ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ

Απλά   μαθήματα  κυβερνητικού  συνδικαλισμού  παραδίδει  η  ανεκδιήγητη  ΠΑΣΚ στην ΕΛΜΕ  Λάρισας. Με  κείμενό της μας  επιτίθεται  για  μικροκομματικά  παιχνίδια ,ποια, αυτή που επί  14 μήνες  (από τότε που το ΠΑΣΟΚ είναι στην κυβέρνηση) έχει καταψηφίσει όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις  του κλάδου ,ενώ  δύο μήνες πριν τις εκλογές καλούσε σε  πενθήμερες απεργίες!! Προφανώς   μετά την νίκη του ΠΑΣΟΚ όλα  έγιναν μια χαρά ….και δυό τρομάρες  λέμε εμείς. Την ώρα  που  πάνε  να  κλείσουν  τα  μισά  σχολεία  και να  χαθούν χιλιάδες  οργανικές στην χώρα ,η ΠΑΣΚ  αντί να κάνει αγώνα  κατά  των  συγχωνεύσεων  «κόβει» βόλτες  στα  γραφεία της  περιφερειακής  διεύθυνσης  και  παλεύει για να μην  εκδηλωθεί καμιά  αντίδραση  από τους συναδέλφους. Την ώρα  που  εκατοντάδες  μαθητές  διαδηλώνουν στην Ελασσόνα μαζί με τους  γονείς τους και τους καθηγητές τους  προσπαθώντας να σώσουν τα  σχολεία της περιοχής από το λουκέτο που επιχειρεί η Θάτσερ-Διαμαντοπούλου  το «σοβαρό» ΔΣ της ΕΛΜΕ στην ουσία δεν  υπάρχει. Την ώρα που η κυρία Πράντζου (περιφερειακή διευθύντρια) δηλώνει  δημόσια ότι για τα προβλήματα της εκπαίδευσης είναι υπεύθυνοι οι εκπαιδευτικοί  οι συνδικαλιστές του ΔΣ της ΕΛΜΕ είτε κάνουν τα  στραβά μάτια ,είτε χαριεντίζονται μαζί της κάνοντας επίδειξη καλών τρόπων.  Η  θρασύτητά τους βέβαια είναι μεγάλη  και γνωστή στους  συναδέλφους ,αυτοί είναι άλλωστε που μέσω του αιρετού τους στο ΑΠΥΣΔΕ (σε  συμφωνία με την αιρετή της ΔΑΚΕ) πριν λίγο καιρό ψήφισαν πρώτοι σε όλοι την Ελλάδα την εκτός νομού μετακίνηση εκπαιδευτικού χωρίς  δική του αίτηση!!!!! Είναι οι ίδιοι συνδικαλιστές  της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ που επί χρόνια  «μοιράζουν» θέσεις διευθυντών και άλλων στελεχών  στα μέλη τους (ανάλογα την κυβέρνηση) με στόχο να  αναπαράγονται και οι ίδιοι ως μηχανισμός  συνδικαλιστικής εξουσίας. Καλούμε  τους  συναδέλφους  να  σηκώσουν το  ανάστημά τους κόντρα και μακριά από τον πράσινο-γάλαζο κυβερνητικό συνδικαλισμό  δημιουργώντας  συνθήκες  ανασυγκρότησης του  συνδικάτου αλλά και  προϋποθέσεις  ανατροπής  του  εκπαιδευτικού και εργασιακού μεσαίωνα που  διαμορφώνει η  κυρίαρχη  πολιτική. Δεν  έχουμε  αυταπάτες πως  αυτή  η μάχη θα  είναι εύκολη αλλά είμαστε  πεισμένοι πως μπορούμε να την κερδίσουμε  στο  πλευρό των  εργαζομένων και των παιδιών τους. Κανείς  δεν  πρέπει  πλέον  να  έχει  αυταπάτες ότι  αυτόν δεν θα τον  αγγίξουν οι  επιχειρούμενες  καταστροφικές αλλαγές. Ο οδοστρωτήρας  της   κυβερνητικής  πολιτικής  δεν  πρόκειται  να σταματήσει μπροστά σε  αιρετούς  και  λοιπούς  «εξυπηρετητές». Εάν δεν αντιδράσουμε  τώρα  μπροστά  στις  καταργήσεις δεκάδων οργανικών στο νομό μας αλλά και στην νέα περικοπή που έρχεται μέσω του ενιαίου μισθολογίου-φτωχολογίου το Σεπτέμβρη θα βρεθούμε δυστυχώς σε  χειρότερη θέση. Μόνη  λύση  είναι η συλλογική δράση  τώρα  με  αγώνες  διάρκειας  και  ανατρεπτικούς στόχους με ένα  συνδικάτο ανασυγκροτημένο και  αγωνιστικό. Όλοι  στις  γενικές   συνελεύσεις και στις  κινητοποιήσεις των  τοπικών κοινωνιών  για  την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και της  εργασίας μας. Γιατί ούτε μαζί τα φάγαμε ,αλλά πολύ περισσότερο,  ούτε  πρέπει να τα πληρώσουμε , εμείς , οι μαθητές μας και ο εργαζόμενος λαός.          

Τοποθέτηση Αριστερης Παρέμβασης Θεσσαλίας στο Περ.Συμβούλιο

Η τοποθέτηση του περιφερειακού συμβούλου της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία –Ανταρσία για την ανατροπή- Γενηκομσίου Φάνη στο Περιφερειακό Συμβούλιο της Πέμπτης 24-2-2011 σχετικά με τον κανονισμό του Π. Σ. και τις καταργήσεις - συγχωνεύσεις Σχολικών μονάδων. 

στον σύνδεσμο

 

ΛΑΡΙΣΑ -Απεργιακη πορεία 23 Φεβρ 11 -εργατικές κινησεις-παρεμβασεις-ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Με πρωτοφανή απεργιακή κινητοποιήση, παλμό και οργή ο κόσμος της δουλειάς και στη Λάρισα δημιούργησε στις 23 Φεβρουαρίου άλλον έναν μεγάλο σταθμό στις συνεχιζόμενες πανεργατικές απεργίες ενάντια στην βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της τρόϊκας και του μνημονίου. Η οργή έκδηλη σε όλα τα μπλοκ σωματείων, εργαζόμενων και φοιτητών που κατέβηκε στους δρόμους, φωνάζοντας συνθήματα να φύγει η κυβέρνηση και η πολιτική της. Χρειάζεται να δοθεί συνέχεια, σε ένα μεγάλο εργατικό, απεργιακό, διακλαδικό και συντονισμένο κίνημα ανατροπής της επίθεσης, για να φύγει η κυβέρνηση και η τρόϊκα, να ανατραπεί η αντιλαίκή πολιτική στο σύνολό της. Οι  μεγάλες  συγκεντρώσεις σε  όλες τις πόλεις της  Ελλάδας δείχνουν ότι  οι  εργαζόμενοι όχι μόνο δεν υποχωρούν αλλά ρίχνονται  στην μάχη με  όλο και μεγαλύτερο πάθος και οργή. Τους  καλούμε να  συνεχίσουν την πάλη τους  μέσα  στα  σωματεία και στις  γειτονιές  αταλάντευτα  με  στόχο την ανατροπή  της  κυβέρνησης και της  αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει με την συναίνεση της ΝΔ και του φασιστικού ΛΑΟΣ  και σε  συνεργασία με την τρόικα.


ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ  ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ  ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ    ΛΑΡΙΣΑΣ

Φωτογραφίες από κομμάτι της μεγάλης απεργιακής πορείας στην Λάρισα.όπου χιλιάδες αεργαζόμενοι,άνεργοι ,υποαπασχολούμενοι και νεολαία συμμετείχαν.
Μελανό σημείο η μικροένταση που δημιουργήθηκε όταν η φρουρά την υγειονομικής ζώνης του ΠΑΜΕ και ενώ η πορεία είχε προχωρήσει ,'εμεινε πίσω για να φράξει τον δρόμο στα υπολοιπα μπλόκ που ακολουθούσαν  στην μέση της κεντρικής πλατείας της Λάρισας,που δεν ήταν και λίγα.
Οι εργατικές κινήσεις-παρεμβάσεις,
το μετωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,
η Ταξική πορεία,
η καταληψη του ΙΝΕ(ΓΣΕΕ),
η αντιρατσιστική πρωτοβουλία,
Ο Φοιτητικός Σύλλογος της Βιοχημείας(Πανεπιστημιο Θεσσαλίας),
η Ανεξάρτητη Μαθητική Κίνηση ,με συνολικό  πάνω απο 500 -700 άτομα

ΑΠΕΡΓΙΑ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ

Όλοι στην  προσυγκέντρωση των Εργατικών Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων
στην πλ. Νομαρχίας στις 10 π.μ

Απεργία 23 Φλεβάρη: Παλλαϊκός Ξεσηκωμός!

