ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΔΙΟΔΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ-ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΔΙΟΔΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Σταματημό δεν έχει ο εμπαιγμός από την κυβέρνηση αλλά και την τοπική αυτοδιοίκηση όσον αφορά το ζήτημα των διοδίων,ξεκινώντας

 από τις συνεχείς διώξεις των αγωνιζόμενων για την κατάργησή τους μέχρι που έως την επαναφορά του θέματος της μετακίνησης των διοδίων τουΠυργετού, στα Τέμπη όπου ήταν και παλιότερα. Πάντα μένουν αναπάντητα τα βασικά ερωτήματα για την προστασία του περιβάλλοντος και το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση. Η επιμέρους ΤΙΝΑ (ThereIsNoAlternative – Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική) εν προκειμένω εφαρμόζεταιγια το εθνικό οδικό δίκτυο μετατρέποντας τις ενστάσεις των Δημοτικών Αρχών και τις Περιφερειακής Διοίκησης σε ακίνδυνα ελατήρια απορρόφησης της κοινωνικής οργής και αγανάκτησης πίσω από τις ανάγκες των κατοίκων των χωριών αλλά και του συνόλου των μετακινούμενων πληθυσμών δια της "εθνικής" ιδιωτικής οδού.

Πολιτικές κατευθύνσεις και οικονομική ανάπτυξη

Η αρχή του νήματος του θέματος πάειαρκετά χρόνια πίσω, στις αρχικές «συμβάσεις παραχώρησης»που το ΠΑΣΟΚ σχεδίαζε από το 2000 και ψήφισε μαζί με τη ΝΔ το 2007. Το δημόσιο θα συμμετείχε στο κόστος υλοποίησης κατά 30% ενώ ανάλογη θα ήταν και η συμμετοχή του φορολογούμενου λαού από τις εισφορές στα διόδια. Τον Δεκέμβρη του 2013 η συγκυβέρνηση πλέον ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και παρατρεχάμενων αυξάνουν τη συμμετοχή του κράτους μέσω ΕΣΠΑ, επιβάλλουν στο Δημόσιο να πληρώσει στους εργολάβους εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για «καθυστερήσεις» στην υλοποίηση των έργων και τους δίνει το δικαίωμα αύξησης έως και 60% στα διόδια.Έτσι έχουμε ως αποτέλεσμα οι κατασκευαστικές να συμμετέχουν με όλο και λιγότερα κεφάλαια, αλλά να παίρνουν περισσότερα από κρατικές και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, και να παραδώσουν λιγότερα χιλιόμετρα εκμεταλλευόμενοι για περισσότερο χρόνο τα έσοδα των διοδίων. Αυτή η μεγάλη μπίζνα αποκαλείται οικονομική ανάπτυξη καιαπλά πλουτίζει τους μεγαλοεργολάβους και τις τράπεζες,έτσι παρουσιάζεται ως λογική η απαίτηση των κατασκευαστών ή τουλάχιστον ως αναγκαίο κακό. Στηνουσίαόμως τα «ιδιωτικά» αυτά έργα χρηματοδοτούνται στο μεγαλύτερο μέρος από τα χρήματα των φορολογούμενου λαού αλλά και δάνεια που χρεώνονται στις πλάτες του.

Όλα όσα γίνονται  αποτελούν πάγια πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έναν από τους βασικότερους λόγους ύπαρξής και λειτουργίας της. Η ελεύθερη αγορά (πάνω στον περιορισμό των λαϊκών ελευθεριών), ο πλούτος του ιδιωτικού κεφαλαίου (πάνω στη φτώχεια και την ανέχεια των εργαζομένων) και το βασικότερο, η εμπέδωση αυτών ως ασφαλές και συμφέρον περιβάλλον για το λαό είναι τα βασικά γνωρίσματα αυτής της λυκοσυμμαχίας.

