότι συνδέει αυτές τις διαφορετικές ομάδες ανθρώπων ώστε να συνεργάζονται για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα;
- Αυτό που ήθελα να τονίσω είναι ότι σε αυτή τη διαδικασία εμφανίζονται νέα υποκείμενα που δεν εντάσσονται στα κλασικά μαρξικά. Η εργατική τάξη δεν ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός την είχε ήδη καταστρέψει μιας και ήταν γι΄ αυτόν και η πιο επικίνδυνη. Ένας από τους στόχους του νεοφιλελευθερισμού είναι να επιδιώκει την, όσο μπορεί, πολυδιάσπασή της κοινωνίας. Γι’ αυτό γενικά δεν έχουμε εμπειρίες όπου η εργατική τάξη ήταν στην πρωτοπορία του αγώνα. Εμφανίζονται όμως νέα υποκείμενα, για παράδειγμα οι γυναίκες έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στον αγώνα ενάντια στη δικτατορία. Υπάρχει επίσης και το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης. Η δυσκολία των ανθρώπων να βρουν δουλειά, δημιουργεί τύπους αντιδράσεων όπως αυτή των Πικετέρος στην Αργεντινή και στο Μεξικό.
Θεωρώ λοιπόν ότι το νέο πολιτικό εργαλείο θα πρέπει να συνδυάζει κάποιες όψεις των παραδοσιακών κομμάτων με τη δυνατότητα σύνδεσης με τα κοινωνικά κινήματα. Και υπάρχουν εμπειρίες στην Λατινική Αμερική όπου το πολιτικό εργαλείο γεννήθηκε από το κοινωνικό κίνημα. Το Εκουαδόρ με το Κνημα Πατσακούτι , που είναι ένα ιθαγενικό πολιτικό εργαλείο, είναι ένα παράδειγμα . Ήταν όμως ξεκάθαρο για τους ιθαγενείς ότι δεν θα μπορούσαν να νικήσουν αν δεν συμμαχήσουν και με άλλα κομμάτια της κοινωνίας.
Η σχέση βέβαια κινημάτων και αριστερών κυβερνήσεων δεν είναι παντού ίδια, Υπάρχουν χώρες στις οποίες ο ρόλος των κοινωνικών κινημάτων ήταν πολύ σημαντικός και άλλες χώρες όπως η Αργεντινή όπου ήταν η κρίση και η ελπίδα αλλαγής των πραγμάτων που οδήγησε στην επικράτηση αυτών των υποψηφίων.
Η Αριστερά υπέφερε πολύ από την κρίση του σοσιαλισμού, πριν ο νεοφιλελευθερισμός εξαπλωθεί στην Λατινική Αμερική. Νομίζω ότι υπάρχει πια πολύ περισσότερη ωριμότητα για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση σε σχέση με παλαιότερα, όταν ο σεχταρισμός, ο δογματισμός, η λάθος αντίληψη για την πρωτοπορία ήταν κύρια χαρακτηριστικά της αριστεράς, ειδικά της μαρξιστικής – λενινιστικής.
H συνέντευξη δημοσιεύεται στο ΠΡΙΝ της Κυριακής που προλαβαίνοντας την πρωτοχρονιά κυκλοφορεί από σήμερα.
Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΝΔΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΕΜΦΥΛΙΟ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΝΔΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΕΜΦΥΛΙΟ
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ
Με αφορμή τη λυσσαλέα επίθεση που ξεκίνησε η ηγεσία του ΚΚΕ ενάντια στις δυνάμεις της επαναστατικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει να δηλώσει τα εξής:Με υπόβαθρο την εντεινόμενη κρίση του καπιταλισμού, η εργατική τάξη, η νεολαία και οι συνταξιούχοι αντιμετωπίζουν σήμερα τη μεγαλύτερη επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματά τους από τις συνασπισμένες δυνάμεις ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ΕΕ και ΔΝΤ.Το τελευταίο διάστημα, μετά την πρώτη καμπή της 5ης του Μάη και τώρα ιδιαίτερα με τη Γενική Απεργία της 15ης του Δεκέμβρη και τους νέους αγώνες, την πλατιά αμφισβήτηση του υποταγμένου συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, φάνηκε ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα μαζικό ανατρεπτικό ρεύμα σ’ όλη την κοινωνία, ικανό να αντιπαλέψει με επιτυχία και αποφασιστικότητα το Μνημόνιο και να φτάσει στην αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης.
Σ’ αυτή τη συγκυρία, η ηγεσία του ΚΚΕ, με ένα πρωτοφανές σε βιαιότητα άρθρο του Δ. Γόντικα, κήρυξε τον πόλεμο όχι στην αστική τάξη και το κεφάλαιο, την κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ, αλλά σ’ όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς και με ιδιαίτερο μένος ενάντια στις δυνάμεις και τους αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Με… «ακράδαντη επιστημονική εγκυρότητα» οι φωστήρες της «λαϊκής εξουσίας» αποφάνθηκαν: «Το ότι αυτός ο χώρος κηδεμονεύεται και είναι υπονομευόμενος από διάφορα κέντρα είναι πέρα για πέρα βέβαιο». Με αφορμή… μια πλακέτα (!!) αφιερωμένη στη δολοφονημένη από τους μπράβους της εργοδοσίας Σ. Βασιλακοπούλου, οι δυνάμεις του ΚΚΕ πανελληνίως έβγαλαν σε μια μέρα ψηφίσματα καταδίκης των… «νεοναζί», «εκοφιτών», «χρυσαυγιτών» και στόλισαν μ’ αυτούς τους… τιμητικούς τίτλους όλους τους αγωνιστές της ΕΑΑΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και σε ορισμένες περιπτώσεις προχώρησαν σε απροκάλυπτους τραμπουκισμούς εναντίον τους.
Είναι φανερό σε όλους, ότι αυτοί που έχουν μόνη σημαία την κομματική κατίσχυση και περιχαράκωση δεν έχουν άλλο δρόμο αντιπαράθεσης μέσα στο κίνημα και για το κίνημα. Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (με βασικούς άξονες την παύση πληρωμών - διαγραφή του χρέους, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, έξοδος από ευρώ-ΟΝΕ, αντικαπιταλιστική έξοδος από ΕΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό-λαϊκό έλεγχο, δημόσια δωρεάν υγεία-παιδεία-κοινωνική ασφάλιση κλπ.) και η δυναμική που έχει ανοίξει στο κίνημα, δεν μπορούν να απαντηθούν σε επίπεδο επιχειρημάτων σοβαρά με τη χιλιαστική εμμονή σε μια… «λαϊκή εξουσία» (προσοχή: όχι εργατική), που θα προκύψει αποκλειστικά και μόνο από την κοινοβουλευτική ενδυνάμωση αυτού του κόμματος. Η στήριξη απεργιακών αγώνων διαρκείας (π.χ. συγκοινωνίες) καταγγέλλεται ως «προβοκατόρικη» πρόταση... Ο επαναστατικός δρόμος για την ανατροπή της επίθεσης, με ορίζοντα τον κλονισμό της αστικής εξουσίας και την αντικαπιταλιστική επανάσταση, είναι έννοιες απαγορευμένες ακόμη και για την ορολογία του απροκάλυπτου ρεφορμισμού του ΚΚΕ.
«Εκεί που δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος», λέει ο ελληνικός λαός. Τα πραγματικά της όπλα η ηγεσία του ΚΚΕ τα στρέφει ενάντια στην επαναστατική Αριστερά. Την κυβέρνηση και την αστική τάξη την πολεμάει με… άσφαιρα πυρά, αποστειρώνοντας τις πορείες του από τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, αναζητώντας τους… στύλους του ολυμπίου Διός και όχι την πλατεία Συντάγματος!! Με τον Παπανδρέου και κάθε καπιταλιστικό ρεντίκολο η Παπαρήγα είναι όλο αβρότητες (για να μη θυμίσουμε τη συμμετοχή στις αλήστου μνήμης τζανετακειάδες και οικουμενικές κυβερνήσεις που κατάφεραν π.χ. να παραδώσουν τα ΜΜΕ της χώρας στους σύγχρονους δικτάτορες της σκέψης, πράξεις για τις οποίες το ΚΚΕ δεν έχει κάνει ποτέ αυτοκριτική), αλλά ποτέ δεν έδωσε το χέρι σε έναν αγωνιστή από την Αριστερά που δεν συμφωνεί με τις θέσεις και τις απόψεις του κόμματός της. Στους χώρους εργασίας και σπουδών, οι δυνάμεις του ΚΚΕ επιλέγουν την περιχαράκωση και τον ενδο-αριστερό εμφύλιο, αρνούνται ακόμη και τη διαδικασία των γενικών συνελεύσεων μη τυχόν και ξεκινήσει κάποιος αγώνας που δεν τον ελέγχουν.Κάνουν όμως ένα σημαντικό λάθος…
Η επαναστατική-αντικαπιταλιστική Αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλοι οι αγωνιστές που τη στηρίζουν δεν αποτελούν μια ακόμη… αριστερή αντιπολίτευση στην επίσημη Αριστερά. Ξεπροβάλλουν μέσα από τους αρμούς της κοινωνίας, τις σύγχρονες κοινωνικές αντιθέσεις, εκφράζουν ένα γενικευμένο κοινωνικό ριζοσπαστισμό που παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις μέσα στην καπιταλιστική κρίση, ενώ παράλληλα αποτελούν και ένα πρωτότυπο πείραμα συνεύρεσης και σύνθεσης επαναστατικών οργανώσεων και αγωνιστών με διαφορετικές ιστορικές και πολιτικές διαδρομές.Καμιά κήρυξη πολέμου δεν μπορεί να ανακόψει αυτή τη δυναμική πορεία, παρά μόνο πρόσκαιρες συγχύσεις μπορεί να επιφέρει.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει: μπορεί να υπάρξει ανατρεπτική κοινή δράση μέσα στο κίνημα για να ανατραπεί κατ’ αρχήν η επίθεση. Απευθυνόμαστε σ’ όλους τους αγωνιστές, ιδιαίτερα στα σκεπτόμενα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, και τους καλούμε να δυναμώσουν την αντίσταση και τον αγώνα τους ενάντια στην κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ
Με αφορμή τη λυσσαλέα επίθεση που ξεκίνησε η ηγεσία του ΚΚΕ ενάντια στις δυνάμεις της επαναστατικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει να δηλώσει τα εξής:Με υπόβαθρο την εντεινόμενη κρίση του καπιταλισμού, η εργατική τάξη, η νεολαία και οι συνταξιούχοι αντιμετωπίζουν σήμερα τη μεγαλύτερη επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματά τους από τις συνασπισμένες δυνάμεις ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ΕΕ και ΔΝΤ.Το τελευταίο διάστημα, μετά την πρώτη καμπή της 5ης του Μάη και τώρα ιδιαίτερα με τη Γενική Απεργία της 15ης του Δεκέμβρη και τους νέους αγώνες, την πλατιά αμφισβήτηση του υποταγμένου συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, φάνηκε ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα μαζικό ανατρεπτικό ρεύμα σ’ όλη την κοινωνία, ικανό να αντιπαλέψει με επιτυχία και αποφασιστικότητα το Μνημόνιο και να φτάσει στην αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης.
Σ’ αυτή τη συγκυρία, η ηγεσία του ΚΚΕ, με ένα πρωτοφανές σε βιαιότητα άρθρο του Δ. Γόντικα, κήρυξε τον πόλεμο όχι στην αστική τάξη και το κεφάλαιο, την κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ, αλλά σ’ όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς και με ιδιαίτερο μένος ενάντια στις δυνάμεις και τους αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Με… «ακράδαντη επιστημονική εγκυρότητα» οι φωστήρες της «λαϊκής εξουσίας» αποφάνθηκαν: «Το ότι αυτός ο χώρος κηδεμονεύεται και είναι υπονομευόμενος από διάφορα κέντρα είναι πέρα για πέρα βέβαιο». Με αφορμή… μια πλακέτα (!!) αφιερωμένη στη δολοφονημένη από τους μπράβους της εργοδοσίας Σ. Βασιλακοπούλου, οι δυνάμεις του ΚΚΕ πανελληνίως έβγαλαν σε μια μέρα ψηφίσματα καταδίκης των… «νεοναζί», «εκοφιτών», «χρυσαυγιτών» και στόλισαν μ’ αυτούς τους… τιμητικούς τίτλους όλους τους αγωνιστές της ΕΑΑΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και σε ορισμένες περιπτώσεις προχώρησαν σε απροκάλυπτους τραμπουκισμούς εναντίον τους.