Οι ανακοινώσεις των προγραμμάτων κοινωνικού ολοκαυτώματος από την κυβέρνηση, την τρόικα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Μνημόνιο 4, Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Σταθερότητας 2012-2015, Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης) κάνουν πλέον καθαρό σε όλο το λαό ότι η ακολουθούμενη πολιτική οδηγεί σε ένα μαρτύριο χωρίς τέλος για τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία. Το γενικό ξεπούλημα όσο – όσο ολόκληρου του δημόσιου πλούτου για 50 δισεκατομμύρια (με συνέπεια την ιδιωτικοποίηση όλης της ζωής μας), η επιβολή της διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων για να μειωθούν δραματικά οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα (μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων), σε συνδυασμό με τις άγριες περικοπές των μισθών του δημοσίου, που συμφώνησε ουσιαστικά η κυβέρνηση με ΕΕ και ΔΝΤ, ξεπερνούν πλέον κάθε όριο. Απειλούν να ρίξουν στην εξαθλίωση μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. Η δήθεν ενόχληση της κυβέρνησης από τις δηλώσεις των εκπροσώπων της τρόικας και η εκ των υστέρων χλιαρή διαμαρτυρία αποτελούν κακοστημένη παράσταση, αποτέλεσμα της οργής που προκάλεσε στην κοινωνία η ανακοίνωση του συμφωνημένου προγράμματος λεηλασίας πλούτου και δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είναι η υπεύθυνη για την εφαρμοζόμενη πολιτική και πρέπει να πέσει, μαζί με τα αλλεπάλληλα Μνημόνια, που γίνονται ολοένα και πιο αντιδραστικά. Που στραγγαλίζουν τους εργαζόμενους και δίνουν σχεδόν όλα τα χρήματα που έδωσαν ΕΕ και ΔΝΤ (110 δις.) στις ελληνικές τράπεζες (108 δις)!
Επιμήκυνση, μονιμοποίηση και εμβάθυνση της αντεργατικής πολιτικής θα φέρει και το Σχέδιο Μέρκελ – Σαρκοζί για το χρέος των ευρωπαϊκών χωρών και το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, που επιδιώκει να απαγορεύσει μέσω του Συντάγματος(!) ακόμα και την άσκηση περιορισμένης κοινωνικής πολιτικής, που μπορεί να δημιουργήσει ορισμένα ελλείμματα στον προϋπολογισμό.
Η απάντηση στο κοινωνικό σφαγείο κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ δεν μπορεί να έρθει από τη ΝΔ, η οποία επιχαίρει γιατί θεωρεί δική της την πρόταση για τις ιδιωτικοποιήσεις – εκποίηση του δημόσιου πλούτου για 50 δις. Τη ΝΔ που είναι δήθεν κατά του Μνημονίου, αλλά υπέρ των νομοσχεδίων που απορρέουν απ’ αυτό. Ούτε βέβαια από τα κόμματα της συναίνεσης (ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, αλλά και Δημοκρατική Αριστερά). Ούτε όμως από την κοινοβουλευτική λύση του ΣΥΝ (μονόδρομος οι εκλογές) ή το στρίβειν δια της λαϊκής εξουσίας του ΚΚΕ. Σήμερα χρειάζεται μια αντικαπιταλιστική απάντηση από τη σκοπιά των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων: Άρνηση πληρωμής του χρέους – Κατάργηση της Δανειακής Σύμβασης, έξω από το ευρώ την ΟΝΕ και την ΕΕ, εθνικοποίηση πρώτα των τραπεζών χωρίς αποζημίωση με εργατικό - κοινωνικό έλεγχο, διαγραφή του χρέους του εργαζόμενου λαού, απαγόρευση των απολύσεων – προστασία των ανέργων, καμιά ιδιωτικοποίηση/ΣΔΙΤ – επιστροφή στο δημόσιο των ΔΕΚΟ και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, συλλογικές συμβάσεις – αυξήσεις στους μισθούς – μείωση των ωρών εργασίας και των χρόνων δουλειάς για σύνταξη. Ένα τέτοιο πρόγραμμα απαιτεί την ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, την πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου και την ήττα κάθε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής για να ανοίξει ο δρόμος για τη συνολική επαναστατική ανατροπή του συστήματος. Την απάντηση αυτή μπορεί και πρέπει να επιβάλλει ένα μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, πολιτικοποιημένο και ταξικά ανασυγκροτημένο, που θα υπερβεί τα σημερινά του όρια και αδυναμίες και τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Σε αυτό το στόχο πρέπει να συμβάλλει η Αριστερά με την κοινή της δράση για να συγκροτηθεί το αντίπαλο δέος. Οι πολυήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις στις συγκοινωνίες, στην Υγεία, οι αντιστάσεις σε άλλους χώρους, το κύμα ανυπακοής («Δεν Πληρώνω»), οι συνεχιζόμενες αγροτικές κινητοποιήσεις, δείχνουν ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για μια πρωτοφανή απεργιακή και αγωνιστική παρουσία εργαζομένων και λαού στην πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 23 Φλεβάρη. Απαιτείται κλιμάκωση του αγώνα σε περιεχόμενο και μορφές, ενοποίηση όλων των ρυακιών αντίστασης και ανυπακοής σε ένα ασυγκράτητο ποτάμι ανατροπής.
Ότι (αντιδραστικό) είχαν να πουν κυβέρνηση, τρόικα και κεφάλαιο το είπαν.
ΤΩΡΑ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ!
Ενωτικοί Εργατικοί – Λαϊκοί Αγώνες!
Να ΦΥΓΟΥΝ Κυβέρνηση – Ευρωπαϊκή Ένωση -ΔΝΤ!
Όλοι-ες στην 24ωρη Απεργία του Εργατικού Κέντρου Λάρισας.
Όλοι στη Προσυγκέντρωση των Εργατικών Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων
στην πλ. Νομαρχίας στις 10 π.μ
 
ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή Λάρισας
ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ
http://www.antarsyalarisas.blogspot.com/     

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΕ: Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Του ΣΤΑΥΡΟΥ Δ. ΜΑΥΡΟΥΔΕΑ, Αν. Καθηγητή στο Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Οι πρόσφατες αντιπαραθέσεις σχετικά με τις διά στόματος τρόικας εξαγγελίες για ένα κολοσσιαίο πακέτο εκποίησης δημόσιας περιουσίας είναι μία ακόμη ένδειξη του αδιεξόδου της στρατηγικής με την οποία η σημερινή κυβέρνηση αλλά και οι ιθύνοντες κύκλοι του συστήματος δοκιμάζουν να αντιμετωπίσουν την κρίση στη χώρα μας.

Η στρατηγική αυτή απορρέει από την προσπάθεια να παραμείνει η Ελλάδα πάση θυσία μέσα στην Ε.Ε. ακόμη και ως ένα απλό προτεκτοράτο. Έτσι, όταν η Ουγγαρία έχει κάνει ήδη την «εξέγερσή» της, η Ιρλανδία ετοιμάζεται να απαιτήσει τουλάχιστον την ευνοϊκότερη επαναδιαπραγμάτευση του δικού της προγράμματος «σωτηρίας» και η Πορτογαλία ανθίσταται στις πιέσεις να μπει οικειοθελώς στον Γολγοθά ενός δικού της μνημονίου, η ελληνική κυβέρνηση υπερθεματίζει -παρ' όλες τις επικοινωνιακές υποκρισίες και τα κροκοδείλια δάκρυα- στις επιταγές των Ε.Ε. - ΔΝΤ.

Φυσικά, με τον τρόπο αυτόν εξωθεί στα όριά τους τις αντοχές της μεγάλης πλειονότητας των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων αλλά ακόμη και τμημάτων του κεφαλαίου.

Η στρατηγική της υπό οποιουσδήποτε όρους συμμόρφωσης με τις επιταγές των ηγεμονικών δυνάμεων της Ε.Ε. αποτελεί το αναγκαίο συνεπακόλουθο της σύγχρονης «Μεγάλης Ιδέας» του ελληνικού κεφαλαίου, που ήταν η αναβάθμισή του μέσα στο διεθνές πολιτικοοικονομικό σύστημα μέσω του συνεταιρισμού του με άλλα ισχυρότερα και πιο ανεπτυγμένα κεφάλαια στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Η σύγχρονη αυτή «Μεγάλη Ιδέα» -όμοια με την παλαιότερη- προβλήθηκε στις υπόλοιπες μερίδες της ελληνικής κοινωνίας ως επωφελής, περίπου σαν την αλήστου μνήμης έκφραση «θα φάμε με χρυσά κουτάλια».

Μόνο με τον τρόπο αυτόν θα γινόταν αποδεκτή σε μία εποχή έντονου ριζοσπαστισμού της ελληνικής κοινωνίας. Όμως, η σύγχρονη «Μεγάλη Ιδέα» αποδεικνύεται ότι έχει σοβαρά κόστη και πιθανά οδηγεί σε μία νέα καταστροφή της χώρας, αντίστοιχης με την παλαιότερή της.

Στο πλαίσιό της η ελληνική οικονομία αποβιομηχανοποιήθηκε και έχασε την ανταγωνιστικότητά της έναντι τόσο των Ευρωπαίων όσο και των άλλων βασικών ανταγωνιστών της. Το μόνο προσωρινό αντίδοτο ήταν η με τις πλάτες της Ε.Ε. επέλαση του ελληνικού κεφαλαίου στο Βαλκανικό Ελ Ντοράντο του, που για ένα διάστημα στήριξε σημαντικά την κερδοφορία του, αλλά τελείωσε με το ξέσπασμα της σημερινής οικονομικής κρίσης.

Με την ένταξη στην ΟΝΕ η κατάσταση επιδεινώθηκε περισσότερο, καθώς εκχωρήθηκαν εργαλεία οικονομικής πολιτικής (π.χ. η νομισματική πολιτική), ενώ η Ελλάδα δέθηκε ακόμη πιο στενά στο νεο-μερκαντιλιστικό οικοδόμημα της Ε.Ε., όπου τα εμπορικά ελλείμματα των περιφερειακών χωρών αποτελούν τα πλεονάσματα του ηγεμονικού πυρήνα γύρω από τη Γερμανία.

Μάλιστα, η «σκληρότητα» του ευρώ (στο πλαίσιο της μάλλον ατυχήσασας πλέον προσπάθειάς του να ανταγωνιστεί το δολάριο) επιδείνωσε ακόμη περισσότερο το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων, όχι μόνο στο εσωτερικό της Ε.Ε. αλλά και στις άλλες αγορές.

Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης έφερε στην επιφάνεια όλα αυτά τα προβλήματα με τον πιο έντονο τρόπο. Τα κρατικά προγράμματα στήριξης της ιδιωτικής κερδοφορίας μετέτρεψαν ειδικά για την Ε.Ε. την κρίση σε δημοσιονομική (καθώς η Ε.Ε. αποτελεί μία βολονταριστική μη βέλτιστη νομισματική περιοχή).

Ο ηγεμονικός πυρήνας της, παρά τα πλούσια οικονομικά οφέλη που αποκόμισε όλα τα προηγούμενα χρόνια, αποδεικνύεται εξαιρετικά φειδωλός στο να διαθέσει σημαντικά κεφάλαια για τη σωτηρία του δικού του δημιουργήματος.