Με αξιοζήλευτη συνέπεια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται να ολοκληρώσει ότι οι προηγούμενοι άφησαν στην μέση. Όχι μόνο δεν έγινε καμία αλλαγή επί των προηγούμενων νόμων αλλά επιδιώκεται και η άμεση και ανώδυνη εφαρμογή τους. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η μετακίνηση των διοδίων από τον Πυργετό, στα Τέμπη.

Εύκολες και ανώδυνες κριτικές

Στο υπάρχον πλαίσιο εντάσσονται και όλες εκείνες οι φωνές του «όχι» από τις Δημοτικές και Περιφερειακές Αρχές που ενισχύουν την λογική της ανάθεσης, της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού στο «εφικτό». Κάθε λογική του «μικρότερου κακού», του «μικρότερου αντιτίμου», της «απαλλαγής των κατοίκων», του «ναι μεν διόδια αλλά ελεύθεροι παράδρομοι»  είναι ακίνδυνη και τελικά αναποτελεσματική προς μια εργατική κοινωνική λύση.

Ποιος είναι ο αποδεκτός φόρος αίματος στους κακοσυντηρημένους παράδρομους; Ποια «εφικτή» λογική ζητάει από τους διερχόμενους και τους κατοίκους των γύρω περιοχών να πληρώνουν περισσότερο από το μεροκάματο που βγάζουν; Ποια «εφικτή» λογική αφήνει στο απυρόβλητο τους μεγαλοεργολάβους, τους τραπεζίτες και ρουφάει κάθε ευρώ από το πενιχρό εισόδημα των αγροτών, της νεολαίας και του εργαζόμενου λαού ευρύτερα;

Αναγκαία και εφικτή η κατάργηση όλων των διοδίων

Έχουμε πληρώσει πολύ βαριά το αντίτιμο αυτής της πολιτικής. Δεν είναι η ώρα να μετράμε νεκρούς και τραυματίες. Ο οργανωμένος λαός μέσα από εργατικά κέντρα, σωματεία, συλλόγους, συνελεύσεις,σε πόλεις και χωριά  μπορεί και πρέπει να βάλει τέλος σε αυτήν την πολιτική που δίνει κέρδη σε μεγαλοεργολάβους και τραπεζίτες και ζημιές και θύματα στο λαό. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. θα συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις της στο ξέσπασμα, την οργάνωση αυτής της πολιτικής μάχης και στην κεντρική έκφρασή της. Με ένα κοινωνικό-πολιτικό μέτωπο που θα έρχεται σε ρήξη και θα επιδιώκει την ανατροπή της αστικής πολιτικής και κάθε κυβέρνησής της,αλλά και όλες τις εκφάνσεις της,μαζί με όλες εκείνες τις δυνάμεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος που βλέπουν προς το δρόμο της αντικαπιταλιστικής διεξόδου.

Εθνικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση όλων των τραπεζών, των εταιρειών πετρελαιοειδών, ηλεκτρικής ενέργειας, ορυκτού πλούτου, συγκοινωνιών, μεταφορών, ύδρευσης κ.λ.π. και εκείνων που εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους και λειτουργία τους με εργατικό-λαϊκό έλεγχο.

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΥΣ

ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΛΗΣΤΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ – ΝΑ ΑΘΩΩΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Για την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία και τις εξελίξεις.

Η βαθιά δομική συστημική κρίση, η ένταση του κοινωνικού πολέμου ως αναγκαίο στοιχείο του αστικού σχεδίου για την υπέρβασή της, η ένταση της πολεμικής απειλής και η κλιμάκωση των ενδοαστικών ανταγωνισμών και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, η περιστολή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων σ’ ένα έδαφος σύγχρονου ολοκληρωτισμού για τα συμφέροντα του κεφαλαίου αποτελούν τη μήτρα παραγωγής συνεχών επικίνδυνων αντιλαϊκών εξελίξεων σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Τελευταίος, για την ώρα, κρίκος στην αλυσίδα αυτών των εξελίξεων αποτελεί η απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία που εκδηλώθηκε την Παρασκευή 15/7 τη νύχτα. 

