Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Η έξοδος από το ευρώ δεν είναι καταστροφή!

Ένας από τους βασικούς ιδεολογικούς εκβιασμούς που κάνει σήμερα η κυβέρνηση είναι ότι εάν δεν εφαρμοστούν τα μέτρα του Μνημονίου και το Μεσοπρόθεσμο, θα έχουμε έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και αυτό ισοδυναμεί με εθνική καταστροφή.
Προφανώς και για την κυβέρνηση δεν είναι καταστροφικό να συμμετέχουμε σε μια νομισματική ένωση ανάμεσα σε χώρες με άνισα επίπεδα παραγωγικότητας που λειτουργεί ως εάν η Γερμανία να έκανε καθημερινά ανταγωνιστική υποτίμηση έναντι της Ελλάδας, που αποδιαρθρώνει κρίσιμους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, που διευρύνει τα ελλείμματα και το χρέος, που στερεί από το ελληνικό δημόσιο στοιχειώδη εργαλεία άσκησης οικονομικής πολιτικής όπως είναι η αυτοτελής νομισματική επέκταση και η διόρθωση της ισοτιμίας. 
Σίγουρα το ευρώ δεν ήταν καθόλου καταστροφικό για τις τράπεζες που μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τα χαμηλά επιτόκια και τις ροές κεφαλαίων για να τροφοδοτήσουν μια φούσκα καταναλωτικής και στεγαστικής πίστης, για τις πολυεθνικές εταιρίες που μπορούσαν να αποκτήσουν εισαγωγική διείσδυση, για τις επιχειρήσεις που επεδίωκαν επέκταση στα Βαλκάνια διαθέτοντας «ισχυρό νόμισμα», για τα εύπορα κοινωνικά στρώματα που ήθελαν απρόσκοπτα να κάνουν επενδύσεις ή καταθέσεις στο εξωτερικό. Ούτε ήταν καταστροφικό για τους εργοδότες που εκμεταλλεύτηκαν την έκθεση στο διεθνή ανταγωνισμό ως μοχλό για να επιδεινώσουν τις συνθήκες εργασίας και να συμπιέσουν το  πραγματικό κόστος εργασίας.
Όμως, για τον αγρότη που δεν μπόρεσε να αντέξει την εισβολή τεχνητά φτηνών εισαγόμενων προϊόντων, για τον εργαζόμενο της επιχείρησης που έκλεισε, τον υπάλληλο που υφίσταται τη μία περικοπή μετά την άλλη, τον κάτοικο μιας περιοχής που ερημώνει από την ανεργία, τον άρρωστο που του ανακοινώνουν κατάργηση νοσοκομειακών κλινών, πραγματική καταστροφή είναι η παραμονή στο ευρώ.
Υποστηρίζουν οι απολογητές του ευρώ ότι μια ενδεχόμενη έξοδος θα οδηγούσε αυτόματα σε ραγδαία υποτίμηση, απαξίωση των αποταμιεύσεων και εκτίναξη του πληθωρισμού. Όμως, αυτό αποτελεί ιδεολογική λαθροχειρία γιατί σκόπιμα παραβλέπουν ότι η έξοδος από το ευρώ, σε συνδυασμό με ριζοσπαστικές αλλαγές πολιτικής, όπως είναι η εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων, ο έλεγχος των κινήσεων κεφαλαίων, η παύση πληρωμών στο ληστρικό χρέος, οι φραγμοί στις ανεξέλεγκτες εισαγωγές, η διατίμηση των κοινωνικά αναγκαίων προϊόντων, συνολικά η πορεία προς τον κοινωνικό δημοκρατικό έλεγχο της οικονομίας, όχι μόνο θα αποτρέψει τέτοια ενδεχόμενα αλλά και θα ανακουφίσει από το κόστος της έκθεσης στη βαρβαρότητα του διεθνοποιημένου καπιταλισμού. Εκτός, βέβαια, και εάν έχουμε χάσει κάθε εμπιστοσύνη στη συλλογική δυνατότητα της εργαζόμενης πλειοψηφίας σε αυτό τον τόπο να μπορεί να καλύψει τις βασικές της ανάγκες μετασχηματίζοντας τις σχέσεις παραγωγής. Όντως, ορισμένα εισαγόμενα σύμβολα καταναλωτισμού μπορεί να ακριβύνουν, αλλά η αξιοποίηση των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας θα οδηγήσει σε μια πραγματική κοινωνική ευημερία. Σε τελικά ανάλυση τα φτηνά ποιοτικά διατροφικά αγαθά, η δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία, η διεύρυνση των δημόσιων συγκοινωνιών, η προστασία του περιβάλλοντος, η ανάκτηση της δυνατότητας εγχώριας παραγωγής υψηλής τεχνολογίας είναι προτιμότερα από το να έχουμε φτηνές εισαγόμενες οθόνες plasma.
Στην πραγματικότητα, όσοι κινδυνολογούν σήμερα για τις επιπτώσεις τυχόν εξόδου από το ευρώ, ιδίως όσοι προέρχονται από την Αριστερά, μοιάζουν να θεωρούν απόλυτα αυτονόητη και αναγκαία τη σημερινή αρχιτεκτονική των διεθνών συναλλαγών της Ελλάδας και κατά συνέπεια την απουσία οποιουδήποτε προστατευτικού μηχανισμού απέναντι στη βίαιη εσωτερίκευση των πιέσεων από την καπιταλιστική διεθνοποίηση. Πάνω σε αυτή την υπόθεση στηρίζουν τις καταστροφολογικές προβλέψεις τους, παραβλέποντας όλη την γκάμα εργαλείων που υπάρχουν για να προστατευτούν τα λαϊκά στρώματα από αυτή την έκθεση στη συστημική κοινωνική βία του διεθνοποιημένου κεφαλαίου. Σε αυτή την πλήρη αποδοχή της «απελευθέρωσης των διεθνών συναλλαγών» συντονίζονται με τον ίδιο το νεοφιλελευθερισμό που απορρίπτει μετά βδελυγμίας τον «προστατευτισμό». Η άρνηση του «ελεύθερου εμπορίου» και των «ελεύθερων κινήσεων κεφαλαίου» δεν αποτελεί εθνικισμό (εκτός και εάν π.χ. όλο το κίνημα ενάντια στον ΠΟΕ και την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση ήταν εθνικιστικό), αλλά  ρήξη με τον «υπαρκτό ιμπεριαλισμό» της εποχής μας.
Ούτε πρόκειται για «εθνική αναδίπλωση». Η έξοδος από την ΟΝΕ και προοπτικά από την ίδια την ΕΕ, το να σταματήσει η Ελλάδα να είναι οικονομικό «πεδίο βολής» για τις ηγεμονικές χώρες της ΕΕ και τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οίκους, είναι προϋπόθεση για διεθνείς συναλλαγές και συνεργασίες που να στηρίζονται στην αλληλεγγύη, την ισοτιμία και τη δικαιοσύνη. Επιπλέον, τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα αποσταθεροποιούσε το νεοφιλελεύθερο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» θα οδηγούσε σε μια αλυσιδωτή αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής σε όλη την Ευρώπη, άρα θα ήταν μια κίνηση κατεξοχήν διεθνιστική.
Σίγουρα όλα αυτά απαιτούν ριζικές πολιτικές ανατροπές και την απαλλαγή από ένα πολιτικό σύστημα που ταύτισε τη διακυβέρνηση με τον καταναγκαστικό νεοφιλελευθερισμό της «ευρωπαϊκής προοπτικής» και την αναγόρευση των απαιτήσεων των επενδυτών σε υποχρεωτικό γνώμονα πολιτικής. Όμως, αυτό ακριβώς δεν εκφράζει και το πάνδημο «ούστ!» στις πλατείες της οργής;
Γυρίζει μόνος
στα χείλη του παντάνασσα σιωπή
συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του.
Ωχρός
με βουλιαγμένα όνειρα κι ανέγγιχτος
νερό τρεχάμενο στα ρείθρα, ωχρός
έλληνας.
Πάντα ο δρόμος μέσ' στα μάτια του
κ' η λάμψη απ' τη φωτιά
που καταλύει
τη νύχτα.
Γυρίζει μόνος
στα χέρια του κλαδί από ελιά
γεμάτος πόνο χάνεται στα δειλινά
αισθάνεται
πως όλα χάθηκαν.
Mην του μιλάτε είναι άνεργος
τα χέρια στις τσέπες του
σαν δυο χειροβομβίδες.
Mην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες.
Άνθη της λεμονιάς
λουλούδια του ανέμου
στεφάνωσέ τον Άνοιξη
τον κλώθει ο θάνατος.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ(ΑΝΤΑΡΣΥΑ)