Αντίθετα, μηχανεύεται μηχανισμούς οικονομικού ξεζουμίσματος των περιφερειακών χωρών. Η προ-κυκλική συνταγή της εσωτερικής υποτίμησης (δηλαδή της άγριας αφαίμαξης των μισθοσυντήρητων στρωμάτων) και του ανταγωνιστικού αποπληθωρισμού (δηλαδή της απαξίωσης των περιουσιακών στοιχείων και της αντί πινακίου φακής εξαγοράς τους από ξένα κεφάλαια) βυθίζει τη χώρα μας σε παρατεταμένη ύφεση, ενώ το βιοτικό επίπεδο της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών καταβαραθρώνεται με άδηλες προοπτικές ανάκαμψης.

Όλες σχεδόν οι μέχρι τώρα οικονομικές προβλέψεις του μνημονίου έχουν διαψευστεί, ενώ η επιδείνωση του διεθνούς πολιτικού και οικονομικού κλίματος, τόσο μέσα στην Ε.Ε. όσο και διεθνώς, κάνει ακόμη ζοφερότερες τις προοπτικές.

Είναι πλέον σαφές ότι το πρόγραμμα του μνημονίου είναι αδιέξοδο και ακόμη και οι υποστηρικτές του ελπίζουν σε έναν από μηχανής θεό, που όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα, όπως δείχνουν οι τρέχουσες ευρωπαϊκές αντιπαραθέσεις. Αλλά και αυτά που προτείνονται (επιμήκυνση, ευρωομόλογο, οικονομική διακυβέρνηση κ.λπ.) είναι συνολικά απεχθέστερα για την Ελλάδα ακόμη και από αυτό το μνημόνιο.

Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, απαιτείται μία ριζοσπαστική επανεξέταση στρατηγικής. Ιδιαίτερα απαιτείται να επανεξεταστεί αυτό που αποτελεί ανάθεμα για τους κατεστημένους κύκλους: η έξοδος από την Ε.Ε.

Είναι σαφές ότι μία τέτοια στρατηγική θα έχει κόστος, όμως το κόστος αυτό μπορεί να είναι μικρότερο από τα κολοσσιαία και αδιέξοδα κόστη της μνημονιακής στρατηγικής και ταυτόχρονα η χώρα να ξαναποκτήσει την εθνική της κυριαρχία που πλέον χάνει με ραγδαίους ρυθμούς. Με τον τρόπο αυτόν θα ξαναποκτήσει αναγκαία εργαλεία οικονομικής πολιτικής (νομισματική, δημοσιονομική, βιομηχανική, εμπορική κ.λπ.), που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας.

Μία απλή έξοδος από την ΟΝΕ, ιδιαίτερα για μία λιγότερο ανεπτυγμένη χώρα σαν την Ελλάδα, είναι ατελέσφορη καθώς θα συνεχίσει να δεσμεύεται από τους κανόνες της κοινής αγοράς έχοντας απλώς ένα αδύναμο νόμισμα.

Η αποδέσμευση από την Ε.Ε. πρέπει να συνοδευτεί από:

(1) Την άρνηση του εξωτερικού χρέους, που θα απαλλάξει τη χώρα από τη δαμόκλειο σπάθη του εξωτερικού χρέους. Άλλωστε, όπως έδειξε και η περίπτωση της Αργεντινής, οι περισσότεροι ξένοι δανειστές θα τρέξουν γρήγορα να διαπραγματευτούν τη διευθέτηση των χρεών.

(2) Την εισαγωγή ελέγχων στην κίνηση των κεφαλαίων έτσι ώστε να αποφευχθεί η φυγή στο εξωτερικό.

(3) Την κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος (που ούτως ή άλλως στηρίζεται σκανδαλωδώς από το Δημόσιο) έτσι ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευσή του και να χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση της οικονομίας.

(4) Τη δημιουργία ενός πραγματικού συστήματος προοδευτικής φορολογίας έτσι ώστε να τονωθεί η ζήτηση των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων και να ενισχυθεί έτσι η οικονομία με το ταυτόχρονο κυνήγι της φοροδιαφυγής, και ιδιαίτερα αυτής που καμία κυβέρνηση δεν αγγίζει (των μεγάλων επιχειρήσεων και των ευκατάστατων στρωμάτων), ώστε να εξευρεθούν πόροι για την αναπτυξιακή ενίσχυση της οικονομίας.

(5) Τη για περιορισμένο χρονικό διάστημα ελεγχόμενη διολίσθηση της ισοτιμίας του νομίσματος, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η εμπορική ανταγωνιστικότητα σε συνδυασμό με ένα σύστημα ελέγχου των τιμών για να μην υπάρξουν αδικαιολόγητες πληθωριστικές αυξήσεις ιδιαίτερα στα είδη μαζικής κατανάλωσης. Η πολιτική αυτή θα διευκολύνει επίσης τη βιομηχανική και παραγωγική αναγέννηση της οικονομίας.

Τέλος, μία τέτοια στρατηγική πρέπει να συνοδεύεται από ένα πρόγραμμα παραγωγικής αναδιάρθρωσης της οικονομίας που θα στηρίξει υπάρχοντες, θα ξαναγεννήσει παλιούς και θα δημιουργήσει νέους κλάδους παραγωγής.

Η στρατηγική αυτή δεν είναι καν καινοφανής, αλλά αποτελεί περίπου εγχειριδιακή λύση. Μπροστά στα καταφανή αδιέξοδα της εναλλακτικής της (αυτής του μνημονίου) αξίζει τουλάχιστον μία σοβαρή συζήτηση.

Το ότι συνειδητά αποσιωπάται είναι μία απόδειξη των ισχυρών συμφερόντων και δεσμεύσεων που υπάρχουν πίσω από τη μνημονιακή στρατηγική. Όμως, όπως αποδεικνύεται πλέον ολοένα και περισσότερο, τα ισχυρά αυτά συμφέροντα αντίκεινται στα συμφέροντα της μεγάλης πλειονότητας του λαού της χώρας μας. Και, όπως έλεγαν και οι παλιότεροι, κάποτε πρέπει αυτός ο λαός να γίνει αφέντης στη χώρα του.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ –ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ-23 φλεβάρη

ΟΛΟΙ  ΣΤΗΝ  ΑΠΕΡΓΙΑ –ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ  ΔΡΟΜΟΥΣ

 Αφού πρώτα μας εξαθλίωσαν με μειώσεις στους μισθούς, με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, με τη μετατροπή των συντάξεων σε επιδόματα φτώχειας, προχωράνε  στο γενικό  ξεπούλημα  της  περιουσίας του Ελληνικού λαού. Αποφασίζουν και διατάσσουν συγχωνεύσεις-καταργήσεις οργανισμών Υγείας, σχολείων και συγκοινωνιακών φορέων, βάζοντας τον εργαζόμενο να πληρώνει  για όλα  αυτά και αυτό το  ονομάζουν  εξυγίανση.
Τίποτα δε θέλουν να αφήσουν όρθιο και στον ιδιωτικό τομέα, μετά το σφαγιασμό του εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων. Με αλλεπάλληλους  νόμους , η κυβέρνηση  με την τρόικα (και την συμφωνία του ΛΑΟΣ και της ΝΔ) διαλύει τις συμβάσεις, χτυπά μισθούς και δικαιώματα, ενισχύει την εργοδοτική αδιαλλαξία, αμφισβητεί όχι μόνο το εισόδημα αλλά και τις συνθήκες εργασίας που καλύπτονται απ' αυτές. Κυβέρνηση και τρόικα συμφωνούν  στη λήψη και νέων μέρων, ώστε να επιταχυνθούν οι ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις και το ευέλικτο ωράριο. Στόχος  τους    είναι να ξεζουμίσουν τους  εργαζόμενους  για να  βγούνε  από  την κρίση τους  έστω και  αν  οδηγήσουν την ανεργία στο 25% και τους μισθούς  στην εποχή του  ’50. Σύμμαχοι τους οι καναλάρχες, οι μεγαλοεκδότες και ο υποταγμένος εργοδοτικός συνδικαλισμός των ηγεσιών στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ.
Η πολιτική αυτή είναι απόλυτη ταξική επιλογή αλλά και μονόδρομος για τη διέξοδο του κεφαλαίου από την κρίση. Γι αυτό θυσιάζουν εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη, εντείνοντας τους ρυθμούς εκμετάλλευσης. Αυτό  εξυπηρετεί, η σύνοδος κορυφής της ΕΕ που κατέληξε σ' ένα πρώτο χρονοδιάγραμμα για την υιοθέτηση και εφαρμογή του λεγόμενου «Σύμφωνου ανταγωνιστικότητας» που προβλέπει διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, ισόβια λιτότητα και φτώχεια για τους εργαζόμενους.

Για  να  περάσουν  αυτά  τα  μέτρα κατεδάφισης των κοινωνικών δικαιωμάτων προχωρούν σε  απολυταρχική επιδρομή στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ και κεφάλαιο με τη βοήθεια των πάντα πρόθυμων ΜΜΕ, διαμορφώνουν ένα νομικό και κατασταλτικό τείχος.
Τα δικαστήρια εξακολουθούν να βγάζουν παράνομη  κάθε απεργία. Στο υπουργείο Υγείας χρησιμοποιούν χημικά και ξύλο. Στην Κερατέα, οι δυνάμεις κατοχής των ΜΑΤ ρίχνουν σε ευθεία βολή τις βομβίδες χημικών, τραυματίζοντας κατοίκους, ενώ στο στόχαστρο έχει μπει και η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης στον αγώνα των μεταναστών. Η κυβέρνηση με τις τρομοκρατικές συλλήψεις αγωνιζόμενων αγροτών στις Σέρρες, επιχειρεί να καταστείλει τις κινητοποιήσεις της φτωχομεσαίας αγροτιάς, που φουντώνουν και ετοιμάζει το στρατό για καταστολή κοινωνικών  εξεγέρσεων.
Επιχειρεί να τρομοκρατήσει  αγωνιστές από το κίνημα κατά των διοδίων, ενώ ο υπουργός των εργολάβων  Ρέππας  στέλνει την αστυνομία  να  εισπράττει «τα διόδια»  για  λογαριασμό των εργολάβων «φονιάδων». Προσπαθεί με την αντιλαϊκή και αντικοινωνική πολιτική  να διασφαλίσει τα συμφέροντα των πραγματικών «τζαμπατζήδων»: των εργολάβων , των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των τοκογλύφων  τραπεζιτών.