Καταδικάζουμε κάθε αντιδημοκρατική πραξικοπηματική ενέργεια. Καμία σχέση δεν έχει με τα λαϊκά δικαιώματα και την προστασία – διεύρυνσή τους, ίσα – ίσα είναι ενέργεια που στρέφεται ενάντια στο λαό. Δεν έθεσε το ζήτημα της αλλαγής της πολιτικής του «σουλτάνου» Ερντογάν ως προς τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα, διεκδίκησε τη συνέχεια της ίδιας πολιτικής φέρνοντας στη νομή της εξουσίας άλλες μερίδες της αστικής τάξης με τη διαπλοκή τους με διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα. 

Η κυβέρνηση Ερντογάν είναι μια κυβέρνηση εχθρική για το λαό, τα κινήματα,

τους αγωνιζόμενους Κούρδους και την αριστερά. Έχει ασκήσει μια πολιτική έντασης του αυταρχισμού, συγκέντρωσης υπερεξουσιών, σταθερής πολεμικής εμπλοκής στις ζέουσες εστίες της περιοχής, καταπάτησης κάθε έννοιας δικαιώματος της εργατικής τάξης, συνεχούς καταστολής σε δημοκρατικά και αριστερά κόμματα κι οργανώσεις. Είναι σίγουρο ότι η επικράτησή του σ’ αυτή τη μάχη θα οδηγήσει σε νέα ένταση της ίδιας πολιτικής προώθησης νέων αυταρχικών και αντιδημοκρατικών μέτρων. Ήδη με ένα δικό του  «πραξικόπημα» προχωρά στην εδραίωση της εξουσίας του, γεγονός που θα συνδυαστεί με ένα νέο κύμα επίθεσης σε ότι πολιτικά ή κοινωνικά στέκεται εμπόδιο σ’ αυτό το δρόμο, θα σημάνει νέα δεινά για την τούρκικη αριστερά, τους Τούρκους και Κούρδους εργαζόμενους.

Καταγγέλλουμε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις  που υποκριτικά κάνουν δηλώσεις για την «υπεράσπιση της δημοκρατίας και της συνταγματικής νομιμότητας». Είναι αυτοί που με τις επεμβάσεις τους ισοπεδώνουν χώρες και λαούς, στηρίζουν δικτατορίες, θεωρούν «τρομοκράτες» τους Κούρδους αγωνιστές, συνομολογούν ρατσιστικές και απάνθρωπες συμφωνίες, όπως η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τους πρόσφυγες, δολοφονούν και φυλακίζουν αγωνιστές, πρόσφυγες και μετανάστες.  Είναι χαρακτηριστικό ότι ΗΠΑ – ΕΕ και λοιπές δυνάμεις τοποθετήθηκαν επί της ουσίας όταν φάνηκε ότι η πλάστιγγα έγειρε προς κάποια πλευρά. Ανάμεσα τους και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ που τάχθηκε υπέρ της «δημοκρατικής νομιμότητας στην Τουρκία», μιας νομιμότητας που σημαίνει βάναυση και σκληρή επίθεση στην εργατική τάξη και τη νεολαία της γειτονικής χώρας. 

Η λαϊκή κινητοποίηση ήταν ένας από τους παράγοντες ήττας των επίδοξων πραξικοπηματιών.  Πολλοί αγωνιστές της Τούρκικης και Κούρδικης αριστεράς βγήκαν στο δρόμο, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα τους να αγωνίζονται. Έχουν γνωρίσει τι σημαίνει χούντα και πραξικοπήματα κι έχουν πληρώσει βαρύ φόρο αίματος. Είμαστε αλληλέγγυοι στον λαό της Τουρκίας, στο δημοκρατικό λαϊκό κίνημα, στην αριστερά και τους αγωνιστές της.  Ο δρόμος υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων περνά μέσα από την ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων για λαϊκές ελευθερίες, δημοκρατικά δικαιώματα, για κοινωνικά – οικονομικά δικαιώματα. Για το σταμάτημα του πολέμου και την καταπίεση των Κούρδων. Δυναμώνουμε την πάλη μας στη χώρα μας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον πόλεμο και την αντεργατική επιδρομή κεφαλαίου – ΕΕ- ΔΝΤ- κυβέρνησης. Δυναμώνουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη και πάλη ενάντια σε κάθε δυνάστη, για την πλήρη απελευθέρωση από τη σκλαβιά της βαρβαρότητας του καπιταλισμού, για το βασίλειο της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής ελευθερίας .