Είναι φανερό σε όλους, ότι αυτοί που έχουν μόνη σημαία την κομματική κατίσχυση και περιχαράκωση δεν έχουν άλλο δρόμο αντιπαράθεσης μέσα στο κίνημα και για το κίνημα. Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (με βασικούς άξονες την παύση πληρωμών - διαγραφή του χρέους, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, έξοδος από ευρώ-ΟΝΕ, αντικαπιταλιστική έξοδος από ΕΕ, εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό-λαϊκό έλεγχο, δημόσια δωρεάν υγεία-παιδεία-κοινωνική ασφάλιση κλπ.) και η δυναμική που έχει ανοίξει στο κίνημα, δεν μπορούν να απαντηθούν σε επίπεδο επιχειρημάτων σοβαρά με τη χιλιαστική εμμονή σε μια… «λαϊκή εξουσία» (προσοχή: όχι εργατική), που θα προκύψει αποκλειστικά και μόνο από την κοινοβουλευτική ενδυνάμωση αυτού του κόμματος. Η στήριξη απεργιακών αγώνων διαρκείας (π.χ. συγκοινωνίες) καταγγέλλεται ως «προβοκατόρικη» πρόταση... Ο επαναστατικός δρόμος για την ανατροπή της επίθεσης, με ορίζοντα τον κλονισμό της αστικής εξουσίας και την αντικαπιταλιστική επανάσταση, είναι έννοιες απαγορευμένες ακόμη και για την ορολογία του απροκάλυπτου ρεφορμισμού του ΚΚΕ.
«Εκεί που δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος», λέει ο ελληνικός λαός. Τα πραγματικά της όπλα η ηγεσία του ΚΚΕ τα στρέφει ενάντια στην επαναστατική Αριστερά. Την κυβέρνηση και την αστική τάξη την πολεμάει με… άσφαιρα πυρά, αποστειρώνοντας τις πορείες του από τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, αναζητώντας τους… στύλους του ολυμπίου Διός και όχι την πλατεία Συντάγματος!! Με τον Παπανδρέου και κάθε καπιταλιστικό ρεντίκολο η Παπαρήγα είναι όλο αβρότητες (για να μη θυμίσουμε τη συμμετοχή στις αλήστου μνήμης τζανετακειάδες και οικουμενικές κυβερνήσεις που κατάφεραν π.χ. να παραδώσουν τα ΜΜΕ της χώρας στους σύγχρονους δικτάτορες της σκέψης, πράξεις για τις οποίες το ΚΚΕ δεν έχει κάνει ποτέ αυτοκριτική), αλλά ποτέ δεν έδωσε το χέρι σε έναν αγωνιστή από την Αριστερά που δεν συμφωνεί με τις θέσεις και τις απόψεις του κόμματός της. Στους χώρους εργασίας και σπουδών, οι δυνάμεις του ΚΚΕ επιλέγουν την περιχαράκωση και τον ενδο-αριστερό εμφύλιο, αρνούνται ακόμη και τη διαδικασία των γενικών συνελεύσεων μη τυχόν και ξεκινήσει κάποιος αγώνας που δεν τον ελέγχουν.Κάνουν όμως ένα σημαντικό λάθος…
Η επαναστατική-αντικαπιταλιστική Αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όλοι οι αγωνιστές που τη στηρίζουν δεν αποτελούν μια ακόμη… αριστερή αντιπολίτευση στην επίσημη Αριστερά. Ξεπροβάλλουν μέσα από τους αρμούς της κοινωνίας, τις σύγχρονες κοινωνικές αντιθέσεις, εκφράζουν ένα γενικευμένο κοινωνικό ριζοσπαστισμό που παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις μέσα στην καπιταλιστική κρίση, ενώ παράλληλα αποτελούν και ένα πρωτότυπο πείραμα συνεύρεσης και σύνθεσης επαναστατικών οργανώσεων και αγωνιστών με διαφορετικές ιστορικές και πολιτικές διαδρομές.Καμιά κήρυξη πολέμου δεν μπορεί να ανακόψει αυτή τη δυναμική πορεία, παρά μόνο πρόσκαιρες συγχύσεις μπορεί να επιφέρει.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει: μπορεί να υπάρξει ανατρεπτική κοινή δράση μέσα στο κίνημα για να ανατραπεί κατ’ αρχήν η επίθεση. Απευθυνόμαστε σ’ όλους τους αγωνιστές, ιδιαίτερα στα σκεπτόμενα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, και τους καλούμε να δυναμώσουν την αντίσταση και τον αγώνα τους ενάντια στην κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ.
Ποιον συμφέρει ο πόλεμος στην επαναστατική Αριστερά;
Άρθρο στο ΠΡΙΝ
ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΚΕ ΣΕ ΝΑΡ ΚΑΙ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ποιον συμφέρει ο πόλεμος στην επαναστατική Αριστερά;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ
Ο Ριζοσπάστης της περασμένης Τρίτης ήταν εντυπωσιακός. Μπαράζ επιθέσεων ενάντια στην κινηματική και πολιτική παρέμβαση της επαναστατικής Αριστεράς. Άρθρο από μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ (Δ. Γόντικας). Δύο σχόλια της εφημερίδας και τέσσερις (!) ανακοινώσεις καταγγελίας: Από Σπουδάζουσα Αθήνας της ΚΝΕ, Εκτελεστική Γραμματεία ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ και ΜΑΣ. Για να υπογραμμιστεί μάλιστα η σπουδαιότητα τους, συνοδεύονται από δεκάδες ψηφίσματα καρμπόν. Ποιοι είναι στο εδώλιο; Η ΕΑΑΚ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων Σωματείων και φυσικά το ΝΑΡ.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι η γλώσσα που χρησιμοποιείται, το ήθος και ο πολιτισμός που αυτή αποπνέει: Η ΚΝΕ κάνει λόγο για ‘’αντικομμουνιστικές ομάδες της ΕΑΑΚ’’, ‘’σύγχρονους ΕΚΟΦΙΤΕΣ’’ και ‘’φασιστοειδή’’. Η ΠΑΣΥ προσθέτει τον χαρακτηρισμό για ‘’χαϊδεμένα παιδιά των ΜΜΕ’’. Ο Δ. Γόντικας θα …πολιτικοποιήσει τις κατηγορίες αναφέροντας ότι οι παραπάνω κατηγορούμενοι εχθρεύονται το ΚΚΕ από την σκοπιά ‘’ των θέσεων του ΠΑΣΟΚ και της εργοδοσίας’’. Με πάσα σοβαρότητα πληροφορεί πως ‘’είναι πέρα για πέρα βέβαιο’’ πως ‘’ο χώρος αυτός (της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ) κηδεμονεύεται από διάφορα κέντρα’’. Και ενώ με περισσή ευκολία μιλά για ‘’πεμπτοφαλαγγίτες’’, κάνει μια μεγαλόψυχη παραχώρηση, διευκρινίζοντας πως αυτό ‘’δεν σημαίνει ότι είναι όλοι πράκτορες’’(!)
Η επίθεση αυτή γίνεται ξεχωριστή, λόγω και του αδίσταχτου τρόπου με τον οποίο το ΚΚΕ τη συνδέει με την ηρωική μορφή της κομμουνίστριας φοιτήτριας της Παντείου και μέλους της ΚΝΕ Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, που άφησε την τελευταία της πνοή στις πύλες της ΕΤΜΑ τον Ιούλη του 1980. Στην προκλητική ψευδολογία που αναπτύσσεται σχετικά με αυτό το ζήτημα έχουν απαντήσει τεκμηριωμένα, νηφάλια και πολιτισμένα, η ΕΑΑΚ, η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση και το ΝΑΡ (ολόκληρες οι ανακοινώσεις στο www.narnet.gr). Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως αυτό το αλόγιστο ξέσπασμα του ΚΚΕ είναι μια ακόμη εκδήλωση της αντίληψης ατομικής ιδιοκτησίας που έχει για την ιστορία του κινήματος και τους αγωνιστές του. Σε αυτή την πρόσκληση διαμάχης μαζί του -με τέτοιους όρους- δεν θα δηλώσουμε παρόντες. Δεν θα ταίριαζε στο χαμόγελο της Σωτηρίας, θα αδικούσε την όμορφη στράτευση της. Επιδιώκουμε μια άλλη προσέγγιση στο παρελθόν του κινήματος μας. Δεν το αντιλαμβανόμαστε ως νεκρή παρακαταθήκη με στατικά νοήματα, χωρίς κριτική δύναμη και, άρα, χωρίς χειραφετητική δυνατότητα.
Ωστόσο, η χυδαία χρήση της κληρονομιάς της Σωτηρίας, είναι απλά ένα άχαρο μέσο για το πολιτικό ‘’δια-ταύτα’’ που θέτει η ηγεσία του ΚΚΕ: Το διακύβευμα είναι η πολιτική και συμβολική κήρυξη πολέμου στον ‘’οπορτουνισμό’’, ο οποίος σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στον ‘’Ρ’’, είναι το ‘’βασικό στήριγμα της αστικής τάξης’’. Βεβαίως, στο εδώλιο μπαίνει πλέον αποκλειστικά σχεδόν ο ‘’αριστερός’’ οπορτουνισμός, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο άρθρο. Με απόλυτη ειλικρίνεια ο αρθρογράφος, επισημαίνει ότι ‘’ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί’’, επιβεβαιώνοντας αυτό που αναφέρει η ανακοίνωση του ΝΑΡ ότι ‘’η ηγεσία του ΚΚΕ είναι θορυβημένη από την άνοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα’’.
Γιατί θα έπρεπε όμως να ανησυχεί το ΚΚΕ; Γιατί μια δύναμη που αναφέρεται στον κομμουνισμό να μην χαίρεται που ένας άλλος πολιτικός χώρος με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και αναζήτηση μιας νέας επαναστατικής προοπτικής έρχεται να προστεθεί στο ζητούμενο μέτωπο της κοινωνικής αλλαγής που έχει ανάγκη η εποχή μας; Αυτό το ερώτημα προκαλεί πραγματικό αμόκ στην ηγεσία του ΚΚΕ. Και αυτό διότι συγκεφαλαιώνει άλλα πολιτικά ερωτήματα, που συζητούν οι κομμουνιστές και οι αριστεροί, πιο έντονα και πιο κοινά από ποτέ.
Όλοι αυτοί –μαζί τους και το ΝΑΡ- ευχαρίστως θα συμφωνούσαν με την διαπίστωση του ΚΚΕ ότι ‘’μιλάμε σήμερα για ένα πραγματικό πόλεμο του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη’’. Μετά την διαπίστωση αυτή, θεωρεί το ΚΚΕ ακριβώς αυτή τη στιγμή ως την πιο κατάλληλη για να κλιμακώσει τον εμφύλιο πόλεμο του ενάντια σε κάθε άλλη κομμουνιστική και αριστερή δύναμη και μάλιστα με τους παραπάνω εκφυλιστικούς όρους και υβριστικούς χαρακτηρισμούς; Η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση είναι φυσικά αναγκαία και ουδέποτε έβλαψε. Η αλληλοαπαξίωση όμως των ρευμάτων αντικαπιταλιστικής πάλης είναι ότι χειρότερο.