Αγωνιστική  ενότητα των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.

Το σύνθημα ΥΓΕΙΑ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ τάραξε τους  δρόμους γύρω από το κατειλημμένο Υπουργείο Υγείας. Απεργοί γιατροί, μαζί με εργαζομένους στις συγκοινωνίες, ένωσαν τις γροθιές τους και δυνάμωσαν την ελπίδα του αγώνα τους. Ήταν ένα σύνθημα καταγγελίας για την κατάργηση των βασικών δημόσιων πυλώνων, και ταυτόχρονα ένα σύνθημα ελπίδας για τις πραγματικές δυνατότητες νικηφόρου διακλαδικού συντονισμού. Οι μικροί και μεγάλοι αγώνες των εργαζόμενων σηματοδοτούν τη δυνατότητα ανατροπής της επίθεσης, Στα διόδια,  στην Κερατέα και σε αρκετούς χώρους δουλειάς διαμορφώνεται ένα νέο πνεύμα ανταρσίας, ρήξης και αλληλεγγύης. Ένα όλο και μεγαλύτερο  τμήμα εργαζόμενων στον «σκληρό» ιδιωτικό τομέα της εργοδοτικής ασυδοσίας, αντιστέκεται στέλνοντας  μηνύματα απειθαρχίας και ανυπακοής.
Όμως για να ανατραπεί αυτό το καταθλιπτικό τοπίο απαιτείται συνολικός, πανεργατικός αγώνας. Απαιτείται όλοι οι διάσπαρτοι αγώνες να συγκροτήσουν ένα κοινό μέτωπο εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, τις ΔΕΚΟ και το δημόσιο τομέα ,αλλά και εργαζόμενων-ανέργων, Ελλήνων και μεταναστών εργατών, «μόνιμων» και ελαστικά απασχολούμενων.
Απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα και την κλιμάκωση της επίθεσης, να απαντήσουμε με δυναμισμό, αγώνα διάρκειας και ταξική αλληλεγγύη. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Είναι αγώνας επιβίωσης και αξιοπρέπειας για τον κόσμο της δουλειάς.

Ø    Για την ανατροπή του μνημονίου, όλων των αντεργατικών μέτρων και της αντιλαϊκής επίθεσης κυβέρνησης ΕΕ ΔΝΤ.
Ø    Για να μην πληρώσει ο λαός το χρέος και την κρίση. Διαγραφή του χιλιοπληρωμένου  χρέους, ανυπακοή και  ρήξη με την ΕΕ, το ΔΝΤ, το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις τους. 
Ø    Για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, με συλλογικές συμβάσεις και σταθερή εργασία  ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από μια δουλειά.
Ø    Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων - Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους: Κατάργηση της ελαστικής απασχόλησης. 35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο, σαν μέσο για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και για το χτύπημα της ανεργίας.
Ø    Για να μην περάσουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Για να επιστρέψουν τώρα στο δημόσιο όλες οι επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια (ΟΤΕ, λιμάνια, Ολυμπιακή κλπ). Για εθνικοποίηση των τραπεζών, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό – κοινωνικό έλεγχο.
Ø    Για να ακυρωθούν οι αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης και τις ΔΕΚΟ.
Ø    Για δημόσιες και δωρεάν συγκοινωνίες, δωρεάν παιδεία και υγεία.
Ø    ΟΧΙ στην εφαρμογή της οδηγίας Μπολκενστάιν. ΟΧΙ  στο ξεκλήρισμα (απελευθέρωση) των  αυτοαπασχολούμενων.
Ø    Αύξηση της φορολόγησης του κεφαλαίου στο 45%, κατάργηση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής ανάγκης.
Ø    Επίδομα ανεργίας ίσο με τον βασικό μισθό, σε όλο το διάστημα ανεργίας. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζόμενους. Ο χρόνος ανεργίας να μετρά στα συντάξιμα χρόνια. Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανέργων. 
Ø    Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και στις ΣΔΙΤ. Να ακυρωθούν  οι συμβάσεις παραχώρησης στο κατασκευαστικό κεφάλαιο που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. Δημόσια έργα βελτίωσης και ανάπτυξης των κοινωνικών υποδομών και ικανοποίησης των αναγκών του λαού.
Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.
 
 ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ  ΑΠΕΡΓΙΑ   -  ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ   ΠΛ. ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ  23/2   10:00 π.μ.

 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ  ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ –ΚΙΝΗΣΕΙΣ  ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ
http://www.antarsyalarisas.blogspot.com

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΚΕΡΑΤΕΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

9/2/2011

Το συνεχιζόμενο όργιο καταστολής της κυβέρνησης εναντίον του αγώνα των κατοίκων της Κερατέας κάνει όλο και μεγαλύτερη την ανάγκη της αλληλεγγύης όλων μας σε αυτόν τον αγώνα. Οι οργανώσεις και συλλογικότητες της αριστεράς που διοργάνωσαν την διαδήλωση στην Κερατέα στις 16/01, διοργανώνουν εκδήλωση- συζήτηση, την Δευτέρα 14/02, στις 7 μ.μ, στην αίθουσα του συλλόγου τραπεζοϋπαλλήλων Σίνα 16, με θέμα τους αγώνες των κατοίκων ενάντια στους ΧΥΤΑ και ομιλητές από τα συντονιστικά και τις επιτροπές αγώνα Κερατέας, Γραμματικού, Λευκίμμης.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΩΝ

ΕΞΩ ΤΑ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΑΤΕΑ

ΑΚΟΑ, ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, Δίκτυο για τα Πολιτικά και

Κοινωνικά Δικαιώματα, ΕΕΚ, ΚΚΕ(μ-λ), ΚΟΕ, Κόκκινο, Κομμουνιστική

Ανανέωση, Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, ΝΑΡ, ν.ΚΑ,

Νεολαία Συνασπισμού, Ξεκίνημα, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, ΣΕΚ

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ- ΧΑΡΑΤΣΙΑ! ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΟΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ «ΦΟΝΙΑΔΕΣ».

Την  ώρα που  στέλνουν τους εργαζόμενους στην φτώχεια και την ανεργία, επιχειρούν –με  τροπολογία που κατέθεσε ο υπουργός των εργολάβων  Δ. Ρέππας - να τρομοκρατήσουν όσους αντιστέκονται, με  την  επιβολή  προστίμων μέσω  του Κ.Ο.Κ. Καλούν  την  Ελληνική  αστυνομία   να  παρεμβαίνει  και να  «κόβει κλήσεις» σε  όσους  δεν  μπορούν να πληρώσουν τα  χαράτσια που θα  επιβάλλουν τα  «λαμόγια» της κυβέρνησης. Τους καλούμε  να  αρνηθούν να γίνουν εισπράκτορες  των  εργολάβων.

Εμείς απαντάμε: «ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ»

Αρνούμαστε  την  πληρωμή και  ζητάμε  την κατάργηση των διοδίων γιατί:

ü Πληρώσαμε για την ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση μας αμύθητα ποσά (φόροι, εθνικά  διόδια, τέλη κυκλοφορίας). Που πήγαν τα λεφτά;

ü Προσθέτουν ένα ακόμα δυσβάσταχτο χαράτσι στο διαρκώς λεηλατούμενο  εισόδημα μας.

ü Υπερασπιζόμαστε τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων που κατασκεύασαν τους δρόμους και τους κράτησαν ελεύθερους.

ü Αρνούμαστε το ξεπούλημα, την κατοχή και εκμετάλλευση ελεύθερων χώρων από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.

ü Τα διόδια είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα κρατικοϊδιωτικής διαπλοκής για τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε συνθήκες  καπιταλιστικής κρίσης.

Καλούμε τους εργαζόμενους να πλαισιώσουν την προσπάθεια για γκρέμισμα των διοδίων και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση και η τρόικα. Οι δρόμοι είναι δημόσιο αγαθό ελεύθερο για χρήση από όλους τους πολίτες. Η ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της αντιπολίτευσης είναι τεράστια για την ληστρική συμπεριφορά των περίφημων εργολάβων-νταβατζήδων σε βάρος του λαού της περιοχής μας αλλά και πανελλαδικά.

Απαιτούμε:

Ü Να καταργηθούν όλα τα διόδια.  Ελεύθερη πρόσβαση χωρίς χαράτσια πουθενά.

Ü Δημόσιες, δωρεάν σύγχρονες  συγκοινωνίες .

Ü Υποδομές και έργα που πρέπει να αναλαμβάνει το κράτος, χωρίς να πληρώνει ο λαός.    

Συνεχίζουμε  και  κλιμακώνουμε  σε  όλα  τα μέτωπα (υγεία– παιδεία– συγκοινωνίες )  με  κορύφωση  την απεργία  στις  23  Φεβρουαρίου.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ  ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή

(ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ)

ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΣΑ

ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΣΑ

Τεράστια επιτυχία η Πανελλαδική συγκέντρωση – διαδήλωση Δικηγόρων στην Αθήνα.
Περίπου 2000 κόσμος με μαζική συμμετοχή από δικηγόρους Αθήνας και Πειραιά.
Αυτή τη στιγμή τελεί υπό κατάληψη ο ΔΣΑ
LINK

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ!ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ Ο,ΤΙ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΑΞΙΑ,ΑΠΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΑΚΙΝΗΤΑ!

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ!ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ Ο,ΤΙ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΑΞΙΑ,ΑΠΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΑΚΙΝΗΤΑ!

Σαν σήμερα, 12/02/1945: Η συμφωνία της Βάρκιζας

Σαν σήμερα, 12/02/1945: Η συμφωνία της Βάρκιζας

Σαν σήμερα, 12/02/1945: Η συμφωνία της Βάρκιζας

12 Φλεβάρη 1945. Οι αντιπροσωπείες του ΕΑΜ και της κυβέρνησης αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας

ANADHMOSIEYSH

ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ - ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΤΩΡΑ.