Ο λαός ψηφίζει μαζικά στους δρόμους: Όχι στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σφαγής! Κάτω η κυβέρνηση και η βάρβαρη πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ!
Κυβερνητικό και αστυνομικό σχέδιο επίθεσης στους διαδηλωτές. Κλιμακούμενη επίθεση με στόχο την εκκένωση της Πλ. Συντάγματος από το μεσημέρι.
Μετά τη μεγαλειώδη συγκέντρωση της 15ης Ιούνη, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι δίνουν και σήμερα Τρίτη 28 Ιούνη δυναμικά το "παρών" στην πρώτη μέρα της 48ωρης γενικής απεργίας. Χιλιάδες διαδηλωτές από το πρωί συγκεντρώθηκαν στους δρόμους εκφράζοντας έμπρακτα την απόρριψη της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση, την απόρριψη του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, των Μνημονίων και την αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος. Η απεργιακή συγκέντρωση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων ξεκίνησε στις 11.30 με πορεία από το Μουσείο στην Πατησίων και με κατεύθυνση προς τη Βουλή. Γύρω στις 12.30, χιλιάδες μαχόμενοι απεργοί με τα συνδικάτα τους και λαός από κινήσεις, συνελεύσεις, άνεργοι, νεολαία, φοιτητές έφτασαν στην Πλατεία Συντάγματος για τον 48ωρο αποκλεισμό της Βουλής. Εκεί συναντήθηκαν με πλήθος λαού που βρισκόταν από νωρίς πυκνώνοντας τις γραμμές του συλλαλητηρίου  ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Νωρίτερα στην πλατεία Συντάγματος βρισκόταν και το ΠΑΜΕ το οποίο αποχώρησε με πορεία.
Σε εξέλιξη η συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Η αστυνομία με προκλήσεις στις κάτω εισόδους της Πλατείας Συντάγματος και με προώθηση διμοιριών ΜΑΤ στις παρυφές της συγκέντρωσης προσπαθεί να εφαρμόσει το σχέδιο διάλυσής της. Εκτεταμένη χρήση χημικών μετά τις 2.30 μ.μ. στην Καρ. Σερβίας, τη Φιλελλήνων, τη Σταδίου και τη Μητροπόλεως. Εκτεταμένη επίθεση των ΜΑΤ στις 15.30 μ.μ. σε ολόκληρη την πλατεία και προκλητικό χτύπημα στα μπλοκ των σωματείων και στο περίπτερο της κίνησης "Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε"στη γωνία Όθωνος και Αμαλίας. Στην επίθεση έγινε προσαγωγή του στελέχους του αντιδικτατορικού αγώνα και του ΝΑΡ σ. Σήφη Καυκαλά και άλλων διαδηλωτών. Μετά από διαμαρτυρία συνδικαλιστών και στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αφέθηκαν ελεύθεροι. Επίθεση με δακρυγόνο εξ επαφής και ταυτόχρονα με πέτρες από ομάδες τυφλής βίας, στην αντιπροσωπεία συνδικαλιστών και δημοτικών-περιφερειακών συμβούλων την ώρα που ζητούσαν την απελευθέρωση των προσαχθέντων από τα μπλοκ των σωματείων. Σχεδιασμένη από την κυβέρνηση η επίθεση, που φοβάται την λαϊκή αντίδραση και κατακραυγή. Αποδοκιμάζεται μαζικά η επίθεση των ΜΑΤ,των ασφαλιτών και φασιστοειδών. Αποδοκιμασίες των διαδηλωτών και απέναντι στη δράση ομάδων τυφλής βίας που εξυπηρετούν το σχέδιο απομαζικοποίησης της πλατείας και την επίθεση της αστυνομίας. Ανασύνταξη των διαδηλωτών και επαναπροσέγγιση της πλατεία μπροστά στη Βουλή, για να μην περάσει το σχέδιο κρατικής και κυβερνητικής καταστολής. Η αστυνομία με κυβερνητική εντολή, εντελώς αναίτια και απρόκλητα ρίχνει τόνους δακρυγόνα στην Λ. Αμαλίας μπροστά στη Βουλή κάθε φορά που οι διαδηλωτές προσπαθούν να συγκεντρωθούν ξανά στο σημείο.
Έκκληση για ψυχραιμία από τα μεγάφωνα της πλατείας και για μαζική συγκέντρωση μπροστά στη Βουλή!
Στις 7.00 μ.μ. νέα συγκέντρωση και η μεγάλη συναυλία στην Πλ. Συντάγματος. Σε εξέλιξη και οι πορείες και συγκεντρώσεις σε μεγάλες πόλεις όλης της χώρας. Κάλεσμα των Σωματείων, των λαϊκών συνελεύσεων και των οργανώσεων της Αριστεράς σε μαζική κάθοδο του λαού στο Σύνταγμα για όλο το 48-ωρο. 

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ,ΞΑΝΑ 9.30 ΠΜ ΠΛ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ.ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΟΛΩΝ

Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις,  και η συγκλονιστική σε όγκο και πυκνότητα  απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα, δείχνουν ό τι μέσα στους εργαζόμενους, στη νεολαία, σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα, η απόρριψη της κυβερνητικής πολιτικής, του μνημονίου,του Μεσοπρόθεσμου, η αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος μεγαλώνει. Οι στημένες προβοκάτσιες κρατικών, παρακρατικών μηχανισμών, οι ομάδες τυφλής βίας που προκαλούσαν μπροστά στη βουλή και η εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων από την αστυνομία ενάντια στους διαδηλωτές δεν στάθηκαν ικανές να απομακρύνουν τον κόσμο από την πλατεία Συντάγματος, στην οποία παραμένει μαζικά και καλεί σε νέα συγκέντρωση.
 Είναι φανερό ότι το Μνημόνιο και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχουν χρεοκοπήσει πολιτικά στην συνείδηση του ελληνικού λαού.  Είναι η ώρα  που το πολιτικό σύστημα πάει  να στήσει μια νέα οικουμενική, -άλλωστε αυτή ήταν που το 1990 το έβγαλε από το αδιέξοδο- ψάχνοντας για πρόθυμους μέσα και έξω από την βουλή για να εφαρμοστεί η βάρβαρη αυτή πολιτική.

Ο αγώνας τώρα πρέπει να ενταθεί με ένα πλούτο μορφών (απεργίες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, καταλήψεις), με ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας, με συνεχή παραμονή στους δρόμους, στις πλατείες και με γενίκευση της πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολή, σε κάθε γειτονιά και πόλη. Γιατί μπορούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε την  ανατροπή της κυβέρνησης και τη νίκη των εργατικών και λαϊκών αιτημάτων. Να ανοίξουμε το δρόμο για μια κοινωνία που θα σέβεται το μόχθο του εργαζόμενου, το όνειρο του νέου, τον πολιτισμό και το περιβάλλον, μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Καλούμε ανυποχώρητα στις 9.30 πμ Προσυγκέντρωση στην Πλατεία Νομαρχίας και όλο τον κόσμο της πλατείας και του Εργατικού Κέντρου σε κοινή πορεία
28-6-2011

  ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λάρισας

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Δεν μας αφήνετε να ονειρευτούμε, δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε

¨Δεν μας αφήνετε να ονειρευτούμε, δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε¨
                                                                   ¨Δεν μας αφήνετε να ζήσουμε, θα φύγετε όλοι¨
Η υπεραντιδραστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αιχμή του δόρατος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ, των τραπεζιτών, του κεφαλαίου και των ΜΜΕ έχει χρεοκοπήσει κάτω από το βάρος των εργατικών και λαϊκών αγώνων! Αυτή η αδίστακτη κυβέρνηση θα συνεχίσει και μετά τον «ανασχηματισμό» - παρωδία, μέχρι τελευταίας ανάσας, ώστε να περάσει το νέο μνημόνιο κοινωνικής φρίκης, λαϊκής εξαθλίωσης και λεηλασίας των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, προς όφελος της ελληνικής και διεθνούς ολιγαρχίας, για το ξεπέρασμα της πιο βαθιάς ιστορικής και πρωτόγνωρης κρίσης. Θα επιχειρήσει, στο ξεψύχημα της, να περάσει τα μέτρα και να πάει ύστερα σε εκλογές ή σε συναινετικά αλισβερίσια με ΝΔ, ΛΑΟΣ και λοιπούς πρόθυμους, με στόχο να εκτονώσουν τους αγώνες και να συνεχίσουν από κοινού το κούρσεμα κάθε εργατικού δικαιώματος! Το εργατικό κίνημα, ο μαχόμενος λαός των πλατειών, η ανυπότακτη νεολαία δεν έχουν καμιά δουλειά με τα σχέδια τους! Αντίθετα!
Η μαχητική, γεμάτη αυταπάρνηση και διάρκεια πολιτική παρέμβαση τους το τελευταίο διάστημα, η απεργία στις 15/6,η ηρωική μάχη για την υπεράσπιση της πλατείας Συντάγματος, έσπασε στην πράξη την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία ακυρώνοντας το δολοφονικό σχέδιο της κυβέρνησης, στο οποίο συμμετείχαν κάθε λογής προβοκάτορες.
Ü Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ, ΟΧΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ.
Η μαχητική συνάντηση και συνένωση των «πλατειών» με τα εργατικά συλλαλητήρια και τις απεργίες, πανικοβάλλουν την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και την τρόικα. Σε αυτόν το δρόμο να βαδίσουμε πιο μαζικά και αποφασιστικά τις επόμενες ημέρες με τη νέα48ωρη  πανεργατική απεργία 28-29 Ιούνη που κήρυξε η ΓΣΕΕ (για τους δικούς της λόγους), με απεργιακό μπλακ άουτ σε χώρους δουλειάς και κλάδους, με ταυτόχρονη κατάληψη των πλατειών και δρόμων της χώρας, με εξέγερση λαού και νεολαίας ενάντια στην τυραννία κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ.
Σε αυτό το στόχο οφείλει να συμβάλλει κάθε αγωνιστική δύναμη και όλη η Αριστερά, με την αναγκαία ανατρεπτική κοινή της δράση. Για τη δημιουργία ανεξάρτητων λαϊκών - εργατικών συνελεύσεων και οργάνων πάλης και επιβολής των διεκδικήσεων του λαού και της νεολαίας σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά. Για τον αγωνιστικό συντονισμό όλων των συνελεύσεων, των σωματείων και των πρωτοβουλιών βάσης. Για την προώθηση ενός προγράμματος αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης. Για την «Βουλή των κάτω», την πραγματική Δημοκρατία των εργαζομένων και του λαού! Να δώσει την μάχη για την κλιμάκωση των αγώνων τώρα και όχι να αναζητά κοινοβουλευτική λύση με εκλογές, όπως προτείνουν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.
Για ένα μαζικό, ταξικά ανασυγκροτημένο, ανερχόμενο πολιτικά εργατικό και λαϊκό κίνημα ανατροπής, που γεννιέται, δυναμώνει και μπορεί να παίρνει μορφή στα σημερινά πεδία της ταξικής πάλης. Ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του ενάντια στις κυβερνήσεις των μνημονίων, στην «πατριωτική» και «οικουμενική» συναίνεση στην τρόικα, στην κυρίαρχη πολιτική και στο σάπιο πολιτικό τους σύστημα! Ανυποχώρητος αγώνας για:
ü Να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
ü την άρνηση πληρωμής και διαγραφή του ληστρικού και χιλιοπληρωμένου χρέους.
üτην έξοδο από το ευρώ την ΟΝΕ και την Ε.Ε, την κατάργηση της Δανειακής Σύμβασης, το σάρωμα των βάρβαρων, παλιών και νέων μέτρων, των μνημονίων και του Συμφώνου για το Ευρώ.
üτο μπλοκάρισμα του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου με εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση με εργατικό - κοινωνικό έλεγχο και διαγραφή του χρέους του εργαζόμενου λαού, την επιστροφή στο δημόσιο των ΔΕΚΟ και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας,
üτην απαγόρευση των απολύσεων και την προστασία των ανέργων, με μείωση των ωρών εργασίας και των χρόνων δουλειάς για σύνταξη, με συλλογικές συμβάσεις και αυξήσεις στους μισθούς.
üτην δωρεάν δημόσια  υγεία και παιδεία, την δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, και την ριζική αναδιανομή του πλούτου  σε βάρος του κεφαλαίου.
Ü Ή ΤΩΡΑ  Ή ΠΟΤΕ!
Για την ανατροπή όλου του σάπιου πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου που κυβερνάει τόσα χρόνια. Μέσα από ένα νέο ισχυρό αέρα της δημοκρατίας των «κάτω», που οι εργαζόμενοι θα αποφασίζουν οι ίδιοι για τις ζωές τους, με νέα όργανα και μορφές λαϊκής αντίστασης, αυτοάμυνας, ανυπακοής και ανατροπής, με την δική τους δημοκρατία και εξουσία, την μόνη που κατοχυρώνει και υπηρετεί τελικά τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.
 Για να διώξουμε την κυβέρνηση και την Τρόικα, να ανατρέψουμε το Μνημόνιο, να ανοίξουμε το δρόμο για μια κοινωνία που θα σέβεται το μόχθο του εργαζόμενου, το όνειρο του νέου, τον πολιτισμό και το περιβάλλον, μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ  ΑΠΕΡΓΙΑ   -  ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ   ΠΛ. ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ  28/6   9:30 π.μ.
 ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή
ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ  ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ
http://www.antarsyalarisas.blogspot.com/     
 