Το ΚΚΕ πολύ σωστά επισημαίνει ότι είναι αναγκαία η συνολική αμφισβήτηση των αιτιών της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης. Από εκεί και πέρα όμως διαστρέφει με την στάση του και την κοινή λογική και την διαλεκτική μιας επαναστατικής σύνδεσης τακτικής και στρατηγικής.
Η κήρυξη του ‘’πολέμου στον καπιταλισμό’’, από πού και ως που θα έπρεπε να σηματοδοτεί την σταδιακή αλλά σταθερή απόσυρση του ‘’πολέμου’’ για την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ, την άρνηση του χρέους, την ανατροπή του μνημονίου του ΔΝΤ και του κεφαλαίου; ‘’Ψεύδεστε!’’ αγαναχτεί συχνά πυκνά ο Ριζοσπάστης απέναντι σε αυτές τις αιτιάσεις. ‘’Το ΚΚΕ φυσικά και θέτει αυτά τα ζητήματα αταλάντευτα, θεωρώντας ωστόσο πως θα λυθούν μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας’’, συμπληρώνεται. Ίσως θεωρεί ότι μας βγήκε και από τα ...αριστερά.
Έτσι όμως εκφυλίζεται η ουσία της επαναστατικής πολιτικής, τόσο στο επίπεδο της τακτικής όσο και της στρατηγικής.
Στο επίπεδο της πρώτης, εγκαταλείπεται κάθε υλική δυναμική σύνδεση της αντικαπιταλιστικής προοπτικής με τα συμφέροντα των εργαζομένων και των ανέργων, με τον ανερχόμενο πολιτικό ρόλο του κινήματος τους. Δεν συμβάλλει έτσι στην ωρίμανση της συγκρότησης του κοινωνικού υποκειμένου-φορέα ανατροπής της αστικής επίθεσης μέσω της πολιτικής του πράξης και των νικηφόρων αγώνων του. Το ΚΚΕ θεωρώντας μεταφυσικά πως την επίθεση θα την ανατρέψει το ίδιο, αρκείται σε νεκρά ιδεολογικά μαθήματα προς την εργατική τάξη, που καλείται να ‘’καταλάβει’’.
Σε συνέχεια της παραπάνω αφελούς συλλογιστικής θα απαντούσε κάποιος πως η αυτοχειρία στο επίπεδο της άμεσης πολιτικής γραμμής, σώζεται με την αναβάθμιση της στρατηγικής. Μα ούτε και με αυτή την παράλογη συλλογιστική είναι συνεπές το ΚΚΕ, καθώς θα πρέπει να κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει κάποια στιγμή: Αυτή η ‘’λαϊκή οικονομία και εξουσία’’, πως θα γίνει πράξη χωρίς επανάσταση; Αρκεί για αυτό η διαρκής εκλογική αύξηση του ΚΚΕ και οι αποστειρωμένες πορείες του προς την Συγγρού ή το Μεταξουργείο;
Η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρεί ως λυδία λίθο τις εκτιμήσεις και την στάση απέναντι στο ‘’σοσιαλισμό και κομμουνισμό που γνωρίσαμε’’. Θα συμφωνήσουμε σε ένα βαθμό. Αλλά πρέπει να συζητήσουμε τι συνιστά τελικά αντικομμουνισμό: Η επαναστατική κριτική στα καταπιεστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης που γέννησαν (όχι από το κεφάλι του Δία) τους σύγχρονους ολιγάρχες και νεο-καπιταλιστές ή η ταύτιση της απελευθερωτικής κομμουνιστικής προοπτικής με αυτά; Σαν ΝΑΡ τολμήσαμε το πρώτο στα πέτρινα χρόνια μετά το 1989. Δεν το μετανιώνουμε τώρα που η Αριστερά καλείται να συμβάλλει και να συναντηθεί με ένα ανερχόμενο ρεύμα αναζήτησης μιας απελευθερωτικής κομμουνιστικής προοπτικής. Το ΚΚΕ δεν θα αποφύγει να πάρει θέση σε αυτό το δίλημμα.
Το ΝΑΡ δεν υποτιμάει καθόλου τις διαφορές που υπάρχουν, ούτε υποβαθμίζει την σημασία της αντιπαράθεσης για αυτές με την λογική των μέσου όρου ή του ελάχιστου κοινού παρονομαστή. Αυτό θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Θεωρούμε όμως πως το πεδίο της ανατρεπτικής κοινής δράσης, στην βάση της ισοτιμίας και της αυτοτέλειας, είναι το καλύτερο έδαφος για ένα ουσιαστικό διάλογο, αλλά και για την ανάπτυξη της ευρύτερης εργατικής και λαϊκής αυτοπεποίθησης.
Θα καταλάβαινε κανείς -μέσα στην υπερβολή του- τον φόβο του Δ. Γόντικα ότι θα δημιουργηθούν ‘’συγχύσεις’’ από αυτή την συνεύρεση, αν την ίδια στιγμή η Α. Παπαρήγα δεν έτρεχε τόσο πρόθυμα να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό την παραμονή της πανεργατικής απεργίας. Η δήλωση μετά την συνάντηση ότι ‘’τώρα αρχίζει ο πόλεμος’’, μάλλον παραπέμπει ότι το ΚΚΕ πάει να κλειστεί στο δικό του φρούριο.
Το ποιος λειτουργεί σαν ‘’ανάχωμα’’ επομένως, πρέπει να συζητηθεί. Το άγχος του ΚΚΕ, να αποδείξει για άλλη μια φορά ότι μπορεί να κηρύξει πόλεμο, να ελέγξει ή/και να συντρίψει ότι κινείται στα αριστερά του, έχει πολιτική σημασία και δεν σχετίζεται μόνο με κομματικό πατριωτισμό. Επιχειρείται να φτιαχτεί μια υγειονομική ζώνη με στόχο την ανακοπή τάσεων αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικοποίησης και νέας κομμουνιστικής στρατηγικής και τον περιορισμό τους στο στενό δοκιμασμένο και αποτυχημένο κορσέ του κοινοβουλευτισμού και του ρεφορμισμού.
Τα έφερε έτσι η ιστορία το ΚΚΕ να μην τα πηγαίνει καλά με τους Δεκέμβρηδες.
Τον Δεκέμβρη του 1944, το ερώτημα των κομμουνιστών γιατί δεν μπαίνει ο ΕΛΑΣ στην Αθήνα να διεκδικήσει την εξουσία, επιχειρήθηκε να διασκεδαστεί με το κυνήγι του Ζέρβα στην Ήπειρο.
Στην μεγάλη νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη του 2008 και τα ερωτήματα που έθεσε, το ΚΚΕ είδε μόνο την κουκούλα και τους αντιεξουσιαστές.
Τον Δεκέμβρη του 2010, εν μέσω κλιμάκωσης του ταξικού πολέμου ενάντια σε εργαζόμενους, νεολαία και ανέργους, το ΚΚΕ επιχειρεί να συντρίψει τον ‘’αριστερό οπορτουνισμό’’. Υποτάσσοντας ταυτόχρονα την ΚΝΕ σε ένα άχαρο ρόλο απέναντι στην μεταρρύθμιση της Διαμαντοπούλου, την ίδια στιγμή που τρέχει να μαζέψει ψηφίσματα από ΔΣ συλλόγων ενάντια στην ΕΑΑΚ, σε συνεργασία με την ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ.
Ελπίζουμε πως κάποια στιγμή, σε ένα μελλοντικό Δεκέμβρη, να έχει ξεπεραστεί το φάντασμα του 1989, που στοιχειώνει ακόμη την ηγεσία του ΚΚΕ.
Το ιερατείο του αλάθητου, θα πρέπει να εξηγήσει στους κομμουνιστές, πως γίνεται να έχουν πάντα δίκιο (μάλιστα οι ίδιοι άνθρωποι);
Και σήμερα που κατηγορούν όλους τους άλλους για ‘’οπορτουνιστές’’. Και όταν κοίταζαν με μισό μάτι την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Και όταν στην μεταπολίτευση ψάχνανε την κοινή δράση με την ΟΝΝΕΔ. Και όταν μετά ανακάλυψαν τις ‘’δημοκρατικές δυνάμεις’’ και το μορατόριουμ με το ΠΑΣΟΚ. Και όταν διέγραφαν την ΚΝΕ από κοινού με τον ‘’δεξιό οπορτουνισμό’’ και τους έχοντες καριέρα σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, για να μην αμφισβητηθεί η συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που συμμετείχαν.
Είχαν δίκιο και όταν υμνούσαν τον Στάλιν και τον Μπρέζνιεφ και όταν έτρεχαν να φωτογραφηθούν με τον Γκορμπατσόφ και όταν χαιρετούσαν μετά το πραξικόπημα εναντίον του…
Λίγη σεμνότητα, σύνεση και αυτοκριτική, μάλλον είναι απαραίτητη.
ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΚΕ ΣΕ ΝΑΡ ΚΑΙ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ποιον συμφέρει ο πόλεμος στην επαναστατική Αριστερά;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ
Ο Ριζοσπάστης της περασμένης Τρίτης ήταν εντυπωσιακός. Μπαράζ επιθέσεων ενάντια στην κινηματική και πολιτική παρέμβαση της επαναστατικής Αριστεράς. Άρθρο από μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ (Δ. Γόντικας). Δύο σχόλια της εφημερίδας και τέσσερις (!) ανακοινώσεις καταγγελίας: Από Σπουδάζουσα Αθήνας της ΚΝΕ, Εκτελεστική Γραμματεία ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ και ΜΑΣ. Για να υπογραμμιστεί μάλιστα η σπουδαιότητα τους, συνοδεύονται από δεκάδες ψηφίσματα καρμπόν. Ποιοι είναι στο εδώλιο; Η ΕΑΑΚ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων Σωματείων και φυσικά το ΝΑΡ.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι η γλώσσα που χρησιμοποιείται, το ήθος και ο πολιτισμός που αυτή αποπνέει: Η ΚΝΕ κάνει λόγο για ‘’αντικομμουνιστικές ομάδες της ΕΑΑΚ’’, ‘’σύγχρονους ΕΚΟΦΙΤΕΣ’’ και ‘’φασιστοειδή’’. Η ΠΑΣΥ προσθέτει τον χαρακτηρισμό για ‘’χαϊδεμένα παιδιά των ΜΜΕ’’. Ο Δ. Γόντικας θα …πολιτικοποιήσει τις κατηγορίες αναφέροντας ότι οι παραπάνω κατηγορούμενοι εχθρεύονται το ΚΚΕ από την σκοπιά ‘’ των θέσεων του ΠΑΣΟΚ και της εργοδοσίας’’. Με πάσα σοβαρότητα πληροφορεί πως ‘’είναι πέρα για πέρα βέβαιο’’ πως ‘’ο χώρος αυτός (της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ) κηδεμονεύεται από διάφορα κέντρα’’. Και ενώ με περισσή ευκολία μιλά για ‘’πεμπτοφαλαγγίτες’’, κάνει μια μεγαλόψυχη παραχώρηση, διευκρινίζοντας πως αυτό ‘’δεν σημαίνει ότι είναι όλοι πράκτορες’’(!)
Η επίθεση αυτή γίνεται ξεχωριστή, λόγω και του αδίσταχτου τρόπου με τον οποίο το ΚΚΕ τη συνδέει με την ηρωική μορφή της κομμουνίστριας φοιτήτριας της Παντείου και μέλους της ΚΝΕ Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, που άφησε την τελευταία της πνοή στις πύλες της ΕΤΜΑ τον Ιούλη του 1980. Στην προκλητική ψευδολογία που αναπτύσσεται σχετικά με αυτό το ζήτημα έχουν απαντήσει τεκμηριωμένα, νηφάλια και πολιτισμένα, η ΕΑΑΚ, η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση και το ΝΑΡ (ολόκληρες οι ανακοινώσεις στο www.narnet.gr). Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως αυτό το αλόγιστο ξέσπασμα του ΚΚΕ είναι μια ακόμη εκδήλωση της αντίληψης ατομικής ιδιοκτησίας που έχει για την ιστορία του κινήματος και τους αγωνιστές του. Σε αυτή την πρόσκληση διαμάχης μαζί του -με τέτοιους όρους- δεν θα δηλώσουμε παρόντες. Δεν θα ταίριαζε στο χαμόγελο της Σωτηρίας, θα αδικούσε την όμορφη στράτευση της. Επιδιώκουμε μια άλλη προσέγγιση στο παρελθόν του κινήματος μας. Δεν το αντιλαμβανόμαστε ως νεκρή παρακαταθήκη με στατικά νοήματα, χωρίς κριτική δύναμη και, άρα, χωρίς χειραφετητική δυνατότητα.