Η χθεσινή εμφάνιση των εκπροσώπων της τρόικας η οποία ουσιαστικά κυβερνάει τη χώρα ήταν τουλάχιστον εξοργιστική.Βάζοντας στην άκρη και τα τελευταία προσχήματα που είχαν απομείνει θέλησε κατά τον πλέον σκληρό τρόπο να δώσει και στον τελευταίο -απολιτίκ -πολίτη το μήνυμα για το ποιος είναι πλέον το αφεντικό της χώρας.

Αφού έδωσε την ξεκάθαρη δημόσια εντολή του ξεπουλήματος της περιουσίας των πολιτών, δηλαδή όλων μας, στά ντόπια και διεθνή κοράκια της τοκογλυφίας,δηλαδή στους τραπεζίτες,εμποροβιομήχανους και λοιπούς αεριτζήδες,έκανε και ..σκόντο δηλώνοντας με θράσος ότι τα μνημεία της χώρας μπορεί να μην πουληθούν αλλά απλά να παραχωρηθούν για αξιοποίηση και προσωρινή εκμετάλλευση..!

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεχόταν να κάνει πάλι δώρο στούς ντόπιους τραπεζίτες 30 δισ. ευρώ, από τα συνολικά 38 δισ.που έχουμε πάρει μέσω του μνημονίου για να «ενισχύσουν τη ρευστότητά τους», πράγμα το οποίο προσκρούει στις πραγματικές οικονομικές συνθήκες όπως δήλωσε ακόμη και ο Διοικητής της ΤτΕ Προβόπουλος.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό η κυβέρνηση νιώθοντας βαρύτατα εκτεθειμένη απέναντι στους ήδη ξεσηκωμένους πολίτες εξέδωσε τα ξημερώματα ανακοίνωση προκειμένου να σώσει στα μάτια και των τελευταίων αφελών, τα προσχήματα.

 
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με ανακοίνωση του χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά των εκπροσώπων της τρόικας απαράδεκτη, σημειώνοντας ότι η χώρα μας δεν έχει ζητήσει από κανένα να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της.

Ο Γ. Πεταλωτής, σε ανακοίνωση του που εκδόθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, τονίζει: Η συμπεριφορά των εκπροσώπων της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, κατά τη σημερινή τους συνέντευξη, ήταν απαράδεκτη. Τους ζητήσαμε να βοηθήσουν και τιμάμε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις μας. Δεν ζητήσαμε όμως από κανέναν να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας. Θα πρέπει όλοι να αντιληφθούν τον ρόλο τους. Και αυτό θα το καταστήσουμε σαφές σε όλους τους εταίρους μας.

Και προσθέτει: Έχουμε ανάγκη αλλά έχουμε και όρια. Και τα όρια της αξιοπρέπειάς μας δεν τα διαπραγματευόμαστε με κανέναν. Εντολές παίρνουμε μόνο από τον ελληνικό λαό.

Ακόμη, η κυβέρνηση επανειλημμένως έχει τοποθετηθεί για την ανάγκη αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, με όρους διαφάνειας, ώστε αυτή να συνεισφέρει στην ανάπτυξη αλλά και στη μείωση του δημόσιου χρέους. Επ' αυτού έχουν γίνει επίσημες ανακοινώσεις καθώς και λεπτομερής σχεδιασμός σε βάθος πολλών ετών. Είναι προφανές βέβαια ότι η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει εκποίηση δημόσιας γης. Εξ ίσου προφανές είναι ότι για τη λήψη αυτών των αποφάσεων μόνη αρμόδια είναι η ελληνική κυβέρνηση, καταλήγει η ανακοίνωση.

Η ανακοίνωση εξεδόθη έπειτα από έντονες διαβουλεύσεις και τηλεφωνικές επαφές του πρωθυπουργού  Γ. Παπανδρέου με κορυφαίους υπουργούς, ενώ η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ έβραζε από το "προκλητικό" ύφος των εκπροσώπων της Τρόικας.

Ενεργά μέλη του κινήματος των πολιτών που παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις τόνιζαν νωρίτερα ότι η μόνη δύναμη η οποία μπορεί να φράξει το δρόμο στο ξεπούλημα του τόπου και στον εξανδραποδισμό και εξαθλίωση των πολιτών είναι οι ίδιοι οι πολίτες και η άμεση ενεργοποίησή τους σε κάθε τομέα αντίστασης. Στις γειτονιές, στους τόπους εργασίας,στις συγκοινωνίες, στους εθνικούς δρόμους,στα νοσοκομεία, σε κάθε τομέα που επιχειρείται ή υπάρχει ξεπούλημα.
Οι πολίτες θα πρέπει να αντισταθούν μέσα από πραγματικές συλλογικές διαδικασίες  τώρα και να επιβάλουν την ολοκληρωτική άρνηση πληρωμής του επαχθούς χρέους στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους.

Οι ημέρες που έρχονται και η αντίσταση του λαού που θα εκδηλωθεί θα είναι αποφασιστικής σημασίας για την έκβαση του πολέμου που το καθεστώς εξαπέλυσε εναντίον του.Μικρόψυχες κομματικές πολιτικές και προσωπικές μωροφιλοδοξίες θα ξεβραστούν κάτω από την πίεση των ίδιων των συνθηκών που διαμορφώνονται στη χώρα. Η οργή των πολιτών είναι πολύ μεγάλη για να συγχωρέσει οποιαδήποτε πολιτική απάτη από οπουδήποτε και αν εκδηλωθεί.

Ζητούμενο του αγώνα που τώρα ξεκινάει είναι η αδιαπραγμάτευτη ανατροπή των συνθηκών που η πολιτικοοικονομική ελίτ διαμόρφωσε στη χώρα.

Την επόμενη ημέρα οι πολίτες μέσα από πραγματικές δημοκρατικές συνθήκες και διαδικασίες θα έχουν το λόγο και θα αποφασίσουν για το είδος της ζωής και της κοινωνίας μέσα στην οποία θέλουν να ζήσουν.

Για την ώρα,Αγώνας και μόνο Αγώνας.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/2 ΣΤΗΝ ΠΛ. ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ 19:30 ΜΜ

Η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη της στους  μετανάστες που βρίσκονται σε απεργία πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη από την Τρίτη 25 Ιανουαρίου, διεκδικώντας τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς προϋποθέσεις Ο αγώνας αυτών των μεταναστών έρχεται να προστεθεί στον αγώνα που δίνουν Αφγανοί, Ιρανοί και Παλαιστίνιοι πρόσφυγες που διεκδικούν πολιτικό άσυλο.
Η απεργία πείνας των μεταναστών είναι το ύστατο όπλο που έχουν για να ζήσουν με αξιοπρέπεια και με στοιχειώδη δικαιώματα. Διωγμένοι από τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες στις χώρες τους, συναντούν τη ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης που τους «υποδέχεται» με τα σχέδιά της για τον φράχτη στον Έβρο, τα πογκρόμ και τις συλλήψεις, τη δολοφονική δράση της FRONTEX στα σύνορα, τον νέο «αντιμεταναστευτικό» νόμο Παπουτσή.
Για να δικαιολογήσουν την κρίση του γερασμένου συστήματός τους και τις τραγικές συνέπειες της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής τους προσπαθούν να μετατρέψουν τους μετανάστες σε «αποδιοπομπαίους τράγους». Μιλούν για «παράνομους» μετανάστες αυτοί που προσπαθούν να βγάλουν στην παρανομία κάθε εργατικό δικαίωμα. Μιλούν για «αποκατάσταση της νομιμότητας» αυτοί που για χρόνια υπέθαλψαν την μαύρη και ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών και των προσφύγων, που στήριξαν τα υπερκέρδη τους στην πιο σκληρή εκμετάλλευση των ντόπιων και των μεταναστών εργατών. Λένε ότι στη χώρα μας δεν χωράνε άλλοι μετανάστες, όταν με την πολιτική τους φτιάχνουν μια χώρα που δεν χωράει τους νέους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς. Χέρι-χέρι με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ, συνεχίζοντας την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, στήνουν σκηνικό τρόμου και κατασυκοφάντησης όχι μόνο των μεταναστών, αλλά κάθε αγωνιζόμενου κλάδου, κάθε εργαζόμενου που τολμά να αντισταθεί στην πολιτική της Ε.Ε., της Τρόικας, του Μνημονίου.Ο αγώνας τους έρχεται να προστεθεί στην πάλη του συνόλου του εργατικού και λαϊκού κινήματος για την ανατροπή του Μνημονίου, την απομάκρυνση της Τρόικα και την απόκρουση της ρατσιστικής ακροδεξιάς δημαγωγίας. Οι μετανάστες ζητούν το αυτονόητο δικαίωμά τους να μην θεωρούνται «λαθραίοι». Όπως οι ίδιοι λένε, ζητάνε «από τους Έλληνες συναδέλφους εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα τους».
Η ενότητα της πάλης ντόπιων και μεταναστών εργατών, η αλληλεγγύη και η έμπρακτη υποστήριξη του αγώνα τους είναι ο δρόμος για τη νικηφόρα έκβαση αυτή της μάχης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στέκεται στο πλευρό των απεργών πείνας. Καλούμε όλα τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάθε δημοκρατικό πολίτη και όλο το λαό  να εκδηλώσουν και με έμπρακτο τρόπο την αλληλεγγύη τους.

ΟΛΟΙ  ΣΤΗΝ  ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ  ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ  ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  11/2   ΣΤΗΝ ΠΛ. ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ   19:30 ΜΜ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ  ΛΑΡΙΣΑΣ

ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή

(ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ)

http://www.antarsyalarisas.blogspot.com

Κάτω η ανθυγιεινή πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζει την πλήρη της αλληλεγγύη στον πολυήμερο απεργιακό αγώνα των φορέων της υγείας και την κατάληψη στο Υπουργείο Υγείας ενάντια στο αντικοινωνικό πολυνομοσχέδιο του "τροϊκανού" Υπουργού Υγείας Α. Λοβέρδου. Με το νομοσχέδιο αυτό:

α) με όχημα την "ενοποίηση των κλάδων υγείας" των ταμείων ΙΚΑ, ΟΠΑΔ, ΟΑΕΕ, ΝΑΤ περιορίζονται δραματικά οι δαπάνες για την υγεία και παράλληλα αυξάνονται οι εισφορές των ασφαλισμένων .