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ
ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ  ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ  ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

Η συγκλονιστική συμμετοχή των εργαζόμενων, της νεολαίας, των ανέργων στις μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις στις 15 Ιούνη, οι χιλιάδες διαδηλωτές που κατέκλυσαν και συνεχίζουν να κατακλύζουν όλες τις πλατείες της χώρας αποδεικνύουν περίτρανα την πλήρη απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και της πολιτικής της στην εργαζόμενη πλειοψηφία, τη σαφή αδυναμία της να περάσει το νέο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο.
 Ούτε η ανοιχτή προβοκάτσια που έστησε, ούτε η αστυνομική βία και τα χημικά, ούτε  το  θέατρο του εκβιασμού και της παραπλάνησης με τον ανασχηματισμό και την ψήφο εμπιστοσύνης θα αποθαρρύνουν τους χιλιάδες διαδηλωτές από τoν αγώνα τους μέχρι να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές. Η απαίτηση ήταν και παραμένει σαφής: Να πέσει η κυβέρνηση της ΕΕ, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου, να πάρουν πίσω το Μνημόνιο, να μην περάσει το «Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα», να μπει φραγμός στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας των μισθών και των συντάξεων.
Η μαχητική συνάντηση και συνένωση των «πλατειών» με τα εργατικά συλλαλητήρια και τις απεργίες, έχουν πανικοβάλλει την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και την τρόικα. Σε αυτόν το δρόμο πρέπει να βαδίσουμε πιο μαζικά και αποφασιστικά τις επόμενες ημέρες με τη νέα 48ωρη  πανεργατική απεργία 28-29 Ιούνη που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ (για τους δικούς τους λόγους), με απεργιακό μπλακ άουτ σε χώρους δουλειάς και κλάδους, με ταυτόχρονη κατάληψη των πλατειών και δρόμων της χώρας, με εξέγερση λαού και νεολαίας ενάντια στην τυραννία κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. Με μαχητική αλληλεγγύη στους απεργούς της ΔΕΗ και σε όσους αντιστέκονται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ( ΟΣΕ, Λιμάνια, Αεροδρόμια, Ταχ. Ταμιευτήριο, ΕΥΔΑΠ ). Ο αγώνας να περάσει στα χέρια των εργαζομένων.
Με αγωνιστικό συντονισμό όλων των συνελεύσεων, των σωματείων και των πρωτοβουλιών βάσης.
Για ένα μαζικό, ταξικά ανασυγκροτημένο, εργατικό και λαϊκό κίνημα ανατροπής, που γεννιέται, δυναμώνει και μπορεί να παίρνει μορφή στα σημερινά πεδία της ταξικής πάλης. Ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του ενάντια στις κυβερνήσεις των μνημονίων, στην «πατριωτική» και «οικουμενική» συναίνεση στην τρόικα, στην κυρίαρχη πολιτική και στο σάπιο πολιτικό τους σύστημα!
Μέσα από ένα νέο ισχυρό αέρα της δημοκρατίας των «κάτω», που οι εργαζόμενοι θα αποφασίζουν οι ίδιοι για τις ζωές τους, με νέα όργανα και μορφές λαϊκής αντίστασης, αυτοάμυνας, ανυπακοής και ανατροπής, με τη δική τους δημοκρατία και εξουσία, τη μόνη που κατοχυρώνει και υπηρετεί τελικά τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.
Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ
Στις 28 και 29 Ιούνη πλημμυρίζουμε ξανά την πλατεία και την απεργιακή συγκέντρωση βροντοφωνάζοντας:
ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ - ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ -ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
ü Να φύγει το μνημόνιο, η τρόικα, η κυβέρνηση και η πολιτική της
ü Να μην περάσει το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα»,λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας των μισθών και των συντάξεων.
ü Ανυπακοή στις εντολές της Ε.Ε. και στο Ευρωσύμφωνο
ü Να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και βασικοί τομείς της παράγωγης με  έλεγχο των εργαζομένων
ü Όχι στην εκποίηση δημοσίας περιουσίας και εθνικών πόρων
ü Δημόσια υγεία-παιδεία-ασφάλιση- κοινωνικές υπηρεσίες για όλους
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ  ΑΠΕΡΓΙΑ   -  ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ   ΠΛ. ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ  28/6   9:30 π.μ.

ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ –ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ- ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ  Λάρισας
mail: ergatikeskiniseis@yahoo.gr
Τηλ. επικοινωνίας: 6973748913

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

 

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!!




 ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΓΟΡΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!!
Να κλείσουν εργοστάσια κι ορυχεία, γραφεία κι υπηρεσίες! Να δείξουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να κινηθεί χωρίς την εργασία μας, χωρίς εμάς, χωρίς τον αγώνα μας!
Σήμερα, σε κάθε εργαζόμενο στη ΔΕΗ, στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας τίθεται ένα κρίσιμο ερώτημα: Θα επιτρέψει να ξεπουληθεί, να ιδιωτικοποιηθεί ο τόπος του, ο φυσικός του πλούτος, οι υποδομές του, οι λιγνίτες, τα νερά, τα δίκτυα και τα εργοστάσια, τα λιμάνια, τα τρένα, τα σχολεία, τα νοσοκομεία; Όχι μόνο γιατί χωρίς αυτά δεν υπάρχει καμία δυνατότητα αξιοπρεπούς κοινωνικής οργάνωσης. Αλλά γιατί αν ξεπουληθούν, ιδιωτικοποιηθούν και καταργηθούν όλα αυτά δεν μένει τίποτα στη χώρα και το λαό της. Κι όπως όλοι ξέρουμε όταν κλείνει μια οικονομική δραστηριότητα, οι εργαζόμενοι που απασχολούνταν εκεί καθίστανται περιττοί. Αυτό προβλέπει το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» για έναν ολόκληρο λαό. Αφού αρπάξουν, ξεπουλήσουν και ξεζουμίσουν ότι απέμεινε σε αυτόν τον τόπο, να καταστήσουν και το λαό περιττό. Ήδη σήμερα καθιστούν περιττή τη νεολαία μας καταδικάζοντάς τη στην ανεργία και τη μετανάστευση.
Κυβέρνηση και λοιπές μνημονιακές δυνάμεις, ούτε λίγο ούτε πολύ, προσπαθούν να μας πείσουν ότι καλώς πρέπει να ξεπουληθεί η χώρα, κι εξαντλούν τον «καυγά» τους στο αν το ξεπούλημα θα γίνει με «πρόγραμμα» ή βιαστικά. Μας λένε ότι οι μισθοί, οι συντάξεις, τα επιδόματα, οι κοινωνικές παροχές πρέπει να κατέβουν εκεί που «αντέχει η οικονομία» κι εννοούν εκεί που απαιτεί ο ΣΕΒ, οι τράπεζες, οι διεθνείς «αγορές» κι οι τοκογλύφοι τους. Δηλαδή, εκεί που δεν αντέχουμε εμείς!
Εν πολλοίς, συμφωνούν στην ουσία και διαφωνούν στα διαδικαστικά και τα «επικοινωνιακά». Αυτό έδειξε και η παρ’ ολίγον συγκυβέρνηση. Λες και το πρόβλημα είναι αν τα πρόσωπα που θα μας ρημάξουν θα είναι ή όχι «κοινής» αποδοχής…
Η εμπειρία της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και της απελευθέρωσης των αγορών δείχνει ακριβώς, πώς ο δημόσιος πλούτος μετατρέπεται σε δημόσιο χρέος, πώς τα δημόσια έσοδα μετατρέπονται σε κέρδη των ιδιωτών μετόχων και επιδοτήσεις των ιδιωτών ανταγωνιστών, πώς τα δημόσια αγαθά μετατρέπονται σε πανάκριβα εμπορεύματα, απλησίαστα για τους πολλούς. 20 χρόνια ιδιωτικοποιήσεων δεν απέφεραν (με τις καλύτερες εκτιμήσεις) πάνω από 25 δις € στο ελληνικό δημόσιο. Δεν περιόρισαν τα ελλείμματα και γιγάντωσαν το χρέος. Στο «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» προβλέπεται να πουληθεί δημόσια περιουσία κι επι­χειρήσεις με συνολική οικο­νομική επιφάνεια άνω των 120 δις € για να εισπραχθούν 12-17 δις €. Τα χρήματα αυτά θα πάνε κατευθείαν στους δανειστές. Σταγόνα στον ωκεανό… Μόνο τη διετία 2012-13 προβλέπονται δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους που ξεπερνούν τα 100 δισ. €!! Γι’ αυτό διαλύουν τη μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας; Γι’ αυτό μας οδηγούν στη φτώχεια;
Η απάντηση είναι προφανής: Εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας για να αποτελέσουν την ατμομηχανή της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Ενίσχυση των εισοδημάτων της εργαζόμενης οικογένειας για να ξαναμπεί σε κίνηση η εσωτερική αγορά. Αυτοί θέλουν περισσότερο ελαστική εργασία χωρίς κανένα δικαίωμα. Εμείς πρέπει να διεκδικήσουμε πλήρη ανελαστικότητα στις εργασιακές σχέσεις, σταθερή δουλειά με δικαιώματα, προστασία των ανέργων.