Τα παλιά καύσιμα τελείωσαν, ανάγκη αντικαπιταλιστικής τομής

του Γιάννη Ελαφρού

Ετούτος ο Ιούλης σε τίποτα δεν θυμίζει τον περσινό. Η έξαρση του δημοψηφίσματος και η αίσθηση «προδοσίας» λόγω της μνημονιακής συμφωνίας του Α. Τσίπρα, έχει δώσει τη θέση της σε μια κατάσταση απογοήτευσης, οργής, αλλά και αίσθηση αδιεξόδου σε ευρύτερα εργατικά-λαϊκά στρώματα, που στήριξαν στις προηγούμενες εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ. Για να δουν τώρα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να εφαρμόζει πλήρως τα δύο μνημόνια των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να υλοποιεί ενεργητικά το 3ο που συνήψε πριν από ένα χρόνο με την ΕΕ, να εμπεδώνει ένα καθεστώς διαρκούς λεηλασίας και σφαγής των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Οι διαδηλώσεις στον ένα χρόνο του «Όχι» στο δημοψήφισμα ήταν πολύ μικρές και συσπείρωσαν κυρίως οργανωμένο δυναμικό. Σημαίνει αυτό πως δικαιώνεται η κυβερνητική πολιτική; Όποιος κυκλοφορεί στοιχειωδώς μέσα στην κοινωνία, θα καταλάβει πως τίποτα τέτοιο δεν ισχύει… Και δεν είναι από τα δεξιά, κυρίως, αυτή η καταγγελία, αν και η κυβέρνηση με την πολιτική της κάνει ότι μπορεί για να αναστήσει τα παραδοσιακά αστικά κόμματα.
Ο εργαζόμενος κόσμος, οι άνεργοι, η νεολαία των σπουδών αλλά και της νέας δουλείας, νιώθουν να ασφυκτιούν, αναζητούν μια διέξοδο, ενώ όλο το σύστημα ―καμιά φορά και η Αριστερά― τους λέει πως δεν υπάρχει. Δεν κοιτούν πίσω, αλλά μπροστά. Το δημοψήφισμα και το «Όχι» είναι πίσω, «πάλιωσε» πια. Όπως και ο αντιμνημονιακός αγώνας των προηγούμενων ετών. Όσο πιο γρήγορα αντιμετωπίσουμε τις καινούργιες προκλήσεις και καταλάβουμε τις νέες ανώτερες αντιθέσεις και τα πολύ πιο δύσκολα ερωτήματα που θέτει ο κόσμος (που ανοίγουν όμως νέες δυνατότητες, γιατί είναι πιο βαθιά), τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσει η ανατρεπτική Αριστερά να συμβάλλει σε όρους αντεπίθεσης του κινήματος.