β) πλήττονται καίρια τόσο οι παροχές στη λαϊκή πλειοψηφία όσο και τα εργασιακά δικαιώματα χιλιάδων γιατρών που εργάζονται ή είναι συμβεβλημένοι με τα κοινωνικά ασφαλιστικά ταμεία.

γ) παραδίνονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο το σύνολο των προμηθειών υγείας των νοσοκομείων, αντί της εξυγίανσης που επικαλούνται .

δ) οδηγεί στην σοβαρή συμπίεση και το κλείσιμο των μικρών φαρμακείων μέσα από την επέκταση του ωραρίου, την υποχρεωτική μείωση των εσόδων τους , (παράλληλα με την μακρόχρονη καθυστέρηση των πληρωμών από ταμεία), την ίδια στιγμή που οι φαρμακοβιομηχανίες μένουν ουσιαστικά στο απυρόβλητο..

 στ) Προωθεί γοργά τα «ολοήμερα νοσοκομεία» δηλ. τα ιδιωτικά ιατρεία μέσα στο ΕΣΥ, λέγοντας κυνικά στους γιατρούς «αφού δεν σας δίνουμε μισθούς πάρτε τα από τους αρρώστους». Καταργεί οριστικά την συλλογική σύμβαση που προέβλεπε τουλάχιστον 2000 θέσεις νέων ιατρών στο ΕΣΥ. Σε συνδυασμό με την εφαρμογή του 5:1 στην Υγεία, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ προοπτική πλέον για το νέο γιατρό να διοριστεί στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το 5:1 όχι μόνο ΔΕΝ είναι προσωρινό, αλλά με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομείων που θα ξεκινήσουν από τον Απρίλιο του 2011, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα πάει στο 7:1 ή 8:1.

ζ) οι υπηρεσίες υγείας που εντάσσονται στον ΕΟΠΥ, όπως και τα δημόσια νοσοκομεία, θα πρέπει να κοστολογούν τις ιατρικές πράξεις, να αναπτύσσουν επιχειρηματική δράση, να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά τους, μέσα από την πώληση των υπηρεσιών τους στους ασφαλισμένους. Διαφορετικά θα οδηγούνται στο κλείσιμο. Ουσιαστικά, πρόκειται για προσαρμογή της λειτουργίας των δημόσιων μονάδων υγείας στα κριτήρια της αγοράς.

 η) οδηγεί σε ευρύτερες βάρβαρες περικοπές  με πιο χαρακτηριστική την περικοπή των επιδομάτων στις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες. Το πολυνομοσχέδιο αυτό είναι ένας πολύ σημαντικός κρίκος στην λογική της διάλυσης της δημόσιας υγείας. Είναι συνέχεια της πληρωμής για την είσοδο στα νοσοκομεία, της λογικής του κλεισίματος νοσοκομείων (Καλλικράτης στην υγεία), των εξοντωτικών περικοπών στις δαπάνες του 2011, που θα φέρουν τα νοσοκομεία σε αδιέξοδο το πολύ μέχρι το καλοκαίρι. Μοναδική επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να μειώσει στο μισό την χρηματοδότηση της υγείας (6% του ΑΕΠ) σύμφωνα με τις επιταγές του Μνημονίου. Οδηγούν  τον ελληνικό λαό στα χέρια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και των κλινικαρχών. Καλούμε τους εργαζόμενους να εξεγερθούν και  να παλέψουν με όλα τα μέσα για δημόσια δωρεάν υγεία.

Καλούμε το σύνολο των μαζικών φορέων να κάνουν την 

υπόθεση της υγείας δική τους υπόθεση. Να συντονίσουν 

και να κλιμακώσουν την δράση τους με τις συγκοινωνίες, 

με τις κινήσεις εκπαιδευτικών-μαθητών ενάντια στο 

σκοταδιστικό κλείσιμο σχολείων, με  τους εργαζόμενους 

του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που βρίσκονται 

αντιμέτωποι με τις μειώσεις των μισθών ,το κύμα των 

απολύσεων και την κατάργηση των συμβάσεών τους.

Ο αγώνας  στον κρίσιμο χώρο της Υγείας μπορεί και πρέπει να νικήσει!

 ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΟΥΚΛΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

Λαική Εξέγερση-Αίγυπτος

Συγκλονίζει η εξέγερση στην Αίγυπτο…

Γράφει η Κατερίνα Σταυρούλα

Από τη «Μέρα της Οργής» και την «Πορεία του Εκατομμυρίου», στη «Μέρα της Αποχώρησης», ο λαός της Αιγύπτου συνεχίζει με εντυπωσιακούς σταθμούς εδώ και δύο εβδομάδες έναν ιστορικό αγώνα που έχει ουσιαστικά ρίξει έναν δικτάτορα, οδηγώντας τον στην πλήρη απονομιμοποίηση. Έναν αγώνα  που έχει ταρακουνήσει το πολιτικό σκηνικό όχι μόνο στην Μέση Ανατολή και τις χώρες του Μαγκρέμπ αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι καθημερινές διαδηλώσεις δεν φαίνεται να έχουν καθοδική πορεία, το αντίθετο, η μεγάλη συμμετοχή εκατομμυρίων ανθρώπων έχει ουσιαστικά παραλύσει την Αίγυπτο. Στο Κάιρο η αγορά έχει σχεδόν ερημώσει, οι τράπεζες παραμένουν κλειστές, πολυκαταστήματα αλυσίδες μεγάλων πολυεθνικών έχουν καταστραφεί, η τουριστική κίνηση έχει σταματήσει, μουσεία και ξενοδοχεία βρίσκονται σε επιφυλακή, ακόμα και ο δρόμος που οδηγεί στις πυραμίδες έχει κλείσει, ενώ αναφέρονται μέχρι και ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης. Τις εξελίξεις σφραγίζουν μεγαλειώδεις διαδηλώσεις, με τη συμμετοχή εκατομμυρίων, που αντιμετώπισαν κάθε είδους καταστολή, από σφαίρες στο ψαχνό μέχρι δακρυγόνα κι  από την αστυνομία μέχρι συγκεντρώσεις παρακρατικών και ελεύθερους σκοπευτές, που άφησαν πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς  και χιλιάδες τραυματίες. Όμως πέρα από αυτές τις εικόνες μάχης που έχουν κάνει τους πάντες να μιλούν για την αιγυπτιακή επανάσταση, η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί το μεγαλείο ενός λαού που διδάσκει αλληλεγγύη, με συγκινητικές στιγμές να περιγράφονται  έστω και μετ’ εμποδίων μέσω διαδικτύου, αλλά και αξιοπρέπεια.

η πτώση...

Η εξέγερση έχει αναγκάσει τον επί 30 χρόνια πρόεδρο της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ να προβεί σε απανωτά διαγγέλματα, αρχικά καθαιρώντας μία κυβέρνηση και ορκίζοντας μία νέα,  και τελικά δηλώνοντας ότι θα παραμείνει στην εξουσία μέχρι το φθινόπωρο προκηρύσσοντας εκλογές στις οποίες δεν θα πάρει μέρος. Αναγκάστηκε  να δηλώσει, «συγκινημένος» και προσπαθώντας να αποφύγει την τύχη του Τυνήσιου Μπεν Αλί που έφυγε κυνηγημένος, ότι σκοπεύει να πεθάνει στο χώμα της Αιγύπτου. Προσπαθεί με κέθα τρόπο να δώσει την εικόνα του σταθεροποιητικού παράγοντα, όμως αυτό δεν σταματά τους διαδηλωτές που συνεχίζουν ζητώντας την αποχώρησή του. Κάνοντας και ένα βήμα παραπέρα τις τελευταίες μέρες ζητούν να δικαστεί.

Κι ενώ το ποτάμι της λαϊκής οργής συνεχίζει να φέρνει σε αδιέξοδο όποια πολιτική λύση προσπαθεί να διατηρήσει το καθεστώς, η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί μουδιασμένη έναν παραδοσιακό της πολιτικό σύμμαχο να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Και αυτό οδηγεί τους μεγάλους παίκτες της διεθνούς σκακιέρας, ΗΠΑ και ΕΕ να αλλάζουν θέση σχεδόν καθημερινά, ξεκινώντας από ανακοινώσεις που χάιδευαν τον Μουμπάρακ και καταλήγοντας σε φανερές εκκλήσεις να  παραχωρήσει τη θέση του σε μία «φιλική» διάδοχη κατάσταση. Και μέσα σε όλα αυτά ειρωνικό αστείο αποτελεί η διαγραφή αυτή την εβδομάδα του κόμματος Μουμπάρακ από τη… Σοσιαλιστική διεθνή.

Οι συντεταγμένες μίας εξέγερσης

«Φύγε!» Με μία λέξη γραμμένη με κόκκινα γράμματα, συμπυκνώθηκε η οργή περισσότερων από ένα εκατομμύριο διαδηλωτών που πλημμύρισαν την πλατεία Απελευθέρωσης του Καΐρου αλλά και άλλες μεγάλες πόλεις της Αιγύπτου την Παρασκευή, μέρα «της αναχώρησης», απαιτώντας την πτώση ενός ουσιαστικά δικτατορικού καθεστώτος και ενός προέδρου που βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια. Κι αν τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, όπως και η πλειοψηφία των δυτικών, αρκούνται σε θεαματικές σκηνές του πλήθους ή των συγκρούσεων που συγκλονίζουν την Αίγυπτο από τις 25 Γενάρη, εμμένουν στη συναισθηματική κάλυψη των γεγονότων, την οργή για το καθεστώς και την χαρά και προσμονή μιας ανατροπής του, και τονίζουν το αίτημα αποχώρησης του Μουμπάρακ μετατρέποντάς το σε κεντρικό, αυτό δεν είναι αρκετό για να περιγράψει την συγκλονιστική εξέγερση ενός λαού, που πια ο ίδιος τη χαρακτηρίζει επανάσταση.