Η ΔΕΗ και συνολικά η ηλεκτρική ενέργεια, ο ΟΤΕ και συνολικά οι επικοινωνίες, όπως ακριβώς η Υγεία, η Παιδεία και η Πρόνοια δεν μπορούν να είναι αντικείμενα κερδοσκοπίας. Καλύπτουν ζωτικές ανάγκες για το παρόν και το μέλλον του λαού και της χώρας.
Αργά, αλλά σταθερά σπάει μεταξύ μας το τσιμεντάρισμα. Όλο και πιο συχνά, οι εργαζόμενοι ξεπερνούν ιδεολογικές περιχαρακώσεις δεκαετιών και συζητούν για το τι πρέπει να γίνει και πώς. Σαν να βγαίνουμε από λήθαργο, συνειδητοποιούμε ότι η δουλειά μας, το ψωμί της οικογένειάς μας, το παραγωγικό δυναμικό της χώρας μας, το μέλλον των παιδιών και του τόπου μας, τα όνειρα και οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής ποινικοποιούνται, καταργούνται και ξεπουλιούνται από αυτούς που αφαιμάσσουν χρόνια τώρα κάθε ικμάδα αυτού του τόπου, αυτού του λαού. Τους μόνους και μόνιμους φοροφυγάδες, τεμπέληδες και κρατικοδίαιτους σε αυτή τη χώρα: τους μεγαλοβιομήχανους και μεγαλοεπιχειρηματίες.
Οι τράπεζες και οι διεθνείς αγορές αφού χρέωσαν, υποθήκευσαν και κερδοσκόπησαν πάνω στις βασικότερες ανάγκες μας (σπίτι, υγεία, σπουδές των παιδιών μας, κ.ο.κ.) ζητούν τώρα να βουλιάξουν ολόκληροι λαοί για να σωθούν τα υπερκέρδη τους. Για να σωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλιακών κολοσσών-τραπεζών και το ευρώ τους, που ξεκλήρισαν την αγροτική μας παραγωγή, σακάτεψαν την όποια βιομηχανία είχαμε, «απελευθέρωσαν» και ξεπούλησαν δημόσιες επιχειρήσεις και υποδομές που στήριζαν την οικονομία αυτού του τόπου.
Οι πολιτικοί τους υπηρέτες, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, οι αναίσχυντοι του «όλοι μαζί τα φάγαμε» είναι αυτοί που οδήγησαν τη χώρα και το λαό της στη σημερινή κατάσταση, είναι αυτοί που οραματίζονται μια νέα πρωτιά για τη χώρα μας: την πρώτη τριτοκοσμική χώρα μέλος της Ε.Ε.! Είναι τα παπαγαλάκια τους που καλλιεργούν την ηττοπάθεια, το «τίποτα δεν γίνεται», των «προαποφασισμένων μονόδρομων». Τα αναμασούν καθημερινά στα ΜΜΕ τους, στις εφημερίδες τους και δυστυχώς, στις ηγεσίες των συνδικάτων μας.
Η δύναμη βρίσκεται σε μας! Στους εργαζόμενους και στο λαό μας. Στις Απεργίες και στις Πλατείες. Κι όσο θα δυναμώνουν οι Απεργίες, τόσο θα δυναμώνει η φωνή και το πολιτικό βάρος της λαϊκής θέλησης και στις Πλατείες!
Σήμερα, ο καθένας μας καταλαβαίνει ότι η επιτυχία του αγώνα μας σαν εργαζομένων στη ΔΕΗ, ταυτίζεται με το ΡΕΥΜΑ ΦΘΗΝΟ-Η ΔΕΗ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ. Συνδέεται περισσότερο από ποτέ με τη διεκδίκηση συγκεκριμένης και άμεσης πρότασης διεξόδου της χώρας και του λαού, από τα σημερινά «αδιέξοδα».
Και τέτοια πρόταση είναι μόνο η άρνηση αναγνώρισης και πληρωμής του χρέους. Όχι μόνο γιατί είναι τοκογλυφικό, όχι μόνο γιατί επί της ουσίας επιβλήθηκε από τους ίδιους τους τοκογλύφους και το πολιτικό τους προσωπικό εντός κι εκτός Ελλάδας. Αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι δυνατόν να πληρωθεί, όσο κι αν ξεπουληθεί η χώρα κι ο λαός μας, όσο κι αν «φθηνύνουμε» και πεινάσουμε. Η «σωτηρία» που μας προσέφεραν εδώ κι ένα χρόνο, ανέβασε το χρέος από 127,1% στο 142,8% του ΑΕΠ. Αμφιβάλλει κανείς για το πού θα το εκτινάξει το «μεσοπρόθεσμο»; Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Κι οι καθημερινές ανάγκες των οικογενειών μας είναι εξίσου αμείλικτες. Σωτηρία υπάρχει μόνο αν στερήσουμε τους τεράστιους πόρους που απορροφά το χρέος από τις διεθνείς «αγορές» και τους τοκογλύφους και τους διοχετεύσουμε στην ανασυγκρότηση της οικονομίας και στη εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών.
Σήμερα, ρεαλιστική πρόταση διεξόδου μπορεί να είναι μόνο η έξοδος από το ευρώ, η εκδίωξη του ΔΝΤ κι η ανεξαρτησία από την Ε.Ε., η απαλλαγή από το πολιτικό τους προσωπικό. Μήπως είναι ακραίο; Ακόμα κι αν έχουμε ξεχάσει την εμπειρία από την απελευθέρωση της αγοράς η.ε. και την ιδιωτικοποίηση-απαξίωση-διάλυση της ΔΕΗ, αρκεί να αναλογιστούμε το προφανές: Μέσα σε 9 μόνο χρόνια ύπαρξης του ευρώ, τρεις χώρες είναι ήδη χρεοκοπημένες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία), κι άλλες στα πρόθυρα της χρεοκοπίας (Ισπανία, Ιταλία, Βέλγιο). Ακόμα κι η λοκομοτίβα της ΕΕ, η Γερμανία, είναι υπερχρεωμένη αν αθροίσουμε δημόσιο κι ιδιωτικό χρέος. Ομόσπονδα κρατίδιά της, όπως αυτό της Βρέμης, βάρεσαν ήδη κανόνι!
Όσοι κινδυνολογούν και καταστροφολογούν για τους λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς που θα φέρει μια πιθανή έξοδος από το ευρώ, μας ζητούν απλά να κλείσουμε τα μάτια και να υποστούμε μοιρολατρικά τους λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς που μας έφερε πραγματικά το ευρώ.
Μια απόφαση του ελληνικού λαού για άρνηση πληρωμής του χρέους κι έξοδο από το ευρώ, όχι μόνο δεν θα μας απομονώσει, αλλά είναι ακριβώς αυτή που θα μας βγάλει από την απομόνωση και το ζουρλομανδύα που μας έχει φορέσει το ΔΝΤ, η ΕΚΤ κι η ΕΕ. Μια τέτοια απόφαση θα ανοίξει το δρόμο για να ακολουθήσουν κι άλλοι λαοί της Ευρώπης και όχι μόνο.  Θα μας εξασφαλίσει συμμάχους και οικονομικές συνεργασίες με όλο τον κόσμο.
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
Ιούνης 2011
ΚΑΙ ΑΝ ΦΕΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ;
Αν αυτά που λέμε είναι αναγκαία και απαραίτητα αλλά δεν μπορεί να τα υλοποιήσει η αστική εξουσία και καμιά αστική κυβέρνηση, γιατί αυτό να είναι εναντίον μας; Η αριστερά, συνηθισμένη επί δεκαετίες να ασκεί την πολιτική ως τέχνη του εφικτού, τα θέτει όλα στην κλίνη του Προκρούστη και τα μετρά ως εφικτά ή ανέφικτα. Για εμάς η πολιτική πρέπει να είναι η «τέχνη της πραγματοποίησης του αδυνάτου», σύμφωνα με την έκφραση της Μ. Χάρνεκερ. Ως εφικτό θα πρέπει να θεωρούμε κάθε φορά το κοινωνικά αναγκαίο.
Αν σήμερα δεν έχουν συγκεντρωθεί οι απαιτούμενες δυνάμεις που θα υλοποιήσουν όσα λέμε και παλεύουμε, δεν σημαίνει ότι δεν θα δημιουργηθούν αύριο»
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;
Πάντα υπάρχει άλλος δρόμος όταν ο μονόδρομος οδηγεί στην καταστροφή. Στο δρόμο αυτό συγκλίνουν όλο και περισσότερες δυνάμεις που διατυπώνουν μια ανατρεπτική πρόταση προς τον αγωνιζόμενο λαό των εργατικών αγώνων και των πλατειών. Σκοπός του σημειώματος που ακολουθεί δεν είναι να αναλύσει το πρόγραμμα αυτό αλλά να σταθεί σε κάποιες πλευρές του που έχουν αναδειχθεί στη δημόσια συζήτηση.
ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ - ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Δεν πρέπει να υπάρχει πια άνθρωπος που να πιστεύει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος των 340 δις ή του 150% του ΑΕΠ είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί. Οι διάφορες λύσεις που προτείνουν ευρωπαίοι και εγχώριοι πολιτικοί και τεχνοκράτες έχουν ως κύριο μέλημα τη σωτηρία των πιστωτών μας και τη θωράκιση του ευρώ. Την ίδια στιγμή πυκνώνουν οι ενδείξεις πως παρόμοιες δυσκολίες αναμένεται να αντιμετωπίσουν το επόμενο διάστημα το Βέλγιο, η Ιταλία και η Κύπρος. Όσοι θεωρούν κάτι τέτοιο τραβηγμένο ας θυμηθούμε τι έλεγαν μετά την ελληνική προσφυγή στο μηχανισμό. Ότι δήθεν υπήρχε μια ελληνική ιδιαιτερότητα και κανείς άλλος δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα στην ΕΕ. Όταν ήρθε η σειρά της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, κατάπιαν τη γλώσσα τους αλλά ως φαίνεται δεν το βάζουν εύκολα κάτω. Συνεπώς τα πάσης φύσεως μνημόνια, μεσοπρόθεσμα αλλά και οι φαεινές ιδέες περί κουρέματος, αναδιάρθρωσης, επαναγοράς, αναδιαπραγμάτευσης, επιμήκυνσης κλπ, εφόσον δεν διαρρηγνύουν το φαύλο κύκλο του τοκογλυφικού δανεισμού, θα διασώσουν τους δανειστές μας και θα καταστρέψουν την εργατική τάξη και τη χώρα.
Μια από τις ισχυρότερες πεποιθήσεις του μνημονιακού μπλοκ είναι ότι χωρίς δανεικά θα σταματήσουν να πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις.