Ωστόσο, η χυδαία χρήση της κληρονομιάς της Σωτηρίας, είναι απλά ένα άχαρο μέσο για το πολιτικό ‘’δια-ταύτα’’ που θέτει η ηγεσία του ΚΚΕ: Το διακύβευμα είναι η πολιτική και συμβολική κήρυξη πολέμου στον ‘’οπορτουνισμό’’, ο οποίος σύμφωνα με το σχετικό άρθρο στον ‘’Ρ’’, είναι το ‘’βασικό στήριγμα της αστικής τάξης’’. Βεβαίως, στο εδώλιο μπαίνει πλέον αποκλειστικά σχεδόν ο ‘’αριστερός’’ οπορτουνισμός, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο άρθρο. Με απόλυτη ειλικρίνεια ο αρθρογράφος, επισημαίνει ότι ‘’ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί’’, επιβεβαιώνοντας αυτό που αναφέρει η ανακοίνωση του ΝΑΡ ότι ‘’η ηγεσία του ΚΚΕ είναι θορυβημένη από την άνοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα’’.
Γιατί θα έπρεπε όμως να ανησυχεί το ΚΚΕ; Γιατί μια δύναμη που αναφέρεται στον κομμουνισμό να μην χαίρεται που ένας άλλος πολιτικός χώρος με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και αναζήτηση μιας νέας επαναστατικής προοπτικής έρχεται να προστεθεί στο ζητούμενο μέτωπο της κοινωνικής αλλαγής που έχει ανάγκη η εποχή μας; Αυτό το ερώτημα προκαλεί πραγματικό αμόκ στην ηγεσία του ΚΚΕ. Και αυτό διότι συγκεφαλαιώνει άλλα πολιτικά ερωτήματα, που συζητούν οι κομμουνιστές και οι αριστεροί, πιο έντονα και πιο κοινά από ποτέ.
Όλοι αυτοί –μαζί τους και το ΝΑΡ- ευχαρίστως θα συμφωνούσαν με την διαπίστωση του ΚΚΕ ότι ‘’μιλάμε σήμερα για ένα πραγματικό πόλεμο του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη’’. Μετά την διαπίστωση αυτή, θεωρεί το ΚΚΕ ακριβώς αυτή τη στιγμή ως την πιο κατάλληλη για να κλιμακώσει τον εμφύλιο πόλεμο του ενάντια σε κάθε άλλη κομμουνιστική και αριστερή δύναμη και μάλιστα με τους παραπάνω εκφυλιστικούς όρους και υβριστικούς χαρακτηρισμούς; Η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση είναι φυσικά αναγκαία και ουδέποτε έβλαψε. Η αλληλοαπαξίωση όμως των ρευμάτων αντικαπιταλιστικής πάλης είναι ότι χειρότερο.
Το ΚΚΕ πολύ σωστά επισημαίνει ότι είναι αναγκαία η συνολική αμφισβήτηση των αιτιών της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης. Από εκεί και πέρα όμως διαστρέφει με την στάση του και την κοινή λογική και την διαλεκτική μιας επαναστατικής σύνδεσης τακτικής και στρατηγικής.
Η κήρυξη του ‘’πολέμου στον καπιταλισμό’’, από πού και ως που θα έπρεπε να σηματοδοτεί την σταδιακή αλλά σταθερή απόσυρση του ‘’πολέμου’’ για την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ, την άρνηση του χρέους, την ανατροπή του μνημονίου του ΔΝΤ και του κεφαλαίου; ‘’Ψεύδεστε!’’ αγαναχτεί συχνά πυκνά ο Ριζοσπάστης απέναντι σε αυτές τις αιτιάσεις. ‘’Το ΚΚΕ φυσικά και θέτει αυτά τα ζητήματα αταλάντευτα, θεωρώντας ωστόσο πως θα λυθούν μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας’’, συμπληρώνεται. Ίσως θεωρεί ότι μας βγήκε και από τα ...αριστερά.
Έτσι όμως εκφυλίζεται η ουσία της επαναστατικής πολιτικής, τόσο στο επίπεδο της τακτικής όσο και της στρατηγικής.
Στο επίπεδο της πρώτης, εγκαταλείπεται κάθε υλική δυναμική σύνδεση της αντικαπιταλιστικής προοπτικής με τα συμφέροντα των εργαζομένων και των ανέργων, με τον ανερχόμενο πολιτικό ρόλο του κινήματος τους. Δεν συμβάλλει έτσι στην ωρίμανση της συγκρότησης του κοινωνικού υποκειμένου-φορέα ανατροπής της αστικής επίθεσης μέσω της πολιτικής του πράξης και των νικηφόρων αγώνων του. Το ΚΚΕ θεωρώντας μεταφυσικά πως την επίθεση θα την ανατρέψει το ίδιο, αρκείται σε νεκρά ιδεολογικά μαθήματα προς την εργατική τάξη, που καλείται να ‘’καταλάβει’’.
Σε συνέχεια της παραπάνω αφελούς συλλογιστικής θα απαντούσε κάποιος πως η αυτοχειρία στο επίπεδο της άμεσης πολιτικής γραμμής, σώζεται με την αναβάθμιση της στρατηγικής. Μα ούτε και με αυτή την παράλογη συλλογιστική είναι συνεπές το ΚΚΕ, καθώς θα πρέπει να κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει κάποια στιγμή: Αυτή η ‘’λαϊκή οικονομία και εξουσία’’, πως θα γίνει πράξη χωρίς επανάσταση; Αρκεί για αυτό η διαρκής εκλογική αύξηση του ΚΚΕ και οι αποστειρωμένες πορείες του προς την Συγγρού ή το Μεταξουργείο;
Η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρεί ως λυδία λίθο τις εκτιμήσεις και την στάση απέναντι στο ‘’σοσιαλισμό και κομμουνισμό που γνωρίσαμε’’. Θα συμφωνήσουμε σε ένα βαθμό. Αλλά πρέπει να συζητήσουμε τι συνιστά τελικά αντικομμουνισμό: Η επαναστατική κριτική στα καταπιεστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης που γέννησαν (όχι από το κεφάλι του Δία) τους σύγχρονους ολιγάρχες και νεο-καπιταλιστές ή η ταύτιση της απελευθερωτικής κομμουνιστικής προοπτικής με αυτά; Σαν ΝΑΡ τολμήσαμε το πρώτο στα πέτρινα χρόνια μετά το 1989. Δεν το μετανιώνουμε τώρα που η Αριστερά καλείται να συμβάλλει και να συναντηθεί με ένα ανερχόμενο ρεύμα αναζήτησης μιας απελευθερωτικής κομμουνιστικής προοπτικής. Το ΚΚΕ δεν θα αποφύγει να πάρει θέση σε αυτό το δίλημμα.
Το ΝΑΡ δεν υποτιμάει καθόλου τις διαφορές που υπάρχουν, ούτε υποβαθμίζει την σημασία της αντιπαράθεσης για αυτές με την λογική των μέσου όρου ή του ελάχιστου κοινού παρονομαστή. Αυτό θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Θεωρούμε όμως πως το πεδίο της ανατρεπτικής κοινής δράσης, στην βάση της ισοτιμίας και της αυτοτέλειας, είναι το καλύτερο έδαφος για ένα ουσιαστικό διάλογο, αλλά και για την ανάπτυξη της ευρύτερης εργατικής και λαϊκής αυτοπεποίθησης.
Θα καταλάβαινε κανείς -μέσα στην υπερβολή του- τον φόβο του Δ. Γόντικα ότι θα δημιουργηθούν ‘’συγχύσεις’’ από αυτή την συνεύρεση, αν την ίδια στιγμή η Α. Παπαρήγα δεν έτρεχε τόσο πρόθυμα να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό την παραμονή της πανεργατικής απεργίας. Η δήλωση μετά την συνάντηση ότι ‘’τώρα αρχίζει ο πόλεμος’’, μάλλον παραπέμπει ότι το ΚΚΕ πάει να κλειστεί στο δικό του φρούριο.
Το ποιος λειτουργεί σαν ‘’ανάχωμα’’ επομένως, πρέπει να συζητηθεί. Το άγχος του ΚΚΕ, να αποδείξει για άλλη μια φορά ότι μπορεί να κηρύξει πόλεμο, να ελέγξει ή/και να συντρίψει ότι κινείται στα αριστερά του, έχει πολιτική σημασία και δεν σχετίζεται μόνο με κομματικό πατριωτισμό. Επιχειρείται να φτιαχτεί μια υγειονομική ζώνη με στόχο την ανακοπή τάσεων αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικοποίησης και νέας κομμουνιστικής στρατηγικής και τον περιορισμό τους στο στενό δοκιμασμένο και αποτυχημένο κορσέ του κοινοβουλευτισμού και του ρεφορμισμού.
Τα έφερε έτσι η ιστορία το ΚΚΕ να μην τα πηγαίνει καλά με τους Δεκέμβρηδες.
Τον Δεκέμβρη του 1944, το ερώτημα των κομμουνιστών γιατί δεν μπαίνει ο ΕΛΑΣ στην Αθήνα να διεκδικήσει την εξουσία, επιχειρήθηκε να διασκεδαστεί με το κυνήγι του Ζέρβα στην Ήπειρο.
Στην μεγάλη νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη του 2008 και τα ερωτήματα που έθεσε, το ΚΚΕ είδε μόνο την κουκούλα και τους αντιεξουσιαστές.
Τον Δεκέμβρη του 2010, εν μέσω κλιμάκωσης του ταξικού πολέμου ενάντια σε εργαζόμενους, νεολαία και ανέργους, το ΚΚΕ επιχειρεί να συντρίψει τον ‘’αριστερό οπορτουνισμό’’. Υποτάσσοντας ταυτόχρονα την ΚΝΕ σε ένα άχαρο ρόλο απέναντι στην μεταρρύθμιση της Διαμαντοπούλου, την ίδια στιγμή που τρέχει να μαζέψει ψηφίσματα από ΔΣ συλλόγων ενάντια στην ΕΑΑΚ, σε συνεργασία με την ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ.
Ελπίζουμε πως κάποια στιγμή, σε ένα μελλοντικό Δεκέμβρη, να έχει ξεπεραστεί το φάντασμα του 1989, που στοιχειώνει ακόμη την ηγεσία του ΚΚΕ.
Το ιερατείο του αλάθητου, θα πρέπει να εξηγήσει στους κομμουνιστές, πως γίνεται να έχουν πάντα δίκιο (μάλιστα οι ίδιοι άνθρωποι);
Και σήμερα που κατηγορούν όλους τους άλλους για ‘’οπορτουνιστές’’. Και όταν κοίταζαν με μισό μάτι την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Και όταν στην μεταπολίτευση ψάχνανε την κοινή δράση με την ΟΝΝΕΔ. Και όταν μετά ανακάλυψαν τις ‘’δημοκρατικές δυνάμεις’’ και το μορατόριουμ με το ΠΑΣΟΚ. Και όταν διέγραφαν την ΚΝΕ από κοινού με τον ‘’δεξιό οπορτουνισμό’’ και τους έχοντες καριέρα σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, για να μην αμφισβητηθεί η συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που συμμετείχαν.