Το κοινωνικό πλαίσιο της χώρας είναι άλλο ένα παράδειγμα εφαρμογής του καπιταλισμού της εποχής μας. Από τις αρχές του ’90  υπάρχει εγκατεστημένη μόνιμη αποστολή του ΔΝΤ στην Αίγυπτο, που ακολουθεί τη γνωστή συνταγή των ιδιωτικοποιήσεων και της καταστροφής του όποιου κοινωνικού κράτους προϋπήρχε. Ήδη στην Αίγυπτο, με την καθοδήγηση του έχουν πωληθεί 270 από τις 314 επιχειρήσεις του δημόσιο τομέα που προέβλεπε το αρχικό σχέδιο. Και αυτό αφού είχε προηγηθεί μεγάλη μείωση, με απολύσεις, στην εργατική δύναμη των επιχειρήσεων ώστε να εμφανιστούν ανταγωνιστικές στην αγορά. Ταυτόχρονα το κράτος έχει μειώσει έως εξαφανίσει τις επιδοτήσεις για είδη πρώτης ανάγκης στα φτωχότερα στρώματα, ενώ τελευταία είχε φτάσει στο σημείο να συζητά και την κατάργηση της επιδότησης για τα καύσιμα. Ακολουθείται πολιτική λιτότητας, ενώ  οι πραγματικοί μισθοί είναι «παγωμένοι» εδώ και χρόνια με τον κατώτατο να μην ξεπερνάει  τα 13 ευρώ.  Ο πληθωρισμός τρέχει κοντά στο 16% με τις τιμές στο κρέας και στο κοτόπουλο να έχουν αυξηθεί μόνο το τελευταίο διάστημα από 30 έως και 150% και να υπάρχουν αναφορές ότι η τιμή ενός κιλού ντομάτας αγγίζει τα δύο ευρώ! Αυτή η άνοδος των τιμών έχει άμεση σύνδεση με το κερδοσκοπικό παιχνίδι στο χρηματιστήριο τροφίμων, των βασικών αγαθών. Όχι τυχαία ο οργανισμός τροφίμων και αγροτικής παραγωγής του ΟΗΕ αναφέρει αύξηση του μέσου κόστους αγοράς τροφίμων παγκοσμίως κατά 32% από τον Ιούνιο ως τον Δεκέμβρη του 2010.

Υπολογίζεται ότι το 40% των Αιγυπτίων ζει με μόλις δύο δολάρια τη μέρα και ότι οι νέοι έως και 30 ετών, που αποτελούν το 60% του πληθυσμού, είναι άνεργοι σε ποσοστό που αγγίζει τα εξωφρενικά επίπεδα του 90%. Τα επίσημα ποσοστά ανεργίας στην Αίγυπτο μπορεί να παρουσιάζονται στο 12%, αλλά το πραγματικό νούμερο πλησιάζει το 25%. Παράλληλα το καθεστώς καταπατά με κάθε τρόπο τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών. Στις τελευταίες εκλογές το κόμμα Μουμπάρακ πήρε αυτοκρατορικά ποσοστά και καταγγέλθηκε για νοθεία, με την κυβέρνηση να στηρίζεται σε ένα βαθύ αστυνομικό κράτος με παντοδύναμες μυστικές υπηρεσίες που έχουν οδηγήσει συχνά στη φυλακή τους πολιτικούς αντιπάλους.

Όταν ένας νέος πτυχιούχος, πλανόδιος πωλητής, αυτοπυρπολούνταν στην Τυνησία, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι θα αποτελούσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον λαό της Αιγύπτου. Βέβαια, το μεγαλειώδες παράδειγμα του λαού της Τυνησίας που κατάφερε να ανατρέψει τον δικό του δικτάτορα μπορεί εμπνεύσει τους αγωνιζόμενους τόσο στην περιοχή , όσο και παγκόσμια, όμως ταυτόχρονα η Αίγυπτος παρουσιάζει σταθερά τα τελευταία χρόνια μια ανοδική πορεία τόσο εργατικών αγώνων όσο και κινημάτων των νέων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν καταγραφεί πάνω από 3000 εργατικές κινητοποιήσεις κάθε μορφής στην Αίγυπτο από το 2004, από μεγάλες απεργίες τόσο στον δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα με αρκετές από αυτές να κάνουν το καθεστώς να οπισθοχωρεί στα αιτήματά τους. Κινητοποιήσεις υπήρχαν και στα πανεπιστήμια. Πόλη σταθμός στις κινητοποιήσεις αυτές ήταν η Μαχάλα , στο κέντρο της βιομηχανικής και βιοτεχνικής περιοχής του Νείλου, που ήταν το κέντρο εργατικών κινητοποιήσεων για χρόνια, και από την οποία ξεκίνησαν και οι κινητοποιήσεις της 25^ης Γενάρη για να μετατραπούν σε εξέγερση σε όλη την Αίγυπτο, από το Κάιρο και την Αλεξάνδρεια, μέχρι το Σουέζ και τις άλλες μεγάλες πόλεις.

Σε αυτό το περιβάλλον, και με ένα ποσοστό 28% των εργαζομένων να εντάσσεται σε σωματεία, ο κεντρικός τριτοβάθμιος συνδικαλιστικός φορέας της Αιγύπτου διατηρεί καλές σχέσεις με το καθεστώς, πράγμα που τον οδήγησε συχνά στο να παίρνει αποστάσεις από τις κινητοποιήσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τα τελευταία χρόνια πολλά και ενεργά πρωτοβάθμια σωματεία. Μαζί τους αναπτύχθηκε και ένα ευρύτερο κοινωνικό κίνημα, με νεολαιίστικες οργανώσεις όπως το Κίνημα της 6^ης Απριλίου να αποκτούν κοινωνικά ερείσματα. Η εξέγερση των τελευταίων ημερών έχει οδηγήσει και στη δημιουργία της Αιγυπτιακής Ένωσης Ανεξάρτητων Σωματείων και ανάγκασε σε πολιτική στροφή την Εθνική Συνομοσπονδία Εργατικών Σωματείων, που τα ηγετικά της στελέχη ουσιαστικά οριζόταν από την κυβέρνηση. Στροφή που έχει σαν αποτέλεσμα να φτάσουν να διεκδικούν «έλεγχο στις τιμές των προϊόντων και κοινωνικές παροχές», κάτι ανήκουστο για χρόνια!

Με το έδαφος να προετοιμάζεται ουσιαστικά χρόνια τώρα, οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες έχουν βαθιά κοσμικά, κοινωνικά και ταξικά χαρακτηριστικά. Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτές συμμετέχουν δυναμικά άνδρες και γυναίκες, νέοι και μεγαλύτεροι, εργατική αλλά και μεσαία τάξη, χριστιανοί και μουσουλμάνοι. Αυτή η μαζική κοινωνική αποδοχή αλλά και η διεκδίκηση ριζικής αλλαγής είναι που δίνει στις κινητοποιήσεις τον αέρα της επανάστασης. Παράλληλα βέβαια η αντίσταση του καθεστώτος έχει αναδείξει την πραγματική δύναμη των εξεγερμένων. Από τη δημιουργία πολιτοφυλακών για την προστασία γειτονιών, μουσείων αλλά και της ίδιας της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, την οργάνωση δικτύου πληροφόρησης όταν η κυβέρνηση διέκοψε διαδίκτυο και κινητή τηλεφωνία, μέχρι τη διανομή φαγητού στους διαδηλωτές της πλατείας Απελευθέρωσης (Ταχρίρ), όλα ζωγραφίζουν την εικόνα της εξεγερμένης αξιοπρέπειας. Και αυτό επιβεβαιώνεται και από τις σπασμωδικές κινήσεις του καθεστώτος.

Αφού ο στρατός δεν επέλεξε να καταστείλει τις διαδηλώσεις, προσπαθώντας να τηρήσει μια στάση φιλικής αναμονής (προσβλέποντας στον ρόλο του στην διάδοχη κατάσταση) και συνέχισε παίζοντας αμφιλεγόμενο ρόλο, τη σκυτάλη πήραν οι ομάδες παρακρατικών που οργάνωσαν τις αντιδιαδηλώσεις υπέρ του Μουμπάρακ δημιουργώντας την τελευταία εβδομάδα εικόνες αιματηρής εμφύλιας διαμάχης. Υπήρξαν μέχρι και καταγγελίες ότι το καθεστώς πλήρωνε με 50 αιγυπτιακές λίρες ανθρώπους για να συμμετέχουν σε αυτές, ενώ πιάστηκαν πολυάριθμοι αστυνομικοί με πολιτικά. Οι ομάδες αυτές έπαιξαν ρόλο και στην προσπάθεια φίμωσης των διεθνών μέσων που παρακολουθούν από κοντά στην εξέγερση, καταλήγοντας στο ανθρωποκυνηγητό και τις επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ, ανάμεσά τους και ο σύντροφός μας Πέτρος Παπακωνσταντίνου.

Ταυτόχρονα η  Δύση βιάζεται να ταυτίσει το ανατρεπτικό κίνημα του Αιγυπτιακού λαού με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους για να ερεθίσει τα δυτικά φοβικά αντανακλαστικά. Όμως η πραγματικότητα προς το παρόν τη διαψεύδει. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν έπαιξαν εξαρχής κεντρικό ρόλο στην εξέγερση. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι και για τη μεγαλειώδη διαδήλωση των εκατομμυρίων της Μέρας της Οργής είχαν δηλώσει απλά τη στήριξή τους, και τώρα συνεχίζουν να παίζουν διακριτικό ρόλο. Σαν πολιτικός χώρος υπήρξαν θύματα μεγάλης καταστολής του καθεστώτος Μουμπάρακ, με τους ηγέτες τους φυλακισμένους, και άλλους να συλλαμβάνονται με την έναρξη της εξέγερσης. Όλοι τους έχουν απελευθερωθεί πλέον  από τους εξεγερμένους. Στην Αίγυπτο παράλληλα δρουν πολλές οργανώσεις και κόμματα της αντιπολίτευσης , και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις χωρίς να μπορούν να διεκδικήσουν ηγετικό ρόλο. Από το Κίνημα Kifaya, μέχρι το κόμμα Ghad που στηρίζει τον Ελ Μπαραντέι, από τους Νασεριστές και το Σοσιαλιστικό Εργατικό κόμμα μέχρι και το Κομμουνιστικό Κόμμα, όλοι συμμετέχουν. Ταυτόχρονα έχει ήδη δημιουργηθεί άτυπο κοινοβούλιο αποτελούμενο από εκατό μέλη, από δώδεκα περίπου κόμματα και ομάδες της αντιπολίτευσης, στο πλαίσιο της καλύτερης δυνατής προετοιμασίας τους για την ανάληψη της εξουσίας μόλις ανατραπεί το καθεστώς Μουμπάρακ. Όμως οι λύσεις ακόμα δεν έχουν βρει την συνολική στήριξη του Αιγυπτιακού λαού.