Δεν ζούμε με δανεικά. Οι μισθοί και οι συντάξεις που πληρώνει το δημόσιο προκύπτουν από τη δουλειά των εργαζόμενων της χώρας. Τα δανεικά πάνε στην αποπληρωμή παλιών δανείων και στην κάλυψη του τρέχοντος ελλείμματος. Αν σκοπεύεις να πληρώσεις πρώτα μισθούς και συντάξεις και όχι τα δάνεια, τότε φτάνουν τα έσοδα του δημοσίου. Στον Προϋπολογισμό του 2011 προβλέπονται έσοδα 55,56 δις ευρώ ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις είναι 19,8 δις και οι τόκοι του δημοσίου χρέους 15,92 δις. Έτσι εξηγείται η τύχη των 110 δις του μνημονίου. Οι δανειστές, την τριετία 2011 -2013, θα εισπράξουν μόνο από ομόλογα που θα λήξουν 92,6 δις, δηλαδή το 85% του πακέτου.
Αν σταματήσουν εντελώς τα δανεικά, αν σταματήσει και ο βραχυπρόθεσμος κρατικός δανεισμός που τώρα αν και εκτός αγορών γίνεται κανονικά, αν δεν υπάρξει δυνατότητα δανεισμού από τράπεζες άλλων, εκτός ΕΕ, χωρών (πχ Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία κλπ), αν δεν υπάρχει δυνατότητα δανεισμού κι από το εσωτερικό ( αποταμιεύσεις άνω των 200 δις υπάρχουν στις τράπεζες), τότε θα συμβεί το «χειρότερο» που είναι : να μηδενιστεί το έλλειμμα. Δύσκολο ; Σκληρό; Σίγουρα ναι αλλά όχι δυσκολότερο από τα πλεονάσματα που προβλέπει το μνημόνιο για το 2012 και μετά. Οι εκτιμήσεις έλεγαν ότι για να σταθεροποιηθεί το χρέος στο 150% του ΑΕΠ το 2012, απαιτούνταν πρωτογενές πλεόνασμα 6% ! Άρα ο μηδενισμός του ελλείμματος, εάν απαιτηθεί, είναι ευκολότερος από το ρήμαγμα της χώρας για να προκύψουν πλεονάσματα που θα ικανοποιήσουν το «τέρας» των αγορών.
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Οι ελληνικές τράπεζες κατέχουν ομόλογα του δημοσίου αξίας 45 δις. Δεν χωράει σε καμιά λογική να ματώνει ο εργαζόμενος λαός για να αποπληρώσει το Λάτση, το Βγενόπουλο και τους υπόλοιπους τραπεζίτες. Έχουν λάβει αλλεπάλληλα πακέτα στήριξης άνω των 100 δις αλλά η κατάσταση της υγείας των τραπεζών δε λέει να βελτιωθεί.
Οποιαδήποτε ρύθμιση του δημοσίου χρέους (κούρεμα, επιμήκυνση κλπ) θα βάλει σε δοκιμασία τις ελληνικές τράπεζες που ούτως ή άλλως χάνουν διαρκώς καταθέσεις.
Οι τράπεζες πρέπει να εθνικοποιηθούν - χωρίς αποζημίωση- για πολλούς και διαφορετικούς λόγους:
Πρώτο, γιατί μόνο έτσι θα ανακουφιστούν (διακοπή πλειστηριασμών, χάρισμα και ρύθμιση χρεών κλπ) χιλιάδες εργατικές οικογένειες που πιάστηκαν στη μέγγενη του τραπεζικού δανεισμού.
Δεύτερο, το κράτος μπορεί να εγγυηθεί περισσότερο για τις λαϊκές αποταμιεύσεις απ' ότι η Societe Generale και η Credit Agricole.
Τρίτο, θα περάσουν στα χέρια των εθνικοποιημένων τραπεζών οι υπερχρεωμένες εταιρείες μεγάλων κεφαλαιοκρατών που θα συνεχίσουν να λειτουργούν με δημόσια ιδιοκτησία και εργατικό έλεγχο.
Τέταρτο, η εθνικοποίηση είναι ο μόνος τρόπος αποφυγής της εξαγοράς τους από ευρωπαϊκούς τραπεζικούς ομίλους με κίνδυνο να χαθεί κάθε κρατικός έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα της χώρας.
Τέλος οι εθνικοποιημένες τράπεζες θα μπορούσαν να συμβάλλουν, μέσω της χρηματοδότησης, στον αναπροσανατολισμό των επενδύσεων σε νέες παραγωγικές δραστηριότητες ή στην αναβίωση της αγροτικής οικονομίας.
Εκτός από τις τράπεζες είναι κρίσιμο ζήτημα η εθνικοποίηση βασικών επιχειρήσεων που αφορούν υποδομές, συγκοινωνίες, τα διυλιστήρια κλπ
«ΑΝ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΜΕ»
Μας λένε συχνά ότι αν φύγουμε από το ευρώ, το νέο εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί τόσο που δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε πια τίποτα. Αυτός ο ισχυρισμός μάλλον αποσιωπά την πραγματικότητα που ζούμε ήδη εντός της ευρωζώνης. Η οικονομική και κοινωνική κατάρρευση εξελίσσεται και μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει το ευρώ. Η Ελλάδα λατινοαμερικανοποιείται ραγδαία και οδεύει σε μισθούς 400 ή 500 ευρώ, εννοείται για όσους θα δουλεύουν. Άρα όσοι εκ του πονηρού μας λένε πως αν φύγουμε από το ευρώ δεν θα μπορούμε να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό γιατί θα θέλουμε μια περιουσία ή δεν θα μπορούμε να πιούμε ένα μπουκάλι κρασί, μάλλον ξεχνούν ότι με μισθούς 400 ευρώ ή με ανεργία 30%, δεν θα μπορούμε εξίσου. Η απειλή για την καταστροφή που θα έρθει αν αποχωρήσουμε από το ευρώ είναι πρόκληση για το ένα εκατομμύριο ανέργους που δεν πολυσκοτίζονται για το ποιο νόμισμα .δεν θα έχουν.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι η έξοδος από την ευρωζώνη θα είναι ευχάριστη. Θα έχει οδυνηρές συνέπειες για τους εργαζόμενους, αλλά όχι οδυνηρότερες από την παραμονή που εντέλει δεν παρέχει και καμιά ελπίδα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων. Εύστοχο ήταν το παράδειγμα του Ντέϊβιντ Χάρβεϋ που παρομοίασε την Ελλάδα με αυτόν που έχει πονόδοντο και πρέπει να κάνει οπωσδήποτε εξαγωγή δοντιού. Η εξαγωγή θα πονέσει περισσότερο βραχυχρόνια αλλά δεν μπορείς να ζεις αιωνίως με πονόδοντο.
Τι καλό είδαμε μέχρι τώρα από το ευρώ;
Μας έλεγαν ότι θα ησυχάσουμε από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, ότι δε θα είμαστε πια μόνοι, ότι θα ανήκουμε στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια.
Και τι αποδείχτηκε; Ότι αυτοί που θα μας βοηθούσαν αποδείχτηκαν τοκογλύφοι που τώρα βγάζουν στο σφυρί τη χώρα. Βέβαια κάποιοι ευνοήθηκαν με το «σκληρό» ευρώ:
Οι τραπεζίτες που κυρίευσαν τα Βαλκάνια κι έφτασαν να διαθέτουν 3.400 υποκαταστήματα σε όλο τον κόσμο.
Οι εφοπλιστές που «έχτιζαν» ασταμάτητα καινούρια πλοία στα ναυπηγεία της Κίνας και της Κορέας.
Οι μεγαλοεισαγωγείς, που αξιοποιώντας το «σκληρό» ευρώ, πλημμύρισαν την ελληνική αγορά με πατάτες Αιγύπτου, με σκόρδα Κίνας κλπ
Από την άλλη οι εργαζόμενοι φορτώθηκαν όλο το βάρος του διεθνούς ανταγωνισμού. Το υπερτιμημένο ευρώ αναγκάζει, κυρίως τις μικρές και αδύναμες χώρες, να υποτιμούν τις εργατικές αποδοχές ελπίζοντας να επιβιώσουν στο διεθνή ανταγωνισμό. Γι αυτό και η ευρωζώνη δεν παίρνει διόρθωση, είναι φτιαγμένη να μην αλλάζει, να μη μεταρρυθμίζεται.
Απαιτείται να ανακτηθεί η δυνατότητα άσκησης εθνικής νομισματικής πολιτικής. Το νέο εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί. Αυτό στις σημερινές συνθήκες θα αυξήσει τη ζήτηση για εγχώρια προϊόντα και θα μειώσει την κατανάλωση εισαγόμενων. Θα βελτιωθεί το εμπορικό ισοζύγιο και θα τονωθεί η παραγωγή και η κατανάλωση.
Για όσα προϊόντα δεν παράγονται στη χώρα και λόγω της υποτίμησης θα αυξηθεί η τιμή τους, θα μπορεί το κράτος να εφαρμόσει το μέτρο της διατίμησης ή και να μειώσει τη φορολογία για όσα είναι πρώτης ανάγκης ( πχ βενζίνη).
Πάντως οι εκτιμήσεις για σαρωτική υποτίμηση του εθνικού νομίσματος μάλλον δεν είναι εύστοχες καθώς η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα «τραυματίσει» το ευρώ που πιθανά θα αρχίσει να κατρακυλάει στις διεθνείς αγορές. Εδώ μόνο την περασμένη Τετάρτη που υπήρξε η ολιγόωρη παραίτηση του Παπανδρέου το ευρώ υποτιμήθηκε 2% έναντι του δολαρίου.
Τέλος πολύ αρνητική εντύπωση προκαλεί η στάση των ηγεσιών ΚΚΕ και ΣΥΝ που δείχνουν να φοβούνται και φοβερίζουν το λαό ότι θα καταστραφούμε χωρίς το ευρώ. Φανταστείτε δηλαδή τι θα πάθουμε αν επιχειρήσουμε ποτέ να οικοδομήσουμε το σοσιαλισμό. Τότε μάλλον θα επικαλεστούν τη συντέλεια του κόσμου.
ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ;
«Φταίμε όλοι», «μαζί τα φάγαμε», «ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας». Αυτά είναι μερικά από τα μονίμως επαναλαμβανόμενα σλόγκαν της αστικής προπαγάνδας που αποσκοπούν στην ενοχοποίηση των εργαζόμενων και στην παράλυση κάθε δυνατότητας αντίδρασης. Είναι όμως έτσι;
Δηλαδή έχτισε κάποιος ένα σπίτι για να μη ζει στο νοίκι, το χρωστά ακόμα στην τράπεζα και κατέστρεψε την οικονομία;
Αγόρασε κάποιος καινούριο αυτοκίνητο και οδηγηθήκαμε στην πτώχευση;
Δηλαδή ισχυρίζονται ότι η αγορά καταναλωτικών αγαθών από ιδιώτες αυξάνει το δημόσιο χρέος; Μάλλον έχουν μπέρδεψαν τα επιχειρήματα που προορίζονταν για την Ιρλανδία με αυτά που αφορούν στην Ελλάδα.
«Ναι, αλλά και οι μισοί Έλληνες δουλεύουν στο δημόσιο.»