Είχαν δίκιο και όταν υμνούσαν τον Στάλιν και τον Μπρέζνιεφ και όταν έτρεχαν να φωτογραφηθούν με τον Γκορμπατσόφ και όταν χαιρετούσαν μετά το πραξικόπημα εναντίον του…
Λίγη σεμνότητα, σύνεση και αυτοκριτική, μάλλον είναι απαραίτητη.
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ- Ανταρσία για την Ανατροπή- με αφορμή την χθεσινή ορκωμοσία του Π.Σ Θεσσαλίας-Δελτίο τύπου
Το κοινωνικό ζήτημα( καθήλωση των μισθών, ανεργία, απολύσεις, μαύρες εργασιακές σχέσεις, κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων, υγεία, παιδεία, ξεκλήρισμα μικρομεσαίων αγροτών, περιβάλλον) θα γνωρίσει νέα έκρηξη σαν αποτέλεσμα των νέων αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, την συναίνεση της Ν.Δ και του ΛΑΟΣ, για το «ξεπέρασμα» της ιστορικής, πρωτόγνωρης, βαθειάς και μακράς διάρκειας οικονομικής κρίσης του συστήματος.
Θα συσσωρευτεί νέα οργή στο λαό και στη νεολαία και θα απαξιωθεί κι’ άλλο το ήδη απαξιωμένο πολιτικό σύστημα όπως φάνηκε και από τις εκλογές και την απεργία στις 15 Δεκέμβρη .
Οι περιφέρειες μέρος του πολιτικού συστήματος θα δεχθούν και αυτές πολλά πυρά από το οργανωμένο πολιτικό, μαζικό κίνημα την επόμενη περίοδο. Άλλωστε σε όλη την Ελλάδα οι περιφερειάρχες βγήκαν με ένα ποσοστό 15 – 22% επί των εγγεγραμμένων. Υπάρχει δηλαδή ήδη μία σοβαρή απαξίωση του θεσμού.
Απ’ την άλλη ο Καλλικράτης για μας αποτελεί την πιο αντιδραστική τομή στους θεσμούς της λεγόμενης «τοπικής αυτοδιοίκησης» και αυτό θα αποδειχθεί στην πορεία και μάλιστα σύντομα.
Σε ότι μας αφορά και παίρνοντας υπόψιν τους συσχετισμούς στο περιφερειακό συμβούλιο, θα ενημερώνουμε και θα καταγγέλλουμε στο λαό ότι αντιδραστικό προωθείται. Θα συνδεθούμε με εκείνες τις κινήσεις, συλλογικότητες και κινήματα που παλεύουν για την λύση των λεγόμενων «τοπικών προβλημάτων»
Λάρισα 23 -12-2010
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Ανταρσία για την Ανατροπή
Θα συσσωρευτεί νέα οργή στο λαό και στη νεολαία και θα απαξιωθεί κι’ άλλο το ήδη απαξιωμένο πολιτικό σύστημα όπως φάνηκε και από τις εκλογές και την απεργία στις 15 Δεκέμβρη .
Οι περιφέρειες μέρος του πολιτικού συστήματος θα δεχθούν και αυτές πολλά πυρά από το οργανωμένο πολιτικό, μαζικό κίνημα την επόμενη περίοδο. Άλλωστε σε όλη την Ελλάδα οι περιφερειάρχες βγήκαν με ένα ποσοστό 15 – 22% επί των εγγεγραμμένων. Υπάρχει δηλαδή ήδη μία σοβαρή απαξίωση του θεσμού.
Απ’ την άλλη ο Καλλικράτης για μας αποτελεί την πιο αντιδραστική τομή στους θεσμούς της λεγόμενης «τοπικής αυτοδιοίκησης» και αυτό θα αποδειχθεί στην πορεία και μάλιστα σύντομα.
Σε ότι μας αφορά και παίρνοντας υπόψιν τους συσχετισμούς στο περιφερειακό συμβούλιο, θα ενημερώνουμε και θα καταγγέλλουμε στο λαό ότι αντιδραστικό προωθείται. Θα συνδεθούμε με εκείνες τις κινήσεις, συλλογικότητες και κινήματα που παλεύουν για την λύση των λεγόμενων «τοπικών προβλημάτων»
Λάρισα 23 -12-2010
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Ανταρσία για την Ανατροπή
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010 ορκίστηκε, σε πολιτική ορκωμοσία ενώπιον του Νομάρχη Λάρισας Λ. Κατσαρού, Νομαρχιακός Σύμβουλος Λάρισας ο Χαρίλαος Αρχοντής στη θέση του παραιτηθέντος. Μπάμπη Μπακούλα, επικεφαλής της Ν.Ε.Α.Σ. Λάρισας.
Σύμφωνα με γραπτή αναφορά που κατατέθηκε γραπτώς στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Λάρισας που συνεδρίασε αμέσως μετά δήλωσε Ανανεωτής Κομμουνιστής Νομαρχιακός Σύμβουλος Λάρισας.
Στη συνέχεια ζήτησε προ ημερησίας συζήτηση για τα προβλήματα των εργαζομένων με αφορμή την 24ωρη Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία της 15ης Δεκεμβρίου2010, αίτημα που έγινε δεκτό. Για το σκοπό αυτό κατέθεσε το εξής ψήφισμα
ΣΧΕΔΙΟ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ
«Το Νομαρχιακό Συμβούλιο Λάρισας συμπαραστέκεται και στηρίζει τα αιτήματα των εργαζομένων του νομού που συμμετέχουν στη Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία σήμερα 15 Δεκεμβρίου 2010.
Απαιτεί
-Να αρνηθεί η χώρα, να μην αναγνωρίσει, το δημόσιο «χρέος». Να σταματήσει άμεσα την πληρωμή του.
-Να εθνικοποιηθούν πρώτα οι τράπεζες.
-Να αποχωρίσει, ως πρώτο βήμα, η χώρα από την Ο.Ν.Ε. & το Ευρώ
για να σταματήσει η παραγωγική αποδιάρθρωση και να ξεκινήσει η παραγωγική ανασυγκρότηση της Χώρας και του Νομού,
καθώς και τα άλλα Αιτήματα που εμπεριέχονται αναλυτικά στο Ψήφισμα της σημερινής Απεργιακής Συγκέντρωσης που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της 24ωρης Απεργίας που κήρυξε το Εργατουπαλληλικό Κέντρο Ν. Λάρισας στο Νομό.»
Το συγκεκριμένο σχέδιο καταψηφίστηκε από τις Νομαρχιακές Παρατάξεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, που προχώρησαν στη συγκρότηση διαπαραταξιακής επιτροπής για την έκδοση διαφορετικού περιεχομένου Ψήφισματος.
Σύμφωνα με γραπτή αναφορά που κατατέθηκε γραπτώς στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Λάρισας που συνεδρίασε αμέσως μετά δήλωσε Ανανεωτής Κομμουνιστής Νομαρχιακός Σύμβουλος Λάρισας.
Στη συνέχεια ζήτησε προ ημερησίας συζήτηση για τα προβλήματα των εργαζομένων με αφορμή την 24ωρη Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία της 15ης Δεκεμβρίου2010, αίτημα που έγινε δεκτό. Για το σκοπό αυτό κατέθεσε το εξής ψήφισμα
ΣΧΕΔΙΟ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ
«Το Νομαρχιακό Συμβούλιο Λάρισας συμπαραστέκεται και στηρίζει τα αιτήματα των εργαζομένων του νομού που συμμετέχουν στη Πανελλαδική Πανεργατική Απεργία σήμερα 15 Δεκεμβρίου 2010.
Απαιτεί
-Να αρνηθεί η χώρα, να μην αναγνωρίσει, το δημόσιο «χρέος». Να σταματήσει άμεσα την πληρωμή του.
-Να εθνικοποιηθούν πρώτα οι τράπεζες.
-Να αποχωρίσει, ως πρώτο βήμα, η χώρα από την Ο.Ν.Ε. & το Ευρώ
για να σταματήσει η παραγωγική αποδιάρθρωση και να ξεκινήσει η παραγωγική ανασυγκρότηση της Χώρας και του Νομού,
καθώς και τα άλλα Αιτήματα που εμπεριέχονται αναλυτικά στο Ψήφισμα της σημερινής Απεργιακής Συγκέντρωσης που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της 24ωρης Απεργίας που κήρυξε το Εργατουπαλληλικό Κέντρο Ν. Λάρισας στο Νομό.»
Το συγκεκριμένο σχέδιο καταψηφίστηκε από τις Νομαρχιακές Παρατάξεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, που προχώρησαν στη συγκρότηση διαπαραταξιακής επιτροπής για την έκδοση διαφορετικού περιεχομένου Ψήφισματος.
Η τοποθετηση του περιφερειακού συμβούλου της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία-Ανταρσία για την ανατροπή- Γενηκομσίου Φάνη στην τελετή ορκωμοσίας
Ο περιφερειακός σύμβουλος της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία - Ανταρσία για την Ανατροπή- Γενηκομσίου Φάνης, κατά την τελετή ορκωμοσίας του Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας σήμερα 22-12-2010, κατέθεσε την παρακάτω δήλωση-τοποθέτηση.
« Σεβόμενοι τα θρησκευτικά πιστεύω των πολιτών και στα πλαίσια του δημοκρατικού δικαιώματος της ελευθερίας επιλογής θρησκευτικής συνείδησης, θεωρούμε ότι οι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί θεσμοί χρειάζεται να έχουν ανεξαρτησία από την εκκλησία.
Συνεπείς στη θέση μας για πλήρη διαχωρισμό του κράτους από την εκκλησία και για μη ανάμειξη της εκκλησίας στους πολιτικούς θεσμούς κρίνουμε σκόπιμο να μην γίνονται θρησκευτικές τελετές και ορκωμοσίες και για διαδικασίες ανάληψης καθηκόντων στις Περιφέρειες
Η συμμετοχή μας στα κοινά είναι εκδήλωση των πολιτικών και ιδεολογικών μας πιστεύω, δεν σχετίζεται με τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις και ασκείται με την ελεύθερη βούλησή μας.
Ως εκ τούτου εμείς, αντί του θρησκευτικού όρκου, δηλώνουμε με βάση την τιμή και την υπόληψή μας ότι από τη θέση του περιφερειακού συμβούλου θα αγωνιστούμε με κριτήριο την υπεράσπιση των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών δικαιωμάτων των κατοίκων της Θεσσαλίας.»
« Σεβόμενοι τα θρησκευτικά πιστεύω των πολιτών και στα πλαίσια του δημοκρατικού δικαιώματος της ελευθερίας επιλογής θρησκευτικής συνείδησης, θεωρούμε ότι οι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί θεσμοί χρειάζεται να έχουν ανεξαρτησία από την εκκλησία.
Συνεπείς στη θέση μας για πλήρη διαχωρισμό του κράτους από την εκκλησία και για μη ανάμειξη της εκκλησίας στους πολιτικούς θεσμούς κρίνουμε σκόπιμο να μην γίνονται θρησκευτικές τελετές και ορκωμοσίες και για διαδικασίες ανάληψης καθηκόντων στις Περιφέρειες
Η συμμετοχή μας στα κοινά είναι εκδήλωση των πολιτικών και ιδεολογικών μας πιστεύω, δεν σχετίζεται με τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις και ασκείται με την ελεύθερη βούλησή μας.
Ως εκ τούτου εμείς, αντί του θρησκευτικού όρκου, δηλώνουμε με βάση την τιμή και την υπόληψή μας ότι από τη θέση του περιφερειακού συμβούλου θα αγωνιστούμε με κριτήριο την υπεράσπιση των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών δικαιωμάτων των κατοίκων της Θεσσαλίας.»
Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010
ΑΠΕΡΓΙΑ-ΜΜΕ-Αντίχτυπος
Η ΕΣΗΕΑ μπορεί να προκύρηξε 48ωρη απεργία, με αμφιλεγόμενη επιτυχία… Όμως η Διακλαδική Πρωτοβουλία Εργαζόμενων – Ανέργων στα ΜΜΕ τύπωσε (για πρώτη φορά μετά απο πολλά χρόνια) απεργιακό φύλο.