Αυτά τα θέματα έχει βάλει για συζήτηση το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση στο Πανελλαδικό Σώμα που ολοκληρώνεται σήμερα. «Με μια πρώτη ματιά φαίνεται να κυριαρχεί η σταθερότητα, καθώς οι αντιστάσεις μοιάζουν υποτονικές, η απογοήτευση και το “δεν γίνεται τίποτα” κυριαρχεί μέσα σε πλατιά τμήματα των εργαζομένων, η νεολαία πιέζεται δραματικά μέσα στην πρέσα της ανεργίας-μετανάστευσης, ο αστικοποιημένος συνδικαλισμός σαπίζει και χρεοκοπεί, ακόμα και το δυναμικό του κινήματος και της μαχόμενης Αριστεράς δείχνει να κλονίζεται. Τα παλιά καύσιμα, του ρηχού αντιμνημονιακού αγώνα με στόχο μια κυβερνητική αλλαγή εντός της ΕΕ και του συστήματος, εξαντλήθηκαν. Τα όπλα του παλιού φθαρμένου κινήματος και οι ιδέες μιας ηττημένης Αριστεράς της διαχείρισης ή της διαμαρτυρίας πέφτουν σε αχρηστία», σημειώνεται στην εισήγηση της Πολιτικής Επιτροπής. «Θα εθελοτυφλούσε, ωστόσο, όποιος δεν έβλεπε μέσα στην θερινή “ηρεμία” τα σύννεφα νέων κοινωνικών θυελλών που συγκεντρώνονται, όποιος δεν ακούει την εργατική λαϊκή οργή που συσσωρεύεται, την αναζήτηση βαθύτερων απαντήσεων από μειοψηφικά, αλλά κρίσιμα για την προσπάθεια ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, τμήματα, όποιος δεν διαβλέπει τις δυνατότητες νέων ανώτερων αναμετρήσεων (καθώς η κρίση του ελληνικού και ευρωπαϊκού καπιταλισμού δεν ξεπερνιέται) και τους κόμβους αυτών των νέων συγκρούσεων», συμπληρώνεται. Ως βασικοί κόμβοι ξεχωρίζουν η μάχη για τα εργασιακά (αναμένεται και ο νόμος για τις ομαδικές απολύσεις και το κτύπημα των όποιων απομειναρίων συνδικαλιστικών ελευθεριών έχουν απομείνει), τα κλεισίματα επιχειρήσεων και την ανεργία, οι ιδιωτικοποιήσεις (λιμάνια, τρένα, Ελληνικό κλπ.), η επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση κλπ.

«Ο αγώνας για να μην περάσουν τα μέτρα αυτά και για την αντεπίθεση ενός νικηφόρου κινήματος εργατικών λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων αποτελεί κόμβο, που μπορεί και πρέπει να γίνει σημείο στροφής των εξελίξεων», τονίζει η Π.Ε. του ΝΑΡ, η οποία απευθύνει κάλεσμα προς «όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς, όλους τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, να μπούμε όλοι μαζί στον αγώνα για να μην περάσει το αντεργατικό σφαγείο!» Με δουλειά αποκάλυψης και προετοιμασίας από σήμερα, με απεργίες, καταλήψεις και πολύπλευρο αγώνα διαρκείας. Με συσπείρωση δυνάμεων, με συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπών αγώνα, με την πάλη στα χέρια των εργατών.
Παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς που έχουν βαθύνει, υπάρχει η δυνατότητα απάντησης στην απειλή μιας στρατηγικής ήττας του κόσμου της εργασίας, με μια στροφή, με μια τομή του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς στη βαθύτερη ανασύνταξη και αντεπίθεση με όρους αντικαπιταλιστικής ρήξης και ανατροπής της κανιβαλικής επιδρομής κεφαλαίου-ΕΕ -ΔΝΤ και των αντιδραστικών αστικών αναδιαρθρώσεων, με τη στρατηγική στο τιμόνι. Σε αυτή την αναγκαία τομή, σε μια ριζική αλλαγή στο περιεχόμενο και στον τρόπο που παρεμβαίνουμε, σε μια στροφή μέσα στον κόσμο της εργασίας, στα φτωχά πληβειακά στρώματα, στη νεολαία που δεν συμβιβάζεται και δεν το βάζει κάτω, στους ανέργους με «τα χέρια στις τσέπες σαν δυο χειροβομβίδες» (Ν. Καρούζος), εκεί μέσα, να εξορύξουμε τις εκρηκτικές ύλες ενός μέλλοντος που δεν μπορεί να φυλακιστεί στη Βαστίλη της ΕΕ και του καπιταλιστικού μονόδρομου.

πηγή : www.prin.gr