Ψέματα! Έγραφαν ακούραστα για 1,5 με 2 εκατομμύρια δημόσιους υπάλληλους. Το περασμένο καλοκαίρι απογράφηκαν 768 χιλ, εκ των οποίων οι 625,7 χιλ. είναι μόνιμοι. Οι υπόλοιποι 142,3 χιλ. ήταν συμβασιούχοι, ωρομίσθιοι, αιρετοί, επί θητεία, πρόεδροι, διοικητές και υποδιοικητές οργανισμών κλπ. Κι ενώ τα στοιχεία της απογραφής ήταν γνωστά από 31 Ιουλίου, δημοσιεύεται στην Καθημερινή (26 Σεπτέμβρη 2011) άρθρο του νομπελίστα Χ. Πισσαρίδη και άλλων δύο καθηγητών που διατύπωνε 14 προτάσεις για έξοδο από την κρίση. Στην πρόταση 4 γράφει τα εξής: «Η απασχόληση στο γενικό δημόσιο τομέα μειώνεται διαδοχικά από 1.100 χιλ. σε 700 χιλ μέχρι το 2015.» Τρεις μεγάλοι επιστήμονες και κανείς δεν μπήκε στον κόπο να δει τα στοιχεία της απογραφής;
Αλλά γιατί θα πρέπει να απολογηθεί και κάποιος που θέλει να μπει στο Δημόσιο; Όταν στον ιδιωτικό τομέα «βασιλεύουν» η απειλή της απόλυσης, οι μισθοί πείνας, οι απλήρωτες υπερωρίες, η καταπάτηση των συμβάσεων, οι αυθαιρεσίες και οι προσβολές τότε γιατί να μη θέλεις να δουλέψεις στο δημόσιο;
« Είμαστε η τελευταία σοβιετικού τύπου οικονομία»
Παρά τα αντιθέτως γραφόμενα και λεγόμενα θεωρούμε ότι η Ελλάδα βρίσκονταν, πριν ξεσπάσει η κρίση, στην «πρωτοπορία» της εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Για παράδειγμα, οι εκθέσεις του ΟΟΣΑ τα τελευταία χρόνια (βλ. Καθημερινή 1/11/2009) δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό ιδιωτικών δαπανών υγείας επί του συνόλου των δαπανών υγείας, από όλες τις χώρες της ΕΕ, και είναι 4η στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ πίσω από τις ΗΠΑ, Ελβετία και Μεξικό.
Οι δαπάνες ιδιωτικής εκπαίδευσης δεν ξεπερνούν το 20 με 24% του συνόλου των δαπανών για την παιδεία, στις χώρες της ΕΕ, ενώ σε μας προσεγγίζουν το 40%.
Όσο για την υστέρηση που υπήρχε στην αγορά εργασίας , που δεν ήταν λέει αρκούντως ελαστική, να θυμίσουμε ότι ίσως η πιο ακραία μορφή ελαστικοποίησης, είναι η ανασφάλιστη εργασία , που έφτανε πριν ξεσπάσει η κρίση στο 25% της απασχόλησης. Τον τελευταίο χρόνο η αγορά εργασίας έχει μετατραπεί σε απέραντο σκλαβοπάζαρο .
Θα γέμιζαν δεκάδες σελίδες αν συνεχίζαμε να καταγράφουμε τα ψεύδη και τις λαθροχειρίες της καθεστωτικής προπαγάνδας.
ΑΝ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε ;
«Τότε θα μείνουμε μόνοι μας, θα γίνουμε Αλβανία.» Προς το παρόν γινόμαστε «Αλβανία» εντός της ΕΕ και μάλιστα εντός της Ευρωζώνης. Όσο για το αν φύγουμε, θα ζήσουμε όπως άλλες 180 περίπου χώρες του πλανήτη που σήμερα δεν είναι στην ΕΕ, όπως η Νορβηγία, η Ελβετία κ.α. Ότι κι αν σκαρφιστεί η αστική μυθολογία δεν μπορεί να κρύψει την αποτυχία της στρατηγικής τους που οδηγεί στη χρεοκοπία και στη ραγδαία «αργεντινοποίηση» της Ελλάδας.
Σε μια εποχή που η οικονομική ισχύς μετατοπίζεται προς ανατολάς, που ακόμη και το Ιράν βρίσκει οικονομικούς συμμάχους στις χώρες του BRIC, που ακόμα και η μικρή και ρημαγμένη Ισλανδία υψώνει το ανάστημά της στους τραπεζίτες, που τα PIGS ωθούνται στην έξοδο της ΕΕ, εμείς θ' αναρωτιόμαστε ακόμη αν υπάρχει ζωή εκτός ΕΕ;
Ίσως γιατί σε μας υπήρξε πολύ πλούσια η προπαγάνδα για τον πακτωλό χρημάτων που έρρεαν από την ΕΕ όλα αυτά τα χρόνια. Μάλλον αντιστοιχεί στο «μπούκωμα» ενός τμήματος πανεπιστημιακών και διανόησης που αφού «έφαγε» καλά έπρεπε να πείσει κι όλο το λαό ότι τρώει εξίσου. Παραμύθια! Από την ένταξή μας ως σήμερα με κάθε μορφή (ΜΟΠ, ΚΠΣ, ΕΣΠΑ ) λάβαμε ως χώρα 120 δις ευρώ όχι λόγω φιλευσπλαχνίας των εταίρων αλλά για να καλύψουμε τις απώλειες που θα είχαμε στην παραγωγή και τις εξαγωγές. Απ' αυτά, τα 51,3 δις επεστράφησαν σε εταιρείες της δυτικής Ευρώπης για προμήθεια μηχανημάτων, εξοπλισμού κλπ. (βλ. εξαιρετικό ρεπορτάζ Δ. Κάδδα, Ελευθεροτυπία 17/10/2010). Συνεπώς μας έδιναν ψίχουλα για να διαλυθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας κι έτσι το αγροτικό εμπορικό έλλειμμα φτάνει στα 3,5 δις το χρόνο!
Οι επιδοτήσεις έπαιξαν το ρόλο που παίζει το τυρί στη φάκα. Ο ποντικός βλέπει το τυρί αλλά όχι τη φάκα. Προσανατολίστηκαν οι αγρότες σε δυο - τρία προϊόντα (πχ βαμβάκι, λάδι) κι εγκαταλείφθηκε η παραγωγή βασικών ειδών διατροφής καθώς οι μεγαλοεισαγωγείς με το ισχυρό ευρώ στην τσέπη, έφερναν από την άκρη του κόσμου από πατάτες Αιγύπτου μέχρι σκόρδα Κίνας και λεμόνια Αργεντινής. Οι επιδοτήσεις συγκάλυπταν συστηματικά την καταστροφή της ελληνικής γεωργίας . Ας σημειωθεί εδώ ότι το 80% των επιδοτήσεων εισπράττεται από το 20% των αγροτών (και μη αγροτών καθώς τη μερίδα του λέοντος παίρνουν μεγάλοι οινοπαραγωγοί, κτηνοτρόφοι τύπου Βιβάρτια κλπ)
Η ΕΕ συνέτριψε την ελληνική γεωργία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1981 υπήρχαν 997.000 αγροτικά νοικοκυριά ενώ το 2007 είχαν μείνει 614.000 δηλαδή σε 28 χρόνια περίπου 800.000 αγρότες εγκατέλειψαν την αγροτική δραστηριότητα.
Θα αναφέρουμε μόνο δύο, από τα δεκάδες, παραδείγματα που αποκαλύπτουν το ρόλο της ΕΕ.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια επιδοτούνταν η καταστροφή αλιευτικών σκαφών και σχεδόν 5000 αλιευτικά σκάφη καταστράφηκαν. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε εκτίναξη των εισαγωγών ψαριών και σε άνθιση του κλάδου των ιχθυοκαλλιεργειών που συγκεντρώθηκε σε δυο τρεις ομίλους επιχειρήσεων. Κι ενώ η Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός λαβρακιού και τσιπούρας, τώρα οι υπερχρεωμένοι όμιλοι ιχθυοκαλλιεργειών είναι στόχος επιθετικής εξαγοράς ενός γεωργιανού επιχειρηματία ονόματι Bendukidze.
Άλλο παράδειγμα καταστροφικής επίδρασης της ΕΕ ήταν στη ζάχαρη, ένα από τα βασικότερα είδη διατροφής. Από 320.000 τόνους παλιότερα σήμερα φτάσαμε να παράγουμε 35.000 τόνους. Από τα 5 εργοστάσια της ΕΒΖ κλείσαμε τα 2 αποδεχόμενοι την ΚΑΠ. Σήμερα εισάγουμε ζάχαρη από τη Γερμανία και τη Γαλλία σε μια εποχή που η τιμή της διεθνώς είναι στα ύψη. Χιλιάδες παραγωγοί τεύτλων και εργάτες της ΕΒΖ είναι πια άνεργοι. Τώρα ιδιωτικοποιούν και την υπόλοιπη ΕΒΖ. (βλ. Ντ. Δασκαλοπούλου, περιοδικό ΕΨΙΛΟΝ, 25/5/2011).
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ ΑΥΤΑ;
Αν αυτά που λέμε είναι αναγκαία και απαραίτητα αλλά δεν μπορεί να τα υλοποιήσει η αστική εξουσία και καμιά αστική κυβέρνηση, γιατί αυτό να είναι εναντίον μας; Η αριστερά, συνηθισμένη επί δεκαετίες να ασκεί την πολιτική ως τέχνη του εφικτού, τα θέτει όλα στην κλίνη του Προκρούστη και τα μετρά ως εφικτά ή ανέφικτα. Για εμάς η πολιτική πρέπει να είναι η «τέχνη της πραγματοποίησης του αδυνάτου», σύμφωνα με την έκφραση της Μ. Χάρνεκερ. Ως εφικτό θα πρέπει να θεωρούμε κάθε φορά το κοινωνικά αναγκαίο.
Αν σήμερα δεν έχουν συγκεντρωθεί οι απαιτούμενες δυνάμεις που θα υλοποιήσουν όσα λέμε και παλεύουμε, δεν σημαίνει ότι δεν θα δημιουργηθούν αύριο. Γράφει ο Λούκατς στο Τακτική και Ηθική :
«Πρέπει να γνωρίζει κανείς να φέρνει στην επιφάνεια δυνάμεις που δρουν στους κόλπους της πραγματικότητας και που τείνουν προς την πραγματοποίηση του τελικού σκοπού»
Ένα πολιτικό κίνημα ρήξης και ανατροπής είναι σίγουρο ότι θα οξύνει την ταξική πάλη και θα φέρει πλατιές μάζες εργαζομένων κοντύτερα στο καθοριστικό ζήτημα της εξουσίας. Αυτό είναι το πιο γόνιμο έδαφος για να ευδοκιμήσουν οι διάφορες επαναστατικές γραμμές των χώρων της αριστεράς. Η κίνηση των πραγματικών ανθρώπων κι όχι τα τετράγωνα επιχειρήματα της τυπικής λογικής, ούτε τα επαναστατικά ευχέλαια μπορεί να μας οδηγήσουν στην αντικαπιταλιστική επανάσταση.
Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, από την αρχή της κρίσης, διατύπωσαν μια άμεση, αντικαπιταλιστική πρόταση ανατροπής. Η πρωτοπόρα δράση σημαντικών οικονομολόγων και άλλων διανοουμένων, η ανοιχτή αντιπαράθεση των ρευμάτων στο εσωτερικό της αριστεράς, οι αυξημένες απαιτήσεις που έχει ένα νέο πολιτικοποιημένο δυναμικό που ανέδειξαν οι αγώνες και οι πλατείες, θέτουν επί τάπητος την ανάγκη επιτάχυνσης του βηματισμού για τη συγκρότηση μια άλλης αριστεράς. Μιας αριστεράς που θα τα βάζει με τις κεντρικές επιλογές της άρχουσας τάξης, θα εκφράζει την αποφασιστική αντίσταση και την καθολική ανατροπή, την εργατική δημοκρατία και τη νέα κομμουνιστική προοπτική.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Συνεχίζουμε – κλιμακώνουμε – μπορούμε να νικήσουμε


Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις,  και η συγκλονιστική σε όγκο και πυκνότητα  απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα, δείχνουν ό τι μέσα στους εργαζόμενους, στη νεολαία, σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα, η απόρριψη της κυβερνητικής πολιτικής, του μνημονίου, η αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος μεγαλώνει. Η στημένες προβοκάτσιες κρατικών, παρακρατικών μηχανισμών, οι ομάδες τυφλής βίας που προκαλούσαν μπροστά στη βουλή και η εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων από την αστυνομία ενάντια στους διαδηλωτές δεν στάθηκαν ικανές να απομακρύνουν τον κόσμο από την πλατεία Συντάγματος, στην οποία παρέμεινει μαζικά καλώντας σε νέα συγκέντρωση.

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

ΌΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 15 ΙΟΥΝΗ

Προσυγκέντρωση  πλ. Νομαρχίας 9.30 πμ 
Απεργιακή συγκεντρωση Κ.Πλατεία 

ΝΑ ΚΛΙΜΑΚΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ 
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ , η τρόικα, η ΕΕ και το ΔΝΤ, όλος ο συρφετός των «δανειστών» τοκογλύφων, των τραπεζιτών και του ΣΕΒ, και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, δοκιμάζουν να εκβιάσουν το λαό: «Ή δέχεστε τα βάρβαρα μέτρα ή σας οδηγούμε στην εξαθλίωση και την πείνα, θα βγούμε από το ευρώ, δεν θα έχετε φάρμακα, και μισθούς, θα χάσετε τις καταθέσεις» ουρλιάζουν.  Με πάτρονα τις Βρυξέλλες επιχειρούν να επιβάλουν κλίμα «συναίνεσης» και «εθνικής συνεννόησης», για να εφαρμοστεί η βάρβαρη αυτή πολιτική. Η ΝΔ άφησε κατά μέρος την «άρνηση» του Μνημονίου και πέρασε στην θέση της αποδοχής του και της «αναδιαπραγμάτευσης των όρων», προβάλλοντας μια το ίδιο άθλια πολιτική με μείωση των συντελεστών φορολογίας των επιχειρήσεων (όταν η φορολογία τους στην Ελλάδα είναι η δεύτερη χαμηλότερη στην Ευρώπη) και μαζικές ιδιωτικοποιήσεις!.

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Απεργία - κάλεσμα 15 Ιούνη 2011

Οι Εργατικές Παρεμβάσεις -Κινήσεις -Συσπειρώσεις Λάρισας καλούν σε συμμετοχή στην Πανεργατική Απεργία και κάνουν προσυγκέντρωση στην πλατεία  Νομαρχίας την Τετάρτη στις 9.30 πμ και στην συνέχεια στην  Κεντρική Πλατεία

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ 9.30πμ

Οι τεράστιες συγκεντρώσεις στις πλατείες που συνεχίζονται για σχεδόν τρεις εβδομάδες, οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις που είναι σε εξέλιξη, οι πολύμορφες διαμαρτυρίες και αποδοκιμασίες της πολιτικής της κυβέρνησης και της Τρόικας, ένα πράγμα δείχνουν. Ότι είναι γελασμένη η κυβέρνηση εάν νομίζει ότι θα περάσει το «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα» οριστικού σφαγιασμού των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων

Αντίθετα, όλα δείχνουν ότι έχουμε τη δύναμη να τους ανατρέψουμε, έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε να πάρουν πίσω το Μνημόνιο και το «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα», να μπει φραγμός στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας των μισθών και των συντάξεων.

Η απεργία στις 15 Ιούνη πρέπει να είναι σταθμός. Να είναι μια μέρα όπου η κυβέρνηση και η Τρόικα θα αντιμετωπίσουν ένα σεισμό οργής και αγανάκτησης. Να πλημμυρίσει η Λάρισα και η Κεντρική της Πλατεία από μια εργατική λαοθάλασσα,αποφασισμένη, περιφρουρημένη και ικανή, πρώτα και κύρια με τον όγκο της, να αποτρέψει τα όποια σχέδια κυβερνητικών κύκλων για προβοκάτσιες ή άλλες απόπειρες υπονόμευσης του κινήματος.

Η οργή και η αγανάκτηση κατέβηκαν στους δρόμους. Και δεν θα φύγουν παρά μόνο εάν νικήσουμε. Τώρα είναι η ώρα της κλιμάκωσης, τώρα είναι η ώρα για ένα απεργιακό τσουνάμι, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, που να συντονιστεί με τις κινητοποιήσεις στις πλατείες και τις λαϊκές συνελεύσεις, σε ένα πλατύ ενωτικό και νικηφόρο αγωνιστικό μέτωπο για:

ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, Η ΤΡΟΪΚΑ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ

ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε.-ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩΣΥΜΦΩΝΟ

ΝΑ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΑΣΦΑΛΙΣΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

 
".Συντονισμός για μια εργατική απάντηση στην κρίση.Δεν χρωστάμε ,δεν πουλάμε ,δεν πληρώνουμε την κριση τους

ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Το Μεσοπρόθεσμο να πέσει …άμεσα

ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Το Μεσοπρόθεσμο να πέσει …άμεσα PDF Print E-mail
Thursday, 09 June 2011 21:09
Απαράδεκτο από κάθε άποψη είναι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λεηλασίας, ουσιαστικά το Μνημόνιο ΙΙ, που συζήτησε το υπουργικό συμβούλιο. Κεφαλικός φόρος στους μισθωτούς (από το ιλλιγιώδες ποσό των …12.000 ευρώ το χρόνο!) και μάλιστα αναδρομικά, ξεπούλημα των ΔΕΚΟ, της δημόσιας περιουσίας και των υποδομών (δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια), νέες αιματηρές περικοπές και φτωχολόγιο στους δημοσίους υπαλλήλους, στάση πληρωμών στην κοινωνία. Κάθε πλευρά της καθημερινής ζωής παραδίνεται στην κερδοσκοπία των επιχειρήσεων. Το ρεύμα, το νερό, η μετακίνηση γίνονται αγαθά πολυτελείας, υψώνοντας σύνορα αποκλεισμού για τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Την ίδια ώρα μένουν στο απυρόβλητο τα επιχειρηματικά κέρδη, οι καταθέσεις στο εξωτερικό και τα διαφυγόντα κεφάλαια σε οφσόρ και φορολογικούς παραδείσους. Η συντεχνία τραπεζών – βιομηχάνων – πολυεθνικών καλά κρατεί.
Το νέο σφαγείο κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ δεν πρόκειται να περάσει. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα κοινωνικό στήριγμα. Ίσα ίσα τρέμει τη λαϊκή οργή στις πλατείες, στις απεργίες, στους κοινωνικούς αγώνες.
Μπροστά στην προοπτική μιας κοινωνικής τραγωδίας μακράς διάρκειας οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν έχουν άλλη επιλογή από την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης. Το άθλιο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν πρέπει να περάσει, η κυβέρνηση πρέπει να φύγει. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Ο λαός παίρνει την υπόθεση στα χέρια του

ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ο λαός παίρνει την υπόθεση στα χέρια του


Η συγκλονιστική κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, ανέργων, νέων, συνταξιούχων στο Σύνταγμα, στο Λευκό Πύργο και σε δεκάδες κεντρικές πλατείες πόλεων σε όλη την Ελλάδα, αποτελεί μια ξεκάθαρη καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, του Μνημονίου και του σφαγείου κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Το πάνδημο πλέον αίτημα «Να φύγουν!» δεν μπορεί να αγνοηθεί από κανέναν. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζει τον αγωνιζόμενο λαό, αγανακτισμένο και αποφασισμένο, που παίρνει την υπόθεση στα χέρια του.
Οι εργαζόμενοι, η νεολαία και όλος ο λαός θα κλιμακώσει τον αγώνα διαρκείας, με απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, για να μην περάσει το Μνημόνιο 2 (Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα) και το Σύμφωνο για το Ευρώ, για να ανατραπεί η άθλια κυβέρνηση Παπανδρέου και όλο το σάπιο πολιτικό σκηνικό, που εξυπηρετεί το κεφάλαιο

Άλλη μια "πονεμένη ιστορία": ΤΣΜΕΔΕ



Έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω άρθρο από μια κινητοποίηση του ΣΜΤ (Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών) στο ΤΣΜΕΔΕ, το ασφαλιστικό ταμείο των μηχανικών, και έχει νομίζω μεγάλο ενδιαφέρον.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι μηχανικοί (Πολιτικοί μηχανικοί, Ηλεκτρονικοί Μηχανικοί, και γενικά όλοι οι Μηχανικοί-απόφοιτοι των διάφορων σχολών του Πολυτεχνείου) χρειάζεται να γραφτούν στο ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας) για να πάρουν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Αν λοιπόν γραφτούν (κάτι που ολοένα και περισσότεροι αποφεύγουν), μαζί με την εγγραφή τους στο ΤΕΕ, γράφονται και στο ΤΣΜΕΔΕ, το ταμείο δηλαδή των μηχανικών.

Σε παλιότερες εποχές, οι μηχανικοί ήταν ένα στρώμα αρκετά "ελίτ", καθώς είχαν πολύ καλύτερες πιθανότητες εύρεσης εργασίας, και με αρκετά καλούς όρους (είτε ως μισθωτοί, είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες).

Επειδή μπορούν να δουλέψουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες, το κράτος δεν αναγνωρίζει ότι θα μπορούσαν να βρεθούν άνεργοι (διότι "και άνεργος να μείνεις, μπορείς να δουλέψεις ως ελεύθερος επαγγελματίας, φτιάχνοντας ουσιαστικά τη δική σου επιχείρηση"). Αυτό παρεμπιπτόντως ισχύει και για όλους τους υπόλοιπους ελεύθερους επαγγελματίες που γράφονται στον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ) - βρίσκονται και αυτοί στην ίδια θέση με αυτή που θα περιγράψουμε στη συνέχεια.

Επειδή σε παλιότερες εποχές "η αγορά κινιόταν", έστω και με δανεικά, κανένας δε διαμαρτυρόταν ιδιαίτερα. Όμως, πλέον οι δουλειές σπανίζουν, και η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ειδικά στις νεότερες ηλικίες.

Οι μηχανικοί όμως ΔΕΝ αναγνωρίζονται ως άνεργοι όπως είπαμε. Ούτε μπορούν λοιπόν να γραφτούν στον ΟΑΕΔ, ούτε να πάρουν το επίδομα ανεργίας (διότι "δεν είναι εργάτες αντίθετα μπορούν να γίνουν ελεύθεροι επαγγελματίες και να βγάλουν έτσι τα προς το ζην").

Βέβαια, ειδικά οι νέοι μηχανικοί είναι άνεργοι σε μεγάλο ποσοστό, αλλά αυτό δε συγκινεί ιδιαίτερα το κράτος, που όχι μόνο δεν τους δίνει επίδομα ανεργίας, αλλά...τους υποχρεώνει δια νόμου να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές στο ταμείο τους (το ΤΣΜΕΔΕ).

Ακόμα δηλαδή και αν δεν έχουν δουλειά, είναι νομικά αναγκασμένοι να πληρώσουν εισφορές (διότι "μπορούν να γίνουν ελεύθεροι επαγγελματίες και έτσι να έχουν εισόδημα προκειμένου να πληρώνουν και την ασφάλιση τους").,διαβάστε όλο το αρθρο εδω

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Ένα κείμενο του Παναγιώτη Μαυροειδή

Ζούμε μια μοναδικά συμπυκνωμένη ιστορική πολιτική στιγμή, που σαρώνει θέσφατα και συνήθειες. Περιγελά πολιτικά βολέματα και περιφρονεί με μεγαλοπρέπεια πολιτικούς σχεδιασμούς της δεκάρας.
Ας φέρουμε στο μυαλό μας αρκετούς από τους  ως χθες  θεωρούμενους μεγαλοφυείς πολιτικούς συλλογισμούς των επαϊόντων της μεγάλης πολιτικής:  Θα περάσει άραγε ο Γιώργος τον σκόπελο των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και θα ψηφίσει το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα; Αλήθεια,  πως θα ταιριάξουν κάποιοι βουλευτές  την ανάγκη να είναι ‘’λίγο κατά’’, αλλά ‘’όχι και τόσο’’ ώστε να βρεθούν έξω από τη λίστα και να  ‘’χάσουν την κουτάλα μαζί με τα ζουμιά’’; Και δόστου οι αναλύσεις… Τι  θα κάνει ο Αντώνης, θα προσφέρει συναίνεση όπως απαιτεί ΕΕ και ΣΕΒ ή  θα φυλάξει τον πισινό του; Ιστορικό ερώτημα και αυτό… Ο λαλίστατος Καρατζαφέρης, το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα εκτός ΠΑΣΟΚ που ψήφισε το μνημόνιο, θα μπει μόνος του σε συναινετική λύση ή θέλει και τον Αντώνη παρέα για να φυλάει τα νώτα του; Η κοράκλα κάηκε άραγε οριστικά, μαζί και με τα εξ αριστερών ‘’αντι-λαϊκίστικα’’ εξαπτέρυγα  της Δημοκρατικής Αριστεράς, καθώς βιάστηκαν να δηλώσουν προθυμία σε συναινετικές λύσεις;

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Ανακοίνωση του ΝΑΡ για τις εξελίξεις

ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ  ΤΩΡΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΔΝΤ, ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΛΑΟ
 
Η έκρηξη της δυσαρέσκειας και της αντίδρασης για την κυβερνητική πολιτική, το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες λαού βγήκαν στους δρόμους και στις πλατείες, ενώ οι απεργίες και οι καταλήψεις εξαπλώνονται σε υπό ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις, αποδεικνύουν ότι το Μνημόνιο και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχουν χρεοκοπήσει πολιτικά στην συνείδηση του ελληνικού λαού.
Στην ενεργητική αντίσταση των εργαζομένων με τις ως τώρα απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις και την διάχυτη ενίσχυση των αντικαπιταλιστικών αναζητήσεων, έρχεται να προστεθεί τώρα η αιφνιδιαστική είσοδος στο προσκήνιο πλατιών στρωμάτων του λαού και της νεολαίας, που αναλαμβάνουν πολιτική δράση και κλονίζουν παραπέρα τη σταθερότητα του Μνημονιακού τόξου και συνολικά του αστικού συνασπισμού εξουσίας.
Οι αριστεροί και κομμουνιστές χαιρετίζουν την πρωτότυπη και ελπιδοφόρα συνάντηση των πιο διαφορετικών ρευμάτων πολιτικής αμφισβήτησης της «χούντας» κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ. Η περισσή πολιτική αλαζονεία, η ωμή κατασταλτική βία και η προβοκάτσια την οποία επέδειξε και κλιμάκωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με άθλιο και σταθερό συμπαραστάτη το ακροδεξιό ΛΑΟΣ, τους άλλους πρόθυμους του Μνημονίου, δέχονται μαζική απάντηση.

Να ανατρέψουμε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ

Να ανατρέψουμε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ PDF Print E-mail
Tuesday, 31 May 2011 21:30
ΝΑ ΚΛΙΜΑΚΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΏΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ 
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ , η τρόικα, η ΕΕ και το ΔΝΤ, όλος ο συρφετός των «δανειστών» τοκογλύφων, των τραπεζιτών και του ΣΕΒ, και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, δοκιμάζουν να εκβιάσουν το λαό: «Ή δέχεστε τα βάρβαρα μέτρα ή σας οδηγούμε στην εξαθλίωση και την πείνα, θα βγούμε από το ευρώ, δεν θα έχετε φάρμακα, και μισθούς, θα χάσετε τις καταθέσεις» ουρλιάζουν.  Με πάτρονα τις Βρυξέλλες επιχειρούν να επιβάλουν κλίμα «συναίνεσης» και «εθνικής συνεννόησης», για να εφαρμοστεί η βάρβαρη αυτή πολιτική. Η ΝΔ άφησε κατά μέρος την «άρνηση» του Μνημονίου και πέρασε στην θέση της αποδοχής του και της «αναδιαπραγμάτευσης των όρων», προβάλλοντας μια το ίδιο άθλια πολιτική με μείωση των συντελεστών φορολογίας των επιχειρήσεων (όταν η φορολογία τους στην Ελλάδα είναι η δεύτερη χαμηλότερη στην Ευρώπη) και μαζικές ιδιωτικοποιήσεις!.