Ο Αντίχτυπος βγήκε σε 45000 φύλλα χθες και κυκλοφόρησε δωρεάν σε Αθήνα , Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Για όσους δεν τον πήραν στα χέρια τους, ή δεν τον πήραν είδηση… κυκλοφορεί και στους ΣχΣ.
Antixtipos - ΑντίΧτυπος
http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/12/18/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%87%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%82-2/
Ο Αντίχτυπος βγήκε σε 45000 φύλλα χθες και κυκλοφόρησε δωρεάν σε Αθήνα , Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Για όσους δεν τον πήραν στα χέρια τους, ή δεν τον πήραν είδηση… κυκλοφορεί και στους ΣχΣ.
Antixtipos - ΑντίΧτυπος
http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/12/18/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%87%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%82-2/
Το βαρύ κατηγορητήριο κατέρευσε-αθώοι οι ανήλικοι της Λάρισας
Τελικά οι ανήλικοι της Λάρισας του Δεκέμβρη του 2008 ουτε τρομοκράτες ήταν αλλά ούτε ένοχοι
Το βαρύ κατηγορητήριο περί σύστασης τρομοκρατικής οργανωσης (ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ)κατέρευσε,
το δικαστήριο μετά από 2 ολόκληρα χρόνια έκρινε αθωους τους 9 από τους 11
(οι 2 με ελαφρές κατηγορίες με αναστολή)
2 ολόκληρα χρόνια πολιτικής και ψυχολογικής ομηρίας στα ανήλικα παιδιά και τις οικογένειες τους δεν είναι απλή υπόθεση.
Η Συνήγορος Υπεράσπισης κ.Αρετή Σκουνάκη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Το βαρύ κατηγορητήριο περί σύστασης τρομοκρατικής οργανωσης (ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ)κατέρευσε,
το δικαστήριο μετά από 2 ολόκληρα χρόνια έκρινε αθωους τους 9 από τους 11
(οι 2 με ελαφρές κατηγορίες με αναστολή)
2 ολόκληρα χρόνια πολιτικής και ψυχολογικής ομηρίας στα ανήλικα παιδιά και τις οικογένειες τους δεν είναι απλή υπόθεση.
Η Συνήγορος Υπεράσπισης κ.Αρετή Σκουνάκη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Η δίωξη και παραπομπή σε δίκη των 11 ανήλικων μαθητών της Λάρισας (διαδηλωτών και μη), που κατηγορήθηκαν (μεταξύ άλλων κακουργημάτων και πλημμελημάτων) και για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, κατά τα γεγονότα της 8ης Δεκεμβρίου 2008 στη Λάρισα, υπήρξε η σοβαρότερη θεσμική εκτροπή των τελευταίων χρόνων.
Επιβεβαίωσε με τον πιο δραματικό τρόπο τους φόβους όλων εκείνων που αντέδρασαν και αντιδρούν στην ψήφιση των τρομονόμων.
Απέδειξε ότι στόχοι της αντι-τρομοκρατικής νομοθεσίας δεν είναι οι δήθεν ένοπλες ομάδες, αλλά κάθε μαζικό, μαχητικό, κοινωνικό κίνημα και άρα κάθε αγωνιζόμενος που κατεβαίνει στο δρόμο, αντιδρά, διαμαρτύρεται, διεκδικεί και αμφισβητεί. Πριν απ’ όλα όμως κατέδειξε ότι δίπλα στον κρατικό αυταρχισμό αναπτύσσεται κι ένας ιδιόμορφος ρατσισμός απέναντι στη νεολαία και το κίνημά της, για τα οποία φαίνεται να καθιερώνεται πλέον ένα μόνιμο τεκμήριο υποψίας, ενώ οι ποινικές δίκες μετατρέπονται σε αιχμηρότατο πολιτικό εργαλείο.
Η απόφαση του Τριμελούς Δικαστηρίου Ανηλίκων Λάρισας, με την πλήρη απαλλαγή των 9 από τους 11 κατηγορουμένους ανηλίκους από κάθε κατηγορία, υπήρξε μια -εν μέρει- γενναία απόφαση.
Ο εφιάλτης όμως που έζησαν τα παιδιά αυτά, βρισκόμενα σε δικαστική ομηρία για δύο ολόκληρα χρόνια, ασφαλώς σημάδεψε την ψυχοσύνθεσή τους σε μια πολύ ευαίσθητη ηλικία, γεγονός που θέλω να πιστεύω ότι δεν θα αποτελέσει τροχοπέδη για την ομαλή εξέλιξη της πολιτικής και κοινωνικής τους συνειδητοποίησης.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι τα δύο ανήλικα παιδιά, που σύμφωνα με την απόφαση «τέλεσαν τα αδικήματα της έκρηξης και των διακεκριμένων φθορών (ο ένας εξ αυτών κατ’ εξακολούθηση)», υπήρξαν οι πιο αδύναμοι κρίκοι αυτής της αλυσίδας, αφού είχαν το «μειονέκτημα» ο μεν ένας να είναι αλβανικής καταγωγής, ο δε άλλος να έχει ιδιαίτερα υψηλό ανάστημα..!
Κι από την άλλη πλευρά, η πόρτα των τρομονόμων παραμένει μισάνοιχτη. Είναι προφανές ότι κινούμαστε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς έναν διοικητικό ολοκληρωτισμό, που κυριαρχείται από το δόγμα της «μηδενικής ανοχής», την άμεση και εντατική ποινικοποίηση των διαδηλώσεων και κάθε διαμαρτυρίας και τη θεαματική αύξηση των αυθαίρετων και τυχαίων συλλήψεων.
Ευθύνη όλων μας να υπερασπιστούμε σταθερά και επίμονα τα κοινωνικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες και να αντισταθούμε με κάθε τρόπο στην πολιτική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα, που όπως φαίνεται συμβαδίζουν απόλυτα με τον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιφυλάσσουν.
Θεσσαλονίκη 17 Δεκεμβρίου 2010
Αρετή Σκουνάκη,
Συνήγορος υπεράσπισης μίας (εκ των αθωωθέντων) ανήλικης μαθήτριας
Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010
ΛΑΡΙΣΑ-ΑΠΕΡΓΙΑ 15 Δεκ
Στο σύνολο η απεργία και στην Λάρισα απότέλεσε μια δυναμική απάντηση με υψηλή συμμετοχή και στην πορεία,που με την πίεση για να ξεπεραστούν κολλήματα διαχωρισμάν σεβόμενοι την αυτοτέλεια καθε χώρου και παρα την υγιειονομική ζώνη "περιφρούρησης"πέτυχε να γίνει μια μεγάλη πάνω από 3,5 με 4 χιλιάδες άτομα πορεία.
Στην κεφαλή της πορείας ηταν το ΠΑΜΕ,και σωματεία του Εργατικό κεντρο,.ΟΙ εργατικές κινήσεις ,παρεμβάσεις από όπου και οι φωτογραφίες,η ταξικη πορεία,η πρωτοβουλία εναντια στα μέτρα,και φοιτητές από την κατειλλημενη βιοτεχνολογία και τα ΤΕΙ,και ο Ιος στο τέλος.
Αυτό ολο το κομματι με τα μπλοκ συνεχισε προς τα δικαστηρια ,σε συμπαρασταση στους ανήλικους μαθητες του Δεκέμβρη(2008)που κατηγορούνται άδικα,και την Παρασκευη
το πρωί τελειώνει η περιπέτεια τους.
Ο κόσμος της δουλειάς μίλησε ξανά!
| Απεργία 15 Δεκέμβρη: Ο κόσμος της δουλειάς μίλησε ξανά! |  |  |  |
| 15.12.10 | |
| . Πιάνοντας το νήμα της 5 Μάη, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι συμμετείχαν σήμερα στην Πανεργατική Απεργία και στις διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις σε όλη τη χώρα. Στην Αθήνα, παρά την αρχική βροχή, μια τεράστια συγκέντρωση συγκροτήθηκε από το Μουσείο μέχρι το ύψος της Κάννιγγος. Τα μεγάφωνα του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων καλούσαν στη συγκέντρωση και διαδήλωση και εκφωνούσαν αιτήματα και ψηφίσματα σωματείων. Με πυκνά μπλοκ και παλμό ξεκίνησε η τεράστια διαδήλωση λίγο μετά τις 12.00. Φτάνοντας στο Σύνταγμα, έξω από τη Βουλή, το σχέδιο της αστυνομίας ήταν σαφές. Βροχή δακρυγόνων και χημικών προσπάθησαν να διαλύσουν την πορεία για να μη μήνει κανένας έξω από τη Βουλή. Με μαχητικό τρόπο, για ώρες ο κόσμος ανασυγκροτούνταν και συνέχιζε από διάφορες κατευθύνσεις. Όργιο καταστολής από την αστυνομία με ξύλο και χημικά σε όλα τα σημεία της διαδήλωσης. Μπλοκ εργατικών σωματείων μετά την Ομόνοια κατευθύνθηκε προς τα γραφεία της ΓΣΕΕ, για να απαιτήσει συνέχεια και κλιμάκωση, με νέα πανεργατική Απεργία, και να καταγγείλλει τη στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ που ξεπουλάει πια ανοιχτά τους αγώνες. Έξω από τα γραφεία της ΓΣΕΕ πολλές ομάδες ΔΕΛΤΑ όρμηξαν στους διαδηλωτές και χτύπησαν, διαλύοντας την συγκέντρωση. Όπως τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωσή της "Η τεράστια μαζικότητα των διαδηλώσεων, τα πολιτικά συνθήματα και η απαίτηση να φύγουν η κυβέρνηση και η τρόικα, η εμφάνιση ενός μαζικού και οργανωμένου ανεξάρτητου αγωνιστικού ρεύματος με τα πρωτοβάθμια σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους και τα συνδικάτα που αντιστέκονται και η πρωτοφανής μαχητικότητα και αποφασιστικότητα των σημερινών διαδηλώσεων, αποτελούν τα καινούργια στοιχεία της 15ης Δεκέμβρη και της νέας ανατρεπτικής δυναμικής που αναπτύσσεται." Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλουν το όργιο αστυνομοκρατίας και καταστολής. Σύσκεψη του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων για τη συνέχιση του αγώνα και ανακοίνωση για την καταστολή και τον αυταρχισμό. |
Δείτε φωτογραφίες από την απεργιακή συγκέντρωση-διαδήλωση της Αθήνας.Βροντερή, μαζική και μαχητική απάντηση στην κυβέρνηση της βίας
| Κάτω η κυβέρνηση της βίας και της εξαθλίωσης |  |  |  |
| Wednesday, 15 December 2010 18:56 |
|
Λίγες ώρες αφότου ο κυβερνητικός κοινοβουλευτικός λόχος των 156 εναπομεινάντων προθύμων πρωτοκολλητών της τρόικα, του ΣΕΒ και των τραπεζών, ψήφισε το τερατούργημα του πολυνομοσχεδίου και μία ημέρα από τις συναντήσεις του πρωθυπουργού του αίσχους με τους πολιτικούς αρχηγούς αναζητώντας συναίνεση, οι εργαζόμενοι και το κίνημα γέμισαν τους δρόμους ξεκαθαρίζοντας ότι δεν αποδέχονται το πραξικόπημα του Mνημονίου και τους νόμους του, ότι απαιτούν την ανατροπή της κυβέρνησης της τρομοκρατίας και της πτώχευσης του λαού! Ολοένα και πιο απομονωμένη η κυβέρνηση καταφεύγει στο τελευταίο «επιχείρημα» της εξουσίας, την κρατική βία και καταστολή. Η μεθοδευμένη προσπάθεια διάλυσης της πορείας, η εκτεταμένη χρήση χημικών (ακόμα και μέσα στα μαζικά μπλοκ), οι δολοφονικές επελάσεις των ΜΑΤ και των «μπουραντάδων» της ΔΙΑΣ και της Δέλτα, η χρήση ακόμα και «φλογοβόλων»(!), οι αχαλίνωτες συμμορίες εκατοντάδων ασφαλιτών που προπηλακίζουν, προβοκάρουν, συλλαμβάνουν, δεν μπορούν πλέον να σταματήσουν τα εργατικά κύματα αγώνα. Απλά μεγαλώνουν την οργή και την ορμή τους. Η προσπάθεια να κτυπήσουν ειδικά το μαζικότατο μπλοκ του Συντονισμού των Πρωτοβάθμιων Σωματείων στην Αθήνα, τα μπλοκ των καθηγητών και των δασκάλων, των μεταναστών εργατών, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων στη Θεσσαλονίκη, έπεσε στο κενό καθώς οι διαδηλωτές αντιστάθηκαν και υπεράσπισαν το δικαίωμά τους στη διαδήλωση. Ήταν τέτοια η τυφλή αγριότητα των χτυπημάτων στο μπλοκ της Επιτροπής αλληλεγγύης συνδικάτων και συνδικαλιστών όπου τραυματίστηκε βαριά με χτύπημα στο κεφάλι και το πρόσωπο η Ελένη Μπούμπουρα, μέλος του ΣΕΚ και υποψήφια με την Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας. Η σημερινή παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα ορίζει και την απάντηση που πρέπει να δώσει το κίνημα και η Αριστερά. Απαιτείται σήμερα ένα ριζοσπαστικό εργατικό κίνημα, που θα υπερβεί τον υποταγμένο κυβερνητικό συνδικαλισμό της ήττας και της παρακμής των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, οι οποίες περιθωριοποιούνται στη συνείδηση ολοένα και ευρύτερων μαζών.Απαιτείται διαρκής πολιτικός αγώνας από το εργατικό, φοιτητικό και ευρύτερο λαϊκό κίνημα για να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση του αίσχους, το αντιλαϊκό πραξικόπημα και το σφαγείο ΣΕΒ, ΕΕ, ΔΝΤ. Χρειαζόμαστε κλιμάκωση των αγώνων με απεργία διαρκείας ιδιαίτερα στους χώρους που βρίσκονται στο στόχαστρο της κυβέρνησης και πανεργατικές απεργίες. Ήδη οι συγκοινωνίες, η Αγροτική Τράπεζα, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ (που απεργούν για να μην εκδοθούν τα κυριακάτικα φύλλα), οι εργαζόμενοι του Δήμου Αθήνας (παρότι η γνωστή βιομηχανία δικαστικών αποφάσεων κήρυξε την απεργία τους παράνομη), έχουν κάνει το βήμα και χρειάζονται έμπρακτη στήριξη εδώ και τώρα. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω! Κλιμάκωση του αγώνα για την αντικαπιταλιστική ανατροπή! Σας καλούμε σε μαζική συμμετοχή στις διαδηλώσεις και στις νέες απεργίες. Σας καλούμε να πάρετε μέρος μαζικά στην εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ την Δευτέρα 20 Δεκέμβρη, στις 5.00 μμ στον Κεραμεικό. |
Βροντερή, μαζική και μαχητική απάντηση στην κυβέρνηση της βίας και της εξαθλίωσης του λαού έδωσαν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοιΤρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ! ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΩΡΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΤΕΣ ΤΗΣ!