Επιπλέον τα ονόματα που έχουν πέσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης δεν φαίνεται να πείθουν τους Αιγυπτίους. Μπορεί ο Μουμπάρακ να διαπραγματεύεται την έξοδό του από την εξουσία ορίζοντας ουσιαστικά ως διάδοχο του τον αντιπρόεδρο Ομάρ Σουλεϊμάν, όμως το παρελθόν του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Αιγύπτου δεν έχει ξεχαστεί. Πέρα από τον ρόλο του στη δημιουργία ενός παρακράτους βασανιστών, ήταν ο άνθρωπος κλειδί της CIA για τον ρόλο της Αιγύπτου στις επιχειρήσεις απαγωγών και μεταφοράς στην Αίγυπτο υπόπτων για τρομοκρατία και παράλληλα επικεφαλής των διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ. Και ο νέος πρωθυπουργός Αχμέντ Σαφίκ, αξιωματικός της αεροπορίας, φανερώνει την προσπάθεια εμπλοκής και του στρατού. Διαφαίνεται ότι η διακυβέρνησή που προετοιμάζεται θα είναι ουσιαστικά άλλη μία δικτατορία.

Εν τω μεταξύ οι εναλλακτικές ηγεσίες που ακούγονται είναι εξίσου πολιτικά αδύναμες. Ο  Μπαραντέι , δεν έχει ουσιαστική επιρροή στην Αίγυπτο,  και ο Αμρ Μούσσα, γενικός γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου, που προτείνεται μέχρι και από τον γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, αποτελεί ουσιαστικά μία εξωτερική πρόταση και λύση.

ΗΠΑ και ΕΕ: αποχαιρετούν τους (ηττημένους) δικτάτορες

«Ο ευγενικός και ανθρωπιστής υπουργός εξωτερικών του Ισραήλ Άβιγντορ Λίμπερμαν – που κάποτε είχε πει ότι ο Μουμπάρακ μπορεί να πάει στο διάβολο – μπορεί επιτέλους να δει την ευχή του να πραγματοποιείται , σε πολιτικό τουλάχιστον επίπεδο» γράφει χαρακτηριστικά ο Ρόμπερτ Φισκ στον Indipentent για να φωτογραφίσει την ορμή και ανατρεπτική δύναμη της Αιγυπτιακής εξέγερσης και παράλληλα να συνοψίσει τον μεγαλύτερο φόβο της Δύσης. Είναι άλλωστε γλαφυρός ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε ο Αιγυπτιακός λαός από την διεθνή κοινότητα.
Η Αίγυπτος είναι ένας καίριος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, παίκτης κλειδί στην σταθερότητα και με τεράστια εμπορική σημασία. Χωρίς τη στήριξη του καθεστώτος Μουμπάρακ και της Αιγύπτου το Ισραήλ θα βρεθεί εντελώς απομονωμένο και οι ευαίσθητες ισορροπίες στην ευρύτερη Μέση Ανατολή θα ανατραπούν. Έτσι δεν είναι τυχαίο που με το ξέσπασμα της εξέγερσης οι πρώτες αντιδράσεις της δύσης ήταν από χλιαρές έως ανύπαρκτες.

Χρειάστηκε μια ολόκληρη εβδομάδα κινητοποιήσεων και βίαιης αιματηρής καταστολής τους από το καθεστώς μέχρι οι ΗΠΑ για να αναγνωρίσουν εκ στόματος  Κλίντον αρχικά, αλλά και  Ομπάμα στη συνέχεια ότι ο Αιγυπτιακός λαός είχε δίκαια αιτήματα, αλλά χωρίς να γίνεται λέξη για αλλαγή καθεστώτος. Ούτε καν η λέξη δημοκρατία δεν ακούστηκε. Και χρειάστηκε να περάσει μία εβδομάδα επιπλέον, με τους δρόμους του Καίρου να βάφονται με αίμα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αρνούνται κάθε διάλογο με τον Ομάρ Σουλεϊμάν, ώστε να τολμήσουν να μιλήσουν για απογοήτευση, άμεση αλλαγή ηγεσίας και να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια του συμμάχου τους. Ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε την Παρασκευή πως «η μετάβαση πρέπει να γίνει με τάξη, αλλά να ξεκινήσει τώρα». Όμως η στάση αυτή δεν προκαλεί έκπληξη, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που έχουν λόγο στην περιοχή.
Αν οι ΗΠΑ στήριζαν το καθεστώς Μουμπάρακ με  οικονομική βοήθεια που έφτανε το 1.5 δις δολάρια το χρόνο, αυτά επέστρεφαν με πολλούς τρόπους στις αμερικάνικες πολυεθνικές με την αγορά F-16 και τανκ μέχρι και δακρυγόνων. Όταν το καθεστώς εξολόθρευε τους αντιπάλους του, όπως έκανε με τους ισλαμιστές την περίοδο 1992-97, ανάμεσά τους και ολόκληρες εργατικές συνοικίες όπως η Εμπάντα, οι ΗΠΑ έστελναν περισσότερα χρήματα και όπλα. Οι δεσμοί με την CIA τονώθηκαν με  τον πόλεμο «ενάντια στην τρομοκρατία» και ειδικά όταν η Αίγυπτος συμφώνησε στον  αποκλεισμό της λωρίδας της Γάζας. Δεν είναι τυχαίο ότι η εταιρία που έχει πουλήσει στην αιγυπτιακή Ασφάλεια τα σύγχρονα συστήματα παρακολούθησης, είναι θυγατρική της αμερικάνικης  Βoeing Corp.  Πράγμα που εξηγεί και τον τρόμο του Ισραήλ μπροστά στην εξέγερση και τη  δήλωση του Πρωθυπουργού του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος ζήτησε από την διεθνή κοινότητα να κάνει ότι είναι απαραίτητο ώστε να εξασφαλιστεί σε κάθε περίπτωση η παραμονή της τριακονταετούς φιλίας μεταξύ των δύο κρατών.
Αντίστοιχα χαλαρά αντανακλαστικά απέναντι σε έναν επί χρόνια φίλο δικτάτορα έδειξε και η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τους πρωθυπουργούς της να ζητούν αρχικά να επικρατήσει ψυχραιμία και σύνεση. Αυτά πριν οδηγηθούν μετά από τις εκατόμβες νεκρών να εκδίδουν κοινή ανακοίνωση οι Σαρκοζί, Μέρκελ, Μπερλουσκόνι, Θαπατέρο και Κάμερον όπου ζήτησαν την άμεση έναρξη της «διαδικασίας μετάβασης», ουσιαστικά τρέχοντας πίσω από τη λαϊκή οργή και προσπαθώντας να κερδίσουν μία θέση διαπραγματευτή στην νέα κατάσταση που διαγράφεται. Ανακοίνωση εξέδωσε και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά μόλις την Παρασκευή, όπου κάλεσε το καθεστώς να τιμήσει τους όρους της συμφωνίας συνεργασίας που δίνει στην Αίγυπτο 150 εκατομμύρια τον χρόνο και υπό την οποία είναι υποχρεωμένη να προωθήσει οικονομικές και  πολιτικές μεταρρυθμίσεις σε αντάλλαγμα με οικονομική βοήθεια και εμπορικές συναλλαγές.

του Γιάννη Καλαϊτζή

Και μέσα σε όλό αυτό το παγκόσμιο θέατρο συμφερόντων  υπήρξαν και οι γραφικές στιγμές της ελληνικής κυβέρνησης Παπανδρέου που θέλησε αρχικά να εξάγει εσωτερική πολιτική υπεραξία ταυτίζοντας την εξέγερση του αιγυπτιακού λαού με ένα φανταστικό πρόβλημα μετανάστευσης που θα δημιουργήσει, στήνοντας σκηνικό προφύλαξης των συνόρων από το ρεύμα αιγυπτίων μεταναστών. Για να τρέξει τις τελευταίες μέρες πίσω από τα γεγονότα, ανησυχώντας για τις όχι και λίγες ελληνικές εταιρίες που έχουν συμφέρον στην περιοχή,  με τον Γ. Παπανδρέου να δηλώνει την Παρασκευή ότι είναι στο πλευρό των Αιγυπτίων, και κυρίως των νέων και να παίρνει πρωτοβουλίες για συνομιλίες με τον Μουμπάρακ, τον Σουλεϊμάν και τον Μπαραντέι.
Με την επανάσταση ακόμα στους δρόμους, και τους ισχυρούς να προσπαθούν να την ελέγξουν,  λαός της Αιγύπτου βρίσκεται στο επίκεντρο ολόκληρου τον πλανήτη. Προκαλούν θαυμασμό στους πληττόμενους από την παγκόσμια οικονομική κρίση αλλά αγωνιζόμενους λαούς που αναγνωρίζουν σε αυτόν τη δύναμη τους. Φέρνουν όμως και ανησυχία στους εκπροσώπους ενός βαθιά εκμεταλλευτικού παγκόσμιου συστήματος που συνειδητοποιούν πως πάντα μπορεί να τους ξεφύγει από τον έλεγχο ο αστάθμητος παράγοντας της ιστορίας, ο άνθρωπος.

 

 

 

 

 

του Γιάννη Καλαϊτζή

 

 

η πτώση…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το άρθρο δημοσιεύεται στο ΠΡΙΝ της Κυριακής