ΚΑΤΩ Ο ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑ
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θλιβερή μειοψηφία μέσα στον λαό, μαζί με την μισητή τρόικα των τοκογλύφων «δανειστών», υπογράφουν τον πιο κανιβαλικό προϋπολογισμό εδώ και δεκαετίες! Με τον προϋπολογισμό του 2010, ανάμεσα στα άλλα περικόπτονται άγρια:
· δαπάνες για κοινωνικές παροχές, (πάνω από 4 δις € για δαπάνες παιδείας, υγείας, ΔΕΚΟ που οδηγεί στην διάλυσή τους, σε μειώσεις μισθών και απολύσεις για ΔΕΚΟ και ΟΤΑ.)
· οι μισθοί στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα όπου στην ουσία καταργούνται οι κλαδικές συμβάσεις.
· 500 εκατομμύρια από τον Προϋπολογισμό Δημοσίων Επενδύσεων που σημαίνει νέα τεράστια εκτόξευση της ανεργίας.
· 500 εκατομμύρια επιχορηγήσεις στην «Τοπική Αυτοδιοίκηση», νέα βάρη θα φορτωθούν στους δημότες μετά και τις «νέες αρμοδιότητες» του «Καλλικράτη».Φορτώνονται απίστευτα φορολογικά βάρη ύψους 7,8 δις ευρώ στις πλάτες της εργαζόμενης πλειοψηφίας, μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ, του πετρελαίου θέρμανσης κλπ.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ!
Υπάρχουν και κάποιοι στους οποίους δίνει απλόχερα ο προϋπολογισμός:
· Αυξάνονται δραματικά οι δαπάνες για την εξυπηρέτηση του χρέους. Μέσα στο 2011 θα ξοδέψουν 62 δισεκατομμύρια ευρώ για τόκους και χρεολύσια, πάνω από 1 δις € κάθε βδομάδα. Χωρίς το χρέος, το «έλλειμμα» των 20 δις του προϋπολογισμού θα γινόταν «πλεόνασμα»…
· Μειώνεται δραστικά η φορολογία του κεφαλαίου από 24 σε 20%, με αποτέλεσμα μείωση των κρατικών εσόδων κατά τουλάχιστον 535 εκατομμύρια ευρώ.
· Συνεχίζουν την σπατάλη των εξοπλισμών για χάρη του ΝΑΤΟ και των εμπόρων όπλων, και η αύξηση των δαπανών για την Αστυνομία, την καταστολή των εργαζομένων, τα ρατσιστικά πογκρόμ.
ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΔΗΓΕΙ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ!
Μας λένε ότι πρέπει να υποστούμε όλες αυτές τις θυσίες «για να αποφύγουμε την χρεοκοπία».Λένε ψέματα! Αυτή η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική είναι που οδηγεί κατευθείαν στην κοινωνική χρεοκοπία, σε ένα απόλυτο αδιέξοδο. Ήδη το χρέος είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι ένα χρόνο πριν και θα χειροτερέψει τα επόμενα χρόνια. Η Τρόικα και οι εκπρόσωποί της στην χώρα μας ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ και η ΝΔ που τους στηρίζει στην πράξη νοιάζονται μονάχα για το πώς θα πάρουν οι τοκογλύφοι τα λεφτά τους και πως θα συντριβεί κάθε κοινωνικό δικαίωμα, ώστε πάνω στα ερείπια της κοινωνίας να τρέξει η κερδοφορία του ελληνικού κεφαλαίου, αν και όταν ξεπεραστεί η κρίση του καπιταλισμού. Αυτοί είναι οι «πατριωτικοί» στόχοι της κυβέρνησης Παπανδρέου…
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ: ΕΝΑ ΔΝΤ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Η καρδιά αυτής της βάρβαρης πολιτικής στην Ευρώπη είναι η ΕΕ. Η ΕΕ, με πρωτεργάτη την Γερμανία και τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ετοιμάζει ένα μόνιμο «μηχανισμό στήριξης» για να εκμεταλλεύονται και ελέγχουν τους λαούς της Ευρώπης σπρώχνοντάς τους στην φτώχια και την εξαθλίωση. Ξεκίνησαν με την Ελλάδα, συνεχίζουν με την Ιρλανδία και τις υπόλοιπες χώρες του Νότου. Με την δύναμη αυτού του μηχανισμού η άρχουσα τάξη κάθε χώρας θα μπορεί να επιβάλλει τα πιο βάρβαρα συμφέροντά της πάνω στους εργαζόμενους. Αυτά θα αποφασίσουν τον Δεκέμβρη με τις νέες συνθήκες που ετοιμάζουν..
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ!
Εργαζόμενοι,
Για να αυξηθούν οι μισθοί και τα μεροκάματα, για να έχουμε αξιοπρεπή ασφάλιση, παιδεία, υγεία, για να ζήσουμε σε μια κοινωνία που μας αξίζει πρέπει να πάρουμε πίσω τον πλούτο που τώρα μας κλέβουν, να συγκρουστούμε με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των τραπεζών.
Ü Κάτω η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και όσοι την στηρίζουν. Άμεση έξοδος από τον «μηχανισμό στήριξης».
Ü Παύση πληρωμών και διαγραφή του ληστρικού και χιλιοπληρωμένου χρέους.
Ü Άμεση έξοδος από το ευρώ και την ΟΝΕ, αντικαπιταλιστική ρήξη κι αποδέσμευση από την ΕΕ. Διεθνιστική αλληλεγγύη στους αγώνες των εργατών ενάντια στην επέκταση του «μηχανισμού στήριξης» στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία κ.ά.
Ü Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό-λαϊκό έλεγχο.
Ü Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις τώρα. Μείωση των ωρών εργασίας και των χρόνων δουλειάς για να βρίσκουν δουλειά οι άνεργοι και οι νέοι.
Ü Απαγόρευση των απολύσεων. Μαζικές προσλήψεις, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
Ü Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου και μείωση της λαϊκής φορολογίας, και ειδικά των έμμεσων φόρων, με κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης.
Ü Δωρεάν δημόσια παιδεία, υγεία, κοινωνικές υπηρεσίες.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ! Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗ.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να γίνει πράξη μόνο αν γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζόμενων και των αγώνων τους. Δεν περιμένουμε να κάνει κάτι για αυτό η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ είναι προκλητικά απούσες!. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ λειτουργεί ως άτυπος «υφυπουργός» της κυβέρνησης και όχι ως εκπρόσωπος των εργαζόμενων.
Για αυτό χρειάζεται άμεσα κλιμάκωση των αγώνων, με απεργίες διαρκείας, καταλήψεις και διαδηλώσεις, με μια πραγματική εξέγερση, με συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα, παντού στα εργοστάσια, τις γειτονιές και τις σχολές, με από τα κάτω συντονισμό, να υψώσουμε τον δικό μας «ατίθασο πύργο» στην δική τους υποταγή, συμβιβασμό και ξεπούλημα.
Η πανεργατική απεργία στις 15 Δεκέμβρη πρέπει και μπορεί να μετατραπεί σε ένα νέο σταθμό για την συνέχιση και την κλιμάκωση των αγώνων μας.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Προσυγκέντρωση πλ. Νομαρχίας ώρα 9.30 π.μ.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΡΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΠΟΥ ΔΕΧΘΗΚΕ Η ΠΑΛΛΑΪΚΗ, ΝΕΟΛΑΙΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 6/12Πρυτανεία του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΡΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΠΟΥ ΔΕΧΘΗΚΕ Η ΠΑΛΛΑΪΚΗ, ΝΕΟΛΑΙΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 6/12
Το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων των Φοιτητικών Συλλόγων της Αθήνας κάλεσε, το πρωί της Τετάρτης 7-12, Δελτίο Τύπου και ενημέρωσης για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο μεγάλο, μαζικό συλλαλητήριο της 6-12 στο οποίο η συμμετοχή, παρά τη συντονισμένη συγκάλυψη ξεπέρασε τις 20.000.
Στο Δελτίο Τύπου που έλαβε χώρα στη Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, παρίσταντο, εκτός από τους εκπροσώπους των Φοιτητικών Συλλόγων, εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος, της Ενώσεως Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά, εκπρόσωποι δικηγόροι από την Ομάδα Νομικής Βοήθειας, γονείς τραυματιών φοιτητών, τραυματίες και προσαχθέντες από τη πορεία και εκπρόσωποι Πανεπιστημιακών καθηγητών.
Ο απολογισμός των τραυματισμών, προσαγωγών και συλλήψεων μετά τη πορεία είναι ο εξής: 96 προσαγωγές, από τις οποίες 43 μετατράπηκαν σε συλλήψεις με κατηγορίες πλημμέληματικού χαρακτήρα (διατάραξη κοινής ειρήνης, οπλοκατοχή καθώς και απόπειρα πρόκλησης σωματικής βλάβης). Όπως δήλωσε και ο εκπρόσωπος δικηγόρος της Ομάδας Νομικής Βοήθειας, στους συλληφθέντες (που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι μαθητές και φοιτητές) δεν επιτράπηκε να επικοινωνήσουν με τους δικηγόρους τους παρά μόνο όταν είχε συνταχθεί το κατηγορητήριο. Εν συνεχεία, σημείωσε ότι το εκτεταμένο κατασταλτικό χτύπημα που δέχθηκε η πορεία προφανώς αποτελούσε κεντρική εντολή και σχέδιο του Υπουργείου (και όχι απλά κάποιων κλιμακίων της αστυνομίας) το οποίο φέρει και συγκεκριμένα τις ευθύνες.
Ακολούθησε τοποθέτηση από εκπρόσωπο της ΟΕΝΓΕ, ο οποίος σημείωσε ότι περίπου 40 άτομα πήγαν μετά την πορεία χτυπημένα στα επείγοντα περιστατικά των εφημερευόντων νοσοκομείων με εγκεφαλικές κακώσεις (δύο εξ αυτών νοσηλεύονται ακόμη στο ΚΑΤ). Επίσης, ότι αστυνομικοί με πολιτικά βρίσκονταν στα νοσοκομεία, τρομοκρατώντας και ανακρίνοντας τους τραυματισμένους. Κάλεσε μάλιστα τους γιατρούς να καταγγέλλουν, αντίστοιχα, περιστατικά. Έπειτα, εκπρόσωπος της ΕΙΝΑΠ έκανε λόγο για 45 τραυματίες στα νοσοκομεία Ευαγγελισμός, Λαϊκό, ΚΑΤ, Πολυκλινική, όλοι με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και 30 άτομα κατέφυγαν στα νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα. Αρκετοί τραυματίες είχαν αιματώματα στο κεφάλι γεγονός που σημαίνει ότι οι αστυνομικοί άσκησαν σχεδόν θανατηφόρα βία που θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμη και θανάτους διαδηλωτών, στοιχείο που φαίνεται από το πρωτοφανή αριθμό των τραυματιών. Εν συνεχεία, κατήγγειλε την ανάκριση τραυματιών από αστυνομικούς με πολιτικά και άνδρες της Ασφάλειας μέσα στα χειρουργεία. Οι γιατροί του ΚΑΤ καθώς και το υπόλοιπο προσωπικό φυσικά, δήλωσε, δεν επέτρεψαν την είσοδο αυτών στα χειρουργεία των τραυματιών. Τέλος, δήλωσε, η ΕΙΝΑΠ καλεί όλους τους γιατρούς να αντισταθούν σε αυτές τις πρακτικές, αναφέροντας και τις προσωπικές ευθύνες που φέρει ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, καλώντας τον, όπως και ο εκπρόσωπος της Νομικής Βοήθειας αμέσως μετά να παραιτηθεί.
Το λόγο πήρε έπειτα, μητέρα ενός εκ των σοβαρά τραυματισμένων (ο οποίος είναι φοιτητής της Αρχιτεκτονικής) η οποία ανέφερε τα σφοδρά και πολλαπλά χτυπήματα (ιδιαίτερα σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις) που δέχθηκε ο γιος της, στη προσπάθεια του να προστατέψει από ξυλοδαρμό τη μικρότερη αδερφή του καθώς και την απαράδεχτη συστηματική προσπάθεια για ανάκριση που άνδρες της Ασφάλειας μεθόδευαν καθ’ όλη την παραμονή του στο νοσοκομείο.
Από τη μεριά των Φοιτητικών Συλλόγων, καταγγέλλουμε απερίφραστα την άνανδρη και ύπουλη επίθεση που δέχθηκε το σύνολο της πορείας των φοιτητών, των μαθητών και των εργαζομένων. Στόχος ήταν η τρομοκράτηση του κινήματος (στοιχείο το οποίο φάνηκε και στην πανελλαδική πορεία που διοργάνωσε την Πέμπτη 2/12 στο κέντρο της Αθήνας και έτυχε παρόμοιας αντιμετώπισης από τις δυνάμεις καταστολής) που άρχιζε από την υγειονομική ζώνη που στήθηκε στο κέντρο της Αθήνας από το πρωί της Δευτέρας 6 Δεκέμβρη και κορυφώθηκε με τις αλλεπάλληλες, αναίτιες βιαιοπραγίες που δέχθηκε το σώμα της πορείας καθώς και με την ακραιφνώς αντιδημοκρατική συμπεριφορά απέναντι στους προσαχθέντες (η οποία συνεχίστηκε και προς τους αλληλέγγυος φοιτητές το πρωί της 7 Δεκέμβρη στα δικαστήρια της Ευελπιδων). Φυσικά άξια καταγγελίας είναι και η γενική αποσιώπηση των γεγονότων από διάφορα μέσα και κέντρα ενημέρωσης.
Διαμηνύουμε σε κάθε τόνο ότι όλοι οι τραυματίες ή προσαχθέντες φοιτητές θα κινηθούν με κάθε νόμιμο τρόπο απέναντι στους φυσικούς και πολιτικούς υπευθύνους. Η «ειδική μεταχείριση» που απολαμβάνει το κίνημά μας δεν αποτυπώνει τίποτε άλλο πέρα από το φόβο της κυβέρνησης για τη δυναμική που αυτό έχει αρχίσει να αναπτύσσει το τελευταίο διάστημα και ακόμη περισσότερο για τη δυνατότητα που εμφανίζει αυτή η δυναμική να συμπαρασύρει και την υπόλοιπη νεολαία καθώς και τους εργαζόμενους σε ένα ανατρεπτικό ποτάμι που θα σαρώσει όλη αυτό την άθλια επίθεση που κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ έχουν εξαπολύσει εναντίον μας.
Ενώ ο Στρος Καν γίνεται δεκτός με τιμές αρχηγού κράτους στο κέντρο της Αθήνας, η νεολαία και οι φοιτητές που αγωνίζονται για μια ζωή με αξιοπρέπεια και για ένα άλλο μέλλον για τη κοινωνική πλειοψηφία αντιμετωπίζονται ως «απειλές για το σύστημα» και ως εγκληματίες. Η επίθεση αυτή στο νεολαιίστικο κίνημα είναι ίδια με την επίθεση που δέχθηκαν το τελευταίο διάστημα όσοι αγωνίζονται και αντιστέκονται στην τρομοκρατία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΕΕ και ΔΝΤ (από τους εργαζομένους στο Υπουργείο Πολιτισμού έως τους εργαζομένους στον ΟΣΕ και στα λιμάνια). Ιδιαίτερα την ημέρα μνήμης της στυγνής δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, η κυβέρνηση και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τους οποίους διευθύνει δείξανε ότι παρά την δίκαιη κατηγορία του δολοφόνου Ε.Κορκονέα, η πολιτική και η στάση που οδήγησε σε αυτό το έγκλημα όχι μόνο δεν σταμάτησε αλλά κλιμακώθηκε απέναντι στη νεολαία και τα αγωνιζόμενα κομμάτια των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Δηλώνουμε με βεβαιότητα ότι αυτή η προσπάθεια θα πέσει στο κενό. Το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα δεν θα σκύψει στο ζυγό αυτής της ιδιότυπης χούντας που επαίσχυντα επιβάλλουν κυβέρνηση και ΔΝΤ σε όσους δεν δέχονται τις προσταγές τους ως μονόδρομο. Καλούμε όλους τους φοιτητικούς συλλόγους σε νέες συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Καλούμε όλο το λαό σε συστράτευση και αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ- ΔΝΤ με μαζική, αυτοπεριφρουριμένη παρουσία στο δρόμο και απέναντι σε καθένα που προσπαθεί να διαλύσει τις κινητοποιήσεις του.
Από την Πρυτανεία του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών,
Τετάρτη 7/12/2010.Να φύγουν κυβέρνηση και πολιτικές fast-crack της κοινωνίας και των εργαζόμενων!
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
| Να φύγουν κυβέρνηση και πολιτικές fast-crack της κοινωνίας και των εργαζόμενων! | | | |
| Saturday, 11 December 2010 10:59 | |
|
Και όλα αυτά ξεδιάντροπα, για να ενισχυθεί η κερδοφορία των επιχειρήσεων, να βγει περισσότερη υπεραξία από τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, ιδιωτικοποιούνται δημόσια αγαθά που είναι ζωτικής σημασίας για τον λαό, πέφτει άγριο τσεκούρι στις ΔΕΚΟ, αυξάνεται ο ΦΠΑ σε είδη επιβίωσης. Μόνο ωφελημένο το κεφάλαιο, το οποίο βγαίνει επιπλέον κερδισμένο και από το «αναπτυξιακό νομοσχέδιο» με νέες φοροελαφρύνσεις. Εργασιακή και κοινωνική κόλαση για τους εργαζόμενους, νέα πεδία κερδοφορίας για τις μεγάλες εταιρείες. Να πού οδηγεί το σφαγείο κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. |
Στην προσπάθειά της να εξυπηρετήσει τον ΣΕΒ, την Τρόικα και τους Τραπεζίτες, η κυβέρνηση ξεπέρασε κάθε όριο! Ποτέ άλλοτε τόσοι λίγοι άνθρωποι, μέσα σε τόσο λίγο χρόνο, δεν κατέστρεψαν τη ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων, όπως συνέβη στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο. Πρόκειται πραγματικά για κυβέρνηση ΜΜΕ _ΒΗΜΑ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΣΕΙ "ΒΗΜΑ"!!
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΟΥ &ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ
ΔΗΜΟΣΙΟΥ &ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ «ΤΟ ΒΗΜΑ»
Οι ΔΟΛιες μεθοδεύσεις της εργοδοσίας θα πέσουν στο κενό
Οι ΔΟΛιες μεθοδεύσεις της εργοδοσίας θα πέσουν στο κενό
Το πογκρόμ απολύσεων εργαζομένων – συντακτών, υπαλλήλων, τεχνικών- συνεχίζεται στο συγκρότημα ΔΟΛ καθώς την Παρασκευή η διεύθυνση Ψυχάρη ανακοίνωσε την απόλυση 21 δημοσιογράφων της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ, παρά τις περί του αντιθέτου «υποσχέσεις» που είχε διατυπώσει παράλληλα με την ανάκληση του προηγούμενου γύρου δεκάδων απολύσεων, μετά την απειλή απεργίας στον όμιλο.Για να επιτύχει τις επιδιώξεις της, η εργοδοσία του Ψυχάρη έχει περάσει πλέον από το επίπεδο του ωμού εκβιασμού και της τρομοκράτησης των εργαζομένων στο επίπεδο της κυνικής εξαπάτησής τους, όταν προχώρησε σε εσπευσμένο κλείσιμο της ύλης της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ της ερχόμενης Κυριακής 12 Δεκεμβρίου, και στο τύπωμά της, με την άγνοια των εργαζομένων για τα επικείμενα σχέδιά του, και κατόπιν ανακοίνωσε τις απολύσεις! Νόμιζε προφανώς ότι με αυτό τον ΔΟΛιο τρόπο θα υπερβεί το σκόπελο της άμεσης απεργιακής απάντησης των εργαζομένων και τον κίνδυνο μη κυκλοφορίας στα περίπτερα της εφημερίδας.
Ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων καταδικάζει τις απαράδεκτες πρακτικές της εργοδοσίας του ΔΟΛ, στηρίζει την απόφαση των εργαζομένων στο ΒΗΜΑ και τον όμιλο για διαρκή γενική συνέλευση και απεργία διαρκείας μέχρι την ανάκληση όλων των απολύσεων και καλεί τους εργαζόμενους όλους, τη νεολαία και όλο το λαό
ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 12/12/2010 ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ.
Ο αγώνας για το δικαίωμα στη δουλειά και την αξιοπρέπεια στο ΔΟΛ είναι αγώνας όλων των εργαζομένων.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ 15/12,
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, 10.30πμ.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, 10.30πμ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)